[ประสบการณ์จริง] ให้รู้กันไป คนกับผี ใครเจ๋งกว่ากัน(ตอนที่ 3)วิ่งแข่งกับผีเป้า

เรื่องผีเรื่องใหม่มีครับ เยอะแยะ ส่วนมากจะเป็นการเจอซึ่งๆ หน้า แล้วแกล้งเขาซึ่งๆ หน้าเช่นกัน เป็นเรื่องสั้นเพราะไม่ได้มีการวางแผน ส่วนเรื่องยาวซึ่งมีการวางแผนอย่างดิบอย่างดียังมีอีก เรื่องนี้ที่จะเล่าต่อไป ผมขอตั้งชื่อเรื่องว่า จีบผีเอาคน จะออกแนวสยองปนฮา

 

รอฟัง รออ่าน นะคร้า

 

มาเล่าเร็วๆนะคะ ตอนนี้จองตั๋วรอแล้วค่ะ สนุกมาก qsqu

 

ขอบพระคุณมากๆคะ จขกท สนุกมากคะ

 

หนุกมากเลยค่ะชอบๆค่ะ ตอนเด็กๆเคยได้ยินเรื่องผีโพง ผีเป้าค่ะ และลุงพี่ชายแม่เป็นหมอผี แกรักษาคนเป็นปอบให้หายได้ค่ะเคยไปดูแกไล่ปอบด้วย

 

สนุกมากเลยครับ:boo:

 

... สนุกมากคะ 5555555 .. ในชีวิตเคยวิ่งหนีแค่ครั้งเดียวเอง ..555

.... ความคิดเห็นส่วนตัวนะคะ มันน่าจะคล้ายกันคะ ... ผีเป้า กับ ผีโพง ต่างกันนิดหน่อยเอง .. พวกชอบกินของสดคาว เป็นเพราะการเรียนวิชา ปลูกว่านที่เรียกว่า ว่านผีโพง แต่เอาพวกเลือดกับของคาวไปเลี้ยงว่าน เลยกลายเป็นว่านผีโพงไป คนที่เป็นจะเป็นคนที่ยังมีชีวิตอยู่ไม่ได้ตาย ต่างกันเพียงความดุร้ายเท่านั้นเอง ... แต่ส่วนตัวยังไม่เคยเจอมีแต่แม่ที่เจอ ... พ่อดิฉันเคยปลุกว่านนี้ที่บ้านตรงรั่วบ้านแต่พ่อใช้ของหวานเลี้ยงเพื่อทำยา มันอยู่ที่เราเลี้ยงต้นว่านยังไงมากกว่าคะ .. เมื่อว่านมันแก่มันจะออกเป็นหน้าคนที่ปลูกมัน ในว่านเชื่อกันว่ามีวิญญาณสิงสถิตย์อยู่เมื่อมันแก่เต็มที่แล้วมันจะออกแสงสีเขียว ๆ เวลาวันพระ ล่องลอยออกหากินของดิบคล้ายกระสือด้วยใบหน้าเจ้าของมัน เมื่อแก่เต็มที่มันจะกินตัวมันเองจนตนตายลงไป ... เราเพิ่งคิดว่ามันคือว่านผีขี้เดียจเลยจะเอามาปลูกที่สารคาม ญาติเราเข้าใจว่าชื่อว่านหนุมานนั้งแท่น แต่พ่อเราเลยบอกว่ามันคือว่านผีโพง ... เราเลยเอาให้พ่อไปปลูกแทน เพราะมันเป็นว่านหายากมากมีคุณทางยา และ คุณไสยย์ บ้านเราเชือดวัวขายปลูกไม่ได้เสี่ยงเกินไป ... และ ขนของมันเมื่อโดนตัวเราแล้วจะคันมากอะ เห้อ ๆ

อันนี้คือ ว่านผีโพง

 

ที่ขีดเส้นใต้ ขออนุญาตสอบถามเป็นความรู้นะคะ คนที่ทำอาชีพนี้ ต้องทำบุญอุทิศให้วัวที่เชือดขายยังไงบ้างคะ เอ่อ... คือว่ากลัวเรื่องปาปกรรมหรือเปล่าคะ ไม่ได้จะว่าอะไรนะคะ แค่อยากรู้ความรู้สึกของคนที่เค้าทำอาชีพนี้น่ะค่ะ (เกรงใจแต่อยากรู้...เง้อออ) ขอบคุณสำหรับคำตอบค่ะ

 

จะรออ่านนะครับสนุกดี

 

เล่าได้น่าติดตามมากค่ะ สนุกดี ผีตนนี้ก็เป็นอีกสรรพสิ่งหนึ่งที่อยู่ร่วมก้บเรา.... แล้วแต่ใครจะสัมผัสได้...:d

 

ขออนุญาตแสดงความคิดเห็นนะคะ พอดีแถวบ้านมีคนทำอาชีพคล้ายยังงี้แหละค่ะ ก็เห็นเขาทำบุญเลี้ยงพระ เพื่อขออโหสิกรรมและอุทิศส่วนบุญให้กับวิญญาณของสัตว์ที่เขาฆ่า เพื่อเลี้ยงชีพนะคะ

 

มีคำตอบที่ สติปัฏฐาน 4 ครับ
เรื่องราวคล้ายๆ กับศิษย์คนหนึ่งของหลวงพ่อจรัญ

 

... อันนี้ก็แล้วแต่คนแต่ร้านคะ .. แต่ถ้าถามร้านเราแล้วก็พอตอบได้คะ .. เดิมทีแม่เราเปิดก่อน แล้วเรามาเปิดทีหลังแล้วมารวมกันเป็นร้านเดียว ตอนแรกเราก็ไม่ค่อยอยากทำเพราะรู้สึกว่ามันบาปก็ไปรับจากพวกที่เขาฆ่ามาแล้ว แต่มันขาดทุนมากเราไม่รู้จะทำยังไงเลยต้องหาวัวมาเชือดเองไปซื้อที่ตลาดวัว เราเจอวัวมากมายบางตัวก็ร้องไห้ บางตัวดื้อไม่กล้าเดินขึ้นรถเรามองแล้วก็คิดอะไรได้มากมาย เราเคยเดินไปจับวัวที่เขาบอกว่ามันดื้อมาก ๆ ไม่ยอมขึ้นรถเราก็พูดกับวัวหลายอย่างบอกเขาว่า

"มันคือกรรมที่เขาได้ทำมาจึงต้องเกิดเป็นวัว แต่ตอนนี้ใกล้เวลาที่เขาจะหมดจากกรรมนี้แล้วเพื่อไปเกิดยังภพใหม่ที่ดีกว่า แล้วเราจะทำบุญไปให้นะ"

แล้วเอามือไปลูบหัวมันคะ วัวมันร้องไห้คะน้ำตาไหลเลยคะ .. เราสงสารไหม๊สงสารคะ .. เราเลยตั้งใจอธิฐานบอกไปเลยว่า

" ในเมื่อกำหนดให้เรามาอยู่ที่นี้แล้ว เป็นแบบนี้แล้วในเมื่อจำเป็นต้องฆ่าก็ขอให้เป็นวัวที่ต้องมาชดใช้กรรมให้เรา หรือ เขาถึงฆาตต้องตายก็แล้วกัน "

.... เราก็ทำบุญให้พวกเขาบ่อย ๆ คะ ทั้งสวดมนต์ ทำทาน ทุกครั้งที่กล่าวคำอุทิศเราจะอุทิศให้พวกเขาเสมอ เพราะพวกเขาถือเป็นผู้มีพระคุณของครอบครัวเราคะ ตลอดเวลาที่ผ่านมาเราจะทำแบบนี้ตลอดพร้อมทั้งกล่าวคำ ขอขมา พวกเขาทุกครั้งที่สวดมนต์คะ

 

แน๊ะ...มีงี้ด้วย กั๊กไว้ กระตุ้นต่อมอยากรู้อยากเห็นของเรา

 

รอฟังต่ออยู่ค่ะ

 

มันมากๆ สนุก ปนฮาสุดๆ

 

นับถือเลยมีพรสวรรค์ในการเล่าเรื่องมาก แหม๋ นี่ถ้าร่วมร่ำสุราวงเดียวกันคงหัวเราะท้องคัดท้องแข็ง

 

สุดยอดมากค่ะ

คาสิโนออนไลน์

gclub