เขาเรียกว่า "ผีอำ" หรือ "ฝันไป"

... เรื่องนี้เป็นความจริงคะ .. ลองอ่านต่อไปแล้วกันนะคะ หนังยาวคะนี้เพียงแค่เกริ่นเริ่มต้นคะ

 

... น่าเสียดายนะคะ ถ้ามีจะดีมากเลยคะว่านผีขี้เดียจนี้ ภาษาไทยเรียกอะไรเราไม่รู้จริง ๆ รู้แค่ว่ามันคล้ายกับหัวว่านชักมดลูก แค่นั้นเพราะบางทีพ่อเอาอะไรมาปลูกเขาจะไม่บอกเราก่อน .. จนเราเจอเองแบบเขามาแกล้งเราถึงจะบอกว่าเอาอะไรมา .. เรารู้แค่ว่าเพราะเรามักฝันเห็นผีบ่อย ๆ พ่อเลยเข้าป่าไปหามาปลูกให้เขาสงสารว่าเรานอนไม่ได้เลย อีกทั้งแกปลูกว่านผีโพงไว้ด้วยเอามาแก้กัน .. เพราะแกเล่าว่าแกปลูกไว้ข้าง ๆ กันเลยคะห่างกันแค่ใบปรกถึง .. ส่วนคุณสมบัตินั้นแกบอกว่า ว่านนี้ปลูกที่ไหนผีบริเวณนั้นจะอยู่ยาก แม้แต่เจ้าที่ก็อยู่ลำบาก หนีหมดไม่กล้าเข้าใกล้ แต่เพราะอะไรอีกนั้นไม่ทราบคะ

 

คืนนี้คงสักสี่ ห้า ทุ่มจะกลับมาเล่าใหม่ เพราะเล่าแล้วหลับไปยังไม่มีอะไรที่น่ากลัวเกิดขึ้น และ ได้บอกกล่าวผ่านอากาศไปว่าขอเล่าเป็นวิทยาทานให้แก่ผู้อื่น อุทิศบุญให้พวกเขาไป และ เรายังหลับสบายไม่มีอะไร มีแค่การฝันธรรมดาปกติ .. ขอบคุณที่ติดตามอ่าน และ อนุโมทนาร่วมกันนะคะ กราบขอบคุณจริง ๆ คะ คุณพระคุ้มครองทุกท่านคะ .. เรื่องนี้คงต้องเล่ายาวหน่อยเพราะถ้าใครได้เห็นเรื่องจอมปลวกที่ขึ้นที่ใต้เตียงนอนเราก็จะได้ทราบในคราวนี้แหละคะว่าทำไมท่านถึงขึ้นมาแบบนี้ทั้งที่เราโบกปูนพื้นหมดเลย ....

 

นั่งสมาธิให้ถึงฌาณกสินกองที่เคยได้จะปรากฏในนิมิต เช่นกสินไฟจะเป็นรูปดวงไฟ จับนิมิตนั้นภาวนาให้ถึงฌาณ4 ซ้อมให้คล่องเข้าฌาณตามลำดับ เข้าฌาณสลับฌาณแล้วอธิษฐานให้เกิดฤทธิ์ครับ

 

.. คงยังไม่ฝึกตอนนี้หรอกคะ เพราะยังมีอย่างอื่นต้องทำคะ

 

.... จากนั้นมาเธอก็ไม่ไปหาพี่เจ้าตำหนักนั้นอีกเลย ... ระหว่างนั้นเองมักจะเกิดเรื่องแปลก ๆ ขึ้นกับเราเสมอแต่ไม่หนักสำหรับเราถือว่าปกติ แต่มีสิ่งหนึ่งคือจิตใจเรามันร้อนรุ่มหงุดหงิดขี้โมโหง่าย แถมครอบครัวเรายังมีแต่เรื่องเดือดร้อนวุ่นวายเข้ามาตลอด ..

... แล้วพวกเราก้ได้รับการ์ดเชิญไปงานแต่งเพื่อนคนหนึ่งที่ปราจีนบุรี ... พวกเราเลยนัดกันรวมกลุ่มไปร่วมงาน เราเลยอาสาเอารถเอารถไปเองเราขับเพื่อน อ. นั้งหลังรถช่วงแค็ป เพื่อนอีกคนเป็นผู้ชายนั้งข้างข้าพเจ้า .. ก่อนเดินทางไปเราเคยตรวจดวงให้เพื่อนเรื่องอาการป่วย และ บอกเธอไปว่าเธอจะมีโอกาสหายแน่อีกไม่นานแล้วเราจะช่วยเพื่อนเอง เพราะเรารู้สึกว่าเราช่วยเพื่อนคนนี้ได้ ...

... การเดินทางเป็นไปด้วงยความราบรื่นในช่วงแรก แต่มีอย่างหนึ่งที่เหมือนกันทุกครั้งที่เราสองคนนั้งรถไปด้วยกัน คือ รถมันหนักมากเหมือนเรานั้งกันไปเป้นกองทัพ เราคนขับย่อมรู้ดีที่สุดคะ ... เราถึงที่หมายโดยสวัสดิภาพพร้อมกับสภาพของเราที่สะบักสะบอมเหลือเกินเหนื่อยมากอย่างบอกไม่ถูก แต่มันนั้งยิ้มสบายใจ หึ ๆ ๆ

 

ติดตามมม

 

.... รถจอดถึงที่หมายโดยสวัสดิภาพ พอเราเปิดประตูเจ้าสาวก็เดินมารับถึงที่ แค่เห็นหน้าเพื่อนสิ่งแรกที่เราทำคือเอามือลูบที่ท้องเพื่อน พอมาถึงก้นยังไม่ทันติดพื้นก็มีเรื่องให้เราต้องเดินทางเข้ากรุงเทพอีกเพราะดอกไม้ขาดไม่พอในการจัดงาน เจ้าบ่าวจะอาสาเดินทางไปเองเราซึ่งนอนแบบหมดสภาพอยู่ก็เลยต้องลุกขึ้นมาอาสาไปแทน เพราะธรรมเนียมโบราณเขาห้ามบ่าวสาวออกไปนอกบ้านอาจมีเภทภัยได้ .. เราเลยแบกสังขารเพื่อไปปากคลองตลาดหาดอกไม้เราเดินทางไป 4 คนรวมเพื่อน อ. ด้วย เราขับรถผ่านที่หนึ่งซึ่งเป็นทางจาก 304 เข้ากรุงเทพระหว่างทางไปเจอ "ศาลเพียงตา" ที่อยู่ตรงกลางระหว่างถนนสองฝากตอนแรกเรามองไม่เห็นแต่พอผ่านไปกลับเห็นด้วยหางตาเราก็รู้ถึงความน่ากลัวของศาลตรงนั้น เพื่อนได้บอกว่าเป็นสาลที่คนกลัวมากเพราะมักเกิดอุบัติเหตุขึ้นบ่อยครั้งมากแถวนั้น

.... เมื่อถึงปากคลองตลาดพวกเราก็หาซื้อดอกไม้กันจนครบแล้วกลับปราจีนกันเกือบสว่างแล้ว .. และตอนนี้สภาพเราก็เหมือนคนไม่มีแม้แรงจะเดินลงลดจนเพื่อน ๆ ตกใจว่าหญิงอึดขนาดเราทำไมแค่เท่านี้ถึงเพลียได้ขนาดนี้ ซึ่งเราก็คิดเหมือนกันไปร้อยเอ็ดเจ็ดย่านน้ำไม่เคยเหนื่อยขนาดนี้เลยทำไมเพียงแค่เท่านี้เราถึงเหนื่อยจนแทบขาดใจเหมือนร่างจะแตกออกมันต้องมีอะไรมากกว่านั้น ..

... เราเลยเข้าไปนอนที่ห้องอีกห้องหนึ่งกับเพื่อนนอนกัน 5 คน มีพื่อน อ อยู่ด้วยแต่เรานอนที่พื้นกับเพื่อนอีกสองคน เพื่อน อ. เพื่อนชาย(เพศที่สาม) เรา เพื่อนชายเรานอนได้สักพักมันบอกว่ามันร้อนเลยเปลี่ยนที่กันนอนโดยเรานอนกันแทน .. พอหัวถึงหมอนเราตกใจแทบช็อคยังไม่ทันหลับตาได้ถึงนาที .. หูเราก็ไดด้ยินเสียงหัวเราะปีศาจดังก้องในหูจนปวดหัว เสียงแรก ผู้ชายเสียงทุ่มหน่อย ๆ แล้วเหมือนใครเอามือมากดหัวเราไว้ไม่ให้มองไม่ให้ลุกขึ้น แล้วก็มีเสียงผู้หญิงหัวเราะดังแสบแก้วหูมากเพราะมันแหลมเหลือเกิน .. เราพยายามสลัดพวกมันจนหลุดได้ สะดุ้งลุกขึ้นนั้งได้ด้วยความตกใจ และ กลัว ทั้งที่คนอื่นนอนสบาย ... กราบหมอนสวดมนต์แล้วนอนต่อคราวนี้หนักกว่าเดิม แค่หลับตาลงเหมือนโดนฉุดให้ดิ่งลงไป มันมาพร้อมกันสามคนเสียงชายกลางคนหัวเราะน่ากลัวมาก มันจับกดหัวเราอีกแล้วเอาอะไรเหมือนไม้แหลม ๆ มาแทงตรงหัวเรากลางกระหม่อมอย่างแรงเราร้องลั่นเลย ...เพราะมันเจ็บจริงเราวิ่งออกมานอกห้องด้วยความกลัวเจ้าสาวเห็นรีบเข้ามากอดเราไว้ว่าเกิดอะไรเราก็เล่าให้ฟัง เพื่อนเราเลยบอกว่าที่นี้คือแดนแห่งพระคริสคนอื่นเข้ามาก้าวก่ายไม่ได้ แล้วเจ้าสาวก็สวดอ้อนวอนขอพรให้เราแล้วเราก้เข้าไปนอนอีกห้อง แต่เสียงหัวเราะมันก็ยังตามมาแต่ทำอะไรไม่ได้เราหลับไปด้วยความเหนื่อยล้าเต็มที่ ....

 

.... วันที่ 2 ของการเล่าเรื่องเราเริ่มเจอเรื่องแปลก ๆ เข้ามาแล้ว อสุกาย และ ภูต เริ่มมีมารบกวนเราถึงในห้องแล้ว ถ้ามันมากไปเราอาจต้องหยุดการเล่าเรื่องไปสักพักนะคะ ต้องกราบขอโทษเพื่อน ๆ จริง ๆ

 

เหมือนกันครับภาระทางโลกเยอะ

ขอให้ปลอดภัยครับ พระคุ้มครอง

 

คุณกาลีนะลองสวดมนต์ ภาวนาและอุทิศบุญให้เขาดูนะคะ

 

ด้วยความเคารพคะ ..เราทำมาตลอดคะ สองปีกว่าแล้วที่เราต้องเจอกับสภาพแบบนี้ อยู่สงบได้ไม่นาน พวกภพภูมิที่ติดตามเพื่อน และ ของเจ้าตำหนักจะคอยมาสอดส่องมาแกล้ง บางตัวเขาอยากอยู่กับเราด้วยซ้ำ บางตัวมาเพราะคำอาฆาตรของเพื่อนเรา ต้องตามอ่านไปเรื่อย ๆ คะ เพราะเล่าถึงตรงนี้แม้แต่ตัวเราเองยังไม่รู้เลยว่าเกิดอะไรขึ้นกับเรา .. จนกระทั้งเราไปกรุงเทพจึงได้ทราบความจริง .. ว่ามีสัตว์นรกหลายตัวต้องการชีวิตเรามากแค่ไหน ..

 

มารอติดตามค่ะ

 

รอติดตามด้วยคนค่ะ ; )) ขอให้พระพุทธเจ้าคุ้มครองนะค่ะ

 

.... สิ่งที่เกิดกับเราในคืนนั้นเราคิดว่าคงเป็น ผีที่ศาลานั้นมาแกล้งเราแน่นอน เพราะเราไม่ได้ไปทำอะไรใครเลยไม่ได้ไปลบหลู่ใครไว้ด้วย ทำไมพวกเขาต้องมาทำร้ายเราด้วยนะ คำถามนี้อยู่ในใจ ..

.... หลังจากงานแต่งงานเพื่อนที่เป็นคริสเตียนเสร็จ พวกเราก็เดินทางเข้ากรุงเทพครั้งนี้มีน้องติดมาด้วยคนหนึ่งเราไปส่งน้องเขาที่ทำงานแล้วพวกเราก็มุ่งหน้าไปยังห้องพักที่เราเช่าทิ้งเอาไว้แถวโชคชัย 4 .. คืนนี้เราพาเพื่อน และ น้องไปท่องราตรีกันแถวรัชดา ตอนนั้นกลับมาก็ดึกมากแล้ว แล้วเราก็เข้านอนกันเพราะมีนัดไปเยี่ยมพี่คนหนึ่งซึ่งแม้แต่ชื่อเราก็ไม่รุ้จัก ด้วยความหวังว่าพี่เขาจะช่วยแนะนำวิธีรักษาเพื่อนเราได้ เพราะเราสงสารเพื่อนเหลือเกินมันเคยร้องไห้ทั้งขอให้เราสัญญาว่าจะช่วยให้หายจากอาการที่เป็นเพราะมันทุกข์ทรมานมาก อยากกลับไปเฉิดฉายเหมือนเดิม .. คืนนี้เรากลับนอนหลับได้อย่างสนิทอาจเพราะที่นี้ คือ ที่ของเราก็ได้

... พวกเราเดินทางมาแถว ๆ ม.ธุรกิจบัณฑิต ซึ่งมีหอหนึ่งตั้งอยู่บนที่ที่เคยเป็นศาลเจ้าเก่าเมื่อ 10 กว่าปีที่แล้ว มีร้านเสริมสวยเล็ก ๆ ร้านหนึ่งอยู่ใต้ตึกมีหญิงวัยกลางคนเป็นเจ้าของร้านอยู่คนเดียว .. เราพาเพื่อนเดินเข้าไปหาพี่เขาด้วยใบหน้าดีใจมากแต่พี่เขาหน้าเรียบเฉยบึ้งตึงมองแล้วก็หันไปทำผมต่อ ... ภาวะกดดันเริ่มขึ้น เรารู้แก่ใจว่าพี่เขารู้แล้วว่าเรามาทำไม เขาจะยอมช่วยเราไหม๊ .... ต่อไปนี้คือบทสนทนาที่มีเพียงคน 4 คนที่อยู่ในเหตุการณ์ อาจมีบางคำที่ไม่เหมาะสมขออภัยไว้ก่อน และ ไม่ได้อยากอวดอ้างสิ่งใดในตนเองนะคะ เพราะทุกวันนี้ยังเป็นคนธรรมดาคะ จะเล่าเท่าที่จำได้คะ หลังจากที่เรานอนบนเตียงสระผมสักพักพี่เขาก็พูดขึ้นมาเลยว่า ...

... " มาทำไม แสดงว่ารวยแล้วใช่ไหม๊ถึงมาหาพี่ ขับรถอะไรมา " "พาเพื่อนมาหาพี่คะอยากให้ช่วยเขาหน่อยเขาน่าสงสารมากคะ " หันไปมองเพื่อนทีหนึ่งมันก็ทำหน้าเอ๋อ ๆ แล้วก็หันไปมองประตูร้าน .. "พี่บอกแล้วใช่ไหม๊ว่าเธอคือคนที่โชคดีกว่าคนอื่น เขาเลือกเธอทำไมเธอถึงทิ้งโอกาสที่เขาให้ไปช่วยแต่คนเลว ๆ 3-4 คน 4ปีกว่าไม่ใช่เวลาน้อย ๆ เลยนะ แสดงว่าเขาเมตตาเธอมากแล้ว พี่ไม่เข้าใจว่าทำไม แล้วตอนนี้เธอไปทำอะไรมาเขาจะไปจากเะอแล้วนะนั้นนะ แม่เธอเขาเปลี่ยนชุดแล้ว อีกไม่เกิน 3-4 วันเขาจะทิ้งเะอไปกลับไปสวรรค์ของเขา เธอจะต้องรับกรรมหนักเองคนเดียวไม่มีใครช่วยแล้วนะ ทำไมเธอโง่แบบนี้ .. เทวดาหลายองค์ที่เขาเลือกเธอ แต่เธอทำไมไม่รักษาของดี ๆ เธอโชคดีกว่าคนอีกสามล้านกว่าคนที่เป็นร่างทรง ติดอันดับเลขตัวเดียวทำไมไม่รักษา ร.5 ท่านก็เลือกเธอ ตอนนี้ท่านไปอยู่ที่ตากแล้ว เธอทำตัวเองทั้งนั้น แล้วนี้จะทำยังไง เธอทำให้แม่ตัวเองตกนรก " .. "หนูขอโทษคะ แล้วมีทางไหนช่วยแม่หนูได้ไหม๊คะ หนูยอมตกนรกแทนแม่หนูเองคะ ส่วนที่ช่วยแต่คนเลว ๆ หนูรู้คะว่าทำผิด ตอนนี้หนูแก้ตัวทันไหม๊คะ " น้ำตาเราไหลปานจะเป็นสายเลือด ( ความจริงพี่เขาพูดเยอะกว่านี้แต่เราจำไม่ได้ทั้งหมด )... พี่เขาเริ่มใจอ่อนจากตอนแรกที่เสียงแข็งมาก .. " แล้วทำไมต้องพาพวก "สัตว์นรก" พวกนี้มาหาพี่ด้วย มันทำอะไรพี่ไม่ได้หรอกนะ แต่ลูกชายเธอนะสิ ลูกชายเธอกำลังจะตายเพราะการกระทำของเธอ พวกมันทำเธอไม่ได้ แต่มันจะทำกับลูกชายเธอ มันจะเอาชีวิตลูกชายเธอ เพราะเธอไปขวางทางมัน หมูเขาจะหามดันเอาคานเข้าไปสอด .. ตอนนี้เธอต้องเลือกแล้วว่า เธอจะเลือกชีวิตลูกชาย หรือ ช่วยคนนี้ .. เพราะตอนนี้เธอกำลังจะกลายเป็นแค่คนธรรมดาที่ไม่มีเทพรักษาอีกแล้ว เธอทำตัวเอง ... ไม่ต้องคิดจะไปช่วยแม่เะอหรอกนะเพราะแค่กรรมหนักเธอคนเดียวก็เอาตัวไม่รอดแล้ว " เหมือนฟ้าผ่าลงกลางหัวเราเลย นี้มันอะไรกันมันร้ายแรงขนาดนั้นเลยเหรอ กับการที่เราช่วยเพื่อนคนนี้ ช่วยแฟนเก่า แต่เรารู้ตัวเราดีว่าเราไม่ใช่คนดีอะไรแถมทำอาชีพค้าชีวิตสัตว์ด้วย ได้แต่ร้องไห้เหมือนคนบ้าก้ไม่ปาน แต่เพื่อน ๆ ทำหน้างงไม่เข้าใจ แถมตกใจกับการที่พี่เรียกเพื่อน อ. ว่า สัตว์นรก ... เพราะแม้แต่เราก็ไม่เข้าใจอะไรเลย ได้แต่ร้องไห้อย่างงั้นกับชะตากรรมที่จะเกิด ..

 

ตื่นเต้นระทึกทุกตอนครับ

 

คืนนี้จะมาเล่ากี่ทุ่มคะ

 

ขอบคณนะคะ คงสักห้าท่มเที่ยงคืนคะเพราะกลางวันนอน กลางคืนทำงานว่างดึก ๆ

 

เข้ามาปูเสื่อรอค่ะ...อิอิ.... ไม่ลืมเตรียมหมอน ผ้าห่ม..... ที่สำคัญ ขนมคบเคี้ยวค่าา.....


กำลังสนุกเลยค่ะ

 

... ก่อนอื่นต้องขอบอกก่อนว่า พี่ท่านนี้ดิฉันไม่รู้จักเขาเลยคะ เคยเป็นเพียงแค่ลูกค้าจรคนหนึ่งที่มาอาศัยในหอพักที่พี่เขาเปิดร้านอยู่ใต้ตึก .. ขออนุญาติกล่าวถึงพี่คนนี้ในตอนที่ได้รู้จักกันครั้งแรกก่อนนะคะ ... เพราะชีวิตพี่เขาก็เจออะไรมามากเกินที่หลายคนจะรับไหว เพียงเพราะคำว่า "น้ำใจ และ เมตตา" ต่อคนที่เดือดร้อนมาพึ่งเขา ..

.... ย้อนกลับไปสักปี 5-6 ปีที่แล้ว เราเพิ่งเลิกกับแฟนที่เรียนที่ธุรกิจบัณฑิต ... ฟังไปอาจดูเรามีแฟนหลายคนนะคะ แต่เราคบทีละคนคะ เลิกแล้วค่อยคบอีกคน .. เราย้ายจากห้องแฟนมาอาศัยแฟนน้องที่รู้จักกันที่หอพักนี้ ชื่อ หอ อ. เราอยู่ในส่วนหอหญิงคะ สภาพหอดูน่ากลัวไหม๊ ... น่ากลัวคะในความรู้สึกเรา น้องบอกว่ามีคนตายหลายคนแล้วทั้งฆาตกรรม และ ฆ่าตัวตาย แต่ดีที่ห้องที่เราพักมันอยู่ส่วนหน้าไม่ค่อยน่ากลัวเท่าไหร่ เราได้แต่เสียใจร้องไห้เป้นบ้าเป็นหลังเพราะไม่รู้ว่าทำไมแฟนคนนี้ถึงเลิกกับเราเสียใจมากจนน้องไม่กล้าให้เราอยู่คนเดียวเลยเอามาฝากไว้ที่นี้ ทุกคนคอยปลอบเราไม่ให้เราคิดมากแต่เรานอนไม่เคยหลับเลยตลอดเวลาที่มาอยู่ที่นี้ เพราะอะไรนะเหรอเพราะทุกครั้งที่เราหลับตานอนเหมือนเราอยู่ท่ามกลางคนเป้นร้อยเป็นพันรายล้อมไว้ หนักสุดเหมือนมีมือคนมากมายมาดึงร่างเราไปไหลไปตามมือมากมายนั้น เรากลัวจนไม่กล้านอน บางคืนเหมือนที่มุมห้องมืดมีผู้หญิงชุดขาวผมยาวนั้งอยู่ก้มหน้าตลอดเวลา เราไม่กล้าหลับตานอนตอนกลางคืนเลย ส่วนน้องเราหลับเป้นตาย ... เห้อ ๆๆๆ แล้ว 7 วันหลังจากที่มาอยู่หอนี้น้องเลยชวนไปเที่ยวตอนเย้นเราเลยอาบน้ำสระผมแล้วกะว่าจะไปรีดผมที่ร้านด้านล่างซึ่งมีหลายร้านด้วยกัน ..... เราเลือกร้านใต้ตึกที่ไม่มีคนเยอะเราเดินเข้าไปตอนแรกไม่คิดว่าเป็นร้านทำผมด้วยซ้ำ เจ้าของร้านมองหน้าเป็นผู้หญิงวัยกลางคนน่าจะสี่สิบกว่าไปแล้วผมม้าบ๊อบสั้น ไม่อ้วนตัวออกขาวเหลือง พอเราเริ่มทำผมเราคำแรกที่เขาถามเรา

... "คิดยังไงถึงมาอยู่ที่หอนี้พี่ว่าเธอย้ายหอเถอะ หรือ ว่าเรามาหาใคร" "อ้อ หนูมาอยู่กับน้องคะไม่ได้อยู่ประจำ" "ดีแล้ว คนอย่างเธออยู่ที่นี้ไม่ได้หรอก ได้นอนสักคืนหรือยังละ" หันไปมองหน้าพี่เขาแบบเต็ม ๆ เลยคะรู้ได้ไง .. "นอนไม่ค่อยหลับคะผีกวนทุกคืนเลย" "ที่นี้เป็นที่อาถรรพ์มันเป็นศาลเจ้าเก่า เจ้าของเขาเอามาทำหอมันเลยมีแต่เรื่องอาถรรพ์เกิดขึ้นที่นี้ เพราะที่นี้มีแต่คนเอาของไม่ดีไม่เป็นมงคลมาไว้ พวกร่างทรงอยู่ที่แบบนี้ไม่ได้หรอก เธอถึงนอนไม่หลับสักคืนเลยไง" ถึงบางอ้อเลยคะ ... "แล้วรู้หรือเปล่าว่าใครผ่านร่างเธอไปแล้วบ้าง" "ทราบคะ มี ดำ แดง น้ำเงิน ขาว ชมพู แบ่งตามชุดที่ท่านใส่" "ก้รู้ดีนี้ ตอนนี้ที่อยู่กับเธอท่านทรงสีขาวนะ เขามาสร้างบารมี ส่วนแม่ที่เธอรับมานะทรงชุดสีน้ำเงิน ขี่ดอกบัวมา" ที่อึ้งอยู่แล้วยิ่งอึ้งใหญ่นี้เรามาทำผมนะทำไมพี่เขารู้ละว่าเรามีอะไร แล้วเราไปเอาอะไรมา "องค์ที่ทรงชุดสีน้ำเงินนะเขาเรียกว่า กาลี หน้าสวย คนนี้เขาอยู่กับเธอตลอดเวลาไม่ว่าเธอจะไปไหนเพราะเธอรับเขามา เธอรู้ตัวไหม๊ว่าคนที่เป็นร่างทรงได้ในประเทศไทยมีประมาณสามล้านกว่าคน เธอคือคนที่โชคดีที่สุดที่ติดอันดับเลขตัวเดียวในสามล้านคนเขาเลือกเธอ .. พี่หวังว่าเธอจะทำตัวให้มีประโยชน์นะเขามาเพื่อช่วยคน ถ้าเธอทำดีเธอจะรวยมีเงินเป็นร้อยล้านเลยนะพี่ดูใครไม่เคยผิดหรอก" ... ทุกคำที่เราคุยกันพี่เขาจะมองไปที่ประตูร้านบ่อย ๆ สายตาที่เรามองกันมันเหมือนจะถมึงทึงใส่กันทั้งที่เราไม่ได้โกรธอะไรกันเลย "เรื่องแฟนเธอนะของข้างในเขาไม่ยอมลงให้กัน แม่เธอเขาไม่ยอมใครเหมือนเธอนั้นแหละ พวกเธอไม่ใช่คู่กันทำใจสะเถอะ " "พี่เป๋นร่างทรงเหรอคะ" "เคยเป็นแต่ตอนนี้ไม่เอาแล้วสมัยก่อนพี่มีทุกอย่างสุขสบายแต่เพราะไปเปลี่ยนแปลงกรรมของคนอื่นมากมายตอนนี้พี่ไม่เหลืออะไรสักอย่างทั้งครอบครัวตอนนี้เหลือตัวคนเดียว เพราะเราไปช่วยคนอื่นเขาทำให้ชีวิตเราต้องเจอกับชะตากรรมที่หนักต้องรับกรรมแทนคนอื่น 18 ปี ที่พี่ต้องรับกรรมแทนคนอื่นที่พี่ช่วยเขานี้ก็ 10 ปีแล้ว พี่ต้องถือศีล 8 ถือศีลวิปัสนามาตลอด 10 กว่าปี เพราะช่วยคนอื่นแล้วสุดท้ายพี่ก็ไม่เหลือใครไม่เหลือแม้แต่สามี และ ลูก ต้องมาอยู่แบบนี้ ... สุดท้ายเธอก็จะมีชีวิตแบบพี่นี้แหละ .. เธอมองหน้าพี่ดี ๆ สิ คิดว่าพี่เป็นใคร" แล้วเราก็จ้องหน้ากันคะ เราเองบอกไม่ถูกว่ารู้สึกอะไรบ้างมันเป้นคงามรู้สึกไม่กลัวพี่เขาเลยเวลาคุยกันจ้องตากันแบบตรง ๆ แล้วเราก็ตอบพี่เขาไปแบบไม่คิด "หนูไม่รู้ว่าพี่เป็นแต่พี่ไม่ใช่ผู้หญิง และ ไม่ใช่ผู้ชายหนูรู้แค่นั้น " "เหรอ อืม" แล้วเราก็เดินออกมาจากร้านเสริมสวยนั้นด้วยความมึนงง พร้อมกับคำที่พี่เขาบอกไว้ก่อนออกมาจากร้านว่า ... ในวันที่เธอกลับมาหาพี่ เะอจะรวยเป็นเศรษฐีมีเงินร้อยล้านแล้วค่อยมาหาพี่นะ ...

... เชื่อไหม๊คะว่าการสนทนาในครั้งนั้นผ่านไปบางคำพูดเราอาจจำไม่ได้ แต่สิ่งที่พี่เขาทำนายไว้กับเราไม่ผิดสักอย่าง แม้แต่คำที่บอกว่าเราจะรวยเป็นสิบล้านร้อยล้าน ... เพราะเราได้โครงการขายปุ๋ยให้สหกรณ์โครงการใหญ่สัญญาระยะยาว 6 ปี แต่เราทำได้ปีกว่าเราก็ต้องออกจากงานเพราะเราประมาทเอง และ เราทำตัวเอง เราละทิ้งทุกอย่างเพียงเพราะความน้อยใจเอาแต่ใจ และ ประชดชีวิตแบบคนโง่ ๆ รู้ว่าเพื่อนรวมงานหลอกหวังผลประโยชน์ก็ยังยอม .. อยู่นิ่ง ๆ เฉย ๆไปวัน ๆ