เออ!...ตามมาทำไม..ถ้าไม่รักยายผีป่า?!!

ขอบคุณค่ะพี่ฝุ่น

ตอนนี้แม่หมาเลิกร้องตอนกลางคืนแล้ว แต่เวลามันเดินไปเห็นกระสอบจะเข้าไปดมๆ (เพราะเคยปูตอนมันคลอดน่ะค่ะ) แล้วก็ลากกระสอบมาดูว่ามีลูกมันอยู่หรือเปล่า

T^T ต้องทำอะไรให้กรรมเบาบางมั๊ยคะเนี่ย



คุณยายขา...รอคำถามคุณยายค่ะ อิอิ เดี๋ยวออกพรรษาแล้วหลวงพ่อท่านจะมีกิจนิมนต์เยอะ ต้องรีบไปตุนงานไว้ก่อน เผื่อท่านไม่ว่างน่ะค่ะ

ตอนไปบ้านโป่ง (จ.ราชบุรี) ฝันว่ามือถือก้อยหาย พอตอนเช้าตื่นขึ้นมาก็เห็นว่าของที่หายน่ะไม่ใช่มือถือ แต่เป็นนาฬิกาที่รุ่นพี่ซื้อให้จากญี่ปุ่น (สำคัญพอๆกับมือถือเลย ToT) เอาเกี่ยวเป้ไว้ ตอนอยู่กรุงเทพฯเวลาไปๆกลับๆกรุงเทพฯ-ระยอง ก็เกี่ยวเป้ตลอดไม่เคยหาย แต่พอไปสายใต้คราวนี้คาดว่าคงมีคนมือเบาจิ๊กไปแล้ว

เสียดายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยอย่างแรงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง

T^T


ปล. มีคนบอกว่าฟาดเคราะห์ ... ก้อยเลยถามกลับไปว่าจะฟาดอะไรอีกเนี่ย รู้สึกว่าพักนี้ก้อยโดนฟาดไปหลายอย่างเหลือเกิน จนไม่อยากจะนับแล้วว่ามันฟาดไปกี่อย่าง เพราะเยอะจริงๆ

 

เอาตะกรุดคล้องคอหมาได้เหรอค่ะ ไม่ปรามาสพระเหรอค่ะ ถ้าได้หนูอยากหาสักอันให้หมาที่บ้าน หรือขอเอายันต์เกราะเพชรไปกรอบแล้วคล้องคอหมาที่บ้านได้ไหมค่ะ
กัวมันโดนยาค่ะมันดื้อมากๆค่ะไม่ฟังใคร แต่มันดีมากๆๆเลยค่ะปกป้องทุกคนในบ้าน
กลัวมันโดนทำร้ายมากเลยค่ะ

 

ก็อย่าดูถูกหมาจิ
ใจไม่คิดว่าตัวเองเหนือกว่าหมาก็ไม่ปรามาสพระ
ให้คล้องด้วยความเมตตาล้วนๆ

 

ขอบคุณมากค่ะพี่อักขร ที่ให้สติ หนูมีอารมณ์เลวจริงๆแหละที่พูดออกมาเช่นนี้เพราะคิดว่าดีกว่าหมาที่จริงหมากับคนไม่ต่างกัน
งั้นหนูเอายันต์เกราะเพชรพับๆแล้วกรอบพลาสติกให้เ้ค้าใส่ดีกว่าถ้ากลับไทย
วันนี้รู้สึกได้ถึงแรงสะเทือนไม่รู้จากแผ่นดินไหวหรือรถไฟวิ่งค่ะ รู้สึกแป้บๆแล้วก็หลับ

มันเหมือนหลับแต่ไม่หลับ ไมแน่ใจว่าหลับ ใจมันเลวอยากคิดว่าตัวเข้าฌาณที่จริงอาจหลับก็ได้ คนมันเข้าข้างตัวเองค่ะ

 

เข้าฌาณหลับจ้ะ

 

โอ้ ... อายุเป็นเพียงตัวเลขจริงๆ เน๊อะ
(b-wow)

 

เมื่อวานไปกราบหลวงพ่อป๋อง ให้ท่านตอบคำถามเพื่อมาลงนิตยสารพลังจิตฉบับหน้าน่ะค่ะ

นั่งถามคำถามหลวงพ่อไปจนครบทุกคำถามที่คุณยายส่งมาให้ ก็เลยถามเรื่องงานของก้อยเองนิดๆหน่อยๆ แต่เท่านี้คนข้างๆที่ไปด้วยก็บอกว่าคุยกับหลวงพ่อแล้วเพลินเนอะ แทบไม่อยากลุกเลย

อิอิ ใครได้ไปกราบท่านคุยกับท่านก็แทบไม่อยากลุกทั้งนั้นแหละค่ะ ท่านคุยสนุกแถมได้ความรู้ด้วย ถึงท่านจะเป็นพระที่เก่งทางธรรม แต่ทางโลกก็เรียกว่า expert เลยค่ะ รู้ในทุกแขนงวิชา ขนาดก้อยอยู่วงการเทคโนโลยีแท้ๆ บางทีเจอหลวงพ่อก้อยยังอึ้งเลยค่ะ เพราะก้อยเองบางอย่างยังตามท่านไม่ทันเล๊ยยยย

ตอนก้อยถามเรื่องงานก้อยเองว่าจะทำฟรีแลนซ์ ท่านก็ถามว่าไหวมั๊ยล่ะ ก้อยก็พยักหน้าตอบว่าไหวค่ะ แหะๆ ได้ตังค์ด้วย ท่านก็ว่างั้นก็ทำเถอะ เพราะท่านเองว่าของอย่างนี้น่ะทำไหวอยู่แล้ว

ก้อยบอกไปว่าตอนนี้ในหัวมีอะไรร้อยแปดที่อยากทำ ท่านก็บอกว่าอย่าคิดแบบเดย์ทูเดย์ไอเดียละกัน ทำอะไรก็ทำให้จบไปก่อนค่อยเริ่มทำอะไรใหม่

การสอนของท่านไม่ได้สอนให้เชื่อในเรื่องเหนือธรรมชาติ ท่านสอนแบบเหตุและผล แล้วคำตอบที่ได้จากที่ก้อยรับรู้จะเป็นคำตอบที่บางทีสิ่งง่ายๆเป็นคำตอบอยู่ตรงหน้าแท้ๆ แต่เรากลับมองข้ามมันไป เวลาไปปรึกษาอะไรกับท่าน ท่านก็จะขัดเกลาเราให้อยู่ในทางที่ถูกที่ควร

ดีใจค่ะ ที่ตัวเองเป็นคนโชคดี ได้พบครูบาอาจารย์ที่ดี

เอ๊...นี่พิมพ์มาไม่ได้ยกยอโอเวอร์น๊า พูดจริงจริ๊งงงไม่ได้โม้

ว่าแต่วันนี้ถ้างานไม่ยุ่งมาก จะรีบถอดเทปแล้วส่งหาคุณยายนะคะ ต้องให้ทันก่อนวันที่ 10 เดือนหน้ารึเปล่าคะ? แต่ยังไงก็เสร็จภายในวันสองวันนี้แหละค่ะ ; D

 

ขอบใจน้องก้อย และฝากขออนุโมทนา ขอขมาหลวงพ่อป๋องพร้อมๆ กันเลยนะจ๊ะ

เมื่อตอนเย็น ยายหอบลูกสี่ตัว ไปเดินเล่น เพราะเจ้าใบตองตึงสีเขียวอื่อ น่ะ พอตกเย็น เขาจะงอแง ติดกับการโดนพาเที่ยวบ้านคนนั้นคนนี้ พี่เขาจะคอยเอาใจเลยงอแงกับพี่ๆ ได้

เด็กเลี้ยงวัวมาบอกว่า หลวงพี่เบริดมาหา

เออ...พูดถึงก็มา บ่นว่า คิดถึงหลวงพี่เบริด แต่ไม่มีโอกาสไปหา (ทั้งๆ ที่ลงมาอยู่ท่าขนุนช่วงลงเขาลงดอยมาน่ะ)

หลวงพี่เบริด ไม่สบาย ทั้งมาลาเรียรับประทาน เป็นโรคฮิตของคนบ้านป่า

เนื่องอก (ซีด) ที่ตา และส่วนอื่นๆ สองสามที่ บอกว่าคงลงมาผ่าที่โรงพยาบาลทองผาภูมิ ยายรีบบอกว่า
ไปผ่าที่โรงพยาบาลในจังหวัดเหอะ หรอไม่อย่างน้อยน่ะ โรงพยาบาลพระปิยะ

เล่าเรื่องการผ่าซีดนี่ หลานชายคนโต ไอ้น้องหมี ตอนเกิดมามันมีติ่งหูข้างหนึ่ง

น้องสาวเข่กลัวมันจะงอกเรื่อยๆ เลยให้ยายหอบมันไปที่โรงพยาบาล เด็กอายุสองเดือน โดนเฉือนติ่ง บ้านอยู่พัทยา โรงพยาบาลใกล้ๆ มีนะ และคิดว่าการรักษาก็ดี น้องสาวยายบอกว่า ติดต่อหมอว้แล้ว พี่เอารถเบ๊นซ์พาหลานไปได้ไหม ยายบอกได้ ยายตอนนั้นยังติดเที่ยวดูคาเฟ่มากๆ ไปทั้งบ้านล่ะ เรียกว่า คนมันไม่เคยเที่ยว มันเลยใจแตก ทั้งแม่ทั้งลูกๆ ที่พัทยาน่ะ เที่ยวยันสว่างส่องหัวก็ยังไม่ปิดเล๊ย ทีนี้ต้องหอบหลานไปคนเดียวเสียที่ไหน

เอาเป็นว่า รถเบ๊นซ์คันงาม(ตอนนั้นรวยโว๊ย!) ที่โอ่อ่า กว้างมากๆ มันแน่นเอี๊ยด เพราะว่า คุณยายทองแดง เล่นหอบข้าวของไปแจกชาวบ้าน ญาติพี่น้อง ไหนจะข้าวของเด็กอ่อน ไหนจะของแจก ไปกัน ยายเป็นคนขับ คุณยายแดง เป็นคนอุ้มหลานชาย แต่แทบจะมองกระจกหลังไม่เห็น

ถ้าคนมาส่องดู คงบอกว่า

ไม่สมกับเป็นรถยุโรปเลย

คุณยายแดงเค้าหอบอะไรไปรู้ป๊ะ

กระปุกพลาสติก ไปฝากน้องสาวเค้า เอาไปบรรจุปลาร้า (เพื่อเอากลับมา) เสื้อผ่าที่พวกยายไม่ค่อยใส่ (ตอนนั้นเงินเยอะ บางวันซื้อที สามสี่ชุด แต่ไม่เคยใส่ ถ้าเวลาเอามาใส่ หมาวิ่งไล่งับเหมือนกัน เพราะว่ามันเหมือนลิเก แต่ตอนนั้นคิดว่า โครตสวยเลย) ดังนั้ของมันเลยแน่นยังกะรถรับซ้อของเก่า

เอ้า โม้จนลมเรื่องการผ่าซีดของหลานแล้ว

ไปถึงหมอเค้าก็จับหลานไปผ่า

พอผ่าเสร็จ เพ่อนที่เป็นพยาบาล (ที่บังเอิญจำเราได้ แต่เราไม่จำเพื่อนเล๊ย) มาทัก ว่าตัวเองทำไมไม่ผ่าเองล่ะ

ไอ้เราก็บอกว่า ทำไมเธอคิดว่าเราผ่าเองได้ล่ะ

เพื่อนเลยบอกว่า ก็เราเคยเห็นเธอทำนี่

ยายก็คิดไปคิดมา

อ๋อ...ครั้งหนึ่ง

มีเพื่อนผู้ชายคนหนึ่งมันมีติ่งเหมือนกัน ยายเห็นก็รำคาญหูรำคาญตา

ก็เลยให้เพื่อนๆ ช่วยกันหลอกล่อไอ้เพื่อนคนนี้ให้มันเมาจนหลับ พอมันหลับ ยายลุยเลยค่ะ

เอาเอ็นเบ็ดเส้นขนาดเล็กสุด มามัดที่ติ่งมัน แล้วดึงผึงเลย

มันขาดทันที่ค่ะ

เพื่อนมันตื่นมายังไม่รู้เลยว่าติ่งมันหาย

 

ลืมบอกไปว่า พาหลานชายไปผ่าซีดที่โรงพยาบาลเอกชนแห่งหนึ่ง ที่จังหวัด สุรินทร์ ค่าผ่าตอนนั้น สิบห้าปีแล้ว สองหมื่นกว่า

แพงกว่าค่าเอ็นเบ็ดตั้งเยอะเลย

เพื่อนยายโชคดีที่ค่าผ่าของมันถูกมากๆ แค่เหล้าขาวกั๊กเดียว

 

- -"

เป็นวิธีการที่ก้อยอ่านแล้วกลัวเลยค่ะ แต่ได้ผลมากค่ะคุณยาย

เอิ๊กๆ

 

สวัสดีค่ะหนูมาใหม่หนูเรียนที่เมรี่อิมมาคุเลตคอนแวนต์ หนูตลกแม่มากที่เอารูปทุเรดมาใส่หนูถามแม่ว่านี่แม่ไม่อายคนเหรอ หนูรักสุดจะรักแม่มากแต่ถ้ายามใดแม่โมโหหนูไม่อยากอยู่เลยอยากลาออกจากครอบครัวนรกแตกมากน้องหนูก็เหมือนกันแม่ดุอย่างกะยักษ์เลย ลาก่อนนะคะเพราะเดี๋ยวแม่จะใช้คอมทำงานแล้วหนูจะเลี้ยงน้องด้วยน้องกินข้าวได้แล้วเมื่อกี้หัวน้องโขกคอมด้วยแต่แม่ไม่ตีหนูเพราะแม่ทำน้องเจ็บบ่อยกว่าใครในบ้านพ่อบ่นประจำว่าแม่ซุ่มซ่ามแต่หนูก็เลี้ยงน้องได้ จะบอกความลับให้ แม่หนูบังคับให้ท่องแต่พุทโธทุกคืนบอกว่าผีจะได้ไม่จับไป

 

น้องเอิรทเอ๊ย...ทีหน้าทีหลังนะคะคนดีของแม่ เวลาเข้าเนตอย่าบอกชื่อจริง โรงเรียน หรือที่อยู่อีกทั้งเบอรโท นี่ดีนะคะที่หนูเข้าเวบที่มีแม่สอดส่องได้ แต่ถ้าหนูไปโรงเรียน ไปอยู่ที่อื่น ไปแต่กับคนแปลกหน้า หนูจะโดนคนเขาหลอกได้ ยิ่งลูกแม่แต่ละคนพิมพ์นิยมเสียด้วยสิ อิอิ (นิยมนำไปตัดแขนขานั่งขอทาน)

ขนาดในเวบธรรมะมันยังตอแหล หลอกลวงกันได้เลย บางครัง้แม่ก็โกหกลูกๆ เหมือนกัน

อย่างวันนี้แม่โกหกว่า

แม่อิ่มแล้ว ลูกกินข้าวให้อร่อยนะคะ

อันที่จริงแม่มีกับข้าวเท่าที่มี ให้ลูกกินก่อน

แม่ดีใจที่ลูกทำกับข้าวกันสองคนกับน้องออมมาให้แม่กิน

แต่แม่ให้ลูกกินก่อน (ใครจะกินฝีมือพวกหนูลงล่ะ ...แหะๆ ล้อเล่นน๊า)

ลูกยายผีป่าแต่ละวันเค้าจะมาเล่นตลกให้ดู โดยเฉพาะมาเล่นเป็นน้องทรายให้ดู เป็นสามแบบเลย ยิ่งตอนเค้าทำคอหด จมูกย่นทำเสียงปากสั่นๆ โห...แม่พาไปหากินข้างถนนเอาขันวางข้างหน้าได้นะลูกจ๋า

น้องเกรซเค้าชอบพูดอะไรซ้ำซากเล่าแล้วเล่าอีก ตื่นเต้นคนเดียว

อย่างวันนี้มีมอญสองคนขับรถล้ม เขาเห็นเหตุการณ์เล่าให้แม่ฟังไม่นับครั้งหรอก รู้นิสัยลูก แต่พ่อมาก็เล่าต่อ พี่เอริทกับน้องออมนี่สิรำคาญ

เจ้าออมขี้รำคาญกว่าพูดโต้เสียงเหน่อสุดๆ ว่า

"รถมันล้มหลายครั้งเร๊อ เกรซถึงเล่าหลายครั้ง ครั้งเดียวเขาก็รู้แล้ว บ้าเร้อ!!!"


มาเล่าต่อเรื่องความลับไม่มีในโลก

มีญาติของเก๋มาเล่าความลับที่เขารู้มาให้หลานสาวอีกคนฟัง แล้วกำชับว่า ฟังแล้วอย่าบอกใครนะ เด็กคนนี้ก็เอามาเล่าต่อแม่เค้า แล้วกำชับว่า แม่อย่าเล่าบอกใครนะ

แม่ของเด็กคนนี้ ก็มาเล่าบอกต่อผัวยายผีป่า แถมกำชับว่า อย่าเล่าบอกใครนะเพราะลูกข้าบอกว่าป้ามันไม่ให้เล่าบอกใคร

ผัวยายผีป่าเลยบอกว่า -น้าคิดหรือว่าความลับมันจะหนุดแค่นี้ แล้วทั้งสองคนก็หัวเราะพร้อมๆ กัน

ยายไม่รู้อีโหน่อีเหน่ ผัวมาบอกว่า ถ้าฟังแล้วจะไปเล่าบอกใครไม่ได้นะ ฮ่าๆ ยายบอกว่าห้ามบอกนะว่าความลับฟังต่อจากเขามา

ผัวยายถามว่า เธอจะเล่าบอกใครไหม

ยายหัวเราะ แล้วบอกว่า

ไม่อยากยุ่งเร่องส่วนตัวใคร ฉันไม่เล่าต่อใครๆ หรอก แต่จะไปถามตัวต้นตอข่าวลือเลยว่า

จริงหรือหลอก!

 

หลังงานกฐินที่เกาะพระฤษี ก็เอาเงินที่คุณประพาศ หาดใหญ่ฝากไปให้ทำบุญกับวัตรถ้ำทะลุ ๑๐๐ บาท ก็เลยบึ่งไปถวาย ยายก็กราบเรียนท่านเจ้าอาวาสว่า "คุณประพาศและครอบครัวจากหาดใหญ่ฝากมาร่วมบุญค่ะหลวงพี่ เรื่องของมงคลแล้วแต่หลวงพี่จะจัดให้นะคะ ให้ก็ได้ ไม่ให้ก็ได้ค่ะ เจ้าของปัจจัยไม่ซีเรียส" แล้วยายก็ได้รับมา เดี๋ยวจัดส่งให้นะคะ ท่านให้มา ๔ ตะกรุดค่ะ ยายให้คุณดีไปหนึ่งดอก และจะส่งให้น้องอีกคนที่บอกว่าไม่มีเงินเลย แต่ขอเจียดมาทำบุญ ๑๐๐ ยายจะส่งให้น้องเขา แต่เงิน ๑๐๐ นั้นน้องเขาเอาไปต่อยอดดีกว่านะคะ ไม่ต้องส่งให้ยายหรอกค่ะ อิอิ..รอน้องรวยค่อยส่งไปทำบุญเยอะๆน๊า

ทีนี้จะส่งให้คุณประพาศ ครอบครัวคุณประพาศแฟนคลับยายผีป่า ขยันพาลูกพาเมียเดินสายทำบุญมากๆ ค่ะ อนุโมทนา

เอาล่ะหลังจากนั้นลูกๆ ก็บอกว่า แม่ไปน้ำตกกัน ก็พาไป

ไม่คิดว่าจะต้องมีการเดินทางกระทันหัน เพราะคิดว่าเดี๋ญวค่อยไปส่งเจ้าเอิรฺทอีกวันสองวัน ขาดเรียนวันสองวันคงไม่เป็นไร ที่ไหนได้ น้องสาวเค้าบอกว่า "บัดนาว!" ยายก็เลยบอกว่า งั้นก็ส่งเงินมาเพิ่มสิ เงินที่ส่งมา ทอดกฐินไปแล้วบางส่วน บางส่วนก็ค่าน้ำมันรถ ค่าขนมลูกๆ พ่อแม่มันอิ่มทิพย ฮ่าๆ น้าจูนเพื่อนแม่ที่เมกาก็ฝากค่าขนมมาให้หลานๆ ด้วย ก็แบ่งมำบุญกฐินให้แล้วนะคะจูน น้องเอกด้วย น้องกบตรังด้วย

ช่วงนี้มัวแต่ทำนิตยสาร เลยไม่มีเวลาเข้าไปห้องไหนๆ มากนัก ท่านไหนเคยขออะไรมา เช่นมวลสาร หรืออะไร ที่ขอมานี่ ช่วยเตือนหน่อยก็แล้วกัน บางทีมันหาพีเอมที่ขอมาไม่เจอจริงๆ มันยาวยืดจริงๆ

บางทีมีขอมาก่อนทางพีเอม แล้วมีคนโทมาบอกมีไหม อ้าว...เราคิดว่าคนๆ เดียวกัน ส่งไปให้ ที่ไหนได้คนละงานเลย

ก็ดิ่งไปพัทยาถึงดึกเชียว ลูกๆ มันอึดมากๆ พอไปถึงตามันสว่างโร่ นอนดูหนังกับน้าสาวพวกเค้าถึงตีสี่แล้วหกโมงต้องตื่นไปชลบุรี เพื่อส่งน้องเอิร์ทเข้ารายงานตัว พ่อก็เพลีย แม่ก็เพลีย สุดท้ายไปส่ง มีไอ้ป้องจอมแสบไปเป็นเพื่อน ถ้าใครเคยเจอเจ้าป้อง จะรู้ว่ามันแสบนรกแตกจริงๆ

ทีนี้ไอ้ป้องมันเป็นเด็กชอบบวชแต่เด็กก็ว่าได้ พอมีนไปบวชทุกที พระพี่เลี้ยงชอบแกล่งมัน เช่นว่า เณรป้องอดของหวานนะ ป้องเลยงอน หาว่าพระพี่เลี้ยงลำเอียง พระพี่เลี้ยงก็ใช่ใครอื่น ก็หลวงน้าของป้องเอง ยายก็เลยไปต่อว่าพระน้องชายว่า รู้อยู่ว่าหลานขี้น้อยใจยังจะหยอกอีก ไอ้ที่เป็ฯปัญหาของเจ้าป้องตอนนี้ก็คือว่า

มันติดสันดานป้าเอื้อมของมัน ป้าเอื้อมปลูกฝังมันว่า "ถ้าเราทำงานไม่เสร็จ เราต้องทำให้เสร็จ ห้ามทิ้งไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นก็ตามต้องทำให้เสร็จ"

มันมีรายงาน ครูเร่งงานมัน มันไม่มีคอม มันเลยปีนหอพักไปร้านเนตเพื่อทำรายงาน เท่านั้นล่ะครูต่อว่าๆ แหกกฎ ไม่ชอบคนไม่เคารพกติกาโรงเรียน

มันงอน มันบอกว่า งานมันไม่เสร็จ ครูก็ต้องรอด่ามัน หักคะแนนมัน แม่เอื้อมสอนป้องว่า ให้ทำให้เสร็จ ป้องเลยต้องทำให้เสร็จ เอาน้องเอิรทปีนหอไปเป็นเพื่อน โดนทั้งพี่ทั้งน้อง

ป้องน้อยใจ ขอออกมาเรียนแบบระบบ โฮมสคูล

ไอ้เรื่องการเรียนด้วยตัวเองที่บ้าน หรือ โฮมสคูลนี้ เป็นการปลูกฝังของยายผีป่าที่ฝังหัวพวกมันมาทุกคนตั้งแต่เด็ก

ยายผีป่าเลยโดนน้องสาวว่า

"พี่ปลูกฝังลูกผิดหมดเลย โดยเฉพาะเรื่องนรก สวรรค์นี่ ลูกหนูมันบ้าขนาดที่ว่า ไปเที่ยวหามี้ดหมอไว้แล้ว"

ยายผีป่าเลยบอกว่า มีดที่ลูกน้อยพกน่ะสปาต้าแล้ว มันเอาไว้แทงกัน ไม่ใช่มีดหมอด้ามเล็กๆ ที่วัดทำให้บูชา

ลูกน้องสาวเค้ามีสามชาย ลูกยายสี่สาว กับลูกชาวบ้านที่บ้านเขาลืมเอากลับอีกหลายคน มันเรียกยายผีป่ากับน้องสาวว่าแม่หมดทุกคน

ทีนี้เรื่องโฮมส์สคูลนี่มันมีทั้งข้อดีและข้อเสียค่ะ ขึ้นกับตัวเด็กเองและผู้ปกครอง

 

มาเล่าต่อ...หลานชายทั้งสามคนมันโต หล่อเอาเรื่องทั้งสามคน(หน้าตามันดีเหมือนแม่เอื้อม) สาวเลยติดมาก จนเกิดปัญหา ครูเรียกผู้ปกครองไปพบ มันเลือกกันแย่งแม่เอื้อม

ไอ้คนกลางมันไม่เจ้าชู้ แต่ชอบบิดรถ แม่เอื้อมสอนมันมาเองตั้งแต่เด็กๆ เลยโดนน้องสาวด่าอีกว่า เพราะพี่เลี้ยงหลานแปลกๆ ตอนเด็กๆ เอามันไปสนามแข่งรถ มันก็เลยฝังใจ

ครูเขาเรียกไปเตือนว่าทำไมถึงมาสาย หลานมันบอกว่า แม่เอื้อมตื่นสายครับ ครูเขาเข้าใจว่ายายผีป่าเป็นแม่จริงๆ แล้วครูถามว่าทำไมเป้นแผลอะไรนี่ สดๆ เลย

มันบอกว่า รถคว่ำครับ (รถวิบากสี่ล้อที่ขับในฟาร์ม) ครูเลยถามว่าคุณแม่ทำไมให้ลูกไปขัยรถแข่งล่ะคะ

เลยบอกว่า ครูเลือกเอานะคะว่า ระหว่างใหม้มันไปบิดสองล้อดึกๆ กลางถนนเป็ฯร้อยคัน กับพามันไปแข่งรถวิบากที่สนาม อันไหนเราคุมมันได้ดีกว่ากัน สักพักก็บอกครูว่า เป็นความผิดฉันเองที่สอนเขาให้เป็นนักแข่ง แล้วแม่เอื้อมก็บอกลูกชายว่า ลูกแม่ต่อไปอย่าแข่งบนถนนหลวงนะ ไปแข่งที่สนาม เพราะถนนหลวงแม่คงไม่พร้อมที่จะมางานศพลูกตอนนี้ เพราะติดปัญหาหลายอย่าง แล้วทีนี้ครูเขาบอกว่า ทำไมเขาถึงสอบคะแนนไม่ดีเลยคะคุณแม่

ยายเลยถามว่า ถ้าเขาเข้าเรียนตลอดไม่เคยหนีเรียนเลยแม้จะมาสายหน่อย แสดงว่าเขานี่ไม่มีสมาธิในการเรียน เขาต้องไม่ชอบการเรียน ยายเลยหันไปถามลูกชายว่า ลูกไม่ตั้งใจเรียนใช่ไหม ลูกตอบว่า แม่ดูวิชาที่หนูตกสิ

อ๋อ...วิชาเย็บปักถักร้อย วิชาการทำอาหาร เท่านั้นล่ะยายหัวเราะก๊าก แล้วบอกคุณครูว่า เขาไม่มีวิชาซ่อมรถ วิชาช่างไม้ ช่างอื่นๆ ให้ลูกชายฉันหรือคะคุณครู

แล้วทีนี้เขามาได้วิชาศีลธรรมดีกว่าใคร ครูเลยบอกว่าทำไมทำได้ดีทั้งๆ ที่ดูออกดื้อ

ลูกชายตอบว่า

ที่บ้านโดนเทศน์ตั้งแต่จำความได้ครับคุณครู มันเคยไม่ต้องอ่านหนังสือมันจำได้แล้ว

 

สวัสดีค่ะยาย น้องแถวเด็กเก่าแล้ว แต่มาใหม่ในห้องนี้
จึงต้องมาสวัสดียายก่อน ด้วยความเคารพและมารยาทอันดีงามค่ะ

แหะ แหะ อ่านไป อ่านไป ติดงอมแงมแล้วจ้ะยาย
มาเขียนต่อเร็วๆนะคะ นั่งรอ นอนรอจ้า

 

เขาว่าเด็กท้ายแถวนี่ส่วนมากจะตัวเล็กน่ารักๆ (เหมือนยายผีป่า)

ตอนที่เข้า ม. หนึ่งนะคะ ยัยจูน(มัลลิกา) ถ้าจำไม่ผิดเขายืนหัวแถว ยายผีป่า ยืนท้ายสุดเคียงกับยัยหมอธนินธร สมนึก (จำได้ป๊ะยัยจูน) แต่พอเค้าเล่นโหนบาร์เดี๋ยวหน้าห้องเรียนหัวห้อยบ้าง แกว่งไปแกว่งมาบ่อยๆ ม.๒ เขาไปยืนอันดับสาม สี่ ของหัวแถวแล้วใช่ไหม

เมื่อก่อนคนบ้านนอกสูงๆ นี่มันไม่ค่อยดีนัก ดูเก้งๆ กังๆ อ๊ายๆ ความสูงของตัวเอง เดินเคียงไอ้หมอธนินธรทีไรเหมือนเลข 10

เด็กท้ายแถว ดีกว่าเด็กแถวท้ายจริงไหม

เด็กแถวท้ายนี่ส่วนมากจะไม่ชอบสนใจเรียน หรือไม่ก็พวกหนุ่มๆ ที่คอยหลบท้ายแถว แล้วแหย่สาวๆ เนาะ

แหม...เด็กท้ายแถว นี่ถ้าเป็นพุทธภูมิ ก็พวกชอบรั้งท้าย หรือท้ายสุดไปเลย แต่มีคนแย่งอยากเป็นพระพุทธเจ้าองค์สุดท้ายเพียบเลย ยายเจอคนไหนๆ ส่วนมากบอก ผมอธิษฐานขอเป็นองค์สุดท้าย

เฮ้อ...ไม่เหนื่อยไปหน่อยเร้อ

 

น้องแถวขอไปพระนิพพานก็พอค่ะยาย แค่นี้ก็ตะกายเกาะประตูแทบไม่ไหว ถ้าเกาะไม่แน่น เห็นท่านลุงพญายมราช กวักมือไหวๆเลยค่ะ

 

ท่านชูมะเหงกตะหาก

 

พี่ฝุ่น พูดงี้อีกสองปีก็คงยังบังอิญโสดแหงๆ

 

หุหุ ^_^