วิริยาธิกะพิเศษบันทึก

ไม่แน่นะบางทีพวกเราอาจจะเกิดสมัยเชียงแสนมาแล้วก็ได้ สมัยที่ต้องรบกับขอมดำ สมัยนั้นพ่อสั่งว่าเจอขอมดำที่ใหนพวกเจ้าก็จงเมตตาปราณี ให้รีบด่วนอย่าช้าที จงรีบส่งไอ้ อีเหล่านั้นไปเกิดใหม่โดยเร็วพลัน แม้แต่เด็กที่เกิดในวันนั้น พวกเจ้าก็จงเมตตาสงสาร อย่าได้ทรมารมันรีบเด็ดหัวมันเสียมันจะได้ไปอยู่กับครอบครัวของมัน ขืนปล่อยให้อยู่มันก็จะร้องเรียกหาพ่อหาแม่ ดูแล้วเป็นที่น่าเวทนาสงสารยิ่ง พวกเจ้าก็อย่าได้ใจไม้ใส้ระกำเด็กตาดำๆเจ้าต้องฟันมันทีเดียวให้หัวขาดกระเด็นไปไกลอย่างน้อยสี่ศอกกับหนึ่งคืบมากกว่านี้ได้แต่น้อยกว่าไม่ได้ ถ้าขุนทหารของพ่อคนใหนเด็ดไอ้พวกขอมดำไม่กระเด็นไกลอย่างที่พ่อสั่ง พ่อจะลงโทษมันผู้นั้นสถานหนัก คือสั่งงด ห้ามการมีเมียเพิ่มอย่างน้อยสามปีนับแต่วันออกคำสั่ง ใครจะเป็นอย่างไรไม่รู้นะ
(อันแรกน่ะพ่อสั่งว่าถ้าพบเจอขอมดำที่ใหนฆ่าทิ้งให้หมดแม้แต่เด็กแรกเกิดในวันนั้น ที่เหลือผมบังข้างหลังหลวงพ่อถือโอกาสอันเป็นมงคลนี้)สั่งซะเอง

แต่สำหรับผมถือว่าเป็นการถูกลงโทษที่ร้ายแรงหนักหนาสาหัส ของลูกผู้ชายชาตรีชาตินักรบ ลูกผู้ชายเชื้อสายท่านพ่อประเสนทิโกศล กับท่านแม่มัลลิกาเทวีถ้าถูกลงโทษเยี่ยงนี้ถือว่าน่าอับอายขายหน้ามาก ฉนั้นจะยอมถูกลงโทษเยี่ยงนี้มิได้ มิได้ และจะส่งผลกระทบต่อการบำเพ็ญเพ็ยรมาก จะทำให้การเจริญสมณธรรมด้านพรหมวิหารสดุดลง พอขึ้นตัวเมตตาก็ไปต่อไม่ได้ พอพื้นฐานเมตตาไม่มี การรักษาศีลก็ไม่ทรงตัว เมื่อศีลไม่ทรงตัว สมาธิก็ไม่ทรงตัว เมื่อไม่มีสมาธิปัญญาก็จะไม่เกิด เมื่อไม่มีปัญญาก็จะไม่สามารถตัดกิเลสเป็นสมุทธเฉทประหารได้ มรรคผลพระนิพพานก็ไม่เกิด การถูกลงโทษเยื่ยงนี้ใหญ่หลวงนัก การไม่มีปัญญาก็จะกลายเป็นคนโง่ แล้วคนโง่ก็จะเป็นคนที่น่ารังเกียจ และน่าอะไรต่อมิอะไรสาระพัด เพราะฉะนั้นลูกของพ่อจะเป็นคนโง่ไม่ได้จะนำความเสื่อมเสียไปถึงท่านได้

ดังนั้นลูกที่มีความกตัญญูรู้คุณของพ่อปเสนทิโกศล พ่อพระร่วงโรจนฤทธิ พ่อขุนศรีเมืองมาน พ่อพระยากาญจนบุรีที่ท่านแม่บัวคลี่ บอกว่าพ่อเป็นคนที่มีเมตตาปราณีมาก คนก็เลยรักท่านมาก ในเมื่อคนอื่นรักท่านได้ ท่านก็เลยต้องรักคนอื่นได้ ไม่งั้นก็จะกลายเป็นคนเห็นแก่ได้เห็นแก่ตัว มันจะขาดคุณสมบัติคนที่ปรารถนาพระโพธิญาณไป ลูกอย่างผมมันเป็นคนว่านอนสอนง่ายต้องทำตามแบบอย่างที่พ่อทำคนเราถ้าขาดเมตตาแล้วจะไปเป็นพระสัมมาสัมพุทธเจ้าได้เยี่ยงไร พี่บุญทรงว่าไม๊




ไอ้หน้าตาแบบนี้ มันคุ้นๆอยู่นาครับพี่ แต่นึกไม่ออก ต้องขออภัยจริงๆครับพี่ วันหน้า ถ้ามา วัดท่าซุง ผมอยากเจอคนจริง อย่างพี่ ถ้ามาเชิญ แวะมาเยี่ยม น้องบ้างนะครับ ที่พูดมา ผมทำมาแล้วทั้งสิ้น ในชาตินี้ ทั้งชาติ ศาสนา พระมหากษัตย์ ทำมาได้ ตามกำลัง ของเราครับ พี่พูดมา ผมเข้าใจ ในการพูดของพี่ ทุกถ้อยกระทงความ ผมก็ผ่านมาแล้ว แต่ไม่ละเอียดละออ แบบพี่ แหมพอดีพี่สมาน มาหาเลยดอดไปคุยแป๊บ บอกขอมาตอบ ในกระทู้ก่อน มันยังมันตกค้างอยู่ ครับพี่ ผมน่ะ จำคำสอน ของพ่อ ที่หนักแน่น มากมีอยู่ ๒ ข้อ จะสอน ผู้อื่น ต้องสอน ตัวเองก่อน จะช่วยเหลือ ผู้อื่นต้อง ช่วยเหลือ ตัวเองก่อนครับ แต่ผม น่ะ ไม่ได้อะไร เลย หลวงพี่ วิรัช มาหาผม ให้เขียน ลูกศิษย์ บันทึก เรื่องของพ่อ ในหลายๆด้านครับ


ผมไม่เขียน เพราะไม่ได้ อะไรเลย จึงปล่อยมา ถึง ๒๐ ปี และยัง ช่วยตัวเองไม่ได้ ให้มันตายไปกับผมครับ เมื่อเข้ามาในเว็บ พลังจิต เมื่อคน มาถกเรื่องของพุทธภูมิ เรื่องต่างๆของพระศาสนา และเอาความรู้ มาแข่งเบ่งกันบ้าง ถ้ามา ช่วยกัน หรือแบ่งปันความรู้กันก็ไม่ว่าหรอกครับ แต่บางคน มัน แอนตี้ ไม่พอ เขาว่าร้ายต่างๆนา ๆ จึงเอา ประสบการณจริง ของชีวิต ที่ผ่านมา ผมยังไม่เห็น มีใคร มาพูด แบบกับพี่เลย มาแต่เอามาอวด กันเล่น มันเป็นของที่สูงส่ง กว่าท่าน พระพุทธเจ้าทั้งหลาย เอาชีวิตเข้าแลก เกิดแล้วตายกันเป็นว่าเล่น จนบรรลุธรรม มาสั่งสอน พวกเรา เหล่า พุทธบริษัท ให้ตรัสรู้ ตามและ เดินในแนว ของพระองค์ ให้พวกเราได้ เดินตาม ตามกำลัง บุญวาสนาบารมี ที่ทำความปราถนา กันไว้ ท่านไม่ได้ เกิด แค่ แสนชาติล้านชาติ ท่านเกิดแล้วตาย สละชีวิตเลือดเนื้อ มากมายก่ายกอง ท่านพี่ มันเท่าไหร่ กันหนอ กว่าจะเอา ธรรมะ ของพระองค์ ทุกท่าน ให้เราได้กิน ได้เจริญรอยตาม


ผมไม่มีญาณ อย่างคนอื่นเขา แต่บางครั้ง ปัญญา มันเกิดขึ้นมาด้วย ความรู้ สึก ว่าคงต้องเป็นอย่าง นั้น และต้องตรองด้วย ปัญญา ในสมัยต่างๆ ที่พี่พูด ความรู้ สึกไม่ต่างกันหรอกครับ แต่ผมน่ะ ไปในสถานที่ต่างๆ โดยไม่รู้ตัวมาก่อนเลย ไปโดยที่ว่า ในสมัย กรุงเทพ ไปอยุธยา ไปกรุง สุโขทัย ในหลายที่ ไปดอยตุง ไปก่อนที่จะไป กับขบวนหลวงพ่อ ตอนหลัง และที่เชียงแสน โยนกนคร ก็ไปมาแล้วทั้งสิ้น ทีกำลังตัวมี จนได้รู้ ในความหนหลัง ตอนหลัง ทั้งสิ้น มันมีแค่ ความร็สึกว่า เหมือนเป็นดินแดน ที่เรา และพี่ ว่ามานั่นแหละครับ ส่วนใหญ ผมน่ะ ไปแบบ ฉายเดี่ยว ที่ไป และบางครั้ง ไม่รู้ด้วยซ้ำไปว่า จะไป ไม่มีเหตุมาก่อนเลยครับ และอีกที่ ที่ไป บินถบารต ที่เวียงจันทร์ ตรงกับหน้าหนาว ฝนทำไม ตกต้อนรับ เหมือนกับจะรู้ ว่า พวกเรามาแล้ว โว้ย ตกเป็นฝอยๆ ละออง น่ะครับ หลายชั่วโมง นี่ไม่รู้โม้หรือเปล่า บางคนอาจจะคิด น้อ


แหม พี่ ผมน่ะอิจฉาพี่จัง เรื่องนางแก้ว นี่ ผมไม่ค่อยมีแบบพี่เลย แทบจะไม่ได้เคย สมหวังเลยครับ แต่มีพี่นี่ ทำมาดีแล้ว ด้านนี้ ต้องขอชมเชยจริงๆครับ ผมไม่ว่าจะกี่คน ที่รัก กันปานจะกืน ไม่เคยได้เลย มันผิดหวังเสียส่วนใหญ่ สมแล้ว บารมี ทำมา ดีแล้ว เหมือน พระพุทธเจ้าทั้งหลาย ในสมัยท่าน เป็นพระโพธิสัตว์ ท่านก็เดินแบบนี้ มาก่อนพวกเรา หนักแน่นจริงๆของพี่ แล้วเวลา บริจาค ลูกเมีย อย่าลืม นะ เดี๋ยวผมรอไปขอพี่เลย ฮ่าๆๆๆฮ้าๆๆๆๆๆ ตอนบริจาคนะ เอ่นต้องอภัยนะ ล้อเล่นนิดหนึ่ง ครับ พี่สะใภ้ ขออภัย ให้มันขำๆนิดหนึ่ง มันเกิด อีกนาน ไปได้ ขอไปก่อนครับ แต่นี่ผมยังไม่ได้อะไรเลยนี่ ครับพี่ ขอเล่าตะแบง นิดๆนะครับ ท่านพี่ ผมไม่ได้มาเบ่ง แต่จะ เล่าเป็นอุทาหรณ์ กับคนอื่นๆ เป็นความรู้ แก่ทุกๆท่าน ประมาณปี ๓๕ ถึง ปี ๓๗ ไม่แน่ใจเหมือนกัน ว่าปีไหน อยู่ พรรษาหนึ่ง


ความคิด มันอยากจะ บริจาค ลูกเมีย ให้เป็นทาน มันฟุ้ง อยู่หลายเดือนครับพี่ มาตอนหลัง เมื่อมีเมียแล้ว มันกับตาลปัต เลย ครับ มัน หึงหวง สิ้นดี ทำอะไร มันต้อง สวนไปไม่เป็นท่า ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ฮ้าๆๆๆๆๆๆ ไอ้หน้าผี อยากสะเออะ เลยแพ้ไม่เป็นท่า เลยครับพี่ ถ้าเป็นมวย ก็แพ้ ลาภคาบ นอนแบแผ่สองสลึงกลางเวที เลยครับ พี่ แหมขอถามหน่อย บริจาค ลูกเมียแล้วยัง ขอถามเป็นรู้แก่ลูกหลานครับไหนๆก็ไหนๆแล้ว พี่พูดมา บอก รักกันดี ในเรื่อง ของแม่ ยก เอ่ยไม่ใช่ แม่ทูลกระหม่อมน้องหญิง ใช่ป่ะ ลืมแล้ว แค่เนี้ย ตอบมาแบบไม่ปิดบังนะครับ จะได้เป็นควารู้ครับผม ไม่ได้ จะไปขอหรอกครับ แก่ยังเงี้ยไม่เอา ต้องเอาะๆครับผมเนี่ย ใจผมยังหนุ่ม อยู่ แต่กายมันแก่เลี้ยว คอยจะเลี้ยวอยู่เรื่อยๆเลยอ่ะครับ แต่อย่าบอกนะถ้าเอาก็ไม่ให้

 

เกือบทุกครั้งที่พิมพ์นี่ก็จะอยู่ด้วยชงกาแฟให้บ้าง หาน้ำ หาขนมเล็กๆน้อยๆมาให้บ้างตามเรื่องตามราว ดึกดื่นแค่ใหนก็อยู่ด้วยบอกว่าเอาอย่างแม่บัวคลี่ เจ้านี่เพิ่งพบเมื่อไม่นานมานี้ยังดีที่มาทัน เจ้านี่ตัวดีเลยตัวอาสาเลยว่าจะติดตามเทวีที่ดีหาเอามาให้ พูดอย่างเดียวกันเลยกับแม่มัลลิกา บอกว่าชาติหน้าอย่างน้อยหนึ่งตำบลหนึ่งผลิตภัณน์ ไอ้เรานี้อย่างกับปลากระดี่ได้น้ำ เอาไว้เจอตอนที่พร้อมก็แล้วกัน ชาตินี้ถือว่าจะหมดเวลาแล้ว แล้วก็เราเป็นคนรวยไม่มาก ไม่ยอมพูดคำว่าจนซะงั้นแหละ

ในชาติต่อไปหากนรกไม่ลากเอาไปซะก่อนนี่ ปลายๆ พศ 2700 จะได้ไปเจอกันในพิกัดน้ำหนัก180ปอนด์กับท่านพี่ฮิตเล่อร์บวกพี่มุสโสลินี ตอนนี้ไปนวดน้ำมันมวยรออยู่ก่อนแล้ว ขอเจอในน้ำหนักเดียวกันเวทีงานวัดท่าซุงไม่มีการต่อน้ำหนักนาพี่นา คนหนึ่งจะไปเป็นพระมหากษัตย์ คนหนึ่งไปเป็นพระที่วัดท่าซุงนี่แหละในสมัยโน้น ผมขอแค่น้องๆท่านโชติกะมหาเถระก็พอมีสตางค์แค่ทำถนนเป็นกำแพงสูงสิบห้าเมตรกว้างเท่าถนนสี่เลนท์เป็นกำแพงกั้นรอบประเทศไทยทั้งหมด บนนั้นจะมีพระพุทธรูปสมเด็จองคปฐมหน้าตักหกศอกปิดทองประดับเพชรประดิษฐานเป็นระยะจำนวนแปดหมื่นสี่พันพระองค์ เอาแทคเตอร์ดันไอ้ปราสาทอะไรนั่นทิ้งไปให้พ้นเขตประเทศไทยซะมันจะได้ไมีเหตุอะไรมาทะเลาะกันอีก สร้างสพานข้ามทะเลอ่าวไทยฝั่งตะวันออกจากอำเภอสัตหีบข้ามไปลงที่ประจวบคีรีขัน โอยตัวร้อนมากสงสัยไข้ขึ้น




เมื่อคืนมีคนโทรมาหา ครับ เป็นทหารค่ายธนรัตน อ.ปราณบุรี ถามถึง วัตถุมงคลหลวงพ่อ คุยไปคุยมา ตั้งแต่ ๓ ทุ่ม ถึงเที่ยงคืนกว่า ไม่ยอมเลือก แบตเตอรี่ จะไม่เหลือแล้ว เตือนต้องหลายครั้ง ไอ้เราก้ไม่รู้ เมีย ว่า ดึกขนาดนี้ไม่เลิกอีกหรือ ผมบอกไม่ง่วง เขาคุยมาและไม่เลิก จะเลิกได้ไง ไอ้เราก้ชอบเสียด้วย เรื่องแบบนี้ เขาก็ชอบคำพูด ของเรา ได้ประสบการณืเยอะเขาบอกมา ผมเลยบอกกำลัง มาโต้ กับพี่อยู่ เข้าไปอ่านได้ เลย จะมีความรู้ ได้อีก เยอะครับ บอกหัวข้อ กระทู้ไปพร้อมศัพ ในชีวิตครั้งแรก ของผมเลย ที่โทรศัพ คุยกัน ตก ๒ ชั่วโมง ๔๔ นาที ๑๘ วินาทีครับพี่ ฉีด ๓ ชั่วโมง ขนาดยังไม่เลิก ไอ้เมียเตือน เลยบอก เลิกก่อนครับ วันนี้บอก เดี๋ยวจะโทรมาคุยใหม่ครับ


ขอต่อ เป็นความรู้ แด่ทุกๆท่านครับ ในเมื่อท่านพี่พูดมาผมจะตอบ ย้ำไปเลยว่า ท่านฮิลเลอร์ ท่านเป็นพระโพธิสัตว์ เป็นลูก กษัตย์ ใช่ไหมครับ เอ่ จะเขวหรือเปล่าเนี่ย ผิดไม่เป็นไร เดี๋ยวพี่มาแก้ ก็แล้วกัน ความจำ ไม่ค่อยดีครับ ท่านเป็นเชื้อสาย มาจากเชียงแสน แต่ไปเกิด แดน เป็นฝรั่ง มังค่า ไปเกิดเป็นอะไรก้ได้เนาะ ทุกที่แหละ ท่านพ่อได้ จาร ในแผ่นทองคำ ฝังไว้ ใต้ ฐานพระอุโบสถ ในโบสถ เรามหาวีระ ถาวโร ป.๔ เปรียน ๔ นะครับ ในสมัย กษัตย์ ภูมิพลอดุลยเดช มหาราช รัชกาล ที่ ๙ เราไปนิพพานกัน หมดแล้ว ไม่มีโอกาศ อยู่ ช่วย ท่าน บำรุงพระศาสนา และอะไรอีก จำไม่ได้ ขอพี่ มาต่อหน่อยแล้วกัน ผิดขออภัยครับ


และมีแถมอีก มันอยู่ในเหตุการณ์ ช่วยไม่ได้ครับ เสือกเสียหน่อยครับ ตอนหลังจากที่ท่านพ่อสั่งเก็บรูป หลวงตาโง่น วัดเขาลวก จ.พิจิตร กับท่านที่ นวราชเก่า และสั่งเก็บพระที่หลวงตา โง่น ทำให้ และเหรียญ มหาลาภ เหรียญบาท ปลุเศก เมื่อปี พ.ศ. ๒๕๒๘ หลังจากที่ นั้นไม่กี่ปี น่าจะ พ.ศ. ๓๐ กว่าเศษๆ จำไม่ได้ หลวงพี่วิรัช มาหา ให้ไป ช่วยขน เหรียญ บาท ที่หลวงตาโง่นทำให้ ผมเองนั้น สงสกะสัยมานาน พอสมควร บินเดี่ยวไปหาหลายครั้ง ตรา ที่แกทำให้นั้น มันตรา ของท่านฮิลเลอร์ ตรานาวัสดีกะ ของหน่วยนาซี ฮิตเลอร์ ผมก็เดาๆ พูดกับใครๆไปแล้ว หลายคน ว่า เหรียญ มหาลาภ เหล่านี้ คงไปแตกกรุ ในสมัยท่านฮิตเลอร์นี่แหละ พ.ศ. ๒๗๐๐


นับเป็นแสนๆเหรียญ ไว้ที่ใต้ฐานพระ หลังโบสถ ธรรมวิโมกข์ ข้างหลวงปู่ ขนมจีน ครับ คนขน ไม่ถึงสิบคน และยังมีเพชร ลพบุรี ที่ไม่ได้เจียระนัย อีกหลายตัน ไปไว้ หลังจุฬามณี ไม่บอกที่นะครับ คนรู้แค่ น่าจะไม่ถึงสิบคน หรือกว่านิดหน่อยเอง ที่ไปช่วยขนไปไว้ ในสมัยนั้น น้ำของเพชร คงน้ำงามน้ำ งามขึ้นอีกนะครับพี่ สงกะสัย ในสมัยท่านฮิตเลอร ต้องนำมาเจียระไนย เป็นแน่ เพื่อให้ท่านที่ เคารพนับถือ พระพุทธศาสนา ใช่ไม่ใช่ ผมก็พูดมันส่งเดช เดาเอา เพราะเหตุการณ์ มันสอดคล้องกันนี่ครับ หาพี่ พีทีโอ ใช่ไหม ตอบที่ มันรู้แค่นี้ แต่ยังรู้ไม่จริง และไม่ละเอียดพอครับ


และข้อสำคัญ คนสมัยนั้น ของต่างๆ เมื่อได้เงินมา คงสร้าง วัดท่าซุง ที่ ทรุดโทรม ไปตามกาลเวลา ให้ดูเจริญ หู เจริญตา แบบในสมัยหลวงพ่อ ของเรานี้ วัดท่าซุง จะเจริญ รุ่งเรืองไปครบ ๕,๐๐๐ ปี ห้าพันปี ไม่แน่ใจ ว่าเริ่มเสื่อม พ.ศ.ใด ของพันปีที่ห้า ใครมีหน้าที่ คงต้องมาช่วยกันต่อๆไปแหละครับ ใครรับหน้าที่ ก็ต้องขออนุโมทนาสาธุ ล่วงหน้าครับผม หลวงพ่อท่าน กว่าวไว้ว่า สร้างก่อนอยุธยา ๓๐ ปี เป็นดินแดน ของพระอรหันต์ครับ เมื่อยุคเสื่อม ก็มีภิกขุ ภาณิช กรรมการพาณิชย์ ขายที่ ขายวัดกันแดกห่าหมด เหลือ ให้เหลือไว้ แค่ที่ ๖ ไร่ ในสมัยหลวงพ่อเราไปบูรณะครับ จนบัดนี้ เนื้อที่ น่าจะเกิน ๘๐๐ กว่าไร่แล้วมั่ง ผิดขออภัยครับ กันพาด พวกท่านจะไม่กล่าวโทษ ไอ้ทรงมึงพูดผิด คนเรา มันจำผิดกันได้ แต่ส่วนใหญใจความ นั้น ยังมีอยู่ครับผม


เอ่าก็ขออนุโมทนาสาธุกับพี่ ถ้าทำได้จริง ดังว่า ทำกำแพง ล้อมรอบ ให้ทั่วประเทศ พ่อท่านกว่าว ต่อไป มันถึงเชียงตุงนี่ ลาวไทย มันเผ่าเดียวกัน โครต เดียวกัน ว่าไง ผมพูดถูกไหม เมื่อก่อน ตอนผมอายุ ไม่ถึง ๑๐ ขวบ พ.ศไม่ถึง๑๐ มันฟุ้ง อยากไปให้ทั่วทั้ง โลก และมีเมีย สักประเทศ ละหนึ่ง คน ฝันไป อยากเหาะได้ อยากเป็นพระพุทธเจ้ามีอภิญญา ฤทธิ์ เหาะไปได้ทั้งโลก มันเข้าใจเมื่อมาพบท่านพ่อนี่แหละครับ มันฟุ้ง ถึง พ.ศ.๑๐ กว่าโน่น เมื่อก่อนนะ ถ้าแต่งนิยาย คงคืนหนึ่ง เป็นสิบๆเรื่องแน่เลยครับพี่ เอ่าพอก่อนเดี๋ยวทำธุระก่อนครับ

 

แหม พี่ ผมน่ะอิจฉาพี่จัง เรื่องนางแก้ว นี่ ผมไม่ค่อยมีแบบพี่เลย แทบจะไม่ได้เคย สมหวังเลยครับ แต่มีพี่นี่ ทำมาดีแล้ว ด้านนี้ ต้องขอชมเชยจริงๆครับ ผมไม่ว่าจะกี่คน ที่รัก กันปานจะกืน ไม่เคยได้เลย มันผิดหวังเสียส่วนใหญ่ สมแล้ว บารมี ทำมา ดีแล้ว เหมือน พระพุทธเจ้าทั้งหลาย ในสมัยท่าน เป็นพระโพธิสัตว์ ท่านก็เดินแบบนี้ มาก่อนพวกเรา หนักแน่นจริงๆของพี่ แล้วเวลา บริจาค ลูกเมีย อย่าลืม นะ เดี๋ยวผมรอไปขอพี่เลย ฮ่าๆๆๆฮ้าๆๆๆๆๆ ตอนบริจาคนะ เอ่นต้องอภัยนะ ล้อเล่นนิดหนึ่ง ครับ พี่สะใภ้ ขออภัย ให้มันขำๆนิดหนึ่ง มันเกิด อีกนาน ไปได้ ขอไปก่อนครับ แต่นี่ผมยังไม่ได้อะไรเลยนี่ ครับพี่ ขอเล่าตะแบง นิดๆนะครับ ท่านพี่ ผมไม่ได้มาเบ่ง แต่จะ เล่าเป็นอุทาหรณ์ กับคนอื่นๆ เป็นความรู้ แก่ทุกๆท่าน ประมาณปี ๓๕ ถึง ปี ๓๗ ไม่แน่ใจเหมือนกัน ว่าปีไหน อยู่ พรรษาหนึ่ง


ความคิด มันอยากจะ บริจาค ลูกเมีย ให้เป็นทาน มันฟุ้ง อยู่หลายเดือนครับพี่ มาตอนหลัง เมื่อมีเมียแล้ว มันกับตาลปัต เลย ครับ มัน หึงหวง สิ้นดี ทำอะไร มันต้อง สวนไปไม่เป็นท่า ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ฮ้าๆๆๆๆๆๆ ไอ้หน้าผี อยากสะเออะ เลยแพ้ไม่เป็นท่า เลยครับพี่ ถ้าเป็นมวย ก็แพ้ ลาภคาบ นอนแบแผ่สองสลึงกลางเวที เลยครับ พี่ แหมขอถามหน่อย บริจาค ลูกเมียแล้วยัง ขอถามเป็นรู้แก่ลูกหลานครับไหนๆก็ไหนๆแล้ว พี่พูดมา บอก รักกันดี ในเรื่อง ของแม่ ยก เอ่ยไม่ใช่ แม่ทูลกระหม่อมน้องหญิง ใช่ป่ะ ลืมแล้ว แค่เนี้ย ตอบมาแบบไม่ปิดบังนะครับ จะได้เป็นควารู้ครับผม ไม่ได้ จะไปขอหรอกครับ แก่ยังเงี้ยไม่เอา ต้องเอาะๆครับผมเนี่ย ใจผมยังหนุ่ม อยู่ แต่กายมันแก่เลี้ยว คอยจะเลี้ยวอยู่เรื่อยๆเลยอ่ะครับ แต่อย่าบอกนะถ้าเอาก็ไม่ให้

เรื่องการบริจาคลูกเมียนี่ผมตอบฉะเพาะผมนะคงต้องท้าวความกันยาว ในเว๊ปนี้ก็เคยมีนักเลงดีมาขอลองของผมมาแล้ว ว่าผมประกาศตัวปรารถนาพระโพธิญาณวิริยาธิกะโครมๆไม่กลัวว่าจะถูกขอลูกเมียหรือ ถ้าหากจะขอเมียผมนี่จะยกให้ได้หรือปล่าว จากสำนวนการพูดนี่ก็พอฟังออกว่าผู้ถามๆในลักษณะใหน ผู้ถูกถามจะข่มใจเพียงใด ก็ถือโอกาศนี้ฝากบอกไปทางท่านนักเลงดีท่านนั้น ผมเข้าใจในเจตนาที่พูด ก็ขอตอบตรงนี้ฝากไปก็แล้วกัน ว่าใจน่ะวันนี้แม้จะให้ได้เพราะใจน่ะมันถูกฝึกมาพอได้ แต่แข้งที่ทรงพลังที่ส่งใครหลายคนหลับคาที่มาแล้วนี้ ผมยังไม่ได้ฝึกมัน แข้งมันบอกว่าใจเอ๋ยแกอยากจะยกให้ใครก็ยกไป แต่ข้านี้เจ้านายยังไม่ได้บอกยังไม่ได้อบรมให้ยอมใคร เพราะฉะนั้นถ้ายืนเผชิญหน้าแล้วพูดจาขอแบบดูถูกดูหมิ่นนางแก้วอันเป็นที่รักดุจแก้วตาดวงใจนี้ แข้งที่ทรงพลังจะไปด้วยความเร็วอย่างที่หลวงพ่อฝึกสอนคือขนาดเตะต้นกล้วยประคองไม่ให้ล้มได้นั้น ถึงซอกคอชนิดที่คนพูด เรียกว่าพูดไม่ทันขาดคำเป็นอันว่าหัวทิ่มตามแข้งแน่

คนที่พูดนั้นคงลืมไปว่าทุกท่านที่บรรลุอภิเษกพระสัมมาสัมโพธิญาณเป็นพระสัมมาสัมพุทธเจ้าไปแล้วนับไม่ถ้วนนั้นทุกท่านมีความรักผู้อื่นมากกว่ารักตัวเอง เพราะความรักผู้อื่นมากกว่าตัวเองนี้จึงได้ยอมตายถวายชีวิตตัวเองเพื่อปกป้องคุ้มครองให้กับลูกกับเมีย แค่สองอย่างนี้คำว่าลูกแก้วเมียขวัญ นับครั้งไม่ได้ นับภพนับชาติไม่ได้ มันมากมายเหลือที่จะประมาณ


คำว่าลูกแก้วก็หมายความว่าเป็นลูกที่ดีที่ประเสริฐเป็นลูกที่ว่านอนสอนง่ายช่วยเหลือกิจการงานของพ่อเป็นอย่างดีมีความรักเคารพห่วงใยซื่อสัตย์จงรักภักดีต่อพ่อและขอติดตามพ่อจนถึงจุดหมายปลายทางเรียกว่าถึงใหนก็ถึงกัน

ส่วนเมียขวัญนั้นที่เรียกว่านางแก้วในดวงใจเป็นขวัญเป็นกำลังใจ ยามที่จอมกระบี่ยอดวิทยายุทธแม้แกร่งแม้จะเก่งกาจอาจหาญเพียงใดก็มีวันที่พ่ายแพ้สู้ไม่ได้ มีวันสลดหดหู่รันทดท้อแท้ในจิตใจที่มีบางเรื่องบางอย่างไม่อาจฝืนสู้ชะตาฟ้าลิขิตหรือกฏแห่งกรรมได้เลย เช่นวันที่น้องเมียที่เป็นสาวแรกรุ่นดรุณีกำลังสดใสร่าเริงดั่งนกน้อยแต่งงานออกเรือนไป จิตใจของจอมยุทธนั้นดั่งถูกสายฟ้าฟาด ความพ่ายแพ้ใดๆจะมีอะไรเล่าสะเทือนใจเท่าน้องเมียแต่งงาน เข่าอ่อนหมดเรียวหมดแรงที่จะทรงกาย ต้องใช้เวลานานกว่าจะยืนมือไพร่หลังเหม่อมองไปข้างหน้าอย่างไร้จุดหมายโดดเดี่ยวเดียวดาย ก็ได้อาศัยนางแก้วนี่แหละที่คอยปลอบประโลมใจเข้ามาเคียงข้างโอบกอดแแล้วบอกเสียงอ่อนหวานว่าท่านพี่อย่าทุกใจเศร้าโศรกไปเลยถึงแม้ว่าน้องอิ๋งๆจะแต่งงานไปแล้ว ใช่ว่าจะไม่มีใครอีกแล้วยังมีน้องชิงชังอยู่อีกทั้งคน ถึงแม้น้องจะยังอายุห้าขวบอยู่ ถ้าท่านพี่ไม่ตายเสียก่อนน้องจะดูแลเอาไว้ให้ นี่ถ้าท่านยายยังอยู่นี่ยายคงหัวเราะนมกระเพื่อมน้ำหมากกระจาย หนอยยายกำลังเคลิ้มรันทดน้ำตาจะหยดไปด้วย ที่เห็นท่าทางหลานรักทำท่าจะตายอย่างนั้น พอได้ยินว่าที่เป็นอย่างนั้นเพราะน้องเมียแต่งงานยายจะยิ่งขำกลิ้งไปกลิ้งมาทั้งน้ำหมากน้ำตากระเด็นเซนซ่าน

คำปรอบประโลมของนางแก้วยามทุกใจแสนสาหัสเยี่ยงนี้ที่ทำให้มีกำลังใจขึ้นมาอีกครั้งไม่งั้นจอมยุทธยอดฝีมือแห่งแผ่นดินตงง้วนคงกลายไปเป็นคนขี้เหล้าเมายาไม่เอางานเอาการประชดชีวิตด้วยวิธีต่างๆหวังลึกๆบนบานสานกล่าวเจ้าแม่ประดู่ทองขณะยกไหสุราใบไผ่เขียวเทเอื๊อกๆเข้าลำคออยู่นั้นว่าขอใหัผัวของน้องอิ๋งๆจงถูกรถสิบล้อเหยียบตายเถ๊ะน้องอิ๋งๆจะได้กลับมา

นี่เห็นใหมพี่บุญทรงว่านางแก้วนั้นมีความดีมีบุญคุณล้นพ้นหัวเพียงใด จอมยุทธถ้าไม่มีนางแก้วที่ทันกันในทุกเรื่องแล้วจะหมดสง่าราศรี ความสง่าผ่าเผยของลูกผู้ชายชาตรีจะมีขึ้นได้ก็ต้องอาศัยนางแก้วอันเป็นดวงใจนี้แหละประคับประคองเคียงข้าง คนอื่นอาจจะมีดีจนไม่ต้องการนางแก้ว แต่สำหรับผม ผมเห็นราคาผมเห็นคุณค่าควรเมืองของนางแก้วที่มีความรักห่วงใยมีความซื่อสัตย์จงรักและภักดีต่อผม หญิงที่ดีที่สุดรองจากแม่ แต่มีบทบาทยาวนานร่วมทางชีวิตที่ถึงใหนถึงกันก็คือนางแก้วนี้ ถ้าหากผมไม่เห็นความดีไม่มีความรักไม่ดูแลให้ปลอดภัยให้มีความสุขตามอัตภาพวาสนาบารมีของแต่ละชาติให้ดีที่สุดแล้ว ก็อย่ากระแดะไปดูแลคนอื่นเลย

ในเมื่อมีความรักห่วงใยอาลัยอาวรณ์ขนาดนี้เมื่อถึงเวลาจะยกให้ผู้อื่นอย่างไร

ก็ในเมื่อหลักสูตรกำหนดไว้ว่าถ้าไม่บริจาคลูกเมียเป็นทานก็ไม่อาจบรรลุอภิเษกพระสัมมาสัมโพธิญาณได้เลยแล้วทีนี้ทำไง

 

ในเมื่อมีความรักห่วงใยอาลัยอาวรณ์ขนาดนี้เมื่อถึงเวลาจะยกให้ผู้อื่นอย่างไร

ก็ในเมื่อหลักสูตรกำหนดไว้ว่าถ้าไม่บริจาคลูกเมียเป็นทานก็ไม่อาจบรรลุอภิเษกพระสัมมาสัมโพธิญาณได้เลยแล้วทีนี้ทำไง




ฟังไว้นะ พุทธภูมิ เก๊ เทียม และพุทธภูมิ ที่แท้จริง มันต้องลงมือ ทำทุกอย่าง ถ้าใครติดตาม อ่านที่ผมไปตอบ ในหลายๆกระทู้ อย่าประกาศ ตัวว่า เป็นพุทธภูมิ แต่ปาก แต่ไม่ทำ ให้เกิดมา อธิษฐานจนตาย เป็นแสน เป็นล้านๆชาติ ถ้าไม่ทำ ไม่มีวัน สำเร้จ อะไรหรอกครับ มันต้องลงมือทำทุกอย่าง ไม่ว่าทั้งทางโลกและทางธรรม เอาตัวอย่าง ของจริงไว้ ทำได้แค่ไหน เขาพูดแค่นั้น ไม่ไปสเอ๊อะ ทั้งๆยังทำไม่ได้นะ ทำไปด้วย และอธิษฐานไปด้วย เดี๋ยวมันก็เต็มเองแหละ เมื่อถึงเวลา จะบารมีไหน ก็ช่าง ต้น กลาง ปลาย ทำไปเถอะ สักวันหนึ่ง ต้องเป็นของเราแน่นอน ดังพี่ พีทีโอ ท่านพูด หนักแน่น แบบของท่านเลย ต้องแบบนั้น เราได้แค่ไหน ก็พูดมันแค่นั้น จะสอนคนอื่น ที่พูดเลยไป ก็อ้างตำราไป ผมเกียจ ที่สุด ไม่ทำ อ้างตำรา อ้างพระไตรปิฎก อ้างพระพุทธเจ้า ตะโกนโหวกๆๆ อยู่ท้ายบ้าน และเถียงคอเป็นเอ็น ก็มึงไม่ทำ จะไปรู้เฮี้ยอะไร ด่ามันเสียมั่ง เน๊าะพี่ พีทีโอ


แค่ฟังด่านิดเดียวไม่ได้ ก็อย่ามาพูดเลย ใครรักดี ก็เก็บไป ไม่รักดี ก็โยนทิ้ ไม่ต้องมาอ่าน พทธภูมิ ถือ ว่าเป็นเลือด เนื้อเชื้อไข ของพระพุทธเจ้าทุกๆพระองค์ ถ้าเดิน ไปไม่ถึง ก็ลา พุทธภูมิไปเป็นสาวก แต่ก็ต้องทำนะ แต่มันเบากว่า พุทธภูมิ เทียบกันไม่ได้ หรอกนะ ถ้าคนปราถนา พุทธภูมิ ในวันนี้ ถ้าไม่ถอยหลังนะ จิตใจเขา จะเป็นพระโพธิสัตว์ ทันที ถ้า พระอรหันต์ ระดับปรกติ ไม่ใช่ ระดับแม่ทัพ ถ้าพระโพธิสัตว์บวชเป็นพระ จะต้องนั่งรอง พระโพธิสัตว์เลย ว่าตามระดับชั้น ถ้าอธิบายละเอียด มันใช้เวลามาก ต้องใช้ปัญญา ไตร่ตรองเอาครับ


ผมว่า กำลังของพี่ ที่ผมคุยกับ อ.ชาลี ผมถามนะ อ.ชาลีตอบผมมาว่า เมียกำลังใจไม่ถึง ถ้าขอ ลูกตา แขนขาเนี่ย ให้ได้ นี่ผม แวะเอามาหน่อยหนึ่ง คนที่พูด ถูกคอผม และเข้าใจง่าย ก็พึ่ง ปะทะ คารม กับพี่นี่แหละครับ แม้ให้ปราถนา พุทธภูมิ บางคน ก็ไม่เข้าใจเราเหมือนกันนะครับ มันเหมือนนักมวยแบบที่พี่พูด หนักแน่นนั่นแหละ ยิ่งพวกไปทางสาวก ที่ไม่เข้าถึงธรรม พวกนี้ ยิ่งตะแบงใหญ่ ไม่เข้าใจเราเลย จะว่าเขาก็ไม่ได้ เพราะเขาไม่ได้เดินมาแบบในสายของเรา ผมลาแล้ว ก็จริง แต่มันไม่ได้ อะไรเลย ยังเอาตัวไม่รอดปลอดภัย ขนาดเอาชีวิต เข้าแลก หลายวาระ หลายครั้ง ของชาตินี้ ยังไม่ประสบความสำเร็จเลยครับพี่ มันไม่ใช่ได้กันง่ายๆนี่ดังที่เล่ามานั่นแหละครับ


และขอใช้พื้นที่ ของพี่นี้แหละ ที่ผมทำได้ แล้ว มาตีแผ่ ให้คนรุ่น ต่อๆไป ได้เข้าใจ และเดินต่อไป มันหลีกไม่ได้หรอก พวกพุทธภูมิน่ะ การที่พี่มาแบบนั้น พี่ยอมรับไปในตัวแล้ว แหละครับ ว่า ยังทำไม่ถึง และยังทำไม่ได้ ทำได้แค่ไหน พี่จึงตอบมาแค่นั้นครับ ผมถึงได้มาคุยโต้กับพี่ ไง ในฐานะพี่น้อง แต่ผมน่ะ ได้พูดไปแล้ว มันตรงข้ามกับพี่เลย ผมแวะมาทางสาวก ก็ยังไม่ได้อะไรเลย เรื่องการตัสกิเลส ได้แต่ใจเบาลง มาได้ระดับหนึ่งเท่านั้น กิเลส ยังเต็มหัว และตอนต่อไป ผมจะเปิด ความชั่ว บางประการของผม ให้ท่านทั้งหลาย ได้เข้าใจ บางส่วน หรือบางประการ


ผมจะคุยกับพี่หรือผม ไม่มา เพราะ หมดความรู้ หรือภูมิหมด กันไปเลยแหละครับ และช่วยทำเพื่อ ชาติ ศาสนา พระมหากษัตย์ จึงกล้ามาคุยในนี้ ทำได้แค่ไหน จะพูดแค่นั้นครับ ทำไว้ อย่างไร เราจะคุยในฐานะ พี่ น้อง ผู้รู้ใจเข้าใจกัน ส่วนท่านอื่นๆ จะแทรก หรือถาม ก็ได้อยู่แล้ว ขอเชิญ ส่วนท่านไม่เข้าใจ หรือไม่ชอบ ก็เชิญไปไกลๆ ที่อยู่ กลางๆ ก็ดู อ่านกันไป เพื่อเป็นความรู้ โดยเฉพาะ ท่านที่ปราถนาพระโพธิญาณ ควรเป็นอย่างยิ่ง ที่ต้อง ฟังหรืออ่าน ไม่งั้นท่านจะมีทิฏฐิ เกินไป ขอให้อ่านให้เข้าใจ ทำความ ผิด ให้เห็นถูก ไม่ยอมรับก็ไม่เป็นไร ขอให้เอาไว้ ในใจเราคนเดียว มันต้องเคารพ ในธรรมต่อกันครับ ผู้ใดเคารพผม ผมก็เคารพตอบ ใครไม่เคารพ ผมก็ไม่สนเหมือนกัน ถือว่าเดินคนละทางกันครับ พระพุทธเจ้า ยังเคารพในธรรม เมื่อพระสงฆ์ สาวก สนธนาธรรมท่านยังหยุดฟัง เมื่อจบ ท่านก้จะแสดงธรรม มีผู้ บรรลุธรรม มากมาย


เสริมอีกนิดครับ เมื่อพี่ทำถึงแล้ว และถึงเวลาแล้ว มันก็ต้อง บริจาค ลูก เมีย ให้เป็นทาน หนีไม่พ้น นอกลาพุทธภูมิ มาป็นสาวก ถ้าไม่ลา จากครับภ้าไม่ให้ ไปตามนั้นเลยครับ ในเมื่อพี่ ทำมาดีแล้ว คนอื่นเขาก็เอาไปไม่ได้ หรอกครับ ถ้าไม่มีกรรม ต่อผู้อื่น ถึงเวลา พระอินทร์ ในสมัยนั้น ที่ท่านทำหน้าที่นี้ ท่านคงมาขอ แล้ว ให้ท่านพี่ ทำหน้าที่นี้ เองอีกต่อไปไงพี่ ผิดถูก ประการ ใด ว่าตาม หลักสูตรน่ะครับพี่

 

เน็ตหลุด หายไปเยอะ กว่าวถึง ในสมัยพระพุทธเจ้า เกิดเป็นปลาพระโพธิสัตว์ อยู่ในหนองน้ำแห่งหนึ่ง ซึ่งแห้งขอด เหลือแต่โคนตม ใกล้จะตายกันหมดแล้ว ปลาบริวาร ก็ใกล้ จะตายกันหมด หลายแสนตัว ท่านจึงอธิษฐาน ว่า ในบุญกองกุศล ที่เรา ได้บำเพ็ญมา ตั้งแต่ อดีด ถึงปัจจุบัน ขอพระแม่ธรณี เทพยดาฟ้าดิน ทั้งหลาย อะไรอีกก็จำไม่ได้ผิดขออภัยครับ จงดล บันดาล ให้ฝนตก ลงมา เพื่อ ชีวิต เหล่าบริวารของท่าน และตัวท่าน ให้พ้นรอดปลอดภัยด้วยเทอญ เมื่อจบ คำอธิษฐานแล้ว ทันใดนั้น ได้เกิดมีลม พัดเมฆ หมอก มาครึ้ม ทั่ว บริเวร นั้นทั้งลม ทั้งฝนตกลงมาหนัก จนน้ำเอ่อนอง เต็ม ในหนองน้ำนั้น เต็มทั่วหนองน้ำนั้นปลาบริวาร กับพระโพธิสัตว์ ก็พ้นอยู่รอดปลอดภัย ต่อไปจบ


มาว่ากันต่อ เรื่องของผม ที่ทำได้ ในชาตินี้ ครับ เมื่อปี พ.ศ. ๓๘ ผมทำไร่ ผลไม้ ที่ อ.ด่านช้าง จ.สุพรรณบุรี ผมปลูก ผลไม้ ๒๐ กว่าชนิด ๓๐ ไร่ เห็นจะได้ ก่อนปลูกผมก็ไปถาม หลวงพ่อพยุง สุนธโร วัดบรรลัง อ.หนองหญ้าไซ ว่าจะปลูกอะไรดี ความจริง ผมปลูก อย่างอื่นมาบ้างแล้วครับ ท่านก็บอก ปลูกกล้วยสิ มะนาว ขั้นกับผมไม้ที่เราปลูก กล้วยมันเก็บความชุ่มชื้อ ผมไม้อย่างอื่น จะได้ ใช้อาศัย ได้หลายประการ กล้วยให้ผลเร็ว ตั้งแต่นั้นมา ก็ได้เกิด โครงการ ของพระบาท สมเด็จพระเจ้าอยู่หัว ประมาณ พ.ศ.๔๐ หรือกว่านิดหน่อยจำได้ไม่หมด โครงการไร่นาสวนผสมครับ ก้เกิดขึ้น แหม ขี้ตงล่องพอดีเลยครับ ไอ้เราทำก่อน เกิน ๒ ปี โครงการพระราชดำริ ดังไปทั่วประเทศ ไม่นึกเลยว่าจะไปตรงกับ โครงการ ของพระบาท สมเด็จพระเจ้าอยู่หัว


ทำไร่เพิ่ม ของผมมี ๕๐ ไร่ พร้อมสวน และเช่าเพิ่มอีกนิดหน่อย ประสบความสำเร็จทั้งหมดหรือเกือบหมด มีผลไม้ หมุนเวียนให้กินทั้งปี คนลักขายบางอย่าง รักกิน สัตว์กิน คนขโมยกิน สารพัด คับแค้นใจที่สุด ไม่สำเร็จอย่างเดียวคือทุเรียน ไม่ได้ วางแผนมาก่อน ปลูก ๕๐ กว่าต้น ตายไม่เหลือ น้ำไม่มีลด และต้องปลูก ในร่มผลไม้ ด้วย นอกนั้น มีหมุนเวียนไม่ขาด สมุนไพรอีก ๕ ไร่ กว่าๆ ตก ๒๐๐ ชนิด ไม่อธิบายใช้เวลามาก เล่ากระทู้อื่นมาบ้างแล้ว แค่ไม่ประสบความสำเร็จ ในด้านการเงินเท่านั้นเองครับ แต่ที่เหลือคือ ใครๆไม่สามารถ มาเอาไปได้เลย คือ ได้นำผักผลไม้ หลายชนิด มาถวายไว้ ในงานธุดงค์ ตั้งแต่ ปี ๓๘ ถึง ปี ๔๘ จึงเลิกทั้งหมด ทำปลูกด้วยตนเอง อย่างไหนไม่มี ซื้อเพิ่มมาครับ ปีหนึ่งๆ ๒-๓ คันรถทุกๆปี พี่สมานรู้จักดีครับ


บางปีฝนไม่ตก ต้องตามฤดูการ ผมในบางครั้ง ผักผลไม้ จะตาย ขอให้รอด ผ่านไปได้ จึง ตั้งจิต อธิษฐาน ให้ฝนตก บ้างบางครั้ง ทำสำเร็จ ได้จริงๆก็ นับสิบๆเที่ยว เกินด้วยซ้ำไป เมื่อสำเร็จ ผมจะ ถือ ศิล ๘ ถวายบูชา ทุกๆท่านทุกๆพระองค์ ผมบอกกว่าวหมดแหละครับ ตั้งแต่พระพุทธเจ้าองค์ปฐมเป็นต้นมาถึงองคืปัจุบัน พระปัจเจกะพุทธเจ้าทุกๆพระองค์ พระธรรม ๘๔,๐๐๐ พระธรรมขันต์ พระอริสงฆ์ พรหม เทวดา ทั้งหมด พระโพธิสัตว์เจ้าทั้งหลาย รักษาสิล ๘ กี่วันก็ว่าไปครับ บางครั้ง ชวนชาวบ้านทำ ไหม่ๆก็มีหลายคน ไปๆไม่มีเลย บางครั้งไม่ทำ เพราะต้องป่ล่อยตาม ยถากรรม กฎ ของกรรม ไป มึงไม่ถือไม่เชื่อ ก็อย่าเอาเลย หนักเข้า กับแห้งแล้ง ทั่วประเทศ เป็นเหมือนกันหมด ป๊ ๔๔ ถ้าใครจำได้ แล้งจริงๆ เดือดร้อนไปทุกหย่อมหญ้า จริงๆมันเริ่มเกิด หรือวิบัติ ป๊ ๔๐ แล้ว แต่ผมว่า มันไม่มีใคร สังเกตุเองแหละ ครับ


ผมได้อธิษฐานทำให้ฝนตกมาแล้ว ในชาตินี้ มาระยะหลังกำใจตกมาก เพราะโดนเล่นงานหลายรูปแบบมาพร้อมๆไร่ๆเรี่ยกัน หรือพร้อมๆกัน เป็นสิบๆเรื่องๆทั้งตำรวจ ป่าไม้ บ้านโป่ง ป่าไม้ สุพรรณ ป่าไม้ท้องถิ่น ผู้ใหญ่บ้าน ชาวบ้านบางคน และคนใกล้เคียง มันเล่นผมทุกรูปแบบ น้องๆเกือบจะเสียชีวิตเลย พวกมันกะเอาให้ตาย แต่ก็พ้นมาได้ ทุกครั้งไป กรรมให้ผลเมื่อปี ๔๔ -๔๕ หนักขึ้นกว่าเดิม ถึง กับทนไม่ไหว ด่าเกี้ยวกราด เทวดา พรหม เลยนะ ทำกรรมโดยไม่รู้ตัว หนักด้วย แม่อยู่ วัดท่าซุง มากราบท่าน เป็นไง บอก ให้ซะ ท่านเตือนผมอยู่เรื่อย ให้ซ่ะๆๆๆๆๆ คือว่า หนักๆเข้ามาลักโขมย กิน ลักขาย แล้วหนำซ้ำ ฝนไม่ตกอีก และปลูกข้าวโพด แมลง มันกัดกินหมด ผมยัวะ ไล่ตีตายไปเยอะเลย ศิลเสินขาดกระจุยหมด ไม่เป็นท่า แม่บอกว่า เขามาให้ถึงที่ ไม่เอา จำไว้นะ พวกพุทธภูมินี่ ให้เป็นอุทาหรณ์ นะ ไม่ใช่อ่านอย่างเดียว


แม่ก้บอก ให้เขาจะได้ สบาย อายุก็มากแล้ว เมื่อไหร่ จะสบายเล่า ท่านบอกผม ๒-๓ ปี เห็นเราไม่เอาด้วย ไปคราวนี้ ท่านด่าว่า แบบผู้ดี แต่ก็ไม่รังเกียจเราเลย แม้ ลูกทำใจไม่ได้ กรรมมันก้ให้ผลใหญ่หลวงยิ่งนัก มาถึงเป็นไงด่า ร้อน ถึงเทวดา พรหม เลยหรือ ท่านนั่ง หัวเราะ อยู่ ข้างบนโน่น ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ ก้มันไม่ให้สักที ดัดสันดาลมันให้เข็ด ไม่ใช่ เราให้เขา พวกที่ มาลักโขมย น่ะ มากิน ของ ทุกอย่างแหละ ในเมื่อของมันก็หมดไปแล้ว มันไม่สามารถกลับมาได้ นั่นแหละ ให้เขาสา ให้เขาเสีย คือ ใช้ใจ ยอมรับ โมทนาสาธุ เท่านั้น ยินดีให้เขาด้วยความเต็มใจ จิตมันจะเป็นสุข นะครับพี่น้อง การงานก็จะดีขึ้น ผมดันเถียงแม่อีก ก้ผมไม่ได้ ให้ด้วยความเต็มใจนี่ เนี่ย แหละ สัน ดานเลว ๆอย่างนี้ อย่าเอาเป็นอย่างนะ ด่าถึงเทวดาพรหม นุ่น ท่านก็ยิ้มเยาะสิ แม่บอก ชอบใจ ก็มันไม่ให้นี่ ถึงได้ทุกอย่างนี้ และจนลง อย่างนี้ มีเรื่องทุกอย่าง จนผมไปไม่ไหวโน่นแหละถึงยอม และตอนหลัง ก็ขอขมาท่านครับ เหอๆเป็นไงครับพี่นอ้ง เดี๋ยวมาต่อ ยังไม่ได้กินข้าวเลยครับ

 

พี่บุญทรงฟัดกาแฟแล้วคุยต่อดีกว่าอย่าไปด่าใครเลย พวกเรามันแก่เดี๋ยวเป็นลม ปล่อยเขาไปถือว่าอ่านตำรากันคนละเล่มก็แล้วกัน

เอางี้เรื่องเมียแก้วอันเป็นที่เคารพเป็นที่พึ่งอันดับสูงนี่พูดพรรณนาความดีทั้งชีวิตของผมนี้ก็ไม่หมด เรื่องเมียอย่างเดียว นี่ใครไม่เห็นความดีความสำคัญก็ช่างแต่ผมเห็นแล้วดันเสือกเห็นไปถึงน้องเมียพูดถึงตรงนี้เมียใหญ่ยิ้ม บอกว่ามันเป็นของแสลงมันเป็นของที่แพ้ทางกัน ใช่ๆลูกผู้ชายชาติเสือชาตินักเลงแข็งแกร่งอย่างไรก็มักจะแพ้ทางน้องเมีย เหมือนงูเหลือมกับเชือกกล้วย ดีนะว่าวันก่อนขอแค่เมียยังจะหลับคาแข้ง นี่ถ้าขอน้องสาวเมียนี่เป็นอันว่าตายคาที่ ก็ดูขนาดเสือใบท่านพูดในรายการคุณพระประชันว่าที่ต้องเป็นเสือเพราะเขามาปล้นบ้านเอาวัวควายไป อันนี้พอทำใจได้ แต่พอฉุดเอาน้องสาวของเมียไปนี่ท่านก็กลายเป็นนักเลงมันเดือดเลือดขึ้นหน้า ลูกผู้ชายฆ่าได้ โดนหยามก็ยอมได้แต่อีตอนข่มเหงน้องเมียนี่บอกว่ามึงตายสถานเดียว ยอมไม่ได้ นี่เห็นหรือยังว่าอานุภาพความรักนั้นมันมีอำนาจเพียงใด คนเราถ้ายังไม่รู้จักประสาความรัก แล้วประพฤติปฏิบัติในความรักให้ครบถ้วน ทำหน้าที่ของคำว่ารักนั้นให้สมบูรณ์ ให้เข้าใจขั้นตอนของความรักตั้งแต่ต้นจนถึงกาลอวสานซะก่อนถ้ายังไม่ประสาขั้นตอนนี้ ก็อย่าเพิ่งกระแดะเสือกพูดตอนที่เรียกว่าสละความรัก สละสิ่งของอันเป็นที่รัก สละคนอันเป็นที่รัก โดยฉะเพาะอย่างยิ่งนางแก้วในดวงใจที่ติดตามกันมาอย่างซื่อสัตย์จงรักภักดีเกินกว่า16อสงไขยนั้นจะมีความผูกพันธ์กันขนาดใหน เดี๋ยวจะเล่าให้ฟัง

แต่เอ พี่บุญทรงเล่าเรื่องนี้ทีไรเป็นได้เรื่อง ได้เมียเพิ่มทุกที ไปเยี่ยมเพื่อนที่ทำงานอยู่ที่อำเภอชุมแพโรงงานน้ำตาลเล่ายังไม่ทันจบไอ้เจ้าน้องนางหนึ่งที่นั่งฟังอยู่ส่งสัญญาณเลยว่าอยากจะเป็นหนี่งที่โดยสารรถไฟขนวนนี้ก็เลยพาไปจองตั๋ว เลยงานการวันนั้นไม่ต้องดูต้องทำ เพราะติดงานอย่างอื่น

 

พอฉุดเอาน้องสาวของเมียไปนี่ท่านก็กลายเป็นนักเลงมันเดือดเลือดขึ้นหน้า ลูกผู้ชายฆ่าได้ โดนหยามก็ยอมได้แต่อีตอนข่มเหงน้องเมียนี่บอกว่ามึงตายสถานเดียว ยอมไม่ได้ นี่เห็นหรือยังว่าอานุภาพความรักนั้นมันมีอำนาจเพียงใด คนเราถ้ายังไม่รู้จักประสาความรัก แล้วประพฤติปฏิบัติในความรักให้ครบถ้วน ทำหน้าที่ของคำว่ารักนั้นให้สมบูรณ์ ให้เข้าใจขั้นตอนของความรักตั้งแต่ต้นจนถึงกาลอวสานซะก่อนถ้ายังไม่ประสาขั้นตอนนี้ ก็อย่าเพิ่งกระแดะเสือกพูดตอนที่เรียกว่าสละความรัก สละสิ่งของอันเป็นที่รัก สละคนอันเป็นที่รัก โดยฉะเพาะอย่างยิ่งนางแก้วในดวงใจที่ติดตามกันมาอย่างซื่อสัตย์จงรักภักดีเกินกว่า16อสงไขยนั้นจะมีความผูกพันธ์กันขนาดใหน เดี๋ยวจะเล่าให้ฟัง




เอ่พี่ ผม น่ะชาติ นี้ อาพับเหลือเกิน เรื่องนางแก้ว นี้ ไม่สมประสงค์ จริงๆ กี่ๆคนๆๆมันก็ไม่เคยได้ ไอ้ที่ได้ ก็ไม่เคย สมใจ ผิดหวังทุกอย่าง หวังว่าจะเป็นชาติ สุดท้าย มรรคผลใดๆ ก็ยังไม่ได้ สมประสงค์ โดนแต่มารมันหรอก ทุกขั้นตอน ตั้งแต่สูงยันต่ำ ไม่เคยชนะมันถึงขั้นเด็ดขาดเลย เล่าประสบการณ์ ให้ฟังจักหน่อยก็แล้วกัน เมื่อ ปี ๒๐ -๒๑ มีหญิงนางหนึ่ง ที่ แถวคลองเจ็ก ใกล้ อ.พุทธมลฑล จ.นครปฐม ได้เสียกับผู้ ชาย ฝ่ายผู้ชายไม่ยอม รับ เจ้าหล่อนก็หาพ่อ เด็กไม่ได้ ผมก็เข้าไปยุ่ง เรื่องของเธอ บอกผมจะรับเป็นพ่อของเด็กเอง พอไปยุ่ง ไม่ถึง ๒ เดือน เขาก็กลับมาคืนดี ยอมรับว่าเป็นพ่อ ของเด็ก ไอ้เราก็เข้าใจ จึงหลีกทาง ออกจากชีวิตของเธอ


ไปต่อ ที่ วัดพระพุทธบาท ห้วยต้ม อ.ลี้ ต,นาทราย จ.ลำพูน ไม่ขอบอกชื่อเธอ ผมจะไปกราบหลวงปู ครูบาวงค์ ครั้งละ ครึ่งเดือนกว่า พ.ศ. ๒๔-ไม่เกิน ๒๖ หลังจากผม ไปทำอะไรหลายๆอย่าง ที่นั่น บางครั้งไปเที่ยวกับเพื่อนไทยกระเหรี่ยง กลางคืนจีบสาว บ้านไหนมีลูกสาว จำต้องขึ้นไปเที่ยว พ่อแม่เข้านอน ให้คุยกับเรา ไอ้สาวเจ้า ก็มวน บุหรี่ ยาสูบ ใบตองนาบ ปนกับ เปลือกมะขาม ที่เขา สับไว้ดีแล้ว ยาวเท่ากับซิกกล้า บุหรี่ โบราณ ไม่ดูด ก็จะเสียเชิงชาย ขึ้นบ้านโน้นไปบ้านนั้น คืนเป็น เกือบสิบหลัง ผู้หญิงที่นี่ เขาไปสู่ขอผู้ชายนะครับ เหมือนคนอินเดียเอาสินสอดไปให้ แต่ไม่แพงครับ มีอยู่วันหนึ่ง ไม่ขอเอ่ยชื่อเธอ เดี๋ยวมันจะเสีย เธอ จม.๖ นี่กระเหรี่ยงเรียนนะครับ บางครอบครัวแข่งกันด้วย ก็ยังว่าอีก ผู้ ชายทำเธอท้อง แต่ไม่รับ เป็นพ่อ แต่บ้านเธอ มีช้าง ๓ เชือก ผมก็ไปยุ่งยังว่า อีกล่ะครับ ไปจีบเธอทุกคืน เมื่อรู้ ว่า ผู้ชายไม่รับ ผมจะรับ เป็นพ่อของเด็ก และจะแต่งงานด้วย ผลสุดท้าย ไปยุ่งไม่ถึง ๓ เดือนปรากฎว่า ผู้ชาย มารับ และแต่งงานกัน เป็นฝั่งเป็นฝาไป ดีเหมือนกันนะ ไปยุ่งกับใครทีไร ให้เขาดีกันทุกที สิน่า


ปี ๓๕ ผมบวชผ้าขาว ไว้หนวดเคราคอยหา อาหาร หลายชนิด มาให้ แม่ชี สุรินทร์ กับบริวารท่าน รวม ๗ องค์ ในสมัยนั้น พระอีก ๔ รูป อยู่ในที่ต่างๆกันไป อีกองค์ สมาทานไม่ พูด ๑ พรรษา มีชีคอยเอาอาหารมาส่งไว้ ที่น่าปากถ้ำ อีกองค์อยู่ กุฏิ หลังเดี่ยว อีกองค์ อยู่กุฏิ ห่างกันเกือบ โล อีกองค์ ไม่นอนหลับ หลับ นั่งสมาธิ เนสัจชิ ๑ พรรษา แต่ยกเว้นเวลาไปที่อื่น หมายถึงอยู่ในป่าครับ จะพาผมไปตูที่ต่างๆในป่า นั้นตรงนี้ หลายๆที่ และ จะช่วยให้กำลังใจ ไปรอรับ บางช่วงบางตอน ที่ผมไป เอาของมา พรรษานี้ ผมต้องบำเพ็ญ บารมี อุกกฤษ ในด้าน ด้าน บารมี ๑๐ อีกแบบหนึ่ง แบบเข้มข้น ได้เจออุปสักนานับประการมากมาย หลายอย่าง บางเรื่องบางตอนเคยไปเล่าที่ กระทู้อื่นมาบ้างแล้วครับ


แม้ช้างป่า ตอนที่หลงทาง ในป่า ห้วยขาแข้ง กับอุทยานติดต่อกัน ช้างสีดอ ได้ทำทางให้ เดินทางมีเป็นช่อง ไม่งั้นไม่มีทางออกครับ ถ้ามีโอกาศ จะนำมาเล่า ให้ฟังอีกครั้ง ในกระทู้ของพี่ เผื่อพี่ จะพิม เป็นหนังสือก็ได้นะครับ จะได้เป็นประวัติ ว่ามีพี่น้องคู่หนึ่ง มาแลกเปลี่ยนความรู้กัน ในการสร้างบารมี ในทุกรูปแบบ ครับ ในระหว่าง พุทธภูมิ วิริยาธิกะพิเศษ แบบพี่ ในฐานะ ลูกพ่อเดียวกัน และก็ เคยทำความปราถนา เช่นเดียวกัน แต่จะทำความเพียรตามพ่อ แต่ก็ยังริบหรี่ เหลือเกิน ว่าไปถึงหรือเปล่า ผมไม่แน่ใจในตัวเอง เสบียงผมมีครบแล้ว ๆ ก็จะทำต่อไป ให้ถึงที่สุด หรือแต่ ทำให้ตัวเองพ้นทุกข์


กำลังตอนนี้ มันทรงๆอยู่นะ เพราะมี หน้าที่ต้องทำ ส่งให้เขาพอสมควร นี่ใหม่กับ นี่เก่านี่ไม่เท่าไหร่ ข้อสำคัญคือทิ้งเหว และ อีก ประการ แบ่ง ไปสร้างเสบียง ตามกำลัง จะพึงมีพึงได้ ละลงทุน ความปราถนาไว้ ก็ยังไม่สมประสงค์เลย อายุกมากมากแล้ว จะเหลือเวลา ทำถึงหรือเปล่า มิอาจเดาได้ แต่ก็ยังทำความปราถนาอยู่ ข้อสำคัญ เจ้าตัวตัณหา มันยังค้ำคออยู่ ผมถามแม่ว่า ทำไม่ ผมไม่ได้อะไร ลึกๆ เรายังลามันไม่ขาด มันจึงยังต้องทำหน้าที่ๆ ผ่านมา อุปสรรคก็มาก หรือ คณานับ ถึงฝนจะตก และขอได้ สมประสงคื ในบางคราว ในช่วงที่เรา มั่นคงในศิล สมาธิตั้งมั่น ปัญญาก็เกิดขึ้น

ในปี ๓๗ ผมได้พาพระ ไปหาเงิน ช่วยแม่ชี สร้างสำนักสงฆ์ ที่ตะเพินคี่ เอาช่างทำกุฏิมาจากนครปฐม ทำฟรีให้ ๑ หลังละองค์ ราคาในสมัยนั้น หลังละประมาณ ๔๐,๐๐๐บาท เอาช่างไปทิ้งไว้ ที่นั่นเลย ไม่เคยไปดู เพียงแต่ปี ๓๖ ได้เรื่อยไม้ทิ้งไว้บ้างแล้วครับ การสร้าง มาปี ๓๗ ผมลงมาสร้างโบสถ ที่ บ้านกล้วย ข้างล่าง เตรียมงาน วางศิลาฤกษ์ ซึ่งไม่เคยทำ และเป็นอะไรมาเลย ในชีวิต จึลจำเป็นต้องเรียนรู้ ด่วน วันๆไม่เคยอยู่วัดเลย ผมเล่าข้ามตอนมามากมาย เดี๋ยวมาเล่าให้ละเอียดอีกนิดทีหลัง ตอนนี้ รวบลัดตัดตอนไปก่อน และเงินเกี่ยวสร้างโบสถ นั้นไม่มีเลย จับเสือมือเปล่า ผมก็ก็บอก ในสายลูกศิษย์หลวงพ่อ สมัยนั้น บอกจะสร้างโบสถ ท่านอยากสร้างพระ ประธานโบสถ ผมจึเล่าเหตุการณ์ ให้ฟังทั้งหมด ท่านเจ้าของเงิน ไม่เคยไปเห็นมาเลย เพียงแต่ ผมพูดให้ฟัง


ท่านเป้นคนสัตหีบ ให้ไปเปิดบัญชี ส่งเงินเข้าบัญชีผมหนึ่งแสน ผมบอกจะสร้าง กรึ่งไม้ กรึ่งตึก ผมรีบปรึกษาผู้รู้ที่มีประสบการณื มากมายหลายที่ แล้ว เอาปัญญาของเรา ไปตัดสินใจ อีกที ดำเดินการทุกด้ายตนเอง วางงานวางแผน แต่ไม่มีผู้ช่วยแบบ พระโพธิสัตว์ทั้งหลาย ใกล้งานจริงๆ มีพวกเข้าช่วย แต่กลับตาปัดครับ เจ้าอาวาสในสมัยนั้นไปเอาช้าง อ.ศรีสวัสมา เลือกไม้ ได้แค่ ๑๒ ต้น การขออนุญาติ เจ้าหน้าที่ ภายในจังหวัด สุพรรณบุรี ลงตัวแล้ว แต่ เจ้าทหน้าที่ ท้องถิ่นกลับ อิทธิพล ช่วยกันไปแจ้ง เอาเจ้าหน้าป่าไม้ ที่อุทัยมาจับ เรือบินคอบเตอร์ บินว่อนไปทั่ว ทั้งวัด มันมายึด เอาไม้ไป เอาช้างไปเดี๋ยวมาเล่าต่อ มีธุระครับ เหตุอัศจรรย์เกิดที่นี่มากมาย ทีจะบรรยาย

 

พี่เรื่องนี้มันเป็นความลับพี่รู้แล้วต้องเงียบเหยียบไว้เลยละ เรื่องที่น้องนางสดุดใจไม่ต้องลีลาท่ามากทันทีทันใดนี่ผมแอบย่องๆไปดูตำราของพ่อพระยากาณจนบุรีมาแล้ว เห็นในตำราท่านบอกว่าถวายดอกไม้กับพระแล้วอธิฐาน ในชาติก่อนไม่รู้ถวายไว้เท่าไร แต่พอแอบเห็นในตำราแล้วก็เห็นว่านางอมิตตดาถวายดอกไม้ที่โรยราเหี่ยวเฉาจึงมีผัวแก่คือชูชก เอาละได้การไอ้เราก็เอาเลยในฐานะวิริยาธิกะพิเศษถวายเลยดอกไม้สดบ้าง ถวายเป็นกำ เป็นช่อหนักเข้าเป็นหอบก็มีแล้วก็แอบมาคิดว่าเสร็จเราในชาติต่อไปนี่เป็นอันว่าไม่ต้องเหนื่อยเจอใครไม่ต้องคุยมาก แม่บ้านเธอสังเกตเห็นว่าผมชอบถวายดอกไม้แล้วคึกผิดสังเกต เธอก็ว่าต้องมีอะไร เธอก็ดักทางถูก เพราะผมจะพูดเล่นกันจนชินขนาดเวลาผมเจ็บป่วยหนักผ่าตัดหมอนรองกระดูกสันหลัง สลบอยู่ในห้องไอซียู พอลืมตาตื่นแม่บ้านเธอนั่งเฝ้าอยู่ข้างเตียงถามว่าเป็นอย่างไรเจ็บมากใหมบอกว่าเจ็บมาก แกเอาแขนมาโอบกอดเอามือลูบหลัง แล้วแกบอกว่าโอ๋ๆ เป็นการปรอบใจบอกพ่อหายเร็วๆนะหมอสั่งว่าให้หาเมียเพิ่มให้พ่ออย่างน้อยสามคนถ้าหายไวๆ พยาบาลอยู่ใกล้ๆแกได้ยินแกขำกันน้ำตาใหล เข้ามาถามว่าคุณหมอสั่งจริงๆหรือ ก็เลยต้องบอกแกไป แกบอกโธ่เอ๋ยทำไมไม่ฉลาดอย่างนี้ถวายแค่นั้นมันจะไปสู้ใครเขาได้ พ่อต้องถวายทั้งกระถางทั้งกอเลยมันจะมีดอกเล็กดอกน้อยติดไปทั้งหมดมันจะมีดอกทั้งดอกตูมดอกบานเวลาได้ถึงจะได้ทั้งหมด นั่นไม่ห้ามซักคำ ต่อมาเขาก็คุยกันในบรรดากลุ่มเมียนี่แหละวันหนึ่งไอ้เจ้าตัวอยู่กรุงเทพโทรมาเลยบอกว่าพี่ น้องคิดว่าแค่กระถางนี่อาจสู้เขาไม่ได้ปลูกมันทั้งสวนถวายเลยดีกว่านั่นเอาเข้านั่นสนับสนุนกันดีมาก แล้วเราก็ทำกันจริงๆเหมือนกัน เวลาที่ผมกลับบ้านที่จังหวัดพิจิตรผ่านมาทางวัดท่าซุงเมื่อไรเราก็ทำบุญทุกอย่างและที่ไม่ขาดเลยคือดูแลต้นไม้ดอก ไม้ประดับ พร้อมทั้งใส่ปุ๋ยบำรุงต้นไม้ ถวายสังฆทานชุดพิเศษทับลงไป ทำมาอย่างนี้เกือบยี่สิบปีแล้วถ้าใครจะตามก็ทันยากแล้ว เนี่ยพี่บุญทรงเวรกรรมของผมมันเป็นอย่างนี้ถ้าในอนาคตของผมมันมากจนตาลายนี่ก็อย่าว่ากัน แล้วทำไมถึงต้องมีมาก ก็ต้องบอกว่าขึ้นชื่อว่าเพชรชื่อว่าแก้วมณีรัตนหรือว่าทองมีเท่าไรก็ไม่รู้สึกว่ามากเพราะเป็นของมีค่า หรือคนอื่นมีแล้วมันเป็นตะกั่วเลยไม่อยากมีมาก

 

พี่บุญทรงตามที่อ่านของพี่นี่ผมเดาๆเอาว่าเป็นการทรมานตนเกินไปเอาอย่างนี้ทำแบบสบายๆได้แค่ใหนเอาแค่นั้นไม่ต้องรีบไม่ต้องเร่งค่อยเป็นค่อยไปคำว่าหน้าที่ทุกอย่างที่เกี่ยวข้องพี่ก็ทำมาแล้ว ตอนนี้้ถ้าพี่อยู่ที่วัดท่าซุงนั่นก็เหมือนพี่อยู่กับขุมทรัพย์เพราะมีโอกาสสั่งสมบุญทานกองการกุศลตลอดเวลา เอาหลักปฏิบัติการเจริญพระกรรมฐานของหลวงปู่ปานมาเป็นแนวทางพิจารณาตามหลักไตรลักษณะญาณคือ เกิดขึ้น ตั้งอยู่ แล้วเสื่อมไปดับไป เมื่อตั้งอยู่ก็เต็มไปด้วยความทุกข์ ทุกข์จากการเกิด ทุกข์จากความแก่ ทุกจากการพลัดพรากจากสิ่งของบุคคลอันเป็นที่รัก ท้ายที่สุดก็จะทุกข์จากความตาย ทั้งพี่ทั้งผมไม่ช้าไม่นานสักวันก็คงตายจากกันตัวระครต่างๆที่ผ่านเข้ามาในชีวิต หรือที่เราผ่านเข้าไป ต่อไปก็ตายหมด ตอนนี้คุยอารมณ์วิปัสนาญาณสักตอนนะพี่นะเดี๋ยวท่านผู้ชมจะว่าเอาว่าลูกหลานหลวงพ่อประสาอะไรธัมมะไม่รู้เรื่อง นั่นแว้งเขาอีกแล้ว

 

คุณลุงคะ เวลาที่ตัวบททดสอบเขามานี่เราแทบกระอักเลยนะคะ เอาทีหนักๆเลย กำลังใจน้อยๆจะผ่านได้ไง ช่วงที่กำลังใจเราขึ้นมาหน่อย ไม่เห็นมาเลย ลองเจอทีนี่กว่าจะรู้ตัวก็ไม่ผ่านเสียแล้ว ... ดิฉันว่าดิฉันอารมณ์ร้ายแล้วนะ แต่จะให้ด่าของสูงนี่ยังไม่ค่อยกล้าเท่าไหร่ แต่ก็เคยเลวมากๆเช่นกัน พอรู้ตัวก็ตามขอขมาล่ะค่ะ ..

 

ผมยกให้พี่ เป็นพี่ ดีกว่าผมเป็นน้อง คนที่จะทำไปให้ถึง กำลังมันใหญ่ ผมเข้าใจหมด เดี๋ยวผมวกไปในอดีด สักหน่อย เดี๋ยว ค่อยแวะ มาปัจุบัน ทุกวันผมทำเป็นปรกติ ขอให้ใจสบายเป้นพอ ไม่ไปนั่ง เหมือนคนอื่นเขา นึกได้เมื่อไหร่ ก้พิจรณา ตามสติปัญญา ตามความสามารถ ถ้ามีกำลังอีก ขอฮึดสู้ มันเป็นครั้งสุดท้าย ขออนุโมทนาสาธุ มีแม่บ้าน เขาหุงข้าวทำกับข้าวใหกิน ดูแลครอบครัว ครับ ใช้นี่ไปสักระยะหนึ่ง ตอนนี้ ผมช่วยพระ เป็นอุปัฏฐาก สร้างพระ สมเด็จองค์ปฐม ๑๐ ศอก ถึงองค์ ปัจจุบัน หน้าตัก ๕ ศอก ๑ องค์ เป็นพระพระกกุสันโธ พระพุทธเจ้าในกัปนี้ องค์ปัจุบัน องค์ปฐมอีก หน้าตัก ๔ ศอก อีก รวมแล้ว ๑๒ องค์ ทาสีทองคำ เสร็จแล้ว ขอบอกบุญ คณะพระลูกศิษย์ หลวงพ่อ ฆราวาส ไม่กี่คนไปช่วยสร้าง


ขออาราชธนาพี่ มาช่วยหน่อยครับ และบรรดาพระโพธิสัตว์เจ้าทั้งหลาย เมื่อได้ ยิน เห็น ชื่อของข้าพเจ้า กรุณา มาช่วยค้ำชู พระศาสนาหน่อย มากก็ได้ น้อยก็ได้ ตามกำลัง บารมี ขอให้พวกท่าน เมื่อ ได้ยินได้เห็น ทนไม่ไหว ร่างกายแตกซ่านด้วยปีติ ช่วยกันยก ยอ กอบกู้ พระพุทธศาสนาให้เจริญรุ่งเรือง ถาวรสืบไป ให้ครบ ๕,๐๐๐ปี ถ้ำเขาขจี ไม่มีบ้านคน เป็นทางลูกรัง ๔โล.๗๐๐เมตร เกือบ ๕ กิโล เป็นทางลูกรังครับ พระหุงข้าวฉันเอง มีถ้ำ สวยๆ มากมาย ตอนนี้ เห็นพระตากแดนตากฝน ทางพระอาจารย์ ไม่มีกำลังทรัพย์ ที่จะทำหลังคา ครอบ ให้พระ ที่ ๑ รวม ๓ องค์ ที่ ๒ รวม ๔ องค์ จุดที่ ๓ รวม ๕ องค์ เชิญไปดดูได้ครับ ต.บลไผ่เขียว อ.สว่างอารมย์ จ.อุทัยธานี ถ้าเป็นไปได้ หาเจ้าภาพ พามาดูยิ่งดีครับผม


ขอเล่าอดีดใกล้ ปัจจุบันอีก ครับ ต่อเรื่องสร้างโบสถต่อครับ ต่อจากคราวที่แล้ว ด้วยเหตุ ที่ผมทำเดินการ ในทุกเรื่อง ให้เจ้าอาวาส ดูแลเรื่อง การ ขออนุญาต แค่นั้น และขอให้ชาวบ้านมาช่วยกัน ก้พอ ผมในฐานะ ผู้ดำเนินการทั้งหมด จึงชวน บรรศิษย์ หลวงพ่อบ้าง และสายอื่นมาบ้าง เมื่อก่อน มันยังพอ รู้จักคนบ้าง ไม่เจอ กันสิบกว่า มันจำไม่ได้แล้ว นอกคนที่เจอกันบ่อย ติดต่อเรื่อยนั่นแหละถึงจะจำได้ครับ เมื่อช้างไม้ โดนยึดไปหมด ก็เลยเปลี่ยนเป็น โบสถ ปูนทั้งหมด ผมติดต่อ น้องเขย ที่ทำงาน โรงท่อ ที่นครปฐม ไปเล่าเหตุการณ ให้เขาฟัง ไปสั่งของ โรงงานเขา เกือบแสนบาท


จะไกล้เพลแล้ว ข้าวยังตกไม่ถึงท้องเลย สักเม็ด ตั้แต่เช้า เมื่อคิดตังเสร็จ เถ้าแก่ยังหนุ่ม อยู่เลย โรงท่อ รุงโรชน์ น่าจะใช่ชื่อนี้นะ ท่านครับผมขอถวายท่านหมดเลยครับ ไอ้ความดีใจ และเกิดปีติ ไม่หิวข้าว เลย เขาเอาขนขึ้นรถสิบล้อมาส่งถึง วัดบ้านกล้วย ใกล้ ห้วยขาแข้ง อ.ด่านช้าง จ.สุพรรณบุรีครับ จากด่านช้างไป ๘๐ โล เป็นหมู่บ้านไทยกระเหรี่ยง ปนกับคนไทย ขอย้อนไปอีกนิด ก่อนที่จะทำการดันที่ให้เรียบ ฝนตก ต้อนรับ พอ นำท่อเข้าเขต วัด ฝนตก ต้อนรับทันทีทันใด ทำให้ชุ่มชื้อ อย่างบอกไม่ถูก ถึงใครมองไม่เห็น ให้พระเทวดา พรหม ท่านมองเห็นก็พอใจแล้ว ขอถวายชีวิตให้ ได้เลย ฝนตก ทั้งปี ที่นี่ ปีนั้นนะ ปี ๓๗ ตกไปไม่ไกลนักบริเวรนั้นเท่านั้น แค่ ๑๐ กว่ากิโลเอง ที่อื่นไม่ตก


ผมไปกราบหลวงพ่อ สังวาลย์ วัดทุ่งสามัคคีธรรม อ.สาวชุก สุพรรณ หลวงพ่อครับ ผมจะสร้างเสร็จไหม ครับ ท่านตอบ สร้างจริง ก็เสร็จจริง สร้างไม่จริงก็เสร็จไม่จริง กราบลา ท่านแวะ ที่หลวงพ่อพยุง องค์ นี้ผมสนิท มากกว่า หลวงพ่อสังวาลย์ หลายเท่า ผมไปนิมนต์ท่านมาในงาน หล่อพระวันที่ ๒ วันหล่อพระ วันแรก วางสิลาฤกษ์ งาน ๒ วัน ถ้าเล่าละเอียด ๒ วันคงไม่จบ งานที่จัดอยู่ในป่าเช่นนี้ จะมีใครมา ผมไม่สน เตรียมการไว้เสร้จ สับ บายศรี ๙ ชั้น ให้หลวงพี่ อ๋าหรือหลวงพี่อภิชาติ สุโขทัย มาทำการ ทำให้ สวยสดงดงามมาก ท่านมาคุมเองเลยครับ มาก่อนวันงาน วีนวางศิลาฤกษ์ นิมนตเจ้าคระอ.ด่านช้างกับหลวงพ่อ สุบิน วัดหัวเขา เป็นลูกศิษย์ หลวงพ่อสด วัดปากน้ำ งานจบ ท่านหลงไปหลายที่ มาถึงเย็น แม่ชีวัด ก.ม.๘ มาด้วย พระมาในงาน เกินร้อยองค์ คณะพระวัดท่าซุง นิมนต์มา ๙ องค์ นำโดย รุ่นเก๋า มีคณะหลวงพ่อมหาถวรรค์ที่มาช่วยหลวงพ่อทำงาน เมื่อก่อนท่านอยู่วัดปักธงชัย โคราช

แสงแดด ที่เคยเจิดจ้า ก็เกิดมีเมฆคุมทั่วงาน เต็มท้องฟ้า มืดครึ้ม ลงทันที ทันใดนั้น ฝนก้เทกระหน่ำ อย่างแรง มาแต่ฤกษ์ ที่ผมขอ พระท่านไว้ ยังไม่ถึงเวลา แม่วัด กิโล ๘ ตะโกน เณร ทรง เอาฤกษ์ ของเทวดานี่แหละ ท่านให้ฤกษ์ แล้ว จึงนิมนต์ พระผู้ใหญ่ ประทาน มา ทำการ ตอกไม้มงคล ๙แท่ง วางแผ่นศิลาฤกษ์ ลงไป เกิด ลำแสงพรุ่งตรงลง สู่ ที่วางศิลาฤกษ์ เป็นลำขาว เหมือนแสงไฟ ส่องขึ้นท้องฟ้า ก็ไม่ปาน ทั้งพระทั้งฆราวาส เปียก ปอนไปตามๆกันครับ ถึงตอนเย็น ก็มียิเกให้ชม โดยมรคนออกให้ แต่ตอนหลัง จะมาเก็บที่ผม แต่ผมก็ให้ไป ๒๐,๐๐๐ บาทเท่านั้นผมบอกแล้วตกลงกันแล้ว เงินนี้ จะสร้างโบสถอย่าง เดียวห้ามนำไปทำอย่างอื่นครับ จึงจำยอม ได้นิดหน่อย

แต่ที่เล่นงานไม่ได้และหาข้อหา แย่ง ตำแหน่ง เจ้าอาวาสนั้นไม่ได้ เพราะผมบวชแค่เณร เลยพ้นตรงนี้ไป คำพูดของพระอรหันต์ ทั้ง สองพระองคื คือ หลวงพ่อสังวาลย์ วัดป่าทุ่งสามัคคีธรรม กับหลวงพ่อพยุง ท่านพูดตรงกันว่า ทำจริงก็เสร็จจริงทำไม่จริงก็เสร็จไม่จริง มีคนโทรมาคุย ชั่วโมงครึ่งหย่อนนิดหน่อยครับ

 

พอดีคนโทรมาคุย เกือบครึ่งชั่ว โมงครึ่ง จึงไม่ได้ตอบ เสียเวลา พอสมควรก็ต้องตอบครับ บางอย่างบททดสอบ มันแรง ขนาดบางครั้ง เขามาทำร้ายผมเลย ทั้งๆ ทั้งๆของก็ของเรา แล้วเราก็ไม่ได้ทำ เขาว่าของเขา แล้วเขาก้ว่าผมทำ ทั้งๆ เขาก็ไม่เห็น มาต่อยผม ตอนนั้นพึ่งหายป่วย น่าจะเล่าไปตอนที่ผ่านมาแล้วนะ ไม่รู่ หน้าไหน ผมตัดใจ อยู่ครั้งหนึ่ง ผมให้ ลูก ไปส่งอยู่กับแม่ชี ก.ม.๘ ส่งเมียไปอยู่ วัดท่าซุง ไปเลี้ยงหมา วัดท่าซุง ตายให้ตายคนเดียว อย่าเอาคนอื่นมาตายด้วย มันเกิดขึ้นหลายวันครับ ไม่เคยฆ่าคนจะฆ่าให้ดู ผมเอา ลูก ซอง๕ นัด จ้างคนมือปืน แก็ป ๑ กระบอก ลูกซองสั้น กระยิงทิ้ง แล้วหนี ไปอยู่ ป่า ทิ้งมันให้หมด ตัดใจทำใจแล้ว



เรื่องกินนอนในป่า มันเรื่องเล็กสำหรับผม สมัยนั้นนะครับ บางทีเรายอมมันมากๆ มันก็ได้ใจ คงต้องสู้มันหรือสั่งสอนมันบ้าง หลวงพี่ สมพงษ์ ท่านพูดว่า หลวงพ่อบอก ถ้าป่อยให้คนชั่ว ทำข้างเยวมันก็ได้ ใจ ควร สั่งสอน มันบ้าง หรือสู้มันมีหลายวิธีครับ ของที่หนัก มันหนักในส่วน ของแต่ละคน จะยอมรับได้ เฉาะของตน คนเรา ทำกรรม หรือสั่งสม มาไม่เหมือนกัน ผมน่ะผกอยู่ตก ๓ วัน กะยิงทิ้ง แล้ว เข้าป่า เลยไปกินนอน แบบลิงเลย แต่มันมีเหตุ คาดกันตลอด ผมจึง ไปวัด มากราบ แม่ขอ บอกว่า อย่าฆ่าคนนะ กรรมมันหนัก ผมบอก ไม่กล้ารับปากครับ ไม่เป็นไร ทำไม่ได้ไม่เป็นไร เก็บไปคิดก่อนครับ


ต่อมาเรื่องมันจางลง ค่อยๆฟื้นฟู จิตใจครับ ต่อมาไม่นานนัก มีการข้ามตอนไปหลายตอน นะครับ ผมเอาที่ ๒๐ ไร่ ถวายสงฆ์ เป็นสมบัติ พระศาสนา อาจจะมาเล่าละเอียด ตอนหลังครับ และขายที่ ๑๐ ไร่ มาบูชาพระหลวงพ่อ และทำทุน มาช่วยพระปลูกป่าธุดงค์ ครับ เกือบครึ่งปี ก่อน ที่จะ เปิด ให้บูชาพระสมบัติ พ่อให้ เพื่อเป็นสื่อกลาง นี่เล่าข้าม เป็นสิบๆตอนครับ ติดตามอ่านไปเรื่อยๆครับ เดี๋ยวไปต่อ ของการสร้างโบสถ การทำใจนั้นมันไม่ง่ายหรอกครับ แพ้บ้างชนะบ้าง แต่แพ้มากกว่าชนะ น้องเอ๋ย ความเข้มข้นของผม มันหรอกให้ไปเจอ อัยการ ไปคนเดียวไม่มีใครไปด้วย มันเอาผมไปติดคุกใหญ่เลยนะหลาน คุกใหญ๋ สุพรรณบุรี ประกันไม่ทันหรอก


ติดอยู ๕ วัน เสือกดันไปรู้เรื่องอะไรดีๆอีกเยอะในคุกนั่นน่ะ ไอ้การขายยาในคุก เขาทำกันทั่วไปแหละครับ ที่ไหนจะมากกว่ากันเท่านั้นหรือ ผู้คุมดีหน่อย ก็น้อยหรือไมมี เลย ใครมีหน้าที่ก็ทำไป ข่าวมันออกที่ดังว่า ตามนั้นเลย ถ้าไม่มีมูล ข่าวก็คงไม่ออก คงจับ ไม่ได้หรอกครับเดี๋ยว ขึ้นหน้าใหม่ ทำท่ใจ ตัวเดียว ถ้าทำได้ ใจก็เป็นสุข ทำได้แค่ไหนเป็นสุขแค่นั้นครับ

 

แหมพี่ pco_ ครับ มีนางแก้วเยอะๆ เนี่ยไม่ปวดหัวแย่เหรอครับพี่ ผมมีคนเดียวยังโดนแม่เจ้าประคุณอบรมตั้งวันละหลายรอบ แต่ดีหน่อยเขาหาตังค์ให้ไปฟอกไต ถึงด่าก็ยอมตายอยู่กับคนนี้แหละครับ หายากเมียที่หาเลี้ยงผัวครับ ฮ่าๆๆ... ลองอ่านดูครับประวัติความเป็นมาตั้งแต่แรกเริ่มเดิมทีที่สมเด็จพระพุทธสมณะโคดมปัญญาธิกะสัพพัญญูสัมมาสัมพุทธเจ้า พระบรมครูของเราทั้งหลาย เริ่มตั้งใจปรารถนาพระโพธิญาณ โดยหลวงพ่อพระราชพรหมยาน วัดท่าซุง คลิ๊กที่ลิ๊งค์เลยครับ

http://palungjit.org/threads/ความเป็นมาของพระพุทธเจ้าโดยหลวงพ่อพระราชพรหมยาน-วัดท่าซุง.488127/​

 

มาต่ออีกนิดครับ ต่อมา วันที่ ๒ ของงาน วันหล่อพระ ๔ องค์ สมเด็จองค์ปฐม หน้ตัก ๓ ศอก สมเด็จองค์ปัจจุบัน ทรงสุโขทัยหน้าตัก ๒ ศอก พระโมคคัลลา พระสาริบุตร อีก ๒ องค์รวมเป็น ๔ องค์ ครับ ผมอธิฐานขอ บอกพระเจ้าที่เจ้าทาง ไม่ให้ฝนตก ฝนมาเป็นฝอยๆ ละออง ไม่เปียก ถึงเวลา ทำการหล่อพระ อากาศเป็นใจ ไปได้ดีมากครับ ไมร้อน เมื่อหล่อพระ ก็มีคนนำทองมาถวาย บ้างไม่มากครับ เมื่อหล่อเสร็จ ทุกอย่างจบลงด้วยดี พอถึง ไม่ถึง เที่ยงคืน ฝนตกลงมา มากจน เต็น พังเหล็กงอ บางอย่างระเนระนาด ไปหมด แต่ก่อนที่จะหล่อพระ หลวงพ่อพยุง บอกผม ให้อธิษฐานให้ดีนะ และอธิฐานให้เขาเหล่าประชาชน นั้น อยู่เย็นเป็นสุข


ที่นี่ไม่เคยได้เงิน แสนเลยครับ หลังจาก จัดงานเสร็จ ผลปรากฎ เงินเหลือจากการ วางศิลาฤกษ ตกหกแสนบาท ผมรีบ เดี่ยวไปหลบมุมก่อนไม่ไหวเมื่อคืนนอนดึกครับ ชักง่วง ขอตัวครับสวัสดี

 

เคยอ่านแล้วครับ แล้ว ก็รู้ แบบค่าวๆ โดยใจมันคิดไปเอง แต่ใช้ปัญญาตรองแล้ว น่าจะเป็นเช่นนี้ครับ ทั้งๆผมจะไปนอน เลยต้องตอบ ที่ท่านกว่าว ตอนท่านปราถนา ในสมัยพระพุทธเจ้า ทีปังกร ตั้งแต่นั้นมา ท่านได้บำเพ็ญมาอีก ๔ อสงไขยกัป ท่านกว่าวพระพุทธเจ้า แค่ ๒๘ พระองค์ ผมคิดเอานะครับว่า ท่านอาจพบพระพทธเจ้าแค่นั้น แล้วถ้า ศรัทธาธิกะ ล่ะ จะประกาศ กี่พระองค์ท่าย่อม เจอ พระพุทธเจ้ามากกว่า เพราะ บำเพ็ญมานาน ยิ่งวิริยาธิกะ ยิ่งมากยิ่งยวด ๑๖ อสงไขย กำไลย แสนมหากัป โน้น ในสมัย สมเด็จองค์ปฐม เพราะหลวงพ่อ ท่านเป็ลูกท่าน หลายวาระครับ ผมเดาแบบ ปุถุชน นะครับ ว่า เมื่อทุกพระองค์บำเพ็ญมาต่างกันครับ


อายุไม่เท่ากัน สาวกมีมากน้อย ไม่เท่ากัน อยู่แล้ว ลาภไม่เท่ากัน ประกาศพระศาสนาไม่เท่ากัน กาลเวลาต่างกันครับ แต่ความเป็นพระพุทธเจ้า เสมอกันครับ คำสอน เหมือนกันหมดครับ เดี๋ยวพรุ่งนี้ลองเข้าไปอ่านอีกครับ ทวนความจำ ผมพบประสบของจริงมาแล้วก็ไม่น้อย ทั้งพระโพธิสัตว์ ที่เป็นผู้หญิง ผู้ชาย นักบวช พระแม้แต่ที่เกิดเป็นหมาหลวงพ่อ ท่านสิงห์ดอก หรือโคล่านี่แหละครับพระพุทธภูมเกิดอีก ๓ ชาติเต็ม บารมีเต็มเวลาตายหลวงพ่อจ้างลุงบุญธรรม๕๐ บาทสมัยนั้นเอาศพไปฝังโคนโพธิ ไม่ให้คนเหยีบย่ำ มันจะเกิดโทษครับ พระพุทธเจ้า ตรัสรู้มาเป็นล้านๆ พระองค์แล้ว ท่านจะกว่าเฉพาะ บางองค์เท่านั้นครับ ถ้าเขียนชื่อมาให้หมด ผมว่าท่านตายก่อนแน่นอนครับขอตัวไปนอนก่อนพรุ่งนี้มาต่อไม่ไหวแล้วครับ

 

ยอมรับว่าอ่านแล้วตาลายจัง
แต่ก็ยังชอบเข้ามาอ่านค่ะ
มาฟังคนเก่า ๆ เล่าเรื่องเก่า ๆ ที่หาฟังไม่ได้ที่ไหน ^^

 

ขอต่อที่เมื่อคืนทิ้งไว้ ขอเอ่ย วันที่หล่อพระ วัดบ้านกล้วย วันงานวันที่ ๒ ท่านแม่ ที่ผมเคารพ เมื่อก่อนผมเรียก ป้า ใช้เวลา ดูใจกันมาถึง ๑๐ ปีกว่า ผมยอม ราบคาบ เรียกว่า ท่านแม่ ผมจะยอมรับใคร ผมน่ะ ถึงไม่รวย หรือไม่มียศฐาบรรดาศักดิ์ ใดๆ ไม่ยอมง่ายๆหรอก เพราะหยิ่งในศักดิ์ ศรีตนเอง กูก็มี ผู้ใด เคารพเราๆจะ เคารพตอบ ผู้ใด ไม่เห็นคุณค่า ของการเป็นคน เหมือนกัน เราก็ไม่สน เช่นกัน เพราะทุกคน เกิดมา ไม่มีอะไรมาเหมือนกัน มาสร้างแล้ว ก็ตายเหมือนกัน ควรเคารพในสิทธิ์สิทธิซึ่งกันและกัน ถ้าคุยธรรมะ ก็ควร เคารพในธรรม เช่นเดียวกัน วิบากกรรม ถ้าอยู่ ในแบบของพวกเรา ที่ทำกับ ถ้าไปทำกรรม มันจะรับหนักกว่า บุคคล อื่น ที่เขาไม่รู้ เป็นร้อยเท่า หรืออาจจะสูงกว่านั้น เพราะท่านจิตของพวกท่านนั้น ทำความปราถนามาสูง เพราะอะไรรู้ไหม ผมโดนมาทั้ง รูปแบบ ทั้งชั่วและดี ในชาตินี้ จึงพูดเช่นนี้ บางครั้ง ลองทำความชั่วประชด ยังหนักมากเลย อย่างอื่นหนักขนาดไหน ผมไม่รู้ แต่ผมรู้ของผมที่ทำมา


ผมขอบอกว่า บายศรีชุดที่ ๒ วันงานวันที่ บายศรี ๙ ชั้น หล่อพระที่ผมเรียกท่านว่า ท่านแม่ ของผม ที่มิเคย ดูถูก เหยียนหยาม ผมแม้แต่นิด ให้กำลังใจ เสมอมา มิได้ทำให้ชอกช้ำ ถ้าด่า ก็แบบผู้ดี ไม่เหมือน กระโดกกระดาก กระด้าง เหมือนลิงทะโมน แต่ฟังแล้ว มันเหมือนโดนไม้ใหญ่ๆ มาตีกระบาน ทำให้เรา มีกำลังวังชา แข็งแกร่งกล้า ขึ้น ไปโดยลำดับ ของมัน ท่านแม่องค์ นี้นี่แหละ ทำให้เราได้ มีโอกาศ เป็นคนกับเขาบ้าง ก็เท่านั้นเอง จึงส่งคนมา เกือบสิบคน มาก่อนงาน ๒ วัน ทำบายศรีให้ วันหล่อพระ สวยสด งดงามมาก ในแบบฉบับของท่าน เราคิดว่า ไม่มีใครมาช่วย แต่ถึงวันงาน ทั้งหลายท่านด้วยกัน ส่งคน มาช่วยแต่งแต้ม สีสัน ให้อย่างสูงส่ง และสมเกียจ ที่สร้างสมเด็จองค์ปฐม ในแบบฉบับของผม และสมเด็จองค์ปัจจุบัน พระโมคคัลลา พระสารีบุตร รวม ๔ องค์

ผมอยากได้ประเภทที่ ว่า อยากได้สวย ถูกเงิน สร้างสักปี ๒ ปีให้เสร็จ ขอเล่าย่อๆ หลังจากนั้นมา ผมได้ทำการสึกษาต่อทันที่ จะเอาช่างที่ไหน และทำการอย่างไร เพราะไม่เคยรู้เรื่องพวกนี้เช่นกัน จึงวันๆ ไปทุกที่ ว่าที่ไหนมีช่างบ้าง และราคา และจะขึ้นต้นอย่างไร แต่ในใจผมมีอยู่แล้ว ว่าจะสร้างแบบไหน ใจมันอยากอย่างไร ก็สร้างแบบนั้นแหละ ช่างมาหา เกือบ ๒๐ ช่าง บางคนเอารูปแบบมาให้ดู มันคุยไม่รู้เรื่อง หลวงพี่อ๋าหลวงพี่อภิชาติ ท่านบอก โบสถหลังนี้ ต้อง เอาแบบ ช่างศิลปะ ๔ ทิศใส่เข้าไป ภาค กลาง ออก ตกเหนือใต้ กลางกับตกมันเหมือนกัน ท่านเรียนจบศิลปรากร และได้มโนมยิทธิ แจ่มใส ท่านบอกท่านไม่มีเวลา ถ้ามีเวลจะมาทำให้ปีเดียวให้เสร็จเลย



ช่างเชียรทำวันเท่าไหร่ เมีย วันละร้อย หรือไม่ถึงร้อยนี่แหละน่าจะไม่ถึงร้อยบาท ช่างเชียร วันไม่ถึงร้อย ๑๕๐ บาทเห็นจะได้ มั่ง ผมจึงกล่าวว่า ยอมเสียมาก เพื่อไปคุมและออกแบบ เราควรยอมเสียแพง ผมบอก ให้เมียเรา วันละ ๑๕๐ บาท ให้เรา วันละ ๓๐๐ บาท เอาไหม เขาบอก ก็ได้ผม ไป แค่ ๒ คน จะไปหาลูกน้องที่ไหน ไม่เป็นไร หลวงพ่อท่าน เอาคนไม่เป็นงานมาฝึกได้ ไอ้เรา ก็เอากระเหรี่ยง ที่ไม่เป็นช่างมาฝึกซิ แล้วหาพอเป็นช่างบ้านนอกสักคน มาช่วย งาน ผมก็ไปปรึกษา ชาวบ้านว่า หาคนงาน ได้เงิน ด้วย ได้บุญ ด้วยเพราะเป็ความเจริญ ของหมู่บ้านเรา ผมให้ ค่าแรง คนงานชาวบ้าน วันละ ๕๐ บาท พ.ศ.๓๗ ที่อื่นค่าแรงยังไม่ถึงร้อยเหมือนกัน

ไปรับช่างเชียร ที่ทำงาน วัดท่าซุง มา พักบ้านกล้วย รับงาน รับคนงาน ทันที คนงานชาวบ้านมา ช่วยทำ ๑๐ กว่าคน จนถึงวันละ เกือบ ๓๐ คน ค่าแรง เดือนหนึ่ง ต้องใช้ ถึง ๓- ๔ หมื่นบาท ต่อเดือน ต้องวิ่งซ๊อกๆๆๆๆทุกวัน น้อยครั้ง ที่จะอยู่ วัด ไปหาเงิน มาสร้าง โบสถ บางวันมาสั่งงานแล้วออกไป ทันที่กับวัดดึกๆดื่น แทบทุกวัน บางครั้ง ไปค้างคืน จังหวัดต่าง ไปหาคนที่รู้ จักบ้าง คนอื่นติดต่อ มาให้บ้าง แล้วแต่บุญ พาไป ไม่เคยสนใจใคร เราถวายชีวิตแด่ พระศาสนาแล้วนี่ ต้องทำให้เสร็จ คนมาหาเรื่องกลั่น แกล้ง มันก็พังไปหมด เราไม่ได้ทำเพื่อตนเองนี่ เป็นแค่ ทางผ่านหรือตัวแทน พระพุทธเจ้าเท่านั้น และพ่อของเราด้วย และมาปรึกษาพี่สมานตอนนั้น ยังเป็นพระอยู่ ผมจะสร้าง พระแปดหมื่น หมื่น สี่พันองค์ จะรับทำให้ไหม แกบอกได้ คิดค่าของกับค่าแรง ๕๐,๐๐๐บาท เคยไปคุย โรงงาน องคละ ๒ บาท๓ บาทบ้าง ในสมัยนั้นนะ เพราะ โรงงานทำมันมีน้อย ไม่เหมือนในสมัยนี้ มีโรงงานแบบดอกเห็ด มีพวกมาหา ขอไปคุยกันก่อนครับสวัสดี

 

อ้างอิง
Miss Brown ยอมรับว่าอ่านแล้วตาลายจัง
แต่ก็ยังชอบเข้ามาอ่านค่ะ
มาฟังคนเก่า ๆ เล่าเรื่องเก่า ๆ ที่หาฟังไม่ได้ที่ไหน ^^

ยินดีต้อนรับนะครับ ฟังคนแก่เอาภาษาพูดมาเป็นภาษาเขียนมันก็เวียนหัวแบบนี้
ก็คิดเสียว่าคนแก่จะเป็นอย่างนั้นเอง แก่แล้วไม่มีอะไรดีในเรื่องโลกีย์วิสัยทางโลก ทุกอย่างก็จะเสื่อมไปตามกาลตามเวลา ตามหลักไตรลักษ์ มีเกิด ตั้งอยู่ ดับไป ไม่มีอะไรที่คงอยู่ตลอดกาลตลอดสมัย ยิ่งความแก่ทางกายของคนเรานี่ เป็นอะไรที่ไม่น่ารัก น่าพอใจ แก่แล้วมีแต่ความเหี่ยวย่น หย่อนยาน ไม่น่าดู น่าชม ยิ่งผู้หญิงด้วยแล้วยิ่งกลัวความแก่

เพราะฉะนั้นเราก็อย่าแก่ เมื่อเราไม่อยากแก่ เราก็อย่าเกิด ดับมันที่ต้นเหตุ ลูกสาวผมคนเล็กตอนนี้อายุสิบเจ็ดปี เจ้านี่นิยมชมชอบความสวยความงามมาก รังเกียจความแก่ กลัวความแก่ บอกว่าจะไม่อยากอยู่นานเอาไม่เกินอายุสามสิบ บอกว่าพ่อตายเมื่อไรจะเอาหัวโขกโลงศพตายตามพ่อไม่อยู่ กลัวความลำบากกลัวความแก่ เจ้านี่ติดพ่องอมแงมขนาดนี้

แต่เขากลับชอบคนแก่ ตั้งแต่เด็กเล็กๆเขาชอบที่คลุกคลีกับคนแก่ไปเล่นไปนั่งตัก กอดแขนกอดคอ ลูบไล้ใบหน้าคนแก่คลุกคลีไม่ห่าง ธรรมชาติคนแก่นั้นมักจะว้าเหว่เดียวดายขาดคนสนใจ หรือมีลูกหลานสนใจก็ดูแลแค่ดีกว่าหมานิดหน่อย คือได้อยู่ในบ้านเหมือนคน ได้มีห้องหับอยู่อย่างคน แต่การได้รับการดูแลเอาใจใส่นี่บางทีบางคนได้รับน้อยกว่าหมาที่บรรดาลูกๆเทวดาเลี้ยงเอาไว้ เมื่อยังเดินไปใหนมาใหนได้ ก็ต้องพึ่งพาตัวเอง เมื่อยามแก่เฒ่ามากหรือเจ็บป่วยช่วยเหลือตัวเองไม่ได้ บางทีไม่มีแรงแม้จะกระดิกตัวเคลื่อนไหว ลูกหลานเอาอาหารมาให้ก็สักแต่ว่าให้คือวางไว้จะกินได้ไม่ได้ รสชาดเป็นอย่างไรนี่ไม่รู้ แล้วก็อีกมากมายสารพัดที่คนแก่จะต้องเผชิญตามลำพัง

จึงมีความรู้สึกเงียบเหงาว้าเหว่วังเวง คนแก่เมื่อมีหลานก็จะได้หลานนี่แหละที่อยู่ข้างกายออเซาะบ้างฉอเลาะบ้างหงิงหงังกันประสาคนแก่กับคนเด็ก เจ้านี่เลยกลายเป็นขวัญใจของคนแก่ บางทีหงิงไปหงิงมาไม่รู้แบบใหนได้สวนได้นามาอย่างละหนึ่งผืน พ่อมันทำงานแทบตาย ย่ายังไม่ยอมยกมรดกให้ หลานตัวเท่าแมวอายุเพิ่งสามสี่ขวบ ไปนั่งตักกอดหน้ากอดหลังพักเดียว ย่า ยาย ยกให้ได้ ไอ้เราเห็นลูกได้ก็อยากได้มั่งจะไปทำแบบนั้นมันก็ตัวโตจะเท่าควายแล้วมันสายไป

นิทานเรื่องนี้ก็เลยบอกให้เรารู้ว่าการที่เรารู้หน้าที่และทำหน้าที่ของเราให้สมบูรณ์ถูกต้องมันก็เป็นทุนเป็นทรัพย์ที่เราไม่ต้องไปแสวงหาในตอนต้นให้เหนื่อยยากเลย ลูกสาวสามขวบเป็นเด็กเล็กๆเขาทำหน้าของเขาถูกต้อง ตรงจังหวะเวลาที่พอดี เขาก็ได้ดีเกินกว่าที่เขารู้เขาต้องการ การที่ผมนำเรื่องราวต่างๆในอดีตมาบันทึกไว้ก็ดี พี่บุญทรงบันทึกก็ดี หรือท่านอี่นๆก็ดีนี้ ส่วนตัวผมเองนั้นก็คิดว่ามีหลายเรื่องมากที่ไม่มีใครรู้เลยถ้าเจ้าของเรื่องไม่เล่าเอง ความจริงเลยในเบื้องต้นตั้งใจว่าจะขอให้เรื่องราวในอดีตทั้งหมดมันตายไปพร้อมตัวผม ตั้งใจตายมาตั้งเมื่อยี่สิบกว่าปีก่อนโน้น แต่คนเราถ้ามันจะไม่ตายซะอย่างมันก็ไม่ตาย แล้วก็ไม่คิดว่าจะเล่าเรื่องราวต่างๆให้ใครฟังจึงไม่ได้จดบันทึกละเอียดไว้ อาศัยความทรงจำที่เรียกว่าสัญญาอย่างเดียวแต่ มีบันทึกไว้บ้างก็ฉะเพาะเรื่องที่สำคัญ ถ้าไม่รำคารคนเก่าก็จะมีอะไร เล่าให้ฟังอีกมาก

 

เมื่อวางศิลาฤกษ์ แล้ว ก็ให้ชาวบ้านมาขุด ใครอยากได้เงิน มาเอาเงิน ใครอยากได้บุญ มาเอาบุญไม่ต้องเอาเงิน ไม่กี่วันเสร็จ เสาร์ โบสถ ตก ๔๐ ต้น ทั้งเสาร์ หาร รอบนอกด้วย ลดไป อีก ๔ ต้น ๒ ข้าง เพื่อ ลดต้นทุน ดูแล้ว มันเริ่ม มีเหตุการณ์ เยอะครับ และของที่เราบอกบุญมา เรียกว่า เขา เอามา ให้พวก ที่มาในงานกินกัน ผมไปบอกบุย แถวนครปฐม เขาถวายไข่เป็นมาเป็นพัน ฟอง กุนเชียง เป้นร้อยๆกิโล เอามากินนิดเดียว ไข่แทบไม่เอามา ซ่อนไว้กินกัน เริ่มออกราย ไอ้ เราก็นี่ พึ่งเริ่มต้นนะ ผักหญ้า หามาทุกอย่าง แม้คนหุงข้าว ทำกับข้าว แค่ให้ชาวบ้านมาช่วยทำ บ้างและมาช่วยงาน และช่วยกิน มันเริ่ม เห็นแก่ตัวมาก ขึ่น ต้องหวานอมขมขื่นใจและสลดใจ เป็นยิ่งนัก ต้องทำใจดีสู้เสือ ต่อไป


ท่านพี่ เงียบเลย มาช่วยกันต่อ ให้มีสีสันหน่อยนะครับ ตอนนี้กำลัง ผมยังไม่พอ เมื่อ เริ่มเท เสาร์เอกเสาร์โท ทิ้งไว้ แล้วมาเริ่มทำ ตอนเข้าพรรษา ปี ๓๗ ตอนนี้ งดเรื่องผู้หญิง วางไว้ ชั่วคราว เดี๋ยวมาต่อ เดี๋ยวมาต่อ เรื่องกระปิ้งปิดปิ ดีไหมครับ ใครว่าหยาบ ผมไม่สน แต่พี่กับผม คุยกันได้ เพราะเห็นกันมาพอๆกันน่ะพี่ มาว่าต่อไป ในการสร้าง โบสถ ผมเอาที่คนไม่เป็นไรเลย ไม่เคยจับงานแบบนี้กันมาเลย ใหม่ก็ ยืนดู ผมบอกให้ช่างเชียร คอยใช้ สอนให้เขาเป็น แค่ผ่ามาไม่ถึงอาทิตย์ มันก็เริ่ม คล่อง วัว ควาย อยู่ในป่า เขายังเอามาฝึกได้ แล้วทำไม คนจะฝึกให้เป็นไม่ได้ ผมก็ไม่เคยทำ ไม่มีใคร ทำเป็น มาจากในท้องแม่นี่ครับ บางวันงานไม่ก้าวกน้า บางวัน ไปนิดเดียว ไอ้ต้องทำไปให้ถึงนี่ เดือนหนึ่ง ต้องถึงนี่ ออกพรรษา ให้ถึงนี่ ทำไป ศึกษาไป กับช่างเชียร โบสถนี้ หลังแรกของเขา ในชีวิต

กว่าจะหาช่างได้นี่ ตก ๒ เดือนเหมือนเรารอ เป็นปี วันนี้ผมถามช่างเชียร ว่า เราต้องการให้มันเร็ว กว่านี้ ใช้อิฐบล๊อก ก่อได้ไหม ช่างเชียรบอก ไม่มีใครเขาทำกันหรอกครับ ฉันนี่แหละ จะทำให้ดู ก่ออิฐบล๊อก ๒ ข้าง เว้นไว้ ตรงกลาง สัก ๔ นิ้ว ช่างเชียร บอก หลวงพี่ เอาแค่ สองนิ้ว ก็เทปูน ไม่ไหวแล้ว เอ่าย่นลงมาอย่างช่างเชียรว่า เมื่อเริ่มก่อ ไม่มีใครเห็นด้วย ช่างที่ต่างหลายที่ หมุนเวียนกันมาดู ดังไปหลายที่ เกิดมาไม่เคยเห็น และ แผนผัง ๔ เหลี่ยม ไม่เคยเห็นก้เห็น ซ๊ะ เมื่อ เค้าโครงเป็นรูปร่าง ไปได้เร็ว แค่ไม่ถึง ๒ เดือน ไปเกือบถึงคอ เทคานด้านบน ไวเหมือนโกหก ผมให้ช่างเชียร ใช้เหล็ก ๕ หุน แต่ลดของผมตอนผมไม่อยู่ผมไม่ชอบใจ จึงอยู่ในใจ ช่างเชียร บอกหลวงพ่อใช้ ๔ หุนครับ ผมบอกว่า ผมน่ะต้องการให้โบสถ ท่านอยู่ แข็งแรงกว่านี้


จะได้อยู่นานๆไงครับ เหล็กที่ด่านช้างก็แพง จึง ตะเวนหา ความรู้ กับหาเงินพร้อมไปในตัว พอมาถึงจุดหนึ่ง มีคนมาหา ชื่อช่าง ชาญอะไรไม่รู้ อยู่ บ้าน แถวนนทบุรี จำชื่อไม่ครบ บ้านเดิมแกอยู่ โน่น อ.ภักดีชุมพล ชัยภูมิ ใกลๆถ้ำ วัวแดง ผมต้องการเร็ว เจอช่างแบบสารพัด ให้เอาช่างที่ว่ามานี้ มาทำฐานบัวข้างล่าง ผมให้ทำฐาน เทฐาน เอ่อิฐบล๊อกใส่ แล้วเทปูนทับ ทำไม่เหมือนชาวบ้านเขา ก่อนที่จะทำ ผมถามช่าง ว่า ทำยังงี้ ๆจะแข็งแรงไหม เมื่อแข็งแรง ก็ทำทันที เมื่อเทคาน เทพื้นด้านบนเสร็จ ผมสั่งช่างในด้าน ฐานพระพุทธรูป นครปฐมมา เห็นไม่มีงานทำ มันมากับเมียมัน ทำไปๆ เบิก จนไม่มีเงิน จะกิน แล้วมันดม กาว ชักไม่ค่อยดี เมื่อดมกาวมากเข้า บางคืน พาเมียหนีทำให้เรา เดือดร้อนไปด้วย หาคนจะมาฆ่าบ้างทำร้ายบ้าง


ขับแม่มันออกไปเลย ทั้งคู่ แต่ฐานพระก็ยังไม่เสร็จ ไม่ได้ดังใจเลย ค้างคาไว้ ไปเอาช่างที่ด่านมะขามเตี้ย เมืองกาญ มาทำต่อ ไอ้ช่างชาญชัยหรือเปล่า เรียกมันไปก่อนจำไม่ชัดนี่ พาไปซื้อเหล็กที่ ห้างนนทบุรี ซื้อมาตุนไว้เลย ถูกกว่าด่านช้าง ถึง ๔ หุนนี่ ต่ำกว่าด่านช้าง เส้นละ ๔๐ กว่าบาท ๓ หุน ถูกกว่าด่านช้าง ๓๐ กว่าบาท ๒ หุน ถูกกว่าด่านช้าง ๒๐กว่าบาท คิดดีด ออกมา เหล็ก เกือบ ๒๐๐,๐๐๐บาท สองแสนบาท ถ้าคิด แบบราคา ด่านช้าง เท่ากับเราได้ ฟรี ไม่ต้องเสียเงิน ที่ด่านช้าง แสนกว่าบาท ถ้าเป็นฆราวาส นี่ ได้ ส่วนต่างตงนี้ ต้องเป็นแสน ครับพี่


แหม เสียดาย เอาไปใช้ วิ่งเต้นดีกว่า เวลาไปหาเงิน เน๊าะ ไม่เอาๆ ชาวบ้านที่เขา ร่วมมาทำบุญจะได้บุญเต็มที่ เราหาทางอื่นเอาดีกว่า พระเราเยอะแยะ หรือติดต่อ ที่มีพระหลวงพ่อเยอะแยะ อ๋าๆๆได้การล่ะ ก็นี่คำข้าวหางหมากหลวงพ่อ ใครต้องการ หาไปให้ได้ส่วนต่างตรงนี้ ญาติโยมเขาถวายส่วนตัว มันไม่พอ ได้เงินตรงนี้ มาซื้อรถเก็ง เก่าๆสักคัน ไปซื้อรถ โฮเด้น ใช้คนขับกระเหรี่ยง ให้คนขับวันละ ๑๐๐ บาท กินอยู่กับเรา ทั้งบุกร่ ซื้อให้เสร็จ เบ็ดเสร็จ วันหนึ่งเกิน ๒๐๐ บาทคนขับในสมันนั้นนะ ให้แพงกว่าที่อื่น สงเคราะกันไปในตัวครับ เขาจะได้มีกำลังใจทำให้เรา


พระแถวนครปฐม หรือด่านช้างเขาว่า ไอ้เณร โข่งมาแล้ว ผมไม่สน เจ้าคณะต.บล บางองคื หรือเจ้าอาวาส ยังไม่มีรถเก๋งขี่เล๊ย ไอ้เณรโข่งมันมีอ่ะครับ ช่วยไม่ได้ครับ ใครว่าไง ผมบ่สน แต่อย่ามาเล่นรุนแรง หรือทำร้ายกัน ไม่ถอยนะ จะบอกให้ กำลังใจ ตอนนั้น มันแข็งมากครับ มีคราวหนึ่ง ใกล้เย็นจะกลับไป วัดมาที่นครปฐมนี่แหละ ขับมาถึง สามแยก อ.ดอนตูม จะไป วัดหลวงพ่อเต๋ คงทอง ล้อรถมันหลุด น่ะครับ จึงเอาเข้าที่ให้ดี แล้วดันไปให้ โรงซ่อมรถทำ เสร้จก้ออกเดินทางกลับบ้านก
ล้วยทันที่ครับ วันหนึ่ง มาเจอ หลวงพี่พระ อ ชลอ ได้ข่าวว่าเณรทรงสร้างโบสถ หรือ ผมบอกใช่ครับ ทำไปถึงไหนแล้ว กี่เดือน ไม่ถึงครึ่งปีไปถึง คานบนแล้วครับ ของหลวงพี่ สิบกว่าล้าน ยังอยู่ ในดินอยู่เลย ท่านบอก อยากไปดูจังเลย


ไปดูได้ครับ ท่านบอกไม่มีเวลาไปหรอก ก้แหม ผมให้จ้างชาวบ้านแถวนั้นไปตัด ไม้ไผ่ ในป่ามา ทำร้านนั่งร้าน เที่ยวหนึ่งๆเกือบพันลำ ไปขออนุญาติ ป่าไม้ ใกล้ๆ ขอมาทำนั่งร้าน ให้คนแถวนั้น เรื่อยไม้ ทำแม่แบบ หลายยก ไม้ เนื้อออ่น มอดชอบกิน แต่มาทำไม้แบบบ่มีปัญหาครับ ตอนนี้เรื่องเบามาหน่อยครับ แต่ เริ่มรุนแรง ในหลายด้านครับ

 

จึงมีความรู้สึกเงียบเหงาว้าเหว่วังเวง คนแก่เมื่อมีหลานก็จะได้หลานนี่แหละที่อยู่ข้างกายออเซาะบ้างฉอเลาะบ้างหงิงหงังกันประสาคนแก่กับคนเด็ก เจ้านี่เลยกลายเป็นขวัญใจของคนแก่ บางทีหงิงไปหงิงมาไม่รู้แบบใหนได้สวนได้นามาอย่างละหนึ่งผืน พ่อมันทำงานแทบตาย ย่ายังไม่ยอมยกมรดกให้ หลานตัวเท่าแมวอายุเพิ่งสามสี่ขวบ ไปนั่งตักกอดหน้ากอดหลังพักเดียว ย่า ยาย ยกให้ได้ ไอ้เราเห็นลูกได้ก็อยากได้มั่งจะไปทำแบบนั้นมันก็ตัวโตจะเท่าควายแล้วมันสายไป

นิทานเรื่องนี้ก็เลยบอกให้เรารู้ว่าการที่เรารู้หน้าที่และทำหน้าที่ของเราให้สมบูรณ์ถูกต้องมันก็เป็นทุนเป็นทรัพย์ที่เราไม่ต้องไปแสวงหาในตอนต้นให้เหนื่อยยากเลย ลูกสาวสามขวบเป็นเด็กเล็กๆเขาทำหน้าของเขาถูกต้อง ตรงจังหวะเวลาที่พอดี เขาก็ได้ดีเกินกว่าที่เขารู้เขาต้องการ การที่ผมนำเรื่องราวต่างๆในอดีตมาบันทึกไว้ก็ดี พี่บุญทรงบันทึกก็ดี หรือท่านอี่นๆก็ดีนี้ ส่วนตัวผมเองนั้นก็คิดว่ามีหลายเรื่องมากที่ไม่มีใครรู้เลยถ้าเจ้าของเรื่องไม่เล่าเอง ความจริงเลยในเบื้องต้นตั้งใจว่าจะขอให้เรื่องราวในอดีตทั้งหมดมันตายไปพร้อมตัวผม ตั้งใจตายมาตั้งเมื่อยี่สิบกว่าปีก่อนโน้น แต่คนเราถ้ามันจะไม่ตายซะอย่างมันก็ไม่ตาย แล้วก็ไม่คิดว่าจะเล่าเรื่องราวต่างๆให้ใครฟังจึงไม่ได้จดบันทึกละเอียดไว้ อาศัยความทรงจำที่เรียกว่าสัญญาอย่างเดียวแต่ มีบันทึกไว้บ้างก็ฉะเพาะเรื่องที่สำคัญ ถ้าไม่รำคารคนเก่าก็จะมีอะไร เล่าให้ฟังอีกมาก




แหมพี่ ผมน่ะ พูดมาก่อนพี่นี่นา ทำไมเอาคำพูด ผมมาใช้ได้ไงเนี่ย ความรู้ที่ได้มา นี่แหละคือ สัจจะธรรมแห่งความจริง ดังผมก้เล่า ผ่านมาแล้ว เราจึงมีโอกาศได้บันทึกไว้ ให้คนรุ่นหลัง ได้รู้ว่า ยังมี คนแก่ ๒ ตัว เอ่ยไม่ใช่ คนแก่ ๒ คนครับ และคนอื่นๆอีก หลายท่าน วกเวียนเข้ามาอ่าน และเล่าประสบการณ์ ได้ ชมอ่านกันคือ แรก กันคนเราทำมาคนละแบบ แต่มันไปเพื่อความทุกข์ ดับไม่มีเชื้อเหมือนกันครับ ผมก็ได้บอกไปแล้ว ไม่คิดที่ จะมา ให้ใครได้รู้ ให้มันตายไปกับตัวผมเลย ก็นี่แหละครับ เว็ป พลังจิต นี้แหละ เป็นที่พึ่ง และเป็นที่รู้ จักกัน ในหมู่ พี่น้องพ่อแม่ ลูกหลานโหลน เหลน เพื่อนเกิดแก่เจ็บเกิดแก่ตาย ด้วยให้รู้จัก ผมไจเป็นต้องอธิบายอีก มันพูดมามากมายแล้ว และหลายกระทู้ ในเว็บนี้ ก็มีผมกับพี่นี่แหละ พอกัดกันได้ เอ่ยไม่ใช่ พอฟัด กันได้ ไงๆ ก้อย่านอนแผ่สองสลึงนะ เมื่อคืนผมนอน ตีหนึ่งกว่า ไม่เคยนานมาแล้ว ร่างกายไม่ไหว ขนาดวันนี้ ว่าจนอน เสือกเข้ามาคุยกับพี่ก่อนไง แล้วมันก็ไม่ง่วงแล้วครับ ตอนนั้น นั่งสัปงงนิดหน่อยเอง


ผมน่ะ มีบุญไม่ค่อยพอ ลองอ่าน เรื่องของผมกับแม่ดูหน่อยซิ ว่าผมน่ะ มันเลว มากไหม พี่ ผมเกิดมา ในลักษณะที่ว่า ถึง ถึงเคยกินข้าวปลาย ข้าวกล้อง ข้าวท่อน แม้กระทั่ง กระปิ้งปิดปินี่ ถ้าไม่ได้ตรงนี้ เราจะมีที่เกิดกันไหมหนอ ครับพี่ ผมก้เข้าใจ หญิงประเภท แม่ แม่เราเหมือนกัน ถ้าประเภท กฎของกรรม มันทนไม่ไหวเหมือกกันผมพอๆจะเข้าใจ อีกหลายคน ที่งี้ยนแล้วไม่มีที่ละบาย จริงๆ รัฐบาล ออกกฎหมายมาเรื่องผู้หญิง ต่ำกับ ๑๕ ปี ใครพากจากไป ผิดกฎหมาย มันออกมาไม่ได้ดูกันเลย นางวิสาขา แต่งงานอายู ๑๖ ปี ส่วนที่ เขาแต่งกัน ที่ออกข่าวหลายที่แล้ว พอมีคนไปแย้งเข้า บอกผิดกฎหมาย ก็มันเงี่ยนกันทำไงเล่า อย่างกระเหรี่ยง ออก โรงเรียน ปุ๊บ เขาแต่งงานกันแล้ว บางคนอายุ ๑๓ เอง มีลูกแล้ว ส่วนใหญ่ไปไม่ถึง ๑๗-๑๘ปีหรอก มีผัวหมด ผมเห็นแล้ว มันออกกฎหมาย ไม่ค่อยพร้อมเท่าไหร่ มันต้องมองไปเห็นคนรุ่นอื่นบ้าง ถ้าเขายินยอมแต่งกัน ไม่ควร เอากฎหมายมาอ้าง มันคุณธรรมมันหายไปไหน บอกให้งดเหล้าบุหร่ ก็ในเมื่อ รัฐบาล ยังผลิต บุหรี่ เหล้า จะให้มันงดได้อย่างไร


เด็กจบ ม.๓ อ่านหนังสือไม่ออก เขียน เหมือนตีนเขียน เรียนมาตั้งแต่อนุบาล ใช้เวลากี่ปี พี่ครับ เรียนถึงปริญญาตรี เรียนถึงเกือบๆ ๒๐ เศษๆ ใช้เงินมากพอดู เมื่อรุ่นพ่อผม ป.๔ เป็นถึงนายร้อย เดี๋ยวนี้ ปริญาตรี เตะฝุ่นเยอะแยะ เห็นแล้ว อ่อนใจเลยครับ ไอ้หมอ สาวๆหรือหนุ่มๆ ไปโรงพยาบาล ไม่เป็นไรมาทำไม สั่งยาให้ ไม่เป็นไร จะมาทำไม วินิจฉัยโรค ส่งเดช สู้ชาวบ้าน บางคนก็ไม่ได้ ยังรุ้ดีกว่า วินิจฉัยได้ดีกว่า แต่เขาไมรู้จักยา ที่ดีเขามีก้เยอะครับ ที่เก่งๆ ว่าคนที่ไม่เอาไหน ครับ


มาพูดถึงความชั่ว ที่เคยดูหมิ่นดูแคลนแม่ เรื่องของผมน่ะครับ เมื่อก่อน ผมน่ะ ไม่อยาก ไหว้แม่ ไม่อยากไปด้วย อายเขา แม่ไม่รู้จักหนังสือ ไม่ได้เรียน เกิดมาพ่อมีเมียใหม่ แม่ตายตั้งแต่ยังเด็กๆ แกอาศัยอยู่ กับพี่ป้าน้าอา ได้อาศัย กินข้าว ไปมื้อๆหนึ่ง จนกระทั่งแม่หนีตามพ่อมา ไม่ขอเล่าต่อ แม่ผม ปากร้ายใจดี แกเป็นคนชอบด่า ด่าหมด ผมจะโดยน้อยหน่อย แต่ก็ยังไม่วายเหมือนกัน เพราะแกเป็นคนชอบด่า และไม่ได้เรียนหนังสือ เอาละนะ จะเล่าให้ฟัง ถ้าพูดมากเวลาไม่พอ แม่ผมด่าหมด ตั้งแต่ ไอ้เฮี้ย ไอ้ สัตว์ หน้า หอสาระอี ไอ้หน้า เม็ด ต.สา แ ไอ้หัวกุด หัวด้วน อะไรเนี่ยแม่ผมด่าหมดแหละ ไม่เหลือ บางครั้ง ไม่อยากไหว้แม่เลย อยากเลี้ยงแม่ แต่แกชอบมี ผ.ผัว ทะเลาะกันที่ไร กันทีไร ก็จะมาหาลูก จนลูกๆลำคาญหมดแล้ว ไม่อยากไปหา


ผมพามาอยู่ด้วย เมื่อมาหาน้องๆ เดี๋ยวแกก็กลับไปคืนดีอีก ทั้งโดนไอ้ผัวระยำ เตะตี แกก็ไปคืนดีอีก ไอ้เรา จะไปทำอะไร ก็ไม่ได้ เพราะ เป็นแบบนั้น จนผมต้องปรงทุกรูปแบบ ระยะหลังๆ ผมก้ปรงไปว่า เมื่อแกด่า หน้าห๊ ก็ไอ้เรา เกิดมาจาก หีแม่นี่ จะโกรธเกียจทำไม ในเมื่อเกิดมาทางนั้น แกด่าไอ้หน้าแตด ก้เราก็เกิดจากนั่น จะโกรธ เกียจแม่ทำไม แม่บังเกิดเกล้า จะเป็นหมูหมากาไก่ ก็แม่ผู้ให้ชีวิต คนอื่นหรือใครๆ ก็ไม่รักเราเท่ากับแม่ เรื่องแบบนี้มีผัวเมีย มันห้ามกันไม่ได้นี่ เรื่องความเงี่ยนไม่เคยปราณีใคร จึงต้องแล้วแต่กรรมใครกรรมมัน ไอ้เราก็ยังเงี่ยนอยู่ จะไปบอกใคร เขาให้เลิก คงไม่ได้หรอกนะพี่ ใช่ไหม มาเดี๋ยวนี้ หลายปีมาแล้ว ผมก้มลงกราบแทบเท้าแม่ ได้อย่างสนิทใจ และนำของฝาก ให้บ่อยๆ ให้เงินใช้บ้างตามอัตภาพ และไปอาบน้ำ วันสงกกรานส่วนใหญ่จะไปก่อน


ปรกติ แม่น่ะ ไม่ค่อยด่าผมหรอก แต่น้องบางคน มันด่าตอบ จำไว้เลย ท่านทั้งหลาย ได้ด่าพ่อแม่เป็นอันขาด มันจะทำกินไม่ขึ้น น้องผมมันด่าแม่ แต่แล้ว ลูกมันนั่นแหละ มาด่ามัน อีกที แม่ผมเคยด่าตา ที่ไปมีเมียใหม่ปล่อยให้ท่านไปตาม ยถากรรม ไม่เลี้ยงดู กรรมนั้นก็ตามสนองมาชั่ว ๓ ยุคแล้วครับพี่ แม่ผมเดี๋ยวนี้ไม่กล้ากับผม ผมจะว่าเอา แกเอาใครมานินทราผมบอกแม่ ชอบจังไอ้เอาคนอื่นมานินทา เพราะผมไม่ชอบ ก็ว่าให้ นี่อยากไปกราบท่าน แต่ไม่อยากไป เพราะแกทำให้เรา หมดอาลัยอยู่เรื่อย ต้องปล่อยไปตามกรรม คอยดูอยู่ห่างๆ ผมแม่ว่า เวลาเหลือน้อยแล้ว ๗๐กว่าๆ เอามาอยู่เดือน อยากจะเอาเข้าวัด แต่แล้ว แกก็ไปอีก จะเอาอะไร ก็จะหามาให้พออัตภาพ หามาใหกิน เงินก็ให้ใช้ แกไปอยู่กับเขา เราไม่อยากให้แม่โดนมันเตะมันถีบเอา จริงๆน่ะ ผมจะเตะมันให้สลบคาตีน ผมมากกว่าครับ แต่ทำไม่ได้ เพราะคนของเรา ยังผูกพันกันอยู ปากบอกเลิก แต่ก็แค่เดือน ๒ เดือน เฮ่อ เหนื่อใจครับผม ต้องปรงว่า กรรมใครกรรมมัน เรามันไม่ใช่ลูก อภิชาติบุตร ถึงเอาแม่อยู่ในวัดมิได้ สวัสดีครับ