อยากเป็นทนายความครับ แต่ไม่อยากบาปและอยากรวย

เนื่องจากตอนเด็กๆผมเห็นคนไม่ได้รับความยุติธรรมและโดนกดขี่ อีกทั้งมีคนมาขอความช่วยเหลือพ่อผมแต่พ่อผมช่วยไม่ได้เพราะไม่มีความรู้ทางกฎหมายพอ ผมจึงอยากช่วยคนเหล่า นี้ไม่ว่าจะผิดจะถูก ผิดก็ให้รับผิดตามสมควรไม่ใช่เพิ่มข้อหานู่นๆนี่ๆมาทั้งๆที่เขาไม่ได้ทำ ช่วยคนในทั้งคดีอาญาและแพ่งให้เขาได้รับเงิน ให้ได้สิทธิและได้ประกันตัวตามกฎหมาย ฯลฯ

แต่มีคนบอกว่ายังไงอาชีพนี้ก็ต้องทำบาปถ้าจะรวย

ผมใช้เวลาศึกษาอาชีพนี้เทียบเคียงกับหลักบาปบุญและสัมมาอาชีวะ เนื่องจากทนายความเป็นอาชีพที่โกหกและต้องรักษาความยุติธรรมไม่งั้นจะเป็นเปรต แต่ก็ไม่อยู่ในอาชีพเข้าข่ายมิจฉาอาชีวะ

แต่ไม่รู้จะทำยังไง กลัวบาปอยู่เหมือนกัน สาธุกับทุกธรรมทานนะครับ

 

เข้าใจถึงแรงบันดาลใจที่ได้รับครับ...ท่านไผ่ พึงทราบว่า อาชีพทั้งหลายในโลก หากผู้ประกอบ มีกายทุจริต ๓ วจีทุจริต ๔ และทุจริตทางใจ๓ ..แล้วย่อมเป็นมิจฉาอาชีวะได้ทั้งนั้น ..

กายทุจริต ๓คือ
๑. ปาณาติบาต การฆ่าสัตว์
๒. อทินนาทาน การลักทรัพย์
๓. กาเมสุมิจฉาจาร การล่วงประเวณี

วจีทุจริต ๔คือ..

๔. มุสาวาท พูดปด
๕. ปิสุณาวาจา พูดส่อเสียด
๖. ผรุสวาท พูดคำหยาบ
๗. สัมผัปปลาป พูดจาเพ้อเจ้อไร้สาระ

ทุจริตทางใจ๓ คือ...

๘. อภิชฌา เพ่งเล็งอยากได้ของเขา
๙. พยาบาท คิดปองร้ายเขา
๑๐. มิจฉาทิฏฐิ มีความเห็นผิด

แม้ในคนปรกติทั่วไปส่วนมาก ที่จะไม่ล่วงทุจริตได้ทั้ง๓ทางนั้นก็นับว่ายากมาก..หากท่านไผ่ประสงค์จะเป็นทนายความ ท่านก็พึงขวนขวายป้องกันตนจากทุจริตทั้ง๓นี้ให้ดี ..การเกี่ยวข้องกับสัตว์สังขารไรๆนั้นที่จะไม่เป็นบุญและบาปนั้น"ไม่มีเลย"..เมื่อท่านไผ่เป็นผู้ทราบสาระแห่งธรรมอยู่ มีความเกรงกลัวภัยแห่งบาป ท่านย่อมรู้จักการรักษาตนไว้ในอาการสุจริตได้ ในขณะเดียวกัน ท่านพึงขวนขวายในกิจแห่งกุศลที่ควรอันจะรักษาหรือตามคุ้มครองท่านให้พ้นจากวิบากที่ไม่ดีอันจะมีมาจากกิจแห่งการว่าคดีความ ซึ่งย่อมไม่พ้นจากทาน ศีลและภาวนาไปได้..

ท่านไผ่ อาจตั้งเป้าว่า เมื่อสามารถยังชีพอยู่ได้จนถึงอายุ....ก็จะหันเหหาลู่ทางอาชีพอื่นทำต่อไป . ..อนึ่ง เมื่อคิดอยากรวยก็พึงรวยด้วยความชอบธรรม ไม่ขูดรีดเอาด้วยความโลภแต่อย่างเดียว การมีความชอบธรรมตั้งไว้ในใจเป็นกิจของกุศลที่มีปัญญาประกอบเมื่อท่านจะรับงานว่าความ พึงตั้งเจตนาว่า "เราจะช่วยเหลือคนที่เดือดร้อนเท่านั้น"..และมีจิตกรุณาแก่ฝ่ายปรปักษ์โดยปรารภว่า "แม้เราเอง ก็ยังละกิเลสไม่ได้ อาจมัวเมาประมาทขาดสติทำสิ่งที่ผิดพลาดนี้ได้เช่นกัน ไม่มีอะไรแน่นอนเลย.." เช่นนี้ จะปรามการมีโทสาติ โมหาคติ ลงได้บ้าง...และปรารภว่า "ด้วยการว่าความนี้ เราย่อมรักษาคนดีมิให้ถูกข่มเหง ส่วนคนผิดพึงสำนึกและกลับตัวได้ต่อไป"..

เจตนา คือกรรม ท่านไผ่พึงพิจารณาตามควรครับ..

 

ทนายไม่ใช่อาชีพที่โกหกนะครับ เข้าใจผิดแล้วละครับ
ทนายเป็นอาชีพที่ให้คำแนะนำ และเป็นตัวแทนครับ

บาปบุญ ให้ดูกรรมบถ๑๐ เป็นสำคัญครับ

 

ใช่ครับ ผมอยากช่วยคนที่ไม่ได้กระทำผิด ส่วนคนผิดก็ให้ได้รับโทษตามสมควรและสำนึกกลับตัวได้นี่
แหละที่ผมปราถนาครับ

อาชีพทนายความไม่ใช่อาชีพก็โกหกครับ ผมไม่ได้จะสื่ออย่างนั้นครับ ผมแค่หมายถึงบางครั้งต้องมีลูกไม้ใช้เพื่อให้ศาลเข้าใจผิดหรือเกิดความคลุมเคลือครับผม

หรือวิชามารจากรุ่นพี่ผมคือ ก่อนที่จะขึ้นให้การรับฟังได้ต้องผ่านการสาบานตนก่อนไม่งั้นจะ....อะไรก็ว่าไปครับ แต่ทนายกับเขาคนนี้พากันไปบนที่วัดนู้นวัดนี้ว่าวันพรุ่งนี้ขอให้ข้าพเจ้าโกหกได้แล้วจะทำบุญด้วยอะไรก็ว่าไป ประมาณนี้ครับ.....ซึ่งการบนแบบนี้เป็นความเชื่อผิดๆชัดๆ ถึงแม้จะทำดีทำบุญให้ใครอะไรยังไงเราลืมกรรมไม่ดีได้ แต่กรรมไม่ดีนั้นมันไม่มีวันลืมเราหรอก !!!

ประมาณนี้อ่ะครับผม ท่านๆทั้งหลาย

 

ผมไม่ได้สบปรามาสคุณนะ แล้วเราจะรู้ได้ยังไงว่าคนที่เข้ามาว่าจ้างเราไปว่าความ แก้ต่างนั้น ไม่ได้กระทำผิดจริง เพราะเกือบร้อยทั้งร้อยผู้ต้องสงสัยจะบอกว่าไม่ได้ทำ(ถ้าไม่คาหนังคาเขาจริงๆ) เมื่อคดีความเข้าสู่กระบวนการแล้วการถอนตัวมันก็ยาก รู้ว่าเขาทำผิดจริง ก็กระอักกระอ่วนใจอีก เมื่อว่าความก็ต้องว่าให้ชนะคดีอีก แพ้หรือชนะ คุณก็ต้องรับเงินเขาอยู่แล้วมันยากตรงนี้แหละครับที่บอกว่าจะช่วยคนบริสุทธุิ์

คุกตาราง เขาสร้าง ไว้แน่นหนา
ใช่ขังหมู ขังหมา ก็หาไม่
หรือว่าขัง คนชั่ว ทั่วๆไป
คนดีดี ก็ขังได้ ถ้าใส่ความ

แต่ยังไงผมก็เอาใจช่วย และโมทนาบุญกับจิตใจที่ดีงามของคุณ ที่คิดจะช่วยเหลือผู้อื่นด้วยครับ

 

เอ !! ยังไง ตกอักขระบางตัวรึเปล่า ท่านไผ่แก้ไขด้วยครับ

สาธุๆ ท่านไผ่เข้าใจถูกดีแล้ว เพราะทนายคนนั้นตั้งตนไว้ในความวิบัติ นี่คงเพราะไม่มีบุญได้สดับพระธรรม เลยพาตนเข้ารกเข้าพงไปได้เห็นปานนี้ นี่ถ้าลูกความยินดีด้วย จะพากันเสียหายใหญ่โตทีเดียวเชียว น่าเห็นใจจริงๆ

 

กด Like ให้สามที

ขึ้นชื่อว่ากรรม แม้หวังดี ก็ยังต้องเสวยผลของกรรมนั้นได้ "ครั้งนั้น ตถาคตเกิดเป็นบุตรคนเลี้ยงโค ด้วยวันหนึ่งโคกระหายน้ำ แต่น้ำนั้นขุ่นเป็นโคลน ตถาคตจึง ดึงโคนั้นไม่ให้ดื่มกินน้ำนั้น จนพบแอ่งน้ำใสจึงให้โคนั้นได้ดื่มกินน้ำนั้น ด้วยกรรมเช่นนั้น แม้เล็กน้อย จึงส่งผลให้เราต้องทนกระหายน้ำ ให้เธอต้องไปตักเสียสองคราเช่นนี้"

 

ขอบคุณมากครับ ท่านddman ผมก็พยายามแนะนำเขานะว่าอย่าทำแบบนั้นเลยเขาบอกว่าไม่สนเขาสนเงินมากกว่า เรื่องศาสนาเขาไม่ถนัด ประมาณนี้ครับ เห็นใจเหมือนกันครับ

 

กด Like ให้ค่ะ

 

้เป็นทนายที่ดีก็ได้ไปสวรรค์ แล้วทนายที่ดีเป็นอย่างไร ก็ต้องรักษาศีล ผิดก็ว่าไปตามผิด ถูกก็ว่าไปตามถูก มีใจเที่ยงธรรม ก็คือไม่เห็นแก่พวกพ้อง ยึดความถูกต้องเป็นหลัก แต่บังเอิญสมัยนี้คนที่จะทุ่มเงินจ้างทนายก็มักกระทำความผิดแล้วหวังจะัอาศัยช่องโหว่ทางกฎหมายมาช่วยให้พ้นผิด ทนายจึงไปตกนรกกันเยอะ เพราะเห้นแก่เงินไม่เห้นแก่ความถูกต้อง ดังนั้นถ้าคุณอยากเป็นทนายก็จงเป็นทนายที่ดี ช่วยเหลือคนที่ไม่ได้รับความเป็นธรรม แต่คนกลุ่มนี้มักไม่ค่อยมีเงินซะด้วย
ส่วนเรื่องความรวยก็ไม่เกี่ยวกับอาชีพ จะรวยก็ต้องหมั่นสั่งสมทานบารมี เป็นทนายก็รวยได้ ขายก๋วยเตี๋ยวก็รวยได้ เป็นขอทานยังรวยได้เลย ถ้้าบุญส่งผลเดี๋ยวก็รวยเอง ถึงเป็นทนายเพื่อคนยากก็รวยได้ เพราะเป็นเรื่องของบุญเก่า แต่จะให้บุญเก่าส่งผลก็ต้องสั่งสมบุญใหม่ทั้งทานศีลภาวนาให้สม่ำเสมอ

 

ไม่จบปีนี้ก็ปีหน้าครับ เรียนอยู่นิติศาสตร์ รามคำแหง เหยียบ 100 หน่วยกิต จะขอจบเทอมหน้าแล้วครับ ผมมีความรู้พอสมควร แต่ถือว่าน้อยมากเมื่อเทียบกับคนรู้กฎหมายจริงๆ

ผมก็แค่ศึกษาทุกๆอย่างก่อน ก่อนที่จะไปประกอบอาชีพครับ

ผมแค่ยึดหลักความไม่ประมาท ผมทราบดีครับว่าทนายความเป็นอาชีพที่ดี ตามหลักจริยธรรมที่สภาทนายความว่าไว้คือ การที่ทนายได้เงินที่เป็นผลพลอยได้จากความรู้ที่เราให้ครับ ผมศึกษาวิชาชีพนักกฎหมายมาแล้ว แต่เผอิญไปดูการพิจารณาคดี+กับอ่านกระทู้บางกระทู้+พ่อแม่อยากให้เป้นราชการ แต่เขาก็แล้วแต่ผม มันก็เลยให้ผมมาลองตั้งคำถามเกี่ยวกับธรรมะดูบ้างครับ เพื่อเป็นการชั่งน้ำหนัก แต่ละคนอย่าคิดมากครับ

ผมยังไม่ได้บอกเลยว่าทนายความเป็นอาชีพไม่ดีและบาป ผมเคยตั้งกระทู้ว่าทนายความไม่บาปด้วยซ้ำนะครับ ลองหาๆดูข้างล่างนี่แหละครับ

 

ที่ผมอยากรวยเพราะอยากรวมเงินกับเพื่อนๆไปสร้างวัด โบสถ์ และไปอินเดียและศรีลังกาเพื่อไปสังเวชณียสถาน สถานที่ๆสำคัญในศาสนาครับ

ผมอยากรวยเพราะเอาเงินไปทำบุญทั้งนั้นครับ มีบางอย่างที่อยากรวยเพราะติดทางโลกอยู่

 

ขอบคุณทุกท่านมากๆครับ ได้ความรู้เยอะจริงๆ

ท่าน ดร.สนอง วรอุไร ผมไม่รู้ว่าท่านพูดเกินไปไหม แต่ท่านบอกว่า อาชีพ ตำรวจ ทนายความ อัยการ ผู้พิพากษา เสี่ยงต่อการตกนรกมากที่สุด

ซึ่งผมว่าไม่ถูกต้องซะทีเดียวหรอกครับ คนดีๆในอาชีพเหล่านี้มีเยอะแยะไปครับ

อย่างที่ท่านๆว่า คนจะดีไม่ดีไม่ได้อยู่ที่วิชาชีพ อยู่ที่ตัวเอง ....

 

พูดไม่ผิดหรอกครับ เพราะว่า "เสี่ยง" ต่อการตกนรก

แปลว่า ถ้าคนที่กำลังใจในด้านศีลธรรมไม่ดี มีโอกาสโดนดึงให้เอนเอียงทำบาปลงนรกได้ง่ายกว่าอาชีพอื่น ที่หาช่องทางได้ยากกว่า ครับ

หรืออีกนัยนึงคือ ถ้ากำลังใจทำความดีไม่กล้าแข็งจริงๆ มีโอกาสพลาดต่อกิเลสเยอะกว่าอาชีพอื่นนั่นเอง

 

ในความเห็นผมนะครับ

ผู้พิพากษา ทนาย อัยการ เป็นงานที่หลีกเลี่ยงการทำบาปได้ยากมากๆนะครับ ต่อให้ตัดสินไปอย่างเที่ยงธรรมแล้ว แต่เป็นการลงโทษเขา แบบนี้ก็ได้ทั้งบุญทั้งบาปนะครับ