รบกวนถามเรื่อง "เทวดาประจำตัว" ครับ

หลังจากที่ผมประสบอุบัติเหตุแล้ว ท่านอาจารย์ที่ผมให้ความเคารพท่านบอกว่า "เทวดาที่คุ้มครองปกปักรักษาตัวผมนั้น ท่านไม่มีพลัง เปรียบเหมือนคนกำลังป่วยเลยช่วยอะไรผมไม่ได้" ผมเลยเรียนถามท่านว่า "ปกติเวลาทำบุญใส่บาตรผมก็มักจะอุทิศผลบุญให้กับเทวดาที่คุ้มครองผมด้วยทุกครั้ง แล้วทำไมท่านจึงไม่ได้รับผลบุญนั้น" ท่านอาจารย์เลยบอกว่า "บุญที่เราอุทิศให้ท่านนั้น เรียกว่า บุญฤทธิ์ แต่เทวดาท่านต้องมี อิทธิฤทธิ์ ด้วยจึงจะช่วยคนได้" ผมจึงเรียนถามต่อว่า "แล้วจะทำให้เทวดาท่านมีอิทธิฤทธิ์ได้อย่างไรบ้าง" อาจารย์ท่านบอกว่า "อิทธิฤทธิ์นี้คนเราปกติทำให้ท่านไม่ได้หรอก เราต้องให้คนที่มีบุญบารมีสูงกว่าเป็นคนทำให้ เทวดาท่านจึงจะได้รับ" หลังจากปรึกษาท่านเสร็จผมก็กลับบ้าน ผ่านไปหลายวันจึงนึกได้ว่ามีคำถามบางอย่างที่ลืมถามท่านแต่ก็ไม่กล้ากลับไปรบกวนท่าน ไม่ทราบท่านใดพอจะช่วยแนะนำได้บ้างครับว่า "ผมต้องไปให้ผู้มีบุญบารมีที่ว่านี้ทำอะไรให้บ้าง และอีกอย่างผู้มีบุญบารมีที่ท่านว่าหมายถึงใคร ต้องเป็นพระที่มีปฏิปทาสูงใช่หรือไม่ ซึ่งผมเองก็ไม่ค่อยรู้ว่าท่านเป็นใครบ้าง"

 

เรื่องเทวดาประจำตัวนี่ ก็เคยได้ยินได้ฟังมาบ่อย และคิดว่าหลายคนคงเคยได้ยิน
ส่วนตัวก็ไม่ทราบแน่ชัดและไม่เคยศึกษาลงไปว่า ท่านจะมีคุณสมบัติอะไร อย่างไร หน้าที่อะไรบ้าง เพราะหลายแหล่งก็ให้ข้อมูลรายละเอียดต่างๆกันไป จะเหมือนๆกันก็หลักใหญ่ๆคือมาช่วยแนะนำประคับประคองให้บุคคลที่ตนดูแล ดำเนินชีวิตไปตามครองธรรม

เอาว่าขอแชร์ความคิดส่วนตัวดังนี้ ไม่ยืนยันว่าถูกต้องหรือให้ไปอ้างอิงเป็นแนวทาง
ตัวเองก็ไม่เคยเห็นเทวดาหรือได้คุยกับเทวดา ฉะนั้นขอคิดแบบชาวพุทธคือหลักเหตุหลักผล คิดถึงตัวเราที่เป็นมนุษย์เดินดินธรรมดานี่แหละ
ตัวเรามีอิทธิฤทธิ์ไหม -- คนอื่นไม่ทราบ แต่ตัวเองไม่มี
ในโลกนี้มีท่านผู้ทรงอิทธิฤทธิ์ที่เป็นมนุษย์และยังมีชีวิตอยู่ไหม -- คิดว่ามีในประเทศไทยนี้หละ น่าจะไม่น้อยด้วย
สมมุติว่าตัวเราเองอยากมีอิทธิฤทธิ์ เราก็เลยไปหาท่านผู้ทรงฤทธิ์นั้น แล้วบอกท่านว่า ท่านคะช่วยหนูหน่อย หนูอยากมีอิทธิฤทธิ์ ท่านช่วยแบ่งให้หนูที -- คิดว่าท่านแบ่งให้ได้ไหม ถ้าได้จะได้ยังไง จับกระหม่อมมาเป่าพรวดลงไป หรือ ท่านจะบอกว่างั้นหนูมาร่ำเรียนกับอาจารย์นี่ ต้องปฏิบัติอย่างนี้นะ.........

ถ้าเรื่องอิทธิฤทธิ์เป็นเรื่องที่อาจจะขบคิดได้ยาก ลองเทียบเคียงว่า อิทธิฤทธิ์เป็นวิชาศัลยแพทย์ เราอยากเป็นศัลยแพทย์ ทำไงดี
เราไปหาอาจารย์ศัลยแพทย์ระดับ ศ.ดร.นพ. เลยละกัน เอากันสุดๆ แล้วบอกท่านว่า อาจารย์คะ หนูอยากเป็นศัลยแพทย์บ้าง ไม่ต้องถึงขั้นสุดยอดแบบอาจารย์หรอกคะแค่เป็นศัลยแพทย์ได้หนูก็เอาแล้ว
คิดว่าท่านอาจารย์ศัลยแพทย์ท่านนั้นจะแนะนำอย่างไร -- เอาหนู อาจารย์แบ่งเลือดของอาจารย์ให้หนู 20 cc นะ เดี๋ยวให้พี่พยาบาลฉีดเข้าเส้นเลือดหนูเลยนะ รับรองความรู้ศัลยแพทย์ในเลือดของอาจารย์จะเข้าไปถ่ายทอดเข้าในสมองหนู พรุ่งนี้หนูมาช่วยอาจารย์ผ่าตัดคนไข้ได้เลย หรือ หนูจ๋า หนูไปสอบเข้าคณะแพทย์ศาสตร์ให้ได้ก่อนนะ เรียน 6 ปี จบมาเป็น inturnship ไปทำงานใช้ทุนอยู่ รพ ชุมชน 2 ปีนะหนู แล้วมาเรียนต่อเฉพาะทางศัลยแพทย์นะหนู คิดซะว่าเร็วๆก็น่าจะ 10 ปีละหนู แต่ถ้าเป็นแพทย์ประจำบ้านทั่วไปไม่เรียนเฉพาะทางละก็ ผ่าตัดธรรมดาทั่วไป เช่น ผ่าตัดไส้ติ่งละก็ได้อยู่ เลือกเอาละกันหนู แต่วันนี้กลับบ้านไปอ่านหนังสือก่อน

คือในความคิดส่วนตัวแล้ว เทวดาท่านน่าจะต้องดิ้นรนไปหาทางเพิ่มหรือฟื้นฟูอิทธิฤทธิ์ของท่านเองและคงไม่เร็วเพียงชั่วข้ามคืนหรือชั่วเคี้ยวหมากแหลก
แล้วทีนี้เราจะเอาอะไรมาเป็นเกราะป้องกันตัวเราจากเคราะห์ร้ายหรือวิบากกรรมได้ละ เดี่ยวทำธุระเสร็จแล้วจะมาขออนุญาติแชร์ต่อ
แต่ที่แชร์ไปข้างบน ขอบอกอีกทีว่าเป็นแค่ความเห็นส่วนตัวนะ ถูกผิดไม่ยืนยัน เรามาช่วยๆกันแชร์หรือหาข้อมูลจากท่านผู้รู้ หลายๆท่านกันดีกว่า

 

คุณลงมือปฏิบัติ วิปัสสนาญาณ จะช่วยเทวดาประจำตัว ส่วนใหญ่ มักเป็นพ่อแม่ พี่น้องในอดีต ตัวเราต้องมีพลังก่อน ผลบุญอย่างเดียวก็จะได้จริง แต่พลังแบบนี้คณะที่ติดตามมาด้วยกันจึงจะได้ตามคุณไปด้วย ไม่มากก็น้อย ลงมือปฏิบัติสมถะ วิปัสสนา ถ้าได้อาจารย์ที่ไม่มีกายเนื้อมาสอนคุณและคณะจะได้อะไรๆ มากขึ้นกว่าเดิม

 

ถ้ามีการถ่ายทอดพลัง ถ่ายทอดฤทธิ์ หรือพลังอะไรก็ได้เหมือนในหนังจีนกำลังภายในได้ ทุกคนในโลกก็คงเก่งกันหมด แต่ในทางพระพุทธศาสนา คนธรรมดา ก็สามารถเทียบชั้นกับเทวดาได้ ก็คือ มีศีลที่บริสุทธิ์ เข้าถึงธรรม ขั้นโสดาบัน เทวดายังเกรง ดูอย่าง ในสมัยพุทธกาล ท่านอณาบิณฑิกะเศรษฐี เทวดายังต้องเกรง

 

มีจริงๆครับ ส่วนใหญ่จะเป็นบรรพบุรุษ หรือคนในอดีตชาติที่เคยรู้จัก จะมาปกป้อง คุ้มครอง

มีครั้งนึงตอนเรียนมหาลัย เพื่อนผมได้ชวนไปงานปีใหม่ที่บ้าน ไปทั้งหมด4คน ได้เจอกับพ่อเพื่อนมีหน้าที่ตำแหน่งใหญ่โตการงานดี
กินกันไป เฮฮากันไป สักพัก พ่อเพื่อนบอกให้ทุกคนไปหยิบส้ม แล้วปลอกผลส้มให้ดูทีละคน พ่อเพื่อนก็บอกลักษณะนิสัยแต่ละคนเป็นแบบนี้ใช่ไหม ซึ่งตรงทุกคน
คราวนี้ พ่อเพื่อนให้ เอาตะเกียบมา แล้วให้เรากำปลายตะเกียบ พ่อเค้าจับอีกฝั่ง
และบอกว่าอยากรู้เรื่องอนาคตให้ปิดตาแล้วถามในใจ เริ่มถามทีละคน บางคนก็ถามเรื่องความรัก บางคนถามเรื่องเรียน
ซึ่งที่น่าแปลกใจคือ หลังจากที่ทุกคนถามในใจโดยไม่ได้เปล่งเสียงใดๆ พ่อเพื่อนสามารถตอบในเรื่องที่เราถามได้ตรงๆกับคำถามเลย โดยทั้ง4คนถามแทบจะถามคนละเรื่อง
ผมถึงถามพ่อเค้าว่าทำไมถึงรู้ พ่อเค้าบอกว่า พ่อเค้าฝึกกรรมฐาน สมาธิ จนสามารถเห็นอีกภพนึง พวกผีท้องถนน เค้าก็เห็น และสื่อได้
ที่เค้ารู้ว่าเราถามอะไรไป เพราะเค้าสื่อถึงองค์ประจำตัวของแต่ละคน
แต่องค์แต่ละคนจะมีขอบเขตในการบอก เรื่องไหนบอกได้ ไม่ได้

ตอนนั้นยังไม่ค่อยสนใจเรื่องพวกนี้ แค่คิดแค่ว่าแปลกดี
เป็นเรื่องจริงที่เจอกับตัว เลยเชื่อเรื่ององค์ประจำตัว และเชื่อว่าอีกภพนั้นมีจริง และเชื่อเรื่องว่าทุกอย่าง มันมีการกำหนดชะตาชีวิตตามบุญกรรมที่ทำมากันแล้ว แต่มีข้อแม้ว่าโชคชะตาเปลี่ยนแปลงได้ตลอดเวลา กรรมเก่าแค่ขีดเขียนทาง แต่บุญกรรมใหม่คือตัวที่เราจะเป็นไปยังไงในชาตินี้

 

เคยสัมผัสถี่มาก ตอนไปบวชชีพราหมณ์ ก่อนไป เ้ค้าเตือนเรื่องเราจะไปเจออะไรหนักๆ ระหว่างปฏิบัติธรรม เวลาเราจะปวด จะเจ็บ จะผิดปกติตรงไหน เค้าจะมาสะกิดเตือนตลอด จนวันที่ 4 เราเริ่มอยู่ตัวไม่เจ็บไม่ปวด เค้าก็จะไม่ค่อยทักเรา ตอนไปบวช ศีลบริสุทธิ์ สัมผัสเค้าได้ชัดเจนมาก เหมือนถามตอบโต้ได้ด้วยค่ะ แค่คิดเค้าก็ตอบเป็นสัมผัสค่ะ

เลยรู้ัชัดเจนว่า มีอยู่จริงและอยู่เคียงข้างเราเสมอ

 

เทวดาที่มารักษามนุษย์เราเรียกว่า้เทวดารับจ้าง ที่เขาไม่มีพลังน่าจะเกิดจากการอุทิศไปให้เขาไม่ถูกวิธีมากกว่า

[ame="http://www.youtube.com/watch?v=pA9xqMOJFPI"]??????????? ?????????????? 1 - YouTube[/ame]

ทำบุญเสร็จให้อุทิศทันที ไม่ใช่ตอนกรวดน้ำ

 

การที่คนเราจะเสวยทุขเวทนาอันเนื่องจากอกุศลวิบาก หรือสุขเวทนาจากกุศลวิบาก ก็เป็นเพราะผลจากการกระทำของเรานั่นก็คือที่เรียกว่า กรรม นั่นเอง จิตวิญญาณอื่นๆก็เช่นกัน เทวดาเองก็กำลังเสวยสุข สัตว์นรกกำลังเสวยทุกข์ สรุปทุกจิตวิญญาณในวัฏฏสังสาร ต้องมีการเสวยผลของกรรมทั้งดีและชั่ว ที่ตนได้กระทำมาและกำลังกระทำอยู่
คนเราหนึ่งคนทำกรรมดีและชั่วมาไม่รู้เท่าไหร่ต่อเท่าไหร่ สั่งสมมาเรื่อยๆทุกภพทุกชาติชดใช้(เสวยกรรม)ไปแล้วบ้าง ยังไม่ได้ชดใช้ก็มากโข เพราะถ้าหมดกรรมโดยสิ้นเชิงแล้วก็นิพพานไปนานแล้ว ในขณะเวลาหนึ่งๆก็จะมีผลกรรมหนึ่งๆส่งผลต่อคนๆหนึ่งอยู่ตามลำดับและความหนักเบาของมัน เรื่องนี้ลองหาศึกษาเอาละกันคะถ้าสนใจละเอียด
ถ้าท่านเคยอ่านนิทานชาดกหรือธรรมจากครูบาอาจารย์ ท่านก็อาจเคยได้รู้ว่า พอจุติ(ตาย)จากการเป็นเทวดาก็ไปเกิดในนรก นั่นคืออกุศลกรรมจ่อรอส่งผลอยู่หลังจากเสวยกุศลวิบากจนหมดแล้ว มันมีลำดับของมัน
ฉะนั้น การที่คนๆหนึ่งได้ประสบเคราะห์กรรมที่ร้ายก็เป็นผลจากอกุศลกรรมที่เคยทำมาแล้วหรือรวมกับที่กำลังได้กระทำสั่งสมต่อเนื่องมา และได้เวลาที่มันจะสำแดงผลของมัน ณ เพลานี้พอดี
สมมุติ เรากำลังทำธุระอยู่นอกบ้าน(ไกลบ้าน) กำลังทำธุระของเราอย่างปรกติดีอยู่ จู่ๆฝนตก เราเผอิญเอาร่มติดตัวมาด้วย เราก็กางร่มกันเปียกฝนได้ ฝนก็เปรียบในที่นี้ว่าเป็นอกุศลวิบาก (ท่านอย่าพึ่งแย้งว่าถ้าตกปรอยๆฝอยๆก็เย็นสบายดีนะ 5555) ร่มที่ติดไปก็เหมือนกุศลผลบุญที่สั่งสมไว้
เกิดฝนนั้นเป็นฝนตกบวกลมกรรโชกแรง ร่มที่ติดมาด้วยกันไม่อยู่ก็เลยเปียกแต่ดูแล้วสภาพยังดีกว่าไม่มีร่มเลย นั่นคือว่าวิบากอกุศลกรรมนั้นหนักหนากว่ากุศลผลบุญที่มีอยู่ เลยต้องเปียกฝนบ้าง
แต่เกิดอกุศลกรรมที่เคยทำไว้เป็น ครุกรรมหรือกรรมที่หนัก ก็เปรียบเหมือนฝนที่ตกนั้นเป็นฝนที่มากับลมพายุ ร่มที่เตรียมมาถูกพัดหักเปิดเปิง ดีไม่ดีตัวท่านเองก็ปลิวไปตามลมพายุหกล้มหัวร้างข้างแตกด้วย

เอาละ สมมุติการไปทำธุระครั้งนี้ท่านไปกับคุณแม่ คุณแม่เป็นคนเตรียมการดีมากท่านพกร่มไปด้วย ฝนตกลงมาท่านก็เอาร่มที่พกมาด้วยกางออก เอาละร่มคันเดียวสองคนก็ยังดีกว่าไม่มีร่ม คุณแม่ที่พกร่มมาด้วยก็เปรียบเหมือนเทวดาประจำตัวและเผอิญท่านมีฤทธิที่จะช่วยได้ ทีนี้เกิดคุณแม่คิดรอบครอบกว่านั้นอีกพกร่มไปสองคันเพราะเห็นว่าไปกันสองคน ก็เปรียบเหมือนเทวดาประจำตัวมีฤทธิ์มาก 2ร่ม2คนย่อมดีกว่า 1ร่ม2คน

เกิดไปกับคุณแม่ก็จริงแต่ท่านไม่ได้พกร่มไป ฝนตกลงมาก็เปียกอยู่ดี เปรียบเหมือนเทวดาประจำตัวท่านไม่มีฤทธิ์หรือบารมีที่จะช่วยเรื่องฝนตกนี้ได้ แต่ถ้าเป้นเหตุการณ์อื่นที่ไม่ใช่ฝนตกท่านอาจช่วยได้ เช่น เราเกิดเหนื่อยแล้ววิงเวียนศีรษะจะเป็นลมขึ้นมา คุณแม่มียาหม่องยาดมพกมาด้วยพอดี ท่านก็เอายาหม่องยาดมออกมาช่วยให้เราบรรเทาอาการกลับมาสดชื่นเหมือนเดิม นั่นคือเทวดาประจำตัวท่านมีฤทธิ์หรือบารมีที่สอดคล้องกับอกุศลวิบากที่เรากำลังเผชิญพอดีเลย ก็เลยช่วยได้
ลองพิจารณาดูนะคะ ท่านอาจจะเห็นต่างก็ได้คะ ใครสามารถให้ความกระจ่างกว่านี้ได้ถูกต้องกว่านี้ได้ก็ช่วยๆกันนะคะ เป็นวิทยาทานซึ่งกันและกันคะ
เพราะผู้รู้เรื่องกรรมดีที่สุดรู้แจ้งแทงตลอดที่สุดก็พระพุทธเจ้าคะ

 

สำหรับตัวเองนะค่ะ เวลาจะสวดมนต์หรือไปทำบุญที่ไหนก็จะชวนเทวดาที่ปกปักรักษาเราอยู่ไปทำบุญด้วยกัน สวดมนต์ด้วยกัน และสุดท้ายเมื่อเราสวดมนต์เสร็จ ก็จะแผ่นเมตตา รวมบุญและอุทิศให้แก่เทวดาที่ดูแลตัวเราด้วย...คิดว่าน่าจะเสริมบุญให้เทวดาได้ในระดับหนึ่ง (ความคิดเห็นส่วนตัวนะค่ะ)

 

ทีนี้ถ้าเราเชื่อหลักธรรมที่ว่า ทุกสิ่งเกิดแต่เหตุ ไม่มีอะไรบังเอิญหรือเกิดขึ้นมาเฉย ลอยๆ โดยไร้สาเหตุ ฉะนั้นเทวดาประจำตัวที่จะมาดูแลคุ้มครองเราก็ควรเป็นดวงจิตที่เคยมีความสัมพันธ์เกี่ยวข้องกับเรามาอย่างใดอย่างหนึ่ง มันก็จะสอดคล้องกับท่านที่ให้ข้อแนะนำว่า เทวดาประจำตัวนั้นท่านได้เคยเป็น พ่อ แม่ ปู่ ย่า ตา ทวด ของเรามาแต่ก่อน ณ จุดเวลาใดจุดเวลาหนึ่ง
ท่านจึงสามารถมาอยู่คุ้มครองดูแลเราได้ในขณะนี้ ด้วยบุญสัมพันธ์กันนั่นเอง

ที่นี้พอเราทำบุญ ไม่ว่า ทานมัย ศีลมัย ภาวนามัย เราก็อุทิศบุญนั้นๆให้กับใครก็ได้ ญาติก็ดี ไม่ใช่ญาติก็ดี อย่างนี้ก็น่าจะรับได้หมด ทีนี้เราจะขีดวงจำเพาะเจาะจงลงไปอีก เช่น เทวดาประจำตัวของข้าพเจ้า ของแม่ ของพ่อ ของลูก ของเมีย ข้าพเจ้าด้วยก็ได้ ก็ยิ่งเหมือนกำหนดลำดับความสำคัญให้ท่านได้รับก่อน (priority)
การอุทิศบุญ(ที่มักเรียกอุทิศส่วนกุศล)ก็เป็น ปัตติทานมัย และเมื่อเราอุทิศบุญเทวดาประจำตัวท่านก็มารับส่วนบุญที่เราอุทิศนั้นด้วยการมาอนุโมทนาบุญซึ่งก็คือปัตตานุโมทนามัย ทั้งปัตติทานมัย และปัตตานุโมทนามัย ก็เป็นวิธีการทำบุญในหัวข้อที่เรียกว่า บุญกิริยาวัตถุ 10 เมื่อเป็นเช่นนี้ทั้งเราทั้งท่านเทวดาประจำตัวของเราก็จะได้สั่งสมเพิ่มกุศลบารมีไปด้วยกันซึ่งก็คือการเกื้อกูลกัน มีอะไรที่ไม่ดีเกิดขึ้นกับเราท่านจึงช่วยเราได้เพราะมีบุญสัมพันธ์กัน ส่วนช่วยได้เรื่องอะไรบ้าง ขอบเขตมากน้อยแค่ไหน นั่นก็คงต้องดูเป็นกรณีจำเพาะไป คงต้องพิจารณาจากบุญกุศลบารมีของตัวเราเองประกอบกับที่เทวดาประจำกายท่านนั้นๆมีอยู่ ตรงนี้ท่านใดมีภูมิรู้ภูมิธรรมช่วยด้วยนะคะ

ทีนี้เรื่องอิทธิฤทธิ์เนี่ย มันไม่แน่ว่าจะไปทางเดียวกับบุญฤทธิ์ที่เทวดาท่านมีนะคะ ลองพิจารณาถึงพระอรหันต์นะคะ พระอรหันต์มี 4 จำพวก มีพวกหนึ่งท่านเพียรเผากิเลสจนถึงความบริสุทธิ์ด้วยปัญญาล้วนๆเป็น ปัญญาวิมุติ คือสุขะวิปัสสะโก ท่านเป็นถึงพระอรหันต์แต่ท่านไม่มีอิทธิฤทธิ์ เหาะเหิรเดินอากาศ หายตัว ไม่ได้ แต่ท่านมีความบริสุทธิ์ปราศจากกิเลสเหมือนพระอรหันตือีก 3 จำพวกที่มีอิทธิฤทธิ์ ตรงนี้ก็เลยอยากจะกล่าวว่าคนเราน่าจะสับสนปนเปกันระหว่างอิทธิฤทธิ์และบุญฤทธิ์ ฉะนั้นถ้าอยากมีอิทธิฤทธิ์ก็ต้องไปฝึกอภิญญา ซึ่งก็เป็นการทำบุญประเภท ภาวนามัยอย่างหนึ่ง
ฉะนั้นอาจกล่าวได้ว่า การมีอิทธิฤทธิ์จะมีบุญฤทธิ์ แต่การมีบุญฤทธิ์อาจไม่มีอิทธิฤทธิ์ก็เป็นได้ เผอิญเท่าที่รู้มาอิทธิฤทธิ์มันยกให้กันไม่ได้(หนูอาจรู้ไม่จริงก็ได้นะ) แต่บุญนะยกให้กันได้โดยการปัตติทานมัยอย่างที่กล่าวข้างต้น
แต่ถ้าเราเชื่อพระพุทธเจ้าว่า ธรรมย่อมคุ้มครองผู้ประพฤติธรรม ถ้าเรามีบุญแล้วเราจะกลัวอะไรแม้ไม่มีอิทธิฤทธิ์ อย่าลืมนะว่ากฎแห่งกรรมยุติธรรมเสมอ ไม่ปล่อยให้ใครลอยนวล

ตัวอย่างชัดๆเลยคือ พระอัครสาวกเบื้องซ้ายท่านพระโมคคัลลานะ
ยกเว้นพระพุทธเจ้าพระองค์เดียวแล้ว ไม่มีพระอรหันต์องค์ใดเลยในพระศาสนาพระสมณะโคดมนี้มีอิทธิฤทธิ์เหนือท่าน ท่านเป็นที่หนึ่ง แต่ในที่สุดแล้วท่านก็ต้องยอมให้แก่กฎแห่งกรรมโดยยอมให้โจร 500 ทุบตีท่านจนกระดูกแหลกเหลว และนิพพาน

ขอเราๆท่านๆพิจารณาดู

 

เอาไปดูอ่านแล้วพิจารณา ตัวตรงอยู่แล้วไม่ต้องแปลให้วุ่นวาย


"ลูกเอ๋ย... ก่อนที่จะเที่ยวไปขอบารมีจากหลวงพ่อองค์ใด

เจ้าจะต้องมีทุนของตนเอง คือ บารมีของตนลงทุนไปก่อน

เมื่อบารมีของเจ้าไม่พอ จึงค่อยขอยืมบารมีของคนอื่นมาช่วย

มิฉะนั้นเจ้าจะเอาตัวไม่รอด

เพราะหนี้สินในบุญบารมีที่เที่ยวไปขอยืมเขามาจนล้นตัว

เมื่อทำบุญกุศลได้บารมีมา

ก็ต้องเอาไปผ่อนใช้หนี้เขาจนหมด ไม่มีอะไรเหลือติดตัว

แล้วเจ้าจะไม่มีอะไรไว้ในภพหน้า

หมั่นสร้างบารมีไว้แล้วฟ้าดินจะช่วยเจ้าเอง

จงจำไว้นะ...เมื่อยังไม่ถึงเวลา เทพเจ้าองค์ใดจะคิดช่วยเจ้าไม่ได้

ครั้นถึงเวลาทั่วฟ้าจบดินก็ต้านเจ้าไม่อยู่ จงอย่าไปเร่งเทวดาฟ้าดิน

เมื่อบุญเราไม่เคยสร้างไว้เลย จะมีใครที่ไหนมาช่วยเจ้า..."

(พุทธสุภาษิตท่านสอนไว้ว่า.."อัตตาหิ อัตตโนนาโถ-ตนนั่นแหละเป็นที่พึ่งแห่งตน")

 

ปกติแล้วเวลาไหว้พระสวดมนตร์และนั่งสมาธิทุกวันก็จะอัญเชิญเทพยดามาร่วมสวดมนตร์ด้วยเสมอและจะถวายบุญกุศลต่างๆให้กับท่านเสมอ เช่นเดียวกับการทำบุญทุกครั้งก็จะอัญเชิญท่านไปร่วมบุญด้วยกันเสมอ สิ่งที่ทำจะทำให้ท่านมีพลังคุ้มครองเราด้วยค่ะ

 

เห็นพูดเรื่องนี้แล้วไหนๆก็จัดซะหน่อยแล้วกันนะคับ
ที่อ่านๆดูเกือบทุกคอมเมนส์หรือการยกบทความของพระมา.
แนวทางและความเข้าใจต่างๆค่อนข้างจะมาถูกทางกันแล้วนะครับ
.แต่มีเรื่องที่จะขอกล่าวเสริมๆไว้ด้วยเพิ่มเติมบ้างบางส่วน.ดังต่อไปนี้
และไว้มีเวลาว่างๆแล้วค่อยมาลองอ่านเล่นๆกันดูได้ครับ..
เรื่องเทวดาประจำตัวนอกจากทุกคนจะมีเหมือนกันหมด.
ตามสัมพันธ์ที่เคยมีร่วมกันมาตั้งแต่อดีตชาติแล้ว..
ไม่ว่าจะเป็นแบบญาติๆ.
เทพมีฤิทธิ์ที่มีความเด่นเฉพาะด้าน.โอปาติกะ
ระดับต่างๆที่พอมีฤิทธ์แต่กายไม่ใช่มนุษย์ ฤาษีมีฤิทธิ์ วิญญานมีฤิทธิ์ เทพ พรหม.ที่มีชื่อเสียงโด่งดัง พระโพธิสัตว์ท่านต่างๆ.
.พระสงฆ์มีชื่อโดงดังหลายๆท่านในอดีต.
หรือแม้แต่พระที่มีธรรมกายเป็นรูปพระบูชามีชื่อหลายๆท่าน.
ที่กล่าวมาก็ต้องมีส่วนใดส่วนหนึ่งที่เราจะต้องเคยมีและ
จะมีขึ้นได้ทั้งนั้น.
นอกจากความสัมพันธ์ที่เราต้องเคยมีสัมพันธ์กับท่านมาไม่
ว่าชาติใดชาติหนึ่งไม่ว่าจะเคยเป็นเครือญาติกันไม่ว่าความสัมพันธ์แบบไหน
ก็ตาม เคยเป็นศิษย์ท่านมาก่อนและก็เคยฝากกะแสพลังไว้กับท่านมาก่อน
และเคยเป็นเพื่อนกัน.หรือเคยช่วยเหลือกันมาก่อน
หรือแม้กระทั้งจะมามีส่วนช่วยเหลือเกลือกูลไม่ว่าทางใดทางหนึ่งในชาตินี้หรือปัจจุบันนี้..
แม้ว่าตอนนี้เราจะยังไม่สามารถทราบได้ในตอนนี้ก็ตาม.หรือยังสัมผัสไม่ได้
ก็ตาม..ก็ไม่ใช่ประเด็นสำคัญอะไรมาก
หากวันหนึ่งแนวทางปฏิบัติมาถึงก็จะทราบได้เองกันทุกคน.
และอีกเรื่องที่บางคนยังเข้าใจคลาดเคลื่อนคือ.การได้รับความช่วยเหลือ
จากพระพุทธหรือพระสงฆ์มีชื่อต่างๆในบางช่วงที่เรากำลังมีภัย
ไม่ว่าจะในนิมิตรหรือในชีวิตความเป็นจริงก็ตาม คือ ท่านที่มาช่วย
ท่านนั้นนอกจะเคยมีสัมพันธ์กันมาแล้วทางใดทางหนึ่ง
อาจจะเป็นเรื่องการที่เราระลึกถึงท่าน ณ เวลานั้นเนื่องจาก
เราอยู่ในตำแหน่งของวงของกะแสพลังงานท่าน
หากเราแค่นึกก็จะทำให้ท่านทราบทันที.เรื่องแบบนี้บุคคคลที่แขวนวัตถุมงคล
หรือเครื่องลางแบบต่างๆ..มักจะสัมผัสได้แต่มักจะไม่เข้าใจต้นสายปลายเหตุ
เท่านั้นเอง..ถึงแม้ว่าท่านนั้นจะไม่มีร่างกายแล้วก็ตาม
และเรื่องพวกนี้เป็นนามธรรมมีความเป็นทิพย์เรา..
อาจเคยได้ยินว่าบางท่านแม้มีคนคิดถึงท่านพร้อมกันเป็นล้านๆคน
ท่านนั้นๆก็สามารถปรากฏให้เห็นได้ในเวลาเดียวกัน
ในลักษณะเพื่อความจำได้ว่าท่านเป็นใครตามแต่เชื้อชาติวัฒนธรรมและศาสนาของบุคคลนั้นๆ
.หรือตามความเหมาะสมตามเหตุและปัจจัยนี่เป็นประเด็นที่ ๑ นะคับ...เล่าให้ฟังเพื่อปรับความเข้าใจในเบื้องต้น.
ไว้ถ้าใครยังสงสัย.ว่างอีกเมื่อไรค่อยไปอ่านใน #Rep ต่อไปนะครับ.​

 

ประเด็นที่ ๒ เรื่องการเปลี่ยนและเพิ่มของเทวดาประจำตัว.เรื่องการมาเพิ่มของเทวดาประจำตัว
นั้นอาจจะเป็นเรื่องใหม่สำหรับบางคนและเป็นปกติที่จะยังไม่เข้าใจ.บางคนอาจคิด
ว่าเป็นไปได้เพราะได้สัมผัสด้วยตัวเอง.เนื่องจากมีญาติของตนที่ได้เสียชีวิตลงในขณะ
ที่ตนเองได้เห็นตอนที่วิญญานนั้นยังมีร่างกายอยู่.
.แต่หากการมาเพิ่มของเทพเทวดามีชื่อต่างๆหรือเทวดามีฤิทธิ์ที่ส่งเสริมฤิทธิ์ทางภายในจิตหรืออภิญญาในบ้าน..
หรือแม้เทพเทวดามีฤิทธิ์ที่จะมาส่งเสริมการใช้กำลังจิต
เพื่อใช้ฤิทธิ์ทางด้านต่างๆของผู้ปฏิบัติคนนั้นๆเพื่อไปใช้ภายนอกในด้านต่างๆ
ที่เป็นกุศลกรรมหรือที่เรียกว่าอภิญญาภายนอกนั้น.ทั้ง ๒ ส่วนนี้.
.จะแปรผันกับแนวทางการปฏิบัติของบุคคลนั้นโดยตรง.ณ จุดนี้บางครั้งก็
ต้องประกอบด้วยทานบารมีเป็นทุนและปัญญาบารมีของผู้ปฏิบัติคนนั้นเอง
ถึงจะทราบและเข้าใจเรื่องทำนองนี้ได้ด้วยตัวเอง..ไม่งั้นก็จะยังไม่เพียงพอที่
จะทราบและได้รับคำตอบได้ด้วยตัวเอง..
เพราะแม้จะทราบได้จากการถามผู้ที่มีอภิญญาจิตที่สามารถบอกได้ว่า
ตัวเองมีเทพเทวดาประจำตัวอะไรได้แล้ว.
การที่เราจะพอมั่นใจได้ว่าบุคคลที่บอกเรา
นั้นมิได้มีวาระซ่อนเร้นอะไรในทางอกุศลอีกเรื่องก็คือ.
.การแนะนำแนวทางการปฏิบัติ
ธรรมร่วมกับการใช้ชีวิตประจำวันร่วมกันอย่างลงตัว.
นี่ก็ต้องอีกส่วนที่ต้องพิจารณาร่วมด้วยถึงจะบอกได้ว่าบุคคลนั้นระดับจิตใจอยู่ในระดับพื้นฐานที่ดี.
โดยบุคคลกลุ่มนี้มักจะสัมผัสกับเทพเทวดาในระดับที่สูงๆได้เป็นปกติ
และการแนะนำแนวทางการปฏิบัติจะไม่มีอะไรแอบแฝง และไม่ชอบยกชอบอ้างครูบาร์อาจารย์มีชื่อต่างๆที่ตนนับถือ
มาเพื่อเสริมอัตตาของตน และไม่ชอบอ้างบุญ อ้างบาป
ในกรณีที่มีผู้มีความคิดเห็นต่างจากตน.เนื่องจากจะมีความเคารพ
ในครูบาร์เป็นทุน
.ยกเว้นในกรณีที่ต้องการนำมาเพื่อเสริมและถ่าย
ทอดการปฏิบัติต่างๆที่ออกไปในทางธรรม.
และที่เห็นส่วนมากมักจะอ่อนน้อมถ่อมตนเป็นทุนในเรื่องการปฏิบัติ.
และมักจะคอยให้ความช่วยเหลือบุคคลอื่นๆโดยที่ไม่ได้หวังผลตอบแทนอะไร
ถ้าเจอกรณีที่มักเอาตัวเองเป็นที่ตั้งให้เชื่อมั่นในตนเองเป็นหลักโดยที่
ไม่ยกความดีให้เป็นของ พระรัตนตรัยหรือครูบาร์อาจารย์ จุดนี้เป็น
อีกประเด็นที่ต้องพิจารณาให้ดีๆร่วมด้วย
ว่าจะต้องมีเบื้องหลังอะไรที่เป็นอกุศลกรรมที่ยังพยายาม
ใช้ตัวเองในปัจจุบันเพื่อปกปิดอยู่.
ประเด็นที่ ๓ เรื่องการอ่อนกำลังของเทพเทวประจำตัวการอ่อนกำลังในที่นี้มิใช่ว่า
ว่าฤิทธ์หรือกำลังของเทวดาท่านนั้นจะอ่อนลงเสียอย่างเดียวหากเป็นระดับเทพเทวดา
ที่มีชื่อต่างๆที่ท่านทำหน้าที่ของท่านอยู่.จะเป็นอีกระดับที่อาจจะถึงช่วงบุญที่ได้สะสม
เริ่มหมดลงและจะถึงวาระที่ตนเองต้องเปลี่ยนภพภูมิก็เป็นได้.
หรืออีกกรณีก็อยู่ในช่วงเปลี่ยนเทวดาประจำตัวหรือช่วงอายุเรา
ลงท้ายด้วยเลข ๕ นั่นเองระยะเวลาอาจเคลื่อนได้ตามเหตุ
และปัจจัยซึ่งแปรฝันโดยตรงกับพฤิติกรรมของบุคคลนั้นๆ
ใครว่างๆค่อยลองอ่านตอนต่อไปนะครับ
​

 

ต่อประเด็นที่ ๓.แต่สาเหตุหลักที่เราเข้าใจกันว่าท่านหมดฤิทธิ์นั้นจริงๆก็คือ..
ความละเอียดของจิตใจเราหรือคลื่นความถี่ในการที่เราจะติดต่อเพื่อสื่อสาร
กับท่าน.ที่จะเป็นตัวเชื่อมสัญญานหรือจูนคลื่นๆต่างเพื่อที่จะสื่อโดยตรง
กับท่านต่างหากของเราเองที่อ่อนกำลังลง
ที่เราจะมักจะยินคำสอนที่พูดง่ายๆว่า ''ก่อนที่เราจะให้ใครช่วยอะไร บุญเรามีพอหรือยังนั้นหละครับ.''.
ไม่ว่าจะเป็นเรื่องวิบากกรรมเก่าของเราเองที่มาขวาง ณ จุดนี้ของเราส่วนหนึ่ง..
.หรือพฤติกรรมของเราเองจากการใช้ชีวิตประมาทหรือเผลอเรอ
ในช่วงนั้นๆจะด้วยเหตุอะไรก็สุดแล้วแต่ทำให้เราพร่อง
ในทานบารมี ๑o อย่าง ไม่ว่าจะการขาดการทำบุญหรือ
ศีลขาดตกบกพร่อง การทำเรื่องอกุศลต่างๆทั้งที่ตั้งใจและไม่ตั้งใจ..
ทำให้เราขาดเสบียงไว้รับสถานการณ์ ณ จุดนี้ การขาดเรื่องสมาธิไม่ว่าจะการสะสมกำลังสมาธิเล็กน้อย
ด้วยการเจริญสติในชีวิตประจำวัน.หรือการปฏิบัติสมาธิในรูปแบบที่เป็นทางการ.
เลยเป็นผลให้ขาดกำลังสนับสนุน.และขาดการเดินปัญญาเพื่อที่จะลด ละ คลาย กิเลสต่างๆที่เกาะกับจิตใจเราให้เบาบางลง
เป็นผลให้ตัวเราเองไม่มีอาวุธอะไรที่จะคอยไปต่อกรกับเรื่องต่างๆ
ที่ไม่ดีที่เข้ามาในชีวิตประจำวันต่อไปได้.
ไม่ว่าจะเป็นยุทธวิถีในการรบและการวาง
แผนในการเตรียมรับสถานการณ์ต่างๆที่จะเกิดขึ้นได้นั้นเอง
.เลยเป็นเหตุที่ทำให้ตัวเราเองเข้าใจว่าเทวดาท่านกำลังอ่อนซึ่งเป็นเรื่องปกติที่เราจะมองกันอย่างนี้ได้ แต่มุมนั้นเป็นเพียงมุมที่เรามองแค่ภายนอก
แต่ขาดการน้อมเข้ามามองมุมในส่วนภายใจตนเอง ที่ทำให้เราขาด เสบียง ขาดกองกำลังและอาวุธอย่างคาดไม่ถึง
โดยหวังเพียงแต่แค่ว่าการทำบุญอุทิศส่วนกุศล
เพียงอย่างเดียวจะเพียงพอต่อการรับมือ
กองทัพต่างๆที่มาเตรียมพร้อมที่จะเข้ามาบุกเราอยู่แล้ว.
.เป็นเหตุให้เข้าใจคลาดเคลื่อนว่าหรือ
เป็นเพราะว่าเราอุทิศส่วนกุศลแล้วเทวดารับไม่ได้..
บางคนเลยเผลอคิดไปไกลทำให้เดินออกนอกเส้นทางไปไกลเลยก็มี
หวังแค่เพียงต้องการที่พึ่งทางใจ.โดยลืมไปว่า เพื่อนที่ดีสุดของเราก็คือ
ลมหายใจของเราเอง และสติกับปัญญานี่หละคือผู้ที่จะคอยคุ้มครองและ
ดูแลตัวเราเองได้ดีที่สุด
ไว้อ่านตอนต่อไปหลังจากว่างๆอีกรอบต่อได้ครับ​

 

ตอนจบ แต่เราอย่าลืมในระดับความเป็นทิพย์นั้นแค่เราคิดท่านก็ทราบแล้ว.
แต่ส่วนหรือคลื่นที่จะใช้เชื่อมกับท่านเรานั้นต่างหากที่เราลืม
หันกลับมามองซึ่งคลื่นต่างๆเรานี้ล้วนสร้างมาจากภายในตัวเราเองทั้งนั้นครับ
.ที่เราคลาดไม่ถึงเพราะเผลอไปมองแต่เหตุภายนอกซึ่งก็ไม่ใช่เรื่องแปลกเป็นกันได้ทุกๆ
คนแต่การอุทิศส่วนกุศลให้กับวิญญานระดับที่ต่ำกว่านี้ด้วยการพูดคำว่าแปรสภาพบุญ
ร่วมด้วยเป็นสิ่งที่ขาดไม่ได้เหมือนกันเพราะจะเป็นตัวหนุนเรื่องทานบารมีของเรา
ให้มากขึ้นซึ่งจะส่งผลโดยตรงต่อความเข้าใจวัตถุประสงค์ต่างๆ
ของการสัมผัสเรื่องต่างๆทางด้านภพภูมิในอนาตคต่อไป
ประเด็นที่ ๔ เรื่องการส่งเสริมฤิทธิ์ต่างๆนั้น.เรามักจะได้ยินมาว่าจะต้อง
มีส่วนเกื้อหนุนกัน๒ ส่วนคือบุญฤิทธิ์ที่จะเป็นส่วนส่งเสริม
ให้สามารถเกิดอิทธิฤิทธิ์ได้.ในส่วนบุญฤิทธิ์จะเกิด
ขึ้นได้อย่างไรนั่นหรือ .จากการที่เราทราบว่าตัวเองเคยมีของเก่าอะไรก็ตามในอดีตชาติอย่างเดียวนั้น
เพียงพอจริงๆ
หรือ.ว่ามาจาก ทาน ศีล สมาธิ ที่เราสร้างในปัจจุบันนี้ทำให้
เรามี ทั้งเสบียง กองกำลังและอาวุธ..และกลยุทธ์ต่างๆในการนำไปใช้งานในรูปแบบต่างๆ
ที่เป็นกุศลกรรมที่มาจากการเดินปัญญาร่วมด้วย.จุดนี้ต้องพิจารณาประกอบร่วมด้วยให้ดีๆ
ด้วยหรือว่าจะต้องมีทั้ง ๒ ส่วนร่วมกันโดยขาดอย่างหนึ่งอย่างใดไม่ได้..
โดยเฉพาะท่านที่มีความถนัดในเรื่องของการท่องบ่นบทคาถาต่างๆ.หรือท่าน
ที่ถนัดในเรื่องการอฐิษฐานจิต.โดยที่การอฐิษฐานจะเป็นพื้นฐานธรรมดาสำหรับท่านที่จะมา
สายอภิญญาภายในบ้านหรืออภิญญาจิต..ตรงจุดนี้ให้ย้อนมาพิจารณาว่ามีส่วนเสริมส่วน
ใดส่วนหนึ่งขาดตกบร่องพกหรือเปล่าจากข้างต้นที่ได้กล่าวมาแล้ว..
ส่วนสายอภิญญานอกบ้าน.นอกจากเรื่องพื้นฐานต่างๆที่กล่าวมาแล้วยัง
จำเป็นต้องมีกำลังสมาธิในระดับที่สามารถพัฒนาจนถึงขั้นที่
สามารถสร้างกำลังจิตให้เกิดกับจิตให้ได้ก่อน.ซึ่งมักจะใช้กรรมฐานที่เป็นเป็นต้องสร้างรูป
ขึ้นมาให้ได้ก่อน..แล้วไปเล่นแร่แปรรูปนั้นๆให้เป็นตามที่จิตกำหนดให้ได้
.ถึงจะสามารถสร้างกำลังจิตแบบภายนอกให้ตนเองได้ในเบื้องต้น.
มิฉนั้นจะไม่เพียงพอสำหรับการเรียกกำลังงานที่ได้สร้างนั้นเพื่อ
ขึ้นมาใช้งานต่างๆในด้านที่เป็นธรรมต่อไปในอนาคต.
ซึ่ง ณ จุดนี้ถือว่าเป็นเพียงพื้นฐานเริ่มต้นที่สำคัญบุคคล
ที่จะเดินมาทางสายอภิญญานอกบ้าน
.เหมือนเด็กจะวิ่งได้ ก็ต้องเริ่มจากคลานก่อนแล้วหัดเดิน
หลังจากนั้นพัฒนามาจนกระทั่งวิ่งได้
ส่วนใครจะวิ่งได้เร็วหรือได้นานกว่ากันนั้นก็ขึ้นอยู่กับความเพียร
การฝึกฝน ความสม่ำเสมอในการฝึกซ้อม.ซึ่งจะมีความแตก
ต่างกันไปตามเหตุและปัจจัยของแต่บุคคลนั้นร่วมด้วย
ปล.จะเข้าใจอย่างไรก็ตามแต่.จะมีความสามารถพิเศษ
ทำอะไรได้หรืออยู่ในช่วงไหนได้ก็ตาม
ต้องไม่ลืมว่าปลายทางการปฏิบัติอยู่ตรงจุดไหน.
.หากอยู่ในช่วงใดก็ตามหากว่าการกระทำอะไรก็แล้วแต่ไม่ได้
สนับสนุนเพื่อเป็นตัวหนุนสำหรับการเข้าสู่ปลายทางได้ง่ายขึ้น
ทำให้เราห่างไกล พระรัตนตรัยด้วยแล้ว ห่างไกลการสร้างความดีด้วยแล้ว
และยังไปหนุนกิเลสเราไม่ว่าเรื่อง รัก โลภ โกรธ หลง ตลอดจน
กระทั่งสร้างอัตตาให้ยึดตนยึดมั่นถือมั่นในตนเองร่วมด้วยแล้วละก็ ให้พึ่งสังวรณ์และพิจารณาให้ดีๆด้วยครับ.
..แค่เพียงแต่เล่าให้ฟัง....ขอบคุณครับ
.​

 

เราก็ใช้วิืธีนี้เหมือนกัน

 

ผ่านตากระทู้ของคุณมาหลายครั้ง อยากจะตอบคำถามแต่ก็ไม่สะดวกสักที
วันนี้ได้ฤกษ์ดี (คือกำลังขี้เกียจทำงาน) ลองมาฟังความเห็นเราสักนิดหน่อยนะคะ

ตามความเห็นส่วนตัว ท่านได้รับบุญนั้นค่ะ
แต่เจ้าของกระทู้ก็ต้องเข้าใจ
บุญมีหลายระดับ การทำบุญก็มีหลายอย่าง
การทำบุญตักบาตรก็มีบุญกุศลเกิดขึ้น แต่บุญที่เกิดขึ้นนั้นหากเปรียบแล้วก็เหมือนกับ
คุณส่งอาหารให้เทวดาประจำตัวท่านรับประทาน
ลดหิว ลดกระหายได้ แต่ "ไม่ได้เพิ่มกำลัง" ในการประกอบกิจกรรมงานต่าง ๆ

ใช่ค่ะ เทวดาต้องมีฤทธิ์เพื่อให้ช่วยปกป้องคุ้มครองอันตรายต่าง ๆ ให้กับเรา
การจะทำให้เทวดาท่านมีกำลังในการช่วยเหลือเรานั้น ก็อยู่ที่บุญที่เราอุทิศให้อีกนั่นแหละ

และตามความเห็น บุญจากการทำบุญใส่บาตรธรรมดา
ไม่สามารถทำให้เทวดามีอานุภาพมากขึ้นนะคะ
ต้องใช้บุญจากการถวายสังฆทาน เช่นถวายจอบ เสียม ไม้กวาด
อุทิศเจาะจงให้ท่านโดยเฉพาะ เมื่อท่านได้รับบุญแล้ว จะมีอาวุธคู่กายค่ะ
คราวนี้ก็สามารถป้องกันอันตรายให้คุณได้บ้างแล้ว

หลังจากนั้นคุณก็ต้องรักษาศีลให้บริสุทธิ์ เจริญพระกรรมฐาน
และอุทิศบุญให้ท่านบ่อย ๆ ค่ะ ท่านจะมีกำลังมากขึ้นตามลำดับค่ะ

เข้าใจว่าที่อาจารย์กล่าวถึงคนที่มีบารมีสูงกว่าเป็นคนทำให้นั้น
คือท่านที่ได้ฌานสมาบัติและเจริญพระกรรมฐานเป็นปกตินะคะ
จริง ๆ แล้วคุณเองก็ทำได้ เริ่มตั้งแต่รักษาศีล ๕ ให้บริสุทธิ์ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไปค่ะ
หลังจากนั้นก็ต้องเจริญพระกรรมฐานให้บ่อย เลือกเอาสักกองตามใจชอบ
ทำให้เป็นปกติและสม่ำเสมอนะคะ อุทิศบุญให้ท่านบ่อย ๆ
หาโอกาสไปร่วมงานบุญงานกุศลเวลาที่วัดมีงานหล่อพระ
งานบวช หรืองานผ้าป่าและงานกฐิน ร่วมบุญตามกำลัง
สิบ ยี่สิบบาทก็ได้ค่ะ ทำใจให้ใส ๆ เย็น ๆ ทำบุญแล้วให้มีความรู้สึกว่าสบายกาย สบายใจ
เสร็จแล้วอุทิศให้ท่านบ่อย ๆ นะคะ


แต่อย่าลืมนะคะว่า เทวดาที่ไหนก็ไม่สามารถทำให้เราพ้นกฎแห่งกรรมไปได้ค่ะ
เพียงแต่ถ้าท่านมีกำลัง ท่านก็สามารถช่วยผ่อนหนักเป็นเบา จากเบาเป็นหาย
และมาเตือนเราได้เท่านั้นนะคะ ไม่สามารถทำให้กรรมที่จะเกิดขึ้นหายไปได้


ขอตอบเพียงเท่านี้ค่ะ ลองพิจารณดูนะคะ

 

ต้องขอขอบพระคุณทุกท่านเป็นอย่างสูงที่ช่วยกรุณาแนะนำให้ผมเข้าใจอะไรต่อมิอะไรมากขึ้น ตัวผมเองไม่ได้กลัว หรือคิดจะหนีกรรมที่จะต้องได้รับ ผมเพียงต้องการที่จะทำความเข้าใจถึงเหตุถึงผลของกรรมที่แท้จริง ว่าผลกรรมที่ได้รับในปัจจุบันย่อมมาจากการกระทำในอดีตซึ่งผมไม่สามารถกลับไปแก้ไขอะไรได้แล้ว แต่สิ่งที่สำคัญกว่าก็คือ การกระทำในปัจจุบันของผมซึ่งจะไปส่งผลในอนาคตต่างหาก ขออนุโมทนากับทุกท่านด้วยความเคารพจากใจจริงครับ

 

สวัสดีครับ ผมคิดว่าการกระทำในปัจจุบัน ไม่ใช่ว่าจะส่งผลต่ออนาคตอย่างเดียวมันจะมีผลต่อปัจจุบันในทันที และจะมีผลต่ออดีตด้วย อย่างเช่นในอดีต เคยมีบางคนไม่ชอบเรา จากสาเหตุใดสาเหตุหนึ่ง อาจเป็นการกระทำ หรือเกิดจากเราไม่ชอบเขาอยู่แล้วจึงแสดงออกมาทางกาย ทำให้เขาดูออกเลยกลายเป็นศัตรูไป แต่ถ้าบัจจุบันเราเปลี่ยนมุมมองและแนวทางการดำเนินชีวิตใหม่ ก็อาจทำให้ศัตรูในอดีตกลับมาเป็นมิตรได้ และอาจจะแนบแน่นกว่าเดิมด้วยซ้ำ ก็อาจจะเปรียบได้ว่า การกระทำในปัจจุบันของเราสามารถแก้ไขอดีตได้ และถ้าอดีตยังแก้ได้ นับประสาอะไรกับอนาคตที่ยังไม่เกิด ก็ย่อมขึ้นอยู่กับตัวเราในปัจจุบันว่าจะมั่นคงแน่วแน่ขนาดไหนกับเป้าหมายในอนาคต