วิริยาธิกะพิเศษบันทึก

ขอบคุณมากนะครับ คุณพงค์ภูพาน มากนะครับ ที่อุตส่าต์ สงเคราะ มาด้วยความอนุเคราะ และขออนุโมทนาสาธุ บูญทุกๆอย่าง ของทุกๆท่าน สวัสดีทุกๆท่านทุกคน เอ่ย ชื่อหรือไม่ได้เอ่ย ทุกๆ ท่าน ตอนที่ตอบอยู่นี้ ก็ยังไม่ได้ไป ที่ประกอบพิธี ที่พระเจ้าพรหมมหาราช มัวมาตอบในกระทู้ของพุทธภูมิอยู่นะครับ เดี๋ยววันนี้ จะมาต่อ อีกนะครับ เดี๋ยวไปคุยกับพวกก่อนมีคนมาหาครับ

 

ย่องไปไหนอีกล่ะครับนั่น วันนี้ เพลีย ๆ นะเนี่ยผม รู้สึกอยากนอนกลางวัน...
ปกติตื่นตี 4 ครึ่ง ถ้าเข้านอนปกติ แล้วมันไม่เคยมีการประท้วงขอนอนกลางวัน
พอย่องเข้ามาอ่านเอ้าตายล่ะวันนี้พิธี พระเจ้าพรหมมหาราช
แต่อาศัยว่าผมโดนสั่งเก็บ เลยไม่ต้องไปไหนกันล่ะ ไม่รู้เก็บอีท่าไหน ข้าวมีกินชีวิตมีน้ำเลี้ยงตลอด ไม่ตายแฮะ ไม่ต้องทำอะไรมาก อยู่เฉย ๆ ทำกรรมฐานไปเถอะเอ็งไม่ต้องไปสนใจเรื่องชาวบ้านชาวเมืองนัก ฮ่า ๆ ๆ ชีวิตแบบนี้ก็มีด้วยนะ

ไอ้ตัวผมก็เห็นเขาทำบุญทำกุศลกันก็นั่งตาปริบ ๆ โมทนาไป ไม่มีเงินไม่มีทองกับเขาหรอก ย่องเข้ามาเห็น คุณ รุ่งดาว พูดแว่ว ๆ เรื่องนางแก้ว นางกรรม นี่ก็เห็นจริง เห็นกับตาเลยเรื่องนี้นะครับ แต่ไอ้เรื่อง ผัว ๆ เมีย ๆ ไม่เข้าใจเหมือนกันเพราะไม่มีกับเขา นับถอยหลังเวลาตัวเองอยู่ ตายเมื่อไหร่สบายล่ะคนเฒ่า
จะว่าไปคนที่เป็นคู่บารมีหญิงนี่ ถ้าของจริง แกก็สนับสนุนในด้านกุศลไม่อั้นกำลังใจเลย แต่ยี่ห้อนางเวรนางกรรมนี่ สิ่งใดเป็นอกุศล นี่สนับสนุน ฮ่า ๆ ๆ ๆ แต่จะว่าไปมันไม่สามารถพูดให้ตายตัวได้หรอก ใครจริง ใครปลอม
องค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าก่อนที่บารมีท่านจะเต็ม โอ้โห ประวัติ บางชาติ ตุ๊บ ๆ ตั๊บ ๆ กับ ท่านพิมพา ๆ สมัยก่อน ๆ มาเหมือนกัน

ท่านพิมพา สมัยเกิดเป็นนกกระจาบนกกระจอกนั่นไง นึกว่าสามี (ก็ผัวนั่นล่ะ) ไปมีเมียน้อย แต่ที่จริง พระโพธิ์สัตว์เจ้าท่านไปหาอาหารแล้วแวะเก็บเกสรดอกบัวมาฝาก (นี่ !! เอาใจเมีย) แล้วมันค่ำไป ดอกบัวหุบเข้า เลยออกมาไม่ได้ เมียก็หิวลูกก็หิว หายไปทั้งคืน พอกลับมาได้ตอนเช้า โดนเลย เข้ามาตบตีเต็มที่ พระโพธิ์สัตว์เจ้าอธิบายยังไงไม่สนแล้ว ก็ทั้งโมโหหิวและทั้งแรงหึงหวงนั่นล่ะเอาเรื่องน่าดู ๆ
พ่อพุทธภูมิที่โอดครวญหาคู่บารมีน่ะ ดูดี ๆ ก่อนนะ คู่บารมีน่ะแค่คำสละสลวยเท่านั้น แต่จริง ๆ ตรง ๆ ตัว คือ เมีย นั่นล่ะ แหมผมล่ะกลั้นหัวเราะทุกทีเวลาที่มีคนมาพรรณณาเรื่องคู่บารมี โน่นนี่นั่นไปเรื่อยให้มันวิไลเกินสัจธรรมความจริง
ปัดโธ่เอ๋ย มันก็ไอ้เรื่องอยากมีผัวมีเมียนี่ล่ะถึงได้บ่นแบบนั้น

เคยมี มาคุยเรื่องคู่บารมีกับผมนะ ผมก็ไม่รู้จะว่ายังไง ก็เลยตอบไปว่า

"เรื่องที่อยากได้คู่บารมีน่ะมันไม่มีเรื่องอะไรหรอก เรื่อง กาม ทั้งนั้นแหล่ะ"

จากนั้นมาผมก็ได้คุยน้อยลงจนไม่พบเจอกันอีกเลย ฮ่า ๆ ๆ ๆ

ยังไม่ทันจะแถมให้อีกหน่อยเลยว่า
"คู่บารมีน่ะ เขาไม่ใช่ควายจะได้มาเดินเคียงข้างไอ้บ้ากามเพื่อจะยังความบ้ากามให้มันยิ่ง ๆ ขึ้นไป"

แต่ถ้าได้พูดแถมไปแบบนั้นน่ากลัวคงจะมีโกรธกันตายเลยทำลายน้ำใจกันเกินไป
พวกพุทธภูมินี่นะ พูดตรงความจริงไม่อ้อมนับว่าคบกันได้ พวกที่เจอพูดใช้คำแรง ๆ เข้าหน่อยก็เผ่นอู้ ๆ เข้ารกเข้าพงไปน่ะแล้วก็มาบอกว่าทำบารมีมาแล้วเท่านั้นเท่านี้ เอาปูนป้ายหัวไว้ได้เลยว่า ไปไม่รอดหรอกลาเรียบหมด เห็นมาหลายคนแล้ว ตอนแรกก็คึกดี พอไปสักพักเจอของจริง ของที่พุทธภูมิต้องเจอ พ่อคุณบอกลาตรงนั้นเลย ฮ่า ๆ ๆ ๆ
ถ้ายังไม่เคยเรียนกรรมฐานที่เจออาจารย์ ด่ายันโครตพ่อโครตแม่แล้วก็ค่อยให้เรียนเวลาเรียนถึงมือถึงตีนตลอด โดนด่าแต่ล่ะที ศักศรีดิ์ร่วงกราว คือความถือตัวน่ะ
ทำผิดก็โดนยันเอาดื้อ ๆ ยันร่วงเก้าอี้เลยล่ะ คำว่าศักดิ์ศรีน่ะ พับไปเลยทิ้งไปเลย มีขึ้นนิดเดียวเตรียมเจอได้
ยังไม่เคยโดนเหยียบแล้วขยี้ ทุกสิ่งที่เคยรัก ต้องพรากจากไป ไม่เหลืออะไรแทบไม่เหลือแม้แต่กางเกงลิง แล้วไม่ใช่จากตาย แต่ไปต่อหน้าต่อตา ทำดีแค่ไหนก็เหมือนของไร้ค่า ไม่มีอะไรจะให้นอกจาก ทุกข์กับความจริงที่เป็นอยู่ นี่มันเป็นแค่การวัดกำลังใจของพุทธภูมิ
ถ้าใครได้เจอกำลังใจตอนนั้นยังจะอยากเดินพุทธภูมิอยู่อีกมั้ย รู้มั้ยว่าทางพุทธภูมินี้ไปอเวจียัง สบายกว่า เพราะ อายุเต็มก็ 1 กัปป์ แล้วก็พ้น แต่พุทธภูมิ เหมือนนรกที่ไม่มีอายุ ปลดอารมณ์ไม่ได้ ละกิเลสก็ไม่ได้อีก
ใครยังไม่เคยเจอก็อย่าเพิ่งแน่ใจว่าเดินมามากแล้ว

ขอ อาราธนา ให้คุณ บุญทรงพระเครื่อง เล่าก่อนเลยสมัยอยู่กับหลวงพ่อท่านมีวิธีการปราบโรคดื้อยังไงบ้าง จะได้รู้ทั่วกันว่าพระผู้ใหญ่ท่าน มีวิธีแนะนำสั่งสอนยังไงบ้าง เพื่อประโยชน์ เพื่อความสำรวมกันต่อ ๆ ไปเถิดครับ เราไปย่องดูตอนนี้น่ะ คงไม่เหมือนสมัยหลวงพ่อใหญ่ยังอยู่ คนในคนนอกเจอไม่เหมือนกัน

นี่ผมก็ว่าจะเล่าเรื่องเก่า ๆ ให้อ่านกันเหมือนกันสมัยที่อยู่กับผู้ใหญ่ ผลัด ๆ กันเล่าผลัด ๆ กันแหย่ซักถามกันไปลับปัญญามีประโยชน์ ตัวผมเองก็เริ่มทยอยนึก ๆ เอามาเล่า ๆ บ้างแล้วล่ะครับมันจะได้ ไม่ตายไปเปล่า ๆ ทิ้งอะไรไว้มั่ง

ไปล่ะครับไว้จะมาเล่าต่ออีก มาคราวหน้าว่าจะเล่าเรื่อง สมัยบวชให้อ่านกันเล่น ๆ

ขอให้ทุกท่านเจริญในธรรมครับ

 

เข้ามานาทีสุดท้ายเอาบุญเล็กๆน้อยๆมาฝากค่ะ เข้าพรรษานี้ไปถวายเพล และล้างห้องน้ำวัดมาค่ะ เมื่อคืนวานและวันนี้ก็ถวายสัจจะไป และมีส่งเงินไปร่วมหล่อพระนาคปรกที่กาญจนบุรีด้วยค่ะ ขออนุญาตเอาบุญมาฝากนะคะ

 

คุณลุงทำให้ดิฉันนึกอะไรขึ้นมาได้ มีอยู่ครั้งหนึ่ง ดิฉันเองชอบบ่นว่าอิจฉาคนบ้านเราจัง จะไปวัดก็ไม่ลำบาก บ้านเราจะดิ้นไปทางไหนก็มีแต่ช่องทางทำบุญ
คนตาย ไปช่วยงานศพก็ได้บุญ คนแต่งงานไปช่วยเขาเข้าครัวหรือล้างจานก็ได้บุญ (สองงานนี้ดิฉันเคยได้ทำตอนเป็นเด็ก) คนไหนบวชเขาแจกซองก็ได้บุญ บางที่ก็ไม่ต้องไปวัดให้ลำบาก พระมาเดินบิฑบาตรหน้าบ้านเลย ฯลฯ บ่นๆๆ....
จนมีอยู่ครั้งหนึ่ง ที่ พระมหาประมวล ฐานทตฺโต,ดร. ท่านเดินทางมาที่นี่ พร้อมกับพระอีกรูปหนึ่งและมีเด็กติดตามมาด้วย
เด็กที่ติดตามมาเขาก็รู้ และก็บอกว่า พี่ครับ ที่บ้านเราน่ะ บางทีเห็นวัดยังไม่เข้าเลยครับ พี่ดั้นด้น ออกแรงกายแรงใจอยากมาวัดนี่กุศลแรงกว่าแล้วครับ
...
เออ เรานี่ทำไมลืมคิดไป มัวแต่บ้าอยากทำบุญ (ช่วงนั้นเป็นช่วงที่อยากทำบุญมากๆๆๆๆๆ) ลืมคิดถึงกำลังใจตัวเองนี่นา พอคิดออกก็ยิ้มหน้าบานเชียว สองสามวันก่อนก็เข้ามาบ่นอิจฉาท่านๆในนี้อีก
คิดได้ก็ไม่บ่นล่ะะคะ ว่าแต่คุณลุงน่ะ ถ้าเป็นมวย ก็ถือว่าได้เปรียบหลายขุมเลยล่ะ เอาเป็นว่าดิฉันก็อนุโมทนาสาธุที่ได้อยู่ในโอกาส และสถานที่ อันดีที่ได้สั่งสมบุญบารมีก็แล้วกันค่ะ

 

555555 ... ถ้าไม่มีกับเขา (ทั้งนางกรรมและนางแก้ว) ก็อย่าพยายามไปเข้าใจเลยค่ะ ดิฉันว่าคุณโชคดีแล้วล่ะ นางแก้วนี่ถ้าจะหนีก็ยังพ้นมืออยู่นะคะ หรือถ้าหนีไม่พ้นก็เจรจากันรู้เรื่อง แต่นางกำ(กรรม)เนี่ย ถ้าเขาตามคุณจนเจอเมื่อไหร่คุณหนีเขาไม่พ้นหรอกค่ะ เดี๋ยวได้นั่งน้ำตาตกในแล้วจะหาว่าไม่เตือน

มีอะไรดีๆ ที่พอเป็นความรู้ประดับปัญญาและวิชาการ ก็เอามาเล่าสู่กันฟังมั่งนะคะ
ว่าแต่ปฏิบัติบูชา ดิฉันว่าท่านก็ได้บุญมากเช่นกันนี่คะ เก็บตัวเข้ากรรมฐานช่วงเข้าพรรษา ขออนุโมทนาค่ะ

 

ดิฉันเองก็มีคิดถึงท่านธัมมะสามีอยู่เหมือนกันค่ะ ขอให้หายดีนะคะ
บุญรักษา ธรรมคุ้มครองค่ะ สาธุ

 

โมทนาสาธุอย่างยิ่งครับ เรื่องล้างห้องน้ำนี่อาชีพผมเลยละ สมัยเป็นเด็กอู่ซ่อมรถโดนฝึกฝนการล้างมาซะนับครั้งไม่ได้เพราะไม่ได้จำ รู้แต่ว่าชำนาญมาก แม้ในปัจจุบันที่ทำงานมีแม่บ้านทำความสะอาดถึงสองคนแล้วก็ตาม และผมเองเป็นทั้งหัวหน้างาน เป็นทั้งครูบาอาจารย์สอนงานด้านช่าง เป็นผู้ตรวจสอบงานอาวุโส

แต่เวลาส้วมตันบรรดาสานุศิษย์ที่เคารพของผม มันยังมาอัญเชิญ บอกว่าอาจารย์ครับส้วมมันตันกดช้กโครกไม่ลง ขออัญเชิญอาจารย์ไปบันดารให้หน่อยครับ แหมมันพูดเพราะน่าสงสารมันมาก ไอ้เราบอกวิธีทำมันไปไม่รู้ว่ากี่ครั้งแต่มันก็ไม่ค่อยจะพ้นอาจารย์มันเอาซะเลย ไว้คราวหน้าหากว่าตันอีกจะถ่ายรูปโชว์สาธารณะชนซะหน่อย ว่าพุทธภูมินี่มันเกิดมาเพื่อเป็นข้ารับใช้เขาซะจริงๆ ตรงตามหลวงพ่อบอกทุกอย่าง

วันนี้กำลังจะกลับอยู่แล้วนั่งทำงานอยู่เกือบจะเที่ยงคืนครึ่ง ก็ลองเปิดเข้ามาดูก่อนกลับบ้านเลยต้องพิมพ์โมทนาสาธุกับทุกบุญทานกองการกุศล ทั้งคุณrungdao และพี่บุญทรง
เรื่องนางแก้วเป็นเรื่องละเอียดอ่อนมาก มันเป็นเรื่องความผูกพันธ์ทางใจ ที่ต้องคลุกกับมันอยู่กับมันจึงจะรับรู้อารมณ์ความรู้สึกคนที่คุยเรื่องนี้รู้เรื่องและเข้าใจดีเท่าที่เจอมาทั้งชีวิตของผมนี่มีพระเดชพระคุณหลวงพ่อองค์เดียว นอกนั้นถึงจะมีแต่ผมยังไม่เจอ

แค่คำว่าเมตตาในความหมายของพ่อขุนแผน ในความหมายของพระเดชพระคุณหลวงพ่อที่ท่านมีต่อบรรดาแม่ๆทั้งหลายผมเองก็เพิ่งเข้าใจความหมายของท่านเมื่อตัวเองทำได้ถึงลางๆ หมายถึงความรู้สึกทางใจ เรื่องพวกนี้ต้องฟังที่แม่บัวคลี่พูดให้ฟังที่ใต้ร่มไทรงาม ถึงพ่อขุนแผน ว่าท่านดีอย่างไร ถึงได้มีคนที่ รักท่านมากอย่างนั้น คนเป็นลูกผู้ชายถ้าไม่จริงคงไม่มีใครยอมรับนับถือแบบนั้นแน่ คงไม่มีหญิงใดยอมเป็นน้อยให้ท่าน ต้องฟังแม่ใหญ่ ฟังแม่กลาง ฟังแม่เล็กท่านเล่าให้ฟังด้วยองค์ของท่านเอง

ในส่วนของผมเองเมียใหญ่ปัจจุบันและเมียเล็กปัจจุบันเพิ่งพากันกลับบ้านไปก่อนหน้าผมเมื่อเที่ยงคืนครึ่งนี้ปล่อยให้ผมนั่งพิมพ์อยู่คนเดียวก่อน เขามาด้วยกันพากันไปตลาดในเมืองแล้วก็มานั่งดูผมทำงาน เมียกลางๆไม่ได้มา ทั้งคู่เขามีความรักเคารพกันอย่างพี่อย่างน้อง ความรู้สึกนี้สังเกตดูทุกคนที่เข้าใจเรื่องธัมมะมากเท่าไร พวกเขาก็รวมกลุ่มขยายตัวขยายจำนวนมากขึ้นเรื่อยๆ

ส่วนเรื่องนางกรรมที่ว่านี่ ผมเองก็พบมา เคยใช้ชีวิตร่วมแล้วก็ทุกข์สาหัสมาก็หลายครั้งไว้ค่อยเล่าให้ฟัง เรื่องเหล่านี้ยาวมาก

ผมรู้จักคำว่าเป็นลมหน้ามืดใจสั่นหมดแรงเป็นยังไง ครั้งแรกในชีวิตเมื่อรู้ในตอนนั้นว่าหญิงอันเป็นที่รักยิ่งเปลี่ยนเป็นอื่น

และอีกครั้งรู้จักคำว่าช็อค ล้มทั้งยืนต่อหน้าคนทั้งงานวัดหนึ่งครั้งเมื่อรู้ว่าหญิงอีกนางหนึ่งที่เป็นที่รักยิ่งที่ไว้วางใจอย่างยิ่งแปรเปลี่ยนไปกับชายอื่นต่อหน้าต่อตา

 

cs,mjkogfuJp;-uhdikd 0tdbosy; แหมท่านเดี๋ยวขี้กรากจะกินหัวผม ใช้สัพนาม อารธนา ผมไม่ใช่พระนะ คุณรู้ผม แต่ผมน่ะ ยังนึกไม่ออกเลยนะ ว่าชื่อ อะไร นึกไม่ออกก็ไม่เป้นไร ไม่นึกไมเน้กมันแล้ว เล่าเลยดีกว่า เสียเวลา หากิน เสียเวลานอน ฮ่าๆฮ้าๆๆๆๆๆๆๆๆ แหมดันบอก ว่านอน กลางวันเหมือนผมอีก นอนอยู่ตรงไหน จะได้ เอาไม้ มาแหย่ปากเสียหน่อย เอ้า มาว่าต่อ ขอย้อนถอยหลัง ลงครองอีกนิดนะครับ ท่านผู้อ่าน ทุกท่าน พ.ศ. ๑๙ ผมได้บวชเถร เอ่ยไม่ใช่ ผมได้บวชเณร จาก วัดบ้านหลวง อ.ดอน ตูม จ.นครปฐม พระอุปฌาชย์ ชื่อหลวงพ่อบัว วัดบ้านหลวง ผมอยู่ที่นี่ ๒ เดือน กว่าๆ แล้วย้ายไปอยู่ อ.ปราณบุรี จ.ประจวบ ก่อนจะเข้าพรรษา ณ เวลานั้น ผมได้เรียนวิชา สัพโรค เรียก โรคเคาะโรค จากครูอาจารย์ ชื่อ พ่อครูทัน รุจิเรข ท่านเรียนมาจาก หลวงพ่อแง วัดบางพัง ลูกศิษย์ หลวงปู่ปาน ท่านเป็นหลาน ปู่เอี่ยม วัดสะพานสูง มีเชื้อสายมอญ


โดยเฉพาะยันเกราะเพรช ผมเรียนจากท่านมา วิธีเขียน อักขระ วิธีจาร วิธีเรียก สูตร เดี๋ยวนี้ทิ้งหมด ทิ้งมานานแล้ว เพียงเล่าอดีด เท่านั้น ท่านบอก อย่างน้อย เปล่ายันตืเกราะเพชร ได้ต้องได้ ฌาณ ๔ ถึงจะเปล่าได้ ท่านจะเปล่ายันต์เกราะเพชร ท่านเป่า วันสำคัญ ๒ วันคือ พฤหัส ๙ กับ วันเสาร์ ๕ ผมรับยันต์เกราะเพชร มาก่อน ที่จะมารับยันต์ เกราะเพชร จากหลวงพ่อ อีก หลายปี และท่านกล่าวอีกว่า ผงอิทธิเจ ของหลวงปู่ปาน คนที่จะทำได้ ต้องใช้ ดินสอพอง เขียนบนกระดานดำ แบบ กระดานหมอดูโบราณ หรือ โหรหลวง เวลาเขียน ถ้าทำให้สำเร็จจริงๆ ต้องใช้ดิสอพอง เขียนทะลุกระดานได้นั่นแหละ ถึงจะใช้ได้ ถ้ายังทำไม่ได้ ก็ไม่สำเร็จหรอก


เอาว่า เรื่องราวต่างๆ ขอยกยอดไป ขอเล่าลัดไปเลย ปีกย่อยมันเยอะ มากมายนัก ผมอ่านประวัติ หลวงปู่ปาน ที่พ่อท่านเขียนไว้ พ.ศ. ๑๗-๑๘ ถึง พ.ศ. ๑๙ พ่อครู ทัน รุจิเรข ท่านได้ฝากผม กับหลวงพัน วัดหนอง ตาเมือง วัดทางไปเขื่อนปราณ ไปทางเขาเขียว ท่านเป็น น้องชายของ หลวงพ่อนิ่ม วัดเขา น้อย องปราณบุรี ขอย้อนหลังสักนิดหนึ่ง พ่อครูทัน กับหลวงพ่อนิ่ม ท่านมาหา หลวงนิ่ม ทุกคืน เพื่อสนธนากัน เรื่องธรรมะ และ เรื่อง จากการผลของการปฏิบัติ ธรรม เรื่องของฌาณ ๑-๒-๓-๔ ท่านคุยกันไอ้เราก็นานๆที จะได้มากับเฮียอ้วน ที่นับถือกันเหมือนพี่น้อง ได้ฟังการเจรจา ที่เราไม่เข้าใจ และสิ่งต่างๆมากมาย มาเรื่องผมดีกว่า ตอนนั้นท่าน บอกผมว่า หลวงพ่อฤาษี แต่ท่านจะเรียก หลวงพ่อ ท่านฤาษี วัดท่าซุงนี้ ท่านเก่ง อย่างนั้น เก่งอย่างนี้ มีฤทธิ์ อย่างนั้นมีฤทธิ์ อย่างนี้ รู้ทุกอย่าง และกล่าวว่า ท่าน ฤาษี ท่านจบกิจแล้ว รู้ทุกเรื่อง ท่านพูดกับ ผมอยูหลายวัน จำไม่ได้ว่า พูดอะไรไปมั่ง มากน้อย ขนาดไหน เอาที่จำมาได้ก็แล้วกันครับ


ท่านบอกผม ให้ไปกราบหลวงพ่อ และเรียนวิชาทุก ทุกๆอย่างมาจาก ท่านฤาษี วัดท่าซุง ท่านพูดอย่างกะตาเห็น เรียนให้หมด ทุกอย่าง ไม่ว่าวิชา อะไรๆ เมื่อมากับหลวงพ่อ พันท่านพาไปกราบ หลวงปู่ สีวัดเขาถ้ำ บุนนาค อ.ตาคลี จ.นครสวรรค์ และมาค้างคืนที่ วัดท่านซุง ใน พ.ศ. ๑๙ เมือ่มาถึงได้พักชั่วคราว ตอนหัวค่ำ ที่ตึก ริมน้ำ ตึกเสริมศรี หลวงพ่อ ท่านสอนกรรมฐาน ที่นั้น ไม่ทราบเหมือนกัน หลวงพ่อท่าน พูดกับผมว่า อย่างไร พักที่ วัดท่าซุง ๑ คืน ต่อมา รุ่งขึ้น หลวงพ่อพัน พาไปกราบ หลวง ปู่บุดดา ที่ สำนักสงฆ์ สองพี่น้อง จ.ชัยนาท ไม่เจอ แล้วรุ่งขึ้นพากับ มาแถวๆ ปทุม และนนทบุรี จำไม่ได้ มีแต่พูด ภาษามอญ ทั้งนั้นเลย



และต่อมาไม่นานนัก ผมบินฉายเดี่ยว มาวัดท่าซุงอีก หนึ่งวาระ มาถึงสักพัก ไอ้ความ ที่ยังไม่มีประสบการณ์ ผมไปยืนดูพระ ดายหญ้าตามวัด แต่ไม่ได้ช่วยทำ ไอ้เราก็ถามพระว่า ไม่รู้ หลวงพี่อะไร จำไม่ได้แล้ว ว่าหลวงพ่อ ยังงั้นยังงี้ ผมก็ถาม หลวงพ่อ รู้ทุกอย่างใช่ไหมครับ แหม ถามไม่ทันขาดคำเท่านใดนัก หลวงพ่อ ประกาศ ออกมาในไมร์ สดๆเลย จะๆเลย ไม่ว่าพระหรือเณร มาจากไหนก้ตาม จะ ถือว่า เป็นอาคันตุกะนั้น ไม่ได้ ต้องถือว่า เป็นวัด ของตัวเองเลย จะยืนดู พระ ทำงานไม่ได้ มันต้อง ช่วยกันทำไม่ใช่ ยืนดู ท่านผู้อ่านที่เคารพ ไอ้ที่ยืนดู พระถอน หญ้า อยู่หลัดๆ เล่นเอาเอา ยืนเซ่อ ไปเลย กุลีกุจอ ทำงานงงๆเงิ่นๆไปเลย ฮ่าฮ้าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ


เรื่องจริงๆ มันยิ่งกว่านั้นอีก เล่นเอาผมงี้ ทำอะไรไม่ถูกเลย นี่แค่เริ่มแรก เท่านั้นนะ ฮ่าๆๆๆฮ้าๆๆๆ

 

ก็เรารู้กันแล้วนี่ ว่าอะไรเป็นบุญเป้นบาป จะได้เปรียบตรงไหนเล่า ต่างคน ต่างมีมือ เท้า เหมือนกัน มีอาการ ๓๒ เท่ากัน ไม่มีบุญ แต่ทำกันไหม่ได้นี่ ไม่เห็น มันยากเลย แต่เราก้เลือกเอา แค่โมทนาสาธุ บุญก้เกิดแล้ว ที่อ่านมา ก็เห็นทำบุญทุกอย่างนี่ ทำมันทุกอย่างน่ะแหละดี ถ้ายังไม่ถึงฝั่ง นิพพาน จะได้มีอะไรๆ ในโลก เหมือนเขาทุกอย่าง บารมีไม่มีแต่ท่านทั้งหลาย ทำกันใหม่ได้ แค่นี้ บารมี มันก้เกิดกันแล้วอ่ะครับหลาน มีคนโทรมาหาเดี๋ยวไปทำธุระก่อนครับ ขอต่ออีกนิด ก่อนจะไปทำธุระ อ๋อ ได้เปรียบตรงที่ เป็นรุ่นใหญ่ เกิดก่อนนี่เอง ฮ่าๆๆฮ้าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

 

ขอทักหน่อยนะครับ .....พี่บุญทรง .....พี่ pco ......ท่าน supatorn ...k rungdao .....ท่าน amarmy (ท่านพี่ทหาร โพธิสัตว์)...ท่าน ธัมมะสามี .....ส่วนตัว รู้สึกถึงเเต่ละท่านเป็น คนดี ตามเเบบฉบับ ของท่านเอง มีความสุภาพ มีลูกเล่น ผมดีใจที่สังคมออนไลน์ พวกเรา เป็นเเบบนี้

....พี่ pco ผมใด้อ่านเรื่องพี่ คิดอยากเล่าให้ทุกๆท่านฟัง ผมกำลังจะพิมพ์เรื่อง สุดยอดนางเเก้ว ของตัวเอง ...เธอโทรตามเเล้ว เดี๋ยวมาเล่าครับ

 

ได้เลยครับยินดีอย่างยิ่ง เล่าให้ทุกคนฟังกันบ้าง เหมือนกันเลยโทรมาตามแล้วให้ไปดูงานอีกที่หนึ่งประมาณสามทุ่มผมจะเข้ามาอีกครับ

 

PCO_
สมาชิก
Armarmy
สมาชิก
พงศ์ภูพาน
สมาชิก
ธัมมะสามี
สมาชิก
rungdao
สมาชิก

ผมอ่านของทุกท่าน ล้วนแล้ว มีอัธรส อยู่ในตัวเสร็จ ล้วนแล้ว มีประสบการณ์ ไม่น้อยหน้ากัน เพียงแต่ บทบาท ลีลา การแสดง ต่างกันออกไป ของทุกๆท่านผมอ่านหมด แต่ สมอง ไม่ค่อยจำ อ่านแล้ว ก็ผ่านไป แม้แต่ของตตัวผมเอง ส่วนใหญ่ จำได้นิดหน่อยเอง ของผมจริงๆ มันกรั่นกรอง ออกมาจากใจ และก้นบึ้ง ที่ผ่านๆมา มันพึ่งมานึกขึ้นมาได้ วันสองวัน ก่อนหน้าที่จะพิม เท่านั้น เอง แต่ก็มีบางเรื่อง ที่สมองมันบันทึกไว้ ไม่ยอม ลบเลือน หายไป สิ่งที่ ทุกคนมีประสบการณื ต่างๆกันไป ได้บรรทึกจดจำ ไว้ ในห้องของ พี่ พีทีโอ วิริยาธิกะ บันทึกพิเศษ มีห้องกระทู้ ของพี่ ที่เล่น ลีลากันได้ นานหน่อย ได้ทั้ง รสชาด ทุกลีลาในการแสดง เมื่อเลิกแสดง ก้บ้านใคร บ้านมัน เกิด ขึ้น ตั้งอยู่ และดับไป และอยาก ให้สิ่งเหล่านี้ มีทั้งธรรมะ มีทั้งการงาน ประสบการณ์ แง่คิดหลายแง่หลายมุม ในนี้ ถือว่า มีทั้ง ทุกรสนิยม ถ้าอ่านเข้าใจ ผมว่า อย่างไรเสีย ก็ไปพิมเป็นหนังสือ เป็นวิทยาทานหน่อย ก็ดีนะพี่ ขอสนับสนุนเลยเรื่องนี้ ด้วยใจจริงใจ


เห็นเขาเรียก หลานว่า รุ่งดาว ชื่อนี้ แหมมีแต่รุ่งไม่มีโรยเลยนะ รุ่งเรืองตลอด ไม่มีโรย ดาวประดับท้องฟ้า ดาวประดับหัวใจ หนุ่มๆ บ้างหรือเปล่าเนี่ย คนเราถ้าไม่ศึกษา ธรรมมา ทั้งในด้าน ปฏฺยัติ ปฏิบัติ คงพูดออกมาแบบนี้ไม้ได้ดอก แหมนำคำสอนธรรมะ ทั้งหนักและเบา มาปฏิโลม หัวใจของตัวเอง ได้เกิดปัญญา รู้เท่าทันผู้อื่น เหมือนชื่อ ว่า รุ่งดาว ตามชื่อของเธอเลย และอุตส่า นำมาแจกแจง ให้ผู้อื่นได้ยลโฉมกันเลย ขอนับถือจากใจจริง ของลุง ขอให้มีบุคคลเช่นหนู นี้เกิดขึ้น เยอะๆนะจ๊ะ โลกของเราจะอยู่ด้วยกัน มีความสุขจร้า


ส่วนพี่น้องทุกท่าน ล้วน มีกุลโสล บายของตัวเอง อยู่ในตัวอยู่แล้ว ล้วนมีเอกลักษ์ เป็นของตัวเอง มีจุดยืน ที่มั่นคงถาวร ฉนั้น ผมจึงอาราธนา บารมีของ พระผู้มีพระภาคเจ้าทุกๆพระองค์ พระธรรมของทุกๆพระองค์ ๘๔,๐๐๐พระธรรมขันตรัสไว้ดีแล้ว รวมถึงพระอริยสงฆ์ ทั้งอดีดถึงปัจจุบัน พรหม เทวดา ทุกๆชั้นฟ้า ถึงจบภิภพ และบารมีของพระโพธิสัตว์เจ้าทั้งหลาย บารมีต้น กลางปลาย คุณบิดามารดา อดีดถึงปัจจุบัน คุรครูอุปฌาชย์ อาจารย์ อดีดถึงปัจจุบัน ผู้ประสิทธิ์ประสาทความรู้ให้ ขอบารมีท่านทั้งหลายทั้งหมดทั้งมวล และบุญกุศลต่างได้ บำเพ็ญ กันมา แล้ว ตั้งแต่อดีดชาติ ปัจจุบันชาติ จงช่วยดลบรรดาล ให้ตัวข้าพเจ้า พ่อ แม่ พี่ น้อง ลูกหลาน ทุกคน ที่มาแล้วก็ดี ที่ยังไม่มาหรือเจอกันก็ดี ขอข้าพเจ้า และทุกๆท่านที่เอ่ยมาแล้วทั้งหมด จงสมความปราถนา ที่ตั้ง มโนปนิธานกันไว้ ทั้งทางโลกและทางธรรม ไม่มีอะไรมาขวางกลั้นได้ จงสำเร็จ ผล ด้วยกันทุกๆท่านเทอญ สาธุ สาธุ สาธุ อนุโมธามิ

 

ขอกลับวิหารน้ำน้อยต่อเรื่องงานบุญก่อนครับ
บายศรีบวงสรวงทุกๆปี จัดทำโดยพี่อ้อย พี่อู็ด

 

ดิฉันอ่านคข้อความของคุณ PCO แล้วทำให้นึกถึงคำๆหนึ่ง ที่ท่านอาวุโสท่านหนึ่งได้ยกมากล่าวไว้ คำว่า "ความลำบากสร้างคน ความจนทำให้คนขยัน"

 

คณะเจ้าภาพ อาหารและเครื่องดื่มในงาน


1เจ้าภาพอาหาร และเครื่องดื่มคณะมาลัยจากฟ้า เจ้าภาพอาหารเลี้ยงคนที่มาในงาน
2 คุณจุ๊ป คุณสมพงษ์ เจ้าภาพน้ำดื่ม กาแฟ ขนมหลายชนิด ตกแต่งสวน ประดับดอกไม้ในห้องน้ำ และอื่นๆอีก หลายรายการ
3 คุณปราณี คุณอ็อด เจ้าภาพขนมเบื้องเมืองชาละวัน
4 คุณ สุนทร เจ้าภาพขนมเบื้องปากหม้อ และขนมอีกหลายอย่าง
5 คุณสาว บ้านน้ำน้อย เจ้าภาพร่วมน้ำดื่ม
6 ไม่ทราบชื่อ เจ้าภาพผลไม้ เงาะ มังคุด และผลไม้อื่นๆ
และยังมีอีกมาก แต่จำไม่ได้ความจริงจดลงสมุดบันทึกไว้และได้ให้คนนำไปให้หลวงพี่ชัยวัฒน เพื่อประกาศในงาน แล้วก็ไม่ได้คืนมาเลยจำได้เท่านี้ ต้องขออภัยในความผิดพลาดครับ

เดี๋ยวมาต่อครับ

 

.......ใด้อ่านข้อเขียน เรื่องราวของทุกท่านเเล้วก็ รู้สึกยินดีโมทนา ไปด้วย ...มีเหตุการณ์ อนิจจัง ของชีวิต เกิดกับ คนในปกครอง .........คือเมื่อ กลางเดือน มิย 2556 ที่ผ่านมา ตอนเช้า 7 .00 น น้องสาวโทรมาบอก ด้วยอาการร้อนรนว่า "พี่รีบมาดูลูกน้องที่ โรงบาลตอนนี้เลย จึงรีบขับรถไป เมื่อไปถึง เห็นเเพทย์เเละพยาบาล กำลังปั๊มหัวใจ ลูกน้อง ซึ่งเป็นชาย วัยกลางคน พร้อมสายระโยงระยาง .... น้องสาวบอกว่า คงไม่ไหวหรอกพี่ ปั๊มนานเเล้ว ....ไม่มีสัญญาณ ชีพเลย ...จึงบอกว่าให้เมียเขาเป็นคนบอกหมอ ยุติการรักษา เมื่อเมียเเกมาถึง จึงให้หมอหยุดปั๊ม

.....ในเวลาเดียวกัน นั้น ลูกน้องอีกคนรับโทรศัพท์ เเล้ว ใด้ยินเสียง ทางปลายสายว่า " อาจารย์ ลุงอู้ด เเน่นท้อง เมื่อเช้าตรู่ ช๊อค ตายเเล้ว หมอจากรถฉุกเฉินมาไม่ทัน " ...ผู้เขียนจึงบอกว่า "พูดเล่นหรือเปล่า ก็เเกไม่ใดป่วยเป็นอะไรมากนี่ เเต่ทางนี้ ลุงโหล่ ตายเเล้ว".... .....ลูกน้องที่ปลายสายจึงบอกว่า ... " ตายอีกคนเเล้ว จริงๆครับ " ผมจึงรีบขับรถ ตามไปดูในขณะนั้น ....เเละผมใด้ เป็นธุระวชวยจัดเเจงงานศพ เต็มที่เท่าที่ทำใด้ ..รวมทั้ง ค่าใช้จ่าย (ในปัจุบันเเละอนาคต )อย่างสุดกำลัง ...

...สรุปเเล้วเวลา วันนั้น เวลา ประมาณ 6.30 น คนในปกครอง ของผม 2 คน เสียชีวิตด้วยอาการหัวใจวาย เฉียบพลัน พร้อมกัน หนื่งในสองคนบอกว่า " เสร็จงานนี้เเล้วผมจะลาบวชอีกรอบนะ เป็นเจ้าภาพ อัฐบริขาร ให้ด้วยนะครับ " ...อีกคนบอก " ลูกยังเล็ก ผมจะขอพึ่งไปจนกว่าลูกจะโต นะครับ " .....

...ซึ่งทั้งสองคน เป็น ผู้ที่ขยัน ซื่อสัตย์ ประกอบ การกุศลต่างๆตามสมควร .. เเต่สิ่งที่ ทำ อยู่สม่ำเสมอ คือ ..." กินเหล้า หลังจากเลิกงานตอนเย็น ทุกวัน ไม่ใด้ขาด ต่อเนื่อง มาไมต่ำกว่า 20 ปี " ....และหนึ่ง ในสองคน เมื่อ เผาศพ ......." ตับ เเข็งเป็นก้อน ชึ่งเป็นสิ่งเดียวที่ ไฟ จากเตาเผา เผาไม่ไหม้ "...
เป็นเหตุกระตุ้นเตือนตัวเองว่า ชีวิตอยู่เเค่ลมหายใจ เท่านั้น จึงอยากจะกระทำประโยชน์ เเก่ โลกเท่าที่ทำใด้ ผมหมายถึงว่า หากมีเหตุการณ์ หรือความเป็นไป ของบุคคล สถานที่อันเป็น ประโยชน์ ก็สมควรนำมาเล่า สู่กัน ฟังหรือหากมี ....วัตถุ หรือสิ่งของ อันเป็นมงคล เป็นประโยชน์ ก็จะจ่ายเเจก แก่ผู้ที่ต้องการเเละสมควรครับ