ทำกรรมอะไรไว้ กวักมือ...เรียกให้เขามาฆ่าตัวเอง

พล.ต.ต.ธัชชัย หงษ์ทอง ผบก.ภ.จว.สมุทรปราการ กล่าวว่า สืบเนื่องจากเมื่อเวลาราว 02.00 น.วันที่ 27 ส.ค.ที่ผ่านมา เจ้าหน้าที่ตำรวจได้รับแจ้งเหตุฆาตกรรมบริเวณริมถนนปากซอยบางนา-การ์เด้น แยก 7 ม.7 ต.บางเสาธง เมื่อตรวจสอบพบศพนายสหวัฎ วัชรเสมากุล อายุ 21 ปี นศ.ชั้นปี 3 ม.อัสสัมชัญ (เอแบค) คณะบริหารธุรกิจ ถูกใช้อาวุธมีดปลายแหลมยาวประมาณ 20 ซม.แทงเข้าบริเวณกลางหน้าอกจนมิดด้าม นอนตายใกล้รถซาเล้งขายขนมโตเกียว ต่อมาเจ้าหน้าที่ชุดสืบสวนได้กระจายกำลังออกติดตามตัวผู้ก่อเหตุ ทราบว่าหลบหนีไปได้ไม่ไกลนัก ก่อนตามรวบตัวไว้ได้คือ นายบรรจง พ่อค้าขายขนมโตเกียว จึงควบคุมตัวมาสอบสวน

นายบรรจงให้การว่า ขายขนมโตเกียวอยู่หน้าปากซอยบางนา-การ์เด้น ใกล้จุดเกิดเหตุ ระหว่างนั้นผู้ตายและเพื่อนนักศึกษารวม 3 คนได้โบกมือเรียกให้มาจอดรถเทียบเพื่อสั่งขนม 3 ชิ้น ตนจึงทำให้ ก่อนขอเรียกเก็บเงินจำนวน 60 บาท เพราะผู้ตายสั่งขนมโตเกียวแบบพิเศษใส่เครื่อง 3 อย่าง ซึ่งขายอันละ 20 บาท แต่เมื่อเรียกเก็บเงินผู้ตายกลับชี้หน้าด่าตนว่าขายของแพง เอาเปรียบนักศึกษาอย่างพวกตน ตลอดจนดูถูกหาว่าตนไม่มีการศึกษา ต่างจากพวกผู้ตาย คิดแต่เอาเปรียบสังคม จึงเกิดปากเสียงโต้เถียงกัน แต่ระหว่างนั้นผู้ตายได้พุ่งปราดเข้ามาจะกระชากคอเสื้อตน ด้วยความตกใจจึงรีบคว้ามีดแทงสวนกลับไปตั้งใจป้องกันตัว แต่กลับถูกเข้ากลางหน้าอกตายคาที่จึงรีบทิ้งรถซาเล้งวิ่งหลบหนีเพราะกลัวความผิด

พ.ต.อ.สมศักดิ์ชัย อมรส่งเจริญ ผกก.สภ.บางเสาธง กล่าวว่า ผู้ก่อเหตุมีปากเสียงกับผู้ตาย ก่อนโต้เถียงกันจนถึงขั้นกำลังจะลงไม้ลงมือ แต่ผู้ก่อเหตุได้ชักอาวุธมีดแทงเข้าที่กลางอกก่อนวิ่งหลบหนี แต่ทั้งนี้เจ้าหน้าที่ฝ่ายสืบสวนได้ลงพื้นที่ติดตามจับกุมตัวได้อย่างกระชั้นชิด สอบสวนเบื้องต้นให้การรับสารภาพ เบื้องต้นได้แจ้งข้อกล่าวหาฆ่าผู้อื่น ส่วนจะเป็นการบันดาลโทสะหรือการป้องกันตัวอย่างที่กล่าวอ้างหรือไม่นั้น คงต้องไปพิสูจน์ในชั้นกระบวนการยุติธรรมอีกครั้ง หลังแถลงผลเสร็จสิ้นคุมตัวส่ง ร.ต.ท.เกียรติศักดิ์ เกิดโชค พงส.(สบ 1) ดำเนินคดีตามกฎหมายต่อไป

 

ดิฉันอ่านมาหยุดอยู่ที่โตเกียวอันละ 20 บาท แพงเหมือนกันนะ ขายยุโรปหรือยังไงกัน แต่ทั้งนี้ทั้งนั้นคนก็ตายไปแล้ว สิ่งที่จำเลยพูดนี้เป็นความจริงหรือไม่ว่าผู้ตายหาเรื่องตนก่อน

 

ตามปกติรถขายขนมโตเกียวจะติดป้ายราคาตัวใหญ่และชัดเจนอยู่แล้วนะ 5-10-15-20 บาท ปั่นขายทั้งวันจะทำยอดได้กี่ชิ้นกันเชียว(ยิ่งค่าครองชีพในกทม.สูงๆอยู่ด้วย) คิดว่าคนค้าขายไม่น่าจะอยู่ๆแทงลูกค้าตาย(ถ้าจะปล้นก็ว่าไปอย่าง) คิดว่าผู้ตายอาจจะพวกมากเลยคึกคนอง แถมเมาอีกต่างหาก(พึ่งออกจากผับ) อาจจะพูดจากวนเท้ากวนประสากันจนเกิดปากเสียง ปกติคนเราไม่ชอบพูดกับคนเมาอยู่แล้วด้วย แล้วคนเมาก็นี่ก็แปลกใครไม่ยอมตามใจตนจะยัวะมาก แถมพูดจาวกวน พอไม่ถูกใจก็จะโวยวายหาเรื่องเอาเป็นเอาตาย คิดว่าคนขายเองก็โมโหไม่น้อยเหมือนกัน เพราะต้องการเงินค่าขนมจึงไม่ยอมถอยไปเฉยๆ(ให้ขนมฟรีหรือลดให้ตามที่คนตายต้องการ) จนบานปลายกลายเป็นเริ่มใช้กำลังต่อสู้กัน แห๊ม 3 คน วัยรุ่นขี้เมา คนขายเองก็อายุ 30กว่าๆคงไม่ยอมให้วัยรุ่นกลุ่มนี้กระทืบแน่(เลือดยังร้อนอยู่) ถ้าเป็นกรรมก็เป็นกรรมทีผิดศีลข้อ 5 เมามายขาดสติบวกกับโทสะกำริบ เลยต้องรีบตาย กับคนเมาก็พูดด้วยยากนะ คิดดูตายเพราะต่อขนม ชีวิตต้องวางเดิมพันกับเงินไม่ถึงร้อย มีดยาว20ซม.ปักกลางอกจนมิดด้าม คิดว่าไม่น่าจะเกิดจากแรงเสียบของคนขายฝ่ายเดียวหรอก ต้องอาศัยแรงโถมตัวเข้ามาหามีด/คนขายของผู้ตายด้วย ไม่รู้ผู้ตายรู้ตัวรึยังว่าตัวเองตายแล้ว...

 

ไม่ควรไปว่าเค้าแพงนะครับ

เค้าจะตั้งราคาสูงขนาดไหนก็สิทธิ์ของเค้า เค้าไ่ม่ได้บังคับให้เราซื้อ เราควรถามก่อนว่าเท่าไหร่ก่อนที่จะซื้อไม่ใช่หรอครับ นานาจิตตัง

 

จริงๆ แล้ว เราทุกคนต่างก็กวักมือเรียกซึ่งกันและกัน
ให้เข้ามาเสนอ-สนอง กรรมของอีกฝ่ายอยู่ทุกลมหายใจ

กระบวนการต่างๆ เหล่านี้ ขับเคลื่อนอยู่ตลอดเวลา ไม่มีการหยุดพัก...

คนอารมณ์ร้อน เรียกหาคนอารมณ์ร้อน วิบากได้ช่อง ก็ต้องรับผลกันไปตามระเบียบ

 

ท่านน้ำเงินเเก่(เข้ม) กล่าวได้ดีมากครับ เพราะจริงเช่นนั้น..

เมื่อวิบากมีกำลัง ก็ย่อมกระตุ้นให้อยากกินขนมโตเกียว พาให้ต้องพบจุดย้าพภพ...เพราะขนมนั้นไม่ได้มาตามลำพัง แต่ตามมากับเจ้าของพร้อมมีด ... การสำรวมระวัง กายวาจา ในที่ใหนๆ จึงเป็นสิ่งที่ดี ที่ช่วยรักษาภพปัจจุบัน.และนำส่งภพหน้าที่ดีได้หากมีัอันต้องจุติกระทันหัน....น่าเห็นใจทั้งสองฝ่าย ที่เป็น"เหยื่อ"ของโทสะ ต่างพาตนเข้าสู่กับดักในสังสารวัฏกันต่อไป..

น้องนักศึกษาเอง เคยเป็นผู้ฆ่าคนอื่นมาก่อนด้วยอาการคล้ายกับที่ถูกกระทำ ส่วนพี่คนขาย ก็ทำโอกาสของตนให้ปรากฏขึ้นแล้ว เพื่อจะได้ฐานะของผู้ถูกฆ่าในอนาคต...จึงเรียกว่าเป็นกงกำกงเกวียนไม่รู้จบ เพราะอำนาจกิเลสที่มีบริบูรณ์ในสรรพสัตว์นั่นเอง..

ขอเราอย่าได้ปล่อยให้กิเลสคือโทสะครอบงำได้เลย ไม่ว่าในสถานการณ์ใดๆ...

ขออุทิศบุญแก่ผู้เสียชีวิต ขอให้รับทราบและอนุโมทนารับเอาด้วยดี สิ่งใดที่ประสงค์พึงสำเร็จเทอญ

 

ทำกรรมอะไรไว้ กวักมือ....(หาเพชฌฆาต)....เรียกให้เขามาฆ่าตัวเอง

 

อ่านข่าวแค่นี้ก็รู้แล้ว คนตายทั้งคน คุณยังไปประนามคนตายอีก จิตใจคุณทำด้วยอะไร ความจริงเป็นอย่างไรไม่ได้ไปเห็นกับตา ฟัง ๆ เขามาแล้วก็เอาเขามาด่าซ้ำเติมคนตายอีก คนที่แทงคนได้ย่อมแสดงถึงจิตใจที่เลว แต่คุณกลับไปเชื่อคำพูดของคนเลว ที่ฟังดูก็รู้ว่าเพื่อผลของคดีในการบันดาลโทสะและป้องกันตัว เพื่อให้ความผิดน้อยลงที่สุดเท่าที่จะทำได้ คำพูดของคนเลวนั้นมีน้ำหนักขนาดนั้นเชียวเหรอ ? หรือจิตใจของคุณมืดบอดกันแน่ถึงเป็นคนหูเบาถึงเพียงนี้ ระวังไว้สิ่งที่คุณประนามเขา วันนึงหากคุณโดนบ้างโดยที่คุณไม่ผิดแล้วไม่มีใครเชื่อคุณ คุณจะรู้สึกถึงก้นบึ้งหัวใจทีเดียวเชียวนักศึกษา อัสสัมชัญนะคุณ พวกเด็ก เซงกาเบียล, อัสสัมชัญ, ซานตาครูซ, ซานฟรางซีส ซาเวียร์ คอนแวนต์, มาแตร์, ราชินี ......อะไรพวกนี้หน่อมแน้มจะตาย คุณหนูจนดูเหมือนเด็กเล็กๆ จะกะโจนไปสู้กะคนขายขนมโตเกียว แล้วมันรุนแรงขนาดต้องเอามีดออกมาแทงเชียวหรือ

 

จิตใจดิฉันก็เหมือนคนทั่วไปนั้นแหละค่ะ ที่มองโลกเป็นสีเทาๆ ที่แสดงความเห็นในแบบนั้นก็ตามข้อมูลเบื้องต้นเท่านั้น และมองตามพฤติกรรมคนทั่วไป เพราะเหตุเกิดในยามวิกาล การที่คนขายมาคนเดียวขาย ขณะทีอีกฝ่ายมากัน 3 คน ย่อมระแวงกันเป็นธรรมดา พูดอย่างตรงไปตรงมา ยังไงก็ต้องโต้เถียงกันอยู่แล้วไม่งั้นเรื่องจะบานปลายจนถึงตายเลยเหรอ มีใครอยากฆ่าคนด้วยเงินไม่ถึงร้อยมั้ย แล้วมีใครอยากตายเพราะเงินไม่ถึงร้อยรึเปล่า ถ้าเราเป็นคนซื้อแล้วเห็นว่าแพงพอเขาชี้แจงถึงเราจะไม่ชอบเราก็ต้องจ่ายเรื่องจะได้จบและไม่มีทางจะซื้ออีก ถ้าไม่พอใจมากๆก็คงไม่เอาแต่ก็ยอมจ่ายเงินนะเพราะเราสั่งให้เขาทำให้แล้ว แต่จะไม่เอาขนมไปกินทิ้งไว้นั้นแหละเพื่อแสดงความไม่พอใจ หรือไม่ก็ไม่ถือสาเลย ไม่จำเป็นต้องพูดคุยกันอีก จะได้ไม่เกิดการยั่วยุ ในทางตรงข้ามคนขายเวลาดึกๆแบบนั้น คนก็น้อย คนขายต้องระวังตัวอยู่แล้ว ดีไม่ดีจะถือมีดขู่พร้อมจะมีเรื่อง พูดง่ายๆคนขายเองก็อันตรายพอตัวเพราะพร้อมจะทำร้ายคนอื่นอยู่เหมือนกัน ไม่ว่าตอนนี้ฝ่ายไหนออกมาพูดก็ต้องพูดให้ฝ่ายตัวเองดูดีที่สุดอยู่แล้ว ยังไงคนขายก็ฆ่าคนตาย และสามารถแก้ต่างได้ว่าบันดาลโทสะ เพราะเหตุเกิดขึ้นทันที ไม่ได้ต่างแยกกันไปแล้วกลับมาทำร้ายกัน ซึ่งมันต่างกับกรณีที่ชายหนุ่มบุกไปแทงเพื่อนพนักงานหญิงที่ทำงานที่ผู้หญิงนั่งอยู่บนเก้าอี้ แล้วแทงตัดขั้วหัวใจ อันนั้นตามหลักแก้ตัวว่าบันดาลโทสะไม่ได้ เพราะเรื่องที่ทำให้โกรธไม่ได้เกิดขึ้นเดี๋ยวนั้น ออกแนวเจ็บแค้นแล้วมาล้างแค้นมากกว่า มีการคิดที่จะทำร้ายโดยไปซื้อมีด แล้วนั่งรถไปที่ทำงานผู้หญิง(ข่าวเมื่อไม่น่ามานี้ ตอนนี้ผู้หญิงก็โดนด่าไม่มีชิ้นดีเหมือนกัน คำให้การของคนร้ายดราม่ากว่านี้มากมายนัก) เราต้องยอมรับว่าจริงๆแล้วภาพลักษณ์ของนักศึกษาในวันนี้ ถูกมองในเแง่ร้ายมากกว่าจะมองว่าเป็นบัณฑิต เพราะมีการตีรันฟันแทงกันเยอะ ทั้งๆที่กลุ่มคนแบบนั้นมีไม่กี่% แต่เรื่องมันบานปลายเพราะอะไร เหตุเกิดเพราะอะไร เพราะต่างฝ่ายต่างไม่ยอมกัน เพราะถ้ามีสักฝ่ายยอมถอย เรื่องก็คงไม่เกิด ถึงต่างฝ่ายต่างมีอารมณ์ขุ่นมัวกลับบ้าน แต่ก็ไม่มีใครเป็นอันตรายไม่มีใครต้องโทษฆ่าคนตายถึงกฎหมายจะดิ้นได้แต่กฏแห่งกรรมดิ้นไม่ได้ ต้องยอมรับว่าคนสมัยนี้ต่างก็ยึดแต่อารมณ์ของตัวเอง พอไม่เป็นดั่งใจก็โกรธจะมองว่าอีกฝ่ายเป็นตัวร้าย ต้องเครียให้ได้ มากกว่าที่รู้ว่าอารมณ์นั้นยากจะเครีย

ส่วนจิตใจของดิฉันก็ไม่ต่างกับคนทั่วไปที่จิตใจยังเต็มไปด้วยกิเลสและมีความชอบใจไม่ชอบใจ ก็เลยไม่ค่อยจะยุ่งวุ่นวายกับใคร เพราะไม่อยากให้ความชอบหรือไม่ชอบกระทบใจ เพราะที่มีๆอยู่รอบๆตัวก็ยังจัดการไม่ไหวเลยไม่อยากหามาเพิ่ม ปกติก็แวะเข้ามาเว็บนี้เป็นปกติ แต่ไม่เม้นอะไรเพราะชอบอ่านมากกว่า ที่เม้นเพราะเห็นข้อความในกระทู้ และคิดว่ากรรมที่สำคัญที่สุดน่าจะเป็นกรรมในปัจจุบันมากกว่าในอดีต ถึงกรรมในอดีตจะนำพา แต่กรรมปัจจุบัน น่าจะเป็นหนทางหักล้างแก้ไข หรือเลวร้ายซ้ำเติมผูกโยงกันไปข้างหน้า ขึ้นกับว่าปัจจุบันเราเลือกจะจัดการกับมันยังไงมากกว่า จริงๆแล้วเรื่องนี้จบง่ายมากๆถ้าอีก 2คน มีใครบอกว่าผมจ่ายเอง แล้วก็พูดกับคนขายว่าขอโทษครับเพื่อนผมอารมณ์ร้อนไปหน่อยพี่อย่าถือนะ คนขายจะไม่จับมีดเลยเพราะรู้สึกปลอดภัยขึ้นแล้วอารมณ์จะเย็นลงด้วย
เพราะคิดว่าตัวเองไม่มีเรื่องแน่นอน

เรื่องที่ดิฉันใจร้ายแน่นอนฉันเชื่อว่าทุกคนมีความใจร้าย ส่วนหูเบานี้ไม่เท่าไหร่เพราะดิฉันมองแค่รูปการณ์ง่ายๆ คือ สั่งขนม ทำให้ ต่อราคา โต้เถียง ไม่พอใจ จากนั้นคือบานปลาย สุดท้ายมีคนนึงตาย คนนึงติดคุก ทั้งๆที่เหตุเกิดจากเรื่องเล็กๆน้อยแต่อุปสรรคใหญ่คือโทสะ ซึ่งปัจจุบันก็ยังเป็นปัญหาใหญ่ของดิฉันหรือใครหลายอีกๆคนอยู่ และขอบคุณสำหรับคำอวยพรนี้เป็นครั้งแรกในชีวิตที่ได้รับคำอวยพรแบบนี้ แน่นอนค่ะฉันไม่พอใจ แต่ก็เข้าใจว่าไมคุณคิดอย่างนั้น แต่โลกนี้ไม่มีแค่สีขาวกับสีดำเท่านั้น โลกนี้มีสีสันมากมายมิกซ์กันจนยากว่าจะแยกว่าสีอะไรเป็นสีอะไรด้วยซ้ำ บ่อยครั้งที่ดิฉันเองก็กลัวใจตัวเองเหมือนกับที่กลัวใจคนอื่น ยิ่งนับวันก็รู้ซึ้งว่าโลกนี้ช่างอยู่ยาก แม้ว่าจะพยายามมากสักแค่ไหน
(ที่บอกว่าไม่รู้รู้ว่าผู้ตายรู้ว่าตัวเองตายแล้วรึเปล่า เพราะทุกอย่างมันเกิดขึ้นเร็วไม่ต่างจากอุบัติเหตุ ไม่ทันตั้งตัวและไม่รู้ว่าจะเกิดขึ้น) ที่ดูเหมือนฉันใจร้ายกับผู้ตาย อาจจะเพราะว่าฉันมองว่าผู้ตายน่าจะจบเรื่องที่เริ่ม(ซื้อขนม)ด้วยตัวเองได้ง่ายมากๆ ส่วนคนขายเป็นแค่ผู้ที่ทำตาม เพื่อให้ได้สิ่งที่ต้องการคือเงิน ขอแค่ได้เงินเขาพร้อมจะไปจากคุณทุกเมื่อ เลยมองให้คนขายจบเองยากกว่า เพราะพอมีเรื่องแล้วคนขายเห็นท่าไม่ดียุติการขาย(คือไม่ขาย) ขับหนี คนซื้อก็ต้องไม่พอใจอยู่ดีมีโอกาสด่าไล่หลังสูง ถ้าคนขายยัวะแล้ววนกลับมาเรื่องก็จบไม่ต่างกัน แต่จะแก้ต่างว่าบันดาลโทสะยากแล้ว (ทำไมไม่ลดตามที่คนซื้อต้องการล่ะ ฉันมองเรื่องนั้นว่ายากกว่าเพราะคนขายก็เหมือนคนทั่วไป คือพอใจจะให้ลดให้แจกให้แถมได้ แต่ถ้าไม่พอใจก็อย่าฝันดีกว่า) เรื่องนี้ฉันโทษโทสะกับการขาดสติ(เมาหรือไม่เมาก็คือขาดสติได้ทั้งนั้น)

เอาเถอะถึงจะทำให้Duchessหรือหลายๆคนไม่พอใจ ก็ขอโทษด้วยแล้วกัน เพราะคนเราก็ต้องมีต่างเหตุผลต่างความคิดกันบ้างเรื่องธรรมดา คุณรู้แค่ว่าฉันเคารพความคิดคุณและเข้าใจในสิ่งที่คุณสื่อก็พอ (ไม่ใช่ในแง่ร้ายนะ)

 

ถึงคุณจิ๊บจิ๊บ...โดยเฉพาะ

ดูเหมือนคุณจะคิดมากนะครับ...

ผมยังมองไม่เห็นว่ามีข้อความประโยคไหน หรือบรรทัดไหนของคุณ
ที่ไปสร้างความขุ่นเคือง หรือสร้างความไม่พอใจให้กับเพื่อนสมาชิกท่านใด

คุณไม่จำเป็นต้องออกมาขอโทษ

ผมมีความรู้สึกว่าคุณกำลังตำหนิตัวเอง
คุณก็แค่แสดงความเห็น วิเคราะห์วิจารณ์ข่าวสารไปตามความรู้สึกและเหตุผลส่วนตัว
ไม่ได้ใช้คำพูดที่รุนแรงอะไรมากมาย... อ่านดูแล้วก็ปกติ

ผมชอบประโยคนี้ของคุณนะ "ชีวิตต้องวางเดิมพันกับเงินไม่ถึงร้อย"

ทำให้นึกถึงข่าวก่อนหน้านี้ ที่เกือบจะฆ่ากันตายเพียงเพราะ "น้ำจิ้มข้าวมันไก่"

 

ดิฉันขอโทษ ไม่ได้ตั้งใจจะไปว่าคุณ บางทีก็ใช้คำพูดไม่ค่อยถูกเพราะไม่ค่อยจะได้คุยกับคนสักเท่าไร แต่เท่าที่อ่านดูคุณเป็นคนที่เซ้นซิทิฟ ต่อคำพูดของผู้อื่น หรือค่อนข้างอ่อนโยน เอาเป็นว่าขอโทษก็แล้วกันคะ

 

คือ ผมว่า โตเกียว ยี่สิบ พิเศษ ไส่เครื่องสามอย่าง คือ ราคามันก็ต้องแพงกว่าปกติดอยู่แล้วนะคับ แล้วอิกอย่าง ทำไมต้องไปดูถูกเขาด้วยครับ และด้วยความไม่มีสติจาก น้ำเมาก็ด้วยนะครับ แล้วเพื่อนอีกสองคน ไม่คิดจะห้ามปรามเลยเหรอครับ
คือ ผมไม่อยากจะแสดงความเห็นกระทบใครนะครับทั้งฝ่ายกระทำและฝ่ายถูกกระทำ
แต่คิดว่ามันไม่ถูกที่จะไปว่าคนขายโตเกียวว่าเป็นฝ่ายผิดครับ แต่ ผมขอโทษคนขายโตเกียวว่าทำเกินกว่า เหตุครับและอีกฝ่ายก็ยั่วยุเกินไปครับ

และตอนนี้ กรรมก็ได้สนอง การกระทำอันเกินกว่าเหตุของคนขายโตเกียวแล้วครับ คุกงัยครับ

อีกอย่างนะครับ ผมรู้สึกว่าถ้ามันแพงก็กินอันล้ะ สิบบาทก็ได้นี่ครับ ทุกวันนี้ผมยังกินอันล้ะสิบบาทเลยครับ

ปล.พ่อของผมสอน ไว้ว่า เกิดเป็นคน อย่าดูถูกคนครับ

ขอบคุณครับ

 

เเพงยังไงอะครับ เเถวบ้านผมอันใหญ่พิเศษก็ 20 บาทเหมือนกัน ใส่ไข่นกกระทา 2 ลูก ไส้กรอก หมูสับ เเป้งอีก ราชบุรี เค้าขายของก็เหนื่อยเค้าเเต่เอ็งนี่เกิดมารวยเรียนเอเบค เเต่ไปว่าเค้าขายของเเพง โชคดีครับ

 

นี่คงเป็นกรณีศึกษาได้ว่าทำไมพุทธองค์ท่านห้ามการดื่มสุราไว้ในศีลข้อที่ 5

หากชายผู้นั้นไม่ได้ดื่มสุราแล้วจอดซื้อขนมโตเกียว ต่อให้เขม่นกันยังไงก็คง
ไม่ลงไปหาเรื่องแบบถึงตัวกันอย่างนี้แน่นอน และก็คงไม่จบชีวิตง่ายๆแบบนี้
คนขายก็คงไม่ต้องป้องกันตัวแบบตกใจ จนเป็นเหตุให้มีผู้เสียชีวิตเดือดร้อน
ยังความโศกเศร้าไปถึงครอบครัวของตนเองและผู้อื่นอีกด้วย

ขอเจริญในธรรมทุกท่านนะครับ

 

อย่าตัดสินหนังสือจากหน้าปก อย่าตัดสินคนจากสิ่งที่สังคมตราหน้า

ถ้าเขาเป็นคนชั่ว คนเลว จริง เขาคงไม่มาขายขนมโตเกียว
ยุคปัจจุบันนี้ การจี้ ปล้น หลอกลวง ยาเสพติด มันเป็นอาชีพที่เข้าถึงได้ไม่ยาก
การที่เขาขายขนมโตเกียวเลี้ยงชีพ มันก็บ่งบอกอะไรบางอย่าง

อีกอย่างหนึ่ง การฆ่าในกรณีนี้ เป็นการฆ่าที่ไม่มีเหตุจูงใจเลยโดยสิ้นเชิง
ฆ่าคนตายแล้ว เขาได้อะไร? เขาได้ใช้ทรัพย์สินที่ได้มาจากการฆ่าหรือ? เขาสนุกหรือ? เขาได้ผลประโยชน์อะไรตอบแทนหรือ?

คนหาเช้ากินค่ำ ในสังคมก็ถือว่าเสียเปรียบกว่าเด็กเรียน ม.เอกชน อยู่แล้ว เขาก็คงไม่อยากไปยุ่งอะไรให้เกิดปัญหากับตัวเขาตามมาภายหลัง

นอกจากนี้ สถาบันการศึกษา ก็ไม่ได้รับประกันความดีของคนเลย
ผมรู้จักเพื่อนๆ และ น้องๆ ที่จบมาจากสถาบันชื่อดังหลายคน เรื่องของความเลวนั้นเป็นเรื่องของตัวบุคคล ไม่ใช่สถาบัน คนที่มอมผู้หญิงข่มขืน คนที่ฉ้อโกงเงินส่วนรวมของรุ่น คนที่กินเหล้าเมาขับรถชนคนตาย แล้วเอาเส้นสายไปบีบให้ตนเองหลุดจากโทษ ไม่ชดใช้อะไรทั้งสิ้นแก่ครอบครัวผู้ตาย ก็พวกที่จบมาจากสถาบันพวกนี้ทั้งนั้น

ให้ DuchessFidgette เร่งปฏิบัติไปเรื่อยๆ ให้คลายความยึดมั่น ในบุคคลอื่น และ ตนเอง ออกเสีย มันจะได้พ้นทุกข์โดยเร็ว

 

..เมื่อได้เกิดเป็นมนุษย์แล้ว..ควรนำพาตนเองให้พ้นทางแห่งความประมาท..

"ทุกการตัดสินใจของ "วันนี้" เราควรคิดให้ดีดี เพราะว่า "วันนี้" จะไม่มีการหวนกลับมาใหม่เหมือนเดิม..ได้อีก"

 

คนเรานี่ก็แปลกเนอะ ใครคิดแปลก คิดต่างก็บอกว่าคิดได้งัยกัน แล้วคุณคิดแบบนั้นได้งัยล่ะ >>>>>>> ทุกโอกาสเป็นไปได้ ขนาดแค่แย่งที่นั่งยังฆ่ากันตาย แม้แต่คำพูดคำเดียวยังยิงกันได้ จะเอาอะไรมากฬ<<<

 

เถียงกันแทบตาย ต่างคนต่างเหตุผล โยนไปที่กรรมเถิดคะ ไม่ใช้คู่เวรกรรมกันแล้ว คงแคล้วคลาด ใช่ว่านายขนมโตเกียวถือมีดฆ่าคนมาทั้งวันซะเมื่อไหร่ รอนักศึกษาคนนี้คนเดียว