ถ้าผมบวชเป็นพระเเล้วทำผิดศิลกับสิกาจะรับบาปอะไรบ้าง

เราไม่ต้องมาเถียงกันดอกใครทำอย่างไรก็ได้อย่างนั้นอย่างไม่มีผิดเพี้ยนแม้แต่นิดเดียว ขอแต่เราไม่ไปทำตามเขาเท่านั้น ดูเขาเป็นครูเขากล้าทำชั่วให้สังคมได้รับรู้ ขอถามหน่อยคนแบบนี้ถ้าให้ไปรับงานใหญ่ใครเขาจะเชื่อถือ ? ตอนนี้เขายังไม่ได้รับผลของเขาหรอก แต่อนาคตนี้แน่ๆ เพราะเคยเห็นมาแล้วกรณีแบบนี้

 

สังคมทุกวันนี้ความเสื่อมมันเร็วกว่าบาปมาก อย่างหน้าที่การงานทำดีไม่มีทางไดัดี ถ้าเอาใจเจ้านายไม่เป็น

 

ถ้ารู้ว่าผิดในข้อนี้ก็ออกมาจากผ้าเหลืองคร้บ มันปาราชิกแล้วครับโทษก้อเวจีนรกแต่ก็ยังบวชเณรเพื่อเก็บบุญได้อยู่ครับ. บุญทางพระหมดแล้วก็อย่าเพิกเฉยให้ถือศีลทำคุณงามความดีกิเลสมันพานรก แต่พอเราไปนรกกิเลสมันไม่ไปกับเรา กิเลสมันชั่วจริงๆ

 

ไม่ใช่อนันตริยกรรมนะคุณ ยังสามารถที่จะบรรลุธรรมและไปสวรรค์ได้ ไม่ห้ามสวรรค์ ไม่ห้ามนิพพาน

 

สิ่งที่ทำผิดไปแล้ว เราจะไม่ทำอีก
แต่ก็อาบัติปราชิกไปแล้ว ขาดจากความเป็นพระแล้ว
เมื่อกล้าทำ ก็ให้กล้ายอมรับผลที่จะตามมา
ทั้งผลในปัจจุบัน และผลในอนาคต
นับตั้งแต่นี้เป็นต้นไป ตั้งใจทำความดีทุกอย่าง
ทาน ศีล ภาวนา ทำให้เยอะเยอะด้วยกำลังใจ
ถ้าถึงที่สุดลงข้างล่างแล้ว
เมื่อพ้นขึ้นมาอย่างน้อยบุญใหญ่ที่เคยทำ
ก็จะเข้าสนองให้เข้าถึงมรรคผลนิพพานได้โดยพลัน
สู้ๆนะครับ
ไม่มีใครที่ไม่เคยทำผิด ไม่มีใครที่ไม่เคยทำพลาด

 

คำสอนของสมณโคดม ตรัสว่า อดีตล่วงไปแล้ว อนาคตก็ยังไม่มา ปัจจุบันเราทำอะไรอยู่ ควรตั้งอยู่ในความไม่ประมาท สร้างความดีให้มากที่สุดครับ เราก็คือสัตว์โลก ย่อมมีบ้างที่ไปตามกระแสโลก แต่สำนึกได้ ก็กลับตัวกลับใจได้ครับ ขอให้เจริญๆสาธุ

 

ก็ไม่ใช่อนันตริยกรรมนั่นแหละ ถึงไม่ห้ามสวรรค์
แต่ห้ามนิพพาน
ปาราชิกแล้วบรรลุธรรมได้ไม่เคยปรากฏ

 

ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น

ปาราชิก คือประเภทของโทษที่เกิดจากการล่วงละเมิดสิกขาบทประเภท ครุอาบัติ อาบัติ

หนักที่สุด ที่เรียกว่า อาบัติปาราชิก พระภิกษุต้องอาบัติปาราชิกสี่ข้อใดข้อหนึ่ง แม้จะไม่

กล่าวลาสิกขาบท ก็ถือว่าขาดจากความเป็นพระภิกษุทันที เมื่อความผิดสำเร็จ

ปาราชิก มี 4 ข้อ อยู่ใน ศีล 227 ได้แก่

1.เสพเมถุน แม้กับสัตว์เดรัจฉานตัวเมีย (ร่วมสังวาสกับคนหรือสัตว์)

2.ถือเอาทรัพย์ที่เจ้าของไม่ได้ให้ มาเป็นของตน จากบ้านก็ดี จากป่าก็ดี (ขโมย)

3.พรากกายมนุษย์จากชีวิต (ฆ่าคน) หรือแสวงหาศาสตราอันจะนำไปสู่ความตายแก่

ร่างกายมนุษย์

4.กล่าวอวดอุตตริมนุสสธรรม อันเป็นความเห็นอย่างประเสริฐ อย่างสามารถ น้อมเข้า

ในตัวว่า ข้าพเจ้ารู้อย่างนี้ ข้าพเจ้าเห็นอย่างนี้ (ไม่รู้จริง แต่โอ้อวดความสามารถของ

ตัวเอง)

สำหรับ พระ ที่ต้องอาบัติ ปาราชิก แต่หากสึกออกมาเป็นเพศคฤหัสถ์แล้ว

สามารถอบรมปัญญา และ บรรลุ มรรคผล เป็นพระอริบุคคลได้ เพราะ อาบัติ

ไม่ได้ติดตัวมา สำหรับผู้ที่กลับมาเป็นเพศคฤหัสถ์ ครับ

ดังข้อความในพระไตรปิฎก

พระสุตตันตปิฎก อังคุตรนิกาย เอกนิบาต เล่ม ๑ ภาค ๑ - หน้าที่ 119

ข้อความบางตอนจากอรรถกถา อัจฉราสังฆาตวรรค

.......ไม่พึงอาจละฐานะได้ แต่นั้นบาปของภิกษุเหล่านั้น กำเริบขึ้น จะ

พึงทำเธอให้จมลงในอบายถ่ายเดียว แต่ฟังเทศนากัณฑ์นี้แล้ว เกิด

ความสังเวช ละฐานะ. ตั้งอยู่ในภูมิแห่งสามเณร บำเพ็ญศีล ๑๐

ประกอบขวนขวายในโยนิโสมนสิการ บางพวกเป็นพระโสดาบัน

บางพวกเป็นพระสกทาคามี บางพวกเป็นอนาคามี บางพวกบังเกิด

ในเทวโลก. พระธรรมเทศนาได้มีผลแม้แก่ภิกษุผู้ต้องอาบัติปาราชิก

ด้วยอาการอย่างนี้. ฝ่ายภิกษุนอกนี้ ถ้าไม่พึงได้ฟังพระธรรมเทศนา

กัณฑ์นี้ไซร้ เมื่อกาลล่วงไป ๆ ก็จะพึงต้องอาบัติสังฆาฑิเสสบ้าง

ปาราชิกบ้าง ครั้นได้ฟังพระธรรมเทศนากัณฑ์นี้แล้ว คิดว่า พระ-

พุทธศาสนา ช่างขัดเกลาจริงหนอ พวกเราไม่สามารถจะบำเพ็ญ

ข้อปฏิบัตินี้ตลอดชีวิตได้ จำเราจักลาสิกขา บำเพ็ญอุบาสกธรรม

จักพ้นจากทุกข์ได้ ดังนี้แล้ว จึงพากันสึกไปเป็นคฤหัสถ์. ชนเหล่านั้น

ตั้งอยู่ในสรณะ ๓ รักษาศีล ๕ บำเพ็ญอุบาสกธรรม บางพวกเป็น

พระโสดาบัน บางพวกเป็นสกทาคามี บางพวกเป็นอนาคามี บางพวก

บังเกิดในเทวโลกแล. ฯลฯ

ข้อสังเกตุ จากเนื้อความ เป็นพระอริยะ ได้ถึงอนาคามี หรืออย่างน้อยๆบังเกิดในเทวโลก ดังนั้น อย่าท้อครับ


จากเว็บ ปราชิกแล้วบรรลุธรรมได้หรือเปล่า