จิตฟุ้งซ่าน ครับ ไม่สงบเลย ควรทำอย่างไรดีครับ

บางทีก็ชอบคิดมาก บางทีก็กลัวนั่นกลัวนี่ บางทีมันคิดไปเอง โดยที่เราไม่ได้ตั้งใจ ผมควรจะทำอย่างไรดีครับ

 

คิดแต่สิ่งดีดี ทำแต่สิ่งดีดีคะ

 

ไม่ต้องทำอะไรหรอกครับ เพราะพอมันเกิดขึ้น สักระยะหนึ่ง มันก็หมดดับไป ไม่ได้ตั้งอยู่ตลอดกาลหรอกครับ..

เราเพียงตั้งสติรู้ว่า มันเกิดขึ้นมาแล้วเำพราะเราส่งใจไปคิด ด้วยอำนาจตัณหาราคะบ้าง พยาบาทบ้าง หลงบ้างมานะบ้าง ทิฏฐิบ้างสลับกันไปตามแต่ปัจจัยใดมากระตุ้น..ครั้นปัจจัยหมดไปหรืออ่อนกำลังลง ความคิดปรุงแต่งนั้นๆก็หมดไป การมีสติรู้ทันความคิด ไม่ร่วมสร้างเสริมให้ความคิดแตกกิ่งขยายผลไป จะเป็นการตัดกระแสความคิดฟุ้งไปได้ แต่ไม่นานก็จะมีควาคิดใหม่โผล่มาอีก ก็ตั้งสติตามรู้ทันไป จิตนั้นมีปรกติต้องรู้อารมณ์เสมอไม่ว่างเปล่าได้ เรามีหน้าี่ที่ฝึกจิตให้ชำนาญในการรู้อารมณ์ที่เป็นฝักฝ่ายแห่งกุศล มี ทาน ศีล ภาวนา สมาธิ เมตตากรุณามุทิตาเนืองๆ ..ในที่สุด แม้มีความคิดเรื่องที่ไม่เป็นกุศลเกิด ก็แก้ไขให้เปลี่ยนเป็นการพิจารณาสิ่งนั้นในทางกุศลได้..อย่าได้กระวนกระวายใคร่ิอยากสงบๆหรือเงียบดิ่งอะไรๆไปจนกลายเป็นเครื่องฟุ้งซ่านของจิตอีก..

การฝึกฝนทุกชนิดต้องอาศัยเวลาและความเพียร ลองทำดูนะครับ..

 

คาถารวมจิต​

"อิติ สัมมาสัมพุทธัสสะ มะมะ จิตตัง"​

ถ้ารู้สึกว่ากำลังใจของเราไม่ทรงตัว มันฟุ้งซ่าน ดึงเข้ามาสู่อารมณ์ภาวนาได้ยาก ลองท่องดูครับจนกว่าจะดีขึ้น ผม copy มาให้อ่านและทดลองดูครับเป็นอีกทางเลือก

อีกวิธีก็เดินจงกลมพร้อมจับลมหายใจครับ

 

คงต้องวางอุบายกับจิตตัวเองในการฝึกสมาธิครับ

1.) คิดปล่อยวางปัญหาทั้งหมดเพื่อให้จิตสงบจากเรื่องย้ำคิดย้ำทำ แนวๆคิดว่าไม่มีอะไรต้องห่วงแล้ว วางมันให้หมด ตามอุบายที่สร้างขึ้นเพื่อให้เลิกคิดซ้ำซาก

2.) วางเป้าหมายการฝึกให้ไกลๆ จะได้มุ่งมั่น เช่น หลังจากฝึกสมาธิแบบพื้นฐาน เรามีโครงการฝึกอะไรต่อ

3.) ฝึกตามคำแนะนำอ่านจากเว็บของทางวัดต่างๆ ลองหาอ่านเรื่อยๆคงจะเจอแนวทางที่ตรงกับจริตเราก็เป็นได้ ลางเนื้อชอบลางยา ประมาณนี้

 

ระลึกรู้ลมหายใจครับ

ทำทานเป็นประจำ

ถือศีล 5

ปฎิบัติพรหมวิหาร 4

มรณานุสติ

ทำได้หายฟุ้งซ่านครับ

 

ตอนแรกต้องยอมให้มันได้ใจไปก่อน แล้วค่อยจัดการมันที่หลัง จะง่ายที่สุด

 

ต้องใช้วิธีของพระพุทธเจ้าแก้ คือทำ อานาปานสติ แล้วก็ละนันทิ( ความเพลิน)