66.เจ้าสำราญ กับ เด็กเลี้ยงแกะ ไปด้วยกัน...ไหม ???

๖๖

เจ้าสำราญ กับ เด็กเลี้ยงแกะ ไปด้วยกัน...ไหม ???


​

หลังจากปิดงบประมาณรายจ่ายประจำปี พ.ศ.๒๕๕๖ ลงอย่างสะบักสะบอม แต่ก็จบลงอย่างสวยงามเมื่อภารหน้าที่ทุกอย่างลุล่วงไปได้ ก็ถึงช่วงเวลาเอนเตอร์เทนเล็กๆ น้อยๆ ไปปล่อยความเครียดลงทะเล แต่ไม่ได้ไปไกลเดี๋ยวกลับมาแล้วหมดแรงทำงานไม่ไหวเพราะเที่ยวมากไป หาทะเลใกล้กรุงเทพฯ ก็เป็นจังหวัดเพชรบุรีไปเที่ยวหาดไหนของเพชรบุรีดีนะ ไปหาดชำอำดีไหม ก็ดีนะแต่คนเยอะไม่สนุก เคยไปเช่าเกสเฮ้าส์นอนเล่นที่ชะอำและไปสัมมนาบ่อยๆ ที่นั้น ไม่มีชายหาดส่วนตัว งั้นถัดเข้ามาหน่อยก็เป็นหาดปึกเตียน มีรูปปั้นผีเสื้อสมุทรเป็นจุดเด่น เคยไปแล้วแต่ชายหาดไม่ยาวแล้วก็ของกินน้อย(แต่ตอนนี้เปลี่ยนไปขนาดไหนไม่รู้) งั้นถัดเข้ามาอีกก็เป็นหาดเจ้าสำราญ หาดนี้ก็เคยไปแล้ว คนไม่เยอะ ของกินของขายมีหลายร้าน เอาหล่ะได้แล้วไปนอนเล่นแถวๆ หาดเจ้าสำราญดีกว่า ทีแรกกะว่าจะไปเขาวังด้วย แต่พอขับรถเข้าที่พักที่หาดเจ้าสำราญแล้ว เกิดอาการขี้เกียจขับย้อนกลับมาที่เขาวัง เพราะระยะทางเป็นสิบๆ กิโลเมตรเลย อีกใจก็จะไปแวะพระราชวังบ้านปืนซึ่งอยู่ตรงทางเข้ามา ก็ไม่มีสมาชิกในทีมคนไหนในคณะจะออกมาอีกเพราะอย่างที่ว่า มาถึงหาดแล้วจึงไม่อยากออกไปไหน เกิดอาการเซ็งเล็กๆ ไม่ว่ากัน ความนิยมชมชอบของคนต่างกันเนอะ งั้นนั่งเล่นนอนเล่นที่บ้านพักกับเล่นน้ำที่หาดแทนก็แล้วกัน...

​

 

ไปหาข้อมูลมา เขาว่าไว้ว่า(ลอกมาวางไว้เปลี่ยนแปลงข้อความนิดหน่อย...)
หาดเจ้าสำราญ อยู่ในตำบลหาดเจ้าสำราญ อำเภอเมืองเพชรบุรี จังหวัดเพชรบุรี ตั้งอยู่ห่างจากตัวเมืองเพชรบุรี ประมาณ ๑๕ กิโลเมตร เป็นชายหาด ที่เคยเป็นสถานที่ท่องเที่ยวสำคัญ มาแต่สมัยโบราณ มีประวัติเล่ากันมาว่า สมเด็จพระนเรศวรมหาราช เคยเสด็จมาที่นี่พร้อมด้วยสมเด็จพระเอกาทศรถ ทรงพอพระราชหฤทัย ในความงามของหาดนี้มาก ทรงประทับแรมอยู่หลายวันจนชาวบ้านเรียกหาดนี้ว่า หาดเจ้าสำราญ จากหาดเจ้าสำราญ ไปทางใต้ประมาณ ๗ กิโลเมตร เป็นชายหาดปึกเตียนซึ่งเป็นสถานที่ท่องเที่ยว อีกแห่งของจังหวัดเพชรบุรี

​

 

หาดเจ้าสำราญเจริญถึงขีดสุดในสมัยพระบาทสมเด็จพระมงกุฎเกล้าเจ้าอยู่หัว รัชกาลที่ ๖ ซึ่งเป็นหาดที่มีชื่อเสียงมากกว่าหาดอื่นๆ ในสมัยนั้น โดยโปรดเกล้าให้สร้างค่ายหลวงขึ้นเรียกว่า "ค่ายหลวงบางทะลุ" ตามชื่อของตำบลบางทะลุ ที่เป็นที่ตั้งโดยมี "พระตำหนักบริเวณริมหาดแห่งนี้เรียกว่า “พระตำหนักหาดเจ้าสำราญ” ภายหลังทรงหายจากพระประชวร ทรงได้เปลี่ยนชื่อตำบลเสียใหม่ ด้วยชื่อเดิมเห็นว่าไม่เป็นมงคล เป็น ตำบลหาดเจ้าสำราญ ตามชื่อของหาดแต่ต่อมาทรงได้ย้ายพระตำหนักไปยังจุดที่เป็น พระราชนิเวศน์มฤคทายวันในปัจจุบัน

เพราะหาดเจ้าสำราญมีแมลงวันชุมเนื่องจากพระตำหนักแห่งนี้ตั้งอยู่ใกล้หมู่บ้านชาวประมงทำให้พระตำหนักแห่งนี้มีแมลงวันชุมจนพระองค์แอบได้ยินข้าราชบริพารในพระองค์ บ่นว่า "หาดเจ้าสำราญแต่ข้าราชบริพารเบื่อ" และหาดแห่งนี้ขาดแคลนน้ำจืดจึงโปรดให้ย้ายไปในที่สุด

​

 

ชายหาดแห่งนี้เป็นแหล่งท่องเที่ยวที่น่าไปพักผ่อนแห่งหนึ่ง มีบรรยากาศที่เงียบสงบ อากาศเย็นสบาย มีสัตว์ทะเลที่อุดมสมบูรณ์ ทั้ง ปูเสฉวน หอย แมงกะพรุน มีที่พักพร้อม มีร้านสะดวกซื้ออยู่ใกล้เคียง สามารถลงเล่นน้ำได้ ในบริเวณใกล้เคียงมีหมู่บ้านชาวประมง ชายหาดแห่งนี้ทรายถูกพัดถมขึ้นมามากขึ้นเรื่อยๆ จึงมีทรายที่ละเอียดมากในส่วนของต้นหาด ที่นี่จึงเป็นแหล่งท่องเที่ยวที่ไม่ต้องไปไกลมาก และมีความสวยงามมากแห่งหนึ่ง

​

 

และอีกแหล่งข้อมูลกล่าวไว้ว่า
อาจารย์ล้อม เพ็งแก้ว ผู้เชี่ยวชาญทางประวัติศาสตร์วัฒนธรรมเมืองเพชรบุรี ได้เขียนถึงประวัติความเป็นมาของหาดเจ้าสำราญว่า แต่เดิมนั้น ที่นี่ เรียกว่า “บางทะลุ” ตามเอกสารบันทึกในรัชกาลที่ ๖ บันทึกราชกิจรายวัน และ บันทึกของ ม.ล. ปิ่น มาลากุล ได้กล่าวว่า

พระบาทสมเด็จพระมงกุฎเกล้าเจ้าอยู่หัว รัชกาลที่ ๖ โปรดเกล้าให้ข้าราชบริพาร เสาะหาพื้นที่ที่มีอากาศเหมาะสมในการ เสด็จพระราชดำเนินมาพักผ่อนพระวรกาย เพื่อพระพลานามัย ซึ่งในขณะนั้น พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวรัชกาลที่ ๖ ทรงประชวร ด้วยโรครูมาติซึ่ม มีพระอาการปวดตามพระวรกาย แพทย์หลวงประจำพระองค์ จึงได้กราบบังคมทูลให้เสด็จไปประทับ ณ สถานที่ที่อบอุ่น อากาศถ่ายเทสะดวกแถบชายทะเลซึ่งในขณะนั้น “หัวหิน” เป็นสถานตากอากาศที่เริ่มได้รับความนิยมแล้ว พระองค์จึงไม่ทรงต้องพระราชประสงค์เพราะอาจไปขัดความสำราญของประชาชนที่ไปตากอากาศ

​

 

พระองค์ได้มีพระราชปรารภว่า “ที่นั่นกำลังเป็นที่นิยมของประชาชนทั่วไป ไม่อยากจะเข้าไปรบกวน ความสนุกสบายของพวกเขา” (ตามบันทึกเรื่องที่ประทับชายทะเลของ พระบาทสมเด็จพระมงกุฎเกล้าเจ้าอยู่หัว เรียบเรียงโดย จมื่นอมรดรุณารักษ์) เพราะด้วยประเพณีดั้งเดิมนั้น เมื่อพระมหากษัตริย์ เสด็จประทับแรมที่ใด บริเวณนั้นจะถูกกำหนดเขตอาณาไว้เฉพาะพระองค์กับข้าราชบริพารที่ตามเสด็จจำนวนมาก คนทั่วไปจึงถูกกันออกและไม่สามารถเข้าใช้สถานที่ได้ ด้วยเหตุนี้จึงทรงพระกรุณาโปรดเกล้าฯ ให้กระทรวงทหารเรือ สำรวจหาทำเลที่เหมาะสม เพื่อสร้างพระราชวังฤดูร้อน เมื่อมีรายงานกราบบังคมทูลว่า ที่ดินตำบลบางทะลุ อำเภอชะอำ มีหาดทรายสะอาด จึงโปรดเกล้าให้ดำเนินการก่อสร้างพระราชวังแบบเรียบง่าย ขึ้นในปี พ.ศ.๒๔๖๐ แล้วพระราชทานชื่อชายทะเลบริเวณพระราชวังแทนชื่อเดิม ว่า หาดเจ้าสำราญ นอกจากจะทรงใช้พระราชวังใหม่เป็นที่ประทับแรมเพื่อพระพลานามัยแล้ว ยังใช้สำหรับทอดพระเนตรการซ้อมรบของกองกำลังเสือป่าจังหวัดจังหวัดเพชรบุรี จึงทำให้เรียงกันติดปากว่า “ค่ายหลวงหาดเจ้าสำราญ”

​

 

พระบาทสมเด็จพระมงกุฎเกล้าเจ้าอยู่หัว รัชกาลที่ ๖ เสด็จประทับแรมที่ค่ายหลวงในแต่ละครั้งนั้นเป็นเวลาหลายวัน บางครั้งเป็นเดือนระหว่างช่วงเวลา พ.ศ.๒๔๖๑ ถึง พ.ศ.๒๔๖๖

แต่เนื่องด้วยมีสิ่งรบกวนพระราชหฤทัย คือมีแมลงวันหัวเขียวชุกชุม เพราะบริเวณปากคลองบางทะลุเป็นที่จอดเรือหาปลาของชาวประมง อีกทั้งน้ำจืดก็ขาดแคลน จึงโปรดเกล้าฯ ให้พระยาวรพงษ์สร้างทางรถไฟจากหาดเจ้าสำราญไปยังท่าน้ำเมืองเพชร เพื่อใช้ลำเลียงน้ำจืดจากเมืองเพชรมายังตำหนักที่ประทับ ซึ่งทางรถไฟเล็กในปัจจุบันคือถนนสายเมืองเพชรมายังหาดเจ้าสำราญ ต่อมาโปรดเกล้าฯ ให้ย้ายค่ายหลวงไปสร้างที่ใหม่ ณ บริเวณตำบลห้วยทราย อำเภอชะอำ ออกแบบโดยสถาปนิกชาวอิตาลี รูปแบบไทย ผสมยุโรป สร้างด้วยไม้ทั้งหลังและพระราชทานชื่อว่า พระราชนิเวศน์มฤคทายวัน

​

 

อาจารย์ล้อม ยังได้เขียนไว้อีกว่า หลังจากรื้อทางรถไฟและสร้างถนนขึ้นมาแทนนั้น ผู้คนต่างถิ่นก็แวะเวียนไปเที่ยวกันแต่ไม่มากนักเพราะท้องทะเลที่นี่เป็นเพียงชายหาดโล่งๆ เงียบสงบ ขับรถเล่น จับปูลม หาหอย หาปูเสฉวน เที่ยวกันพอเหนื่อย ก็กลับ หรือไม่ก็ขับรถไปเที่ยวกันต่อที่ ชะอำ หรือ ไม่ก็ ที่หัวหิน ปัจจุบันแม้ไม่มีพระตำหนักฯ แต่ผู้คนที่นี่คงรำลึกถึงและเล่าขานให้นักท่องเที่ยวคนต่างถิ่น ถึงที่มาของหาดเจ้าสำราญด้วยความภูมิใจที่ครั้งหนึ่งที่แห่งนี้ เคยเป็นที่ประทับของพระบาทสมเด็จพระมงกุฎเกล้าเจ้าอยู่หัว เพื่อทรงพระเกษมสำราญระหว่างแปรพระราชฐาน
และยังคงให้ความสุขสำราญ แก่ผู้คนที่ไปพักผ่อนจนถึงทุกวันนี้


ข้อมูลหาดเจ้าสำราญหาได้เพียงเท่านี้ แต่เคยอ่านเจอแต่จำไม่ได้ว่าเจอที่ไหนบอกว่าชื่อเดิมเป็นหาดเจ้ารำคาญ เพราะแมลงวันเยอะนี่แหล่ะ เมื่อแปรพระราชฐานแล้วเจอแมลงวันรบกวนหนักๆ เข้า จึงได้ชื่อว่าหาดเจ้ารำคาญ เมื่อได้ย้ายพระราชฐานไปที่ใหม่เป็นพระราชนิเวศน์มฤคทายวันแล้ว ต่อมาก็กลายชื่อเป็นหาดเจ้าสำราญ (ตรงนี้อย่าเพิ่งเชื่อสร้อยฟ้าฯ นะ เป็นเรื่องเล่าเพียงแค่ที่เคยอ่านผ่านๆ ตามา)

​

 

ที่พักของคณะของเราเป็นแบบบ้านทาวเฮาส์เป็นหลังๆ และมีบ้านแบบติดชายทะเลด้วย ซึ่งถูกคณะนักศึกษาปริญญาโทจากมหาวิทยาลัยแห่งหนึ่งจองไว้แล้ว และวันที่พวกเรามานี้ก็มาจ๊ะเอ๋กับคณะนักศึกษากลุ่มนี้มากันหนึ่งคันรถบัส มาทำไมกัน รู้สึกว่ามาทำกิจกรรมในคณะซึ่งมีคณะอาจารย์มาด้วย และคืนนี้คณะนักศึกษากลุ่มนี้มีกิจกรรมปาร์ตี้ชายหาด... รู้สึกว่าความสนุกของเราจะถูกบั่นทอนลงเสียแล้วล่ะ...

พวกเราเล่นน้ำทะเลกันช่วงเย็นๆ ก็มีทั้งคณะนักศึกษากับคนที่มาเที่ยวทะเล ลงเล่นน้ำกันแต่ไม่มากเท่าไหร่ จะว่าไปแล้วน้ำทะเลตรงนี้ไม่ใส สีออกขุ่นๆ ก็เป็นเรื่องปกติมั้งของชายหาดฝั่งทะเล เพราะไม่ใช่ชายหาดบนเกาะน้ำทะเลจะใส แต่ทว่า เล่นๆ น้ำไปได้ไม่นานนัก ก็จะเจอกับเจ้าตัวใสๆ ลอยกระเพื่อมอยู่ในน้ำ บางทีอยู่ดีๆ ก็โผล่เข้ามาอยู่ตรงหน้าอย่างไม่ทันตั้งตัว ก็แมงกะพรุนไงล่ะ เป็นฝูงเลย มีทั้งตัวเล็กๆ ก็เยอะ ตัวใหญ่ๆ ก็ใหญ่กว่าลูกฟุตบอล แล้วหนวดแมงกะพรุนก็ยาวเฟื้อยเลย ตัวใหญ่มาก สร้อยฟ้าฯ เดินมาเจอตัวนึง เกยตื้นอยู่ชายหาดก็เลยหาไม้มาเขี่ยลงทะเลไป พอเดินไปเดินมาสักพัก ก็มาเกยหาดอีกแล้ว จับไม้มาเขี่ยลงทะเลอีกที จนมาเกยหาดอีกครั้งสรุปว่ามันคงตายแล้วหล่ะ...ช่วยไม่ไหวแล้ว ตอนนี้มือนึงแบกกล้อง อีกมือนึงล้วงกระเป๋าไปหยิบไอโฟนมาถ่ายรูปจะอัพส่งไลน์ไปอวดเพื่อนซะหน่อย แต่กระเป๋ากางเกงดันขาดทำให้ไอโฟนล่วงลงเล่นน้ำทะเลเรียบร้อยเลย ไปสงบนิ่งอยู่ใต้น้ำ เจ๊งไหมนั่น รีบหยิบขึ้นมาปิดเครื่องเดินขึ้นฝั่งแล้วเช็ดให้แห้ง...

​

ตอนช่วงใกล้มืดตามบ้านพักแต่ละหลังเริ่มบรรเลงเพลงกันกระหึ่มไปหมด ไม่มีใครว่ากันเพราะมาเที่ยว ส่วนริมชายหาดกลุ่มปริญญาโท ก็กางเต้นผ้าใบ ตั้งโต๊ะ กำลังจัดสถานที่ทำไนท์ปาร์ตี้ กลุ่มของสร้อยฟ้าฯ พอกินข้าวเสร็จแล้ว ดูหนัง นับเลข(ไม่ได้นั่งนับกับเขานะ) สักพักต่างคนก็ต่างกระจายไปนั่งเล่นริมชายหาด ดูเขาปาร์ตี้กัน ทีแรกกะว่าจะแบกกล้องแบกขาตั้งกล้องมาถ่ายรูปทะเลตอนมืดๆ แต่มองๆ แล้วแสงไฟตามชายหาดไม่มีเลย มืดไปหมด ก็เลยไม่แบกมา มานั่งเล่นแทน ตอนกลางคืนนี้ ลมสงัดมาก ไม่มีลมเลยหล่ะ แถมมียุงอีกต่างหาก กลับเข้าบ้านพักดีกว่า ขึ้นมาบนห้องนอนคว้าไอโฟนมาเปิดดู ยังใช้ได้อยู่ นึกว่าจะได้ซื้อเครื่องใหม่ซะแล้ว ...คืนนี้ง่วงแต่นอนไม่ค่อยหลับ สงสัยผิดที่....

 

เช้านี้ตื่นมาประมาณตีห้ากว่าๆ มีคนตื่นก่อนเรา เห็นว่าไปเดินเล่นชายหาด ก็เลยรีบลุกไปเดินชายหาดบ้าง คราวนี้แบกกล้องแบกขาตั้งกล้องไปถ่ายรูปตอนดวงอาทิตย์ใกล้ขึ้นขอบฟ้า เช้านี้น้ำทะเลลงเยอะ มองเห็นสันดอนทรายที่เมื่อวานถูกน้ำท่วมมิด และสามารถเดินไปถึงคันหินกันคลื่นที่อยู่ในทะเลได้ด้วย มีแมงกะพรุนมาเกยหาดเต็มไปหมด และบางตัวใหญ่กว่าตัวที่เจอเมื่อวานเสียอีก ทำไมมันชอบมาเกยหาดนะไม่เข้าใจ บริเวณหาดถ้าเดินระวังนิดนึงก็ดีเพราะจะมีพวกปูลมที่ชอบขุดรู โผล่ขึ้นมาเดินอยู่บนหาด เห็นปูพวกนี้ใช่ว่าจะเดินเร็วนะมันมีสเต็ปการเดินของมันคือเดินๆๆๆ หยุดชะงัก เดินๆๆๆ แล้วก็หยุดชะงัก ฉะนั้นในช่วงที่หยุดชะงักบางครั้งจะมาบรรจบพอดีกับที่เท้าเราเดินมาถึงมันก็จะแบนติดเท้าเรา

​

 

...ปุ่มๆ ที่ชายหาดนี่รูปูทั้งนั้นเลย...
​

 

​

 

....คอยดวงอาทิตย์ขึ้น แต่เช้านี้มีเมฆพอสมควร....

​

 

​

 

​

 

​

 

ตอนเช้าๆ อย่างนี้จะมีเรือประมงเข้ามาทอดสมอที่หาด ซึ่งก็สามารถไปซื้ออาหารทะเลแบบสดๆ ที่นี่ได้เลย และชาวประมงก็จะคัดพวกสัตว์ทะเลที่ขายไม่ได้โยนทิ้งน้ำ พวกนี้ก็จะลอยตุ๊บป่องมาเกยหาดตายหลายตัว

​

 

​

 

​

 

สร้อยฟ้าฯ เดินเล่นจนมาถึงคันหินกันคลื่น มองไกลๆ ก็ไม่สูงเท่าไหร่ พอมาใกล้ๆ สูงเหมือนกันแฮะ ลองปีนขึ้นไปดู ตอนปีนๆ ง่ายแต่ตอนลงนี่แหล่ะ ต้องคลานลง

​