ตายเเทนคนอื่น

มีเรื่องสงสัยครับ การฆ่าตัวตายนี้ลงนรกใช่ไหมครับ?

สมมุติว่า มีทหารอยู่เเล้วเขาบาดเจ็บใกล้ตายเเล้วล่ะ เขาเอาระเบิดมาไว้ที่ตัว

เพื่อถ่วงเวลาข้าศึกเพื่อให้เพือนๆหนีไป เเบบนี้ถือว่าเป็นการฆ่าตัวตายหรือป่าว

หรือในกรณีอื่นๆ ที่ทำให้ตัวเองตาย เเต่คนอื่นๆรอดน่ะครับ

 

น่าจะเป็นการฆ่าตัวตายนะครับ แต่จะผิดมากน้อยแค่ไหน หรือไม่ผิดเลย
ผมก็ไม่รู้ เดี๋ยวคงมีผู้เชี่ยวชาญเข้ามาตอบ

 

การฆ่าตัวตายเพื่อเป็นวีรบุรุษบาปไหม

http://palungjit.org/threads/การฆ่าตัวตายเพื่อเป็นวีรบุรุษบาปไหม.506463/

 

เอ แต่ที่ฆ่าศัตรูนี่ ไม่ถามว่าบาปด้วยหรือครับ

แต่ถ้าสงสัยเฉพาะจุดตายแทนคนอื่นผมก็จะขอตอบส่วนนี้เลยแล้วกัน ..
ก่อนอื่นขอตัดประเด็นให้สั้นลงโดย เอาเฉพาะการฆ่าตัวตาย แค่นั้นก่อน
การฆ่าตัวตายด้วยเจตนาที่เป็นกุศลไม่บาปครับแถมยังได้บุญด้วย แต่ไม่นับกรณีหลงผิดคิดไปเอง
(กรณีหลงผิดคิดไปเอง เช่น ทำประกันชีวิตไว้หลายล้าน กะว่าฆ่าตัวตายเนียนๆแล้วให้ลูกๆ ได้เงินประกัน เป็นต้น)

แต่แล้วจะรู้ได้อย่างไร.. ก็ต้องสังเกตใจตนเองในขณะจะทำครับ ว่าคุณรู้สึกเป็นสุขขึ้นมาหรือป่าว
ถ้าสุขก็เป็นบุญ แต่ถ้าเศร้าหมองก็บาปครับ

(ส่วนการฆ่าคน แม้จะฆ่าคนเลว ก็บาปนะครับ)

 

ขึ้นชื่อว่าฆ่าก็บาปหมดคะ

 

ไม่บาปเลย
เพราะจะตายอยู่แล้ว
สละชีวิตเพื่อปกป้องเพื่อนพ้อง
ใจใหญ่โตมากๆ
ไม่มีจิตเศร้าหมอง
ถ้าในชีวิตคิดดีทำดีมามาก ก็ไปที่ดีดีได้

คนที่ฆ่าตัวตายแล้วบาป
บาปเกิดเพราะคนจะฆ่าตัวตายได้นั้น
จิตใจต้องเศร้าหมองหมดหวังอย่างที่สุด
ทุกข์แล้วทุกข์อีกทุกข์ซ้ำซากจนรับไม่ได้
ระหว่างที่ทุกข์ซ้ำซากนั่นแหละคือช่วงเวลา
ที่สะสมบาปไปเรื่อยๆ
พอตายด้วยจิตสุดท้ายที่เศร้าหมอง
บาปมันก็มีกำลังมาก ไปที่ดีดีมิได้

 

ถ้าคุณเป็นยมบาลจะเอาผิดเขาอย่างไร ผมคิดว่าอยู่ที่เจตนาสำคัญที่สุด

 

ฆ่าตัวตายไม่จำเป็นต้องไปนรก

 

Ho..
ตรงแบบไม่เบี่ยง

__________________________

ข อ ใ ห้ อ่ า น สิ่ ง ที่ ผ ม เ ขี ย น นี้ ใ ห้ ดี ...
ผมเชื่อว่าลึกๆ แล้ว ... มันมีจุดสะกิดใจบางอย่าง...ในตัวคุณ
ที่จะบอกได้ว่า .. ( ??? )

ลอง รับรู้..มันด้วยสัญชาติญาณ หวังว่า..คุณจะพอเข้าใจ..ตามทัน


ความตาย..มาถึง...เมื่อคุณถึงคราว .."ต้องตาย"..
ไม่ว่าจะ..ด้วยเหตุผลที่ดีขนาดไหน..

"ต้ อ ง!! ต า ย . ." หลีกหนีไม่ได้

..นั่นคือ..คุณต้องตายแบบนี้..เวลานี้ ..ด้วยสิ่งนี้..
ความตายมา ในลักษณะที่ทำให้ คุณ..คุณ ไม่นึกสงสัย..ไม่นึกเอะใจ


ในจุดหนึ่ง

..รู้ไหม หากยังไม่ถึงคราวตาย ..

ความตาย..ก็ย่อมไม่พราก..ลมหายใจคุณ

ความตาย..จะมาในรูปแบบอื่น..ที่คุณคาดไม่ถึง
เพื่อ..หยุดการกระทำนั้นไว้..

หากคุณ ละเอียดอ่อนพอ..คุณจะสังเกตุเห็น..ความผิดปรกติ
เกินว่าที่จะเป็นความบังเอิญ ..

หากคุณรู้จักคิดย้อน.. ความผิดปรกตินี้ ..

คุณจะไม่อาจแน่ใจว่าชีวิต..เลือกคุณ
หรือคุณเลือกชีวิต..กันแน่

_____________________

ประสบการณ์ คือสิ่งที่ไม่อาจจะถ่ายทอดให้กันได้..เพียงแค่คำบอกเล่า..
_____________________

คุณไม่อาจจะเข้าใจ คำพูด..คนๆนั้นได้ ด้วยแค่! คำบอกเล่า
จนกว่า....คุณจะพบ! ประสบการณ์เดียวกัน!..


ผมแค่บอก ..จุด.. ที่ผมเคยเดินผ่าน


ก่อน !! ที่จะผ่านมันไป..ผม สังเกตุเห็นมัน!..

 

ย้ำ..
คุณจะไม่อาจแน่ใจว่าชีวิต..เลือกคุณ
หรือคุณเลือกชีวิต..กันแน่

ผมแค่บอก ..จุด.. ที่ผม เ ค ย เ ดิ น ผ่ า น

ก่อน! ที่จะผ่านมันไป!
..ผม สังเกตุเห็นมัน!..
..ผ ม สั ง เ ก ตุ เ ห็ น มั น !..

(นอกเหนือจากนั้น ... อยู่ที่ตัวคุณเอง)
_______________________
อ ย่ า เ พิ่ ง เ ชื่ อ ...
จงถามตัวคุณซ้ำ
ถามลึกลงไป..ข้างใน
ถามลงไป..

ที่ ลึ ก .. เกินส่วนของเหตุผล

 

เอาระเบิดมาไว้ที่ตัว ถ่วงเวลาค่าศึก แล้วคุณได้เป็นวีรบุรุษ แต่แม่กับพ่อที่อยู่บ้านน้ำตาตก อย่างนี้จะไปสวรรค์ไหม

 

เจตนา เป็นตัวกรรม

ถ้าเจตนา ให้เพื่อนปลอดภัย ไม่บาป
ถ้าเจตนา ฆ่าคน บาป บาปมากน้อยขึ้นอยู่กับว่า ฆ่าใคร ถ้าฆ่าคนชั่วบาปน้อย ถ้าฆ่าคนดีก็บาปเยอะขึ้นตามลำดับของความดี

 

พิจารณาดูครับ

 

อยู่ที่จิตสุดท้ายก่อนตาย

ถ้าจิตเกาะความดี(บุญ) ไปรับผลบุญก่อน คือ สวรรค์ พรหม นิพพาน

ถ้าจิตเกาะความชั่ว(บาป) ไปรับผลของบาปก่อน คือ นรก

 

จะบอกอะไรให้นะครับ

คนที่จะตายแทนคนอื่นๆได้ กำลังใจขนาดไหน

คนที่กำลังใจไม่ถึง ขนาดตัวเองยังกลัวตาย ไม่กล้าเลย จะบอกให้

.

 

บางทีการยอมตายสละชีวิตมันก็ไม่ใช่ด้วยใจที่เต็มไปด้วยบุญกุศลเสมอไป แต่อาจจะด้วยแรงความเศร้าความรัก กิเลสตัญหา ความห่วง เป็นเจ้าเข้าเจ้าของ ดิฉันเคยจะยกอวัยวะทุกอย่างให้แก่ เพื่อนชายที่รักซึ่งเป็นมะเร็งระยะสุดท้าย ซึ่งแพร่ไปทั่วแล้ว ดิฉันบอกหมอว่า มะเร็งมันแพร่กี่แห่งก็ให้เอาอวัยวะไปได้ทั้งหมด ขอให้เขามีชีวิตอยู่ก็พอ แต่หมอไม่ยอม หมอไม่ยอมผ่าให้ บอกว่าไม่เอาคนปกติไปแลกกับคนใกล้ตาย ดิฉันไม่กล้าพอจะตายแทนคนอื่น แต่กับคนที่เรารัก และเราคิดว่าคนคนนั้นเป็นของเรา เราถึงยอมตายแทนได้ อย่างนี้ไม่รู้ว่าได้บุญไหม

 

ไปดูเรื่อง Seven Pounds
ทีหลังจะได้ทำเป็น

 

จากที่ จขกท ยกตัวอย่างมานะครับ
เขาเจ็บจะตายแน่ๆแล้ว
ถ้าไม่ระเบิดตัวเองนะตรงนั้น
สุดท้ายเพื่อนๆก็เอาขี้เถ้าไปฝากพ่อแม่อยู่ดีครับ
น้ำตาพ่อแม่มันไหลอาบตั้งแต่รู้ว่าลูกไปรบแล้วครับ
สิ่งที่ทำให้พ่อแม่น้ำตาตก ต้องเป็นทุกข์นั้น
ไม่ใช่เพราะตัวลูก เพราะตัวลูกทำตามหน้าที่ (คือไปรบ)
เพราะไม่สามารถหลีกเลี่ยงได้
ส่วนพ่อแม่ก็ร้องไห้ในโชคชะตาของลูกและของตัวเอง
ไม่เป็นบาปแก่ลูกเลย
เหตุการณ์อย่างนี้มันเป็นวิบากกรรมของพ่อแม่และลูกที่สัมพันธ์กันเท่านั้น

ยกตัวอย่าง ถ้าเราเป็นสมณะ มีผู้ต้องการมาถวายของแก่เรา
แต่ด้วยจำนวนสงฆ์ที่มีน้อย แต่ผู้มาถวายมีมาก
จึงต้องเกลี่ยๆผู้ให้ไปตามจำนวนคณะสงฆ์
และบุคคลผู้นั้นตั้งใจถวายทานแก่เรา แต่ไม่ได้ดั่งใจ
เพราะคิวตนเอง ไปตรงกับสงฆ์รูปอื่น
ทำให้เสียใจ และร้องไห้
อย่างนี้จะบาปแก่เรามิได้
เพราะเราก็ปฏิบัติตามหน้าที่
และเราก็ไม่สามารถสนองความต้องการของเขาได้ในขณะนั้นๆ


แต่ถ้าลูกหนีออกจากบ้าน ทำให้พ่อแม่เสียใจ
อย่างนี้แลเป็นบาป
เพราะเป็นการกระทำที่เราเลือกเอง
เป็นการกระทำที่เห็นแก่ตัว

 

บาปไหม ฆ่าคนที่จะฆ่าเรา
ถามว่าเราอยากฆ่าเขาหรือไม่ ก็คงไม่
เขาอยากฆ่าเราหรือไม่ ไม่แน่

กรณีที่คุณยกมานั้น
เพื่อนๆเรากองกำลังของเราไม่ไหวแล้ว
กำลังจะถอนตัว กำลังจะหนี
แต่ทหารฝ่ายศรัตรูเห็นเราหนี จะตามเข้ามา
ก็คงหมายจะฆ่าเสีย เพราะความคนอง
บุคคลผู้จะตายแน่แล้ว ยอมสละชีวิตกำระเบิดไว้
หากทหารฝ่ายศรัตรูไม่ใจแคบ
ไม่วิ่งตามไปหมายสังหาร
ก็จะไม่ต้องตายเลย

กรณีอย่างนี้บุคคลผู้สละชีพนี้
ตายไปแล้วจะไปนรกสวรรค์
ขึ้นกับบุญบาปที่สะสมมา
แต่ถามว่า แล้วกรรมที่ฆ่าคนอื่นตายล่ะ
มีสิ รอในนรกนั่นแหละ ถ้าไม่พลาดลงนรกไปก็ยังไม่ต้องรีบไปชดใช้

จริงๆแล้วคนเราเกิดมา ตายเพื่อชาติ ตายเพื่อผู้อื่นได้
มันก็กรรมบันดาลทั้งนั้น เกิดมาอีก ก็คงจะได้เสียสละอีก
ทุกสิ่งทุกอย่าง เหตุการณ์ที่พานพบ
เหตุการณ์ที่บีบบังคับ ล้วนเป็นแรงกรรมบันดาล
อยู่ที่เราจะยอมรับชะตากรรมหรือจะดิ้นรนทนฝืน
แต่ถ้าคิดหนี หนีไม่พ้นหรอก

 

ขอบคุณทุกท่านที่ร่วมเเสดงความคิดเห็นครับ

ผมสงสัยนานเเล้วพอดีดูหนัง มีสถานการณ์เเบบนี้มา ถ้ามันเกิดขึ้นจริงๆเเล้วคนที่เสียสละเขาจะได้รับผลเช่นไร

ด้วยอนุภาพคุณพระพุทธ คุณพระธรรม คุณพระสงฆ์ คุณบิดามารดา คุณครูบาอาจาย์

ทุกท่านทุกพระองค์ ลูกขออุทิศบุญกุศล จากบุญกุศลที่ทำไว้ดีเเล้วตั้งเเต่อดีตชาติ จนถึงปัจจุปัน ให้กับ ญาติของข้าพเจ้าก็ดี มิใช่ญาติของข้าพเจ้าก็ดี ทหารทุกท่าน ทุกนาย ทุกคนที่ปกป้องชาติไทย เเละข้าศึกที่บุกรุก ทุกท่านทุกนาย ขอให้โมทนาในบุญนี้ ท่านมีมีความทุกข์ให้ให้ท่านได้พ้นทุกข์ ขอให้มีความสุขยิ่งๆขึ้นไป เเละอโหสิกรรมต่อกัน
สาธุสาธุ สาธุ