อยากทราบว่ามีวิธีใดในการประคองตัวเราให้ไม่ล้มเลิกการปฏิบัติธรรม

หลายคน รวมทั้งดิฉันเองเคยคิดว่า เราจะเห็นธรรมก็ต่อเมื่อเวลาที่เกิดทุกข์
ก่อนหน้าที่จะมาสนใจเรื่องศาสนาพุทธ ดิฉันเป็นคนที่มีความสุขมาตลอด มีศีลมีธรรมตามความคิดเห็นของตัวเองโดยไม่ได้อิงหลักศาสนา เพราะครอบครัวพ่อและแม่ทางบ้านแม้จะนับถือศาสนาพุทธจริง แต่ไม่มีใครสนใจว่าจะไปนิพพาน นอกจากนี้แม่ยังสอนอีกว่าคนจะไปนิพพานได้ต้อง บำเพ็ญแบบพระพุทธเจ้า มาล้านๆชาติ ไม่ใช่เรื่องธรรมดา สิ่งที่เราๆทำได้คือ เอาแค่ ไม่ไปก่อกรรมให้ผู้อื่น ทำบุญให้ ทานเยอะๆเพื่อที่ชาติหน้าจะได้เกิดมาดี เท่านั้นพอ

ดิฉันมาสนใจเรื่องศาสนาพุทธ เรื่องหลุดพ้นจริงๆจังๆก็ตอนที่มีทุกข์หนักที่สุดคือ ปี 2012 จนกระทั้งเวลาผ่านไปจนกระทั้งมาปีนี้ 2014 ชีวิตก็กลับมามีความสุข เหมือนชี้นิ้วสั่งได้อีกครั้ง เวลาดิฉันพูดถึงความสุขของตนเอง นั้นหมายความว่า อยากได้อะไร ได้ทุกอย่าง จนตอนนี้ดิฉันไม่รู้ด้วยซ้ำไปว่า จะมีอะไรทำให้ดิฉันทุกข์ได้


ในเมื่อ อยากได้อะไรก็ได้หมด ชีวิตดิฉัน ขอแค่ ได้ไปยังสถานที่ที่อยากไป อย่าง เยเมน โมร็อกโค ไอร์แลนด์ ฯลฯ เสื้อผ้าสวยๆ ของทุกอย่างที่อยากได้ การยอมรับในสังคมที่เราเลือก คำชม ฯ มันก็ได้หมดแล้ว ดิฉันจึงไม่ทุกข์อีกต่อไป และนึกไม่ออกถึง เหตุผลว่า จะต้องปฏิบัติธรรม ต่อไปเพื่อ อะไร ในเมื่อดิฉันไม่รู้สึกทุกข์ ไม่ได้ทุรนทุรายกับการใช้ชีวิตมนุษย์

อยากทราบว่า ท่านอื่นมีความเห็นอย่างไรบ้างว่า ดิฉันควรจะปฏิบัติธรรมต่อเพื่อเหตุผลใดคะ หากดิฉันไม่ได้ทุกข์? แต่เรื่องศีลห้า กินมังฯ บำเพ็ญ พรหมจรรย์ เหล่านั้นเป็นนิสัยของดิฉันอยู่ปกติ แล้ว ไม่ว่าดิฉันจะปฏิบัติธรรม จะนับถือพุทธ หรือไม่ ดิฉันที่จะพฤติตัวเช่นนั้นเสมอ

คือ ณ. ปัจจุบันนี้ดิฉันมีความสุขมากๆคะ


ไปมาแล้วรู้สึกมาหมดแล้ว ที่พวกนี้ แถมไปแบบ ผู้คน ชื่นชม

เจอใครก็มีแต่คน ชื่นชม เอ็นดู อย่างประหลาด จนไม่รู้ว่า จะหาไปหาความทุกข์ที่ไหนเจอ ดิฉันจึงอยากได้เหตุผลของการ

ป้องกันไม่ให้ตนเดินหลงไปตามกิเลสอีกนะคะ






















































































































;aa56



[MUSIC]http://k002.kiwi6.com/hotlink/t4houm4hz8/mix_top_turk_arab_music.mp3[/MUSIC]








......

 

ไม่จำเป็นต้องทุกข์ ก็ปฏิบัติได้นะครับ

ไม่ใช่ว่า เพราะมีทุกข์ แล้วถึงหันหน้ามาพึ่งศาสนาเหมือนบางคน ทุกข์หาที่พึ่งไม่ได้ก็หาศาสนา

.

 

ณานเสื่อม ความคิดผุด ความสุขก็ลดลงแล่ว ความสุขลดก็คือความทุกข์

 

ถ้าคิดไม่ออก หรือ ลืมไป
ว่าจะประคองตัวอย่างไร
อันนี้ก็ทุกข์นะ
นี่ก็ไม่สมหวังแล้ว

 

โดยเฉพาะประเทศเยเมน โมร็อกโค อิหร่าน ตาม ต่างจังหวัดมันจะตัดขาดจากโลกภายนอกมาก คนอยู่กันเหมือนสมัยโบราณ แต่งตัวโบราณ ดิฉันซื้อชุดกระโปรงซัลวา คามิซ แบบแฟชั่นชั้นสูง ใช้ผ้างานฝีมือ ของแขกเมืองหนาว เช่น ปากีร์ และ แขกอินเดียเหนือ ที่เป็นอิสลามไปใส่ที่นั้น เลยพอกลืนๆไปกับพวกเขาได้


ชอบที่พวกเขายังอยู่กันโบราณแบบเทพนิยาย ไปมาครั้งนึงและคิดอยากไปอยู่เพราะดิฉันถือ พาสปอร์ตยุโรป และเอาเงินยุโรปไป ซื้อบ้านอยู่ตามเขาทางนั้นได้สบาย


ดิฉันอยากทราบด้วยคะว่าถ้าย้ายไปอยู่ประเทศดังกล่าวและตายที่นั้น จะได้เกิดเป็นคนที่นั้นชาติหน้าไหมคะ?

 

นั่นเป้นสุขจอมปลอมในขันธโลก ผู้ใดพร่องอธิษฐานบารมี ผู้นั้นย่อมไม่พบสุขที่แท้จริง ย่อมไม่รู้ ละ วาง ในสีลพรต

 

สุข จากความชมเชย นั่นก็เรียกว่า ทุกข์ที่ควรกำหนดรู้

ความพรัดพราก จากความสุข อันเป็นที่ชื่นชอบใจ นั่นก็เป็นทุกข์ที่ควรกำหนดรู้


สิ่งที่กล่าวมาจาก จขกท.
มันจึงเป็นเพียง สุขเวทนา ที่เกิดขึ้นอันเป็นสิ่งที่ควรกำหนดรู้

วิธี ที่จะทำให้ไม่ไหลหลงไปตาม สุขเวทนา ก็คือ

เวลา
ไปเห็นอะไร
ได้ยินอะไร
ได้กลิ่นอะไร
ได้ลิ้มรสอะไร
ได้สัมผสอะไร
อันเป็นผลให้มีความยินดี มีความชอบใจ ก็ให้ กำหนดรู้
แม้แต่เกิด ความไม่พอใจก็เช่นกัน
เรียกง่ายๆว่า ฝึกสติ

ระลึกให้ได้ ว่าจิตใจเป็นอย่างไร ในขณะนั้น
แล้วก็ทำให้ต่อเนื่อง
ไม่ว่าจะยืน เดิน นั่งนอน ขับ ถ่าย กิน ดื่ม ทำ พูดคิด ทุกลมหายใจ
หากชำนาญเมื่อไหร่ จขกท. จึงจะเริ่มแยกออก
ระหว่างสุขแบบโลก และสุขในทางธรรม

เพราะความสุขแบบโลกๆ มันก็คือความทุกข์ล้วนๆ
เพียงแต่ คนเราหลงไหลไปกับมันเท่านั้นเอง จึงละเลยที่จะกำหนดรู้

 

สุขเช่นนี้ไม่ต่างจากสุขของคนชื่นชมแม่คะหนิ้งเมืองไทย นั่งหนาวทนหนาวเพื่อเสพผัสสะ ฮิ้วว

 

ทุกวันนี้แม้แต่เสื้อผ้าที่ใส่ก็ไม่ใช่ชุดธรรมดา ใส่แบบเจ้าหญิงทุกวัน
แบบลิงค์พวกนี้ ตัวนึงราคาเป็นหมื่นขึ้น บางทีเลยคิดว่า ชีวิตคนมันก็แปลกเวลาร้ายก็ร้ายสุดๆเวลาขึ้นก็ขึ้นสุดๆ


Blush lehenga set available only at Pernia's Pop-Up Shop.

http://www.vogue.in/sites/default/f...peg_fullsize/WLIFWSS13D1S1aPayalPratap007.jpg



Stunning Cream Jacquard Gown | Strandofsilk.com - Indian Designers


Aquamarine printed skirt and top available only at Pernia's Pop-Up Shop.


http://www.perniaspopupshop.com/man...roidered-kalidaar-kurta-set-mmp1113ks197.html



http://www.highheelconfidential.com/wp-content/uploads/2013/10/wifw-spring-2014-payal-pratap-4.jpg


Silk Kedia Kurta with Pants and Jacket | Strandofsilk.com - Indian Designers


Cropped kediyu kurta set available only at Pernia's Pop-Up Shop.


http://blog.cbazaar.com/wp-content/uploads/2013/03/28.jpg

 

สุขของคนอาหลับ

 

ใครๆก็บอกไม่มีที่ไหนน่าวาเคชั่นเท่าดูไบ แต่ส่วนตัวดิฉันชอบเมืองโบราณ
แบบทางโมร็อกโคกะเยเมนมากก่า ดูไบจะออกแนว อาหรับแบบทันสมัยไฮเท็ค ประเทศร้อน แต่
โซนที่ดิฉันชอบจะเป็นพวกแขกขาวทางประเทศแขกโซนหนาว

ดิฉันประสบผลสำเร็จ life time wish แล้ว เป็นความหวังสูงสุดของชีวิตคือได้ไปยังดินแดนต่างถิ่นที่คนไทยทั่วไปไม่มีโอกาสไป

 

คุณ ดัชเชส เป็นหมอ อาสาใช่ไหมครับ หรือพยาบาลคัรบ

 

มีวิธีการใดบ้างจะทำให้เราประคองตนเองไม่ให้ล้มเลิกการปฏิบัติธรรม..มีครับ

คำถามคุณ เหมือนคนกำลังจะหมดศรัทธา หรือ เร่งตนเองในทางปฏิบัติมากเกินไปกันแน่ครับ เป็นอย่างใดแน่ครับใน2กรณีนี้ ลองตรวจสอบตนเองดีๆครับ
..หาเหตุที่เกิดก่อนครับ..ตามคำถามคุณ สาธุ

 

:d ดิฉันไม่เก่งขนาดเป็นหมอคะ ดิฉันเป็นผู้ช่วยให้แก่ เจ้าขององกรณ์หนึ่งในฮอลแลนด์ที่ช่วยเหลือ เด็ก สตรี คนคุก ชาวต่างชาติ ผู้อพยพ อาชญากร และคนที่ประสบปัญหาต่างๆในโซนยุโรป ตะวันออกกลาง ในประเทศแปลกๆ เช่นอัฟกานีสถาน โมร็อกโค เยเมน และหัวหน้าก็คิดๆอยู่เหมือนกันว่าหากทำงานกับเขาต่อ ในอนาคต จะให้มาเปิดสาขาช่วย ปัญหาสังคมใประเทศไทยด้วย เช่นเรื่อง โสเภณี กับ เรื่องที่เป็นปัญหาสังคมในเมืองไทย.....ฯลฯ

แต่ดิฉันกำลังคิดหนักถ้าต้องทำงานนี้ในเมืองไทยจริงๆคะ เพราะ มันเป็นงานที่วุ่นวายพอควร และสู้กับคนยอะมากคะ :d

 

ดิฉันคาดว่าที่การปฏิบัติสติไม่ค่อยก้าวหน้า มาจากการที่เรา
อยู่ในสังคมที่ไม่ใช่ชาวพุทธด้วยนะคะ ประกอบกับภาระหน้า
ที่ต่างๆคนรอบข้าง มันกลืนเราทีละนิด คือแม้จะไม่สามารถ
เปลี่ยนใจดิฉันได้เสียทีเดียว แต่ตัวเราเองพยามปรับตัวให้เข้า
กับสภาพแวดล้อมที่คนอื่นๆ เป็นมุสลิมหมด การบอกเล่าของ
พวกเขา การปรับตัวของเราเพื่อให้คนอื่นยอมรับจึง
ทำให้การปฏิบัติเป็นไปอย่างกระท่อนกระแท่นคะ

ขาดกัลญานมิตรคอยดึงด้วย บางอารมย์เราก็หลงตามคนรอบข้างไป

 

กว่า จะ วกกลับมา ปรารภความเพียร ก็ มัวแต่เสียเวลา โพส บรรยาย รส
อร่อยของโลก ไปเสียหลายกระทู้

จริงๆ หน้าที่การงาน สิ่งแวดล้อม มันไม่ใช่ ตัวดึง

แต่ ความอร่อยในการเล่าเรื่อง ที่ออกมาจาก ใจ ของ เจ้าของกระทู้เอง นั่น
แหละ คือ สิ่งที่ ยื้อ ยุด ให้ กลับไป กลับมา ระหว่าง

จั่วหัวกระทู้ ถามหา การปรารภความเพียร

การเล่า รสอร่อย สาทะ แห่งโลก ที่หู ตา จมูก ปาก กาย ใจ ของ เจ้าของ
กระทู้ได้รับ

แล้วก็ กลับมาปรารภ ความเพียรอีก

ซึ่ง กลับไป กลับมา ด้วย จิตใจ ของตัวเอง

การที่จะ ปรารภความเพียรให้ยิ่งขึ้น ก็แค่ การตามพิจารณา ความง่อน
แง่นในการ ปรารภ ที่สลับไป สลับมา ระหว่างการ สรรเสริญรสธรรม
กับ การสรรเสริญรสอร่อยของโลก ดูมัน กลับไป กลับมา แบบนี้
ไปเรื่อยๆ แล้ว มันจะ ทวนกระแสไปเห็น จุด และ ต่อม ที่เป็น

" เหตุ "

" เหตุ " นั้นเป็นสิ่งเกิดดับ พระพุทธองค์ตรัสให้พิจารณา อย่างนั้น

ก็ถ้า เหตุ หรือ จุด หรือ ต่อม ที่เป็นต้นเง้าของ การกลับไป กลับมา
การง่อนแง่น ความจางคลายในการภาวนาผิด เพียรผิด มันก็หลุดออก
เหลือเป็น การภาวนาที่ถูกจุด ถูกที่คัน

เห็นได้แบบนี้ ก็จะ ทราบว่า ทุกข์ที่พระพุทธองค์ทรงแค่เป็นผู้ชี้ พระองค์
ชี้ตรงไหน แล้ว เราไปละเมอเห็นทุกข์เอาตรงไหน มันจุดเดียวกันไหม

รู้ทุกข์ถูกที่ จะไม่มีการ กลับไป กลับมาอีก

ถ้า ตาบใดยังเผลอเพลินในการรู้ทุกข์ที่ไม่ถูกที่ เป็นธรรมดา ที่จะเข้า
ใจว่า มรรคผล ไม่มี มีแต่ สิ่งที่กำลังรอวันตายของคนขยันทำดี ซึ่ง
เอามาอ้าง กึ่งทวงบุญคุณ อันเป็นเรื่องของ คนไม่น่ารัก(อัปปิยะ)เท่านั้น
ที่จะทำไป แล้วก็มา ทวงบุญคุณไปว่าข้าทำดีแล้วข้าได้ดีแล้วเห็นไหมๆ

คนมีปัญญา ผู้รู้ เขาจะไม่ ข้องอยู่กับ ความวิจิตร งดงาม ของโลก
แต่กระนั้น คนมีปัญญา ผู้รู้ ก็เป็นผู้ทำให้ โลก งดงาม วิจิตร โดย
ไม่ต้องพูด หรือ อ้างอะไร

 

ผมเคารพในความรู้สึกของคุณนะครับ-เป็นตัวของตัวเอง ..คุณปราดเปรื่องอยู่แล้ว ไม่นานก็คิดได้เองครับ
การปฏิบัติความดี ไม่ว่าจะเป็นศาสนาใด ก็เป็น..อินเตอร์เนชั่นแนล อยู่แล้วครับการทำละมาดวัน5-6ครั้งของชาวมุสลิม ก็คือ การทำสมาธิ ดีๆนี่เองครับ ทำใจให้สงบระงับไม่ติดรูปแบบ-ไม่ขัดแย้ง ในรูปแบบ-ไม่ขัดแย้งในรูปแบบด้วย เพราะเรามั่นคงในหลักการ

ชอบมรรคมีองค์8 ไหมครับ ชอบอริยสัจจ์4 ไหมครับ-หรือชอบเดือนรอมฏอน-พุทธ- มุสลิม เขาไม่มีเราก็เพิ่มเติมเข้าไปได้ครับอันไหนดีก็เลือกมาใช้มั่นในหลักการ แค่ปฏิบัติเปรียบปฏิบัติเปรียบเทียบ-แล้วเลือกสิ่งที่ดีที่สุด มันไม่ใช่การลังเล-สับสน หรอกครับ..แค่ระวังระเบียบปฏิบัติ-กฏหมาย ของเขาหน่อยเท่านั้นละครับ สิ่งที่อยู่ในใจไม่ผิดกฏหมายหรอกครับ ..อิอิ

 

ก็บอกอยู่ว่าตอนนี้มันไม่ทุกข์อะคะ นึกไม่ออกว่าจะทุกข์เรื่องอะไร



ดิฉันอาจจะพูดเข้าเรื่องไม่เก่งแต่ความหมายก็ตามที่อธิบายคะ
ตอนนี้ ดิฉันหลงกลับมาอยู่กับกิเลสเหมือนก่อนหน้าจะปฏิบัติอีกแล้ว นี้คือสิ่งที่พยามจะบอกคือ พอทุกข์หาย
สุขกลับมา เราก็ไม่สนใจการปฏิบัติอีก มันไม่มีอะไรดึงดูดให้ปฏิบัติไหม ก็ในเมื่อมันไม่ทุกข์
ดิฉันจึงอยากขอวิธีทำให้ความสนใจจะปฏิบัติกลับมา ก่อนที่จะตะเลิดไปเยอะกว่านี้คะ


ยิ่งเวลาดิฉันไปอยู่ที่ ชิบาม ไม่มีเน็ตจะคุยกับพวกท่านในเวปนี้ ก็ไปเดิน เอ้อระเหย
ไปดูนั้นดูนี้ตามพวกอาหรับมีผู้หญิงมุสลิม มาชม ฮิยาบเธอสวย เราก็ยิ้มๆ :d ไป เที่ยวนั้นเที่ยวนี้
มันลืมเรื่อง ปฏิบัติธรรมไปเลย คะ เลยอยากรู้จะเรียกความสนใจกลับยังไง

 

ก็ ปรารภอยู่แล้ว จะต้องไปทำอะไรหละ

การที่ จิตระลึกได้ว่า ปฏิปทาที่พระพุทธองค์ทรงเดินไป นั้นมีอยู่

แล้ว Once จิตคุณ ระลึกได้ นั่นแหละ การปฏิบัติ ที่ไม่ถอยกลับ

การปฏิบัติที่ไม่ถอยกลับ มาปรากฏ ตรงหน้าแล้ว ก็แค่ ทำการ
รับรู้ไปว่า มี หรือ ไม่มี

ปฏิปทา การเดินไป มันก็เป็นของไม่เที่ยง มันเป็น สัจจธรรม

มรรค ไม่เที่ยง

สติ ไม่เที่ยง

สมาธิ ไม่เที่ยง

ปัญญา ไม่เที่ยง

สังขารใดๆ ไม่เที่ยง ไม่ใช่ตัวไม่ใช่ตน ก็ ทำการเห็น สัจจธรรม ไปตามนี้

ยกขึ้นเห็นได้ ก็เรียกว่า รู้ทุกข์เป็น

พอรู้ทุกข์เป็น

ก็จะค่อยๆ ยอมรับว่า ทุกข์เท่านั้นที่เกิด และ ทุกข์เท่านั้นที่ดับไป

คำว่า " สุข " เป็นสิ่งที่โลก ไป บัญญัติขึ้นมา เพื่อเป็นอุบายให้มาเห็น ทุกข์ชัดๆ

 

มันไม่เชิงว่าดิฉันจะต้องไปละหมาดกะพวกเขาคะ
แต่มันทำนองว่าหลงกิเลสมากกว่าคะ เพราะเราไม่มีความทุกข์
และก็เลยทำนองว่าไม่มีอะไรกระตุ้นจะให้ ขวนขวายไปนิพพานด้วยคะ
ผิดกะตอนที่ทุกข์จะอยากไปนิพพานจัง อยากตายเร็วๆมั้ง