ผมคิดผิดทาง หรือ บ้าไปเองคับ

ผมรู้สึกอยากบวช และอยากเรียนรู้ธรรมมะมากเลย
ทนอ่านกันสักนิดนะคับ

เพราะผมคิดว่า การทำงานในทางโลก มันเป็นสิ่งที่ดีนะคับ หาเงินเลี้ยงชีพตัวเองหาเงินดูแลคนในครอบครัว หาความสุขให้กับเราและครอบครัว จนตัวเองเริ่มที่จะเดินทางหาสู่ ความแก่ ชรา แล้วก็ตายตามวัฏจักรโลก ซึ่งผมคิดแล้วก็เห็นภาพได้เลย
งาน เงิน แก่ ตาย

แต่ในช่วงชีวิตการทำงาน ก็อาจจะมีความสุข และทุกข์ แต่สุดท้าย มันก็เลือนลางจางหายไป ตามเวลา ยังเช่น ตอนเด็กจำได้เลยว่า ผมเคยมีความสุขๆสุดๆ ที่ได้รถมอไซค์ คันแรก และมาถึงตอนนี้ ความสุขนั้นไม่ได้ตามเรามาเลย สุดท้ายหายไปความทุกข์ก็คล้ายกัน

ผมรักในศีล 5 ผมศรัทธาในความดี
ผมเลยคิดว่าผมเอง เป็นคนบ้า หรือเปล่า ฟุ้งซ่านไปหรือเปล่า คิดมากไปหรือเปล่า

สุดท้ายละคับ อิอิอิ ยิ้มสักนิดจิตจะแจ่มทันที
ผมคิดว่าถ้าผมมีบุญพอ แต่ตอนนี้เหมือนจะยังไม่ถึงเวลาของผม
ผมจะบวชเข้าพระพุทธศาสนาคับ

ขอขอบคุณที่อ่านมาจนถึงนี่นะคับ

 

บวชใจ นะครับ จขกท.

.

 

คราฟ ผมจะบวชใจ ไปตลอดชีวิตเลย

 

พระวจนะ" ภิกษุทั้งหลาย เมื่อมีสิล อวิปปฎิสาร(ความไม่มีเครื่องร้อนใจ รังเกียจ เกลียดชัง อยู่ในใจ) ก็ถึงพร้อมด้วยอุปนิสัย เมื่ออวิปปฎิสาร มีอยู่ ความปราโมทย์ ของผู้ถึงพร้อมแล้วด้วยอวิปปฎิสาร ก้เป็นปราโมทย์ ถึงพร้อมด้วยอุปนิสัย เมื่อ ความปราโมทย์ มีอยู่ ปิติ ของผู้ถึงพร้อมแล้วด้วยความปราโมทย์ ก้เป็นปิติถึงพร้อมด้วยอุปนิสัย เมื่อปิติ มีอยู่ ปัสสัทธิ ของผู้ถึงพร้อมแล้วด้วยปิติ ก้เป็นปัสสัทธิ ถึงพร้อมด้วยอุปนิสัย เมื่อปัสสัทธิมีอยู่ สุขของผู้ถึงพร้อมด้วยปัสสัทธิ ก็เป็นสุขที่ถึงพร้อมด้วยอุปนิสัย เมื่อสุขมีอยู่ สัมมาสมาธิ ของผู้ถึงพร้อมด้วยสุข ก็เป็นสัมมาสมาธิ ถึงพร้อมด้วยอุปนิสัย เมื่อสัมมาสมาธิ มีอยู่ ยถาภูตาญานทัสนะ ของผู้ถึงพร้อมแล้วด้วยสัมมาสมาธิ ก้เป็นยถาภูตาญานทัสนะ ถึงพร้อมด้วยอุปนิสัย เมื่อยถาภูตาญานทัสนะ มีอยู่ นิพพิทาของผู้ถึงพร้อมแล้วด้วยยถาภูตาญานทัสนะ ก็เป็น นิพพิทาถึงพร้อมด้วยอุปนิสัย เมื่อ นิพพิทา มีอยู่ วิราคะ ของผู้ถึงพร้อมแล้วด้วยนิพพิทา ก็เป็น วิราคะถึงพร้อมด้วยอุปนิสัย เมื่อ วิราคะ มีอยู่ วิมุติญานทัสนะ ของผู้ถึงพร้อมด้วย วิราคะ ก็ เป็น วิมุติยานทัสนะ ถึงพร้อมด้วยอุปนิสัย--เอกาทสก.อํ.24/338/210........

 

พระวจนะ" ภิกษุทั้งหลาย เมื่อสติสัมปชัญญะ มีอยู่ หิริโอตัปปะของผู้มีสติสัมปชัญญะ อันถึงพร้อมแล้ว ก็เป็นหิริโอตตัปปะ ถึงพร้อมด้วยอุปนิสัย เมื่อ หิริโอตตัปปะมีอยู่ อินทรียสังวรของผู้ถึงพร้อมแล้วด้วยหิริโอตัปปะ ก็เป็นอินทรียสังวร ถึงพร้อมด้วยอุปนิสัย เมื่ออินทรียสังวรมีอยู่ สิล ของผู้ถึงพร้อมแล้วด้วยอินทรียสังวร ก็เป็นสิลถึงพร้อมแล้วด้วยอุปนิสัย เมื่อสิลมีอยู่ สัมมาสมาธิของผู้ถึงพร้อมด้วยสิล ก็เป็นสัมมาสมาธิถึงพร้อมด้วยอุปนิสัย เมื่อ สัมมาสมาธิมีอยู่ ยถาภูตาญานทัสนะมีอยู่ นิพพิทา วิราคะ ของผู้ถึงพร้อมแล้วด้วยยถาภูตาญานทัสนะ ก็เป็น นิพพิทา วิราคะถึงพร้อมด้วยอุปนิสัย เมื่อ นิพพิทา วิราคะมีอยู่ วิมุติญานทัสนะ ของผู้ถึงพร้อมแล้วด้วยนิพพิทาวิราคะ ก็เป็นวิมุติญานทัสนะถึงพร้อมด้วยอุปนิสัย--อฎบก.อํ.23/348/187...

 

ขออนุโมทนาสาธุการในความคิดที่เกิดขึ้นนะครับ ความดำริเช่นนี้เรียกว่า"เนกขัมมะวิตก"คือการคิดที่จะออกจากกามเพราะเกิดปัญญาเห็นความไม่มีแก่นสารสาระของโลก...เห็นความแปรผันไม่เที่ยงแท้ของสรรพสิ่งได้ ..

ผู้คิดเช่นนี้ได้เป็นผู้ที่มีปัญญามาก คนบ้าคิดไม่ได้ เพราะคนบ้าแม้คิดอยู่ก็ย่อมไม่รู้แม้ว่าตนคิดอะไร ขอให้รักษาเจตนาความตั้งใจที่จะบวชจนกว่าจะถึงเวลาที่ท่านพร้อม ..นะครับ

 

ไม่มีผู้ใดที่พ้นทุกข์ หรือ ทุกข์หายไปถาวร เพราะได้ห่มผ้าเหลือง
มีแต่ผู้ที่พ้นทุกข์ เพราะเลิกยึดถือมั่นในความทุกข์เหล่านั้น

เมื่อไม่ยึดถือมั่นในความทุกข์ รอบข้างจะเป็นอย่างไร มันก็ไม่ได้เป็นทุกข์

 

ทางเดินของฆราวาสคับแคบ

 

ลูกผู้ชาย อย่งาน้อยต้องได้บวชสักครั้งในชีวิต

บวชแล้ว หาสำนักปฎิบัติะครับ

ศึกษาพระธรรมคำสอน ถ้าศรัทธาแนบแน่น

ก็อาจจะบวชไม่สึก ถ้ากำลังใจอ่อนมาหน่อย

เราก็สึกขาลาเพศ มาทำหากิน ใชวิตอย่างชาวโลก

เค้าใชกัน แต่เราก็ถือศีล ปฎิธรรรมได้

ถามว่า ความกังวล ชีวิต ทางโลก กับ ชีวิต

ในผ้าเหลือง แบบไหน กังวลน้อยกว่ากัน

ชีวิต ในเพศพระภิษุ ไม่มีอะไรต้องกังวล ต้องคิด

อิสระ ทั้งกายและใจ ท่องเที่ยวไป ไม่ต้องหว่งหน้า พะวงหลัง

ตั้งหน้าปฎิบัติธรรม ค้นคว้า หาความจริงของชีวิต

นั่งเป็นสุข ยืนเป็นสุข นอนก็เป็นสุข

เจริญในธรรมครับ

 

ขอบคุณครับ

 

ขอบคุณคับ

 

ไช่คับแคบมากคับ

 

เคยบวชไปแล้วตอนทดแทนพระคุณพ่อแม่ แต่ก็มีเหตุ ต้องลาสิกขา เพราะต้องออกมาเรียนให้ จบ
ขอบคุณคับ

 

บารมีเก่าเข้าสนอง ไม่ต้องซีเรียสครับ

 

บวช ไม่บวช ไม่ใช่แก่นสารครับ
หลุดพ้นหรือไม่ อยู่ที่ตัวทำ
การบวชก็เป็นหนึ่งในสมมติเช่นกัน
จะหลุดพ้นให้ได้ ต้องละวางจากสมมติทั้งปวง ไม่ยึดมั่นเลย
ความคิด แบ่งเขาแบ่งเรา แบ่งพระแบ่งโยม ก็ต้องละ
หยุดจึงจะพบ

 

ผมรู้สึกอยากบวช และอยากเรียนรู้ธรรมมะมากเลย ทนอ่านกันสักนิดนะคับ

+++ การเรียนรู้ธรรมะ ตามแบบของพระพุทธศาสนา โดยคำสอนตรง ที่รวมหลักใหญ่ทั้งหมดไว้ในที่เดียวกันคือ "ตั้งกายตรง ดำรงค์สติมั่น รู้ธรรม (ปรากฏการณ์) ในปัจจุบันขณะ" ก็ทนลองทำสักนิดนะครับ

เพราะผมคิดว่า การทำงานในทางโลก มันเป็นสิ่งที่ดีนะคับ หาเงินเลี้ยงชีพตัวเองหาเงินดูแลคนในครอบครัว หาความสุขให้กับเราและครอบครัว จนตัวเองเริ่มที่จะเดินทางหาสู่ ความแก่ ชรา แล้วก็ตายตามวัฏจักรโลก ซึ่งผมคิดแล้วก็เห็นภาพได้เลย งาน เงิน แก่ ตาย

+++ "การทำงานในทางโลก" ที่รวมหลักใหญ่ทั้งหมดไว้ในที่เดียวกันคือ "เลี้ยงร่างกาย และ ซื้ออารมณ์" จนกว่าจะตายตามวัฏจักรโลก พอจะเห็นภาพมั้ยครับ

แต่ในช่วงชีวิตการทำงาน ก็อาจจะมีความสุข และทุกข์ แต่สุดท้าย มันก็เลือนลางจางหายไป ตามเวลา ยังเช่น ตอนเด็กจำได้เลยว่า ผมเคยมีความสุขๆสุดๆ ที่ได้รถมอไซค์ คันแรก และมาถึงตอนนี้ ความสุขนั้นไม่ได้ตามเรามาเลย สุดท้ายหายไปความทุกข์ก็คล้ายกัน

+++ ในช่วงชีวิตที่อยู่ในโลก ก็จะต้อง "เดินทางผ่าน ทุกข์ สุข" ไปเรื่อย ๆ ซึ่งเป็นเรื่องของ อารมณ์ ทั้งสิ้น บางอารมณ์ก็ไม่ต้องซื้อ ส่วนบางอารมณ์ก็ต้องซื้อมาในราคาแพงแบบสุด ๆ เช่น การแสวงหาซื้ออารมณ์แบบ เท่ ๆ แบบหรูหราฟู่ฟ่า รวมทั้ง ตีตั๋วในราคาแพงเพื่อซื้ออารมณ์ ลุ้นสุด ๆ ตื่นเต้นสุด ๆ พวกนี้ต้องใช้เงินมาก เพราะเป็นอารมณ์แบบ ราคาแพง รวมทั้ง "ต้องดัดจริตตัวเอง" ให้ภูมิใจในการ "ซื้ออารมณ์แบบแพง ๆ มาก ๆ" และจำเป็น "ต้องหลอกตัวเอง" ต่างหากอีกว่า "ดี-ฉลาด" ทั้ง ๆ ที่ตามความเป็นจริงแล้ว "เป็นความ โง่ หรือเปล่า" ตรงนี้ "เอาไว้พิจารณาดูเล่น ๆ" นะครับ

+++ และหลาย ๆ ครั้งที่มีความต้องการ หรือ "ติด" อารมณ์แพง ๆ นั้น ก็อาจจะต้อง "ทำกรรมแรง ๆ เพื่อให้ได้อารมณ์แรง ๆ มาให้ตน" โดยที่ผลแห่ง กรรมแรง ๆ นั้นย่อมส่งผลให้ตนไปยัง "ภูมิแรง ๆ โดยตรง" อีกต่างหาก มีตัวอย่างให้เห็นอย่างกลาดเกลื่อนในยุคนี้ "เพียงแค่ลืมตาดู ก็จะรู้ได้เอง" นะครับ

ผมรักในศีล 5 ผมศรัทธาในความดี ผมเลยคิดว่าผมเอง เป็นคนบ้า หรือเปล่า ฟุ้งซ่านไปหรือเปล่า คิดมากไปหรือเปล่า

+++ ลองอ่านย้อนต้น ทบทวนดูอีกสักรอบ ก็จะ "ได้คำตอบที่ชัดเจน" ว่าอะไรเป็นอะไร นะครับ

สุดท้ายละคับ อิอิอิ ยิ้มสักนิดจิตจะแจ่มทันที ผมคิดว่าถ้าผมมีบุญพอ แต่ตอนนี้เหมือนจะยังไม่ถึงเวลาของผม ผมจะบวชเข้าพระพุทธศาสนาคับ

+++ สุดท้ายเหมือนกันคับ อิอิอิ ถ้าคุณคิดว่ามีบุญพอ "ก็อ่านทบทวนใหม่อีกรอบ" ก็จะรู้ว่า "การบวชจริง ๆ เขาบวชกันยังไง" นะครับ

ขอขอบคุณที่อ่านมาจนถึงนี่นะคับ

+++ ขอขอบคุณที่อ่านทวนอีกสักรอบ นะคับ

 

ขอแนะนำคุณว่า คุณก็หาเวลาว่าง หรือ ลาบวชสักหนึ่งพรรษา คือ ๓ เดือน ตาม วัฒนธรรมประเพณีของคนไทย ก็ดีแล้วนะขอรับ

 

อนุโมทนาบุญด้วยนะคะ เคยคิดเหมือนกันว่าจะบวชชี แต่อาจจะไปถึงขั้นนั้นไม่ได้ ก็ขอแค่ได้มีโอกาสบวชชีพราหมณ์บ้าง หรือพยายามปฏิบัติด้วยตนเองที่บ้าน สวดมนตร์นั่งสมาธิ รักษาศีล 5 ให้ได้ไปตลอด และปรารถนาจะได้มีโอกาสได้ทำบุญ ช่วยเหลือผู้อื่น ชักชวนให้ผู้อื่นทำบุญ หรือมีส่วนทำนุบำรุงพระพุทธศาสนา ไปตลอดชีวิต เคยแอบเสียดายเหมือนกันที่ไม่ได้เป็นผู้ชาย แต่ก็พยายามปฏิบัติให้มากขึ้น ค่อยๆทำทีละเล็กละน้อย