รักกับธรรมะ

ความรักกับธรรมะ เข้ากันไม่ได้จริงหรือป่าวครับ
ยกตัวอย่างมีคู่รักคู่หนึ่ง อีกฝ่ายศึกษาธรรมะ แต่อีกฝ่ายไม่ได้ศึกษาแต่พอรู้บ้างฝ่ายชายพยายามตัดอารมณ์โกดตัดโทสะเวลาทะเลาะแต่อีกฝ่ายไม่หยุดที่จะทะเลาะจึงทำให้ฝ่ายชายเกิด โทสะโมโหจนบอกเลิกให้ฝ่ายหญิงเสียใจ ผมว่ามันเข้ากันไม่ได้ที่อีกฝ่ายศึกษาธรรมะแต่อีกฝ่ายไม่ศึกษาธรรมะจึงทำให้ไม่สามารถเข้ากันได้ผมเข้าใจถูกหรือป่าวครับถ้าเข้าใจผิดก็ขโทษด้วยครับ

 

สามีกับภรรยา ระดับภูมิธรรมต้องใกล้เคียงกัน
ไม่งั้นก็ทะเลาะกันตลอด

 

จะให้ใกล้เคียงกัน ต้องหมั่นสร้างบุญกุศล บารมี และฝึกกรรมฐาน รู้จริตของตนและตัดจริตของตนให้ได้ถูกมั้ยครับ

 

โทสะ ปฏิฆะ เป็นอารมณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อใดก็พังได้ง่ายๆ เป็นทุกข์ทนได้ยากต้องด่าทอทะเลาะกัน เพราะมันทนได้ยากจริงๆไม่ว่าท่านหรือเขา
.การบำเพ็ญบารมีที่ดีสำหรับท่านนั้น
ควรทำ มหาขันติต่ออารมณ์นั้นๆนะ
.ทนรู้อารมณ์ตั้งสติไว้ที่ความรู้สึกโกรธนั้นหายใจเข้าลึกๆ
.ฝึกหัดให้สตินั้นรู้จักอารมณ์
.เมื่อชำนาญเข้า(อาจใช้เวลาสักหน่อย)มันก็ทุเลาลงได้นะ
.เมื่ออารมณ์ในใจทุเลาลง สิ่งที่เกิดขึ้นภายนอกก็ค่อยๆเป็นธรรมดาไปนะ
.ขันติต่อ โมหะ โลภะ ราคะ ปฏิฆะ เป็นสิ่งที่ทำได้ยากจริงๆ
.ถ้าท่านทำได้แสดงว่าเป็นผู้มีบารมีแก่กล้ามาทีเดียวนะ
.โมทนาล่วงหน้า สาธุ

 

ขันติทั้ง 4 ตัวแปล ได้อย่างไรมั้งครับ
โลภะ = ความโลภ

แล้วตัวอื่นๆแปลได้อย่างไรมั้งครับ ขอรบกสนด้วยครับ

 

ชายหญิงที่จะเกิดมาคู่แท้ซึ่งกันและกัน ย่อมต้องประกอบด้วย มีศรัทธาเสมอกัน มีศีลเสมอกัน มีจาคะเสมอกัน มีปัญญาเสมอกัน กล่าวคือ ทั้งสองคนนี้แหละเป็นคู่สร้างคู่สมในธรรมทั้ง ๔ เมื่อต่างปรารถนาจะพบกันและกันแล้ว ก็ย่อมปรารถนาจะอยู่ร่วมกัน และการอยู่ร่วมกันของชายและหญิงนั้น พระสัมมาสัมพุทธเจ้าตรัสไว้ใน ๔ ลักษณะ คือ ชายผี อยู่ร่วมกับ หญิงผี ชายผี อยู่ร่วมกับ หญิงเทวดา ชายเทวดา อยู่ร่วมกับ หญิงผี ชายเทวดา อยู่ร่วมกับ หญิงเทวดา
และบัญญัติศัพท์ “...ผี” ไว้ว่า เป็นผู้มักฆ่าสัตว์ ลักทรัพย์ ประพฤติผิดในกาม พูดเท็จ พูดส่อเสียด พูดคำหยาบ พูดเพ้อเจ้อ มีความละโมบ มีจิตพยาบาท
มีความเห็นผิด เป็นคนทุศีล มีบาปธรรม มีใจอันมลทิน คือ ความตระหนี่ครอบงำ ด่าและบริภาษสมณพราหมณ์
และบัญญัติศัพท์ “...เทวดา” ไว้ว่า เป็นผู้งดเว้นจากการฆ่าสัตว์ ลักทรัพย์ ประพฤติผิดในกาม พูดเท็จ พูดส่อเสียด พูดคำหยาบ พูดเพ้อเจ้อ ไม่มีความละโมบ ไม่มีพยาบาท มีความเห็นชอบ มีศีล มีกัลยาณธรรม มีใจปราศจากมลทิน คือ ความตระหนี่ ไม่ด่า ไม่บริภาษสมณพราหมณ์
ดังนั้น หากภรรยาและสามีทั้งสองเป็นผู้ทุศีล เป็นคนตระหนี่ มักด่าว่าสมณพราหมณ์ ชื่อว่า เป็นผีมาอยู่ร่วมกัน

 

ขันติ คือความอดทน อดทนต่อสิ่งที่มากระทบทั้งปวง ทั้งราคะ โมหะ โทสะ โลภะ ปฏิฆะทั้งปวง
กามราคะ ความพอใจในกาม รักเพศตรงข้าม ยังมีความรู้สึกทางเพศ หรือยังยินดีในรูป เสียง กลิ่น รส สัมผัส ธรรมารมณ์
โมหะ คือความหลงผิด ความไม่รู้ผิดชอบชั่วดี
โทสะ คือความคิดร้าย คิดทำลาย
โลภะ คือความอยากได้ ความโลภ
ปฏิฆะ คือความขัดใจ เป็นความไม่พอใจลึก ๆ ยังไม่ถึงกับโกรธ แต่มันขัดใจ

 

ขอบคุณครับ ถ้าตัดทั้งหมดนี้ได้คงดี