ความฝันของหลวงปู่จันทร์ศรี จนฺททีโป ในคืนวันที่หลวงตามหาบัว จะละสังขาร

อาตมภาพมีความคุ้นเคยนับถือกันกับหลวงตามหาบัว
ตั้งแต่คราวไปพักที่วัดเจดีย์หลวง จังหวัดเชียงใหม่
ตามพระบัญชาของสมเด็จพระสังฆราชเจ้า กรมหลวงวชิรญาณวงศ์
วัดบวรนิเวศวิหาร เมื่อ พ.ศ. ๒๔๘๒-๘๓
สมัยนั้นหลวงตามหาบัว ญาณสมฺปนฺโน
ไปเรียนนักธรรมเอก และบาลีประโยค ๓ ที่วัดเจดีย์หลวง

วันหนึ่งได้ขึ้นไปกุฏิหลังพระเทพโมลี (พิมพ์ ธมฺมธโร)
แล้วก็เห็นพระบัว ญาณสมฺปนฺโน นอนอยู่ ไม่มีมุ้งกลด ต้องนอนตากยุง
อาตมภาพได้ถวายมุ้งหลังหนึ่ง ก็รู้จักมักคุ้นกันมาแต่นั้น
ท่านเป็นผู้ที่มีความตั้งมั่นในการศึกษาพระปริยัติธรรม
จะเอาเพียงนักธรรมเอกและประโยค ๓
ต่อจากนั้นไปก็จะออกปฏิบัติกรรมฐาน และวิปัสสนากรรมฐาน
ซึ่งไปอยู่ศึกษาอบรมกับหลวงปู่มั่น ภูริทตฺโต ๘ ปี
จนได้หลักจิตหลักใจ แล้วมาตั้งวัดป่าบ้านตาด
แนะนำสั่งสอนพระเณรและประชาชนจนมีลูกศิษย์ลูกหา
เป็นที่เคารพนับถือเลื่อมใสของประชาชนทั่วประเทศ
แม้แต่อาตมภาพขณะใดจิตไม่สงบดับจากกิเลส
ก็มาปรึกษาหารือกับหลวงตามมหาบัว ท่านก็แนะนำ
อันนี้เนื่องจากบุญเก่าได้บันดาลให้มาพบกัน

ปลายปีที่แล้วในระยะหลวงตาอาพาธ
อาตมภาพได้แวะไปเยี่ยมหลายครั้ง
ในวันที่หลวงตามหาบัวจะละสังขาร
อาตมภาพขณะพักจำวัดหลับเคลิ้มไป

ก็ปรากฏว่าหลวงตามหาบัวแวะมาหากราบ ๓ ครั้ง
ก็พูดว่า “เจ้าคุณฯ ผมมาลานะ”

อาตมภาพก็ถามว่า “จะลาไปไหน ?”

ท่านบอกว่า “ไปที่ไม่เกิดอีก เพราะชาติสุดท้ายของผม
ให้เจ้าคุณฯ อยู่ต่อไป ให้ลูกหลานได้กราบไหว้” แล้วหายไป

ตื่นขึ้นก็จำความฝันได้ชัดเจน เวลาประมาณตี ๔ นาฬิกา
ก็ยังนึกอยู่ว่า หลวงตามหาบัวคงไม่ได้อยู่กับพวกเราแล้ว
ตอนเช้าก็รับทราบว่ามรณภาพ
รู้สึกใจหายและรู้สึกอาลัยในการจากไปของหลวงตาเป็นที่สุด
ซึ่งอาตมภาพมั่นใจว่า “ท่านไม่กลับมาเกิดอีกแล้ว”
ท่านได้วางแบบอย่างอันงดงามไว้ให้ชนรุ่นหลังได้ดำเนินรอยตาม
ขอให้ลูกศิษย์ลูกหาและประชาชนได้สืบแนวปฏิปทาต่อไป

จาก...หนังสือญาณสัมปันนธัมมานุสรณ์
http://www.dhammajak.net/forums/viewtopic.php?f=7&t=47314