@...อุ่นไอรักเพื่อนนักกลอน...@

จัดปายจร๊าาาา อิอิ

 

หนูน้อย น่ารักน่าเอ็นดูที่ซู้ดเลยคร่าา

 

พี่แตนยังมะแก่ซักหน่อย ยังช่วยงานอาสาได้อีกนานเนาะ อิอิ

 

แหม ก้อค่าไฟมันแพงง่ะจัง...เน้อะ

 

เหนื่อยฝุดๆเลยน้องจังเอ้ยยย
หิ้วของแบกเป๋ากว่าจะถึงยอดเขา จมูกบาน
ดูแลคนฝึกอบรมเป็นระยะๆ
แต่ในกลุ่มนี้ มีผู้เฒ่าอายุ70ปี ได้โรยตัวลงเขาด้วยน๊า เจ๋งเจงๆ
ส่วนป้าแตน ลุ้นใจหวิวๆตาลายบนหน้าผา เค้าหิวข้าวอ่า
กว่าจะได้กินข้าวเช้าตอนลงเขาบ่ายสาม หงิงๆๆ
แล้วก็ขึ้นเขาไปดูแลผู้เข้าอบรมอีก
เหนื่อยหลาย
ส่วนครูฝึก ต้องแบกอุปกรณ์ทั้งเดินเขา
ก็แสดงอาการล้าชราไปตามๆกัน ^^

 

เหนื่อยแต่ท่าทางน่าสนุกอ่ะพี่แตน แร้วพี่แตนได้โรยตัวลงมาปะ
แหม๋ขนาดผู้เฒ่า 70 ปียังกล้าโรยตัวถ้าพี่แตนมะกล้านี่เสียชื่อหมด555

 

แหะ แหะ ให้นอนบนแคร่ :'(
ก็โดนแคร่หนีบหลังลายเหมือนพี่เจนอ่ะจิ....กร๊ากกกก

 

"เยื้องย่างสู่ วัยชรา แล้วหราครับ..อิอิอิ
รึขยับ ถึงหลักสี่ นี่ไฉน
รึว่าเลย ถึงดอนเมือง หรืออย่างไร
ก้าวต่อไป ถึงวังน้อย ค่อยๆไป น้าาาาา...คริคริคริ"

 

ก็คงตามลุงพี่เจนไปใกล้ใกล้
อีกไม่ไกลคงจะได้ไล่ทันหนา
แต่พี่เจนเล่นหนีไกลไปลิบตา
น้องชราอย่างไรก็..ไล่ไม่ทัน..อิอิ..^^

ถึงจะย่างสู่วัยชรา แต่ว่า..ลุงพี่เจนก็นำหน้า ตล๊อดตลอด 555+

 

สวัสดียามค่ำน้องพี่เพื่อน..............มาเยี่ยมเยือนแชเชือนไปหลายวาร

ด้วยต้องออกข้างนอกไม่อยู่บ้าน.....ต้องเตรียมการเรื่องงานเพื่อกลับไป

ได้เวลาทำงานแล้วน้องพี่..............แหละคราวนี้มณีคงจะไม่

มาเยือนได้ไม่บ่อยแล้วขวัญใจ........ด้วยกลับไปงานไซร้มากมายจริง


สวัสดียามค่ำคร่า คุณเล่น น้องจัง พี่บุษ คุณมากิ น้องแตน พี่เจน พี่แสงแข พี่ Ta พี่ tanin2507 คุณซีอัส และเพื่อนๆ พี่ๆ น้องๆ ทุกๆ คนที่มาเยี่ยมเยือนทู้อุ่นจ้า ไม่มาหลายวัน คิดถึง มณีได้เวลากลับไปทำงานแล้วค่ะ อีกหน่อยคงนานๆ ครั้ง จะได้มาทู้อุ่นค่ะ เพราะออกไปทำงานแต่เช้ามืดกว่าจะกลับถึงบ้านก็หลายทุ่มแล้วจ้ะ ระหว่างวัน งานค่อนข้างแว่บยาก แต่ถ้าสบโอกาสเมื่อไหร่ ก็คงจะเข้ามาทู้อุ่นน้า


ด้วยรักและผูกพันเสมอๆ จ้า




รักน้า จุฟจุ๊ฟ

 

ป้าแตนต้องหอบหิ้วอุปกรณ์ โรยตัวจากหน้าผาลงบ่ได้หรอกน้องจัง
ต้องลงเขา ไปขึ้นเขาอีกฝั่ง ตามไปดูแลผู้อบรมอีกอ่า
ลิ้นห้อยจมูกบานไปตามๆกัน ^^

รุ่นป้าแตนฝึก ได้โรยตัวจากตึก แล้วไปลงลุยน้ำครำระดับอก
ต่อด้วยไต่เชือกข้ามแม่น้ำไปหาสมุนไพร
ตามด้วยโหนเชือกข้ามคลองหนีระเบิด
แล้วลงไปรวมกันในบ่อน้ำ50คน
จากนั้นถึงจะได้โดนปล่อยทิ้งเกาะ ให้ไปหากินกันเอง
ทั้งธรรมชาติยังรู้เห็นเป็นใจ ฝนหล่นมา
ตากฝนกันตั้งแต่สายถึงเที่ยงคืน
รอดกันมาอย่างสะบักสะบอม 555+
ต้นกล้วยเนี่ย ขุดรากถอนโคนกินกันเลยนะ
กลุ่มที่อยูใกล้ลูกมะกรูดก็โดนเด็ดกินเรียบไม่มีเหลือ ^^

แต่รุ่นหลังๆ สบายกว่าเยอะ
แค่ปีนเขา โรยตัวลงไปหากินในป่าเองง่ะ
แค่นี้คนเมืองก็โอดครวญแย่แว้ววว

 

ถ้ายามว่าง แวะเวียนมา หาทู้อุ่น
คนเคยคุ้น เดินวนเวียน เพียรขึ้นบ้าน
หากวันไหน ขาดรอยยิ้ม ไม่ชื่นบาน
นึกถึงบ้าน ยายล้อเล่น อย่างแรกเรย… นะคะ
มีเพื่อนพ้อง และน้องพี่ ที่ขี้เล่น
นั่งหน้าเป็น รอพี่ อยู่เสมอ
ไม่ว่าผ่าน คืนวัน เนิ่นนานนะเออ
มาก็เจอ เสียงหัวเราะ ก้องกังวาล..(kiss)

 

อ่านที่พี่แตนเล่ามา จังก็ท้อแระ อิอิอิ

 

เนื่องจากนาง มีภาระ กิจต้องทำ
จึงขาดรำ ลั๊ลลา เวลาหาย
ทั้งราชหลวง กิจมี ทำมากมาย
แต่ใจหมาย มาเฝ้าทู้ ดูทูกวัน........อิอิ

 

โดนนนน.....งิงิงิ

 

เจ้าของทู้มาเว้ยเฮ้ย
รีบเฉลยเอ่ยงานมาก
พอจังไม่มาเคาะถึงบ้าน
จังงานมากก็ยังมา.. นะยาย

 

ต้อนรับเข้าสู่......ที่รู้ห้องงาน
จากไปเสียนาน...หวลคืนภาระ
คงสนุกหนาน.....คิดงานออกนะ
เครื่องมือพร้อมอ่ะ.งานน่าฉลุย.........

ตัว...ย.....คงวิ่งตามกันคุณมณีแระจร้า.....ยุ่ง..555555555555

 

"เข้าตัวจนได้เจนเอ๊ย!!"

 

ช่วงงานเวลาหาย
เนื่องจากกายไปข้างนอก
ปลีกได้ไม่ต้องบอก
ตั้งหน้าหยอกเพื่อนเร็วไว....5555555555

 

คนมีจิตอาสา
ไม่ต้องพาให้นึกหวั่น
ร่างกายแข็งแรงพลัน
พักเดี๋ยวนั้นหายเหนื่อยเร็ว....แบบว่าฟิตแอนเฟริม555555555555