จิตไปยึดขันธ์ผู้อื่น

พอดีสัปดา์ืห์ที่แล้ว ผมเกิดอาการอกหัก โดยที่ผมโหลดโปรแกรมแชทโปรแกรมหนึ่งมาลงในมือถือ


แล้วก็ได้เป็นเพื่อนกับผู้หญิงคนหนึ่ง คุยแชทกันไปมาก็รู้สึกถูกคอมาก คุยแชทไปมาเลย แลกเบอร์โทรกัน แล้วคุยกัน คุยใหม่ๆมีความสุขมาก โลกเป็นสีชมพู ผมดูจิตตนเองที่เกิดความพอใจ ในรูปที่โปรไฟล์ของเขาบวกกับ ผัสสะทางหูที่ได้คุยกัน รู้สึกพอใจมาก คุยแรกๆไม่ค่อยทุกข์ใจเห็นแต่ความสุข จะมีทุกข์ก็ตอนไม่ได้คุย ไม่ได้แชท ตรงนี้เห็นทุกข์ เพราะจิตมันอยากอยู่กับผัสสะที่ชอบใจ อยากแชท อยากได้ยินเสียง


คุยไปคุยมาก็เริ่มเห็นทุกข์หนักเข้าไปอีก คือเห็นจิตที่มันเข้าไปยึด ตัวของเธอ ทั้งๆที่ไม่เคยเจอกันนะครับ ผมแชทอยู่กะเธอ เห็นเธอเงียบๆไป ใจมันกระวนกระวาย คิดไปว่าเธอคงคุยกะคนอื่น ผมเห็นจิตตนที่มันปรุงแต่ง ทำให้ตัวเองทุกข์อีกรอบ ใจมันเข้าไปยึดตัวเธอ ว่าต้องคุยกะผมคนเดียว ต้องรักผมคนเดียว ยึดขันธ์5 ของเธอเสร็จสรรพ คราวนี้ยิ่งทุกข์หนัก เห็นใจมันกระวนกระวายหนัก ไม่ชอบสภาพจิตของตัวเองแบบนี้ มองไปก่อนหน้ายังไม่คุย ไม่แชท ความทุกข์ใจอย่างนี้ไม่มี ยิ่งเห็นชัดขึ้นที่พระพุทธเจ้าสอนเรื่องปฏิจสมุปบาทไว้ไม่ผิดเลย เมื่อผัสสะ ก็เกิดเป็นเวทนาชอบใจ แล้วก็เกิดตัณหาความอยาก แล้วจิตเข้าไปยึดเธอมาเป็นของเรา ไปยึดขันธ์5 ของเธอ มาเป็นทุกข์ไปอีก ผมเลยตัดกระบวนการไปเลย ขอเธอเป็นเพื่อน แล้วก็คุยกันน้อยๆ จนไม่ได้คุยกันแล้ว ก็เห็นความทุกข์ในใจค่อยๆหายไป


ผมเห็นว่าอุปาทานที่เข้าไปยึดในขันธ์5 ของคนอื่นเป็นของที่เห็นได้ยากแล้ว จะประสาอะไรกับอุปาทานในขันธ์5 ของเราเองยิ่งเป็นของยากที่จะเห็นได้ ปล่อยได้ กับดักในวัฎสงสารมีัมาก ผมเล่าให้ฟังท่านทั้งหลายจะได้ไม่ประมาท ถ้าเกิดทุกข์ก็สาวไปหาเหตุเกิดของทุกข์ แม้เราจะเลี่ยงผัสสะไม่ได้ เพราะเรายังเห็น ยังได้ยินอยู่ ก็ไปตัดที่เวทนา ตรงความพอใจ ไม่พอใจเลย จะได้ไม่เกิดภพของจิตขึ้น แม้แต่ความทุกข์น้อยๆที่เกิดขึ้นในใจ ถ้ารีบสาวไปดับที่เหตุได้ ทุกข์ใหญ่ๆจะได้ไม่เกิดนะครับ

เรายินดีพอใจกับอะไรก็ทุกข์เพราะสิ่งนั้น


ฤทธิ์หมัดดาวเหนือ

 

คุณเป็นคนที่บุญมากจริงๆ
ผมใช้เวลา 15 ปีกว่าจะลืมเธอได้ มันเป็นอุปทานล้วนๆ
"เธอ"ผู้ที่เราจินตนาการขึ้นมา หาใช่เธอที่เป็นเธอเองไม่

 

อยากคิดได้แบบนี้บ้างจัง...

 

ถือว่าดีครับที่คิดได้เร็วและคิดได้ทำนองนี้.แม้ว่าผ่านไปซักพักมันจะยัง
ผุดขึ้นมาได้อีก ก็ยังถือว่ามีปัญญาทางธรรมในระดับหนึ่งครับ
และก็ยังดีกว่าการไปปรุงแต่งเพิ่มเติม.ดับบ่อยๆ.การปรุง
แต่งมันก็ไม่มีกำลังที่จะเกิดได้เอง..
.แม้ว่า การเกิด แก่ เจ็บ ตายของสังขารเป็นทุกข์
ในขณะที่การรับรู้ทาง ตา หู จมูก ลิ้น กาย ใจและจิต
ปรุงแต่งเป็นสาเหตุที่ทำให้เกิดทุกข์นั้น
ในทำนองเดียวกันนี้ความพลัดพรากจากสิ่งที่ตนรักก็เป็นทุกข์
แต่...ใครบ้างหละที่จะหลีกเหลี่ยงได้.
เพราะแม้กระทั่งตัวจิตของเราเอง.วันหนึ่งก็ต้อง
พลัดพรากจากร่างกายที่อาศัยอยู่นี้..เพราะฉนั้นอวสานชีวิต
ของเราอยู่ที่ไหนก็ควรแสวงหาให้ถูกจุด..
ถ้าไม่อยากที่จะท่องเที่ยวในวัฏสงสารนี้อีกต่อไป..
ประมาณนี้ครับ​

 

ถ้านักสังเกตละเอียดๆ จะเห็นตั้งแต่ไปโหลดโปรแกรมแล้วหละ
แต่ถ้าเผลอเสพไปแล้ว ก็ให้ย้อนมาที่จิตเลย ไม่ต้องไปตามพิจารณาผลมัน
มัวแต่ไปดูผล คราวนี้จะตั้งหน้าตั้งตาหาเหตุมาเสพ แล้วมาดูผล เสพแล้วมาดูผล ...
ยึดจึงทุกข์ อุปาทานจึงทุกข์ นั่งให้เมื่อยมาดูทุกข์ เงามันหลอกจิต
ให้ย้อนมาที่จิตรู้เลย มันทุกข์ ตั้งแต่จิตส่งออกนอกแล้ว .

 

อนุโมทนาด้วยครับกับทุกท่านที่มาตอบ
บางครั้งวิบากกรรมเป็นตัวบังคับ ให้เราต้องเจอกับอะไรบางอย่างครับ

ขอเล่าเรื่องหนึ่งเหมือนคนรู้จักผมคนหนึ่ง เธอเป็นเมียน้อยของคนรวย และมีโอกาสมาปรับทุกข์กับผม เธอบอกว่า ไม่อยากทำอย่างนี้ไม่อยากเป็นเมียน้อย แต่มันมีความจำเป็นที่ต้องทำ เธอต้องเลี้ยงลูก ต้องเลี้ยงครอบครัว เธอเล่าให้ฟังด้วยเหตุผลต่างๆ

ผมแนะนำไปว่า มีโอกาสเลิกทำได้ก็เลิก ถ้ายังไม่ได้ยังมีปัจจัย ยังมีวิบากกรรมต่อกัน ก็อยู่อย่างรู้เท่าทันละกัน แน่นอนว่าไม่มีใครอยากจะทำอย่างนี้ แต่บางครั้งเหตุปัจจัยมันบังคับ หรือวิบากกรรมเป็นตัวส่งผลให้เราต้องได้เจอคนนี้ ได้รักคนนี้ ได้มีอาชีพอย่างนี้ ต้องอยู่บริษัทนี้ในเวลานี้ หรือได้รักกับคนๆนี้ด้วยเวลาเท่านั้น เท่านี้ แต่วิบากกรรมที่ดีหรือไม่ดีจะส่งผลเป็นอะไรก็ตาม แต่เรามีทางเลือกในปัจจุบันเสมอ ว่าจะเลือกทำ หรือไม่ทำได้ในปัจจุบัน สมมุติว่าถ้าวันหนึ่งบ้านผมต้องยากจน ไม่มีข้าวสารกรอกหม้อ ผมก็ตกงาน ลูกๆก็อดมื้อกินมื้อ ผมออกไปหาของมาประทังชีวิตให้ลูกๆ เดินผ่านสวนมะม่วงที่หนึ่ง ลองขอกับเจ้าของสวนแล้วเค้าไม่ให้ ผมเองก็ต้องเลือกระหว่าง จะแอบขโมยมะม่วงมา หรือจะปล่อยให้ลูกๆผมอด วิบากกรรมที่ทำมาจะด้วยเหตุปัจจัยอะไรก็ตาม ส่งผลให้ผมต้องอดยาก ไม่มีข้าวสารกรอกหม้อ แต่ผลในปัจจุบันผมเลือกได้ ว่าจะทำกรรม ให้มีวิบากต่อไปหรือเปล่า ผมสมมุติเรื่องให้ฟังเพราะจะได้เห็นว่า คนกระทำผิด ล้วนมีเหตุผล มีปัจจัยส่งเสริมเสมอ ผมเชื่อว่าไม่มีใครอยากเป็นคนเลว อยากทำไม่ดี ผมจึงไม่เคยมองว่ามีใครผิดถูก ตอนเช้าดูข่าว บ้านเมืองจะเป็นยังไงก็เป็นเรื่องของเหตุปัจจัย ไม่ได้มองว่าคนนั้นเลว หรืออะไร ก็แค่เป็นคนที่ไม่รู้ หลงทำเพราะความไม่รู้เท่านั้น เราอยู่ในโลกในสังคม ผัสสะที่เข้ามากระทบเลี่ยงไม่ได้ แต่เราเลือกได้ที่จะไม่ก่อภพได้ หยุดวิบากกรรมที่ไม่ดีในอนาคตได้ด้วยปัจจุบัน อย่างวันที่ผมโหลดแอปมาลงในมือถือ เธอคนนั้นขอเป็นเพื่อน แล้วคุยกัน แรกๆก็คิดว่าจะคุยทักกันประโยคสองประโยคแค่นั้น อาจเพราะเหตุปัจจัยที่ต้องได้รู้จักกับคนนี้ๆในเวลานี้ก็ได้ แต่จิตมันเลยเถิดไปเรื่อย จิตมันเอร็ดอร่อยกับการปรุงแต่ง เป็นของน่าชื่นใจแต่โทษของมันคือ มันไม่อยู่ตลอด มีๆหายๆ กว่าจะมารู้ตัวอีกทีก็ทุกข์ไปเรียบร้อยโรงเรียนจีนแล้วครับ



ฤทธิ์หมัดดาวเหนือ

 

ตอนนี้ผมก็กำลังเป็นอย่างท่านครับ รู้จักกันมาประมาณ10 ปี ร่วมงานกันมาประมาณ 5 ปี มาช่วงนี้เกิดความรู้สึกแอบชอบ แต่ก่อนก็ไม่เป็น เห็นหน้ากันทุกวันทำงาน พยายามภาวนาก็แล้ว แต่ใจมันร้อนรุ่ม อีกอย่างช่วงนี้รู้สึกว่ามีอกุศลกรรมหลายๆ อย่าง ที่กำลังให้ผล

 

ถ้ารู้ว่ายึด
แปลว่าความยึดมั่นได้คลายแล้ว
เหลือแต่ ไม่รู้ในอริยะสัจจะ แล้วหละ

รู้ว่ายึด จะพบ ราคะ กับ ฉันทะ
ในความผ่อนคลายจะมี ยางเหนียวคือราคะ และพอใจคือฉันทะ
ต้องเห็นอริยะสัจจะใน ยางเหนียวและพึงใจ

 

ขอเพิ่มอีกนิด
นิดเดียว
คือจิตเนียะยึด ขันธ์ห้าตัวเอง ขันธ์ห้าคนอื่้นๆ ตามที่เห็ฯกันทั่วๆไปใครๆก็ยึด
ถ้าเราพอจะค้นคว้า สิขขามา
การเห้นการยึดถือว่าเก่งแล้ว ถือว่าสิขขามาเยอะแล้ว

แต่เราพบ ยางเหนียว และ พอใจด้วยหรือเปล่า
ความยึดคลายแต่ยางเหนียว กับพอใจจะยังอยู่

ถ้าอยากให้ดุแบบพุทธ พุทธ
แบบพระพุทธะศาสน้า ศาสนา
ควารเห้ฯอริยะสัจจะ ในราคะ คือยางเหนียว แลบะฉันทะคือพอใจ

ในความผ่อนคลาย จะมียางเหนียว และพอใจอยู่
รักยาวให้บั่น รักสั้นให้ต่อ

 

ทุกข์ สุข เกิด ดับ ไม่จบสิ้นเป็นธรรมดา ของมัน การกระทบที่จิต เกิดดับไม่จบสิ้น เป็นธรรมดา

มีสติรู้ทัน รู้ทัน รู้ละปล่อยวางไม่แบกรับ ไม่ข้องเกี่ยวแค่รับรู้ละปล่อยวาง ทำให้สม่ำเสมอต่อเนื่อง เมื่อนั้นท่านย่อมหลุดพ้น ทุกข์และสุข ที่เกิดดับ

เมื่อนั้นท่านย่อมอยู่กับทุกข์และสุขที่เกิดดับได้ โดยไม่ทุกข์และสุข อีกต่อไปครับ มื่อนั้น ท่านสามารถอยู่ท่ามกลาง รัก โลภ โกรธ หลงได้อย่าง ไม่รัก ไม่โลภ ไม่โกรธ ไม่ หลง อีกต่อไป
อุปมาดั่งทองคำบริสุทธิ์ หลอมอย่างไรมันก็จะแยกตัวของมันออกไปไม่รวมกับโลหะธาตุอื่นๆครับ สาธุ

 

ใช่เลยครับ วันสองวันแรกมันมียางเหนียวอยู่อยากโทรไป อยากต่อความสัมพันธ์ แต่พยายามรู้แล้วละไปเรื่อยๆ เผลอเป็นไม่ได้จิตมันไปแล่นไปหาตลอด แต่ตอนนี้จิตมันไม่แล่นไปหาแล้ว นอกจากตั้งใจจะนึกถึง เข้าใจคนที่อกหักเลยครับ นี่ขนาดผมมีอุปทานไปยึดเธอไม่นานมากยัง ความอาลัยยังมากขนาดนี้ ถ้าขันธ์5 ตัวเองที่อยู่กันมานานนี่จะอาลัยอาวรณ์ขนาดไหนน้าาา

 

คุณวัยอลวน ทุกข์เพราะความทะยานอยากนี่ก็ทุกข์มากแล้ว ถ้าได้เค้ามาแล้วยิ่งมีอุปทานไปยึดเค้าอีกก็ยิ่งทุกข์มากขึ้นอีก ยังไงเราเลือกได้ว่าจะไปทางไหนต่อครับ ถ้ายังอยู่ครองเรือนก็ก่อมแก่มกันไปครับ

 

ที่เธอเงียบๆไป เพราะผัวเธอจับได้มั้งคะ

black_pig บอกแบบนี้ กิเลสหลุดมั๊ยคะ

 

ไม่แน่ อาจเป็นอีกอย่างที่ผมไม่รู้ครับ

 

เพราะคุณยังไม่ได้รู้จักเธอลึกซึ้ง เพียงเห็นภาพในจินตนาการ ก็ปรุงว่าดีว่าชอบ แต่หากได้เห็นภาพจริงอาจเป็นตรงกันข้ามก็ได้ เธอคนนัั้นอาจมีครอบครัวแล้ว มีภาระต้องเลี้ยงลูก เลี้ยงสามี เลี้ยงทุกคนในบ้าน แย่กว่านั้นเธออาจชอบเที่ยวกลางคืน สูบบุหรี่ กินเหล้า แต่เวลาสนทนาในโลกออนไลน์ก็เป็นอีกคนหนึ่ง โลกสวย แค่คิดก็หนาวแล้ว คลายความทะยานอยากได้ยังคะ

 

ขอบคุณครับ กิเลสนี่มันปรุงไปเรื่อย ให้เราคิดไปนู้นไปนี่ ตีกันไปตีกันมา รู้ว่ามีก็เป็นทุกข์ไม่มีก็เป็นทุกข์ แต่ก็รู้ว่าใจยังไม่แกร่งพอ

 

อย่างที่คุณชอบบุญ พูดเลยครับเป็นการปรุงแต่งล้วนๆเลยครับ แปลกใจตัวเองเหมือนกันไปหลงกะรูปได้ไง ทั้งๆที่ เป็นแค่แสงที่มากระทบตา แต่จิตมันหลงปรุงแต่งเตลิดไปไกล โลกออนไลน์นี่น่ากลัว สงสารเด็กรุ่นหลังๆเลย รู้จักกันง่ายมาก แล้วยิ่งจิตไม่เที่ยงอีก ปัจจัยสนับสนุนเมื่อไหร่ ศีลข้อ3 นี่ขาดกันง่ายๆเลย ถ้าไม่รู้จักยับยั้งนะครับ ส่วนผมเห็นทุกข์อย่างนี้ก็หวั่นๆ เรื่องเพศมันมีแรงยึดหนัก ต้องออกทวนแรงเยอะ กะแค่เห็นทุกข์ยิบยับระหว่างวันนี่มากพอล่ะครับ

 

เพราะจิตมันไปจับฉวยว่านั่นรูปเรา นั่นเวทนาเรา นั่นสัญญาเรา นั่นสังขารเรา นั่นวิญญาณเรา

 

ใช่ครับคุณฟางว่าน สัตว์โง่หลงไปยึดขันธ์ สร้างภพให้จิตเลยตั้งหลงเวียนว่ายตายเกิด ไม่จบสิ้น งั้นมาหาทางออกจากอุปาทานกันครับ