อธิบาย12ข้อห้ามในงานศพของชาวบ้านรายหนึ่ง

สิบสองข้อห้ามที่ชาวบ้านรายหนึ่งได้ขอร้อง ให้ลูกหลานช่วยจัดการให้ตามที่ตนเองเขียนไว้ตั้งแต่พ.ศ.2534 เมื่อตนเองจบชีวิตลง แต่เมื่อถึงวันนั้นจริงๆจะทำตามที่ผู้เขียนต้องการนั้นได้หรือไม่ก็เป็นอีกเรื่องหนึ่ง จขกท.จะขออธิบายไว้ ในกระทู้นี้ ตามความเข้าใจส่วนตัวที่ได้พบเจอมา หากท่านผู้อ่านยังไม่กระจ่างในข้อใด ก็ขอเชิญสอบถามจากผู้รู้ท่านอื่นๆต่อไปได้
ข้อแรก ผู้ตายต้องการให้เอาศพไว้คืนเดียว เพื่อต้องการประหยัดค่าใช้จ่าย และไม่ให้คนที่อยู่ทางไกลเร่งรีบมา เพราะจะลำบากหลายๆอย่างได้
เมื่อผู้ตายได้เสียชีวิตลงแล้วทางเจ้าภาพงานศพเห็นว่าข้อนี้ ทำตามที่ผู้ตายต้องการไม่ได้ เพราะ ฐานะทางบ้านดีกว่าเมื่อครั้งอดีต ลูก หลานก็มีหลายคน ที่อยู่ทางไกล และสามารถเดินทางมาร่วมงานได้สะดวกกว่าเมื่อครั้งอดีต โดยคตินิยมทั่วไปแถบนี้จะเอาศพไว้ที่บ้าน 2 คืน บ่ายวันที่ 3 ก็เอาศพมาเผาที่วัดหรือป่าช้า
ข้อที่สอง ห้ามซื้อสุรามาเลี้ยงกัน เพราะเสียเงินไปปล่าวๆและเกิดเหตุวิวาทกันได้
ข้อนี้ทางเจ้าภาพงานศพสามารถทำตามได้ ไม่มีปัญหา
ข้อที่สาม ห้ามเล่นการพนัน เพราะรบกวนการพักผ่อนของทางเจ้าภาพ และดูไม่เหมาะสม (เคยมีบางงานเล่นการพนันเป็นเพื่อนศพ ตื่นเช้าของมีค่าภายในบ้านเจ้าภาพสูญหายไป)
ข้อนี้ทางเจ้าภาพก็สามารถทำตามได้
ข้อที่สี่ ให้นิมนต์พระสงฆ์เพียงวัดเดียวนั้น เพราะต้องการความสะดวกและประหยัด
แต่ในสภาพปัจจุบันทางเจ้าภาพทำตามข้อนี้ไม่ได้ เพราะต้องนิมนต์ วัดอื่นๆมาร่วมงานด้วย มีกิจกรรมในงานเผาศพหลายอย่าง เช่นการมอบเงินบริจาคให้กับทางวัดต่างๆในตัวอำเภอ

ข้อที่ห้า ห้ามบวชเณรหน้าไฟและจูงศพ เพื่อไม่ให้เสียเวลา ถ้าไม่มีเด็กที่บวชเณรก็ต้องเที่ยวหาตัวแทนตามวัดอื่นๆอีก
ข้อนี้ทางเจ้าภาพสามารถทำตามได้ เพราะเณรที่บวชหน้าไฟ บวชแค่วันเดียว ก็สึกแล้ว บางคนก็ท่องจำศีล10ก็ไม่ได้ ทำผิดศีลก็มี

ข้อที่หก ห้ามนิมนต์พระสงฆ์สวดหัสนัย นำหน้าขบวนศพ เพราะสวดไปก็ไม่มีใครฟังรู้เรื่อง เสียเวลา พระสงฆ์ก็ร้อนผ้าเปียกเหงื่อไคร ไปเปล่าๆ(ส่วนใหญ่จะนิมนต์ระดับเจ้าอาวาสและองค์รองมาสวดหัสนัย) การสวดหัสนัยก็คือสวดอภิธรรมเจ็ดคัมภีร์ เวียนไปมาจนถึงที่เผาศพ เปิดหนังสือพระอภิธรรมไว้ด้วย
ข้อนี้ทางเจ้าภาพก็สามารถทำตามได้ ให้พระสงฆ์ทั้งหมดไปรอที่ศาลาในวัด ในสมัยก่อนจะใช้การหามซึ่งลำบากมากกว่าในสมัยนี้
ข้อที่เจ็ด ผู้ทอดผ้าบังสุกุลคือลูกหลานของตนเอง อาจจะมีบางงานที่เคยมีเจ้าภาพ มอบหมายให้คนอื่นๆได้มาวางผ้า ก็จะทำให้เสียเวลาไปอีก คนอื่นๆคอยวางดอกไม้จันทน์เวลาจะเผาศพก็พอ
ข้อนี้ทางเจ้าภาพก็สามารถทำตามได้ เพราะลูกหลานก็มีหลายคน
ข้อที่แปด ห้ามแจกบัตรเชิญ เพื่อไม่ให้สิ้นเปลืองและเสียเวลาเดินทางแจกการ์ด
ข้อนี้ทางเจ้าภาพก็สามารถทำตามได้เพราะ ลูกหลาน เครือญาติ มิตร สหาย และมีผู้มาร่วมงานจำนวนมากโดยไม่ต้องแจกการ์ด

ข้อที่เก้า ห้ามจุดพลุหรือประทัด เพราะสิ้นเปลือง เกิตอันตราย และอาจจะเป็นบาป เพราะเคยมีบางงานจุดพลุเท่าอายุ เสียงดังต่อเนื่องมากๆ สัตว์เลี้ยงต่างๆแตก ตื่น คนป่วย คนชรา ใกล้วัดที่เผาศพ ตกอกตกใจ ต่างพากันสาบแช่งผู้จุดพลุ
ข้อนี้ทางเจ้าภาพก็สามารถทำตามได้
ข้อที่สิบ ห้ามอ่านประวัติ เพื่อไม่ให้เสียเวลา
ข้อนี้ทางเจ้าภาพก็สามารถทำตามได้ แต่ในช่วงก่อนที่จะยืนไว้อาลัย พิธีกรในงานก็กล่าวประวัติเล็กน้อยแบบเกริ่นๆให้แขกเหรื่อที่มาได้ทราบ ผู้ตายเกิดปีไหน ทำอาชีพอะไร แต่งงานกับใคร มีลูกกี่คน เสียชีวิตลงด้วยเหตุใด ผลงานที่สำคัญของผู้ตาย แบบนี้เป็นต้น

 

ข้อที่สิบเอ็ด ไม่ต้องหว่านกัลปพฤกษ์ เพราะผู้คนจะยื้อแย่งกันไม่น่าดู
ข้อนี้ทางเจ้าภาพไม่หว่านแต่เอากัลปพฤกษ์ที่ทำมา เพื่อแจกฟรี เอาวางรวมไว้ในพานของดอกไม้จันทน์แทน

ปัจจุบันต้องมีใบร้อยที่ชายผ้าที่นำมาทำธงสี่ทิศ
ข้อสิบสอง ไม่ต้องปักธงแผ่นผ้า ธงแผ่นผ้าสี่ทิศนั้น มักจะใช้ผ้าไหมหรือผ้าด้ายดิบทำเป็นธง จะมีคนแบบอนาถาคอยเฝ้าเสาธงเพื่อเก็บเอาเงินในหลุมธงมาเป็นของตนเอง ส่วนผ้าที่ทำเป็นธงก็เอาไปถวายพระสงฆ์จำนวนสี่วัด วัดละหนึ่งผืน ข้อสุดท้ายนี้ผู้ตายเกรงจะเสียเวลาจึงไม่อยากให้ทำ
แต่ข้อนี้ทางเจ้าภาพก็ไม่สามารถทำตามได้ เพราะนิยมทำตามกันมานานแล้ว และมีผู้มาช่วยทำธงอยู่แล้ว เพียงแต่เจ้าภาพมอบเงินไว้ใส่ในหลุมที่เอากระบอกไม้ฝังไว้ในดินก่อน มีกรวยดอกไม้ธูปเทียนใส่ลงไว้ด้วย และเอาหินทับเสาธงไม้ไผ่ไว้ไม่ให้ถอนขณะทำพิธีศพ หลุมละยี่สิบบาท หรือร้อยบาท ก็แล้วแต่กำลังของเจ้าภาพ จะไม่ใส่เงินลงไปสักบาทก็ได้ สมัยใหม่เอาเสาธงผูกไว้กับอะไรก็ได้ เพราะเป็นพื้นปูน
บางคนก็มองว่าเป็นคติธรรมที่แฝงอยู่ หมายถึงเทวทูตสี่กำลังมารับวิญญาณไปตัดสิน หากคนตายทำความดีมากก็ส่งให้ไปสู่สวรรค์

สวัสดี

 

บางข้อดีจังตรงใจเราเป๊ะเลย

 

เราก็ชอบนะ สงบดีไม่วุ่นวาย ข้อ 1 ห้ามเล่นการพนัน งานศพแค่คืนเดียว ไม่มีใครเล่นหรอกคะ ไม่มีเวลาเล่น คงชุลมุนไปหมด ข้อ 11 12 ไม่รู้คืออะไรไม่เข้าใจ อาจจะประสพการณ์น้อย พี่น้องก็มีเสียนะ แต่ก็ไม่เห็นมีแบบนี้เลย ขนาดอธิบายแล้ว ยังงงๆเลย เจ้าของที่เขียนข้อห้ามต่างๆในงานศพของเค้า คงเป็นคนรักสงบ ไม่ติดอะไรบนโลกนี้มากมาย สาธุคะ

 

ห้ามสุรายาเมาทุกชนิด ..กดไลค์

 

กรณีนี้ขึ้นอยู่กับสภาวะจิตสุดท้ายของผู้ที่จะเสียชีวิตรายนี้ด้วยครับ.
ว่าจะยึดมั่นถือมั่นกับสิ่งที่ตนเองได้สั่งเสียไว้ก่อนตายหรือไม่..
ถ้าหากว่าวาระสุดท้ายก่อนตายมาถึงแล้วไม่ได้คิดเรื่องที่สั่งเสียไว้
ว่าจะทำหรือไม่ทำก็ได้คงไม่มีปัญหาอะไรครับ.
.ก็จะเปลี่ยนภพภูมิไปตามแรงบุญหรือแรงกรรม
ที่ตนได้ทำมา..แต่ถ้าหากวาระสุดท้ายก่อนเสียชีวิตแล้วยัง
มาย้ำมาเน้นสั่งเสียไว้อีก..ณ ปัจจุบันนี้โอกาสที่ดวงจิตยัง
วนเวียนไม่ไปไหนก็จะสูงครับ..เพราะมัวแต่ห่วง.และความห่วง
ตรงนี้มันจะมาปิดกะแสบุญต่างๆที่ใครๆได้ทำให้
เพราะจิตมันจะไม่เปิดรับเรื่องบุญต่างๆเหล่านี้
เพราะว่าความห่วงมันปิดบังอยู่.และจะส่งผลให้ลดทอน
กำลังบุญเดิมที่เคยสร้างมาอดีตได้อีกด้วย
..และถ้าหากว่าพอมีแรงบุญเดิมที่มากจริงๆ
จนพอที่เบียดความห่วงตัวนี้ออกจากจิตได้บ้าง..
แทนที่จะได้เลื่อนไประดับภพภูมิที่สูงๆ....
ก็จะต้องกลายเป็นวิญญานบรรพบุรุษวนเวียน
อยู่แถวๆนั้นและมีโอกาสที่ลูกหลานจะได้เห็นแต่เห็น
ในลักษณะของการถวงถามเรื่องที่ฝากไว้ก่อนเสียชีวิตครับ..
และถ้าหากว่าแรงบาปมากกว่าแรงบุญโอกาสที่จะดวงจิต
จะเปลี่ยนไปสัตว์เดรัชฉานและอาศัยอยู่ในบริเวณนั้นก็สูงครับ.
พอสิ้นจากอายุไขสัตว์ดวงจิตก็จะดิ่งลงข้างล่างในลำดับต่อมา.
ยกเว้นว่าจะเป็นระดับที่แรงบุญถึงขั้นที่จะไม่ต้องกลับมาเกิดได้
ถ้ายังมีความห่วงก็ยังจะต้องเกิดเป็นสัตวเดรัชฉานวงจรชีวิต
สั้นก่อนถึงจะหลุดพ้นไปได้เลยโดยไม่ต้องลงข้างล่าง
แต่กรณีสุดท้ายเนี่ยสามารถนับจำนวนคนได้ครับ..
ส่วนตัวมีความเห็นว่า..
ถ้ารู้ว่าจะต้องเสียชีวิต ควรตัดทุกๆเรื่อง
ทางโลกออกให้หมด.ไม่ควรทำอย่างนี้ เพราะหากยึดติดแล้ว
จะเป็นตัวปิดกันดวงจิตหลังที่ออกจากร่างกายแล้วอย่างที่คาด
ไม่ถึง..และควรนึกถึงแต่ความดีที่ตนได้ทำมาให้เยอะๆ
นึกถึงพระให้ออก..ไม่งั้นก็จะเป็นอย่างกรณีแบบนี้ได้
อย่างที่เราอาจจะคาดไม่ถึงครับ..

 

ถ้าเราตาย อย่างหนึ่งที่ไม่อยากให้มีคือการฆ่าสัตว์เอามาทำอาหารเลี้ยงในงาน