สวัสดี java108 ชาวดาวแอสทร้า..

อุ้ย!!! เหมือนจะรู้เรื่องเอานั้นนี้มาอ้าง แต่ก็ยังพากันหลงไปไกลอีก:boo:

 

เอาน่า กล้าๆหน่อย ข้อมูลเชิงลึกอะไรอย่างไร จะเก็บไว้เป็น ว.5

ที่เคยบอกว่า คุณมี DNA พิเศษ เรื่องนี้จะไม่ตกถึง หมอพองทิพย์ อย่างแน่นอน

 

กัลยาณมิตร พิเศษ ของนาย ใช่เจ้า nueng ดึงโบว์ป่าวฟ่ะ

แนวๆ light workers วูล์ฟเวอรีน มนุษย์กลายพันธุ์อะไรทำนั้นป่าว

 

แต่ตอบอะไรไม่ได้สักอย่างเลย ทำนองว่า

"ข้าคือผู้พิทักษ์จักวาลและโลกใบนี้ ข้าคือผู้ยิ่งใหญ่ แต่อย่าถามกุนะ กุตอบไม่ได้" ^^

อื้อหือ..!! แน่นอนจริงๆ เกรี๊ยกก!.!

 

กัลยาณมิตร คือเพื่อน ที่มีจิต เป็นกุศล คิดดี ทำดี พูดดี ไม่มีอคติ ให้คำปรึกษา และช่วยเหลือ โดยไม่หวังผลตอบแทน และมี เมตตา กรุณา มุทิตา อุเบกขา พวกคุณไม่มีสิ่งเหล่านี้ในจิต แค่รู้มาก เท่านั้น แต่สิ่งที่รู้มีแต่ข้อมูลขยะ อยู่ในสมอง จึงมองไม่เห็นแสงสว่าง

 

อย่าลืมในปณิธานมุ่งมั่นสิ จักรวาลส่งมาเพื่อมาโอบอุ้มโลกใบนี้ ไม่ใช่หรือ

เมื่อเห็นว่าใครตกอยู่ในที่มืด คุณต้องพร้อมที่จะมีกุศโลบายชักนำ

ต้องพร้อมที่จะมองในส่วนดีของผู้อื่น แม้ผู้นั้นจะมีจุดดำ จึงจะกล่าวได้ผู้นั้นเป็นผู้ค้ำจุนโลก

เปลี่ยนคมหอก คมดาบ ให้เป็นพวงมาลัยไว้คล้องมือ

เราเองไม่ใช่คนเลวร้ายนะ นิสัยกำลังดี ไม่เคยรบราข้าฟันกับใคร

ไม่เคยส่งปะล้งปะลัง ไปทำร้ายใครล่วย อ่ะเฮ่อ!!

ดีกว่าเป่าสาก น่า พร้อมไหม?

 

ก็อย่างที่บอกล่ะครับ ว่ามันมีเหตุปัจจัย จะลองเดาให้ดูนะครับ ดังนี้ว่า

เราศึกษาธรรมะ อย่างจริงจัง ก็ตอนไปสวนโมกข์ ตอนอายุสามสิบนิดหน่อยแล้วล่ะครับ
ก่อนนั้นก็ไม่ค่อยรู้อะไรเท่าไหร่หรอกครับ ในเรื่องศาสนาพุทธนั่นน่ะนะ

แต่ฝึกฝนและค้นหามาสารพัดแล้ว ปรับพื้นฐานมาจากสารพัดวิชา จนช่ำชองก่อน
แล้วจึงค่อยมาศึกษาอย่างทุ่มเท ทุ่มหมดตัว เทหมดหน้าตัก ควักจนเกลี้ยงทุกสิ่ง
และก็ไม่ได้อยากหลุดพ้นด้วย ไม่ได้สนใจพระพุทธเจ้าด้วย ขอบอก
แค่อยากรู้ อยากฝึกฝนและค้นหา ว่าที่เราสรุปไว้ว่า "สุดทางคือธรรม" จะถูกต้องไม๊ แค่นั้น

เทียบได้กับว่า เคลียร์ภูเขาพุทธธรรมไว้ก่อนล่วงหน้าแล้ว จึงค่อยมาศึกษาเคล็ดวิชาพุทธะ
ไม่ต้องแบกแพสวยๆ คำพูดหรูๆ เปลือกงามๆ ธรรมเนียมปฏิบัติต่างๆ เราไม่เอาซักอย่างเดียว

เลือกจับแต่แก่น ต้องการแค่นั้น เรื่องอื่นไม่ต้องพูดถึง
ตอนฝึกฝนและค้นหาที่นั่น ก็คุยกับข้างในนะ ว่า เราเลือกที่จะทิ้งหลายอย่างทิ้งไป
มันหนัก และเสียพลังงานที่จะต้องแบกไปด้วย ผลเสียอย่างไร ยินดีรับไว้
แต่เพื่อการก้าวหน้าแบบที่ไม่มีใครทำได้ ก็ต้องแลกกันแล้วล่ะ

เสี่ยงเป็นเสี่ยงกัน ๕๕๕


กระต่ายป่า ข้างวัด / ลูกนาฬิเกร์
.

 

เคล็ดวิชาในตำนาน "ประสานงานขั้นเทพ" ๕๕๕

กระต่ายป่า ข้างวัด / มือถือล้านจี
.

 

เรื่องของอาการต่าง ๆ คุณฟรอสเซ่นได้อธิบายไปแล้ว

ประเด็นมันไม่ได้อยู่ที่ อาการเป็นอย่างไร
แต่ประเด็นอยู่ที่ มันมีจริงหรือไม่
เช่น เรื่องยาเสพติด ผู้ไม่ได้เสพยาก็ไม่จำเป็นจะต้องรู้ละเอียดรู้ลึกในอาการเหมือนผู้เสพ (ปัจจัตตัง) อาการต่าง ๆ แพทย์จะเป็นผู้รวบรวมให้ความรู้เอง มิใช่ว่าถ้าอยากรู้เรื่องอาการของการเสพยาแล้วจะต้องลองเสพเอง

ยาเสพติดมีจริง หากคุณมั่นใจยืนยันว่ามันไม่มีจริง คุณก็ต้องลองเสพด้วยตัวเอง
คุณไสยมีจริง หากคุณมั่นใจยืนยันว่ามันไม่มีจริง คุณก็ต้องลองของด้วยตัวเอง

คุณถือดีว่าตนเองเรียนมาก เลยเข้าใจว่าตนรู้ทุกเรื่อง
คุณกล้าปรามาสคนอื่นในสิ่งที่ตนเองยังไม่รู้ แต่กลับไม่กล้าพิสูจน์ด้วยตัวเอง
ในเมื่อมั่นใจว่ามันไม่มีจริง ทำไมจึงไม่กล้าท้าพิสูจน์โดยเอาตัวเองเป็นเดิมพันอย่างที่บอกไปแล้ว
ทำไมล่ะ กลัวว่านอกจากจะมีพิธีฝังชิพแล้ว อาจจะมีพิธีฝังศพติดตามมาด้วยหรืออย่างไร ?

พอถูกโต้แย้งและท้าพิสูจน์ กลับเอาธรรมะมาอ้างกลบเกลื่อน

เที่ยวไปสอนให้คนอื่นละสมมุต แล้วตัวคุณล่ะละได้หรือยัง ?
ถ้าละได้แล้ว คงไม่นั่งเล่นเน็ตด่าคนโน้นทีคนนี้ทีไปวัน ๆ อยู่แบบนี้
คนเข้าถึงธรรม ละสมมุตได้แล้ว ไม่มีใครเขาทำกันแบบนี้

ลืมไปหรือเปล่าว่าสิ่งที่คุณกำลังทำอยู่มันเป็นโลกะวัชชะ

ถ้าตนเองยังละไม่ได้ ก็อย่าเที่ยวไปสอนคนอื่นเลย
อาจจะเข้าข่ายอวดอุตริมนุสธรรมที่ไม่มีในตน

"...และที่บอกว่า "ยังมีภูมิธรรมน้อย" ก็น่าจะจริง เพราะในสิ่งที่โพสมาต่างๆ
ปุถุชนเต็มขั้น ดูไม่มีภูมิอะไรเลย..."

คนที่เจียมตนว่ามีภูมิธรรมน้อย แล้วเปิดเผยความเป็นจริง มันไม่น่าละอายแต่อย่างใด
แต่คนที่พยายามแสดงตนว่ามีภูมิธรรมสูงทั้ง ๆ ที่ไม่มีจริง นี่ซิ มันน่าละอาย หรือว่าคุณไม่อาย

ภูมิรู้กับภูมิธรรมมันคนละเรื่องกัน
ภูมิรู้เกิดจากการเรียนมากศึกษามาก
ส่วนภูมิธรรมคือระดับจิต
คนที่มีภูมิรู้มากไม่ได้หมายความว่ามีภูมิธรรมสูง
สิ่งที่คุณแสดงออกในเวปนี้มันบ่งบอกถึงภูมิธรรมของคุณ
พฤติกรรมของคุณ แค่โอวาทปาฏิโมกข้อแรกคุณก็สอบตกแล้ว
แล้วยังจะมาโอ้อวดสั่งสอนคนอื่นอีก
ระดับคุณสอนตัวเองยังไม่ได้เลย

เรื่องหนึ่งที่สำคัญคือเรื่องการยกตน
คุณยกตนข่มผู้อื่นเสมอ เพราะถือว่าตนเรียนมากกว่า นั่นแสดงว่าอัตตาของคุณยังหนาแน่นมาก
แล้วแบบนี้จะละสมมุตได้อย่างไร
รู้จักไหม "เถรใบลานเปล่า" กับ "โมฆะบุรุษ"

"...แต่สิ่งที่แนะนำมา เขากะลาอะไรนั้น
ถ้าเข้าใจไม่ผิดคุณคงเป็นเครือข่าย มอบแล้วคลาน ช่วงส่งท้ายปี2012..."

ผมไม่เคยหมอบคลานอะไรกับใครทั้งนั้น

"...เอาน่า หากอายุก็มากแล้ว เมื่อเข้าใจว่าตนเอง เป็นปุถุชนคนธรรมดา
มันไม่สายไป สำหรับการจะละสิ่งที่เห็นผิด..."

บอกตัวเองก่อนดีไหม

 

หากเครียดนัก ก็กินยาแล้วนอนลุง

คุณคิดว่าการที่คนๆหนึ่งได้เห็นกองไฟ

คุณคิดว่าเขาต้องกระโดดลงไปในเปลวเพลิงหรือไม่ เพื่อจะได้รู้ว่าร้อนจริง

เขาจะทำอย่างนั้นทำไม

เช่นกันยาเสพติดเมื่อติดแล้ว มันถอนตัวได้ยาก

คงไม่มีพ่อแม่คนใด ที่มีภมิรู้ภูมิธรรมแนะนำสอนลูกให้ไปลองยา

เพราะมันจะลิซึ่มไปกับไสยศาสตร์ตามเวรตามกรรม

งงไหม?

 

ผมแค่เอาเรื่องยาเสพติดมาเปรียบเปรย คุณกลับตีความผิด

 

เอานะ...แล้วแต่บุญกรรม ธรรมมา

ใครจะเลือกทางเดินอย่างไร เอาตนเข้าไปพัวพันแบบไหน

สุดท้ายมันบังคับกันไม่ได้

เหมือนอย่างเพลงของน้าแอ็ด คาราบาว

"ทางเขามีให้เดิน........"

 

เหมือนเรามีเป้าหมายชัดเจนว่าจะทำเส้นทางคมนาคม AEC


จีนเห็นเป้าหมายเราชัดเจนเช่นนั้นก็อาศัยความอยากได้ของเราเพื่อ
เจรจาต่อรอง แล้วกดให้เราต้องยอมรับเงื่อนไข ที่ทำให้เสียดินแดน
คนทำงานก็ไม่ได้คิดอะไรแล้ว ถูกนายสอนสั่งว่า "ห้ามคิดมาก" ให้
ทำๆ ตามคำสั่งเท่านั้นจนชินก็เซ็นต์ไป คนจีนก็หัวเราะ "หมูอิ๋บอ๋าย"


เตือนแล้วหลายครั้งว่าอย่าประมาท แต่ก็คงไม่มีใครเชื่อหรอก อิอิ ก็
สนุกดี ยิ่งไม่เชื่อ มันก็ยิ่งสนุกอ่า นับวันยิ่งมีเรื่องมันส์ๆ บ้าๆ ให้ดู อิๆ

 

เหมือนเราออกตัวชัดเจนว่าเราจะเปลี่ยนข้างจากอเมริกาไปจีนละ


พอไปถึง จีนก็ทำเป็นดีกะเราต่อหน้า ลับหลังก็ไปซ้อมรบกับอเมริกาเฉยเลย
เพราะจีนไม่ต้องการเปิดสงคราม แต่ต้องการกลืนโลกโดยไม่ต้องรบแบบซุนวู
อยู่ๆ ประเทศไทยมันก็บ้า ทำท่าจะเป็นศัตรูกับอเมริกาขึ้นมาเฉยเลย แถมมัน
ก็มาจับมือกับจีน ถ้าจีนโอเคปั้บมันก็จะเท่ากับโดนลากเข้าไปสู่สงครามคือถูก
ประเทศไทยลากเข้าไปชนกับอเมริกา ดังนั้น จีนก็ต้องหักหลังดัดนิสัยไทยซะ
ด้วยการซ้อมรบกับอเมริกา โดยโอบาม่าเองก็ไม่อยากรบอยู่แล้ว (แต่โดนคุม
ด้วย NWO ให้ทำสงคราม reset zero) เรียกว่างานนี้ "ไทยบ้าไปคนเดียว"
สุดท้าย ไทยจึงเสียความสัมพันธ์ที่มีต่ออเมริกา ทั้งยังผูกสัมพันธ์กับจีนไม่ได้
เอาละ ผมเป็นคนโง่ ไม่ได้เรียนอะไรมา ไปพึ่งพาเด็กนอกจบด็อกเตอร์ ทาง
ความสัมพันธ์ระหว่างประเทศ เด็กนักเรียนทุนอนันท์เอาละกัน ดูสิว่ามันจะใช้
ได้จริงไหม? ระหว่างนักศึกษา, นักวิชาการ, กับนักปฏิบัติ (ผู้มีบารมีทำได้)


คงมีเรื่องให้ได้ฮากันอีกไม่น้อย

 

เคยได้ยินพุทธสุภาษิตนี้ไหม
มีศัตรูเป็นบัณฑิต ดีกว่ามีมิตรเป็นคนพาล
หรืออาจจะ ดีกว่ามีมิตรเป็นคนบ้า(กว่าเราก็ได้)

แต่คนจะรู้ได้ดังนี้ แสดงว่า ต้องเป็นผู้มีปัญญาพึงเปรียบเทียบความถูกผิดจนได้ก่อน..
คนพวกนี้ หลงไม่นาน ... ถ้าเจอบัณฑิตเมื่อไหร่ จะมีปัญญาขึ้นมาไม่ยาก เพราะเขามีเมล็ดพันธุ์แห่งการพิจารณาโดยแยบคาย

ฟังเพลง..ฟร์อยเดียน่า
[ame="http://www.youtube.com/watch?v=kzuuoUpkUnU"]The Alan Parsons Project - Freudiana - YouTube[/ame]
I was alone in my room feeling sorry for myself.
Call me a prophet of doom, i could think of nothing else.
I found a freudian book gathering dust upon my shelf.
I thought i'll give it a look, would it hurt or would it help?

Freudiana, do you want to be somebody?
Freudiana, do you want to change the world?

I met the wolfman and the ratman, anna-o and little hans.
They were walking on a tightrope, i never thought they had a chance.
And then a hand reached out to hold them just before they tumbled down.
But i was standing in a quicksand and i could not feel the ground.

Freudiana, do you want to be somebody?
Freudiana, do you want to change the world?

I look back and try to find the part of me i don't know.
I won't stop till i see the truth. there's such a long way to go.

I saw a picture of a stranger but i don't understand.
He had a ring around his finger and something burning in his hand.
And i wanted him to teach me and i needed to believe.
But the shadows that he threw me were intended to deceive.

Freudiana, do you want to be somebody?
Freudiana, do you want to change the world?
...อ้างอิง http://sz4m.com/l3087

 

สุเมธดาบสนั้นได้เอาตัวเป็นทางให้พุทธบริษัทข้ามไป
ผลบุญบังเกิดเป็น "เส้นทางสายการค้า AEC"

สุเมธดาบสนั้นได้เอาตัวเป็นทานให้แม่เสือกิน
ผลบุญบังเกิดเป็น "ประเทศถูกกลืนโดยไม่เสียชีวิตประชาชน"

 

มั่วสุดๆ พิษกำเริบแล้วล่ะ เรื่องราวในชาดกยังจำมามั่ว

พอหยอดเพลงน้าแอ็ด หน่อย เริ่มการเมืองเลย เห็นม่ะ ^^

 

ทีปังกรพุทธวงศ์ที่ ๑
ว่าด้วยพระประวัติพระทีปังกรพุทธเจ้า
(และความปรารถนาของพระสุเมธดาบส)

พระมหามุนีทีปังกรชินเจ้ากับพระขีณาสพสี่แสนผู้ได้อภิญญา
๖ ผู้คงที่ปราศจากมลทินก็เสด็จมาถึง การต้อนรับย่อมเป็นไป คน
เป็นอันมากประโคมกลองเภรี มนุษย์และเทวดาต่างก็มีใจเบิกบาน
เปล่งเสียงสาธุการ เทวดาก็เห็นมนุษย์ มนุษย์ก็เห็นเทวดา มนุษย์
และเทวดาทั้งสองพวกนั้น พากันประนมอัญชลีเดินตามพระตถาคต
พวกเทวดาเอาดนตรีทิพย์มาประโคม พวกมนุษย์เอาดนตรีมนุษย์มา
ประโคม เดินตามพระตถาคตมาทั้งสองพวกทวยเทพผู้อยู่ในอากาศ
ต่างก็โปรยปรายดอกมณฑารพดอกปทุม ดอกปาริชาตทิพย์ ลงยัง
ทิศน้อยทิศใหญ่และโปรยลงซึ่งกระแจะจันทน์ และของหอมอย่างดี
ล้วนแต่เป็นของทิพย์ลงยังทิศน้อยทิศใหญ่ พวกมนุษย์ผู้ที่อยู่บน
พื้นดิน ก็โปรยดอกจำปา ดอกช้างน้าว ดอกประดู่ ดอกกากะทิง
ดอกบุนนาค ดอกการเกตลงยังทิศน้อยทิศใหญ่ เราสยายผมแล้ว
เอาผ้าคากรองและหนังสัตว์ลาดลงบนเปือกตม นอนคว่ำลง ณ
ที่นั้น ด้วยคิดว่า พระพุทธเจ้าพร้อมด้วยพระสาวก จงทรงเหยียบ
เราเสด็จไปเถิด อย่าทรงเหยียบเปือกตมนั้นเลย ข้อนั้นจักเป็น
ประโยชน์เกื้อกูลแก่เรา เมื่อเรานอนอยู่ที่พื้นดิน ได้มีความคิดอย่าง
นี้ว่า เรา (มิได้) ปรารถนาว่า วันนี้ พระพุทธเจ้าพึงทรงเผากิเลส
ของเราประโยชน์อะไรแก่เราด้วยเพศที่ใครๆ ไม่รู้จัก และด้วยการ
ทำให้แจ้งซึ่งธรรม ณ ที่นี้ เราพึงบรรลุสัพพัญญุตญาณหลุดพ้นแล้ว
พึงเปลื้องหมู่สัตว์พร้อมทั้งเทวดาให้หลุดพ้นเถิด ประโยชน์อะไร
ด้วยเราผู้เป็นคนมีกำลังจะข้ามไปคนเดียวเล่า เราบรรลุสัพพัญญุต-
ญาณได้ และจะช่วยหมู่ชนให้ข้ามได้เป็นอันมาก ด้วยอธิการที่เรา
ทำแล้วในพระพุทธเจ้านี้ เราตัดกระแสสงสารกำจัดภพทั้ง ๓ ขึ้น
สู่เรือคือธรรมแล้ว จักช่วยหมู่สัตว์พร้อมทั้งเทวดาให้ข้ามได้ พระ-
พุทธทีปังกรผู้ทรงรู้แจ้งโลก ผู้สมควรรับเครื่องบูชาประทับยืนอยู่
เหนือศีรษะเรา ตรัสพระดำรัสว่า ท่านทั้งหลายจงดูชฎิลดาบสผู้มี
ตบะอันรุ่งเรืองนี้ เขาจักได้เป็นพระพุทธเจ้าในโลกในกัปอันประมาณ
มิได้แต่กัปนี้ พระตถาคตชินเจ้าพระองค์นั้น ผู้มีพระเกียรติยศมาก
จักเสด็จออกจากพระนครกบิลพัสดุ์ อันน่ารื่นรมย์ จักทรงบำเพ็ญ
ความเพียรทำทุกกรกิริยา แล้วเสด็จไปประทับนั่งที่ควงไม้อชปาล-
นิโครธทรงรับข้าวมธุปายาส ณ ที่นั้นแล้ว เสด็จไปยังแม่น้ำ
เนรัญชรา พระองค์เสวยข้าวมธุปายาสที่ฝั่งแม่น้ำเนรัญชรา แล้ว
เสด็จดำเนินตามทางราบเรียบที่เขาตกแต่งไว้ไปที่ควงไม้โพธิพฤกษ์
แต่นั้นทรงทำประทักษิณโพธิมณฑลอันยอดเยี่ยมแล้ว จักตรัสรู้
ที่ควงไม้อัสสัตถพฤกษ์ พระมารดาบังเกิดเกล้าของพระตถาคต
พระองค์นี้ จักมีพระนามว่ามายา พระบิดามีพระนามว่าสุทโธทนะ
พระตถาคตนี้จักมีพระนามว่าโคดม พระตถาคตพระองค์นั้น จักมี
พระอัครสาวกผู้ไม่มีอาสวะ ปราศจากราคะมีจิตสงบระงับมั่นคง
นามว่าโกลิตะ และอุปปติสสะ ภิกษุอุปฐากมีนามว่าอานนท์ จัก
บำรุงพระพิชิตมารนี้ จักมีอัครสาวิกาผู้ไม่มีอาสวะ ปราศจากราคะ
มีจิตสงบระงับ มั่นคง นามว่าเขมาและอุบลวรรณา ไม้โพธิ
ของพระผู้มีพระภาคพระองค์นั้น ประชาชนเรียกว่าอัสสัตถพฤกษ์
จิตตคฤหบดี หัตถกคฤหบดีชาวเมืองอาฬวี จักเป็นอุปัฏฐากผู้เลิศ
นันทมารดาและอุตตราอุบาสิกา จักเป็นอุปัฏฐายิกาผู้เลิศ พระโคดม
ผู้มียศพระองค์นั้น จักมีพระชนมายุ ๑๐๐ ปี มนุษย์และเทวดา
ทั้งหลายได้ฟังพระพุทธดำรัสนี้แล้ว ต่างก็เบิกบานใจกล่าวว่า ท่าน
ผู้นี้จักเป็นหน่อพุทธธางกูร หมู่สัตว์ในหมื่นจักรวาลพร้อมทั้งเทวดา
ต่างก็เปล่งเสียงโห่ร้องปรบมือ ร่าเริง ประนมอัญชลีถวายนมัสการ
ว่า ถ้าเราทั้งหลายจักไม่ยินดีพระศาสนาของพระโลกนาถพระองค์นี้
เราทั้งหลายจักมีหน้าพร้อมต่อหน่อพุทธางกูรนี้ในอนาคต ถ้าเรา
ทั้งปวงละพระพิชิตมารพระองค์นี้ เราทั้งปวงก็จักมีหน้าพร้อมต่อ
หน่อพุทธางกูรนี้ในอนาคตเปรียบเหมือนมนุษย์ผู้จะข้ามแม่น้ำไม่
ยินดีท่าน้ำเฉพาะหน้า ไปยึดเอาท่าน้ำข้างหลัง ข้ามแม่น้ำใหญ่
ฉะนั้น

http://www.84000.org/tipitaka/pitaka2/v.php?B=33&A=6874&Z=7263

 

พรหมกุมาร เป็นบุตรในตระกูลของ พราหมณ์มหาศาล เมื่อมารดา และบิดา ทรงสิ้นชีพ
ได้สละสมบัติทั้งหมดให้ลูกศิษย์500คน แล้วออกบวชเป็นพระดาบส

โดยได้สอนลูกศิษย์ว่าอย่า ประมาทในการดำเนินชีวิต
เวลาต่อมาเมื่อบิดามารดาของบรรดาลูกศิษย์สิ้นชีพไป
ก็เลยออกบวชตามพระโพธิสัตว์

เรื่องมีอยู่ว่าวันหนึ่ง ขณะออกไปหา ผลไม้บนภูเขา
พระโพธิสัตว์ได้มองลงมายังเบื้องล่าง
เห็นแม่เสือตัวผอมและหิวโซ กำลังจะกินลูกของตนเอง
พระองค์เกิดเศร้าสลดใจ และมองอย่างลึกซึ้ง เห็นโทษของวัฏสงสาร

ได้สั่งให้ลูกศิษย์ ออกหาเศษเนื้อ มาให้แม่เสือกิน
ระหว่างรออยู่นั้น พระโพธิสัตว์กลัวจะไม่ทันการ
ได้คิดว่าร่างกายของเรานี้ เป็นร่างกายที่ไร้แก่นสานไม่มี ประโยชน์ใดๆเลย

มีแต่บารมีธรรมเพียงอย่างเดียว(30ทัศ)ที่จะนำไปสู่ความหลุดพ้น
แล้วจึงได้เปิดปาก กล่าวประกาศแก่เทพยดา ว่า

ด้วยผลบุญบารมี แห่งการที่พระองค์ได้ถวายชีวิต
ให้ร่างของพระองค์เป็นทานแก่ แม่เสือ
ไม่ให้แม่เสือนั้น กระทำปาปต่อลูกของตน
ขอผลแห่งบุญบารมีนี้ ทำให้พระองค์ได้ตรัสรู้ธรรม อันเป็นการหลุดจากวัฏสงสารนี้

และพาเหล่าสรรพสัตว์ทั้งหลายหลุดพ้นไปด้วย
ว่าแล้วก็ทิ้งตัวลงจากหน้าผา ให้แม่เสือได้กินร่างพระโพธิสัตว์

ถือว่าเป็นพระชาติแรก ที่พระองค์ได้เปิดปาก ประกาศในการขอเป็นพุทธภูมิ
(หลังจากที่คิดในใจมา 7อสงไขย ในการปรารถพุทธภูมิ)

อ้างอิงจาก มุนีนาถทีปนี หน้า 98-102

ชาติที่พระองค์บำเพ็ญบารมี โดดให้เสือแม่ลูกอ่อนกิน - มีคำตอบ - กูรู

 

แหมๆ..เวลาสนทนากับป้าปุณฑ์นี่นะ ฉอดๆเชียว

แต่เวลาคุยกะเรา กลับไปเป่าสาก พลังหมดแล้วม้างง ให้มันนิ่งจริงเหอะ

ภายในอย่าขุ่น ก็แล้วกัน ตำลึงทอง มันจะกลายเป็นตำลึงสุก ที่ถูกงาบไปกิน