คำสาปแช่ง

ก่อนอื่นต้องขออนุญาติปรึกษาเรื่องเกี่ยวกับคำสาปแช่งของมารดาตนเอง..นอนคิดมาหลายวันเกี่ยวกับเรื่องนี้ว่าจริงหรือไม่ที่มารดาตนเองสาปแช่งแล้วจะเป็นไปตามปากของท่าน..ข้าพเจ้าไม่ได้คิดเรื่องนี้เลยเพราะคิดว่ามารดาคงพูดไปเพราะความโกรธของท่าน..จนบัดนี้มารดาก็ได้จากไปนานพอสมควร ข้าพเจ้าก็ดำเนินชีวิตมาแบบลุ่มๆ ดอนๆ แต่ก็ทำงานในตำแหน่งที่ดีมาตลอดทั้งที่การศึกษาก็ไม่มากอะไรแค่ ปวส. แต่ตำแหน่งงานก็จัดอยู่อันดับต้นๆ ของผู้บริหาร จนได้ทำธุรกิจของตนเอง..มีบ้าน และรถตามลำดับ .. แต่ชีวิตก็ยังลุ่มๆ ดอนๆ พอจะมีก็มีอันต้องหมดเป็นหนี้อีก พอมีงานตั้งใจรับงาน ทำงานเต็มที่ ก็ถูกยกเลิกการทางเสียอีก..รู้สึกท้อกับการเกิดมาก ว่าทำไมสิ่งที่ทำเราก็เต็มที่แล้วแต่ยังเกิดปัญหาอีก สุดท้ายก็มีแต่ผลเสียตามมาเลยตั้งใจไว้ว่าคงเลิกทำดีกว่ายิ่งทำยิ่งมีผลเสียกับตนเองมากขึ้นกว่าเก่า มาทบทวนสมัยเมื่อย้อนไปกว่า 20 ปี เวลามารดาโกรธไม่ได้ดั่งใจท่าน ท่านก็สาปแช่งต่าง ๆ นาๆๆ ไม่ให้มีความเจริญ มีแต่ข้อเสียหายมาโดยตลอด แต่ข้าพเจ้าไม่ได้สนใจคิดว่ามารดาคงด่าไปเพราะความโกรธ และที่สำคัญท่านเป็นผู้มีพระคุณของเรา..จนมาวันนี้รู้สึกว่าผลของคำสาปแช่งนั้นอาจมีผลต่อการดำเนินชีวิตของเรา ทำให้เวลาทำอะไรพอจะดีกลับต้องเสียหายมาโดยตลอด จนอยากจะแก้ไขคำสาปนั้นว่าควรจะทำอย่างไรดี ทุกวันนี้ข้าพเจ้าก็เขาวัด ทำบุญเป็นประจำ มีเวลาไปปฏิบัติธรรมบ้างตามการเวลา แต่ใจก็อยากในท่านอโหสิกรรม ยกเลิกคำสาปแช่งนั้นเสีย เพราะท่านจากไปไม่ได้ลากันเลยสักคำ ท่านใดพอจะแนะนำได้บ้างว่าควรจะทำอย่างไรดี

 

ภาวนา คาถาเงินล้าน วัดท่าซุงครับ

คนเราเกิดมาตามแรงกรรมครับ ปัจจุบัน ก็คือ อดีตที่เราเคยก่อกรรมมาส่งผลมาปัจจุบัน ปัจจุบัน ส่งผลไปอนาคต ครับ

ดังนั้น กรรมใครกรรมมัน ครับ


ถ้า จขกท ถาม ผมก็แนะนำว่า ทาน ศีล ภาวนา บุญกุศลกรรม ช่วยได้ครับ

ดังนั้น เลิกกังวล แล้วก็ สร้าง ทาน ศีล ภาวนา ให้มากครับ


.

 

สำหรับเรื่องมาร พระอาจารย์บอกว่า "บางทีมารเขาก็ใช้ สิ่งที่อยู่รอบตัวเราเป็นเครื่องมือในการเล่นงาน ใช้คนที่เรารักที่สุดนี่แหละ โดยดลใจทำให้เราผิดใจและรู้สึกโกรธกับอีกฝ่าย"

ถาม : มีพี่ที่รู้จักอยู่ ๆ ก็มาด่า ทีนี้ตนเองก็เลยกลับไปคิดหนักไม่สบายใจ ปรากฏว่าวันถัดมาเจอเขาที่ลิฟต์ พี่คนนั้นกลายเป็นว่าทักทายยิ้มแย้มเสมือนว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น แต่ตัวเองกลับเก็บเอาไปคิดกินไม่ได้นอนไม่หลับ
ตอบ : นี่แหละ..เขาเล่นงานแบบนี้ บางทีคนที่ด่าเราเขาไม่รู้ตัวหรอกว่าเขาทำอะไรไป เพราะโดนมารดลใจ

ถาม : ปฏิบัติ ๆไปแล้วมันรู้สึกว่าเจออะไรเข้ามากระทบมากมายเหลือเกิน
ตอบ : ถือเสียว่านั่นเป็นบททดสอบ พอเขาเห็นว่าเรากำลังจะหลุดออกจากเงื้อมมือเขา เขาก็ยิ่งมาทดสอบกำลังใจเราว่าจะผ่านไปได้หรือเปล่า สู้กับกิเลสสนุกออก คอยดูว่ามันจะมาไม้ไหน บางทีมันมาในเรื่องเดิมนั่นแหละ แต่จะมาอีกมุมที่เราคิดไม่ถึง

ธรรมะจากพระครูวิลาศกาญจนธรรม (หลวงพ่อเล็ก สุธมฺมปญฺโญ)

 

ขอบคุณมากๆ ค่ะ สำหรับข้อธรรม เพียงแต่ว่ารู้สึกบททดสอบมากเหลือเกิน จนบางครั้งรู้สึกว่าสิ่งที่เราทำนั้นอาจไม่ใช่สิ่งที่เราต้องการเสียเลย เพราะยิ่งทำ ยิ่งทุกข์ หยุดทำอาจจะดีกว่า

 

เรามักจะถูกสอนเสมอๆว่า ถ้าพระอรหันต์ว่า หรือ พ่อแม่ด่าว่าสาบแช่งแล้วจะต้องเป็นไปตามนั้น ความจริงเรื่องนี้ก็เคยสอบถามพระอาจารย์พ่อแม่ครูอาจารย์ ท่านว่าที่ด่าที่เตือนเพราะเมตตา ไม่มีครูบาอาจารย์ที่ไหนอยากจะทำร้ายศิษตัวเอง ถ้ารับไม่ได้(ก็ให้กองทิ้งไว้อยู่ในวัด ไม่ต้องเอากลับบ้าน) ประมานว่าไม่ต้องไปใส่ใจ ส่วนพ่อ-แม่ก็เช่นเดียวกัน ไม่มีพ่อ-แม่คนไหนที่อยากให้ลูกในใส้ของตัวเองวิบัติ การสาบแช่งใดๆจะเป็นผลได้ก็ต่อเมื่อมีการเจ็บปวดจองร้างจองเวรกันด้วยความเจ็บแค้น ไม่มีพ่อมีแม่ที่ไหนจะจองเวรลูกในไส้ได้ลงคอ แว้นแต่พวกที่ตีพ่อตีแม่ทำร้ายบิดามารดา คุณสบายใจได้ไม่เกี่ยวกับเรื่องนี้แน่ อุปสรรคต่างๆที่เกิดกับคุณน่าจะเป็นกฏของกรรมเก่ามาให้ผลมากกว่า

 

ถาม : รู้สึกกังวลใจ
ตอบ : ไม่ต้องไปกังวลล่วงหน้า จำเอาไว้ว่าคนเรามีบุญมีกรรมเป็นของตัวเอง ถ้าวาระบุญยังรักษาอยู่ อย่างไรถึงเวลามันก็ต้องมีคนช่วยเหลือ ถ้าหากวาระกรรมเข้ามาตัดรอน ต่อให้มีทุกอย่างสมบูรณ์พร้อม ก็อาจจะต้องสูญเสียไปหมด อย่าไปห่วงเลย มีหน้าที่ทำดีละชั่วเท่านั้น

ละชั่วทำดีไปเรื่อย ๆ เรื่องอื่นไม่ต้องไปกังวล มันยังมาไม่ถึง พระพุทธเจ้าบอกว่า อตีตํ นานุโสจนฺติ อย่าไปคำนึงถึงอดีต เพราะมันผ่านมาแล้ว รถที่มันวิ่งเลยไปแล้ว เราขึ้นไม่ได้หรอก นปฺปชปฺปนฺติ นาคตํ อย่าไปฟุ้งซ่านถึงอนาคต รถที่ยังมาไม่ถึงเราก็ขึ้นไม่ได้หรอก ปจฺจุปนฺเนน ยาเปนฺติ เอาใจจดจ่อตั้งมั่นอยู่กับปัจจุบันนี้เท่านั้น เพราะว่ารถขบวนนี้ที่จะออกเราจึงจะขึ้นมันได้

เราถึงได้มีวันเดียวและตอนนี้เท่านั้น ไม่ต้องไปกังวลเรื่องที่ยังมาไม่ถึง ทำหน้าที่ตอนนี้ให้ดีที่สุด อะไรจะเกิดขึ้นช่างมัน

ถาม : กังวลว่าตัวเองจะไม่มีอะไร
ตอบ : คนไม่มีอะไรเลยอาตมาขอยืนยันว่าน่าอิจฉามาก ไม่มีอะไรเลยก็ไม่มีอะไรจะเสีย
__________________

ธรรมะจากพระครูวิลาศกาญจนธรรม (หลวงพ่อเล็ก สุธมฺมปญฺโญ)

 

เกิดมาใครไม่เคยโดนแม่ด่า
มันมีด้วยเหรอ

ถ้าต้องฉิบหายเพราะคำแม่ แม่ก็ต้องเป็ฯคนหงิมๆ

 

การที่ตั้งกระทู้นี้ขึ้นมา เพราะคิดว่าการด่าหรือคำสาปแช่งที่มาจากจิตที่เป็นโมหะโทสะมากกว่า ย่อมมีผลแน่นอน ถึงตอนนี้ท่านจะจากไปแล้ว และเราเองก็เป็นผู้ดำเนินการเรื่องงานศพให้ท่านแต่เพียงผู้เดียวและทำบุญให้ท่านมาตลอดไม่เคยขาด..เราผู้เป็นลูกย่อมโกรธแม่ไม่ได้แน่นอน เพราะท่านเป็นผู้ให้กำเนิด แต่เราจะทำอย่างไรให้กรรมที่เกิดนั้นทำให้ท่านได้พ้นทุกข์นั้นเสียที ส่วนกรรมที่เกิดจากเรา อาจเป็นสิ่งที่เรามิได้ตั้งใจทำ..ที่ไม่สามารถดูแลท่านได้เมื่อ 20 ปี ที่แล้ว ถ้าหากเป็นตอนนี้เราคงดูแลท่านได้แน่นอนแต่ก็ไม่สามารถกระทำได้แล้ว นอกเสียจากทำบุญให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้

 

แม่ด่า เพราะพฤติกรรมของเรา
เราฉิบหายเพราะพฤติกรรมของเรา มิใช่คำด่าของแม่
เปลี่ยนพฤติกรรมได้ ก็มีผลต่อการดำเนินชีวิต
ไม่ควรไปโทษที่คนอื่นๆ เพราะสุดท้ายก็ทำได้แค่ตัดพ้อ
แต่ต้องโทษตัวเอง และแก้ไขที่ตัวเอง สุดท้ายก็เห็นผลเป็นรูปธรรมได้

 

ถ้าว่าใครสาปแช่งใครแล้ว ใครทุกคนต้องวิบัติเพราะเหตุนั้นแต่แล้ว ทั่วโลกคงมีแต่คนเดือดร้อน..


การสาปแช่งใครๆนั้นเกิดจากโทสะมีพยาบาทวิตกในใจ เมื่อสั่งสมมากและนานย่อมเป็นอัธยาศัยที่มีกำลัง
คุณแม่นั้น คงจะกล่าวสาปแช่งท่านจขกท. เพราะในเวลานั้นอาจมีเหตุอย่างใดอย่างหนึ่งกระตุ้นโทสะให้เกิด เมื่อมีโทสะแล้วย่อมทำหรือพูดตามอัธยาศัยที่ตนสั่งสมมาจนชำนาญ ..ใครจะรู้ว่าหลังจากกล่าวแล้วคุณแม่อาจนึกเสียใจร้อนใจในภายหลัง เพียงแต่ไม่นำมาบอกเล่าเท่านั้นเพราะอำนาจมานะที่มีอยู่..

อนึ่ง ก็การที่ตนต้องได้ยินคำสาปแช่งนั้น ใช่เกิดเพราะฟลุคซวยหรือเทพบันดาลก็หาไม่ .. สิ่งทั้งปวงย่อมมีมาจากเหตุทั้งสิ้น.. เหตุที่ตนเคยสาปแช่งใครๆมาแล้วในสังสารวัฏนับชาติไม่ถ้วนนั่นเอง ย่อมนำผลที่สอดคล้องกันมาให้ได้รับ ดังนั้นท่านจึงควรจะพิจารณาโทษที่ตนเคยบันเทิงประมาทมาแล้วและสำรวมสังวรตนในปัจจุบันให้มาก ย่อมยังตนไว้ในครรลองแห่งความสวัสดีได้..

ในคัมภีร์มีเรื่องกล่าวถึงมารดาสาปแช่งบุตรที่ดื้อรั้น ว่า"หากเจ้าซุกซนเที่ยวเข้าไปในป่าขอให้ควายป่าขวิดมึงให้ตาย" เจ้าลูกดื้อก็ไม่ฟัง แล่นเที่ยวไปในป่า พบควายป่าเข้าจริง เขานึกถึงคำสาปของมารดาแบนึกว่า"ธรรมดามารดาย่อมรักบุตรของตน ย่อมไม่มีความปรารถนาร้ายให้บุตรพินาศ" แล้วตั้งสัจจะว่า "หากมารดามีเจตนาคิดให้ลูกวิบัติจริงขอให้ควายป่านี้จงขวิดเราให้ตาย แต่หากมารดาไม่มีจิตคิดร้ายเราขอให้ควายป่าอย่าได้ขวิดเราเเละหลีกไปเสีย" ปรากฏว่าควายป่าก็หลีกไป เขาจึงกลับบ้านโดยปลอดภัย..เรื่องนี้แสดงว่าแม้แม่จะสาปแช่งลูกก็เพื่อห้ามปรามลูกในเรื่องที่ไม่ควรทำ..ด้วยความรักห่วงใยหวังดีที่มีเป็นปรกติของแม่ในลูกนั่นเอง..

ดังนั้น ท่านจขกท. พึงยุติความสงสัยคลางแคลงใจว่าคำสาปของคุณแม่หรือใครๆจะมีอิทธิพลกับชีวิตตนโดยหาเหตุผลไม่ได้ไปเสีย..
ให้ทราบตามจริงว่า ไม่ว่าคำอวยพรหรือสาปแช่งนั้นไม่อาจทำใครให้ดีหรือวิบัติได้เลย ตนเองเท่านั้นที่ทำให้ตนได้ดีหรือวิบัติได้ด้วยกรรมของตนเท่านั้น..
การคิดกังวลในใจที่ท่านมีต่อเนื่องนั้นเองคือการทำบาปทางใจที่มีโทษ ยิ่งสั่งสมนานเข้าก็ยิ่งเสียหาย..เพราะจิตเป็นโทสะ สามารถเป็นปัจจัยกระตุ้นให้บาปเก่าอื่นๆในอดีตมากมายมาส่งผลท่วมทับได้ จึงควรยุติการคิดถึงคำสาปแช่งใดๆให้หมดไป ใส่ใจไว้ในทางที่ถูกต้องว่า "กรรมย่อมมีผลเสมอ"..ก็เหตุที่ตนยังเสียทรัพย์หรืองานมีอุปรรคนั้นย่อมมาจากบาปกรรมมีการล่วงศีลต่างๆของตนที่ประมาทมาในอดีตนั่นเอง หาได้เกิดเพราะเหตุที่ไม่สมควรคือคำสาปแช่งไม่เลย ย่อมสามารถปรารภการประพฤติศีลในปัจจุบันให้มั่นคงได้เพื่อความเกษมสวัสดีของตนต่อไป และย่อมพ้นความงมงายในพิธีการต่างๆที่ไม่ใช่ทางเพื่อความพ้นทุกข์เเต่เป็นทางมาของวัฏฏะที่ยืดเยื้อไม่สิ้นสุด..การศึกษาพระธรรมของพระพุทธเจ้าเท่านั้นเป็นทางมาแห่งปัญญา นำไปสู่ความเห็นถูกย่อมปฏิบัติธรรมที่ถูกตรงได้ต่อไปไม่ออกนอกลู่ตกไปจากพุทธศาสนาโดยตนก็ไม่รู้เลย เป็นต้นฯลฯ..

ท่านจขกท พึงใคร่ครวญไปโดยแยบคายและพิจารณาตรวจสอบว่างานที่ทำนั้นมีส่วนในการล่วงศีลบ้างหรือไม่..หากมีอยู่ก็ปรับปรุงแก้ไขไปเสีย ย่อมพ้นจากบาปเวรภัยทั้งปวง บางที อำนาจกุศลเจตนาที่แข็งแรงของท่านจะมีกำลังปัดเป่าความติดขัดทั้งหลายให้ตกไปก็ได้ นะครับ

 

สาธุค่ะ
ขอบคุณสำหรับคำสอน จะนำไปเพื่อพิจารณา พึงเห็นว่าเป็นประโยชน์ส่วนตน สิ่งใดล่วงพ้นมาแล้วจักแก้ไขเสียมิได้ ย่อมปล่อยไปตามกาลเวลา สิ่งใดที่เป็นประโยชน์นั้นจะนำมาพิจารณาแก้ไขต่อไปค่ะ

 

ผมเคยฝึกสมาธิกับอาจารย์หลายท่านและก็ไปฝึกมโนมยิทธิ อยู่ 4 ครั้ง
ครูบอกผมติดกรรมด่าพ่อ พ่อผม
อยู่นรก ปริ่มๆ เพราะผมตั้งใจบวชให้
ครูพาผมขออโหสิกรรม
(ผมไม่เห็นอะไรเลยหลับตาก็ดำมืดอย่างเดียว
ครูบอกให้นึกเอา)
ครูบอกผมด่าพ่อแรงมาก ถ้าเป็นครูตบหัวคร่ำแล้ว
หลังจากอโหสิกรรม ครูพากราบสมเด็จพระนเรศวร
กับอีกองค์ผมจำไม่ได้ และก็บอกว่าผมกับพ่อเคย
เป็นทหารด้วยกัน ชาตินี้พ่อมาก่อนผมมาหลังเลยเป็นลูก
หลังจากนั้นครูบอกทุกท่านที่มานั่งกรรมฐานเอาบุญให้พ่อผม
พ่อก็เป็นเทวดาลอยไปสวรรค์ ตลอดเวลาผมไม่เห็นไรเลย
มีพี่คนนึงบอกว่าพี่อีกคนนึงเห็น แต่เขาไม่ได้เล่าไรให้ผมฟัง
หลังจาก นั้นก็ไม่ไปฝึกอีก จิตผมฟุ้งซ่านมาก เลยไม่ไป
หลังจากขออโหสิกรรม จิตใจก็สบายขึ้น
หลังมานี้ลองหาการฝึกวิธึอื่นดู ก็พบการสั่งจิตใต้สำนึก
โหลดจาก youtube แปลงเป็น MP3 ฟังก่อนนอน
พบว่าสบายใจกว่าเดิม ทำสมาธิก็ดีขึ้น ทำคู่กับการอุทิศบุญ
ของ**คนธรรมดา**ในพุทธเวท
เล่าเรื่องของผมให้ฟัง เฉยๆ เผื่อเป็นทางเลือก สวัสดีครับ

 

สิ่งที่พ่อและแม่หวังคือให้ลูกทำกิจการงานแทนท่าน ให้ลูกรักษาวงศ์ตระกูลของท่าน ให้ลูกเลี้ยงตอบแทนคุณท่าน ให้ลูกรักษาทรัพย์มรดกของท่าน ให้ลูกทำบุญไปให้พ่อแม่หลังจากตายไปแล้ว ตามธรรมดาคนเป็นแม่ไม่รู้ด้วยซ้ำไปว่าลูกที่มาเกิดในท้องเคยเป็นศัตรู เคยเป็นยักษ์ เคยเป็นมาร เคยเป็นผีเปรตตนใดมาก่อน เมื่อแม่ตั้งท้องและให้ชีวิตลูก แม่ทุกคนย่อมรักลูก อบรมสั่งสอนเลี้ยงดูลูกให้เป็นคนดีของครอบครัวและของสังคม เมื่อลูกทำสิ่งไม่ดีพ่อแม่อาจดุด่าหรือทำโทษบ้างแต่ทำโทษลูกเพราะความรักไม่ใช่ทำโทษลูกเพราะความโกรธแค้นชิงชังอย่างที่มารหรือศัตรูจะกระทำต่อกัน คนเป็นลูกควรทบทวนพฤติกรรมของตัวเองว่าที่ผ่านมาทำความดีและตอบแทนพ่อแม่ดีแล้วหรือยัง บุญนั้นเป็นความสุข บาปนั้นเป็นความทุกข์ บุญกับบาปย่อมตอบแทนให้ผลเป็นคุณและโทษกับผู้กระทำเสมอ

 

คำสาปแช่งไม่มีผลต่อคุณหรอกครับ เป็นวจีกรรมของผู้พูด

เพียงแต่ผลกรรมที่คุณทำให้คุณแม่เสียใจจนโกรธได้ขนาดนั้น

นั่นหละ คือ สิ่งที่สะท้อนถึงผลในวันนี้

แต่ก็ไม่ใช่เสมอไปนะครับ เพราะถ้าพูดถึงเรื่องกรรม อาจจะไม่ใช่ชาติภพนี้ก็อาจเป็นได้ด้วย

กรรมคงแก้ไขอะไรไม่ได้ เพราะแม่เสียใจไปแล้ว ก็คงต้องสำนึกบาปให้ได้ก่อนนะครับ

ไม่ใช่ทำอะไรต่อมิอะไร เพราะกลัวรับผลครับ อโหสิไม่ขาดครับ ต้องทำด้วยความสำนึกนะครับ

ต่อไป ก็ปฏิบัติธรรม ทาน ศีล ภาวนา เป็นทางเดียวที่ช่วยคุณได้ครับ

เพราะการแก้กรรม คือการสร้างกรรมใหม่ ไม่เกี่ยวกันครับ โมทนาครับ

 

ต้องถามผู้ดูแลว่า คิดยังไงกับคำสาปแช่ง เพราะเห็นแกโดนสมาชิกในเว็ปแช่งบ่อยมาก
ล่าสุดก็นี่


ลองถามผู้ดูแล ว่ารู้สึกยังไงนะครับ ผมก็อยากรู้เหมือนกัน