อัลบั้มพระ ประวัติ และวัตถุมงคล

เตรียมพร้อมไปกราบหลวงปู่หงษ์กันคร๊าบบ นะเมติ นะเมติ นะเมติ

 

​

องค์นี่ไม่แน่ใจนะครับ แต่เค้าว่าเป็นของหลวงปู่อ่อนสาครับ สร้างถวายโดยศิษย์ขอนแก่น ท่านใดมีข้อมูลช่วยเพิ่มเติมด้วยนะครับ

 

สวัสดียามเช้า คุณปู คุณวรรณ คุณรักษ์ คุณช้างป่า อ.โญ คุณกันต์ คุณเอ๊ะ คุณเอ็ม คุณกูน คุณโอ๊ต คุณอ้วน คุณวุฒิ คุณเหน่ง คุณชาญ คุณรุ่ง คุณบอย คุณจายา คุณบุศรินทร คุณพีพี2 คุณเคี้ยวและทุกๆท่าน
ทำการทำงานใด ทำมาค้าขายใด ขอให้เจริญรุ่งเรือง ปลอดโปร่ง ราบรื่นกันนะครับ

 

น้อมกราบลป.หงษ์ครับ

 

(f) (f) (f)

 

นะโม วิมุตตานัง นะโม วิมุตติยา

 

สวัสดีคุณวรรณ
กับธรรมดีๆ ภาพสวยๆ ครับ

 

ขอบคุณ คุณอ้วนมากๆครับ
ลพ.คล้าย

 

ลป.เครื่อง สุภัทโท ศรีสะเกษ

 

สวัสดียามเช้าครับพี่ตี๋

 

​

อีกองค์ครับที่เค้าว่าเป็นพระของหลวงปู่อ่อนสา ออกจากศิษย์ขอนแก่นครับ

 

​

พระสมเด็จหลังพระสังกัจจายน์ หลวงปู่อ่อนสา และหลวงปู่เสริมอธิษฐานจิต พิมพ์แจกกรรมการปิดทอง


ในชีวิตของหลวงปู่เสริม ชัยยธมมโม ท่านออกวัตถุมงคล เพียงรุ่นเดียว
เป็นพระสมเด็จ สร้างพร้อมสมเด็จรุ่นแรกของหลวงปู่อ่อนสา สุขกาโร แต่แตกต่างกันที่

สมเด็จรุ่นแรกของหลวงปู่อ่อนสา ด้านหลังเป็นพระนาคปรก
ส่วนของหลวงปู่เสริม ด้านหลังเป็นพระสังขจาย
สมเด็จของหลวงปู่ทั้งสองปลุกเศกโดยหลวงปู่ทั้งสอง
กล่าวคือ ทั้งสมเด็จหลวงปู่อ่อนสา หลวงปู่เสริม ท่านก็เมตตาให้
และ สมเด็จหลวงปู่เสริม หลวงปู่อ่อนสา ท่านก็เมตตาให้เช่นกัน
คือทำมาพร้อมกัน เศกพร้อมกัน เมื่อเศกเสร็จก็แบ่งถวายครับ

สมเด็จของหลวงปู่เสริม แจกในวาระผ้าป่า สร้างตาข่ายลวดล้อมศาลา
จำนวนการสร้าง หลักพันครับ(ไม่เกินสามพัน) แจกพร้อมซองผ้าป่า ไม่ได้ตั้งราคา
มีคนห้อยสมเด็จรุ่นนี้ เหยียบถูกงูเห่าโดยบังเอิญ งูเห่ายกหรือโงหัวไม่ขึ้น
ลองถามหา แถวบ้านดงยาง เพราะหลวงปู่เสริม ท่านเมตตากำกับอีกนาน
กว่าจะแจก ไม่ได้กำหนดว่า ซองละเท่าใด หนึ่งบาท ก็ศรัทธาเหมือนกัน
ได้หนึงองค์เหมือนกัน

ไม่ทราบว่า เก็บไว้ที่ไหนแล้วครับ

ส่วนที่พิเศษ คือ ตะกรุด
ท่านได้เรียนวิชาจากหลวงพ่อพิบูลย์ มาไม่น้อย
ส่วนมาก ในตอนกลางคืนที่ไปนอนกับหลวงปู่

นอกจากอ่านหนังสือถวายท่านแล้ว
ท่านพานั่งสมาธิแล้ว
ว่างๆ ก็จะเรียนถามท่านเรื่องวิชาที่ท่านเรียนมาจากหลวงพ่อพิบูลย์

หลวงปู่เสริม บอกว่า มันไม่ใช่ทางหลุดพ้น
ท่านบอกให้ผม และ คณะไปดูหลวงปู่โชติ ที่นั่งจารตะกรุดให้บูชา
ดอกละ 300 บ้าง 500 บ้าง แล้วท่านก็ถามว่า
อยากให้ท่านทำแบบนี้ไหม วัดจะได้เจริญ

จึงขอท่านว่า อย่าเลย ขอให้ท่านทำในสิ่งที่ท่านอยากทำดีกว่า

แต่นานๆ ที ได้ฤกษ์ยามดี ท่านก็เมตตาทำให้โดยไม่ได้ร้องขอ เช่น

ครั้งหนึ่ง หลังจากญาติโยมกลับไปหมดแล้ว หลวงปู่บอกผมว่า ให้รีบกลับ
อำเภอหนองหาน ให้หาแผ่นทองแดงมาให้ท่าน หรือ แผ่นตะกั่วก็ได้ แค่นี้
เป็นอันเข้าใจ

ผมเอาน้ำใส่กาละมังตากแดดไว้ พอให้น้ำอุ่น ตกบ่ายแก่ๆ ท่านรีบสรงน้ำ
และ จัดแจงตัดแผ่นทองแดงเป็นชิ้นๆ ตามขนาดต่างๆ กันไป

คืนนั้น เป็นคืนที่มีปรากฏการณ์ธรรมชาติเกิดขึ้น คือ

มีจันทระปราคา หรือ กบกินเดือน

พอเงาทับดวงจันทร์ หลวงปู่ก็เริ่มจารแผ่นทองแผ่นที่ละแผ่นอย่างตั้งใจ
ท่านทราบว่า จันทรุปราคาครั้งนี้ จะกินเวลากี่นาที
ท่านจารจนเสร็จพอดีกับปรากฏการณ์ดังกล่าวจบลง

จากนั้นท่านก็นั่งปรกจน ทรงกรดรอบๆ พระจันทร์หายไป
ผมก็นั่งดูท่านจาร สังเกตุสีหน้าหลวงปู่ยิ้มแย้ม อย่างมีความสุข
แมลงยุง ไม่ไปต้อมไต่ท่านเลย ผิดกับผม ที่ทั้งขยับ และ ไล่ยุงตลอดเวลา

จากนั้นท่านก็ปรกอยู่หลายอาทิตย์ จึงมอบให้ชาวบ้านผู้ที่ท่านเห็นว่าสมควร
กำชับบอกว่า สุดยอดวิชาเมตตาของหลวงพ่อพิบูลย์ ดีทางเมตตา
มหานิยม ค้าขาย คลาดแคล้ว
ส่วนที่เหลือ ไม่กี่ดอก ท่านมอบให้ผมเก็บรักษาไว้ให้ลูกหลาน
ตะกรุดแต่ละดอกยาวประมาณสองนิ้ว
ส่วนเศษทองแดงเล็กๆ ท่านก็ทำเป็นตะกรุดสาริกา

เคยเรียนถามหลวงปู่ เรื่องฤกษ์ยามต่างๆ
ท่านบอกว่า หลวงพ่อพิบูลย์สอนให้รู้เรื่องฤกษ์ยาม แต่เราเป็นฆราวาส
ไม่ได้ทำของสูง ของศักดิ์สิทธิ์อะไร ไม่จำเป็นต้องไปถือฤกษ์ยามหรอก
เอาฤกษ์สะดวกนั้นแหละดีที่สุด

นอกจากนี้ ท่านยังเล่าว่า หลวงพ่อพิบูลย์ สอนให้ตั้งธาตุ หนุนธาตุ จนชำนาญ
สอนให้เรียกคาถาแต่ละตัว
ก่อนลงอักขระแต่ละตัว จะมีคาถากำกับ ไม่ใช่เขียนรายงานหรือเหมือนเขียนหนังสือ
ของเด็กนักเรียน จึงจะทำให้ยันต์ที่เรียก มีพุทธคุณเข้มขลัง

ก่อนแจกให้กับศิษยานุศิษย์ ท่านทำพิธีปรกใหญ่ให้ โดยเอาตะกรุดทั้งหมด
ใส่พานตั้งไว้หลังท่านพร้อมภาพถ่ายของท่าน
แล้วท่านหันหน้าไปทางพระประธานในศาลา นิ่งอยู่นาน
ร่วมสิบนาที สังเกตุใบหน้าของท่าน อิ้มเอิบ ยิ้ม และ มีสง่าราศรีในจีวรเก่าๆ น่ารักมาก
คิดถึงภาพนั้นอยู่เสมอ และ คงจำติดตาไปจนวันตาย

จากงานเขียนท่านอาจารย์นก เริงลม เว็ปอุดร108

 

หลวงปู่เสริม ชัยยธมมโม


ผมรู้จักกับหลวงปู่เสริม ชัยยธมโม เมื่อประมาณ ปี 2525 ในวันเข้าพรรษา
ผมปิดร้าน และ ชวนแม่บ้านซื้อสังฆทาน เต็มท้ายรถปิคอัพ พร้อมลูกๆ 3 คน
ตั้งใจว่า จะขับรถไปเรื่อยๆ เจอะวัดป่า วัดดง ก็จะแวะถวายสังฆทานไปเรื่อยไม่มี
จุดหมายปลายทาง จนกว่าของที่ซื้อมาจะหมด ผมขับรถไปถึงบ้านดงยาง ตำบลบ้านแดง อำเภอหนองหานซึ่งต่อมาเปลี่ยนชื่อ เป็นอำเภอพิบูลย์รักษ์ เพื่อเป็นอนุสรณ์และให้เกียรติ์แก่หลวงพ่อพิบูลย์ วัดพระแท่นฯ

ได้สอบถามชาวบ้านเรื่องลูกศิษย์หลวงพ่อแดงหรือหลวงพ่อพิบูลย์ว่า ในขณะนั้น
มีเหลืออยู่กี่องค์ ได้คำตอบว่า ที่ปากทางเข้าบ้านแดงหรือพิบูลย์รักษ์ ที่บริเวณป่าช้า
บ้านโคกซ้งดงยาง มีหลวงปู่แก่ๆ องค์หนึ่ง ชื่อ หลวงปู่เสริม ชัยยธมโม เป็นลูกศิษย์หลวงพ่อพิบูลย์พักอยู่ที่นั้นจึงเดินทางมาตามคำบอก

ผ่านหนองน้ำใหญ่ เลาะมาเรื่อย จนเจอกุฎิหลังเล็กๆ ประมาณวาเศษ หลังคามุงด้วยหญ้าแฝกด้านข้างมุงด้วยกระสอบปูนตราเสือ ยกพื้นเล็กๆ มีบันไดสองสามขั้น มีชานเล็กน้อยแต่
ไม่สามารถขึ้นไปนั่งได้

ณ ที่แห่งนี้ ผมได้พบกับ หลวงปู่เสริม ชัยยธัมโม พระสงฆ์ผู้ชราภาพ ศีรษะโต หูยาวมาก
ผิวพรรณเปร่งปรั่ง มีสง่าราศี เหลืองดังทองทา ได้กราบสนทนาธรรมกับท่านพอสมควรแก่เวลาก็ลาท่านกลับ พร้อมถวายสังฆทาน และ ปวารณากับท่านว่า หากท่านประสงค์สิ่งหนึ่งสิ่งใดก็ให้ท่านแจ้งให้ทราบ ยินดีเป็นโยมอุปฐากให้ท่าน

วันนั้น กว่าจะเข้าบ้านได้ ก็เย็นมืด และ หิวข้าวมาก โดยเฉพาะลิงสามตัวที่ไปด้วย
ระหว่างอาหาร ผมกับแม่บ้านได้สนทนากันเรื่องหลวงปู่เสริม ตลอด และ ก็ตกลงกันว่า
วันอาทิตย์หน้า ทำข้าวหม้อ แกงหม้อ ไปถวายท่าน เพราะเห็นอาหารที่ท่านขบฉันแล้ว
สงสารเหลือเกิน ชาวบ้านเก็บดอกเข็ม มาทำเป็นแกงจืด ก็แกงจืดดีๆนี่เอง ไม่มีเนื้อหนังมังสาอะไร

เราเที่ยวไปวัดบ้านดงยางทุกสัปดาห์ และโดยเฉพาะในฤดุหนาวแล้ว ผมจะนอนค้างที่วัด
สายหน่อย วันอาทิตย์ แม่บ้านก็จะชวนเพื่อนครู ซึ่งเป็นรองผู้อำนวยการโรงเรียนมัธยม
ขับรถมาวัดพร้อมอาหารหวานคาว และ ผมก็จะกลับบ้านพร้อมคณะ

เช้าวันหนึ่ง ผมกำลังจัดอาหารที่ท่านไปบิณบาตมา มีข้าวเหนียวสองสามปั้น กล้วยน้ำหว้า
ปลาขี้โก๋หัวตัดสองสามตัว หลวงปู่ท่านเปรยกับผมว่า

...รัตน์ ให้ไปดูขี้เข็บที่ข้างเว็ดดู มันเป็นหยังคือต่าย... ( ..รัตน์ ให้ไปดูตะขายข้างห้องน้ำซิ ทำไม่มันถึงตาย )

ผมก็เดินไปดู เห็นตะขายป่า ตัวโตเท่านิ้วชี้ยาวคืบกว่า นอนตายคารูอยู่ เอาไม้เขี่ย ก็ไม่กระดุกกระดิก

เดินกลับมาถามหลวงปู่ ว่าทำไม่มันถึงตาย ท่านตอบว่า มันตอดเฮ้าตั้ว เมื่อเซ้านี่ ( มันต่อยเรา เมื่อเช้านี้ )


ผมเก็บเรื่องนี้ไว้ แต่ก็ไม่ได้เล่าให้คนอื่นฟัง นอกจากแม่บ้าน

จนกระทั่ง ครั้งหนึ่ง ผมได้นั่งรถตู้ไปกับหลวงตา ไปกรุงเทพ เพื่อซื้อที่ดินที่น้ำหนาว อันเป็นที่ตั้งของวัดน้ำหนาว ในปัจจุบัน

ได้เรียนถามท่าน ท่านถามผมคืนว่าแล้วตะขาบที่ต่อยคนนะ เป็นคน หรือ เป็นพระ
ผมตอบว่า เป็นพระท่านตอบผมว่า พระองค์นี้หลุดพ้นแล้ว โฮ้ ยังมีอีกด้วยหรือ?แล้วท่านก็กำชับผมให้ดูแลพระองค์นี้ให้ดีๆนะ อรหันต์นะนี่

ผมกราบเรียนถามท่านว่า ทำไม่ ตะขาบมันถึงตาท่านตอบว่า ไม่มีพิษอะไรในโลกนี้ แรงเกินไปกว่าความบริสุทธิ์เปรียบเสมือนน้ำฝนกับน้ำทะเลนั้นแหละ

พิษของตะขาบที่เข้าไปในร่างกายของท่านผู้ที่บริสุทธิ์แล้วย่อมสนองกลับแก่ตัวตะขายเองเป็นร้อยเท่าทวีคูณด้วยเหตุนี้ มันจึงตาย เพราะพิษของมันเองมันตาย เพราะมันทำร้ายพระอรหันต์ เข้าใจหรือเปล่า หือ?

เอาแค่นี้ก่อนนะครับ ถ้าว่าง จะมาต่อให้ เล่าเรื่องหลวงปู่เสริม ผมเล่าได้สามวัน ไม่มีจบ
และ ทุกเรื่อง ล้วนเป็นเรื่องที่เกิดขึ้นจริง มีพยานที่รู้เห็นและ จะอ้างอิงทุกครั้งที่กล่าวถึง

จากงานเขียนท่านอาจารย์นก เริงลม เว็ปอุดร108

 

ขอบคุณคุณกันต์ที่นำพระดีๆเรื่องราวดีๆมาให้ได้อ่านครับ

 

สวัสดีครับพี่ตี๋ พี่เอ๊ะ พี่โญ พี่อ้วน พี่กูน พี่วรรณ พี่ชาญ พี่รักษ์ คุณเอ็ม คุณกันตฯ คุณเหน่ง คุณโอ๊ต และพี่น้องทุกๆท่าน

 

... สวัสดีครับทุกๆท่าน ...​

 

เครื่องรางครับเชือกขอดหลวงพ่อแป๋ว วัดดาวเรือง สิงห์บุรี ไปคุยกับท่าน ท่านให้มาครับท่านบอกว่าเรียนมาจากหลวงพ่อเชน วัดสิงห์ อ.อินทร์บุรี

 

สวัสดีครับพี่ตี๋...รับพรครับ...

สวัสดีครับคุณวุฒิ...

 

สวัสดีครับพี่วรรณ คุณรัก คุณปู และทุกท่านครับ...

 

ขอให้ร่ำรวยครับคุณรัก...