การปฏิบัติสมาธิเพื่อสุขภาพกายและจิตให้เหนือธรรมดาตามในทางพุทธศาสนา

ขุดกระทู้ซะหน่อย ^_^

เล่าเรื่องส่วนตัวให้ฟังนะคะ ที่หายไปเพราะชีวิตวุ่นวายเหลือเกิน หนัก เหนื่อย ท้อ ถอย มีหมด แต่ที่มีเพิ่มขึ้นคือ ความคิดที่ว่า "ไม่เอาอีกแล้ว ไม่อยากเกิดอีกแล้ว เพราะชีวิตมันทุกข์เหลือเกิน"

เหมือนเดิม คือบอกก่อนว่า สมาธิถึงไหน อย่าถาม เข้าญาณ 4 ถอยมาญาณ 3 2 1 ขึ้นไปญาณ 8 โอ๊ย...ไม่รู้เรื่องหรอกค่ะ รู้แต่ว่า ทำใจนิ่งๆ สักแป๊บ เวลาทุกข์ก้อนึกถึงหลวงพ่อ หลวงปู่ ขอท่านเป็นที่พึ่งทางใจ บ่นให้ท่านฟัง บางครั้งก็เพ้อ...ถึงขนาดอ้อน ประจบ ขอกอดท่านหน่อย... (อย่าถือสาคนบ้านะ อ่านเล่นๆ แล้วกันนะ อย่าถือเป็นสาระ จริงจัง)

การงาน หลังจากเบื่อหน่ายกับการทะเลาะ และอดทนกับเจ้านาย แล้วลาออกมา หางานใหม่ไม่ได้ เหมือนเกือบจะได้อยู่ครั้งนึงก้อไม่ได้ ที่เก่าโทรมาตามก็ไม่ไป จน 6 เดือนแล้ว เลยหันมาขายของ โห..ชีวิต ทั้งเหนื่อย ทั้งหนัก ทั้งได้เงินน้อยมากกกกกก กว่าเป็นสาวออฟฟิศเยอะเลย โดนพี่น้อง พ่อแม่ รุมกระหน่ำด่า เหน็บ เม้นท์ จนกระอัก ไม่มีใครสงสารเพราะทุกคนไม่เห็นด้วยเรื่องลาออกจากงานมาตั้งแต่แรก แต่ก้อดันทุรัง พอพลาดก้อบ่นไม่ได้ ทุกคนไม่เห็นใจ มีแต่ซ้ำ "กูบอกมึงแล้ว..บลา บลา บลา อีกยาวววววว"

การเงิน ไม่ต้องพูดถึง แบมือขอพ่อไปแต่ละเดือน ขอไปก้อโดนบ่นไป เหน็บไป เจ็บกระดองใจ เครียดดดดดดด

ภาระหนี้สินท่วม หนี้ส่วนตัวก้อเอาไม่รอด ยังมีหนี้ "บ้าน" อีก จากเคยเป็นหลักของบ้าน กลับเป็นภาระของบ้าน ทุกคนก็บ่น ด่า ไม่พอใจ ประชดเหน็บแนม ทะเลาะกับแม่ น้ำตาท่วมไปหลายรอบ

พอมีเวลาหนีทุกข์ ก้อเข้าวัด ก้อโดนรุมด่า ว่า อีก ว่าไม่มีตังค์ ไปวัดนะ ค่ารถ ค่าน้ำมัน ค่าทำบุญอ่ะเท่าไหร่ บลาๆๆๆๆ เฮ้อ... ถุย ชีวิตเลยหละ

เรื่องทางโลก เยอะแยะมากมายจำไม่หมด แต่เรื่องทางธรรม ก้อมีดีให้ชุ่มชื่นใจ...

ฝันถึงพระพุทธเจ้า เหมือนตัวเองถือพานยกถวายท่าน แล้วท่านถามว่า "ไม่ไหวแล้วใช่มั๊ยลูก" ท่านให้ลองคิดดูว่า ก่อนนี้เคยปรารถนาอะไรไว้ ในฝันก็งงๆ แต่ก็มั่วๆ หลับตาดู... ภาพพระพุทธรูปมาเลย ใจร้องเฮ้ย อย่าบอกนะว่า ปรารถนาเป็นพระพุทธเจ้า โอย... หวังสูงนะเรา พระพุทธเจ้าท่านยิ้ม ประทับใจมาก คำพูดที่ว่า "ไม่ไหวแล้วใช่มั๊ยลูก" มันยังจำอยู่ทุกวัน ค่ะ ไม่ไหวแล้ว พอแล้ว พอมีปัญหาก้อท่องไว้ว่า เรากำลังเรียนมหาลัย ข้อสอบก้อต้องหนักหน่อย อะไรที่เป็นจุดอ่อนอ่ะ โดนกระทืบซ้ำ แทบกระอัก จนค่อยๆ ยอมรับ รึ จำต้องยอมรับไปทีละน้อย


ฝันเห็นหลวงพ่อฤาษี....ถามคำถามท่านไป เห็นทุ่งดอกบัวสีแดง ขึ้นเป็นแนวบนดินแห้งแล้ง.. ไม่ค่อยมีใบ แต่มีดอกโผล่มาเป็นทุ่งเป็นไร่ เหมือนไร่สัปปะรด เราก็เดินถือแจกันใส่ดอกบัวสีแดงจะเอาไปไหว้พระ

เอออ เรื่องมันเยอะค่ะ แต่พอก่อนดีกว่า

อ่านเล่นๆ นะคะ

ป.ล. คิดถึงทุกคนนะคะ ทั้งอาจารย์ อาเห็ด อาสุวิ น้องภูมิ กิ๊ก พี่หนุ่ม ธารตะวัน แอ๊ด ฯลฯ

ขอบคุณอาจารย์ที่สอน ขอบคุณอาเห็ด อาหมอ ที่ช่วยแนะนำ ถ้าไม่ได้เริ่มต้นเรียนก้อคงไม่มีวันนี้ ถึงแม้จะมีของเก่า รึ ไม่มีของเก่า แต่ถ้าไม่ได้เริ่มต้น ก้อคงไม่เจอ ไม่มีวันนี้ เป้าหมายมีแน่นอนแล้ว อยู่ที่ว่าจะไปได้แค่ไหน... ชาตินี้ชาติเดียว >_<

 

ไม่ต้องห่วง ของ เต่า หนักแน่นอน

เท่าที่อ่าน ของเราหนักกว่านี้มากนะ

สู้ๆ แล้วก็ท่อง คาถาเงินล้านมั่ง

แล้วก้ถาม อาจารย์ เป็นระยะ

 

ขอบใจจ๊ะที่แนะนำ ^_^

มีอีกเรื่องนึงที่ลืมเล่า คือ เรื่องสุขภาพ แทบจะหาวันสบายไม่ได้เลย เป็นโน่น นี่ นั่น พอโน่นหาย นี่มา นั่นแถม เฮ้อ... โรคหวัด ปวดหัว ปวดท้อง ปวดเนื้อปวดตัว เป็นเรื่องธรรมดาปกติไปเลย หมอก็ไม่ค่อยอยากไปหา... ที่ไปหาก็มีโรคช๊อคกาแลตซีดในมดลูก โรคล่าสุดยังไม่ไปหาหมอแต่ search เน็ตดู อาการเหมือนรูมาตอยด์ ปวดกระดูกนิ้วมือมาก โดยเฉพาะตอนเช้าทุกเช้า

พอเรื่องเยอะเข้า คิดว่าตายก็ดีนะจะได้หมดทุกข์ คิดงี้จริงๆนะ ไม่ได้ประชด คิดว่าเกิดมาใช้กรรมแล้วก็สร้างบุญเพื่อจะได้ไม่เกิดอีก พอกันทีทุกข์ทั้งหลาย

พยายามปลดปล่อยทีละเปลาะ ไม่โกรธ ไม่เกลียดใคร ไม่อาฆาต ใครทำไรให้อโหสิกรรมให้หมดเลยไม่ถือโทษ ส่วนที่ทำกับใครไว้ ไม่รู้และจำไม่ได้จริงๆ ขอโทษและขออโหสิกรรมหากอโหสิกรรมให้ได้ แต่ถ้าไม่ได้ก็ไม่เป็นไร...ก้มหน้ารับไป เอาความจริงใจเป็นที่ตั้ง ทำบุญอะไรก้อบอกให้โมทนาเอาเพื่อประโยชน์เพื่อความสุขของเขาเหล่านั้นเอง ส่วนเรื่องยกโทษ/อโหสิกรรมให้ รึไม่ นั้นก้อแล้วแต่เจ้ากรรมนายเวร

ช่วงนี้เหนื่อยและก้อง่วงมาก ไม่ได้สวดมนต์ ไม่ได้นั่งสมาธิเท่าไหร่เลย มีแต่ใจที่นึกถึงหลวงพ่อ หลวงปู่เป็นครั้งคราว ขอยึดท่านเป็นที่พึ่งเสมอๆ บอกรักบอกคิดถึงท่านอยู่บ่อยๆ >_< ใครจะว่าบ้าก็ว่าเหอะ คิดและทำอย่างนี้จริงๆ

ป.ล. ถือว่าทำแบบทดสอบไปเรื่อยๆ ผ่านมั่ง ไม่ผ่านมั่ง ตายแล้วรู้กัน อิอิ

 

จ่ายให้หมดไปเลยจะได้จบๆกันในชาตินี้เลย
สู้ๆๆๆ จ้า เอาใจช่วย

 

ช่วงนี้สนุกสนานกับการตอบ pm เลยไม่ค่อยเข้ามาเขียนนะครับ

 

.....เข้ามาให้กำลังใจ...พี่เต่า จ้า
.....ทำกำลังใจกลางๆไว้เรื่อยๆ สู้ๆ น่วมบ้าง นิ่มบ้าง
.....เดียวมันก้อคง นวลเนียน ละมุนละมัย ผ่านๆไป..จ้า
คิดถึงทุกคนเหมือนกัน....นะ

 

ช่วงไหน เหนื่อย ท้อ

ก็เจริญเมตตามากๆกันเน้อ แผ่เมตตาแก่ตัวเองให้เต็มก่อน

จะได้มีแรงสู้ต่อ

 

อนุโมทณา สาธุกับอ.วิษณุครับ ผมติดตามกะทู้อ.สามตาอาชวินจนจบแล้วเจอการโพสแนวทางการนั่งสมาธิของอ.วิษณุในหลายๆหน้าและศรัทธาเลยตามมาอ่านในกะทู้นี้

 

หางหายไปนานครับกับแนวการฝึก บทเรียน ตั่งแต่บทที่ 1 เป็นต้นมา สามารถทำให้ ท่านทีฝึกตาม

ก็จะได้ 1.ทิพพโสต มีหูทิพย์ 2.เจโตปริยญาณ กำหนดรู้ใจผู้อื่นได้ 3.ทิพพจักขุ มีตาทิพย์

จาการที่ผมใช้ ปุพเพนิวาสานุสติญาณ ระลึกชาติได้ นั้นค่อนค่างจะยากทำได้ช้าและนาน

จึงได้หาวิธีและในที่สุดก็หาวิธีได้ 555 แต่ขอสอนแบบส่วนตัวกับผู้ที่จบบทที่ 3 ขึ้นไปนะครัช

ระลึกได้เป็นสิบชาติ ซ้อนๆ กันต่อเนื่องรู้กระทั่งชื่อ 555

 

เดี๋ยวนี้ขายของเก่งนะครับ จารย์บาส 555

 

อาจารย์ บาส อย่างนี้ผมก็หมดสิทธิ์นะซิครับ...อิอิ

 

ต่อมอยากรู้ อยากเห็น เริ่มทำงาน ที่ใหนเมื่อไหร่ จัดมา!!!! พร้อมมมม 5555
อ้อ นัดกันหลายๆคนนะ สนุกดี สมาชิกพร้อมปะละ !!!! ว่าไงละน้องภูมิ ,กิ๊ก-หนุ่ม (จอมอำ), เต่า,ทานตะวัน, อาเห็ดหอม นานแล้วมิได้เจอกันนะ ซะหน่อยๆๆๆ
และคนอื่นๆด้วยนะคะ

 

ตอนนี้ผมไปกดรีเซ็ทโทรศัพท์เบอร์หายหมดเลยยังไง pmมาบอกเบอร์หรือโทรมาหาหน่อยนะครัช

 

ใครๆก็ทำได้ครับ แล้วเขียนเล่าหรือถามมาเดี๋ยวผมมาตอบครับ

 

คิดถึงหมู่มวลสมาชิกเช่นกันจ้า อาจารย์มีธุรกิจพันล้าน สงสัยจะยุ่งคะ เลยไม่ค่อยได้พบปะกันเลย

 

อาจารย์น่าจะยุ่งได้ที่เลยล่ะครับช่วงนี้ อีรุงตุงนัง ไม่เชื่อลอง "ดู" เบยยย อิอิอิอิอิ

 

ส่งการบ้านครับ :d เป็นปีแล้วที่ไม่ได้นั่งจริงๆจังๆ
เอาบุญมาฝากครับ วันนี้ไปทำสังฆทานในตอนเที่ยง
และได้ร่วมถวายเงินพระที่ท่านมา สวดศพให้คุณยายผม ครับ

ช่วง
เข้า ออก ๑๐๐
มีปัญหาเล็กน้อยในช่วงแรกๆ คือ จิตมันชินกับทำสมาธิแบบมีคำภาวนา
มันก็เลย พุทโธ ไปเอง

พุทโธ ๑๐๐
ช่วงนี้ไม่มีอะไร ดีบ้าง หลุดบ้าง

เกศา โลมา ๑๐๐
เมื่อนับได้ประมาณ 30 ความรู้สึก กับ ลมหายใจเริ่มหาย
ก็พยายามนึกถึงภาพพระพุทธเจ้า พระธรรม พระสงฆ์ แต่ทรงได้ไม่นาน
หลังจากนั้นภาพอะไรก็ไม่รู้มาเต็มไปหมด ไม่เชิงว่าเป็นภาพ
แต่อธิบายไม่ถูกเหมือนกัน ผมอุปาทานไปเองหรือป่าวก็ไม่รู้
แรกๆก็เผลอไปสนใจ สักพักจึงนึกได้ แล้วตั้งสมาธิกับการภาวนาต่อไป

พุทโธ ๑๐๐
ตอนประมาณ 30 พุทโธแรก อาการยังเหมือนตอน เกศา โลมา
สักพัก ความรู้สึก กับ ลมหายใจ เริ่มกลับมารู้สึกอีก

หลังจากนั้นยกบูชา พระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ และอุทิศส่วนกุศล ฯลฯ
จากนั้นก็นั่งเฉยๆสักพัก จึงออกจากสมาธิ

 

สวัสดีค่ะ. กะทู้เริ่มขยับขึ้นมาหน่อยแล้ว ดีใจค่ะอาจารย์มาขับเคลื่อนให้พวกเราได้ขยับเขยื้อนและขันแข็งกันขึ้น. คิดถึงบรรยากาศเก่าๆค่ะ.

เพิ่งกลับมาจากการปฏิบัติธรรมค่ะ สามคืนสี่วัน ตามสถานเวลาอำนวยค่ะ ได้ทำเต็มที่และโชคดีได้พระอาจารย์มาช่วยสอนในปฏิบัติครั้งนี้ บุญหลายๆ 555
อิ่มบุญ อิ่มใจ อิ่มจิตค่ะ. เอามาฝากทุกท่านด้วยค่ะ

ยังปฏิบัติอยู่ประจำค่ะ. มีสัญญาเก่า เจ้ากรรมนายเวรมาเล่นงานอยู่ สบักสบอมงอมพระราม การไปปฏิบัติครั้งนี้จึงเสมือนเพื่อไปตัดสัญญาหรือขออโหสิกรรมก็ว่าได้ คิดว่าน่าจะคลี่คลายไปในทางที่ดีแล้วค่ะ.

ไม่ทราบว่าบทเรียนใหม่ที่อาจารย์จะกล่าวมา จะสามารถเรียนต่อได้หรือไม่คะ. ขอบคุณค่ะ

 

ไม่น่าออกเร็วเลย. อิอิ อย่ายึดองภาวนามากครับจะหลุดก็ให้ดูจิตครับดูว่ามันแกวงไปไหน คิดอะไรตามมันไปแล้วดูครับ ก็จะได้รู้การวางจิต รู้ขริตตัวเองครับ

 

เรียนได้ครับ กำลังคิดว่าจะทำคอสแบบโกแองก้า เอาให้เข้มข้น แบบว่า ได้มีการเปลี่ยนแปลงเลยครับ