จิตวิปลาส

ผมไม่ได้ถามใคร ผมถามหลวงพี่ครับ

 

ฮี้ ฮี้ ฮี้

ถอดสะมะแกน เอา ตัวคนออก เหลือ เป็ด กับ เข้ มันกิโลเจ็ดกัน ทุก 17.30 น.

ฮิววววววววววววววววววววววววส์

 

ใส่ใจตรงหัว ก็ได้ความคิด

ใส่ใจตรงจิต ก็ได้ความรู้สึก

อาการที่ยึดอารมณ์ ความอยาก อความพอใจ ความรู้สึกเป็นกู ของกู

กูเห็น กูได้ยิน กูทนไม่ได้ รู้อย่างนั้นได้ ก็เป็นของที่ถูกรู้

ต่างจากการเห็น การได้ยิน ความทนไม่ได้ ต่างกัน

 

ส่งจิตออกนอก แล้วจะได้คำตอบหรือ

หลงก็เกิดกับโยม โยมก็ต้องกำหนดรู้เอาเอง


ถามหาจากผู้อื่น ไม่ได้ประโยช์หรอก

 

ว่าด้วย ปฏิจสมุปบาท เป็นเรื่อง " การตามเห็นการดับไปของภพ อยู่เป็นประจำ "
นี่ก็เดิน อุปสัมมานุสติ แว้ว ( ชื่อสวยๆ ที่ น้าจรอยากได้คือ ทรงอารมณ์นิรวาน )

แต่ถ้า ยังแฉลบ ฝ่าด่านไปทำ มิดี มิร้าย อยู่แบบไม่แคร์สื่อ ไม่อายผีสาง นางไม้
แปลว่ายังหา ทางออกจากสังขาร มะเจอ ยังกำหนดฮู้ภัยของสังขารทั้งปวงไม่พอ

ซึ่งจะยาก สำหรับฆารวาส เพราะ สิ่งแวดล้อมยังพาให้ข้องอยู่

ก็กำหนดรู้ไปตรงๆว่า สิ่งแวดล้อมยังพาให้ข้องอยู่ ................ จบแข่ว



ปล. ถ้ามาทางนี้ แล้วมีแรง ready-mix ให้กำหนดรู้ นกอินทรีย์6ตัว ประกอบ โต้ยยยยยยยย

 

ของที่ถูกรู้ ตรงนี้มันคิดต่อไม่ได้แล้วครับ
ลองระลึกดู พอเราไปเอาตรงที่คิดว่ารู้มาทำความเข้าใจ คิดได้ยาวเลย
หาคำอธิบายยากสักนิด แต่พอย้อนไปอ่านที่พี่สามลงเรื่อง ปิติ สุข เอคคตา พอจะเห็นได้ครับ

 

จะให้แน่น ต้องหาทาง ลองอึ๊ดชึ ไปในญาณทัศนะ ที่ไม่กระเพื่อม
ก่อน ระหว่าง และ ออก

ถนัดตัวไหน กำหนดรู้ตัวนั้น จะเข้าทำนอง " ปักหมุด "

ตรงนี้ เมื่อก่อน ตอนเจอ พี่กรsms ได้ห้ามไว้ ตอนนี้ ให้หยิบมาเล่นได้ แต่ พินา การกระเพื่อมเอาเองเด้อ อย่าอาศัยใคร โดยไม่จำเป็น


*****************


หรือ ทำให้มั่นใจว่า ได้ล่วงส่วนยิ่งๆ ขึ้นไป ......ไปเรื่อยๆ โดยไม่ต้องรู้ว่าอะไรร่อนออก

 

คิดอยู่ว่า สิ่งแวดล้อมยังพาให้ข้องอยู่
พอเจอความคิดนี้ มันฮึดสู้อีกรอบ
เอาน่า น้ำตาซึมบ้างเป็นไร
มันก็มีกำลังขึ้นมาได้

 

ปล. ถ้ามาทางนี้ แล้วมีแรง ready-mix ให้กำหนดรู้ นกอินทรีย์6ตัว ประกอบ โต้ยยยยยยยย

 

งั้นถ้ารู้แค่ว่า ทุกข์ควรกำหนดรู้ และตั้งใจกำหนดรู้่แค่เมื่อทุกข์เกิดขึ้น เห็นทุกข์ตั้งอยู่ เห็นทุกข์ดับไป ก็บรรลุธรรมไม่ได้สิ เพราะ ไม่รู้จัก ไม่ได้แยกแยะว่า นี้รูป นี้เวทนา ..สัญญา สังขาร วิญญาณ

 

กั๊กๆ ทุกข์บ้านใครเกิดลอยๆ โดยไม่มีที่ตั้ง

เรียนธรรมะ หาเรื่องเลี่ยงบาลี เดี๋ยวย่อ เดี๋ยวขยาย ไปเรื่อยๆ
เพียงเพราะว่า ........

จะเอา เช่นนั้น จี จี เหรอ

พินาเอาเอง หน่าคร้าบ

 

การกำหนดของผม ผมไม่ได้ตั้งใจกำหนดว่า นี้รูป นี้นาม เพราะรู้อยู่แล้วว่ามีแค่รูปกับนาม ที่ทำก็คือเมื่อระรึกขึ้นมาได้ก็กำหนดรู้ เช่น อารมณ์สุข ทุกข์เกิดขึ้น ถ้ามีสติระรึกได้ใจมันก็จะว่ามันไม่เที่ยง เดี๋ยวก็เปลี่ยนแปลงดับไป ไม่มีสาระอะไรให้ไปยึดมั่นถือมั่น ยินดี ยินร้าย ดิ้นรนเป็นสุข ทุกข์ไปกับมัน ..เมื่อเห็นรูปสาวๆ คนแก่ ถ้าระรึกได้ก็ทำนองเดียวกัน ประมาณนี้

ไม่ได้ตั้งใจดูมัน เกิด ดับ หรือหาสาเหตุของการเกิดขึ้น การดับไปของอารมณ์ นั้นๆ

ที่รู้ก็คือการกำหนดรู้ทุกข์ ถ้าไม่รู้ถึงผู้รู้ ก็จะมีผลน้อยคงได้แค่ ตทังคปหานเท่านั้น
ปัญหาคือ จะำทำอย่างไรให้รู้ได้ถึงผู้รู้...

 

ไม่รู้เรื่อง หมายความว่ายังไง ว่ามาตรงๆ ไม่ต้องลีลา
.ก็ถามว่าถ้าสัจธรรมอันตรทานเหลือแค่ ทุกข์ควรกำหนดรู้ แล้วทำแค่นั้น ไม่รู้จักว่า นี้เรียกรูป เวทนา ไม่กำหนด แยกแยะ แบบนี้ก็บรรลุธรรมไม่ได้สิ

 

เรื่องทุกข์กำหนดรู้
สำหรับผู้อื่นผมไม่รู้นะ
แต่สำหรับผม เมื่อเกิดทุกข์ผมก็จะพิจารณาหาอุบาย
ถอดถอนทุกข์ในเรื่องนั้น ๆ เมื่อถอดถอนทุกข์ได้จิตก็เบา ไม่กดถ่วง
ถอดถอนไปเรื่อย จิตใจเราก็เบาไปเรื่อย

มันจะจับเงื่อนได้เองแหละว่า
ที่เราทุกข์เพราะความคิดเรานี่แหละ
เราคิดอะไรไปความเชื่อก็จะติดแนบไปทันที
จิตกับความคิดอารมณ์ หรือ เวทนา สัญญา สังขาร วิญญาณ
จะติดแนบกันไปในทันที ถูกปิดเอาไว้มองไม่เห็น
เราคิดอะไรก็เชื่อความคิดตัวเองไปหมด
หารู้ไม่ว่าเกือบร้อยทั้งร้อย ความคิดนี้มาจากกิเลสทั้งนั้น

เมื่อพิจารณาถอดถอนไปเรื่อย จิตจะเบาขึ้นไปเรื่อย
มันจะเงื่อนได้อีกว่า ไอ้ที่เราไปยึดไปติดเป็นสุขเป็นทุกข์อะไรนี่
มันเป็นจิตเราเองนี่แหละที่เข้าไปยึด เป็นตัณหา อุปทาน
กับสิ่งกับเรื่องเหล่านั้น เหตุมันอยู่ที่จิต

ที่นี้มันจะพิจารณาเข้าไปหาตัวจิตนี่แหละ
รู้แหละตัวการใหญ่มันอยู่ที่จิตนี้

มันไม่ได้เป็นพิจารณา เพียงขันธ์ 5 หน้าเดียวหรอก
เพราะสิ่งที่เราพิจารณาจริง ๆ นี่ มันเป็นสิ่งที่ขันธ์ปรุงขึ้นมา
การพิจารณามันพัวพันกันไปหมดนั่นแหละ
พิจารณาไป พิจารณาไป มันจะเแยกไปเอง

 

ไช่ครับ อย่าเสียเวลาในสิ่งที่ขันธ์ปรุงเลย
แต่ควรจะทำความเข้าใจให้ได้ว่า ขันธ์มันปรุงได้เพราะเหตุใด

 

คุณเข้าใจถูกแล้ว ครับ รู้มากยากนาน
เพราะถ้ารู้มาก มันก็อ้างอิง สมมุติมากตามครับ

 

หาสาเหตุที่ว่า คุณหลงเข้าไปร่วมการเกิดดับ ได้อย่างไร (ความสงบเท่านั้นถึงจะได้คำตอบ)

 

สวัสดีครับคุณกราบ และคุณแพทริก รู้สึกเครื่องผมจะดีเลย์ ในการโพสครับ

ส่งใจมาถึงผมสิครับ

 

------การกระทำของพระพุทธเจ้าก็สำคัญไม่น้อยไปกว่า คำพูดของท่านนะครับ-------
ทำไม?หลังจากตรัสรู้แล้วท่านจึงเดินเท้าไปหลายกิโลเพื่อไปโปรดปัญจวัคคี...
การจะทำให้ไครเข้าใจตรงกับเราไม่ใช่เรื่องง่ายๆเลยนะครับ(เรียกว่าโคตรยากเลย)
(ถ้าสังเกตุดีๆสาเหตุการบรรลุเป็นพระอรหันต์ของสาวกหลายๆรูป
ไม่ได้มาจากคำพูดที่มีประโยชน์มหาศาลระดับจักวาลของพระพุทธเจ้าอย่างเดียวนะครับ
แต่ มันมาจากวิธีการที่ดี และ จังหวะที่เหมาะสม กับบุคคลนั้นๆ)
................. ............กราบเท้าท่านทั้งหลาย กราบ1
.........................กราบ2....กราบ3
***คำพูดที่ดีหรือข้อความที่ดีๆมีประโยชน์ ถ้าขาด วิธีการที่ดี และ จังหวะที่เหมาะสม อาจให้โทษมากกว่าประโยชน์ก็เป็นไปได้นะครับ***

 

.............ผมดู เนวิน ชิดชอบ ใน เนค แอนด์ เดอะ ซิตี้ อยู่ครับ