ขอคำปรึกษาครับ การหมกมุ่นกับเรื่องทางเพศมากเกินไปครับ

hunjuan · 4 กันยายน 2015

คือผมไม่ชัวร์ว่ามาตั้งถามในนี้เหมาะสมไหม แต่ผมอยากลองฟังความเห็นและแนวทางจากวิธีสมาธิดูครับ คือ ตัวผมเองเป็นคนหมกมุ่นอาจไม่ถึงกับมากแต่ก็บ่อยครับ คือบางทีรู้สึกว่างๆก็จะเข้าไปเปิดดูเว็บไซต์ดูคลิปไม่เหมาะสม ใช้คำนี้จะได้ไม่เป็นการฉุดฉาดเกินไป และก็จบด้วยการสำเร็จความใคร่ตลอด มา ณ ช่วงนี้ประมาณ สองวันครั้งเลยครับ ผมเคยพยายามละอยู่ช่วงหนึ่งแต่ก็ทำได้ไม่นาน หลายคนก็แนะนำมาหลายวิธี ผมเข้าใจว่าสุดท้ายก็อยู่ที่ตัวเรานี่แหละครับ แต่การบังคับตัวเรานี่มันช่างยากเหลือเกิน ไม่ทราบว่าทุกท่านพอมีวิธีแนะนำไหมครับ

Saber · 4 กันยายน 2015

hunjuan said: ↑

คือผมไม่ชัวร์ว่ามาตั้งถามในนี้เหมาะสมไหม แต่ผมอยากลองฟังความเห็นและแนวทางจากวิธีสมาธิดูครับ คือ ตัวผมเองเป็นคนหมกมุ่นอาจไม่ถึงกับมากแต่ก็บ่อยครับ คือบางทีรู้สึกว่างๆก็จะเข้าไปเปิดดูเว็บไซต์ดูคลิปไม่เหมาะสม ใช้คำนี้จะได้ไม่เป็นการฉุดฉาดเกินไป และก็จบด้วยการสำเร็จความใคร่ตลอด มา ณ ช่วงนี้ประมาณ สองวันครั้งเลยครับ ผมเคยพยายามละอยู่ช่วงหนึ่งแต่ก็ทำได้ไม่นาน หลายคนก็แนะนำมาหลายวิธี ผมเข้าใจว่าสุดท้ายก็อยู่ที่ตัวเรานี่แหละครับ แต่การบังคับตัวเรานี่มันช่างยากเหลือเกิน ไม่ทราบว่าทุกท่านพอมีวิธีแนะนำไหมครับ
Click to expand...

รับประทานอาหารให้น้อยๆ จะได้ไม่ไปกระตุ้นให้มาก

ยากไม่ยาก อยู่ที่กำลังใจของคนๆนั้นครับ

แก้ง่ายๆ ปิดคอม ตัดเน็ต ดูไม่ได้ ก็ไปหาอย่างอื่นทำแทน

จิตเสวยอารมณ์ได้ทีละหนึ่ง หาอย่างอื่นทำแทนไม่ให้ว่างไปให้เกิดอารมณ์

ธรรมแท้ว่าง · 4 กันยายน 2015

เป็นแรงดันแรงขับทางธรรมชาติของร่างกาย
บวกกับการเสพติดในรสชาด ที่ไม่มีอะไรแต่เหมือนมี
ความสุขความสมอยากเสียเหลือเกิน....

เชื่อเถอะพออายุมากเท่าลุงกล้วย
อาการแบบนี้จะหายไปเอง
แต่ช่วงนี้ถ้าอยากบรรเทาหรือลดจำนวน
ความกำหนัดกลัดมันลง ก็ดูภาพความจริง
อื่นๆบ้าง แทนที่จะดูแต่ภาพอย่างเดิม
ความจริงที่กล่าวคือความของร่างกาย
ที่ไร้วิญญาณต่างๆ ทุกเพศ ทุกวัยตั้งแต่
ทารกยันคนเฒ่าคนชรา ที่มีการตายใน
หลายรูปแบบ รวมถึงภาพการชำแหละ
ร่างกายของนักศึกษาที่เรียนวิชาการแพทย์

ภาพร่างกายที่ถูกชำแหละให้เห็นสภาพภายใน
จะช่วยให้เราเกิดปัญญา ถ้าหากเราจำติดตาติดใจ
ได้และเรียกชื่ออวัยวะส่วนนั้นๆ
ตามวิชาอะนาโตมี
ได้คล่องแคล่ว ภายภาคหน้าอาจได้สอบเป็นนักเรียน
แพทย์ได้อีกด้วยนะครับ

นี้เป็นการหักเหพลังงาน ที่มุ่งไปผิดทาง ให้กลับ
มาเป็นการเพิ่มพูนความรู้และพาไปให้เห็นสัจธรรม
ว่าความตายมีอยู่กับคนทุกเพศทุกวัย จะได้เข้าใจ
ไปร่วมกับตัณหาพาให้เสียสุขภาพเสียโอกาสบางอย่าง
ไปฟรีๆ ได้แต่ความมันส์ที่ตัวเองจินตนาการขึ้นมา
เองเสียเวลาไปวันๆหลายชั่วโมงนะน่ะ
หวังว่าคงทำได้นะครับ สู้สู้

bigtoo · 4 กันยายน 2015

แหมจะให้ลดอดของอร่อยนี่มันทำยากนะถ้าไม่มีหลักจริงๆ. เพราะนั้นมันเป็นเงื่อนไขธรรมชาติที่จะต้องอาศัยทั้งพลังและปัญญา. ถ้าจะหยุดชั่วคราวก็ระดับปฐมฌาน. แต่ถ้าจะกยุดถาวรก็ต้องฌาน+ปัญญา. แล้วจะทำอย่างไรจะได้ทั้ว2อย่างมาเพื่อกำจัดสิ่งที่คุณปรารถนา. สิ่งแรกเลยคุณก็ต้องเริ่มคือ. การเรียนรู้. การเรียนรู้ก็ต้องเริ่มเปิดใจ. ผมมีวิธีที่พระพุทธเจ้าท่านสอนไว้ให้นะ. นอกจากนั้นไม่มีทางที่คุณจะทำได้รับประกันได้เลย
(๑) ปลูกฝัง ศรัทธา ลงไปในภิกษุนั้น ครั้นมี
ศรัทธาเกิดแล้ว
(๒) ย่อม เข้าไปหา ครั้นเข้าไปหาแล้ว
(๓) ย่อม เข้าไปนั่งใกล้ ครั้นเข้าไปนั่งใกล้แล้ว
(๔) ย่อม เงี่ยโสตลง ครั้นเงี่ยโสตลง
(๕) ย่อม ฟังซึ่งธรรม ครั้นฟังซึ่งธรรมแล้ว
(๖) ย่อม ทรงไว้ซึ่งธรรม
(๗) ย่อม ใคร่ครวญซึ่งเนื้อความแห่งธรรมทั้งหลาย
อันตนทรงไว้แล้ว เมื่อใคร่ครวญซึ่งเนื้อความแห่งธรรมอยู่
(๘) ธรรมทั้งหลายย่อมทนต่อความเพ่งพินิจ,
เมื่อการทนต่อการเพ่งพินิจของธรรมมีอยู่
(๙) ฉันทะย่อมเกิดขึ้น ผู้มีฉันทะเกิดขึ้นแล้ว
(๑๐) ย่อม มีอุสสาหะ ครั้นมีอุสสาหะแล้ว

(๑๑) ย่อม พิจารณาหาความสมดุลย์แห่งธรรม,
ครั้นมีความสมดุลย์แห่งธรรมแล้ว
(๑๒) ย่อม ตั้งตนไว้ในธรรมนั้น; เขาผู้มีตน
ส่งไปแล้วอย่างนี้อยู่ ย่อม กระทำให้แจ้งซึ่งปรมัตถสัจจะ
(ความจริงโดยจริงความหมายสูงสุด) ด้วยนามกาย ด้วย,
ย่อม แทงตลอดซึ่งธรรมนั้น แล้วเห็นอยู่ด้วยปัญญา ด้วย.
และผมขอแนะนำสถานที่ปฎิบัติและฟังธรรมตามลายเซ็นผมข้างล่างเลยครับ

ชินนา · 4 กันยายน 2015

ตราบใดที่ไม่ได้ไปฆ่าใคร ไม่ได้เป็นชู้ผิดศีลธรรมกับใคร

ผมว่าไม่เห็นมีอะไรอันตรายนะครับ ไม่ผิดกฎหมายและก็ไม่ผิดศีล๕ ด้วย

เป็นฆราวาสสำเร็จความใคร่ก็ไม่ได้อาบัติสังฆาทิเสสเหมือนพระครับ

มาจากดิน · 4 กันยายน 2015

hunjuan said: ↑

คือผมไม่ชัวร์ว่ามาตั้งถามในนี้เหมาะสมไหม แต่ผมอยากลองฟังความเห็นและแนวทางจากวิธีสมาธิดูครับ คือ ตัวผมเองเป็นคนหมกมุ่นอาจไม่ถึงกับมากแต่ก็บ่อยครับ คือบางทีรู้สึกว่างๆก็จะเข้าไปเปิดดูเว็บไซต์ดูคลิปไม่เหมาะสม ใช้คำนี้จะได้ไม่เป็นการฉุดฉาดเกินไป และก็จบด้วยการสำเร็จความใคร่ตลอด มา ณ ช่วงนี้ประมาณ สองวันครั้งเลยครับ ผมเคยพยายามละอยู่ช่วงหนึ่งแต่ก็ทำได้ไม่นาน หลายคนก็แนะนำมาหลายวิธี ผมเข้าใจว่าสุดท้ายก็อยู่ที่ตัวเรานี่แหละครับ แต่การบังคับตัวเรานี่มันช่างยากเหลือเกิน ไม่ทราบว่าทุกท่านพอมีวิธีแนะนำไหมครับ
Click to expand...

 [FONT=&quot]อย่าวิตกกังวลใจไปเลย ไม่ใช่เรื่องเสียหายถึงกับคอขาดบาดตาย ผิดศีลธรรม ผิดตัวบทกฎหมาย แต่อย่างใด [/FONT][FONT=&quot][/FONT][FONT=&quot] ช่วงวัยเจริญพันธุ์ก็งี้แหละ นอนหลับยังฝันเปียกนิ :d
[/FONT]

[FONT=&quot][/FONT][FONT=&quot][/FONT]
[FONT=&quot]ทุกท่านพอมีวิธีแนะนำไหมครับ[/FONT][FONT=&quot][/FONT]
[FONT=&quot]
[/FONT]
[FONT=&quot]เบื้องต้นทดลองฝึกจิต โดยตั้งใจสมาทานถือศีล 8 (ช่วงวันหนึ่งคืนหนึ่ง) ดูสิครับ[/FONT][FONT=&quot][/FONT]

[FONT=&quot] [/FONT]

มาจากดิน · 4 กันยายน 2015

hunjuan said: ↑

คือผมไม่ชัวร์ว่ามาตั้งถามในนี้เหมาะสมไหม แต่ผมอยากลองฟังความเห็นและแนวทางจากวิธีสมาธิดูครับ คือ ตัวผมเองเป็นคนหมกมุ่นอาจไม่ถึงกับมากแต่ก็บ่อยครับ คือบางทีรู้สึกว่างๆก็จะเข้าไปเปิดดูเว็บไซต์ดูคลิปไม่เหมาะสม ใช้คำนี้จะได้ไม่เป็นการฉุดฉาดเกินไป และก็จบด้วยการสำเร็จความใคร่ตลอด มา ณ ช่วงนี้ประมาณ สองวันครั้งเลยครับ ผมเคยพยายามละอยู่ช่วงหนึ่งแต่ก็ทำได้ไม่นาน หลายคนก็แนะนำมาหลายวิธี ผมเข้าใจว่าสุดท้ายก็อยู่ที่ตัวเรานี่แหละครับ แต่การบังคับตัวเรานี่มันช่างยากเหลือเกิน ไม่ทราบว่าทุกท่านพอมีวิธีแนะนำไหมครับ
Click to expand...

ผมเคยพยายามละอยู่ช่วงหนึ่งแต่ก็ทำได้ไม่นาน
Click to expand...

ให้มองอีกมุ่มหนึ่ง ก็คือ

อธิษฐานจิตคู่ไปกับการถือศีล 8

 [FONT=&quot]อธิษฐาน [/FONT][FONT=&quot] แปลว่า [/FONT][FONT=&quot] ความตั้งใจเด็ดเดี่ยว คนเราจะทำอะไร ต้องมีจุดหมาย หรือมีเป้าที่มุ่งเจาะเฉพาะลงไป

[/FONT]
[FONT=&quot]แม้แต่จะบำเพ็ญกุศลธรรม สิ่งที่ดีงามนั้น ไม่ใช่ว่าเขาทำได้ทีเดียวทั้งหมด ทั้งชาติก็ทำไม่ไหว อย่าว่าแต่ปีสองปีหรือเดือนสองเดือนเลย ตลอดชาตินี้ เราจะทำกุศลหรือความดีทุกอย่างนี้ [/FONT][FONT=&quot] เราทำไม่ไหว

ไม่เฉพาะพวกเราหรอก แม้แต่พระโพธิสัตว์จะบำเพ็ญความดี บางทีทั้งชาติทำได้จริงจังข้อเดียว ไม่ใช่ว่าข้ออื่นไม่ทำ ทำดีทั่วๆไป แต่มีเด่นที่มุ่งจริงจังอยู่ข้อสองข้อ

เพราะฉะนั้น ในการเป็นพระโพธิสัตว์ชาติหนึ่ง ๆ นี้ จะต้องมีจุดที่มุ่งมั่น การทำดีต้องมีป้าหมายว่า จะทำความดีอันไหนให้เป็นพิเศษ เราต้องใช้ปัญญาไตร่ตรองพิจารณาก่อนว่า อันนี้เราควรจะทำ อันนี้เราจะต้องทำให้ได้ เมื่อมั่นใจกับตัวเองแล้วก็อธิษฐานจิต

[/FONT] [FONT=&quot]การอธิษฐานจิต[/FONT][FONT=&quot] ก็คือ ตั้งใจเด็ดเดี่ยว มุ่งมั่นลงไปว่าจะทำการนี้ เรื่องนี้ อันนี้ ให้สำเร็จให้จงได้ โดยตั้งใจเด็ดเดี่ยว[/FONT]
[FONT=&quot]
[/FONT]
[FONT=&quot] ๑. ต่อคุณธรรมความดี หรือกุศลธรรมบางอย่างที่ต้องการจะทำ
๒. ต่อจุดมุ่งหมาย หมายความว่า เรามีจุดมุ่งหมายที่ดีงามว่า เราจะต้องไปให้ถึงสิ่งนั้นให้ได้ แล้วเราก็อธิษฐานจิต

อธิษฐานจิต นี้เป็นการทำให้จิตของเรา พุ่งตรงดิ่งไปสู่เป้าหมายอันนั้น พูดเชิงภาพพจน์ว่า เป็นการสะสมแรงอัดลงไปถึงในภวังคจิตเลย ทีเดียว (คือจิตปรุงแต่งอย่างแรง โดยประกอบด้วยปัญญาก่อนตกภวังค์) แล้วภวังคจิตอันเป็นวิบาก คือ เป็นผลของการปรุงแต่งนั้น ซึ่งเป็นแหล่งแห่งศักยภาพของเรา ก็เหมือนกับทำงานให้เราเอง ที่จะชักจูงเรา นำพาวิถีชีวิตของเรา แม้แต่โดยไม่รู้ตัวให้หันเหเข้าไปหาสิ่งนั้น เกิดความสนใจต่ออะไรๆ ที่เกี่ยวข้องกับสิ่งนั้น[/FONT]

มาจากดิน · 4 กันยายน 2015

ไหนๆก็ไหนๆแล้ว นำเรื่องในชาดกมาลงให้อ่านสะด้วยเลย

อุโบสถศีล (ศีล 8) เป็นวงศ์ปฏิบัติของโบราณบัณฑิต

อุโบสถศีลนี้ เป็นวงศ์ปฏิบัติของโบราณบัณฑิต คือ เป็นหลักความประพฤติที่นักปราชญ์ในสมัยก่อนๆ เช่น ดาบสโพธิสัตว์ เป็นต้น รักษาสืบเนื่องกันมาจนเป็นวงศ์ประเพณีปฏิบัติที่แพร่หลาย ท่านเหล่านั้น ได้เข้าจำอุโบสถเพื่อข่มกิเลสมีราคะ เป็นต้น แม้สัตว์ทั้งหลาย ในยุคสมัยก่อนๆ ก็สมาทานรักษาอุโบสถนี้เช่นกัน ดังที่พระพุทธองค์ตรัสเป็นเรื่องเล่าไว้ปรากฏในปัญจุโปสถิกชาดก ปกิณณกนิบาต แห่งคัมภีร์ชาดกขุททกนิกาย (พระไตรปิฎกเล่มที่ ๒๗) ซึ่งทรงแสดงเหตุที่สัตว์ทั้งสี่และพระโพธิสัตว์ รักษาศีลอุโบสถไว้ โดยพระอรรถกถาจารย์ได้ขยายความเพิ่มเติมไว้ในคัมภีร์อรรถกถาชาดก มีใจความโดยสรุปว่า

ครั้งหนึ่ง พระผู้มีพระภาคพุทธเจ้าประทับนั่งบนพุทธอาสน์ท่ามกลางบริษัท ๔ ในธรรมสภาพ ทอดพระเนตรดูบริษัท ๔ นั้น ด้วยจิตใจอ่อนโยน ทราบว่า วันนี้เทศนาจะเกิดขึ้นเพราะอาศัยถ้อยคำของพวกอุบาสก อุบาสิกา จึงตรัสเรียกพวกเขามาถามว่า “ท่านทั้งหลาย กำลังรักษาอุโบสถกันหรือ” เมื่อพวกอุบาสก อุบาสิกา ตอบว่า “พระพุทธเจ้าข้า” จึงตรัสว่า “พวกท่านทำดีแล้ว ชื่อว่าอุโบสถนี้เป็นวงศ์แห่งโบราณบัณฑิต เพราะว่าโบราณบัณฑิตทั้งหลายได้อยู่จำอุโบสถเพื่อข่มกิเลสมีราคะ เป็นต้น” เมื่อพวกอุบาสก-อุบาสิกาเหล่านั้น วิงวอนให้ตรัสเล่าเรื่องนั้น จึงนำนิทานชาดกมาเล่าดังนี้

ในอดีตกาล มีสถานที่เป็นป่าน่ารื่นรมย์ยิ่งแห่งหนึ่ง ตั้งอยู่ระหว่างแคว้นทั้งสามมีแคว้นมคธ เป็นต้น พระโพธิสัตว์ เกิดในตระกูลพราหมณ์มหาศาล ในแคว้นมคธ เจริญวัยแล้วได้สละชีวิตครองเรือนออกไปอยู่ที่ป่านั้น โดยสร้างอาศรม บวชเป็นดาบส และในที่ไม่ห่างจากอาศรมของดาบสโพธิสัตว์นั้น มีนกพิราบสองตัวผัวเมียอยู่ที่ป่าไผ่แห่งหนึ่ง งูตัวหนึ่ง อยู่ที่จอมปลวก สุนัขจิ้งจอกอยู่ที่พุ่มไม้ หมีอยู่ ที่พุ่มไม้อีกแห่งหนึ่ง สัตว์ทั้งสี่นั้นเข้าไปหาดาบสโพธิสัตว์แล้วฟังธรรมตามเวลาอันสมควร พร้อมทั้งสมาทานรักษาอุโบสถศีล อยู่มาวันหนึ่ง ดาบสโพธิสัตว์ ได้ถามสัตว์ทั้งสี่ถึงเหตุผลที่รักษาอุโบสถศีลนั้นทีละตัวๆ ซึ่งสัตว์แต่ละตัวก็ตอบไปตามเหตุผลของตน โดยสรุปได้ว่า รักษาอุโบสถศีล ก็เพื่อข่ม คือ ระงับกิเลสมีราคะ ความกำหนัดรักใคร่ เป็นต้น ดังข้อความถาม - ตอบกันต่อไปนี้

ดาบสโพธิสัตว์ถามนกพิราบว่า “เจ้านกพิราบ เดี๋ยวนี้ดูเจ้านิ่งเฉย ไม่อยากกินอาหาร ยอมทนหิวกระหาย เพราะเหตุไรเล่า เจ้าจึงมารักษาอุโบสถศีล”

นกพิราบกล่าวตอบว่า “ท่านดาบส ก่อนนี้ ตัวข้านั้นครองรักสุขภิรมย์อยู่กับนางนกพิราบในป่า แต่แล้ววันหนึ่ง ได้มีเหยี่ยวมาเฉี่ยวโฉบเอานางนกพิราบเมียรักของข้าไป ทำให้ข้าซึ่งไม่อยากจะพลัดพรากจากนางนกพิราบ ได้รับความระทมทุกข์ใจอย่างสุดแสบ ด้วยเหตุนี้ ข้าจึงรักษาอุโบสถศีล เพราะมุ่งหมายว่า ความรักอย่าได้หวนกลับมาหาเราอีกเลย”

ดาบสโพธิสัตว์ถามงูว่า “เจ้างูผู้ไปคดเคี้ยว เลื้อยไปด้วยอก มีลิ้นสองแฉก เจ้ามีเขี้ยวเป็นอาวุธ มีพิษร้ายแรง แต่เพราะเหตุอะไรเล่า เจ้าจึงสู้อุตส่าห์อดกลั้นความหิวกระหายมารักษาอุโบสถศีล”

งูกล่าวตอบว่า “ท่านดาบส มีโคของผู้นำชุมชนตัวหนึ่งกำลังเปลี่ยว หนอกกระเพื่อม รูปทรงสง่า ท่าทางแข็งแรง มันได้เหยียบตัวข้า ทำให้ข้าโกรธ จึงได้กัดมัน มันได้รับความทุกข์ทรมานแสนสาหัส จึงถึงความตายในทันที จากนั้น ผู้คนก็พากันออกมาจากบ้าน ร้องไห้ค่ำครวญเข้าไปหามัน ด้วยเหตุนี้ ข้าจึงรักษาอุโบสถศีล เพราะตั้งใจวา ความโกรธอย่าได้เกิดขึ้นแก่เราอีกเลย”

ดาบสโพธิสัตว์ถามสุนัขจิ้งจอกว่า “เจ้าสุนัขจิ้งจอก เนื้อของคนที่ตายในป่าช้าก็มีอยู่เป็นอันมาก อาหารชนิดนี้เป็นที่พึงพอใจของเจ้า เพราะเหตุอะไรเล่า เจ้าจึงสู้อุตส่าห์อดกลั้นความหิวกระหายมารักษาอุโบสถศีล”

สุนัขจิ้งจอกตอบ่ว่า “ตัวข้าชอบกินซากศพ ติดใจรสเนื้อช้าง จึงได้เข้าไปยังท้องช้างตัวใหญ่ ลมร้อน และแสงแดดอันแรงกล้าได้แผดเผาทวารหนักของช้างนั้นจนแห่งไป ท่านดาบสที่เคารพ ข้าทนอยู่ในท้องช้าง มีตัวซูบผอมเหลือง ไม่มีทีท่าจะออกมาได้ แต่แล้วก็มีฝนห่าใหญ่ตกลงมาอย่างแรง ชุทวารหนักของข้างนั้นจนเปียกชุ่ม ข้าจึงออกมาได้ รู้สึกปลอดโปร่งเหมือนกับดวงจันทร์หลุดพ้นจากปากราหูก็มิปาน ดังนั้น ข้าจึงรักษาอุโบสถศีล ด้วยตั้งใจวา ความโลภอย่าได้เกิดขึ้นแก่เราอีกเลย”

ดาบสโพธิสัตว์ถามหมีว่า “เจ้าหนี ก่อนหน้านี้ เจ้าตะปบกินตัวปลวกที่จอมปลวก เพราะเหตุไรเล่า เจ้าจึงสู้อดกลั้นความหิวกระหายมารักษาอุโบสถศีล”

หมีตอบว่า “ตัวข้าดูหมิ่นถิ่นที่เคยอยู่ของตัวเอง ได้ไปยังหมู่บ้านชายแดน แคว้นมลรัฐ เพราะอยากมากเกินไป ณ ที่นั้น ผู้คนได้พากันออกจากบ้านมารุมทำร้ายข้าด้วยคันธนู ทำให้ข้ามีหัวแตก เลือดอาบร่าง ข้าจึงกลับมาสู่ถิ่นที่เคยอยู่อาศัย ด้วยเหตุนี้ ข้าจึงรักษาอุโบสถศีล ด้วยตั้งใจวา ความอยากมากเกินไป อย่าได้เกิดขึ้นแก่เราอีกเลย”

สัตว์ทั้งสี่ตัวได้พากันถามดาบสโพธิสัตว์บ้างว่า “ท่านดาบสที่เคารพ ข้อความที่ท่านถาม พวกเราทั้งหมดก็ได้ตอบตามประสบการณ์ที่ได้รู้เห็นมา เอาละพวกเราจะขอถามท่านบ้าง เพราะเหตุไรเล่า ท่านจึงรักษาอุโบสถศีล”

ดาบสโพธิสัตว์ได้ตอบว่า “มีพระปัจเจกพุทธเจ้าองค์หนึ่ง ซึ่งเป็นผู้ไม่แปดเปื้อนกิเลสนั่งอยู่ในอาศรมของเราครู่หนึ่ง ท่านบอกให้เราทราบถึงที่ไป ที่มา นาม โคตร และข้อวัตรปฏิบัติทุกอย่าง ถึงอย่างนั้น เราก็มิได้กราบไหว้เท้าของท่าน ทั้งมิได้ถามถึงนามและโคตรของท่านเลย หลังจากที่พระปัจเจกพุทธเจ้านั้นจากไปแล้ว เราเกิดความสลดใจ คิดว่าพระสมณะนี้มีร่างกายหนัก แต่เหาะไปเหมือนปุยนุ่นที่ถูกลมพัด เราไม่ไหว้ท่าน ไม่ถามท่านด้วยความเย่อหยิ่ง เพราะชาติกำเนิด การถือชาติชั้นวรรณะไม่มีสาระประโยชน์ใดเลย การประพฤติศีลเท่านั้นเป็นคุณยิ่งใหญ่ในโลกนี้ เจ้ามานะ ความถือตัวของเรานี้ เมื่อถือหนักขึ้น มีแต่จะนำเราไปสู่นรก ถ้าเรายังข่มมานะนี้ไม่ได้ เราจะไม่ไปหาผลไม้ต่างๆมาฉัน จึงเข้าสู่บรรณศาลาที่มุงบังด้วยใบไม้ สมาทานอุโบสถศีลเพื่อข่มมานะนั้นให้ได้ ด้วยเหตุนี้ เราจึงรักษาอุโบสถศีล เพราะตั้งใจวา มานะความถือตัว อย่าได้เกิดขึ้นแก่เราอีกเลย”

TheVisionMind · 4 กันยายน 2015

นกพิราบในครั้งนั้น ได้มาเป็น พระอนุรุทธะ
หมีได้มาเป็น พระกัสสปะ
หมาจิ้งจอกได้มาเป็น พระโมคคัลลานะ
งูได้มาเป็น พระสารีบุตร
พระดาบสคือพระพุทธเจ้า

choksila58 · 5 กันยายน 2015

..นอกจากหมาแล้ว เป็ดก้อยังช่วยได้อีกนะ.. !?

"Yess เป็ด" !!!

ปราบปลิง · 5 กันยายน 2015

ของผมคือ การอ่านธรรมะของสายหลวงปู่ หลวงพ่อต่างๆที่ตัดกับจริตตรงนี้ของเราครับ

TheVisionMind · 6 กันยายน 2015

มาจากดิน said: ↑

ไหนๆก็ไหนๆแล้ว นำเรื่องในชาดกมาลงให้อ่านสะด้วยเลย

อุโบสถศีล (ศีล 8) เป็นวงศ์ปฏิบัติของโบราณบัณฑิต

อุโบสถศีลนี้ เป็นวงศ์ปฏิบัติของโบราณบัณฑิต คือ เป็นหลักความประพฤติที่นักปราชญ์ในสมัยก่อนๆ เช่น ดาบสโพธิสัตว์ เป็นต้น รักษาสืบเนื่องกันมาจนเป็นวงศ์ประเพณีปฏิบัติที่แพร่หลาย ท่านเหล่านั้น ได้เข้าจำอุโบสถเพื่อข่มกิเลสมีราคะ เป็นต้น แม้สัตว์ทั้งหลาย ในยุคสมัยก่อนๆ ก็สมาทานรักษาอุโบสถนี้เช่นกัน ดังที่พระพุทธองค์ตรัสเป็นเรื่องเล่าไว้ปรากฏในปัญจุโปสถิกชาดก ปกิณณกนิบาต แห่งคัมภีร์ชาดกขุททกนิกาย (พระไตรปิฎกเล่มที่ ๒๗) ซึ่งทรงแสดงเหตุที่สัตว์ทั้งสี่และพระโพธิสัตว์ รักษาศีลอุโบสถไว้ โดยพระอรรถกถาจารย์ได้ขยายความเพิ่มเติมไว้ในคัมภีร์อรรถกถาชาดก มีใจความโดยสรุปว่า

ครั้งหนึ่ง พระผู้มีพระภาคพุทธเจ้าประทับนั่งบนพุทธอาสน์ท่ามกลางบริษัท ๔ ในธรรมสภาพ ทอดพระเนตรดูบริษัท ๔ นั้น ด้วยจิตใจอ่อนโยน ทราบว่า วันนี้เทศนาจะเกิดขึ้นเพราะอาศัยถ้อยคำของพวกอุบาสก อุบาสิกา จึงตรัสเรียกพวกเขามาถามว่า “ท่านทั้งหลาย กำลังรักษาอุโบสถกันหรือ” เมื่อพวกอุบาสก อุบาสิกา ตอบว่า “พระพุทธเจ้าข้า” จึงตรัสว่า “พวกท่านทำดีแล้ว ชื่อว่าอุโบสถนี้เป็นวงศ์แห่งโบราณบัณฑิต เพราะว่าโบราณบัณฑิตทั้งหลายได้อยู่จำอุโบสถเพื่อข่มกิเลสมีราคะ เป็นต้น” เมื่อพวกอุบาสก-อุบาสิกาเหล่านั้น วิงวอนให้ตรัสเล่าเรื่องนั้น จึงนำนิทานชาดกมาเล่าดังนี้

ในอดีตกาล มีสถานที่เป็นป่าน่ารื่นรมย์ยิ่งแห่งหนึ่ง ตั้งอยู่ระหว่างแคว้นทั้งสามมีแคว้นมคธ เป็นต้น พระโพธิสัตว์ เกิดในตระกูลพราหมณ์มหาศาล ในแคว้นมคธ เจริญวัยแล้วได้สละชีวิตครองเรือนออกไปอยู่ที่ป่านั้น โดยสร้างอาศรม บวชเป็นดาบส และในที่ไม่ห่างจากอาศรมของดาบสโพธิสัตว์นั้น มีนกพิราบสองตัวผัวเมียอยู่ที่ป่าไผ่แห่งหนึ่ง งูตัวหนึ่ง อยู่ที่จอมปลวก สุนัขจิ้งจอกอยู่ที่พุ่มไม้ หมีอยู่ ที่พุ่มไม้อีกแห่งหนึ่ง สัตว์ทั้งสี่นั้นเข้าไปหาดาบสโพธิสัตว์แล้วฟังธรรมตามเวลาอันสมควร พร้อมทั้งสมาทานรักษาอุโบสถศีล อยู่มาวันหนึ่ง ดาบสโพธิสัตว์ ได้ถามสัตว์ทั้งสี่ถึงเหตุผลที่รักษาอุโบสถศีลนั้นทีละตัวๆ ซึ่งสัตว์แต่ละตัวก็ตอบไปตามเหตุผลของตน โดยสรุปได้ว่า รักษาอุโบสถศีล ก็เพื่อข่ม คือ ระงับกิเลสมีราคะ ความกำหนัดรักใคร่ เป็นต้น ดังข้อความถาม - ตอบกันต่อไปนี้

ดาบสโพธิสัตว์ถามนกพิราบว่า “เจ้านกพิราบ เดี๋ยวนี้ดูเจ้านิ่งเฉย ไม่อยากกินอาหาร ยอมทนหิวกระหาย เพราะเหตุไรเล่า เจ้าจึงมารักษาอุโบสถศีล”

นกพิราบกล่าวตอบว่า “ท่านดาบส ก่อนนี้ ตัวข้านั้นครองรักสุขภิรมย์อยู่กับนางนกพิราบในป่า แต่แล้ววันหนึ่ง ได้มีเหยี่ยวมาเฉี่ยวโฉบเอานางนกพิราบเมียรักของข้าไป ทำให้ข้าซึ่งไม่อยากจะพลัดพรากจากนางนกพิราบ ได้รับความระทมทุกข์ใจอย่างสุดแสบ ด้วยเหตุนี้ ข้าจึงรักษาอุโบสถศีล เพราะมุ่งหมายว่า ความรักอย่าได้หวนกลับมาหาเราอีกเลย”

ดาบสโพธิสัตว์ถามงูว่า “เจ้างูผู้ไปคดเคี้ยว เลื้อยไปด้วยอก มีลิ้นสองแฉก เจ้ามีเขี้ยวเป็นอาวุธ มีพิษร้ายแรง แต่เพราะเหตุอะไรเล่า เจ้าจึงสู้อุตส่าห์อดกลั้นความหิวกระหายมารักษาอุโบสถศีล”

งูกล่าวตอบว่า “ท่านดาบส มีโคของผู้นำชุมชนตัวหนึ่งกำลังเปลี่ยว หนอกกระเพื่อม รูปทรงสง่า ท่าทางแข็งแรง มันได้เหยียบตัวข้า ทำให้ข้าโกรธ จึงได้กัดมัน มันได้รับความทุกข์ทรมานแสนสาหัส จึงถึงความตายในทันที จากนั้น ผู้คนก็พากันออกมาจากบ้าน ร้องไห้ค่ำครวญเข้าไปหามัน ด้วยเหตุนี้ ข้าจึงรักษาอุโบสถศีล เพราะตั้งใจวา ความโกรธอย่าได้เกิดขึ้นแก่เราอีกเลย”

ดาบสโพธิสัตว์ถามสุนัขจิ้งจอกว่า “เจ้าสุนัขจิ้งจอก เนื้อของคนที่ตายในป่าช้าก็มีอยู่เป็นอันมาก อาหารชนิดนี้เป็นที่พึงพอใจของเจ้า เพราะเหตุอะไรเล่า เจ้าจึงสู้อุตส่าห์อดกลั้นความหิวกระหายมารักษาอุโบสถศีล”

สุนัขจิ้งจอกตอบ่ว่า “ตัวข้าชอบกินซากศพ ติดใจรสเนื้อช้าง จึงได้เข้าไปยังท้องช้างตัวใหญ่ ลมร้อน และแสงแดดอันแรงกล้าได้แผดเผาทวารหนักของช้างนั้นจนแห่งไป ท่านดาบสที่เคารพ ข้าทนอยู่ในท้องช้าง มีตัวซูบผอมเหลือง ไม่มีทีท่าจะออกมาได้ แต่แล้วก็มีฝนห่าใหญ่ตกลงมาอย่างแรง ชุทวารหนักของข้างนั้นจนเปียกชุ่ม ข้าจึงออกมาได้ รู้สึกปลอดโปร่งเหมือนกับดวงจันทร์หลุดพ้นจากปากราหูก็มิปาน ดังนั้น ข้าจึงรักษาอุโบสถศีล ด้วยตั้งใจวา ความโลภอย่าได้เกิดขึ้นแก่เราอีกเลย”

ดาบสโพธิสัตว์ถามหมีว่า “เจ้าหนี ก่อนหน้านี้ เจ้าตะปบกินตัวปลวกที่จอมปลวก เพราะเหตุไรเล่า เจ้าจึงสู้อดกลั้นความหิวกระหายมารักษาอุโบสถศีล”

หมีตอบว่า “ตัวข้าดูหมิ่นถิ่นที่เคยอยู่ของตัวเอง ได้ไปยังหมู่บ้านชายแดน แคว้นมลรัฐ เพราะอยากมากเกินไป ณ ที่นั้น ผู้คนได้พากันออกจากบ้านมารุมทำร้ายข้าด้วยคันธนู ทำให้ข้ามีหัวแตก เลือดอาบร่าง ข้าจึงกลับมาสู่ถิ่นที่เคยอยู่อาศัย ด้วยเหตุนี้ ข้าจึงรักษาอุโบสถศีล ด้วยตั้งใจวา ความอยากมากเกินไป อย่าได้เกิดขึ้นแก่เราอีกเลย”

สัตว์ทั้งสี่ตัวได้พากันถามดาบสโพธิสัตว์บ้างว่า “ท่านดาบสที่เคารพ ข้อความที่ท่านถาม พวกเราทั้งหมดก็ได้ตอบตามประสบการณ์ที่ได้รู้เห็นมา เอาละพวกเราจะขอถามท่านบ้าง เพราะเหตุไรเล่า ท่านจึงรักษาอุโบสถศีล”

ดาบสโพธิสัตว์ได้ตอบว่า “มีพระปัจเจกพุทธเจ้าองค์หนึ่ง ซึ่งเป็นผู้ไม่แปดเปื้อนกิเลสนั่งอยู่ในอาศรมของเราครู่หนึ่ง ท่านบอกให้เราทราบถึงที่ไป ที่มา นาม โคตร และข้อวัตรปฏิบัติทุกอย่าง ถึงอย่างนั้น เราก็มิได้กราบไหว้เท้าของท่าน ทั้งมิได้ถามถึงนามและโคตรของท่านเลย หลังจากที่พระปัจเจกพุทธเจ้านั้นจากไปแล้ว เราเกิดความสลดใจ คิดว่าพระสมณะนี้มีร่างกายหนัก แต่เหาะไปเหมือนปุยนุ่นที่ถูกลมพัด เราไม่ไหว้ท่าน ไม่ถามท่านด้วยความเย่อหยิ่ง เพราะชาติกำเนิด การถือชาติชั้นวรรณะไม่มีสาระประโยชน์ใดเลย การประพฤติศีลเท่านั้นเป็นคุณยิ่งใหญ่ในโลกนี้ เจ้ามานะ ความถือตัวของเรานี้ เมื่อถือหนักขึ้น มีแต่จะนำเราไปสู่นรก ถ้าเรายังข่มมานะนี้ไม่ได้ เราจะไม่ไปหาผลไม้ต่างๆมาฉัน จึงเข้าสู่บรรณศาลาที่มุงบังด้วยใบไม้ สมาทานอุโบสถศีลเพื่อข่มมานะนั้นให้ได้ ด้วยเหตุนี้ เราจึงรักษาอุโบสถศีล เพราะตั้งใจวา มานะความถือตัว อย่าได้เกิดขึ้นแก่เราอีกเลย”
Click to expand...

น่าอัศจรรย์หนอ สัตว์ยังมาถืออุโบสถศีลได้

มาจากดิน · 7 กันยายน 2015

TheVisionMind said: ↑

น่าอัศจรรย์หนอ สัตว์ยังมาถืออุโบสถศีลได้
Click to expand...

ขอฟังความเห็นประเด็นเดียวกันนี้ จาก ลกข. (Neoworld) น่าอัศจรรย์ไหมครับ ที่สัตว์ถือศีลอุโบสถ

Jera · 7 กันยายน 2015

มันมี ชมรม no fap อยู่อ่ะครับ ต้องลอง บางทีผมงด 30 วัน บ้าง ลองดูครับ
หาความเเตกต่าง ผมได้สังเกตุว่าสิ่งที่เปลี่ยนไป

ตื่นไม่เพลีย

ความมั่นใจเต็ม 100%

จิตมันจะมีความฮึกเหิม เเละไม่เหนื่อย เลยครับ

ความจำก็ดีขึ้นครับ สิวก็ไม่ค่อยขึ้น

เเต่ถ้ากลับมา Fap เหมือนเดิม มันจะกลายเป็นการเสพติดไปครับ

บางทีร่างกายมันไม่ได้ต้องการ เเต่เราทำจนเป็นนิสัยครับ ความเคยชิน

โดยเฉพาะตอนเราเครียด หรือ ท้อเเท้ ช่วงนี้ เราก็จะหาทางระบาย เเต่มันไม่ได้ทำให้

อะไรดีขึ้นเลยครับ

ตอนนี้ผมก็อายุ 19 ครับ ถึงเเม้บางครั้งมีพลาดเนื่องด้วยการเสพสัมผัส ทั้ง ห้า เเล้ว

ปรุงเเต่งงไปบ้าง

วิธีที่ดีคือ เราต้อง เตรียมตัวก่อนที่ เราจะหลงไปทำอีกคือ ให้จดข้อเสียของมันไว้ครับ

ถ้ามันจะทำอีกก็ถามมันว่า ทำไปเเล้วมีอะไรดีขึ้นมา ก็ให้นึก โทษที่เราเขียนไว้ครับ

จนจิตมันจนมุมครับ เพราะถ้าไม่เตรียมตัว ไว้ก่อนเขือนเเตก โอกาสน้อยมากที่จะรอด

ครับ

ผิดพลาดประการใดขอคำชี้เเนะด้วยครับ

hitman · 9 กันยายน 2015

ลองพิจารณากรรมฐาน 5 ( กายคตาสติ ) ดูครับ ดูรูปศพปลงอสุภะ

เรื่องหมกมุ่นในกามนี่ ต้องใช้ กายคตาสติ กับ อสุภะ 10 แก้ครับ

แต่ว่าถ้าปฏิบัติแล้ว กายคตาสติ กับ อสุภะ ก็เนื่องกันครับ

เคยสอบถามข้อธรรมเรื่องพระอริยะเจ้า จาก สำนักชี คณะหนึ่ง สายหลวง

ตามหาบัว ท่านว่า ให้เพ่งเจริญอสุภะกรรมฐาน ครับ

อาจารย์ที่โรงเรียนเก่าของผม ก็เป็นลูกศิษย์ท่าน ว่างๆ จากการสอน

นักเรียน ท่านก็มาเปิดคอมดู รูปภาพศพ ครับ

มีอยู่ช่วงหนึ่งผมก็ชอบแอ๊ดเฟสบุค ของ บรรดานักกู้ภัย หน่วยกู้ภัย เพื่อมาดู

ภาพศพ ครับ เขาจะโพสรูปศพที่เขาไป เก็บศพไว้ เหมือนรายงานผลการ

ปฏิบัติงานไรของเขานี่แหละ ผมเคยดูอยู่ช่วงหนึ่ง

ผมมีไฟล์ กายคตานุสสติกรรมฐานของ หลวงตามหาบัว ให้ท่านไปโหลดดู ศึกษาเอาครับ

เข้าสู่ระบบหรือลงทะเบียน

ขอคำปรึกษาครับ การหมกมุ่นกับเรื่องทางเพศมากเกินไปครับ

hunjuan สมาชิกใหม่

Saber เป็นที่รู้จักกันดี

ธรรมแท้ว่าง กายเบาใจเบา

bigtoo เป็นที่รู้จักกันดี

ชินนา เป็นที่รู้จักกันดี

มาจากดิน เป็นที่รู้จักกันดี

มาจากดิน เป็นที่รู้จักกันดี

มาจากดิน เป็นที่รู้จักกันดี

TheVisionMind เป็นที่รู้จักกันดี

choksila58 เป็นที่รู้จักกันดี

ปราบปลิง เป็นที่รู้จักกันดี

TheVisionMind เป็นที่รู้จักกันดี

มาจากดิน เป็นที่รู้จักกันดี

Jera เป็นที่รู้จักกันดี

hitman เป็นที่รู้จักกันดี

ไฟล์ที่แนบมา:

กายคตาสติ (หลวงตามหาบัว ญาณสัมปันโ.pdf

แชร์หน้านี้

แชร์หน้านี้

เข้าสู่ระบบหรือลงทะเบียน

ขอคำปรึกษาครับ การหมกมุ่นกับเรื่องทางเพศมากเกินไปครับ

ไฟล์ที่แนบมา:

กายคตาสติ (หลวงตามหาบัว ญาณสัมปันโ.pdf

แชร์หน้านี้

การค้นหาที่มีประโยชน์

ติดต่อเรา