เรื่องเล่า พ่อท่านบ้านเรา อริยสงฆ์เมืองใต้

พ่อท่านสังข์ กตปุญโญ วัดบ้านนา เทวดาหน้าเขาเหมน

ภาค 3 เมื่อท่านเบื่อทางโลก

เมื่อนายสังข์ บวชครั้งแรก เมื่อปี 2483 และได้ลาสิกขามา เพื่อศึกษาวิชา กับอาจารย์ต่างๆที่เป็นคฤหัสถ์
และ ได้มี ครอบครัว ท่านได้สร้างครอบครัว จนเป็นปึกแผ่น

ในวันที่ 6 กรกฎาคม ซึ่งเป็นวันเกิดท่าน ท่านพิจารณานึกเบื่อทางโลก
เห็นว่า มันวุ่นวาย เกิดมาแล้วก็ตาย ถ้าไม่เกิดก็คงไม่ตาย มีทางเดียวที่จะไม่ตาย

คือ ต้องสะสมบุญเพื่อการไม่เกิด ท่านคิดดังนั้นจึง หยิบเงิน 300 บาท เดินออกจากบ้าน
มาวัดชายนา โดยไม่บอกกล่าวใคร ตัดสินใจมาบวช โดยอาศัยความเมตตา ต่ออาจารย์วัดชายนา


รูปด้านบน รูปกลางคือพ่อท่านเจียม ปริปุณฺณสีโล(พระครูกาชาดเจียม) ขวารูปโบสถ์วัดหน้าพระธาตุ และเจดีย์วัดพระมหาธาตุ นครศรีฯ

ในวันรุ่งขึ้น 7 กรกฎาคม 2519 นายสังข์ หวานสนิท จึงได้ เข้าอุปสมบท ณ อุโบสถ์ วัดหน้าพระบรมธาตุ เมืองคอน
โดยท่านเจ้าคุณพระปริยัติวโรการ(พระครูกาชาดเฒ่า) วัดหน้าพระบรมธาตุ เป็นพระอุปัชฌาย์ พระปลัดเจียม ปริปุณฺณสีโล(พระครูกาชาดเจียม) วัดหน้าพระบรมธาตุ เป็นพระกรรมวาจาจารย์ พระอธิการชอบ อติเมโธ เป็นพระอนุสาวนาจารย์

ได้รับฉายา กตปุญฺโญ ผู้มีบุญมาก่อน แล้วพระภิกษุสังข์ ได้มาพำนักและได้ศึกษาวิปัสนากัมมัฎฐาน ณ วัดชายนา
หลังจากนั้น ท่านได้มาจำพรรษา ณ วัดคีรีกัณฑ์ วัดเดิมแห่งท่านครั้งแรก
และ ท่านได้ทำหน้าที่ รักษาการเจ้าอาวาส อยู่ 9 เดือน

ชาวบ้านจึงได้พร้อมใจกันจะยกท่านเป็นเจ้าอาวาส
ท่านเห็นว่ายังไม่ใช่เวลา ท่านยังไม่ได้ทำสิ่งที่ต้องการ จึงตัดสินใจแบกกรด เดินทางสู่ป่า
ตั้งแต่เหนือจดใต้ เข้าเขมร พม่า เป็นเวลา หลายปี

ตามต่อตอน 4 ขอรับ

เรื่องราวโดยท่าน อธิวโร ภิกขุ‎ หน้าเฟส เกียรติคุณแห่งอริยะสงฆ์ฝั่งขุนเขาทิศตะวันตกและพ่อท่านสังข์ กตปุญฺโญ

 

พ่อท่านสังข์ กตปุญโญ วัดบ้านนา เทวดาหน้าเขาเหมน

สายคาดเอวจีวรแช่น้ำว่าน พ่อท่านสังข์ วัดบ้านนา

ตำราหนึ่งที่พระครูคีรีกัณฑ์คนานันค์(พ่อท่าหมึก วัดคีรีกัณฑ์) ซึ่งมีสักทางโลก เป็นลุงของพ่อท่านสังข์
ท่านได้ถ่ายทอดให้กับผู้เป็นหลานท่านคือ พ่อท่านสังข์
นั่นคือ ตำรานำว่านแช่สายเอว จีวร สายเอวแช่น้ำว่านจีวร
ซึ่ง พ่อท่านสังข์ท่านได้ใช้จีวรของท่านเอง โดยท่านนำฤกษ์ขวั้นจีวร และ แช่น้ำยาว่านตามตำรา โดยว่านทั้งหมดท่านเป็นผู้กำหนดขึ้นเอง เสกใน ปี 2552



เรียกกันตามตำราว่า “สายเอวฟั่นจีวรแช่น้ำว่าน” ตำหรับพระครูคีรีกัณฑ์
พ่อท่านสังข์ วัดบ้านนา เสกพิธีเดียว ผ้ายันต์หนุมานปี 2552 โดย พ่อท่านเบิกฤกษ์ฉีกจีวรของท่านเอง


เรื่องเล่าจาก พี่หลวง ศิษย์ที่ช่วยพ่อท่านสังข์ ทำตะกรุดสายเชือกถัก


รูปซ้ายคือเชือกผ้าจีวรถักแช่น้ำว่าน ภาพด้านขวา คือตะกรุดสายข้อมือถักที่ได้รับการเล่าประสบการณ์

เนื้อหาอาจอ่านเข้าใจยากหน่อย เพราะเขียนสำนวนปักษ์ใต้ แท้ๆ แบบในถิ่นชาวสวน
“หลวงๆๆ มีตะกรุดที่หลวงถักให้อาจารย์เหรยม่าย สุดๆ ผมขอเส้น” (เค้าขอสายถักตะกรุด)
ผมไม่ทันเสียดาย หลังจากเสกเสร็จหลวงคู้(นายคู้ โชติ) มาขออาจารย์ไปเส้นหนึ่ง
พอหัวค่ำเมาแล้วขับรถไปตัดยาง บนเขาเหมน(สวนยางบนพื้นที่ลาดไหล่เขา)
พอขับรถขึ้นพานเหมน(สะพานข้ามคลอง) ทั้งคนทั้งรถพลัดพาน(ตกสะพาน คือสะพานเป็นไม้ไม่มีราวสะพาน)
แกว่าต้องตายแล้ว แต่ไม่ปรือหิดเดียว(ไม่เป็นอันตรายอะไร) แก่ว่าถ้าไม่มีสายเอวอาจารย์ ตายแน่ อาจารย์สุดยอดจริงๆ

อีกเรื่องเล่า จากศิษย์พ่อท่านสังข์
"หลานผมโดนยิงนาวหวานเพื่อน 3 คน หมด(โดนยิงที่บ้านมะนาวหวาน เพื่อนๆอีก3คน ตายหมด) เหลือมันคนเดียวไม่ปรือ(ไม่เป็นไร)เลย"
เรื่องเล่าจากหมอกุ้ง บรรชา ยอดพิจิตร ผู้สืบตำนานหมอขวัญ ศิษย์พ่อท่านสังข์ วัดบ้านนา

 

พ่อท่านสังข์ กตปุญโญ วัดบ้านนา เทวดาหน้าเขาเหมน

กล่าวถึงพระผงว่าน พ่อท่านสังข์ วัดบ้านนา ผสมพระกรุเก่าถ้ำจหมื่นยม

พระกรุทำจหมื่นยมเป็นพระกรุถ้ำเก่าแก่ของจังหวัดนครศรีธรรมราช
ซึ่งสมัยพ่อท่านสังข์จำพรรษา ณ ในถ้ำ 2 พรรษา ท่านได้สะสมไว้พอสมควร
ครั้นท่านมาอยู่วัดบ้านนา ท่านจึงได้นำพระเก่าๆมาทำมวลสาร สร้างพระย้อนพิมม์กรุถ้ำขึ้นใหม่
โดยแกะบล๊อคแบบเดิม พร้อมใช้พระกรุเก่าเป็นมวลสารสำคัญ ซึ่งมีการดำเนินการจัดสร้างดังนี้



1.ครั้งแรกเมื่อปี 2538 โดยเป็นพิมกดมือ โดยท่านเอง มี 3 บล๊อค สร้างประมาณ 500 องค์ สร้างแบบพระกรุเดิม ด้านหน้าเป็นพิมพระถ้ำส่วนด้านหลังไม่มีอะไร ประสบการณ์เป็นที่กล่าวขาน



2.สร้างครั้งที่ 2 ปี 2548 ดำเนินการสร้างโดยคณะกรรมการวัดในขณะนั้น มีบล๊อคเดียว แต่มีการปั้ม 2 แบบ คือ
แบบที่ 1 สั่งปั้มจากโรงงาน 2 ปั้มที่วัด ซึ่งมีข้อแตกต่างคือ ปั้มจากโรงงานเนื้อจะออกโทนแดง
ส่วนที่ปั้มที่วัดจะออกโทนเนื้อว่านเกือบดำ
และ อีกประการคือ จากโรงงานจะหนากว่าและหนักกว่าที่ปั้มที่วัด
ด้านหน้าเป็นพระถ้ำด้านหลังเป็นพ่อท่านสังข์ แบกกรด



3.สร้างครั้งที่ 3 ในปี 2550 ใช้พิมม์เดิมของปี 2548 แต่มีลักษณะแตกต่างกันคือ
เนื้อจะต่างกันเนื้อจะออกโดนเหลืองขุ่น หนา หนัก ผสมเพชรน่าทั่ง
จุดสังเกตอีกอย่าง คือ มี การทำเครื่องหมายวงกลมไว้ ขอบด้านล่าง

มหัศจรรย์ วันขึ้นเขาเหมน โดยคุณลุงเจริญ จะเจน ประธานจัดสร้าง ได้เล่าไว้

ตอนสร้างพระถ้ำปี 48 อาจารย์(พ่อท่านสังข์) บอกให้ผมไปเอาของดีที่บนเขาเหมน
ผมถามอาจารย์ว่า “หาปรือพบ”(จะหาพบได้ยังไง) อาจารย์บอกว่า “ไปตะมีคนนำทาง”

ผมก็เลยตัดสินใจขึ้นไปตามคำอาจารย์ไปกัน 5 คน เดินกันวันกับคืนไม่เหนื่อยเลย
และที่น่าแปลกคือเดินไปเรื่อยเหมือนมีคนนำทางจริง หน้าพวกผมจะพบรอยเสือไปเป็นทาง แต่ไม่เคยเห็นตัว
จนพวกผมไปพบของดี เท่าที่จำได้คือบัวผุด(บัวแฉก) กับน้ำมนต์ยอดเขาเหมนตามที่อาจารย์บอกกับอีกว่าน 2-3 ชนิด จึงกลับมา
ที่น่าแปลกอีกอย่างคือ 1 วัน 1 คืนที่พวกผมไปเอาว่านบนยอดเขาเหมน
ที่ข้างล่างฝนตกเกือบบอบ(พื้นที่ด้านล่างภูเขาฝกตกหนักมาก)
แต่ บนเขาที่พวกผมไป ไม่ตกเลย
จริงผมว่า บนเขาฝนน่าตกมากๆ ว่า ข้างล่างเขา(แกคิดว่าด้านบนภูเขาฝนน่าจะตกหนักกว่าพื้นที่ข้างล่างภูเขา)

 

พ่อท่านสังข์ กตปุญโญ วัดบ้านนา เทวดาหน้าเขาเหมน (อายุ ๑๐๐ ปี)


เรื่องเล่าแห่งพ่อท่านสังข์ เรื่องทวดเหมน
(ภาพพระผงพ่อท่านยิ้ม รุ่นแรกวัดหน้าเหมน หลังทวดเหมน)


ภาพยอดเขาเหมน อยู่ในกลุ่มเทือกเขานครศรีธรรมราช

พ่อท่านสังข์ท่านมีความจำเป็นเลิศ ท่านชอบเล่าเรื่องเก่าให้ฟังบ่อยๆ ครับ
เรื่องเล่าเรื่องหนึ่งที่ท่านเล่าไว้ คือรื่องตำนานทวดเหมน ท่านว่า

เขาเหมนนั้นเป็นภูเขาที่ตั้งมาพร้อมฟ้าดิน เป็นถิ่นที่อยู่ของคนธรรณ์ มีเทวดา คือ ทวดเหมน เป็นหัวหน้า
ท่านเป็นเทวดาพี่ใหญ่ของภาคใต้ มีทวดรามคอยติดตามตลอด และมีทวดล้านเป็นเพื่อน

ท่านว่า เทือกเขาหลวงจึงมีทวด 3 องค์ คือทวดเหมน ทวดล้าน ทวดราม
เทือกเขาเหมนเป็นเทือกเขาแห่งเพชรน่าทั่ง

ครั้งหนึ่งพ่อท่านคล้ายมา วัดหน้าเหมน ท่านได้เปลี่ยนกระบอกขา ณ ที่นี่
พ่อท่านคล้าย ถอดกระบอกเก่าโยนออกไป ตรงลานกว้างๆ
ผู้คนต่างล้วนวิ่งเข้าไปเพื่อจะเก็บ แต่ไม่มีใครเห็นว่าตกแล้วไปไหน

พ่อท่านคล้ายบอกว่า ไม่ต้องหาหรอกบ่าวเห้อ สาวเห้อ ทวดเหมน มาเอาไปไว้เสียแล้ว
ตอนที่ท่านเล่าตอนนั้นพ่อท่านสังข์อายุ 98 ปี แต่ท่านเล่าได้อย่างสนุกมาก ครับ
ท่านว่าเล่าสืบทอดรุ่นต่อรุ่นจะได้ไม่สูญหาย ไว้เล่าเป็นนิทานให้ลูกหลานฟังก็ยังดีครับ


พระเนื้อผง ด้านหน้าพ่อท่านสังข์ ด้านหลังรูป ทวดเหมน(เทวดารักษาภูเขาเหมน)




เรื่องมวลสารในการจัดสร้างพระผงพ่อท่านสังข์ ปี 48 ฝังลูกนิมิต
ก่อนที่จะมีการจัดสร้างทางคณะกรรมการการจัดสร้างได้หามวลสารจากที่ต่างๆมากมายหลายชนิด
ที่มวลสารสำคัญสุดคือ ของดีบนเขาเหมนโดยพ่อท่านสังข์ได้ทำพิธีสื่อกับทวดเหมนจนทวดเหมนอนุญาติ

แล้วพ่อท่านสังข์จึงให้ลูกศิษย์ขึ้นไปเอามาแทนท่าน
แต่สิ่งที่หน้าแปลกคือในระหว่างทางได้พบแต่รอยเท้าเสือเดินนำหน้าแต่ไม่เห็นตัวเสือ.

ทางคณะหามวลสารได้พบบัวผุดดอกใหญ่ กาฝากไม้ไผ่ น้ำมนต์ยอดเขาเหมน เพชรหน้าทั่ง นิล. ว่านต่างๆ มากมาย
หลังจากนั้นก็เดินกลับลงมาใช้เวลา1 วัน 1 คืน

แต่มาสิ่งที่แปลกอีกอย่างคือตอนเดินทางกลับ กลับไม่เจอรอยเท้าเสือ
ทางคณะจึงนำเรื่องดังกล่าวไปถามพ่อท่านสังข์
พ่อท่านสังข์ยิ้มพร้อมตอบกลับมาว่า นั่นแหละทวดเหมนนำทางไปเอาของที่ฉันขอมาทำพระ.
นับว่าพระผงรุ่นแรกของพ่อท่านสังข์สุดยอดทั้งมวลสาร. สุดยอดทั้งพิธีกรรมคับ


ภาพพระผงพ่อท่านสังข์ ปี2548

 

พ่อท่านกลาย บูรพาจารย์แห่งฝั่งขุนเขาทิศตะวันตกเมืองนคร

ถ้าจะกล่าวถึงอุปัชฌาย์แลอาจารย์ผู้เลิศคุณแล้ว ดินแดนนครศรีธรรมราช ฝั่งขุนเขาทิศตะวันตกของเมืองนคร
ถ้ามิกล่าวถึงพ่อท่านกลาย คงฺคสุวณฺโณ ผู้มีกายสิทธิ์ วาจาสิทธิ์ คงหาได้ไม่

เพราะท่านมีศิษย์ผู้เรืองนามมากมาย ศิษย์แห่งท่านที่เราท่านกล่าวขานกันมากเหลือ
เป็นที่ประจักษ์มาจนถึงวันนี้ ด้านฝั่งขุนเขาทิศตะวันตก คือ 4 พ่อท่านแห่งตำนาน ดังนี้


ภาพด้านบน ซ้ายไปขวา พ่อท่านกลาย พ่อท่านตุด พ่อท่านเปี่ยม พ่อท่านคล้าย พ่อท่านแดง


1.พ่อท่านตุด วัดพรุกง พ่อท่านผู้เรืองวิชา สมณะเมตตา สัตว์นานาเห็นกายาท่าน พูดฟังรู้เรื่อง อยู่ป่าเป็นวัตร ฤษีในกรงนามที่พ่อท่านคล้ายเรียกขาน

2.พ่อท่านเปี่ยม วัดทุ่งหลวง อ.เวียงสระ พ่อท่านแห่งตำนานเหรียญแช่น้ำมนต์ ก้างติดคอ และ วัตรปฎิบัตอีกมากมาย

3.พ่อท่านคล้าย วาจาสิทธิ์ เรืองนามทั่วทุกทิศ วาจาสิทธิ์ มากเมตตา นักพัฒนาทั้งกายใจ

4.พ่อท่านแดง วัดภูเขาหลัก พ่อท่านผู้เรืองวิชา สุดยอดเมตตา คงกะพันเหลือหลาย เจ้าของฉายาเหรียญแลกชีวิต

 

พ่อท่านกลาย วัดหาดสูง อาจารย์ของพ่อท่านคล้าย วาจาสิทธิ์

เกียรติคุณแห่งอุปัชฌาย์ ผู้เลิศคุณ
พ่อท่านกลาย อุปัชฌายะผู้เลิศคุณแห่งอริยะสงฆ์ภาคใต้มากมาย
ชาติกำเนิดท่านเป็นอย่างไรมิอาจแน่ชัดได้ แต่ผู้เฒ่าผู้แก่เล่าสืบต่อกันมาว่า



ท่านเกิดในสมัยรัชกาลที่ ๕ ในตระกูลชาวนา สมัยหนุ่มๆท่านชอบศึกษาวิชามากมาย
เริ่มต้นจากศึกษาวิชากับขุนโจรชื่อดังนามเสือล้อ จนเสือล้อหมดวิชาจะสอน
ท่านจึงไปศึกษาวิชากับพ่อหมอแสง พ่อหมอแสงก็หมดวิชาที่จะสอน

เลยไปฝากตัวเรียนวิชากับพ่อหมอคำแหง ซึ่งขึ้นชื่อในวิชาเหาะเหินเดินอากาศหายตัวได้
พ่อหมอคำแหงก็สอนจนหมดวิชาที่จะสอน

ท่านจึงหันมาอุปสมบทในวัย 22 ปี ปี พศ.2363 เนื่องจากไม่มีอาจารย์ใดในสมัยนั้นเก่งกว่าทั้ง 3 ท่าน ที่ได้ร่ำเรียนมา
ซึ่งท่านได้เดินทางไปอุปสมบท ณ วัดเวียงสระ มณฑลไชยา ในขณะนั้น หลังจากนั้นท่านก็เดินทางมาอยู่ ณ วัดหาดสูง
จนได้รับการแต่งตั้งเป็นเจ้าอาวาส พระครูชั้นประทวน อุปปัชฌายะแห่งมณฑลฉวาง เจ้าคณะแขวงฉวางรูปแรก

วัดหาดสูงสมัยท่านเป็นวัดปฎิบัติกัมมัฎฐานชื่อดัง ท่านมีชื่อเสียงเป็นที่เลื่องลือ
แม้แต่แม่ทัพเจ้าพระยาแห่งกรุงรัตนโกสินทร์ยังปลอมตัวมาเพื่อศึกษาวิชาจากท่าน
แต่เมื่อมาถึงท่านก็รู้ว่าเป็นใครโดยท่านเอ๋ยถามว่า ท่านเจ้าพระยาจะมาศึกษาวิชาหรือ

เรื่องที่มหัศจรรย์และยังฝังใจลูกหลานชาวฉวางมาตลอด ณ ปัจจุบันนี้ คือ
เรื่องท่านผัดการตายของลูกวัดท่านได้เพื่อให้ได้กระทำดีในบวรพุทธศาสนา
โดยท่านได้กล่าวกับญาติพระว่า กาตรี เมื่อคืนคุณเขาไปแล้วนะ เราไปผัดเขาไว้ ให้คุณเขาได้กระทำดี
ตอบแทนบุญคุณผู้มีพระคุณตลอดพรรษาเสียก่อน ออกพรรษา กาตรีทำใจนะ คุณเขาต้องไปแล้ว

ปรากฎว่า พระท่านก็จากไปในวันออกพรรษาจริงๆๆ หลังจากพ่อท่านกลายละสังขาร พ่อท่านคล้ายซึ่งเป็นศิษย์ท่านได้สร้างมณฑปไว้บรรจุอัฐิท่าน โดยสมัยนั้นพ่อท่านได้จำวัด ณ จุดสร้างทั้งคืนวัน ปัจจุปันตั้งอยู่ ณ วัดหาดสูง ท่านที่ผ่านไปมาสามารถแวะสักการะบูชา ขอพรกันได้ ขอรับ

 

พ่อท่านคล้าย วาจาสิทธิ์ กับ พ่อท่านหมึก วัดเขาคีรีกัณฑ์ อาจารย์ทั้งสองของ
พ่อท่านสังข์ กตปุญโญ วัดบ้านนา เทวดาหน้าเขาเหมน


ว่ากันด้วยเรื่องสองพ่อท่านผู้ประสิทธิ์วิชาและมอบคำพรแด่พ่อท่านสังข์ วัดบ้านนา เรื่องเล่าจากพ่อเฒ่าแม่เฒ่า โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน ครับ


ภาพด้านบน ซ้ายไปขวา พ่อท่านสังข์ พ่อท่านหมึก พ่อท่านคล้าย

เรื่องเล่าจากปากผู้เฒ่าในถิ่นวัดคีรีกัณฑ์ เล่าว่า
“พ่อท่านคล้ายกับพ่อท่านหมึก วัดคีรีกัณฑ์ ท่านสนิทกันนะ สมัยนั้นจำไม่ได้ว่ามีงานหรือมีอะไรแล้ว
พ่อท่านทั้งสองท่านคงเห็นบรรยากาศเงียบๆ ท่านเลยให้คนไปเอาเหล็กขูด(กระต่าย ขูดมะพร้าว) มา 2 อัน
แล้วพ่อท่านทั้งสองก็แผ่เมตตาเสกให้เป็นกระต่ายจริงๆ ชนกันได้
สร้างความประหลาดใจ และ ความบันเทิง ได้เลย
ขอบอกอีกที เรื่องเล่าจากคำบอกเล่า ย้ำว่า โปรดพิจารณา ครับ

 

รบกวนหน่อยครับ พอทราบไหมครับว่าของเกจิท่านใด

พอดีรื้อเจอที่บ้านครับ ของยาย เป็นชาวบ้านปากพนังมาแต่เดิม

 

เข้ามากราบครูบาอาจารย์สายใต้ โดยเฉพาะพ่อท่านดำ วัดหนา(โบราณ) พ่อท่านเสือเล็ก วัดควนซาง และ พ่อท่านสังข์ วัดบ้านนา ส่วนตัวผมนับถือท่านทั้งสามมากๆครับผม สาธุครับ กระทู้ดีๆ