เทคนิค ของศีล

ธรรมะเทศนา

เรื่อง วิถีจิต

โดย พระราชสังวรญาณ (หลวงปู่พุธ ฐานิโย)

วัดป่าสาละวัน อ.เมือง จ.นครราชสีมา

บัดนี้เป็นเวลาที่จะได้ฟังธรรม
ฟังธรรมะ อันเป็นเรื่องของธรรมะชาติ
ศาสนาพุธ คือ ศาสนาธรรมชาติ แต่แท้ที่ริงแล้ว

คำว่า ธรรมะ อันเป็นธรรมชาติ ไม่ได้สังกัดในลัทธิแหล่ะศาสนาใดๆ ทั้งสิ้น
จะมีการสังกัดก็เฉพาะ ระเบียบวิธีการ

ระเบียบและวิธีการ ของพระพุทธศาสนา
หลักการปฏิบัติเราเริ่มต้นด้วยศีล ดังนั้นจึงมีธรรมเนียม
ไม่ว่าเราจะทำบุญสุนทานอะไร
จะฟังเทศน์หรืออะไรทั้งนั้นก็ต้องมีการสมาทาศีล

แต่สำหรับสังคมนี้ไม่ได้ทำเช่นนั้น
บางท่านอาจจะข้องใจว่า
ไปฟังเทศน์บางแห่งยังได้สมาทานศีล
แต่มาที่สังคมนี้ ทำไมไม่มีพิธีการ สมาทานศีล
แต่ความจริง ศีลของเรามีอยู่แล้ว
เรานั่งอยู่นิ่งๆ กาย ก็ปกติ
เราไม่พูดไม่จา วาจา ก็ปกติ
ใจคอยสำรวมตั้งใจฟัง ใจ ก็เป็นปกติ
ในเมื่อ กาย วาจา แหล่ะใจเป็นปกติ เราก็มีศีลพร้อมอยู่แล้ว

ดังนั้นจึงไม่จำเป็นจะต้องสมาทาน

การสมาทานหรือรับศีลจากพระ เป็นแต่เพียงวิธีการ
เมื่อเราตั้งใจจะงดเว้นจากโทษนั้นๆ

สมมุติว่าเราจะงดเว้นจากโทษ 5 ข้อ
เวลานี้เราก็ได้ตั้งใจงดเว้นแล้ว เราก็มีศีลโดยจตนาคือความตั้งใจ

ทีนี้ เมื่อเรามีศีลโดยเจตนาคือความตั้งใจ เราได้เลียนแบบพระพุทธเจ้า

พระพุทธเจ้าเป็นผู้มีศีล พระพุทธเจ้าฆ่าไม่เป็น
เราไม่ฆ่า เราก็มีศีลข้อ ปานาติบาต

พระพุทธเจ้าลักขโมยไม่เป็น ฉ้อโกงไม่เป็น
เราก็มีศีลข้อ อทินนาทาน

พระพุทธเจ้าไม่ไปเที่ยวข่มเหงน้ำใจใคร
คือ ไม่ละเมิด ล่วงเกิดสิทธิประเวณีของใคร
เราก็งดเว้น เราก็มีศีลข้อ กาเมสุมิจาจาร เราเลียนแบบพระพุทธเจ้า
พระพุทธเจ้า โกหก หลวกลวง พูดคำหยาบ เพ้อเจ้อ เหลวไหล
พูดส่อเสียด ยุยง ให้ใครแตกสามัคคีไม่เป็น
เราก็ทำอย่างนั้นไม่เป็น เราก็ได้มีศีลข้อ มุสาวาท

พระพุทธเจ้าไม่มัวเมา ในสิ่งที่จะทำให้เราเสียผู้เสียคน
เช่น
เมาในการ เรื่องอบายมุข ซึ้งเป็นปากแห่งความเสื่อม
เราก็งดเว้นแล้ว
เราก็ได้ชื่อว่า เป็นผู้เลียนแบบพระพุทธเจ้า เป็นผู้มีศีลข้อนี้


อ่านต่อที่นี่ http://palungjit.org/threads/วิถีจิต-พระราชสังวรญาณ-หลวงปู่พุธ-ฐานิโย.546312/

 

ผมใช้เทคนิคนี้มาตลอดครับแต่ยังพร่องข้อที่ 1
๒.ไม่ฉ้อไม่โกง ไม่คิดฉ้อโกง ไม่ยุให้ใครโกงให้แทน
๓.ไม่ลวงหลอกนอกใจ และไร้กิ๊ก
๔.ไม่พูดปดเพื่อหาประโยชน์เข้าตัว ไม่ยุให้ใครพูดเท็จ
เพื่อหาประโยชน์เข้าตัว
๕.ไม่เสพของเมาแม้งานสังสรรค์ ก็ไม่เคยให้ของเมาผ่าน

ลำคอ
ถ้าสงสัยว่าพูดจริงไหม ให้กลับไปดูข้อ ๔

 

โอ้อนิจจา คำพระเทศนาที่งดงามกลับถูกกลบด้วยธรรมกล้วยไข่

พระท่านว่า

กล้วยไข่ว่า

สรุปว่า หลวงพ่อพุธท่าน ศีล1ยังพร่องรีบเป็นพระอริยะ

 

กล้วยไข่ว่า



สรุปว่า หลวงพ่อพุธท่าน ศีล1ยังพร่องรีบเป็นพระอริยะ[/QUOTE]
กล้วยไข่มักพิจารณาตนเอง
มากกว่าไปพิจารณาพระอริยสงฆ์นะจ๊ะ
ธรรมะจากพระอริยะที่ตนเองเคยขวนขวายสดับ
แล้วเข้าถึงใจ ถึงใจ ก็ลพ.พุธ
ลพ.ชา พล.ฤๅษีลิงดำ ลป.เสาร์ ลพ.ลี ลป.เจี๊ยะ ลป.มั่น
หลวงตามหาบัว
ลป.ดู่
ธรรมะจากพระอริยะเหล่านี้ถูกจริตกล้วยไข่มากทุกองค์
มีโอกาสก็ฟังซ้ำ เหมือนเราฟังเพลงที่เราชอบมากๆ เรา
ฟังซ้ำๆ ก็ไม่รู้สึกเบื่อนะจ๊ะแต่เดี๋ยวนี้
เพลงมี่เคยชอบมากๆ แค่ฟังได้ครึ่งเพลงก็มากสุดแล้ว
รู้สึกเบื่อหน่ายสิ่งเหล่านี้ขึ้นมาเอง......หลังจากพิจารณา
ทางธรรมะมากขึ้นนะจ๊ะ

 

โอ้อนิจจาคำสอน พระท่านสอนอยู่ว่า

" ในเมื่อ กาย วาจา แหล่ะใจเป็นปกติ เราก็มีศีลพร้อมอยู่แล้ว "

แต่กลับมีธรรมกล้ยวไข่อ้างว่า น้อมรับคำสอนแต่กลับกล่าวว่า ตนผิดศีลข้อปานาติปาตาตลอดเวลา

 

จริงๆ แล้วในชีวิตผู้ครองเรือน
การประพฤติศีลให้บริสุทธิ์ต่อเนื่อง
ไม่ด่างพร้อย ไม่พร่อง ไม่ทะลุ
ไม่ได้หมูๆ อย่างที่คิดนะจ๊ะ

ในกรณีที่ผู้ครองเรือนตั้งใจ
ละบ้านช่องออกไป
ห่มขาว ณ สถานที่ใด ที่หนึ่ง

ในโครงการอบรมปฏิบัติธรรม
๕ วัน ๗ วัน นั่นต่างหากที่จะพอตั้งเจตนา
ประพฤติศีลได้บริบูรณ์ เพราะภาระกิจมีจำกัด
อยู่เพียงฐานะเดียวคือเป็นผู้ปฏิบัติธรรม

เรื่องหาอยู่หากินไม่ต้องไปมีภาระอะไร นั่นล่ะ
ถึงอยู่แบบสงบกาย สงบวาจาได้ครบองค์ประกอบ
ของศีล
แต่ความแข็งแกร่งเรื่องความตั้งมั่นถ้าเทียบ
กับผู้ครองเรือนที่มีเจตนาเว้นในสิ่งที่ผิดศีล
แล้วฝ่ายใดมันคงหนักแน่นกว่ากัน

อ่านให้เข้าใจแล้วพิจารณาดูอีกครั้งนะจ๊ะ

 

อันที่จริงผู้ครองเรือน ปฏิบัติไม่ให้ศีลด่างพร้อยเป็นเรื่อง หมูๆนะ แต่ผู้รักษาศีลต้องมีปัญญา ประกอบ ขอตัวอย่าง

พ่อค้า: ขายผลไม้ โลละ90 ครับ
ลูกค้า : ซื้อ1 โลค่ะ 90 บาทเหรอ ลดหน่อยนะค่ะ
พ่อค้า : ไม่ได้ครับเอามาขายเนี่ยราคาเท่านี้ไม่ได้กำไรเลย

เห็นไหมครับอันนี้ถ้าพ่อค้าปกติไม่มีศีลเค้าพูดกันว่าไม่มีกำไร....ความจริงแล้ว กำไรของผู้ค้าขายนั้นต้องมีเป็นปกติ เพียงแต่เลือกที่จะตอบแบบขอผ่านไปเท่านั้นเอง...

ถ้าพ่อค้ามีศีล5เค้าก็จะบอกว่า

ลูกค้า : ซื้อ1 โลค่ะ 90 บาทเหรอ ลดหน่อยนะค่ะ
พ่อค้า : ผมขอขายโลละ 90 นั่นละครับ ให้มีกำไรหน่อย ให้ร้านผมอยู่ได้วันหลังจะได้มาซื้อของที่ร้านผมอีกไงครับ...

เห็นไหมครับ ผู้ที่รักษาศีลต้องมีปัญญาควบคู่ด้วย จะให้ศีลบริสุทธิ์ได้ครับ ไม่ว่าจะ ครองเรือน ,ไม่ครองเรือนทำได้หมด เพียงแต่จะทำหรือไม่ทำ เท่านั้นเอง// การปฏิบัติธรรมหากไปปฏิบัติแล้วทิ้งไว้ตรงที่ปฏิบัติไม่เอากลับมาที่บ้าน ก็ทำสักแต่ว่าทำ ไม่ต่อเนื่อง แต่จะบอกว่าไม่มีอานิสงส์ก็ไม่ใช่ อานิสงส์มีอยู่แต่ไม่ต่อเนื่องให้ไปสู่มรรคผล ในชาติภพนี้
( ขอโปรดประทานอภัย ...ที่ผมตอบนี้ไม่ได้ว่ากล่าวพาดพิงใคร มาจากประสบการณ์ คนรู้จัก มีครอบครัว, พ่อ, แม่ ลูก และคนอื่นๆ อีกหลายคู่ที่ครองเรือนอยู่และ ยังคงมีศีลครบถ้วนครับ )

 

ถ้าผู้ครองเรือนตั้งใจมั่นจะประพฤติธรรมและมีปัญญา
ที่จะปกป้องศีลได้ขนาดนี้
แน่นอนว่ากำลังของศีลและ
อานิสงค์ของศีลย่อมแกร่ง
กว่าผู้เข้าคอร์สปฏิบัติธรรมชั่วครั้งชั่วคราว
แต่ไม่ได้ประพฤติต่อเนื่อง