นึกเรื่องเพื่อนจีบสาวปอบ,เรื่องคล้องจตุคามฯตื่นเช้าเผชิญหน้ากับปอบเชื้อ(เขามาเตือน)

จขกท.นั่งรถผ่านบ้านที่เขาเป็นปอบเชื้อรายหนึ่ง ระหว่างนั้นนึกถึงเพื่อนสองราย รายแรกไปจีบสาวปอบแล้วเขาใส่เสื้อสีเหลืองไป ค่ำวันนั้นสาวโกรธไม่ชอบหน้าเขาเลย ตอนเช้าเมื่อเขามาเล่าให้จขกท.ฟัง จขกท.จึงว่า"สงสัยเขาคิดว่าเอ็งเป็นพระ เขาจึงกลัว"
ส่วนอีกเรื่องนั้น เพื่อนกลับจากตจว.ใส่จตุคามไปยืนคุยกับคนรู้จักหน้าบ้านของปอบเชื้อรายหนึ่ง ปรากฏว่าคนที่เป็นปอบเชื้อนั้นจ้องตาถมึงทึง ไม่พูดทักทาย ตามปกติ เพื่อนคนนั้นก็รีบอกมาจากหน้าบ้านเขา สงสัยภายหลังว่าตนเองคงคล้องจตุคามไป จขกท.ก็นึกเป็นเรื่องขำๆไปแค่นี้
พอเช้าอีกวัน จขกท.ไปซื้อของที่ร้านค้า กำลังเดินออกมาทางประตู ปอบเชื้อตรงบ้านที่จขกท.นั่งรถผ่านเมื่อวานนั้น แกก็เดินเข้ามาซื้อของ ทั้งๆที่ไม่เคยเจอตัวแกมานานแล้ว ก็มาเผขิญหน้ากันอย่างจังที่ประตูร้านค้า แกมองหน้าจขกท.เหมือนกับว่าเขามาเตือน เพื่อไม่ให้นำเรื่องราวของพวกเขาไปเผยแพร่ เพราะพวกเขาไม่ได้ทำร้ายจขกท.และใครจนเดือดร้อนถึงตาย จขกท.ก็คิดๆว่าจะงดเว้นไป ถึงแม้พวกเขาจะเป็นปอบเชื้อแบบจางๆแล้ว อยู่กันคนละหมู่บ้านก็ตาม แต่ต้นสายที่เขาไปเรียนวิชาอาคมมา อาจจะมาจากอาจารย์คนเดียวกันหรือสายวิชาเดียวกัน มักจะเป็นพวกวิชาธรรม เช่นวิชารักษาโรค วิชาทำเสน่ห์ให้หญิงรัก
สมัยก่อนอาจารย์ไหนดังๆพวกคนหนุ่มๆจะไปเรียนกันมาก ใครเรียนมาได้ขลังๆหรือศิษย์วิชามาได้ ก็จะมีชื่อเสียงดัง มีลูกศิษย์ลูกหามาขึ้นกัน เริ่มดังแข่งกับอาจารย์ของตนเอง แต่ถ้าเขาทำผิดกฏที่อาจารย์บอกไว้ตั้งแต่ต้น เช่นเวลาไปจับปลา ห้ามนำแหมาวางบนศรีษะตนเอง แต่ถ้าเผลอทำไปจะด้วยเหตุใดก็ตาม เขาก็จะกลายเป็นปอบ ทำให้คนที่เป็นสายเลือดในครอบครัวโดนปอบวิชาเข้าสิง กลายเป็นปอบเชื้อต่อๆกันไปด้วย จนเจือจางลงไปเรื่อยๆ เพราะแต่งงานแต่งการแยกย้ายกันไปหลายๆทอด

 

อ่านแล้วได้ความรู้ดีขึ้น

แต่นี้มันยุค 4G แล้ว เรืองพวกนี้ยังน่าจะมีอยู่แต่ตาม ตจว.