ฝันไปถึง เมืองบังบด เมืองผี แดนลับแล แล้วแต่จะเรียก

"เจ้านั้นเปรียบไปคือศิษย์ร่วมอาจารย์กับข้า เช่นนั้นข้าจึงอยากรับเจ้าเป็นศิษย์
มิใช่เพียงคาถาอาคม แต่ความรู้ไสยเวทย์ ศาสตราวุธ กลยุทธ์การศึก แลเรื่องราว
ชีวิตข้า จักเป็นบทเรียน สั่งสอนเจ้าไป และชะตาของเจ้าและข้านั้นผูกกันข้ามภพข้ามชาติ

เรื่องนี้ ข้าจักให้พ่ออยู่หัวได้เล่าความกับเจ้าเอง ซึ่งเป็นพระประสงค์ของท่าน"

"และหากเป็นน้ำใจของชนทั่วไป คงจักรับเกียรตินี้โดยไม่พะวงเช่นเจ้า
คงจักฝันไปถึงเกียรติยศ ชื่อเสียง ทรัพย์สมบัติที่ข้าจักประทานให้
มิมีใคร ที่จักรักเกียรติ เช่นเจ้า เจ้าจักเข้าใจมากขึ้น เมื่อโชคชะตา
พาให้ดวงดารามาโคจร อีกครา ข้านั้นจะพลิกฟ้าพลิกชะตา แล้วเจ้าล่ะสิงห์
เจ้าจักยอมแพ้แก่โชคชะตาหรือไม่"

 

สิงห์นั้น ยังเยาว์และเขลานัก ไม่เข้าใจสิ่งที่เจ้าหอหน้าพูดแม้แต่น้อย
แต่อยากรู้ถึงเรื่องชะตา ของตนที่จักได้ฟังจากพ่ออยู่หัวยิ่งนัก

เจ้าหอหน้าเห็นสิงห์เงียบมิโต้ตอบ ก็ไม่ทรงตรัสการใดอีก

เป็นพระอนุชา ที่ตรัสว่า "นอนเสียเถิด การใหญ่ยังรอเราอยู่"

 

วันนี้เพิ่งได้รับพัสดุ จากกัลยาณมิตรท่านเดิม ผู้เอื้อเฟื้อ
ขอบพระคุณมาก ชิ้นนี้ต้องตาต้องใจ
วันพระหน้าจึงจะทำพิธีบวงสรวง

ได้รับพัสดุชิ้นนี้แล้ว อาหารร้อนวูบวาบหายไปเลยทีเดียว

 

เขียนเรื่องทหารมาก็มาก วันนี้ขอบอกบุญ กับทหารหาญชายแดนใต้ค่ะ
จากกัลยาณมิตรท่านหนึ่ง

ถึงเพื่อนและผู้ใหญ่ที่นับถือทุกท่านครับ
ผมกำลังรวบรวมปัจจัยเพื่อนำไปซื้อยากันยุงอย่างน้ำ sketolene 70 ml
ราคาพิเศษขวดละ 34.24 จากราคาปกติ 65 บาท เพื่อนำไปแจกให้ทหารนาวิกโยธินหน่วยที่31
ที่โดนระเบิดเมื่อเร็วๆนี้ที่ประจำการอยู่ใน อ.ตากใบ จ.นราธิวาส
ในความเป็นจริงทหารเหล่านี้ต้องการของใช้ส่วนตัวมากกว่านี้แต่ขณะนี้ที่ต้องการมากที่สุดคือยากันยุงครับ
เรื่องนี้ผมได้สอบถามจากหน่วยทหารที่ปฏิบัติการอยู่ที่นั่นโดยตรงครับ.
ของที่ซื้อแล้วผมจะนำส่งไปให้ทหารโดยรถบริการของเหล่านาวิกโยธินที่ลงไปถึงฐานปฏิบัติการโดยตรงครับ
ไม่ผ่านหน่วยกลางเพราะผมกลัวว่าของจะไม่ถึงหน่วยที่เราเจาะจงครับ
ถ้าผู้ใดมีจิตศรัทธาที่จะช่วยเหลือทหารกล้าเหล่านี้ก็ช่วยแจ้วความจำนงและโอนปัจจัยเข้า
บ/ช ของผมที่กสิกรไทย . 045-2-98009-6 ด้วยครับ
กราบขอบพระคุณและขออนุโมทนาในอามิสทานครั้งนี้ด้วยครับ

 

ในใจสิงห์ ยังแอบคิดว่า เราอยากได้วิชา แต่ชีวิตในรั้วในวังมิใช่วิถีของเรา
เรานั้นจักไม่รับปากเป็นศิษย์เจ้าหอหน้าอีก

จนย่ำรุ่ง สิงห์ก็ตื่นขี้นพร้อมกลิ่นควันไฟ พวกท่านขุนหุงหาอาหาร
สิงห์ตื่นมาไม่พบทั้งสองพระองค์ หันไปสบตาเป็นอริของขุนแก้ว

ทุกคนต่างทำหน้าที บางคนก็ดูแลม้า ตรวจดูเท้าม้า เตรียมสัมภาระขึ้นม้า

สิงห์รีบไปหยิบกระบอกไม้ไผ่ เดินไปที่ริมน้ำ แล้วล้างหน้า ลูบตัว
จากนั้นตักน้ำใส่กระบอก แล้วเดินกลับมาที่ค่ายพัก
รีบกินข้าวกับเนื้อแห้งย่าง แล้วดื่มน้ำตาม

เห็นสองพระองค์ และท่านขุนกำลังควบม้าย่างเหยาะมา

เจ้าหอหน้า พยักหน้าเงียบๆ ท่านขุนแก้วขึ้นม้า สิงห์รีบขึ้นม้าตาม

ครานี้ เจ้าหอหน้ามาอยู่กลางขบวนม้าเช่นเดิม

แล้วคณะของเจ้าหอหน้า ก็ลัดเลาะชายป่า มุ่งตรงสู่บ้านพ่อครูขาว

 

วันนี้ได้มีโอกาสไปวัดเมืองยาง อ.ชำนิ สนทนาธรรมกับหลวงพี่
ที่วัดกำลังทำผ้าป่ากันอย่างคึกคัก เลยบอกกำลังรวบรวมทรัพย์จากญาติธรรม
มาร่วมสมทบทุน จะมาช่วงต้นเดือน เม.ย. หลวงพี่เลยชวนมาสะเดาะเคราะห์
ต่อชะตา วันที่ 9 เม.ย. 2559

หลวงพี่บอกว่าโยม อยากพิมพ์ชื่อเป็นสายผ้าป่ามั้ย
จารุเลยบอกว่า ไม่เจ้าค่ะ ได้บุญเท่ากัน

ไปขอพรหลวงปู่เอี่ยม ให้ดลจิตดลใจให้คนมาช่วยกันสร้างศาลา

 

วันนี้ ได้ทำพิธี บวงสรวงอัญเชิญพญาครุฑเข้าบ้านอย่างเป็นทางการ

จัดชุดเล็ก ตามกำลังทรัพย์

ขาดฉัตรเงินฉัตรทอง แต่ขออนุญาตบอกกล่าวไว้ เมื่อพร้อมจัดให้

บอกกล่าวพระภูมิเจ้าที่แล้ว

ขนลุกตอนสวดอัญเชิญ

ตอนเย็น เลย ไข้ขึ้นเลย

 

และตั้งแต่ได้ วัวธนูแดงมา เพิ่งได้ เลี้ยงดูปูเสื่อ

หญ้าคาไม่มี มีแต่หญ้าเนเปีย (ตามสมัยนะเจ้าคะ ที่เค้าเอาไว้เลี้ยงแกะ )

นมสด น้ำ

 

และแล้ว ขบวนเสด็จลับๆ ก็มาถึงชายป่า ก่อนเข้าเมืองพรหมบุรีของพ่อครูขาว
เป็นเวลาที่ตะวัน เกือบตรงหัวพอดี การเดินทางนั้น ขุนแก้วเป็นผู้นำม้าอย่างชำนาญ
พาลัดเลาะไปตามทางเกวียนบ้าง ตามป่าละเมาะเล็กๆ ข้างทางบาง ทำให้ร่องรอย
ของม้าที่ย่ำลงบนพื้นดิน เลือนบ้าง มีบ้าง ต้องใช้ผู้ชำนาญแกะรอยเท่านั้น
จึงจะจับทิศทางม้าได้

แล้วขุนแก้วก็หยุดม้า ลงใต้ร่มไม้ใหญ่ เมื่อเข้าไกล้เขตเมืองพรหม ป่าก็เริ่มหายไป
กลายเป็นทุ่งนาสุดลูกหูลูกตา ขุนแก้วจึงเชิญให้เจ้าหอหน้า และพระอนุชาลงพักผ่อน
อริยาบถที่ใต้ร่มไม้ ชายทุ่งแห่งนั้น จากนั้น ท่านขุนก็สั่งให้ท่านขุนอีกสองนาย ควบม้าต่อ
ไปอย่างว่องไว

สิงห์นั้นสงสัยนัก ว่าท่านขุนทั้งสองไปไหนเสีย แล้วพวกเรารออะไร ใยมิเดินทางต่อ
ทั้งที่จุดหมายอยู่ไกล้เพียงนี้

 

พวกท่านขุนทั้งหลาย ต่างรู้หน้าที่ นำน้ำนำอาหารที่จัดเตรียมมา แบ่ง
กันรับประทานอย่างเงียบๆเรียบร้อย แล้วเก็บกวาดหลักฐาน ร่องรอย

แล้วขบวนม้าก็เดินทางต่อ โดยไม่รอท่านขุนทั้งสอง ที่ล่วงหน้าไปก่อน

สิงห์คะเนในใจว่า ค่ำนี้ล่วงมา เราคงจักถึงบ้านพ่อครูขาวเสียที

 

เวลาล่วงไป เกือบหนึ่งยาม ขุนแก้วจึงออกนำขบวนอีกครา

ตอนนี้การควบเป็นไปอย่างไม่เร่งม้านัก ม้าย่างเหยาะอย่างสบายอารมณ์ แต่ที่แปลกคือ
ชาวบ้านที่ควรจะออกมาทำนา ตามเวลานี้ กลับเงียบสงบ เหลือแต่ทุ่งข้าวเขียวขจี
บรรยากาศนั้น ชวนให้สิงห์ชื่นใจนัก กลิ่นของหญ้า กลิ่นของดิน เสียงนกร้อง
สิงห์รู้สึกคลายใจ สงบลงอย่างประหลาด ชื่มชมกับอู่ข้าวอู่น้ำแห่งนี้

พระอาทิตย์คล้อยหลังอย่างรวดเร็ว บรรยากาศท้องทุ่งยามเย็นเป็นสีส้ม
เรืองรองช่างงดงามนัก

 

กว่าจะมาถึงค่ายของเมืองพรหม ก็เป็นช่วงดึกแล้ว
สิงห์แอบชำเลืองมองทั้งสองพระองค์ เจ้าหอหน้านั้นขมวดคิดนิดๆ
เหมือนยังคงครุ่นคิดอยู่ไม่รู้วาย ส่วนพระอนุชาก็ยังทรงงดงามบนหลังม้า
ราวกับไม่ได้ผ่านการเดินทางมายาวนาน
เมื่อถึงประตูค่ายทุกอย่างก็แดูสงบกว่าที่เป็น ประตูค่ายเปิดออกจากการเคาะ
สัญญานของทหารยาม ที่เคาะไม้ไผ่เพียงหนึ่งครั้ง

เจ้าหอหน้าชักม้ามาอยู่หน้าขบวน และไม่ลงจากหลังม้า รวมทั้งพระอนุชา ทั้งสองประทับบนหลังม้า
ส่วนพวกท่านขุน และพรรคพวกของทอง รวมทั้งสิงห์เอง
ก็ทำเช่นปกติ เมื่อเข้าค่ายก็ นำม้าให้พวกทหารยามที่มารับม้าไปดูแล

เจ้าหอหน้าทรงบังคับม้าให้ย่างเหยาะ และตรงไปที่บ้านครูขาวทันที
คบไฟจุดไว้ รอการมาของสองพระองค์

 

เมื่อไปถึงบ้านครูขาว ทั้งสองพระองค์ลงดำเนินขึ้นไปบนเรือน เสียงฝีเท้าเงียบ
สงบ แผ่วเบา ราวกับราชสีห์เยื้องย่าง พวกสิงห์ เหล่าท่านขุน เข้ม ทอง
หมอบกราบอยู่ที่พื้นชานเรือนนั่นเอง

เรือนเงียบสงบ ทรงดำเนินไปนั่งบนตั่งกลางเรือน แล้วพ่อครูขาวก็ออกมาจากในห้องพระ
คลานเข่าเข้ามาถวายบังคม เจ้าหอหน้าพยักหน้าให้เพียงเบาๆ พ่อครูตบมือให้สัญญานหนึ่งครั้ง
เหล่าขบวนบ่าวไพร่หญิงในเรือน ซึ่งเดินตามแม่หญิงยิ้มที่ถือพานมาลัยงดงาม
ก็ยกสำรับที่จัดมาอย่างปราณีตบรรจุในจานกระเบื้องลายคราม
วางบนโตกทองเหลือง แยกสำรับคาวหวาน
และสำรับขันโตกอีกหลายชุด ตั้งที่กลางเรือนนั้นเอง

แต่สำรับของสองพระองค์ ถูกวางไว้ด้านหน้าตั่งนั้นเอง สิงห์แอบเห็นเจ้าหอหน้า
ปรายสายพระเนตรมองแม่หญิงยิ้ม (สิงห์นั้นตาไว ตามสัญชาตญานของนักล่า เอ้ย นักรบ)

ส่วนเจ้าหอหน้านั้น แอบชำเลือง ทอดพระเนตรเห็นทองแอบชำเลืองมองแม่ยิ้มเช่นกัน

และคงไม่มีใครทันเห็น มุมพระโอษฐ์ที่ยกขึ้นนิดเดียว เหมือนจะยิ้ม แล้วทำหน้าเคร่งเช่นเดิม
และคงไม่มีใครทันเห็นว่าพระอนุชา ทอดพระเนตรเหตุการณ์ทั้งหมด
แล้วเข้าพระทัยว่า คืนนี้เจ้าพี่ คงจักจัดละครฉากใหญ่ ตามกลยุทธ์ นารีพิฆาต อีกครา

ปล.ท่านพี่ต่าย สำรับคาวหวานงดงามชวนน้ำลายสอ ตอนไกล้เที่ยงคืนยิ่งนักเจ้าค่ะ

 

แม่ยิ้มก้มลงหมอบกราบ ข้างพ่อครูขาว มาลัยกรในพานวางด้านหน้า
เจ้าหอหน้า ทรงตรัสด้วยพระสุรเสียงนุ่มนวล
"มาซิ แม่ยิ้ม คนงาม"

สิงห์นั้นแอบชำเลืองมอง เห็นแม่ยิ้มคลานเข่า วางพานบนตั่ง ระหว่างสองพระองค์
เจ้าหอหน้า ยกมาลัยขึ้นมาจ่อพระนาสิก แล้วตรัสเป็นนัย ให้กินใจนัก
"มาลัยงดงามเยี่ยงนี้ ควรจักอยู่ในรั้วในวัง เห็นจะเป็นการเหมาะที่แท้นะแม่"

แม่ยิ้มนักก้มหน้าลงตัวสั่นเทา พ่อครูขาวก็เงียบงัน ไม่กล้าสบสายพระเนตร
พ่อครูขาวนั้นเป็นคนหวงลูกสาวยิ่งนัก มึคนมาทาบทามทั้งลูกพระน้ำพระยา
ก็กลับไปไม่เป็นท่า แต่นี่เป็นเจ้าหอหน้า สุดจักขัดขืนยิ่งนัก

 

ลุ้นต่อพรุ่งนี้ละกัน 555

 

เจ้าหอหน้า ยังสนุกสนานมิพอ กลับหันพระพักตร์ไปเอ่ยกับพระอนุชา
"น้องพี่ หรือเจ้าจักอยากได้มาลัยนี้ ไปไว้ที่หัวนอนคืนนี้
กลิ่นมะลิแรกแย้มช่างยวนใจนัก"

แม่ยิ้มนั้นอกสั่นขวัญแขวนเป็นอย่างยิ่ง ส่วนสิงห์นั้นให้โกรธนัก
ใยสองพระองค์เห็นแม่ยิ้มเป็นดอกไม้ ไม่มีชีวิตจิตใจ จักเด็ดจักดมเช่นใตก็ได้
แล้วยังพูดหยามเกียรตินางเช่นนี้ ถึงเป็นเจ้าฟ้าเจ้าแผ่นดิน ก็มิบังควร

ก่อนที่สิงห์จะกล่าวคำให้โดนโบยนั้น

พระอนุชา ก็แย้มยิ้มหวานหยดย้อยนัก แล้วเอ่ยว่า
"เมื่อเจ้าพี่ สูดดมมาลัยนี้แล้ว ใยจักมาโยนให้น้องได้เล่า
ขอให้เจ้าพี่หาที่เหมาะสมให้มาลัยกร วงนี้ด้วยเถิด"

แล้วสองพระองค์ก็สรวลเบาๆ

เจ้าหอหน้าตรัสต่อว่า "ข้าหิวแล้ว กินให้อิ่มหนำ ค่อยคิดก็คงทันการอยู่"

 

เหรียญ พิมพ์เสร็จแล้ว
รูปที่ ๑. เป็นทำจากอัลปาก้า(เงินขาว)
รูปที่ ๒. เป็นเนื้อทองแดงสีรุ้ง

วันที่ ๖ เมษายน นำเหรียญส่งวัด พ่อขุนผาเมืองเพชรบูรณ์
วันที่ ๗ ทำพิธี มอบเหรียญ ให้วัด แล้วขอกลับมาแจกให้ญาติโยม ที่ลงทุนสร้างเหรียญไว้

ใครที่ร่วมบุญ ไว้โปรดแสดงตัวด้วย คงจะเริ่มแจกเหรียญกันได้ในวันที่ ๙ เมษายน
จะมารับเอง หรือจะให้ส่งทางไปรษณีย์ ก็ได้ครับ


เอกสารแนบกำกับเหรียญ

"พระปฐมบรมพุทธรัตนศาสดา" (พระพุทธชินราชจำลอง) นี้เป็นชื่อของพระประธานประจำวัด พ่อขุนผาเมือง

องค์พระปฐมฯ ท่านเป็นพระพุทธเจ้าพระองค์แรกที่ตรัสรู้บนโลกมนุษย์ใบนี้ ก่อนหน้านั้น ก็มีพระพุทธเจ้า เกิดขึ้นมากมาย แต่อยู่ในโลกธาตุอื่นๆ
เราจึงขนานพระนามพระองค์ท่านว่า พระปฐม(ของโลกมนุษย์)
ท่านเป็นทั้งพระพุทธเจ้าและเป็นทั้งจักรพรรดิ์ฝ่ายปกครองในสามโลกธาตุนี้
และ พระพุทธชินราช ที่พิษณุโลก คือองค์แทน พระปฐมฯ ที่มนุษย์สร้างขึ้นเพื่อการบูชาท่าน

พระปฐมฯ ท่านมีบริวารใกล้ชิด เป็นดังองครักษ์ ประจำตัวพระองค์ท่านอยู่มากมาย ที่เป็นใหญ่ปรากฏนาม มีทั้งหมด ๗ ท่าน
เป็นนาค สองท่านประกอบเป็นซุ้มเรือนแก้ว มีนามว่า "ศีลาธิการซ้าย"และ"ศีลาธิการขวา"
มียักษ์ สองท่าน เฝ้าอยู่ข้างพระชงค์ เข่าซ้าย เป็นหญิง มีนามว่า "มโนอุสาวลาลี"(หน้าสีฟ้า)
และอยูข้างพระชงค์ เข่าขวา เป็นชายนามว่า "คีตะกาล"(หน้าสีเขียว)
มีอสูร สามท่าน เฝ้าอยู่ที่ฐานด้านข้าง นาม "สายฟ้า(อัสนี-หน้าสีแดง)"-อยู่หลังคีตะกาล,
และท่านผู้มีนามว่า "ความเงียบ(ศรธรณิน-หน้าสีดำ)"-อยู่หลังมโนอุสาวลาลี
และอยู่ตรงกลางด้านหลังสุด หนึงท่าน นาม "แป้งร่ำ(.....หน้าสีเหลืองนวล)"

พระองค์ท่าน มีพระเมตตาแด่ พ่อขุนผาเมือง และ พ่อขุนบางกลางหาว(พ่อขุนศรีอินทราทิตย์) เป็นพิเศษ มาแต่โบราณกาล (ก่อนสร้างพระพุทธชินราช-ที่พิษณุโลก)
ท่านจึงประทานพลังอำนาจพิเศษ ลงบนพระประธานประจำวัด และเหรียญของวัดเพื่อประทานให้ชนทั้งหลาย เป็นที่ระลึกในกาสร้างโบสถ์พระประธาน ถวายท่าน

อำนาจพิเศษที่ท่านประทานลงมาให้ มีอาธิเช่น
ป้องกันรังสีนิวเคลีย เมตตามหานิยม แคล้วคลาด (คงกระพันชาตรี) และที่พิเศษสุดคือการรักษาโรคภัยไข้เจ็บ ที่ไม่เกินกฏแห่งกรรม(นำเหรียญแช่น้ำดื่มเป็นยา-ประพรม)

วิธีอาราชธนา อำนาจเหรียญ พระปฐมบรมพุทธรัตนศาสดา

นะโม ตัสสะ ภะคะวะโต อะระหะโต สัมมาสัมพุทธัสสะ (๓ ครั้ง)
พุทธัง สะระณัง คัจฉามิ ธัมมัง สะระณัง คัจฉามิ สังฆัง สะระณัง คัจฉามิ.

นึกถึงรูป พระปฐมบรมพุทธรัตนศาสดา น้อมถวายบุญที่ได้ทำแล้วบูชาท่าน(ในใจ)
พร้อมอธิษฐานขอ พรท่าน .........(เล่าเรื่องเดือดร้อนต่างๆและคำขอ เช่น การทำมาหากิน ฯลฯ อาการป่วยไข้ ฯลฯ .....แล้วกล่าว)
อิติ..อิติ พระปฐมฯประสิทธิ พระปฐมฯประสิทธิ พระปฐมฯประสิทธิ

เพียงเท่านี้ คำขอของท่าน จะมีผู้รับเรื่องไปตรวจสอบ หากไม่เกินกฏแห่งกรรม และมีบุญรองรับที่มากพอ ความปรารถนาของท่านจะสำเร็จ
และหากได้บูชาและขอพรเป็นประจำทุกค่ำเช้า สิ่งที่ปรารถนา จะสำเร็จเร็วขึ้น

หมายเหตุ
1.ผู้ที่ได้ร่วมบุญไว้ สามารถอธิษฐานขอพรท่านได้เลย จากรูปเหรียญในภาพ
2. พลังอำนาจเหรียญพระ สูงมากกว่าเดิม ใช้ได้กว้างกว่าเดิม
เชิญทุกท่านทดสอบได้

 

เมื่อศุกร์ เสาร์ อาทิตย์ ได้มีโอกาสไป กทม. เพื่อร่วมงานปัจฉิมนิเทศ ที่ มหาวิทยาลัย
และช่วงคืนวันศุกร์ ได้มีโอกาสพบญาติธรรม ที่มีความเคารพ บูชา สมเด็จพระนเรศวรมหาราช สมเด็จพระเอกาทศรถ
และสมเด็จพระพี่นางสุพรรณกัลยา การสนทนาอยู่ใน
ความทรงจำ และมีความคิด ที่จะไปพม่าร่วมกันเป็นหมู่คณะ

ขอบพระคุณญาติธรรมที่นำสิ่งที่มีค่าคู่ควรบูชามามอบให้จารุ

ในที่สุดท่านก็เสด็จมา

 

มีภารกิจอีกอย่างที่ท่านขอให้ทำ คือเปิดเผยใบหน้า ในกระทู้นี้ ไม่รู้ทำไม
ยังสับสนว่าควรทำมั้ย

 

เห็นพูดถึงพระพี่นาง เลย ถ่ายรูปมาให้ดู มรดกตกทอด