การปฏิบัติสมาธิเพื่อสุขภาพกายและจิตให้เหนือธรรมดาตามในทางพุทธศาสนา

ตามที่ผมอ้างอิงข้อความ นั่นคือ การที่เราฝึกไปเรื่อยๆโดยมีรูป คือนิมิต ปรากฏในมโนทวาร แต่หลักจาก

ที่กระดูกถูกทำลาย ผมนั่งสมาธิทุกวัน และนั่งมากว่าหนึ่งเดือนแล้วครับ ไม่มีนิมิตที่เป็นรูป ปรากฏให้ผม

เห็นอีก ใครที่มีข้อมูลเชิงลึกในเรื่องนี้บ้างครับ ว่ารูปที่เป็นนิมิต มันหายไปไหน จะเป็นบาลีพระไตรปิฏก หรือ

พ่อแม่ครูบาอาจารย์ได้ทั้งนั้น ขอข้อมูลหน่อยครับ หรือว่า ผม ไม่สามารถไปต่อได้อีก

 

ส่วนอาการทางกายเช่นเมื่อเช้า มีพลังงานเย็นไหลเข้าที่ขาขวา แล้วไปขาซ้าย ไหลฃึ้นไปทั่วทั้งลำตัว

ทั่วศรีษ่ะ ไหลเข้าเส้นสมอง ไปกลางฝ่ามือซ้ายขวา ไปกลางฝ่าเท้าซ้ายขวา ที่ฝ่ามือ ฝ่าเท้า จะเป็น

วงกลมประมาณสามนิ้วมือ แล้วก็มีเจ็บ มีจุก มีแน่นตามหน้าอก แล้วมีแทรก ไม่รู้อะไรแทรก คือผมนอน

เฉยๆครับ ไม่ได้ทำอะไร มันมาของมันเอง ก็ดูๆมันไป

 

ต้องเป็นผู้ตามดูอย่างเดียวมั้ง ไม่ใช่ตัวแสดงนะ...???ตัวแสดงก็แสดงไป ตัวดูก็ดูไป แยกกันมั้ง??

 

สิ่งที่ปรากฏขึ้นทางกายทางใจ ให้เรารับรู้ได้ สิ่งนั้นคืออาการ ส่วนตัวที่นั่งดูนั่นคือตัวแยกครับ พอฝึกไปถึงระยะ

ที่มีความพร้อม มันจะแยกระหว่างตัวเรากับอาการ แบบทำนองที่ว่าตัวใครตัวมัน แต่บางครั้ง บางทีเราก็โดดเข้าร่วม

แสดงกับตัวอาการ กับตัวละคร โดยใส่อารมณ์รัก โลภ โกรธ เกลียด ยินดี ไม่ยินดี คือต้องฝึกเรียนรู้ไปทั้งสองอย่าง

ครับ (ดูเหมือนในภายหลังตัวเรากับอาการ จะไม่แยกจากกัน จะกลายเป็นความรู้สึกตัว คือรู้สึกอยู่ที่ตัวเอง

 

ผมจำตอนฝึกครั้งสุดท้ายที่ผ่านมากว่าหนึ่งเดือนได้ดีครับ ในวันนั้นผมวิตก วิจารไปเรื่อยๆ พอตัวปิติเกิด

ผมเห็นปิติอยู่อีกทาง ตัวผมอยู่อีกทาง แล้วแบบนี้ สุข เอกะคตา จะมาจากไหนครับ เมื่อไม่มีตัวสุข

ตัวทุกข์ก็ไม่มีเช่นกันครับ

 

รู้ตามความเป็นจริง」如是觀

สิ่งใดมีลักษณะอาการ สิ่งนั้นเป็นมายา

สิ่งใดได้ถูกบัญญัติขึ้น สิ่งนั้นเป็นสมมุติ

จิตที่แล่นออกไปเสวยอารมณ์ เป็นมายา

สิ่งที่อิสระจากมายาเกิดดับ นั่นคือพุทธะ

พุทธะ พุทธะ ไม่อาจสร้างภาพด้วยมโน

ความน่าอัศจรรย์ใดๆในที่สุดล้วนดับสิ้น

เมื่อเห็นความเสื่อมลง จิตย่อมคลายตัว

เมื่อไม่เสพอารมณ์ ทุกข์จึงไร้ที่อิงอาศัย
.

27/3/2015 บารมี ศรีอริยทรัพย์

 

จะบวชมีคำแนะนำไหมครับ เลือกวัดยังไงดีครับ

เห็นบางคนเบื้องบนเลือกวัดให้

 

จะบวชให้เลือกวัดด้วยตนเองครับ วัดไหนมีสัปปายะเหมาะแก่ตน เมื่อพิจารณา

โดยถ่องแท้ด้วยสติปัญญา ให้เลือกวัดนั้นครับ ตนเป็นผู้ลิขิต

 

ใครใช้เทคนิค ทิป ทริค อะไรจัดการกับถีนมิทธะ (ความขี้เกียจ ท้อแท้ อ่อนแอ หมดอาลัย ไร้กำลังทั้งกายใจ ไม่ฮึกเหิม) มั้งครับ

ผมเดินจงกลม แล้วยังง่วงทั้งที่นอนเพียงพอ อยากนั่งให้ได้ทั้งวันเหมือนอ.บาสบ้าง

 

ขอสอบถามน้องitouครับว่า ก่อนนั่งสมาธิคิดอยากเป็น อยากเก่ง อยากได้โน่นได้นี่ หรืออยากสำเร็จ

ผลสมาธิขั้นโน้น ขั้นนี้ อะไรหรือเปล่าครับ คือผมหมายถึง พอไม่ได้แล้วขาดกำลังใจในการปฏิบัติ

 

สำรวจใจแล้ว เป็นอย่างนั้นจริงๆ อยากได้ทุกอย่างทั้งธรรม ทั้งฤทธิ์ (อยากถอดจิต ไปเที่ยว) ตอนปฎิบัติ ไม่ทันสังเกตความผิดหวัง

 

มีความตั้งใจ เพ่งเล็ง ที่มากเกินไป จนกลายเป็นความทะเยอ ทะยานอยาก (ตัณหา)

ให้ยอมรับอาการที่เป็นอยู่ ให้ยอมรับอาการที่เกิดขึ้นว่า เป็นเช่นนั้นจริง ส่วนจะนั่งต่อหรือไม่

ลองพิจารณาเอง

สมาธิมิใช่ได้มาด้วยการเข้าไปใฝ่คว้า แต่เป็นการอดทนอย่างใจเย็น ว่าสักวันหนึ่ง

มันจะเข้ามาหาเราเอง

 

เรื่องตั้งใจมากไป อ.บาส พี่พลังไฟก็เตือน แต่ยังทำไม่ถูกสักที เดี๋ยวลองใหม่ ทำไปเรื่อยๆ ได้ก็ได้ ไม่ได้ก็ไม่ได้

เล่าเรื่องตอนบวชสิครับ ผมจำได้ว่าพี่มังกรบอกว่าจะเล่า ผมรอฟังอยู่ครับ

 

ไม่มีนิมิตที่เป็นรูปให้ผมเห็น ไม่รู้จะเอาอะไรมาเล่าดี งั้น เอาเรื่องเก่าซักประมาณปีนึง มาเล่าล่ะกันครับ

ในช่วงนั้น ณ ห้องกฏแห่งกรรม มีสตรีท่านหนึ่งซึ่งเป็นอริยะบุคคล สตรีท่านนี้ผมจะเรียกเขาว่า "คุณชา"

ในวันนั้น คุณชาเล่าถึงการฝึกของตัวเอง จากพ่อแม่ครูบาอาจารย์ในหลายสายวิชา ซึ่งฟังจากชื่อแล้วล้วน

แต่เป็นพระอรหันต์ที่ล่วงลับไปแล้วทั้งสิ้น และรวมไปถึงพระอาจารย์เยื้อนวัดเขาศาลา(ท่านยังทรงขันธ์อยู่)

คุณชาเล่าให้ฟังว่า พระอาจารย์เยื้อนองค์นี้ได้มาฝึกคุณชาโดยจับกายทิพย์คุณชา เหวี่ยงลงน้ำซ้ำแล้วซ้ำอีก

โดยมีจุดประสงค์ เพื่อให้คุณชาเข้าฌาณสี่ในน้ำให้ได้ และพระอาจารย์เยื้อนองค์นี้เอง ที่แนะนำข้อวัตรการ

ปฏิบัติจนในที่สุด ทำให้คุณชามองเห็นดาวประกายพฤษ์ สำเร็จเป็นอริยะบุคคล ซึ่งพอผมฟังคุณชาเล่าเสร็จ

ก็ได้แต่คิด โอ้โห โอ้โฮ อะไรจะขนาดนั้น ช่างน่าอิจฉาจริงๆ แล้วผมก็กดปุ่มอนุโมทนา ซึ่ง ณ จุดนี้เอง

ทำให้กายทิพย์ข้างในของผม ได้แตกออกเป็นเสี่ยงๆ (ความเข้าใจของผมนะครับ)


สิ่งที่ผมเรียกว่ากายทิพย์แตกเป็นเสี่ยง ผมตั้งชื่อเองครับ เพราะยังไม่เคยมีใครโพสท์สอนบอกอาการ ว่ามี

ลักษณะยังไง หลังจากที่ผมกดปุ่มอนุโมทนาเสร็จ จึงออกจากกระทู้ แล้วล้างหน้าล้างตา หวีผมส่องกระจก

พอเห็นหน้าตัวเองในกระจก ก็รู้สึกตกใจมากๆ จะไม่ให้ตกใจยังไงครับ ก็หน้าของผมกลายเป็นสีเขียวปี๋ เขียว

แบบ อมคล้ำอมดำ พยายามส่องดูแล้วก็ตาไม่ฝาด มันเหมือนศพที่ขึ้นอืดเป็นสีเขียว แต่ผมไม่มีเวลามากไป

กว่านั้น เพราะต้องรีบไปทำงาน ระหว่างขับรถก็ส่องกระจกไป ตกใจ อกสั่นขวัญหาย ว่าทำไมเป็นแบบนั้น ผมจึง

ตั้งสติรีบภาวนาพุทโธ พุทโธ แต่ดูเหมือนผมคล้ายคนสติแตก ไม่สามารถรวมจิตให้สงบได้ เลยลองเปลี่ยนบท

ภาวนาให้ยาวขึ้นโดยใช้บทพุทธคุณ อิติปิโสภะคะวาฯลฯ โดยโยโสมนสิการไปว่า ถ้ากุจะตายจริง ก็ให้มันตายพร้อม

กับบทอิติปิโสนี้แหล่ะ พอสักพักหนึ่ง รู้สึกรวมใจและสติได้ดีขึ้น หายตกใจ หายกลัว อาการโดยรวมดีขึ้น สามารถ

ทำงานได้เป็นปรกติ พอเลิกงานกลับถึงบ้านไปส่องกระจกใหม่ เย้ๆ ดีใจจัง หน้าหายเขียวแล้ว (มีต่อ)
-------------------------------------------------------------------------------------------------

พอรู้ว่าตัวเองหน้าหายเขียว จึงออกไปนอกบ้านทำความสะอาดรถ จากนั้นมีโทรศัพท์จากสหายธรรมในห้อง

อภิญญากรรมฐาน "พี่มังกรเป็นไงบ้างครับ" ผมก็ได้แต่รู้สึกเอ๊ะ! ยังไงกันนี่ โทรมาเหมือนได้จังหวะ หรือว่ามี

นัยยะเบื้องหลังแฝงอยู่ ก็คุยกันไปตามปรกติ พอวันรุ่งขึ้น เข้าไปที่กระทู้คุณชาใหม่ ไปเจอโพสท์ แล้วก็เอะใจ

ขึ้นมา จะไม่ให้เอะใจยังไงเล่า ก็คุณชาโพสท์เรื่องตัวเองหน้าเขียวปี๋ เหมือนอาการที่ผมเป็น และน้องชายคุณชา

(ท่านผู้นี้เป็นอนาคามี)ยังพูดแกมตลกแหย่พี่สาวว่า อาการแบบนี้ต้องพาส่งโรงพยาบาลไหมเนี่ย คือดูเหมือนเขา

จะรุ้กันว่า ที่คุณชาหน้าเขียวนั้นเกิดจากอะไร แต่ผมสิไม่รู้จริงๆ ได้แต่คาดเดาไปเองว่า ที่ผมภาวนาบทอิติปิโสนั้น

เป็นตัวช่วยได้เพียนบางส่วน แต่ที่หายจากกอาการหน้าเขียวเหมือนศพ เกิดจากทางคุณชาเป็นผู้ดึงอาการของผม

ไปไว้ที่ตัวเอง คือยอมสละตัวเองเป็นผู้รับผล

 

ผมว่าน่าจะเล่าไปแล้วนะครับในตอนที่ชื่อ "มังกรภิกขุเว" คือที่เห็นตัวเองเป็นพระภิกษุ

นุ่งครองจีวรเหลือง เหมือนพระทั่วไปนั่นแหล่ะครับ ไปยืนที่หน้าผนังถ้ำ จำได้ไหม

 

อ้อๆ จำได้แล้วครับ

เรื่องหน้าเขียว จิตแตกเพราะอิจฉาพระอริยเจ้าหรอครับ

 

น่าจะเป็นแบบที่คุณitou ว่าแหล่ะครับ อิจฉาในความสามารถของคุณชา ที่ฝึกจนสำเร็จอภิญญาหก

แถมเส้นผมหลายเส้นที่หงอก กลับมาดำได้เหมือนเดิม หลายคนในห้องนี้เคยเข้าไปอ่านในกระทู้

ของเธอครับ ว่าสิ่งที่ผมพูดไม่เกินจากความเป็นจริง พอกดปุ่มอนุโมทนาเสร็จ ก็เหมือนการยอมรับ

ในเรื่องที่เกิดขึ้น กรรมนั้นมีอยู่จริงครับจัดสรรให้ตามสั่ง นี่แน่ะ นี่แน่ะ อิจฉาดีนัก งั้นเอาวิชาทั้งหมด

แบบว่ายกให้ตามอยาก สมมุติว่าผมคือขวดเปล่าใบหนึ่ง พอวิชาต่างๆที่คุณชาฝึก ไหลเข้ามาในขวด

ขวดใบนี้ มันก็แตกและร้าวน่ะสิครับ ใครจะไปรองรับไหว


หมายเหตุ เป็นเรื่องราวที่ผมเข้าใจเองนะครับ จริง ไม่จริง พิจารณาเอง

 

ทำบุญ แต่บุญไม่ส่งผล

ให้ทำความเข้าใจก่อนครับว่า เป็นเรื่องที่คุณชาประสบมาด้วยตนเอง ผมเป็นเพียงผู้นำเสนอ ซึ่งอาจจะจำได้

บ้างไม่ได้บ้าง แต่เนื้อหาทั้งหมดมีจุดประสงค์เพื่อเป็นอุทาหรณ์เตือนใจ สำหรับผู้สร้างบุญกุศล อนึ่งในข้อความ

สีแดงผมเป็นผู้แต่งเติม เพื่อให้เรื่องดำเนินไปสู่จุดหมาย


คุณชามีทนายส่วนตัวท่านหนึ่ง ต่อมาทนายท่านนี้ได้เสียชีวิตลง คุณชารู้สึกเสียดายในทนายท่านนี้มาก เพราะ

ได้อาศัยในการเป็นธุระต่างๆมากมาย วันนั้นผมจำได้ว่าคุณชาต้องการช่วยทนายท่านนี้ และได้บอกกับน้องชายว่า

"ดูแลร่างพี่ด้วยล่ะ เดี๋ยวมา" จากนั้นคุณชาจึงถอดกายทิพย์ และได้พบปะกับดวงวิญญาณของคุณทนาย ในสถานที่

มืดมิดแห่งหนึ่ง ไร้แสงเดือนและตะวัน ในระหว่างช่วงของเวลานั้น คุณชาได้พบกับจิตของท่านอาจารย์มั่น ภูริทัตโต


"ช่วยเขาไม่ได้หรอกโยม"

"หลวงพ่อเจ้าขา หนูอยากช่วยเขาจริงๆ นะเจ้าคะ"

"งั้นโยมก็ลองดู"

"คุณทนายๆ นึกถึงบุญกุศลนะคะ ที่เคยทำอยู่ค่ะ"

"ผมพยายามนึกแล้วครับ แต่นึกไม่ออกซักที"

"อ้าว ก็เห็นคุณทนายเคยบอกชาว่า ทำบุญมาเยอะแยะ แล้วทำไม"

"ใช่ครับ ผมจำได้ว่าเคยทำบุญ แต่ตอนนั้นผมใช้ให้คนอื่นทำ ผมเลยจำไม่ได้"


และแล้วในที่สุด ก็เป็นตามที่ท่านพระอาจารย์มั่นกล่าวไว้ทุกประการ

(บุญกุศลเปรียบเหมือนแสงสว่างนำทาง)

 

เอ! เมื่อเช้าที่นิ้วก้อยข้างขวา เหมือนมีอาการปวด คล้ายปวดที่กระดูก

ผมเคยเห็นคุณชาโพสท์อยู่เหมือนกัน คุณชาปวดที่กระดูก ไปนอนดิ้น

สงสัยโรคกำลังจะเริ่มติดต่อ ตอนโพสท์นี่ คล้ายจะมานิ้วชี้อีก ดูดูไปก่อน

ยังไม่ได้ฟันธง ว่าใช่

 

<a href="http://picture.in.th/id/494ee1b08add0d7a9fdcaa3afef03f82" target="_blank"><img border="0" src="http://image.free.in.th/v/2013/ix/160421041236.jpg" alt="images by free.in.th" /></a>