กรรมหนัก 5 ประการ

อนันตริยกรรม

กรรมหนัก, กรรมที่เป็นบาปหนักที่สุด ตัดทางสวรรค์ ตัดทางนิพพาน
กรรมที่ให้ผลคือ ความเดือดร้อนไม่เว้นระยะเลย มี ๕ อย่าง คือ

๑) มาตุฆาต ฆ่ามารดา
๒) ปิตุฆาต ฆ่าบิดา
๓) อรหันตฆาต ฆ่าพระอรหันต์
๔) โลหิตุปบาท ทำร้ายพระพุทธเจ้าจนถึงยังพระโลหิตให้ห้อขึ้นไป
๕) สังฆเภท ทำสงฆ์ให้แตกกัน

พระเทวทัต
ถูกธรณีสูบลงสู่อเวจีมหานรกหน้าวัดพระเชตวันมหาวิหาร อารามของอาณาถบิณฑิกเศรษฐี
แต่ผลบุญที่ท่านมีจิตใจสำนึกผิดอย่างสุดซึ้ง ด้วยการถวายกระดูกตั้งแต่คางถึงหัวในขณะถูกแผ่นดินสูบเป็นพูทธบูชา
หลังจากตกนรกนับได้แสนกัปแล้ว(แสนกัปหรือ 1 กัปไม่แน่ใจ)
ก็จะมาเกิดเป็นมนุษย์และได้ตรัสรู้เป็น พระปัจเจกพุทธเจ้า พระนามว่า อัฏฐิสระ

คำถาม

งั้น คำว่า กรรมหนักทำให้ ไม่ได้ผุดได้เกิด ก็ผิดสิครับ
...ได้เกิดแน่ แต่จะนานแค่ไหนเท่านั้นเองไช่หรือไม่

 

ท่านจขกท พึงทราบว่า การไม่ได้ผุดเกิดนั้นเป็นสิ่งที่ดีเลิศกว่าสิ่งใดในโลกทีเดียว มีแต่พระอรหันต์ทั้งหลายเท่านั้น สามารถทำได้...ส่วนชาวปุถุชนนั้น แม้คิดว่าไม่อยากเกิด ก็ต้องเกิดอยู่ดี เพราะยังมีตัณหาที่ยังเหวี่ยงตนไปผุดเกิดในที่อันสมควรแก่กรรมกรณีของตน...ยิ่งพวกที่ทำชั่ว จนไปนรกแล้ว มีแต่ผุดเกิดวนเวียนในนั้นแทบจะหลุดออกมาได้ไม่ได้ เพราะตลอดเวลาที่อยู่ในนั้น มีแต่บาปคือโทสะเป็นไป หาได้มีเวลามานั่งถามตอบธรรมะในที่นี้เพื่อให้เกิดกุศลอะไรได้ไม่...........
นอกจากเคยทำกุศลดีมาในกาลก่อน ครั้นใช้กรรมจนหมดวาระแล้ว บุญเก่าที่เคยทำมาจึงมีโอกาสมาช่วยฉุดออกจากนรก ..และไปผุดเกิดในที่อันบุญกรรมนั้นจัดแจง เป็นเช่นนี้..

ดังนั้น หากมีใครอวยชัยให้พรว่า ขอเอ็งจงอย่าได้ผุดได้เกิดอีกเลย...ก็ให้รีบรับเอาด้วยสาธุการนะครับ...นึกขอบคุณเขาที่รู้จักให้พรอันได้แสนยากเช่นนั้นว่าเป็นความพิเศษจริงๆ...

อนุโมทนาคำถามครับ..

 

หากเป็นเมื่อก่อนนี้ ดิฉันคงจะเข้าใจได้ยาก กับข้อความที่คุณดีดี ได้กล่าวไว้ ต้องโกรธเป็นฟืนเป็นไฟแน่ เหมือนแช่งเราไม่ต้องผุดต้องเกิด ด้วยเพราะคิดแต่ว่าถ้าฉันตายแล้วฉันต้องเกิดเป็นมนุษย์ อยากเป็นมนุษย์ กลัวตายแต่ไม่กลัวที่จะเกิด แต่ตอนนี้คิดอยู่แค่ประโยคเดียวค่ะว่า "..โชคดีที่มีตาย...โชคร้ายที่มีเกิด.."

 

คำว่าไมไ่ด้ผุดไมไ่ด้เกิดชั่วกัป ชั่วกัน หมายความว่าไมไ่ด้มาเกิดอีกนาน
กัป กัล หมายถึงกาลเวลาที่ล่วงเลยผ่านไป
แต่พอขึ้นมาจากนรกก็ ต้องมาเกิดใช้กรรมต่อ
อย่าที่คุณ DDMAN กล่าวน่ะครับ
ว่ามีเพียงพระอรหันต์เท่านั้นที่ไมไ่ด้ผุดไมไ่ด้เกิด

คำว่าห้ามสวรรค์ห้าม มรรคนิพพาน
หมายถึงชาตินั้นๆ
ต้องตกนรกอย่างเดียว และเสวยทุกข์เวทนาอีกนานเหมือนพระโมคลานะที่เคยทำมาตาปุตุฆาต แม้เป้นพระอรหันแล้วก็ยังใช้กรรมเพราะเคยทำกรรมหนักไว้ ครับ

 

จากการศึกษา พุทธประวัติ ขอสรุปเพียงสังเขปว่า
พระเทวทัต สำนึกผิดก่อนธรณีสูบ และขอเอาแก่นคางถวายพุทธบูชาและหลังจากนั้นก็ถูกธรณีสูบไปจุตินรก ด้วยญาณ พระพุทธเจ้าทรงทราบ และได้ตรัสไว้ว่า ในอนาคตกาลเมื่อพระเทวทัตเสวยวิบากกรรม จนได้เกิดเป็นมนุษย์อีกครั้งจะได้เป็นพระปัจเจกพุทธเจ้า ที่พิจารณากระดูกคางเป็นแก่น พระนามว่า อัฏฐิสระ
แสดงให้เห็นว่า โทษยาวนาน แต่จะมีจุดสิ้นสุด ครับ ถ้าท่านผู้รู้อ่านที่ผมโพส ผิดอย่างไรก็ช่วยแก้ไขเพิ่มเติมน่ะครับ
......................
ส่วนคำพููดที่ว่า กรรมหนัก ไม่ได้ผุดไม่ได้เกิด คงเป็นคำพูดที่ติดปากของคนโดยทั่วๆไป ที่แสดงให้เห็นว่า ตกนรกยาวนาน จนนับเวลาประมาณมิได้ นี่คือความเข้าใจของผมน่ะครับ (เช่นคำว่ากรรม คนส่วนใหญ่มักคิดว่าเป็นสิ่งไม่ดี แต่ที่จริงเป็นคำกลางๆ กุศลกรรมคือทำสิ่งดี อกุศลกรรมคือทำชั่ว ส่วนคำว่ากรรมคือการกระทำ)
......................
โปรดพิจารณาตาม หลัก กาลสูตร10น่ะครับ กราบขอภัยและขอขมา ณ กรรม(ตั้งแต่วินาทีจนข้าพเจ้าบรรลุถึงนิพพาน) มาณ โอกาสนี้ หากสิ่งที่พิมพ์มานี้ไม่สมควร ผิดพลาดด้วยประการทั้งปวงครับ

 

เชื่้อใหมครับ ยุคที่พระปัจเจกพุทธเจ้า ที่ทำกรรมหนักๆมาแล้วมาเป็นพระปัจเจกนั้นน่ะ ผมไม่อยากเกิดด้วย


...
ไม่ใช่เพราะว่ารังเกียด หรือโกรธนะครับ
แต่เป็นเพราะว่าท่านยังมีกรรมหนักอยู่
แล้วต้องถูกชดใช้
เพราะอย่างนั้น ผมเลยกว่า
ด้วยที่ว่าตัวเองนั่น มีกิเลสอยู่
แล้วท่านก็ยังมีเศษกรรมที่ต้องชดใช้


กล่าวคือ ผมกลัวตัวเองนี้แหละครับ
จะเป้นผู้กระทำบาป กับพระผู้หมดกิเลส

ตอนผมบวชพระท่านเคยสอนคำหนึ่งว่า ให้ท่องเอาไว้

กรรมเก่าเรา กรรมใหม่เขา
แล้วผมก็ไม่อยากท่องว่า

กรรมเก่าเขา กรรมใหม่เรา
กับพระอริยะเช่นพระปัจเจก

 

พระโพธิสัตวืไปแถวพระปัจเจกว่าหลังค่อมท่านคลังค่อมเพราะกรรมกรรมเก่า
ทำให้พระโพธิสัตวืต้องเกิดมาเป็นแบบนั้นไปหลายชาติ

มีสตรีนางหนึ่งเคยเผาพระปัจเจก ด้วยความไม่ต้องใจ
พอยุคพระการเลยโดนเผาทั้งเป็น

สำหรับผม มันน่ากลัวมากครับ
เป็นผู้กระทำ น่ากลัวเสีย กว่าการ ถูกกระทำอีก

 

ใช่ครับ ไม่ได้ผุด ไม่ได้เกิด เป็นคำพูดไม่จริง เพราะยังงัยก็ต้องกลับมาเกิด ลงนรกขุมที่พระเทวทัตอยู่ ก็มีกำหนดเวลา ถึงเวลามาก็เลื่อนระดับนรกมาสูงขึ้น และขึ้นมาเป็นเปรต เป็นสัตว์ เดรัจฉาน แล้วกลับมาเป็นคน วนเวียนอยู่ 3 โลกฐาตุนี่แหละครับ แต่มันแค่ใช่เวลานานมาก ประมาณว่าคนอื่นไปนิพพานกันหมดแล้ว นี่ยังอยุ่นรกขุมเดิมอยู่เลย

กรรมที่ทำ 5 ข้อนั้น ท่านว่าในชาตินั้นไม่มีทางไปสวรรค์ ไม่มีทางไปนิพพาน ลงอเวจีมหานรกอย่างเดียว เพราะถึงฝึกจิตอย่างไร กรรมที่สร้างไว้จะคอยขัดขวางทำให้จิตไม่สงบ การตายไปเป็นพรหมจึงไม่สามารถทำได้