คนที่ภาวนาอย่างเดียวมีสิทธิ์ไปนิพพานง่ายกว่าคนอ่านมากไหมหนอ

คนที่ชีวิตนี้เอาแต่ภาวนา
อย่างเดียวโดยไม่ต้องอ่าน
ตำราเลยจะมีโอกาสเข้า
นิพพานมากกว่านักดูด
ตำราไหมหนอ
ปัญญาที่แท้จริงมาจาก
จิตที่สงบแล้วหรือมาจาก
การคิดวิเคราะห์เห็นเหตุผลตามตำรากันหนอ

 

เคยได้ยินประวัติครูบา
อาจารย์สายอีสานที่เขา
ได้ดีกันจริงๆเขาก็บอกต่อๆ
กันให้ภาวนา พุทโธ คำ
เดียวไปเลยแต่แปลกว่า
ประเภทก๊อปแปะให้คน
เสพนี่สิคงจะรู้เยอะกว่า
มั้งโอกาสบรรลุไปนิพพาน
คงสูงน่าดูฮึยังไง

 

ก้ขึ้นกับ วาดภาพไปทางไหน

การฟังธรรม ที่เปนที่มาของตำรา ภาพในสมัยพุทธกาลคืออะไร

คือ ภิกษุ ขยันติดตาม มานั่งฟังธรรม ตามกาลสมัย
ที่พระพุทธองค์เทศนา

เรียกว่า สมัยพุทธกาล ก็มีการฟังธรรมบ่อยๆ

ก่อนตรัส จะย้ำว่า ให้ใส่ใจจำ ท่องให้ขึ้นใจ
ตอนจบเทศนา จะชี้ โคนไม้ เรือนว่าง

ถ้าวาดภาพออกมาสมัยนี้ คือ เช้ามาอ่านสักสูตรสองสูตร
อ่านจบ ก้หาที่สงบ ปฏิบัติธรรม

ถ้าทำแบบนี้ทุกวัน คุณว่า คนใส่ใจศึกษาพระสูตร จะเอา
เนื้อหาธรรม ไปปนกับการปฏิบัติได้ไหม

เหมือน นักบอลฟังบรีฟจากโคช แล้วก้ลงสนามซ้อม

เขาจะแยกออกไหมระหว่าง แผนการปฏิบัติ กับ ชีวิตจริง

ดังนั้น

การที่ไปวาดภาพว่า นักปฏิบัติธรรม จะเกิดิาการ จานลาย
เพราะใส่ใจท่องพระสูตร มันเปนความคิดเฮียๆ ของพวก
ปฏิบัติไม่จริง มากกว่าจะลงมือจริง

สาวก คนที่ฟังธรรม แล้ว ปฏบัติ จึงควรแก่การเปนสาวก

ส่วนพวกไม่อ่าน ปรักปรำตำรา ว่าเปนภัย ควรจะทบทวน ลายจาน ในตนมากกว่า

 

หากถามเกี่ยวกับพระนิพพานไม่น่าตั้งคำถามแบบนี้ เพราะจะแยกออกไปได้หลายกรณีและคำตอบก็จะไม่ชัดเจนนั่นเอง

แต่ก็ลองตอบดูละกันนะ น่าจะครอบคลุมคำถามอยู่ คือ "ผู้ที่มีอินทรีย์อันเพรียบพร้อมและปฏิบัติถูกวิธีจึงจะมีโอการบรรลุมรรคผลนิพพานได้"

 

ถ้าเอาแค่ภาวนา "พุทโธ" คำเดียวเท่านี้ ศาสนาอื่นเขาก็ภาวนา "เยซู" ตามลมหายใจเข้าออกได้เหมือนกัน (อันนี้เคยได้ยินมาหรอกนะ ไม่ได้ยกมาลอย ๆ) แล้วมันจะต่างกันอย่างไร ในเมื่อเป็นการจับแค่ลมหายใจ

 

..คนถ้าถึงพร้อมจริงๆ คือตั้งใจจริง เอาจริง มีปัญญา แค่นี้พอแล้วนะครับ

สมัยพระสารีบุตรผู้มีปัญญามาก ยังไม่รู้จัก ศาสนาของสมณโคดม

ท่านก็ตามหา หนทางแห่งการพ้นทุกข ์

เผอิญไปพบเจอ ท่านอัสสชิ.

พระอัสสชิได้พูดกับสารีบุตรว่า


[๖๕] ลำดับนั้น ท่านพระอัสสชิ ได้กล่าวธรรมปริยายนี้แก่สารีบุตรปริพาชก ว่าดังนี้:-
ธรรมเหล่าใดเกิดแต่เหตุ พระตถาคตทรงแสดงเหตุแห่งธรรม
เหล่านั้น และความดับแห่งธรรมเหล่านั้น .เท่านี้ สารีบุตรปริพาชก ได้ดวงตาเห็นธธรม
เป็นอริยะเจ้าเบื้อต้นในบวรพุทธศาสนา

..เท่านี้เอง ไม่เห็นมีตำราอะไรเลย..

(ผมยกตัวอย่างไห้ดูพอเป็นแนวทาง ที่เหลือพิจรณาเอานะครับ)

 

วิช.ชาจรณสม.ปน.โน โส เสฏโฐ เทวมานุเส

ผู้สมบูรณ์ด้วยความรู้ และการประพฤติ ชื่อว่าประเสริฐสุด ทั้งในหมู่มนุษย์ และเทวดา


อยู่บนนี้ เห็นมากมาย ทางนิพาน
พระองค์จาร ให้ไว้ แปดหมื่นสี่
ทำท่าใด เข้าถึงได้ ทุกท่วงที
กายใจมี กุญแจให้ อยู่นัยตน

แต่ยามมอง จากฐาน ถูกกระหน่ำ
อารมณ์รำ หลายรส คตไปทั่ว
ไม่อาจเห็น ส่วนยอด ด้วยธรรมตัว
มักตามัว มั่วทุกกรรม รำตามใจ
​

 

สังเกตไหมทำไมสายวัด
ป่าเกือบทั้งหมดในประเทศ
จะเน้นไปที่การทำสมาธิ
ให้สงบที่สุดก่อนการคิด
การอ่านการฟังการจำ

 

เคย เปิดเว็บไซท วัดป่า ไหม

หาที่ท่าน เอา การแสดงธรรม มาขึ้น เว็บ

แล้วลองสังเกต วัน เวลา การเทสนา ดู

บางวัน เช้า กลางวัน เย็น ค่ำ ย่ำรุ่ง ติดๆๆๆๆ

นั่นวัด เน้น ปฏิบัติทั้งนั้น ฟังธรรมถี่ยิบ

 

อย่า วาดภาพ การปฏิบัติ


ปฏิบัตในชีวิตจริง ก้เทสนาไป ฟังไป ปฏิบัติไปนี่แหละ

ถ้ามีกัณฑ์เทสไหน ปราสจาก คำสอนในพระไตรปิฏก คนละศาสนา ก้อีกเรื่องเนอะ

 

ไม่เสมอไป ไม่ใช่เครื่องชี้วัดได้ทั้งหมด

ภาวนามาก หากทำไม่ถูก ทาง ไม่มีวาสนาเก่า ไม่มีผู้ชี้แนะ ไม่มีความรู้ว่าการภาวนาเพื่อให้เกิดปัญญาหลุดพ้นทุกข์ การภาวนาเหล่านั้นก็ไร้ประโยชน์ เหมือนในพุทธกาล มีนักภาวนามากมาย แต่ไม่มีใครภาวนาจนหลุดพ้นทุกข์ได้อย่างพระพุทธเจ้า

การอ่านมาก ย่อมมีความรู้มาก แต่เมื่อไม่นำมาปฏิบัติ ย่อมไม่สามารถขัดเกลาจิตใจได้จริง เมื่อไม่สามารถชำระอาสวะได้จริง ย่อมไม่สามารถหลุดพ้นทุกข์ได้

เมื่อปัจจัยเป็นอย่างนี้ก็ยากในการหลุดพ้นทุกข์

ดังนั้นนี่จึงเป็นเหตุที่พระพุทธองค์ให้ตั้งกอง องค์รวมแห่งไตรสิกขา คือ ปริยัติ ปฏิบัติ ปฏิเวธ นั่นเองครับ สาธุ

 

อย่าลืมปัญญา ตัวแรกที่นักภาวนา ต้องสร้างให้ได้ทำให้เกิดเพื่อความหลุดพ้นทุกข์คือ

ปัญญาแห่ง โคตรภูญาณ เมื่อรู้แจ้งในโครตภูญาณแล้ว ย่อมมีเป้าหมายชัดเจนแล้วคือพระนิพพาน ขอให้ทำปัญญาตัวนี้ให้ได้ ให้แจ้งให้จริง เสียก่อนครับ สาธุ

 

ให้มีสัมมาทิฏฐิเป็นเบื้องต้นก่อน แล้วจะค่อยๆ ก้าวไปในหนทางแห่งมรรคได้เองครับ

 

จำเป็นต้องมีคนชี้แนะครับ
ไม่นั้นไปไม่ถูก ไปไม่เป็น

คนที่ภาวนาจำเป็นต้องมีแผนที่บอกทาง...

 

หนังสือเนี่ยมั่วเลย ไม่รู้ใครแต่งใครมโน อ่านเรื่องเดียวกัน100เล่มไม่เหมืินกันสักเล่ม ธรรมุคืออะไร ทำไมต้องเที่ยวหาคนนั้นคนนี้ ธรรมะมันอยู่ที่หลวงพ่อหรือว่าอยู่ไหนถึงต้องวิ่งหามัน #ด่ามาด่ากลับไม่โกง

 

มีแต่คนไม่เข้าใจธรรมะเท่านั้น ที่วิ่งหาธรรมะจากภายนอก

 

==============

อะไรละเป็นเหตุปัจจัยก่อให้เกิดสัมมาทิฏฐิ

ก็โคตรภูญาณนี่แหละ คือปัญญาเข้าไปรู้แจ้งในโคตรภูจิต ที่เวียนว่ายตายเกิด เห็นเหตุแห่งทุกข์ เห็นอริยะสัจสี่ นี่แหละ เมื่อเห็นอริยะสัจสี่ได้เมื่อใด เมื่อนั้นจิตและสติปัญญามุ่งตรงต่อพระนิพพานไม่ปราถนาการเวียนว่ายตายเกิดอีก
จากจุดนี้เองจึงเกิดเป็นสัมมาทิฏฐิ ชอบแล้วคือเห็นดีเห็นงามแล้วจึงเร่งประกอบความเพียรเพื่อชำระกิเลส ดับอาสวะลงให้ได้จนหลุดพ้นทุกข์

แต่เมื่อใดที่เริ่มต้นยังไม่เกิดโคตรภูญาณ ยังไม่เห็นแก่นแท้รากเหง้า เมื่อนั้น ย่อมหลงอยู่ย่อมเกิดมิจฉาทิฏฐิได้ สัมมาทิฏฐิย่อมไม่เกิด นั่นเองครับ สาธุ

 

สัมมาทิฏฐิ ต้องเป็นไปเพื่อโลกุตระธรรม คือมุ่งตรงต่อพระนิพพาน หรือความดับสิ้นไปแห่งทุกข์คือความทำลายสิ้นอาสวะกิเลสนั่นเองครับ สาธุ

 

ขยายความครับ

ความหมายผมคือ การคบสัปบุรุษ การได้ฟังธรรมจากสัปบุรุษนั้น ธรรมนั้นย่อมเป็นไปเพื่อความหลุดพ้น เป็นสัมมาทิฏฐิเบื้องต้นให้เดินตามอยู่แล้ว (สัปบุรุษผู้บริบูรณ์ย่อมไม่สอนให้หลงโลก) ฟังแล้วกระทำไว้ในใจโดยแยบคายด้วยดี ย่อมนำไปสู่ความมีศรัทธา วิริยะ สติ สมาธิ ปัญญา ขยันหมั่นประกอบในเหตุสังเกตในผล อันยิ่งๆขึ้นไปโดยลำดับได้ครับ ดังนั้นอย่าห่างอย่าทิ้งสัปบุรุษ ฟังให้มาก น้อมนำมาประพฤติปฏิบัติตามให้มากครับ เป็นอย่างนั้น