คุณเริ่มต้นเข้าสู่"พุทธะ"ในแบบไหน?

อยู่ๆก็อยากจะทราบว่าทุกๆท่านที่เป็นสมาชิก มีศรัทธาในพระพุทธศาสนาอันเป็นศาสนาประจำชาติเรา จุดเริ่มต้น ที่ท่านได้มารู้จักพุทธศาสนาอย่างจริงจังมันเกิดขึ้นเมื่อไร ได้อย่างไร อะไรเป็นเหตุ มาพูดคุยกันในเรื่องจุดเริ่มต้น(ที่อาจมาต่างกัน) พื้นฐานทางศรัทธา คิดว่าน่าจะเป็นประโยชน์กับผู้ที่กำลังศึกษาหลายๆท่านครับ:''(

โดยย่อ ผมนี่ตอนเด็กเขาพาไปวัดก็ไป ไม่สนใจนัก พอเรียนชั้น ม. ก็สนใจนิดหน่อยแต่ไม่ค่อยจะถูกทางที่มันเป็นแก่นแท้ ไปแนวๆวิทยาศาสตร์ แต่หลังๆเจอปัญหาชีวิติหนักๆเข้า(ตอนนั้นเพิ่งอายุ๑๕เอง) ก็หันมาศึกษาอย่างจริงจัง เหมือนๆกับคนหิวน้ำวิ่งมาหาน้ำฉะนั้นแล แล้วก็ได้น้ำกินจุใจจัง ทุกวันนี้ไม่แสวงหาสิ่งๆแล้ว กระทั่งแสวงหาศาสนา:'''(

 

โดยละเอียด ...ส่วนหนึ่งจากบันทึกเล็กๆ

"...เมื่อสักช่วงปิดเทอม มัธยม1 มีโอกาสบวชภาคฤดูร้อน(ให้พ่อ) ใช้โอกาสเท่าที่มีนั่งสมาธิ<WBR>ตามความรู้ที่มีด้วยตนเอง ประสบกับความสุขสงบอย่างที่ไม่<WBR>เคยเจอมาก่อน จิตได้ยกระดับขึ้นมีความกว้<WBR>างขวางเหมาะสมแก่การค้นคว้าวิจั<WBR>ย เมื่อเปิดเทอม กลับมามองดูโลกด้วยสายตาที่กว้<WBR>างไกลคมกริบ... เริ่มที่จะคิดออกบวช
ช่วงเทอม2ของมัธยม3 ปัญหาชีวิตต่างกรูเข้ามาหา ส่วนใหญ่มีต้นเหตุมาจากความไม่<WBR>เข้าใจกันและกัน แต่จุดที่เป็นกำลังสำคัญอันมี<WBR>ผลในการหักเหชีวิตที่กำลังจะเกิ<WBR>ดขึ้น คือสภาพความคับแค้นใจที่<WBR>มาจากโรงเรียน เป็นความผิดหวังทางการศึกษา เสมือนอาการอกหักจากความรักฉะนั<WBR>้น เริ่มหันมามองชีวิต ตระหนักรู้สิ่งที่ตนกำลังค้นหา ประมวลสิ่งที่คนส่วนใหญ่กำลังค้<WBR>นหา รวมทั้งความสมหวังและผิดหวั<WBR>งในชีวิต และบางสิ่งที่ทุกคนไม่สามารถหลี<WBR>กหนีไปได้ ในช่วงนั้น ตัดสินใจแล้ว... ได้ลั่นวาจาขอบวชไว้กับพ่อแม่ แต่ยังมิได้กำหนดวันบวช
ระหว่างเรียนหนังสือไปตามหน้าที<WBR>่ของเด็ก ช่วงเวลานั้น ความอบอุ่นเพียงอย่างเดียวที่<WBR>คอยหล่อเลี้ยงสภาพจิตใจให้อยู่<WBR>ได้ไปวันต่อวัน คือหนังสือพระไตรปิฏกฉบั<WBR>บประชาชนเล่มสีฟ้าที่มีเพียงเล่<WBR>มเดียว
ในห้องสมุดของโรงเรียน แม้เล้มจะใหญ่หนาเทอะทะเพราะมี<WBR>เนื้อหามาก แต่เมื่อได้ลองหยิบจับ แล้วเปิดอ่าน
พระสูตรใดก็ตาม กระแสแห่งความอบอุ่นจิตใจได้แผ่<WBR>ล้อมผู้อ่านจนยากที่จะวางลงได้ <WBR> เนื้อหาสาระได้เจาะลึ<WBR>กลงไปในรายละเอียดของชีวิตจริ<WBR>งและเรื่องจิตใจคน มีความสมบูรณ์แบบที่จะนำไปปฏิบั<WBR>ติหรือ
เป็<WBR>นแนวทางในการมองโลกตามความเป็<WBR>นจริงได้ เป็นอรรถรสที่สันติ เมตตาและคัมภีรภาพ เมื่อกำลังอ่านอยู่รู้สึกว่า"<WBR>พระผู้มีพระภาคเจ้าอยู่ใกล้เรา เรามิได้อยู่ผู้เดียวแล้ว"ซาบซึ<WBR>้งถึงพุทธบารมีที่กำลังแผ่<WBR>มาหาเรา
ดังนั้น เวลาว่างส่วนใหญ่จะใช้ไปกั<WBR>บการอ่านหนังสือธรรมะ จนบางทีลืมทำการบ้านส่งครูก็มี ต้องโดนครูลงโทษไป
ช่วงชีวิตวัยรุ่นที่ เด็กส่วนใหญ่จะใช้เวลาไปกั<WBR>บความเพลิดเพลินทางกามารมณ์ ผมจึงถูกมองเป็นคนประหลาด
มีสายตาแปลกๆมากคู่ คอยดูจ้องจับมาที่ผม บางทีทำให้เกิดความรำคาญ อยากจะบวชไวๆ แต่ก็มีครูบางคนเหมือนจะเข้<WBR>าใจความรู้สึกผมอยู่ ครูพวกนี้เท่าที่รู้ แกก็คอยดูเราอยู่ห่างๆ บางทีผมก็ใช้
สายตาพร้อมรอยยิ้มทักไปว่า "ไม่เป็นไร" ครูเขาคงโล่งใจจึงไม่ได้เป็นห่<WBR>วงเรามาก
เมื่อเวลาผ่านไป จนจวนใกล้จะสอบไล่ มีเหตุการณ์หนึ่งที่ทำให้ผมต้<WBR>องตัดสินใจฉับพลันในการกำหนดวั<WBR>นบวช คือตอนที่กำลังทำข้อสอบเพื่อได้<WBR>ทุนเรียนต่อจนถึงปริ<WBR>ญญาเอกสาขานักวิทย์ (ทุนค่ายนักวิทย์ ร.ร.ดังแห่งหนึ่ง) ขณะทำข้อสอบ มโนภาพได้ผุดขึ้นมากลางใจ เป็นภาพพร้อมความรู้สึกแข่งขั<WBR>นในห้องเรียนระหว่างเด็กสมองเลิ<WBR>ศที่มาทั่วประเทศ เหตุการณ์ที่เกิดชั่วขณะเพี<WBR>ยงพริบตาทำให้ผมตื่น มาอยู่กับโลกแห่งความเป็นจริง มือหยุดฝนข้อสอบ สายตาทอดลงต่ำ มองเห็นว่าสิ่งที่ตนต้องการจริ<WBR>งๆนั้น มันเป็นปฏิปักษ์กับการแก่งแย่<WBR>งชิงดีโดยสิ้นเชิง "เราขณะนี้...เป็นผู้ไร้สติ กำลังทำข้อสอบอยู่ แม้กำลังเก่งกาจด้วยความรู้<WBR>ความสามารถ ทำข้อสอบไปได้ฉลุยแต่จิตใจกลั<WBR>บร้อนรุ่มไปด้วยความอยากดี ความแข่งขัน ใจขาดความเมตตา ภาวะเช่นนี้
เราพอรู้จัก มันเป็นการอันตรายสำหรับเราผู้<WBR>ที่เคยรักสันติ เรา...เคยมีความสุขที่หาที่อื่<WBR>นมิได้" ชั่วเวลาที่ความรู้สึกต่างๆผุ<WBR>ดขึ้นมาคอยสับประหารกันเป็<WBR>นเวลาไม่ถึงนาที ผมเปลี่ยนไป ริมฝีปากค่อยๆแย้ม ใบหน้าอิ่มเอิบ ใจโสมนัสด้วยปิติที่อิงไว้ด้<WBR>วยการตัดสินใจขั้นเด็ดขาดว่า
"เราจะบวชเมื่อการสอบไล่สิ้นสุ<WBR>ดลง"
เมื่อถึงเวลาปิดเทอมใหญ่ เพิ่งสอบไล่เสร็จได้เพียงแค่ 1วัน ในวันที่ 15 มีนาคม พ.ศ.2551 ณ วัดเชตวัน
ผมได้บวชสมใจ
ถือเป็นการสิ้นสุ<WBR>ดสายทางของฆรวาส หันหน้าเข้ามาหาหนทางอันร่มเย็<WBR>น ใต้ร่มพุทธบารมีอย่างเต็มภาคเต็<WBR>มภูมิ..."


26 พฤษภาคม 2553
สามเณร