คําสอนหลวงปู่ดู่ พรหมปัญโญ..กับท่านที่ปรารถนาพุทธภูมิ

ในสมัยหลวงปู่ดู่...ยังมีชีวิตอยู่นั้น
ศิษย์จะได้ยินคำว่า " พระโพธิสัตว์" หรือคำว่า " พุทธภูมิ" ไม่บ่อยนัก
หลวงปู่ดู่มักจะกล่าวถึง ก็เฉพาะกับ "หลวงปู่ทวด"

คำว่า "พระโพธิสัตว์" หรือ "พุทธภูมิ" นั้น
เป็นคำที่ยิ่งใหญ่ เกินกว่าใคร ๆ จะมาพยากรณ์กันเอง

คำว่า "พระโพธิสัตว์" มักจะหมายถึง...
พระโพธิสัตว์ที่ได้รับ "การพยากรณ์...จากพระพุทธเจ้าแล้ว"
จึงมีความแน่นอน ไม่เปลี่ยนเป็นอย่างอื่น
เพราะพระพุทธเจ้าทั้งหลาย พูดแล้วเป็นหนึ่ง ไม่เป็นสอง ต้องเป็นจริงตามนั้น

ดังนั้น หากใครบอกว่า "ลาพุทธภูมิ"
นั่นย่อมหมายความว่า ยังไม่เคยได้รับ "พุทธพยากรณ์" จากพระพุทธเจ้าพระองค์ใดพระองค์หนึ่ง
จึงอาจไม่แตกต่างจากสัตวโลกทั้งหลาย ที่พากันปรารถนาความเป็นพระพุทธเจ้า
ในวันที่พระพุทธองค์ เสด็จกลับจากดาวดีงส์
พร้อมกับบันดาลให้สัตว์โลกทุกภพภูมิ ได้มองเห็นกันหมด
ทำให้มนุษย์ รวมทั้งสัตว์ภพภูมิอื่น ๆ พากันตั้งความปรารถนาจะเป็น "พระพุทธเจ้า" กันมากมาย

คำว่า "พระโพธิสัตว์" หรือ "พุทธภูมิ" ที่พากันใช้เกล่อไปนั้น
เป็นความล่อแหลมอยู่ไม่น้อย เพราะอาจเป็นช่องให้กิเลส ความหลง...มาครอบงำได้ง่าย

ทำให้นักปฏิบัติธรรมหลายๆคน... " หยุดความเพียรในการเจริญกรรมฐาน "
และเน้น " โปรดสัตว์ "
ตั้งแต่คราวที่ " โปรดตัวเอง...ยังไม่ได้เลย "

ข้อเสียที่เห็นชัดเจนก็คือ
ทำให้ไม่อุสาหะ พากเพียร ปฏิบัติขัดเกลากิเลส...ในภพชาติปัจจุบัน

ด้วยคิดหวัง จะสร้างนั่น สร้างนี่ไปเรื่อย ๆ
เพื่อปูทางไปสู่ความเป็นพระพุทธเจ้าในอนาคต
ทั้งที่ได้ "ลาภอันประเสริฐ" ที่เกิดมาพบ "พระพุทธศาสนา"
ได้มีโอกาสพบ...ธรรมคำสอน พบครูบาอาจารย์ดี ๆ...ก็มิได้ปฏิบัติให้เต็มที่

หากพ้นจากชาตินี้ไปแล้ว จะมีอะไรเป็นหลักประกัน
อย่าว่าแต่จะมาพบ..."พระธรรมคำสอน" อีกเลย
แม้เพียงการได้ "เกิด" เป็น "มนุษย์" อีก...ก็ยังยาก

เเละไม่มีอะไรมารับประกันได้ว่า...
ชาติหน้า...เรายังจะมีศรัทธามั่นคงในพระรัตนตรัย

ดังมีตัวอย่างคือ ท่านพาหิยะ
ที่แม้ชาติก่อน...จะตายในขณะบำเพ็ญเพียร
แต่ชาติต่อมา...ก็ปรากฏว่า ไปเป็นนักบวชต่างศาสนา

หรือกรณีของ "หัวหน้าผู้นำบุญ" ซึ่งเป็นผู้ชักชวนคนเข้าวัดจำนวนมาก
แต่พอเกิดเหตุร้ายในชีวิต เขาก็ละทิ้งศาสนาพุทธ...ไปหาศาสนาแห่งพระเจ้าไปก็มี
นั่นเพราะ ยังมิได้มี "ศรัทธา และ ปัญญา"...ในระดับที่มั่นคงเพียงพอนั่นเอง


มีเรื่องทำนองนี้ คือ มีศิษย์ของหลวงปู่ดู่
นำเรื่องราวของ หลวงตามหาบัว มาเล่าถวายให้ท่านฟัง
เรื่องมีอยู่ว่า หลวงตาสังเกตเห็นศิษย์คนหนึ่ง ไม่ค่อยขยันภาวนา
เมื่อหลวงตาถามว่า "ทำไม"

เขาก็ตอบท่านว่า
"เดี๋ยวก่อน เพราะเขาปรารถนาว่า...จะไปบรรลุธรรมในยุคพระศรีอาริย์"

หลวงตา เลยพูดสอนเสียงดังว่า
"ชาตินี้ยังไม่เอาไหน ชาติหน้าก็จะยิ่งไม่เอาไหน
แล้วคนไม่เอาไหน มีเหรอ จะคู่ควรไปเกิดในยุคพระศรีอาริย์
ถึงไปเกิด ก็เป็นคนไม่เอาไหน ไม่มีทางบรรลุธรรมได้หรอก"

หลวงปู่ดู่ฟังแล้ว ก็หัวเราะชอบใจ
กล่าวรับรองว่า...เป็นจริงอย่างนั้น



ถามว่า ผู้เป็น "พุทธภูมิ" นั้น...มีอยู่หรือไม่
ก็ต้องตอบว่า... "มี" อย่างแน่นอน
แต่ผู้ที่เป็น "พุทธภูมิ" ก็ย่อมจะมี "ภูมิธรรม"... รู้อะไรควร มิควร

ในสมัยหลวงปู่ดู่ ก็มีศิษย์บางคนที่ค่อนข้างจะ "ขี้เกียจทำความเพียร"
แต่เที่ยวบอกใคร ๆ ว่า "ฉันนั้นเป็น...พุทธภูมิ"
ตั้งความปรารถนาจะเป็นพระพุทธเจ้า...ในกาลข้างหน้าเหมือนกัน
แต่ภาพที่ปรากฏแก่คนทั่วไปคือ นักปฏิบัติขี้ยา
คือ ทั้งดื่มสุรา สูบบุหรี่ แถมยังชอบหมกมุ่นกับเรื่อง "อดีตชาติ"
ที่สำคัญคือ เป็นคน "ทิฏฐิแรง" ไม่ค่อยฟังใคร

เวลาไปนั่งสมาธิที่ไหน แทนที่จะ.. "พิจารณาธรรม"
กลับจะคอยตามเช็คกันว่า เห็น "นิมิต" เหมือนกันไหม
ทั้ง ๆ ที่ครูอาจารย์ก็พร่ำสอนว่า...นิมิตย่อมจะไม่เหมือนกัน
เพราะ "สภาพจิต" ของนักปฏิบัติต่างกัน
และมันก็ไม่ใช่สิ่งที่ควรทำ เพราะไม่ใช่ทาง

การปฏิบัติ และ พิจารณา...ให้คลายความโง่ ความหลง ต่างหาก
คือ "เป้าหมาย"...ของการปฏิบัติ


ในขณะที่ "ศิษย์ใกล้ตัว" ของหลวงปู่ดู่บางคน...ตั้งอยู่ในความประมาท
มองเห็นว่า สวรรค์สมบัติ หรือ นิพพานสมบัตินั้น...เป็นเหมือนของที่อยู่แค่เอื้อม
หลวงปู่กลับบอกว่า...
คนใกล้ตัวเหล่านั้น อยู่ไม่ไกลจาก "ขอบนรก" เลย

ดังที่ท่านกล่าวว่า
"ถ้าข้าตายแล้ว ข้าต้องลงนรก
...ลงนรกเพื่อไปเอาพวกแกขึ้นมา"

ที่เล่ามานี้ ก็เพื่อเป็นเครื่องเตือนใจ ให้ไม่ประมาท
และไม่ต้องเสียเวลา วิตก วิจารณ์ ไปกับเรื่องที่ว่า...เราจะเป็น "สาวกภูมิ" หรือ "พุทธภูมิ"
เพราะ ความแก่
ความเจ็บ
ความตาย
ความพลัดพรากจากบุคคลอันเป็นที่รัก
มันใกล้ตัวเข้ามา เกินกว่าจะเสียเวลาคิดเรื่องเหล่านี้แล้ว

หลวงปู่ดู่...ท่านให้ทุกคนตั้งเป้าอย่างเดียวกันคือ "หนึ่งในสี่"
อันเป็น "ภาวะที่เที่ยงแท้" ว่า ... จะไม่ลงนรกอีก
ที่หลวงปู่ดู่ ท่านสอนให้นักปฏิบัติ
มีความอุตสาหะที่จะให้ได้ "มรรคผล ขั้นต้น" ในภพชาติปัจจุบัน
เพื่อที่จะมีความเที่ยงแท้...ต่อการเข้าถึงฝั่งแห่ง "พระนิพพาน" อย่างไม่เนิ่นช้า


หมายเหตุ

หนึ่งในสี่ หมายถีง พระโสดาบัน
(ผู้ตกกระเเสพระนิพพาน เเละ จะได้บรรลุพระอรหันต์อย่างเเน่นอน)
๑. พระโสดาบัน
๒. พระสกิทาคามี
๓. พระอนาคามี
๔. พระอรหันต์

เรียบเรียงจากคุณ สิทธิ์
ข้อมูลจาก
ข้อเตือนใจ..."ผู้ปราถนาพุทธภูมิ" - เว็บบอร์ด

กราบขอบพระคุณในความรู้ บทความธรรมะดีๆครับ.

 

อนุโมทนาด้วยครับ คำสอนหลวงปู่ดู่นี้เป็นคำสอนที่ไม่เพียงสามารถปรับใช้กับผู้ที่ปรารถนาเป็นพระพุทธเจ้า แต่สามารถใช้ได้กับผู้ที่ปรารถนาพระนิพพาน เป็นคำถามที่ต้องถามตัวเองว่า "วันนี้ เราดีกว่าเมื่อวานหรือเปล่า ?" และ "วันนี้ เราทำอะไรอยู่"

มีผู้กล่าวไว้ว่า สร้างพระ (พระพุทธรูป) มาเยอะแยะแล้ว ทำไมไม่สร้างตัวเองให้เป็นพระบ้าง ?

 

สัทธา ทานัง อนุโมทามิ ขอขอบคุณท่านจขกท.ด้วย ข้าพเจ้ามีหนังสือของหลวงปู่ดู่อยู่เล่มนึง อ่านไปหลายรอบแล้ว หากท่านใดต้องการก็ยินดีมอบให้ เพื่อเป็นการเผยแพร่คำสอนของหลวงปู่ต่อไป...

 

หากช่วยตัวเองยังไม่ได้แล้วจะช่วยใครเค้าได้ ^^
กราบหลวงปู่ที่ทรงเมตตา สาธุๆๆ