ทำยังไงถึงจะหยุดความฟุ้งซ่านให้หายขาดได้

ไม่รู้ทำไมเดี่ยวนี้ผมกลายเป็นคนที่ชอบคิดอะไรทางลบเรื่อยเปื่อยในเรื่องที่ไม่เป็นเรื่องจนกลายเป็นคนขี้ระแวงมากขึ้น บางครั้งเรื่อยเปื่อยไปจนถึงเรื่องของคนอื่นทั้ง ๆ ที่ไม่ใช่เรื่องของตัวเอง ความรู้สึกเหมือนกับว่าจิตตัวเองมี 2 คนคัดค้านความคิดไปมากันตลอด ผมพยายามหยุดความคิดนี้แล้วได้บ้างแต่ก็กลับเป็นอีก

ขอคำแนะนำหน่อยครับ ทำยังไงถึงให้หายขาดได้ทุกข์ทรมานมาก ทำงานก็ลำบากตอนใช้สมอง ไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อน
ไม่รู้ว่าเกิดจากการอ่านหนังสือท่องอินเตอร์เน็ตมากเกินไปรึป่าวจนข้อมูลในสมองล้นออกมา

 

1.อย่าอยู่คนเดียว แต่ถ้าอยู่ให้หัดทำสมาธิ รวมจิตให้อยู่กับตัว ไม่ส่งออก
2.อยู่ในสังคม พูดคุยทั่วไป

 

เจริญอานาปานสติให้คล่อง แล้วความฟุ้งซ่านจะลดลง

 

ลองกำหนดพองยุบ เวลาว่างๆ ไม่ต้องซีเรียสกับการกำหนดนะ ทำเรื่อยๆ จะช่วยได้มาก

 

ตัวอย่างหนึ่งที่มีอาการเหมือน จขกท.นี้ ลองศึกษาวิธีปฏิบัติดูที

คุยกับคุณ gluamark

 

ผมเป็นคนหนึ่งที่เหมือนกับ จขกท. ทุกอย่าง ความรู้สึกที่ได้รับมันเป็นเช่นนั้นจริงๆ

ผมลอง กำหนด พุท โธ ในใจหรืออย่างที่ท่านอื่นๆ ได้บอกไว้

ไม่ต้องซีเรียสกับการกำหนด นึกได้เมื่อไรก็กำหนด พุท โธ เมื่อนั้น

มันลดได้จริงๆครับผมลองแล้ว แต่ให้หายขาดมันต้องทำแบบเข้มข้นมากๆ

 

ขอบคุณสำหรับคำแนะนำครับ จะนำไปปฎิบัติดูครับ

 

ผู้ที่มีจริต ฟุ้งซ่าน ฝึก อานาปานสติ หรือ หายใจเข้า พุทธ หายใจออก โธ จะดีมากๆครับ
.
ผมลองฝึกมาแล้ว คือทำให้ได้ตลอดเวลา เวลานั่งนิ่งๆ ก็หายใจเข้าพุทธ ออกโธ
.
เวลารออะไร ก็ดูลมหายใจไป ไม่ต้องคิดเรื่องอื่น ครับ ทำให้ได้ตลอดเวลา ดีมากๆครับ

 

อาการคล้ายๆกับผมเลย เนื่องจากเส้นเลือดในสมองแตกอะแต่ไม่ตาย พอนานๆเข้าทำให้เป็นโรคคิดมากไปเรื่อย ไม่รู้จะคิดอะไรแล้ว ก็มีแต่เรื่องด้านไม่ดีนี่แหละที่ชอบคิดบ่อย กลัวระแวงไปเรื่อย ว่าเวรกรรมมันตามทันจริง ได้ยินเสียงคนอื่นคิดไม่ดีตอบด้วย เครียด เหมือนคนเดียวแต่สองร่าง แต่ผมมีเป็นสิบร่างแล้ว อาการหนักกว่าคูณอีก ก็ขอให้สู้ๆนะ ผมสู้มาตั้ง 5 ปีแล้ว บ่นแล้วก็อยากตายเหลือเกิน เครียดได้ทุกวัน

 

ขอให้คุณ R?MJ จงมีแรงใจในการต่อสู้กับ มาร ในใจต่อไปนะครับ เอาใจช่วย
ขอให้ยึดมั่นในพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ เป็นสิ่งยึดเหนี่ยวจิตใจ
ไม่มีอำนาจได้เหนือไปกว่า พระรัตนตรัยไปได้ ครับ

 

ขออนุญาติแนะนำด้วยคนค่ะ..

หากมีสิ่งที่ล้นออกมาจริง ก็ขอให้เป็นขยะเป็นกิเลส และสิ่งที่คงเหลือขอให้เป็นภูมิปัญญาในการมองเห็นตนเอง..

เครื่องมือที่จะทำให้คุณมีความสุขในชีวิตได้มีแค่ 2 สิ่งคือ กายกับใจ ของเรานี่เอง..? ในชีวิตมีความวุ่นวายทุกวันค่ะ แต่คุณจะต้องปลีกตัวเองจากสิ่งรอบข้างเพื่อหาความสงบ นั่งสมาธิ หายใจเข้า..หายใจออก นอกจากความสุขอันเยือกเย็นไม่รุ่มร้อนที่จิตใจได้รับเป็นเบื้องต้นแล้ว มันอาจพาคุณเดินทางเข้าสู่ความเปลี่ยนแปลงของชีวิตในมิติใหม่ ๆ ก็ได้ และหากคุณตามรู้และดูทุกอย่างที่เกิดขึ้นอย่างมีสติจดจ่อ เฉกเช่นเดียวกับการจดจ่อในการท่องเว็ป ดังคำที่พระพุทธเจ้าท่านได้ตรัสเอาไว้ "แค่เพียงตามดู แต่ไม่ตามไป" คุณก็จะได้เห็นบางอย่างซึ่งเป็นตัวบงการสำคัญ และมีอิทธิพลในการพูด คิดและทำ ของแต่ละชีวิตทันที และทำให้ดิฉันอยากจะเรียกสิ่งที่ได้นี้ว่า "ภูมิปัญญาของการมองเห็นตนเอง"

เมื่อใดที่จิตว่าง..หยุดการดิ้นรนเพราะแรงปรารถนา จิตจะมีพลังและมีประสิทธิภาพมากพอในการเข้าถึงความจริง มันจะทำให้พวกเราได้เห็นธรรมชาติของจิตและเห็นการทำงานอันแสนอัจฉริยะของมันในการปั่นหัวเรา ให้วิ่งวน วุ่นวาย อยู่ทุกเมื่อเชื่อวัน คำพูดที่ว่าสมาธิเป็นเหตุใก้ลให้เกิดปัญญา จึงครอบคลุมความหมายของการเข้าถึงอริยสัจจ์ หรือที่มาที่ไปของความทุกข์ที่ครอบงำจิตใจเรา ได้เห็นการเกิดขึ้น การจางคลาย และการสลัดคืนอยู่ตลอดเวลา..

ถ้าคุณสามารถหยุดคิดและเข้าใจ แล้วผ่อนคลายตัวเองให้เป็นเนื้อเดียวกันกับธรรมชาติ ยามที่ได้นิ่งสงบอยู่กับตัวเอง เมื่อนั้นคุณก็จะเริ่มมองเห็นความงามที่แสนเรียบง่าย แต่มีความมั่นคงหนักแน่นในการดำรงอยู่ของชีวิต..

"มีแต่คนที่สูญเสียดวงตาไปแล้วเท่านั้น..
ที่จะซาบซึ้งถึงคุณค่าของดวงตาของเรา.."

 

ขอบคุณคำแนะนำทุกท่านครับ ผมจะลองนำไปปฏิบัติ จะพยายามไม่บังคับจิตตัวเอง