ทุกข์ใจเหลือเกินโดนคนที่รักกันมานานหลอกลวง

ตอนนี้ดิฉันทุกข์ใจมาก ไม่รู้จะทำอย่างไรกับชีวิตดี มันหนักมากเกินที่จะรับได้
ดิฉันกับแฟนคบกันมานานมากสิปกว่าปี แต่ดิฉันไม่เคยไปพบครอบครัวเขาเลย เพราะปกติเค้าจะเป็นคนที่มีโลกส่วนตัวสูง ดิฉันจึงไม่ได้ใส่ใจอะไรนัก แต่เราก็มักจะพูดคุยถึงเรื่องครอบครัวของเขาอยู่เสมอ

ตลอดเวลาที่ผ่านมาดิฉันยอมรับว่าเขาเป็นคนดีมาก เป็นคนจิตใจดี ชอบทำบุญ ไม่กินเหล้า สูบบุหรี่ คอยดูแลดิฉันเป็นอย่างดี จนมา ระยะหลังเมื่อ 3-4 ปีที่ผ่านมาดิฉันมีความจำเป็นต้องมาทำธุรกิจที่ต่างจังหวัด ทำให้เราเจอกันน้อยลง แต่เราก็ยังคุยกันทุกวัน ดิฉันและเค้าต่างผลัดกันไปมาหากันทุกเดือน

เรื่องระหว่างเราฝ่ายครอบครัวดิฉันทราบเป็นอย่างดี ทุกคนรักเขามาก ครอบครัวดิฉันก็จะคอยถามไถ่ถึงครอบครัวเค้าเสมอ เขาก็จะบอกว่าครอบครัวเขาฝากขอบคุณที่ดูแลเขาเป็นอย่างดี เราต่างวางแผนอนาคตไว้ร่วมกัน แต่เขาให้เหตุผลกับดิฉันว่ายังไม่พร้อมเพราะยังมีหนี้สินอยู่ เพราะตอนนี้มีเขาเป็นเสาหลักของครอบครัว ตลอดเวลาที่คบกันมาดิฉันจึงพยายามช่วยเหลือเรื่องการเงินมาโดยตลอด โดยปิดไม่ให้ทางบ้านของดิฉันทราบ เพราะด้วยความเชื่อใจกันจึงไม่มีการทำสัญญาใดๆทั้งสิ้น

ทุกอย่างดำเนินผ่านมาด้วยดีมาตลอดจนกระทั่งเมื่อช่วงกลางเดือนมกราคาที่ผ่านมาเค้าก็ขาดการติดต่อ โทรไปก็ไม่ยอมรับ แต่เค้าก็ยังยอมติดต่อทางอีเมล เขาได้แต่บอกว่าเขามีปัญหาบางอย่างซึ่งดิฉันคงรับไม่ได้ เขายื้อมาเป็นเวลาเกือบเดือนดิฉัันจึงโทรไปที่บ้านเขาซึ่งก็มีผู้หญิงมารับสาย จากนั้นเขาก็มารับและบอกว่าเขามีครอบครัวแล้วจากนั้นก็วางสายไป

ดิฉันพยามติดต่อเขาทุกทาง ไปกรุงเทพเพื่อพบเขาแต่เขาก็พยายามหลบหน้า ดิฉันติดต่อเขาไม่ได้ แต่จากการพยายามสอบถามน้องชายเขาซึ่งใช้เบอร์โทรเก่าของเขาเมื่อนานมาแล้ว น้องเขาบอกว่าไม่เคยทราบเรื่องดิฉันมาก่อนและผู้ชายคนนั้นก็มีครอบครัวมาหลายปีและมีบุตรแล้ว. น้องเขาไม่ยอมตอบคำถามอะไรอีกทั้งสิ้นได้แต่บอกว่าต้องไปเคลียร์กันเอง เมื่อดิฉันไม่พบผู้ชายคนนั้นจึงต้องกลับต่างจังหวัดพร้อมกลับเมลไปบอกว่าดิฉันกลับแล้ว หลังจากนั้นอีกวันเขาก็โทรมาหาและบอกว่าเขาขอโทษ เขาไม่รู้จะบอกกับดิฉันอย่างไรดีจึงหลบหน้า เขาบอกว่าเขาต้องแต่งงานเพราะแม่เป็นคนจัดการและเขาไม่มีเจตนาจะหลอกลวงดิฉัน เราคุยกันไม่นานแต่ฟังดูเจตนาคือเขาต้องการให้ดิฉันออกไปจากชีวิตเค้า เขาขอให้ดิฉันเป็นเพื่อนกับเขา และบอกว่าให้เราห่างกันสักพัก โดยไม่ยอมบอกว่าจะจัดการกับเรื่องทั้งหมดอย่างไร

นับจากวันนั้นดิฉันพยายามติดต่อเค้าทุกทาง ทั้งเมล ทั้งโทรศัพท์แต่เขาไม่มีการตอบกลับเลย
จะให้ดิฉันทำใจได้อย่างไร จะเป็นเพื่อนได้อย่างไร ในเมื่อตลอดสิบกว่าปีที่ผ่านมามันไม่ใช่สถานะนี้ รอบตัวของดิฉันมีแต่เรื่องราวของเขา ดิฉันซื่อสัตย์กับเขามาตลอด มีเขาเพียงคนเดียวแม้แต่เพื่อนก็มีน้อยมาก เพราะทุกวันดิฉันจะมีแต่เขา เราคุยกันทุกวัน จนดิฉันคิดว่าดิฉันไม่ต้องการใครอีกแล้ว ดิฉันรู้สึกโง่เหลือเกินเพราะความเชื่อใจจึงไม่ได้คิดระแวง ดิฉันไม่อยากจะเชื่อว่าคนมีจิตใจธรรมมะจะทำแบบนี้ได้

ตอนนี้ดิฉันกลุ้มใจมากเพราะไม่รู้จะบอกทางบ้านอย่างไร ดิฉันอย่างจะเคลียร์เรื่องทุกอย่างอยากคุยกับเขาอยากรู้เหตุผลว่าเพราะอะไร อยากจะตัดใจ แต่ก็ทำไม่ได้เพราะเราผูกพันกันมานานเหลือเกิน อีกใจก็รู้สึกโกรธแค้นที่เขามีเจตนาหลอกลวงดิฉัน หลอกลวงครอบครัวดิฉัน
เขาแอบไปมีความครัวนานแล้วแต่ยังทำทุกอย่างเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ยังคงมาหาครอบครัวดิฉันอยู่ทุกเดือน ยังรับปากกับผู้ใหญ่ว่าอีกไม่เกิน 2ปี เราจะแต่งงานกัน ดิฉันนึกไม่ออกจริงๆว่าจิตใจเขาทำด้วยอะไร ดิฉันเสียใจเป็นทุกข์ กินไม่ได้ นอนไม่หลับ เหมือนตายทั้งเป็น ไม่คิดว่าเรื่องแบบนี้จะเกิดขึ้นกับตัวเอง

ตอนนี้ดิฉันไม่รู้จะจัดการกับชีวิตอย่างไร ไม่กล้าบอกใคร เก็บความทุกข์อยู่คนเดียว พยายามติดต่อผู้ชายคนนั้นเขาก็ทำเงียบเฉย เขาคงกลัวว่าดิฉันจะไปวุ่นวายกับครอบครัวเขา ดิฉันควรทำอย่างไรดี ควรโทรไปหาผู้หญิงของเขามั้ยถึงเรื่องราวที่เกิดขึ้น เพราะดิฉันคงทำใจไม่ได้เลยถ้าไม่รู้เหตุผลที่แท้จริง อีกอย่างดิฉันอยากให้เขาชดใช้เงินที่หยิบยืมไปทั้งหมด เพราะเขาโกหกมาตลอดว่าเป็นเรื่องของเรา แต่ที่จริงเพื่อครอบครัวของเขา อยากจะเอาผิดทางกฏหมาย ก็ไม่อยากให้เป็นเรื่องราวใหญ่โต ทั้งเจ็บทั้งอาย อีกอย่างก็ยังรักเขาไม่อยากให้เขาต้องเสียเชื่อเสียง ในเบื้องต้นดิฉันได้เมลบอกเขาเพื่อให้มาเจรจากันดีๆแต่ก็ยังเงียบเฉย เขาคงรู้ว่าดิฉันคงไม่กล้าทำร้ายเขา ดิฉันควรทำอย่างไรดี ตอนนี้ทุกข์ใจเหลือเกิน ไม่รู้จะจัดการอย่างไร ไม่รู้ว่าจะลืมเขาได้อย่างไร

 

อนิจจัง...รักหนอรัก ทำใจ เข้าใจ และยอมรับในการเปลี่ยนแปลงครั้งนี้เสียเถิด
คุณมากิก็ได้เมตตาแนะกล่าวไว้ควรยิ่งแล้ว สาธุ ด้วยครับ

รู้เร็วดีกว่ารู้ช้า เนิ่นนานไปจะยิ่งไร้ค่าและเสียผล
ลวงหลอกสักกี่หน ย่อมดีกว่า กลั้นกลืนฝืนทนจำจนทั้งชีวิต

อาจจะด้วยเหตุที่ว่า
ทั้งเราและเขาล้วนต่างมีกรรมที่ได้ร่วมกระทำเกี่ยวเนื่องกันมา
จึงขอได้โปรดเมตตา ให้อภัย อโหสิกรรมให้แก่กันเถิด
เข้าใจว่าสิบปี ไม่ใช่สิบวัน ที่ลืมลงได้ง่าย
แต่ทว่า... เราเองอยากจะจบสิ้นกันในชาตินี้เพียงชาติเดียว
หรือ อยากจะเวียนวนเช่นนี้ไปอีกสักสิบชาติ
จงประคับประคองตัวเอง ลุกขึ้นเถิด...
จากนี้ไป เราต้องหันมาให้เวลารักษาใจตัวเองแล้ว
เริ่มต้นใหม่กับชีวิตใหม่ เพื่อวันใหม่
พึงสร้างกรรมใหม่ให้เป็นกุศล ละเว้นจากอกุศลทั้งหมด ทั้งปวงเสีย

ขอเป็นกำลังใจและขอให้คุณจงผ่านพ้นความทุกข์นี้ในเร็ววันนะครับ

 

ใช่คะ ที่ผ่านมาดิฉันโง่เอง ผิดวิสัยของคนรักกัน เคยพูดเขาก็บ่ายเบี่ยงเฉไฉคุยเรื่องอื่นไป
เขาเป็นคนสุภาพ การศึกษาสูง หน้าที่การงานดี แต่การศึกษาทางโลกไม่ได้ช่วยให้จิตใจเขาสูงขึ้นเอง โทษตัวเองที่เหมือนคนตาบอด ตอนนี้ได้แต่พยายามทำใจ ทุกสิ่งคงเรียกกลับคืนมาไม่ได้ แต่มันยากเหลือเกินที่จะให้ผ่านพ้นไปในแต่ละวัน

 

เรื่องที่ผ่านไปแล้วคงไม่สามารถจะย้อนกลับไปแก้ไขอะไรอีก ถือเป็นบทเรียน ต่อไปจะได้ระมัดระวังและรอบคอบมากขึ้น เงินทองไม่เข้าใครออกใครเหมือนอ้อยเข้าปากช้าง ต้องยอมรับว่าเรื่องราวที่เกิดขึ้นอย่างน้อยเราก็มีส่วน

อย่างที่เขาบอกว่าถ้าไม่อยากเสียเพื่อนก็อย่าให้ยืมเงินกัน ถ้าจะให้ก็ถือว่าทำบุญ อย่าคาดหวังอะไรทุกอย่างไม่มีอะไรแน่นอน

 

เป็นกำลังใจให้นะคะ คนเราก็เป็นเช่นนี้แหละค่ะ รู้หน้าไม่รู้ใจ ตั้งต้นใหม่ เมื่อเวลาผ่านเลยไป จะขอบคุณประสบการณ์ที่สอนให้เราเข้มแข็งและผ่านมันมาได้ และจะตลกตัวเองว่าทำไมเวลานั้นใยเราทุกข์กับสิ่งที่ไร้ค่าได้ถึงเพียงนี้หนอ

 

เป้นกำลังใจให้แล้วกันนะครับ. ผมเอ็งก็ไม่เก่งด้วยเรื่องนี้55ตอนที่คุณจะเป็นจะตาย เขาก็ไม่มืสนใจคุณแล้ว. สนใจตัวเอ็งดีกว่าครับถือว่าเป็นเวรเป็นกรรมเราครับตอนนี้หมกเวรหมดกรรมแล้วครับ ตอนนี้คนรักของคุณไม่ต่างแก้วที่แตกไปแล้ว. แต่คุณก็พยายามเก็บเศษแก้วที่แตก มาทำให้ดีเหมือนเดิม ตอนที่คุณเก็บแก้วมาประกอบมันก็บาดคุณ. ถึงประกอบแล้วก็ไม่สามารถใช้ได้เหมือนเดิม. ทำที่เราทำได้คือทำใจ ครับนี้แหละจะทำให้เราเข้มแข็งครับ เป็นกำลังใจให้ครับ

 

เรื่องของน้องในความคิดพี่ พี่คิดว่าน้องยังโชคดีกว่าพี่มากมาย
เพราะยังไม่ถึงขั้นแต่งงาน แค่คนภายนอกและครอบครัวรับรู้ว่าเป็นแฟน และ
อนาคตจะแต่งงานกัน แค่นั้นเอง
แต่ของพี่เจ็บแรงกว่า แต่งงานได้ 3เดือนและมาอยู่กับเขา
มีผู้หญิงและเด็กเกือบ2ขวบ
มาแสดงตัวว่าเป็นลูกและเมีย เจ็บกว่าใหมคะ แต่งงานคนรู้ทั่วหมู่บ้าน
เสียใจมากมายอยากจะกลับบ้านก็กลับไม่ได้เพราะ เพิ่งจะแต่งงาน
กล้ำกลืนอยู่ด้วยความอดทนจนผู้หญิงคนนั้นเลิกไป แต่...ยังไม่จบนะ
อยู่มาประมาณ7ปี ก็เอาอีก ไปติดผู้หญิงอีก ขอร้องให้เลิก ก็บอกขอเวลา
จะพยายามเลิกให้ได้ เราก็คอยนะ รอเขาเลิกกัน รอแล้วรอเล่า ร้องให้
ทุกวัน ร้องให้ประมาณปีกว่าๆ(ถ้าเก็บน้ำตา คงได้หลายโอ่ง)อิอิ
คิดไปคิดมา เราจะทนเพื่ออะไร ทำไมเราต้องมาทนกับไอ้ผู้ชายคนนี้
ผู้ชายที่ไม่ซื่อกับเรา และอนาคตข้างหน้าจะมีอีกใหม
ใช่..การให้อภัยเป็นสิ่งดี แต่การให้ก็ต้องดูสันดานคนรับด้วย(ขออภัยแรงนิดหน่อย)
พี่ก็เลยไม่คิดจะทน ณ ปัจจุบันนี้ พี่ได้กลับมาอยู่กับพ่อแม่กว่า10ปีแล้วจ้า
เล่ามาซะยาว พี่อยากให้น้องรู้ว่า ความทุกข์น่ะ มีกันทุกคน มีมากหรือน้อย
อยากให้กำลังใจน้อง ขอให้น้องเข้มแข็ง ยังมีคนอื่นๆอีกที่รักเรา
หรีอ สักวันหนึ่งน้องอาจจะเจอคนที่ดีกว่าคนนี้ ก็ได้นะคะ สู้ๆๆเข็มแข็งไว้(f)

 

ขอบคุณคะสำหรับทุกกำลังใจคะ ใช่คะยังมีความโชคดีอยู่บ้างที่ยังไม่แต่งงาน แต่สิ่งที่ให้ไปมันมากมายเหลือเกิน ทุกอย่างมองไว้เพื่ออนาคตทุกอย่าง เราซื่อสัตย์กับเค้ามาตลอด เจอกันครั้งสุดท้ายยังคุยกันเรื่องอนาคต แต่ตอนนี้ทุกอย่างพังหมดแล้ว ทั้งชีวิตรอเค้ามาตลอด ต่อไปยังไม่รู้ชีวิตจะเป็นอย่างไร คงมีใครไม่ได้แล้วจริงๆ

 

เมื่อจะบอกทางบ้านก็พึงบอกความจริงให้ทราบจะได้ยุติความกังวลในเรื่องนี้ไปเปลาะหนึ่ง ..บางทีทางบ้านอาจยอมรับและเข้าใจได้ ในที่สุด..

ส่วนเรื่องของโจรในคราบบัณฑิตนี้ ท่านจขกท คงจะไม่ได้โอกาสที่จะทราบเหตุผลอะไรๆในการกระทำของเขาแน่ เพราะชื่อว่า"โจร"ย่อมมีปรกติ"ซ่อนเร้น แอบแฝง ปิดบัง หลบหลีก" ทั้งหากเขาจะพูดอะไรๆ ก็ไม่พ้นการโกหกหลอกลวงอันเป็นสันดานในหมู่โจรทั้งหลาย...

ท่านจขกท พึงทราบโดยความชัดเจนในอาการของโจรรายนี้ตามจริงว่า เขามิได้รักใคร่เสน่หาอะไร ในตัวท่านหรือในน้ำใจอันดีงามของท่านหรอก..เขาเพียงอาศัยความ"ใจดี"และซื่อของท่านเพื่อลวงเอาทรัพย์แลประโยชน์อื่นๆที่เขาสามารถตักตวงเอาจากท่านได้เท่านั้น....

พฤติกรรมของเขาย่อมประกาศชัดเจนกว่าการที่ท่านจะฟังถ้อยคำของเขาเป็นใหนๆ..บัดนี้ ท่านทราบชัดแล้วว่า คราบบัณฑิตที่ท่านเห็น เป็นเพียงชุดแฟนซีที่เขาสวมไว้หลอกท่านและครอบครัว...ท่านยังจะรักใคร่ใยดีโจรเช่นนี้เพื่อให้เขามาหลอกลวงท่านได้อีกละหรือ?..

ท่านพึงตัดใจเสียเถิดว่า ก็สิ่งนี้ที่ตนเองประสบนั้น แท้จริงแล้วมาด้วยบาปเก่าที่ท่านเองเคยได้ทำไว้ ทำนองเดียวกับที่โมฆะบุรุษนี้ทำแก่ท่านในปัจจุบัน..ในเวลานั้น ท่านเองร่าเริงบันเทิงยิ่งในพฤติกรรมลวงชนอื่นให้เขาเข้าถึงความทุกข์คับแค้นใจเสียใจเสียทรัพย์เช่นกัน บัดนี้ผลกรรมนั้นได้ปัจจัยประชุมพร้อม จึงมาส่งผลให้ได้รับ ท่านแม้ไม่ปรารถนาจะรับ ก็ไม่อาจหลีกเลี่ยงได้ เพราะบุคคลทำกรรมแล้ว ย่อมได้รับผลตรงตามเจตนาที่ทำไว้แล้ว นี้คือกฏในธรรมชาติที่มีอยู่....

ส่วนชายใจพาลคนนี้ จะได้ถึงฐานะเช่นเดียวกับท่านในภายหน้า เมื่อปัจจัยแก่ผลบาปประชุมพร้อม เขาคงจะจำไม่ได้ว่าเคยก่อบาปกรรมอย่างไรมา และจะรำพันโศกว่า...เหตุไรหนอ ข้าพเจ้าจึงต้องพบประสบเรื่องเลวร้ายเช่นนี้....

ท่านจขกท พึงปลงวาง ยอมรับว่า เพราะบาปเก่าตนทำมาจึงต้องได้รับผลเช่นนี้ ย่อมลดความกระสับกระส่ายลงไปได้บ้าง แล้วประคับประคองสติให้เกิดขึ้น นึกสมาทานศีลให้ตั้งมั่นคง เจริญกุศลต่างๆตามควรยุติความอาฆาตพยาบาทในใจอันจะเป็นเครื่องจูงตนลงต่ำ ตั้งใจที่จะไม่คิดถึงสิ่งที่ผ่านมา ไม่ปรักปรำตนอะไรๆให้เกิดท้อแท้ทุกข์ระทมขมขื่นไม่สิ้นสุด ...เข้าใจยอมรับได้ว่า คนทุกคนในโลก ที่ไม่เคยผิดพลาดพลั้งนั้น"ไม่มีเลย.."เราเองก็เช่นกัน ให้อภัยตนเองเป็น เมื่ออภัยตนเองได้ ต่อไปจะอภัยคนอื่นที่เบียดเบียยตนได้เช่นกัน..และจำประสบการณ์นี้ไว้เป็นบทเรียนต่อไป ย่อมได้ประโยชน์ด้วยดี...

เราจะเสียอะไรๆก็ยังไม่เป็นอะไรนัก แต่ถ้า"ใจเสีย"หายไปแล้ว ก็จะเสียทั้งหมด จะมีสภาพเหมือนคนตายที่ยังหายใจได้อยู่เท่านั้น...สมควรละหรือ?..คุ้มใหมกับการได้เกิดเป็นคน ด้วยบุญเก่าอันดีแต่เพียงเพราะรับผลของบาปเก่าที่ทำให้ถึงทุกข์จึงถึงกับปล่อยใจให้ตกหล่นจมหายไปกับทุกข์ ไม่คิดดิ้นรนขวนขวายทวนกระแสบาป ปล่อยตนลอยไปกับบาป เพียงเพื่อจะได้ชื่อว่า "มา
สว่าง แต่จะไปมืด"..คุ้มหรือ?..

เวลานี้ เป็นโอกาสดีที่ท่านจขกท จะหันไปพึ่งพระรัตนตรัย ใส่ใจสดับพระธรรมของพระพุทธเจ้าด้วยดี..ย่อมได้ปัญญา เพื่อกำจัดปัดเป่าทุกข์ของตนได้แม้ในปัจจุปัน ท่านจะไม่พิไรรำพันต่อไปเพราะทราบเหตุผล ต่างๆที่เกิดกับตนได้อย่างแท้จริง..ท่านจะได้เครื่องคุ้มครองป้องกันตนจากความหลงทั้งปวง..สามารถแก้ไขวิกฤติที่เกิดแก่ตนด้วยความแยบคาย มีตนพึ่งตนเองได้ในทุกโอกาส..ท่านย่อมเข้าถึงทางอันเกษมปลอดภัยอย่างยิ่ง ที่ท่านไม่อาจได้มาโดยวิธีอื่น...ท่านจะเข้าใจว่า แม้จะทุกข์ปางตายเวลานี้ แต่ทุกข์นี้จะไม่ตั้งอยู่ตลอดไป เพราะธรรมทั้งหลายล้วนต้องดับไปในที่สุด บางที ในไม่ช้า ท่านอาจพบว่า สิ่งที่เกิดขึ้นนี้ไม่ใช่เรื่องใหญ่โตอะไร ท่านเองขยายภาพเล็กๆนี้เองด้วยอำนาจกิเลสคือมานะ...ในตอนนั้น ท่านพึงทราบว่า ปัญญานั่นเองที่มาทำหน้าที่ชี้ภาพจริงให้ท่านเห็น ท่านจะเบาเพราะปลงได้อย่างแท้จริง จะไม่หวั่นไหวแม้กับปัญหาที่ใหญ่โตกว่านี้สักร้อยพันเท่า...

ข้าพเจ้าขอเรียนเชิญท่านมาพิสูจน์อานุภาพอันน่าอัศจรรย์ของพระพุทธธรรมด้วยตนเอง นะครับ...

 

เสียใจนั้นเป็นธรรมดา เขายังคงอยู่กับคุณเพราะอาจจะหลอกลวงจริงหรือเกรงใจก็ได้เนื่องจากคบมานาน แต่วันหนึ่งคุณก็ต้องรู้ เมื่อรู้แล้วเขาตัดสินใจเลิกกับคุณมันก็ต้องเป็นเช่นนี้เพราะครอบครัวของเขาย่อมสำคัญที่สุด ถ้าคุณไปแย่งเขาก็ผิดศีลหนักเข้าไปอีก คุณบอกเขาไปตรงๆว่าควรใช้หนี้ให้คุณจะมากหรือน้อยผ่อนเอาก็ได้ เราทำหน้าที่ช่วยเหลือกันได้ดีที่สุดแล้ว เขาก็ควรจะระลึกถึงบ้าง อย่าพูดด้วยความโมโห โทสะมันจะมา จะฆ่ากันได้ง่ายๆ จากนั้นจุดเปลี่ยนนี้คุณก็เอามาพิจารณาทางธรรมว่าทุกสิ่งไม่เที่ยงที่ใดมีรักที่นั่นมีทุกข์ ทำได้คุณก็ผ่านทำไม่ได้คุณก็ต้องทำ แผ่เมตตาให้เขาไป ถ้าผู้ใหญ่ถามก็บอกไปว่าเขามีปัญหาเรื่องการเงินมาก แค่นี้ผู้ใหญ่เขาจะเข้าใจ คนขี้โกงสิที่ควรจะจิตตก เราไม่ผิดกรุณาใช้ชีวิตในทางธรรม ทางที่ดี คิดมากไปนอกจากเสียใจแล้วยังอาจจะไปเกิดในอบายภูมิอีก(จิตตก) บททดสอบน่ะมันพร้อมจะเข้ามาเสมอในชีวิตแหละ คิดหาทางออกโดยใช้ปัญญาเถอะ

 

ขอเป็นกำลังใจให้คุณร้อยธรรมนะครับ ไม่ว่าผลกรรมใดๆที่ได้ทำกันมาก็ได้ผ่านไปแล้ว เราได้ชดใช้ให้กับเขาไปแล้ว อโหสิให้เขาเถอะครับ ทุกข์ไปคนที่เจ็บคือเราเองมิใช่ใครหรอก...

ที่ผมพูดเช่นนี้ เพราะผมก็เจอเหตุการณ์มาที่ไม่ต่างอะไรจากคุณร้อยธรรมมากมายครับ
แต่ของผมคบกับคนๆนั้นมาเกือบสองปี เพิ่งจะรู้เมื่อต้นเดือนนี่เองครับว่าเขามีครอบครัวมีลูกแล้ว ผมทำอะไรไม่ได้ นอกจากเป็นฝ่ายยอมออกมาเอง แม้ว่ามันเจ็บ แต่ขอเจ็บที่ตัวผมเองครับ และผมก็รู้สึกผิดเหลือเกินที่มารู้ทีหลังว่าเราผิดศีลข้อ 3 โดยที่เราไม่รู้ตัว

ผมเฝ้าแต่ขออโหสิกรรมกับกรรมที่ผมได้ทำ แม้ว่าจะไม่รู้ตัว แต่เรารู้ว่ามันผิดเราก็รู้สึกผิดน่ะครับ

ผมขอเป็นกำลังใจให้นะครับ

ที่ใดมีรัก ที่นั่นมีทุกข์ ใจขื่นขม ระทมชั่วนิรันดร์...

 

ผมขอแสดงความเสียใจในสิ่งที่คุณต้องพานพบเจอด้วยนะครับ จากวันนี้ไปผมอยากให้คุณเจริญระลึกในใจและปฏิบัติดังนี้นะครับอาจจะเป็นขั้นตอนที่ยาวหน่อยแต่ถ้าคุณทำได้ ความสุขจะอยู่ที่คุณครับ

1. ความทุกข์ทั้งกายและใจของคุณนั้นเกิดมาจากความผิดหวังใช่ไหมครับ
2. ความผิดหวังของคุณนั้นเกิดจาก..ใจคุณนั้นมองว่าเขาคือผู้ร่วมหอลงโรงร่วมชีวิตด้วยกันจริงแท้แน่นอน
3. ความคิดนั้นของคุณนั่นเกิดมาจาก..เพราะคุณพอใจใคร่ได้ยินดีในตัวเข้าไว้มาก จึงทำให้เกิดความสุขกาย-สุขใจเมื่อได้อยู่กับเขา
4. เมื่อคุณมีความสุขเมื่ออยู่กับเขา ก็ทำให้คุณเกิดเป็นความสำคัญมั่นหมายของใจเอาไว้ว่า..คนนี้คือคนความสุข คือคนที่คุณต้องการ คือคนที่ค้นหามานานจะขาดไปเสียมิได้
5. เมื่อสำคัญมั่นหมายไว้ใจในอย่างนี้ ก็ทำให้คุณเกิดความปารถนาใคร่ได้ยินดีในตัวเขา ตั้งความหวังปารถนาทะยานอยากต้องการเขาเป็นอย่างมากจนคิดว่าขาดเขาไม่ได้
6. เมื่อคุณปารถนาในตัวเขาไว้แล้ว แต่มันไม่เป็นไปตามที่ใจคุณปารถนานั้น คุณก็เป็นทุกข์ ทุกข์เพราะความผิกหวังดังนี้
7. พระพุทธเจ้าจึงตรัสไว้ว่า "ยัมปิจฉังนะละภะติตัมปิทุกขัง ปารถนาสิ่งใดไม่ได้สิ่งนั้น นั่นก็เป็นทุกข์"
8. คุณจึงควรละความปารถนานั้นๆไปเสีย ยอมรับความจริงในสัจธรรมที่ว่า คนเรามีความเป็นพรัดพรากเป็นที่สุดไม่อาจจะล่วงพ้นสิ่งนี้ไปใด เราต้องพรัดพรากจากคน สัตว์ สิ่งของใดๆที่รักที่จำเริญใจทั้งสิ้นนี้ไป ไม่ด้วยกาลเวลา สิ่งแวดล้อม ก็เป็นที่การดูแลรักษา หรือ สภาวะธรรมใดๆของสิ่งนั้นนั่นเอง นี่พระพุทธเจ้าจึงตรัสว่า ทุกสิ่งทุกอย่างเป็นของไม่เที่ยง ด้วยประการฉะนี้ มีเกิด มีตั้งอยู่ สุดท้ายก็ต้องสูญสลายและดับไปด้วยประการข้างต้นนี้
9. สิ่งที่ไม่เที่ยงเหล่านี้ทำให้คุณเกิดความทุกข์มากใช่ไหมครับ
- ทุกข์เพราะความไม่สมปารถนาใคร่ได้ยินดี
- ทุกข์เพราะความพรักพรากจากสิ่งของอันเป็นที่รักที่จำเริญใจทั้งสิ้นนี้ไป
- ทุกข์เพราะประสบกับสิ่งอันไม่เป็นที่รัก-ที่พอใจ-ที่คุณไม่ใคร่ได้ยินดีจากสิ่งที่คุณให้ความสำคัญมั่นหมายเอาไว้ในใจทั้งหมดเกี่ยวกับเขา
- ทุกข์เพราะสิ่งที่คุณพอใจยินดีปารถนาใครได้นั้นมันไม่เที่ยง ไม่เป็นจริง ไม่คงอยู่ มีความสุญสลายดับไป
10. เมื่อรู้ด้วยประการฉะนี้แล้ว คุณจงอย่าหวังปารถนาในสิ่งใดๆที่ไม่ใช่เรา ไม่ใช่ของเรา
- เมื่อเขาไม่ใช่เราและไม่ใช่ของเรา ก็ไม่ควรไปให้ความสำคัญในตัวเขา ยิ่งสำคัญมากก็ยิ่งทุกข์มาก ดังนั้นจงละความสำคัญมะัั่นหมายนั้นๆไปเสีย
- โดยพึงเจริญในใจว่าเราไม่ควรเอาความสุขสำเร็จใดๆของเราไปผูกขึ้นไว้กับเขา เพราะมันจะมีแต่ความทุกข์และทุกข์เท่านั้น ปล่อยใจเราให้เป็นอิสระสุขจากเขาออกเสียอย่าไปผูกความสุขไว้กับเอาอีกเลย
- ด้วยใจที่รู้ว่าตอนนี้เราควรละมันไปเสีย ควรปล่อยเขาไปเสีย เพราะเราไม่อาจไปยื้อบังคับสิ่งไรๆทั้งหมดบนโลกนี้ให้เป็นไปดั่งที่ใจเราต้องการได้ เพราะมันไม่มีตัวตนอันที่เราจะบังคับ ยื้อหยุด ฉุดรั้งให้มันเป็นดั่งใจเราปารถนาได้
- สิ่งไรที่มันสูญสลายไปแล้ว มันไม่มีทางจะหวนย้อนคืนมาได้ เราควรละมันไปเสีย
- เขามีวิถีชีวิตความเป็นอยู่ของเขาอยู่แล้ว แม้เราสามารถขังเขาไว้ได้ทั้งเราและเขาก็มีแต่ความทุกข์กายและใจ ไม่มีความสุขใดๆทั้งสิ้น เราแค่ยืมเขามาใช้ ยืมเขามาเสพย์อารมณ์ชั่วคราว เมื่อถึงเวลาก็ต้องส่งคืนเขากลับไปในที่ๆเขาควรจะอยู่ควรจะเป็น
- เมื่อเขามีลูกแล้วเราก็ไม่ควรไปผูกใจใดๆกับเขาอีก ควรให้ครอบครัวของเขาอยู่กันพร้อมหน้าเป็นสุขเสีย เด็กไม่มีความผิดใดๆจากสิ่งที่ผู้่ใหญ่ทำ อย่าให้เด็กต้องมาแบกรับความผิดใดๆนั้นเลย คุณลองมองย้อนดูโดยเอาใจของเด็กคนนั้นมาใส่ใจคุณนะครับว่า ตอนที่คุณยังเด็กคุณต้องอยากมีชีวิตที่ดีงามมีความสุจ มีพ่อ มีแม่ ครอบครัวพร้อมหน้ากันใช่ไหมครับ คุณจะยอมให้พ่อของตนไปมีผู้หญิงอื่นนอกจากแม่คุณไหม ย่อมไม่ต้องการใช่ไหมครับ เมื่อรู้อย่างนั้นคุณก็คิดเสียว่าเราละความผูกใจใดๆต่อเขาไปเพื่อเป็นทานให้แก่เด็กน้อยๆคนนั้น เพื่อให้เขาได้มีชีวิตที่ดีงามมีสุขครบหน้ากันทั้งครอบครัว
- เมื่อคุณคิดได้อย่างนี้และเอื้ออนุเคราะห์ให้เด็กตัวน้อยๆไปเป็นทาน นี่คุณก็เป็นคนที่ประเสริฐมากแล้วนะครับ เป็นคนที่ควรแก่การเคารพนอบน้อม เทวดาก็รักษา เพราะคนทั่วไปมักจะเห็นแก่ตัวเห็นแก่ได้ไม่สนใจใส่ใจคนอื่นแม้เขาจะลำบากเพียงใด
- เหมือนที่ผู้ชายคนนั้นได้ทำกับคุณ เขาทำแค่เพื่อให้เขาได้เสพย์สมอารมณ์ที่ใจเขาปารถนาใคร่ได้พอใจยืนดี โดยไม่ใส่ใจว่าคุณจะเป็นจะตาย เมื่อคุณรู้ว่าสิ่งที่เขาทำนั้นมันไม่ดีทำให้คนอื่นทุกข์เพียงใดคุณก็ควรละความผูกใจใดๆในเขานั้นไปเสียแล้วก็อย่าไปทำอย่างนี้กับใครๆ คิดเสียว่าเขามาทำให้รู้รับรู้ว่าสิ่งนี้มันทำให้คนอื่นทุกข์ทรมานเพียงใด เพื่อให้คุณได้เห็นธรรมและไม่กระทำสิ่งไม่ดีอย่างนั้น
- ลองคิดดูสิครับ หากคุณมีสามีและลูกแล้ว คุณต้องการให้สามีคุณไปอยู่กับคนอื่นหรือไำม่ ก็คงไม่ต้องการใช่ไหมครับ เมื่อเป็นเช่นนั้นคุณก็คิดเสียว่าให้ทานเมียเขาไปเพื่อจะได้มีครอบครัวที่ดีครบพร้อม พ่อ แม่ ลูก ไปเสีย
- ละความติดข้องใจใดๆในเขาไปเสีย ด้วยพิจารณาตามจริงว่า หากเราติดข้องใจและผูกใจใดๆในเขาไป มันก็มีแต่ความทุกข์เท่านั้น มันหาประโยชน์ใดๆไม่ได้เลย เขาไม่มีค่าพอที่เราจะใส่ใจให้ความสำคัญมั่นหมายใดๆแก่ใจ
- สิ่งไรๆที่ไม่ใช่เรา-ไม่ใช่ของเรา มันไม่มีค่าไม่มีประโยชน์สุขใดๆนอกจากทุกข์ ละความสำคัญ-ความติดข้องใจ ความผูกใจใดๆในตัวเขาไปเสีย เราจักไม่ทุกข์อีก

** เมื่อคุณเจริญในใจไว้และปฏิบัติทาง กาย วาจา ใจได้อย่างนี้ตามข้อที่ 1-10 แล้ว..จิตคุณแม้จะยังขุ่นมัวใจ ฝืนใจอยู่ แต่มันก็จะสงบขึ้นและปล่อยวางมากขึ้น จนถึงสงบไม่ทุกข์อีกเมื่อคุณยอมรับความจริงในสัจธรรมทั้งสิ้นนี้ไปได้และเจริญในใจอย่างนี้อยู่เนืองๆ เห็นตามจริงว่า ทุกสิ่งทุกอย่างบนโลกนี้ไม่เที่ยง ไม่มีตัวตน ไม่ใช่เรา ไม่ใช่ของเรา มันเป็นทุกข์หาประโยชน์สุขใดๆไม่ได้เลย เมื่อเห็นดังนี้แม้แต่เรื่องเงินนั้นคุณก็จะไม่ผูกใจใดๆอีกด้วย แล้วทุกข์ในเรื่องเงินที่ถูกยืมหรือหลอกใดๆก็จะหมดไป
** แต่ถ้าหากคุณยิ่งปารถนาจะได้เงินคืนมากเท่าไหร่ เมื่อหากมันไม่เป็นไปตามที่คุณต้องการคุณก็จะยิ่งทุกข์มากขึ้น และ ยิ่งตรึกนึกถึงเขามากขึ้นอีกหลายเท่า ดังนั้นลองพิจารณราดูนะครับว่าจะดำเนินการใดๆต่อเรื่องเงิน การทวงคืนนั้นไม่ผิดแต่ก็ต้องเผื่อใจสำหรับความผิดหวังไว้ด้วยจะได้ทุกข์น้อยลงครับ

** แนวทางการเข้าอุเบกขาของผมนั้นเป็นแนวทางเบื้องต้นในการตามดูให้เห็นวิราคะ คือ ความสำรอกจิตจากความติดใจยินดีได้เพราะเห็นอนิจจะคือไม่เที่ยง
** หากว่าคุณอยากจะเจริญเมตตาให้แก่เขา ลองดูตาม Link นี้ครับจะช่วยเกื้อหนุนในการมีใจกลางๆไม่ติดข้องใจใดๆในเขามากขึ้นครับเป็นการเจริญในเมตตาพรหมวิหาร๔ เบื้องต้นน่ะครับเพื่อเป็นจุดเริ่มต้นในการเข้าถึงเมตตาเจโตวิมุตติครับ

วิธีการเจริญเมตตาจิตในการสวดมนต์แผ่เมตตาให้แก่บุคคลทั้งหลาย


อุเบกขา 10 ประเภท

1. ฉฬงฺคุเปกขา อุเบกขาประกอบด้วย องค์ 6 คือ การวางเฉยในอายตนะทั้ง 6
2. พฺรหฺมวิหารุเปกฺขา อุเบกขาในพรหมวิหาร
3. โพชฺฌงฺคุเปกฺขา อุเบกขาในโพชฌงค์ คือ อุเบกขาซึ่งอิงวิราคะ อิงวิเวก
4. วิริยุเปกฺขา อุเบกขาใน วิริยะ คือ ทางสายกลางในการทำความ เพียร ไม่หย่อนเกินไป ไม่ตึงเกินไป
5. สงฺขารุเปกขา อุเบกขาในสังขาร คือการไม่ยึดมั่น ถือมั่นในขันธ์ 5
6. เวทนูเปกฺขา อุเบกขาในเวทนา ไม่ใช่ทุกข์ ไม่ใช่สุข
7. วิปสฺสนูเปกขา อุเบกขาในวิปัสสนา อันเกิดจากเห็นอนิจจัง ทุกขัง อนัตตา
8. ตตฺรมชูฌตฺตุเปกขา อุเบกขาในเจตสิก หรืออุเบกขา ที่ยังธรรมทั้งหลาย ที่เกิดพร้อมกันให้เป็นไปเสมอกัน
9. ฌานุเปกฺขา อุเบกขาในฌาน
10. ปาริสุทฺธุเปกฺขา อุเบกขาบริสุทธิ์จากข้าศึก คือมีสติบริสุทธิ์ เพราะอุเบกขา

 

โชคดีมาก ๆ ที่ไม่ได้มีลูกกับเขา
เขาหนีไปก็แสดงว่าคุณหมดเวรหมดกรรมแล้ว
ควรจะดีใจกับอิสระที่ได้รับ

 

เป็นกำลังใจให้ค่ะ

ที่แท้คุณพ้นบ่วงบาป ไปบ่วง ๑ แล้ว
ขึนเค้าหลอกเราต่อ อีก ๑๐ ปี เราคงหมดมากกว่านี้อีก
แล้วเราก็จะแก่เกินแกง เอ้ยเกินหา แฟนใหม่น่ะค่ะ

เรื่องราวเหตุการ์ณบางอย่าง ดูเผินๆ มันก็ร้าย แต่อาจมีข้อดีซุกซ่อน อยู่นะคะ

รักษาสุขภาพ แต่งตัวสวยๆ อยู่กะเพื่อน โทรหา แม่ บ่อยๆ บังคับเอ้ย ชวนพ่อให้ทำบุญเผื่อลูกหน่อย ลูกมันซวย(อันนี้อีฉันทำบ่อยเวลาซวย ๕๕๕๕ ก็พ่อกะแม่ทำบุญขึ้น)

แล้วไม่ต้องอายมาก ก็เราไม่ผิด
ขอให้มีความสุข ทำใจได้โดยไวนะคะ

 

ขอบคุณสำหรับทุกกำลังใจ ทุกแนวทาง การเตือนสติ พยายามจะก้าวผ่านมันไปให้ได้คะ
พยายามจะอโหสิกรรมให้กับสิ่งที่เกิดขึ้น พยายามจะเป็นคนใหม่ในเร็ววัน ขอบคุณจริงๆคะ

 

ตอบได้ใจจริงๆ

 

เมฆหมอกผ่านมา เดี๋ยวก็ผ่านไป

อยากให้เสียใจ อยากให้ร้องให้ ให้เอาออกมาให้หมด

หมดแล้วก็ปรับใจ ปรับจิตใหม่

ไม่ต้องกังวลหรือคิดถึงฝ่ายชาย บาปที่เขาก่อไว้ เขาก็ย่อมต้องรับเอง

คิดในแง่ดี คุณพายเรือไปในทะเล เรือล่ม แต่ที่รอดเพราะติดเกาะนานไปหน่อยแค่นั้นเอง

ตอนนี้คุณก็ได้กลับเข้าฝั่งแล้ว รอเวลาพักฟื้นร่างกาย ไม่นานก็ดีคงเดิม
ที่เหลืออยู่ก็เป็นบาดแผลที่อยู่ในใจ ที่อาจจะใช้เวลานานกว่า

ก็ขอเอาใจช่วยคุณให้พ้น ให้ผ่านสภาวะนั้นให้ได้ครับ

 

เป็นกำลังใจให้อีกคนนะคะ สิ่งร้ายๆผ่านไปแล้ว วันข้างหน้าขอให้เจอสิ่งที่ดีๆ สู้ๆคะ