นั่งสมาธิแล้วมีความสงสัยว่าต้องทำอย่างไรต่อไป

ถามว่า ผมนั่งสมาธิกำหนดลมหายใจภาวนา พุท หายใจออกภาวนา โธ สักพักนึงมีความรู้สึกว่าหลับไป และตื่นขึ้นมาโดยมีความรู้สึกว่า ลมหายใจไม่มี คำภาวนาพุทโธ ไม่มี มีความสุขประมาณว่าตั้งแต่เกิดมาในโลกนี้ ไม่เคยมีความสุขแบบนี้มาก่อน หลังจากนั้น ผมไม่ต้องนั่งสมาธิ ก็จะทำอาการที่ว่านี้ได้ แต่ต้องหลับตา ผมเคยทำบนรถเมล์ ในห้องนั่งเล่น ที่วิทยาลัย ไม่ว่าจะอยู่ในท่าไหนถ้าผมหลับตา ผมจะทำอาการแบบนั้นได้ โดยไม่ต้องภาวนา พุทโธ มันจะมีความสุขและไม่ได้ยินเสียงอะไรเลย ไม่มีร่างกาย ไม่มีลมหายใจ แต่ปัญหาของผมคือมีอยู่วันหนึ่งผมนั่งหลับตาไปได้ไม่นาน ผมได้ยินเสียงเรียกตัวผมเอง มันดังมาก ผมตกใจผมกระโดดลุกขึ้นยืนทั่ง ๆ ที่อยุ่ในอาการที่หลับตาอยู่ ผมมีอาการใจสั่น ตัวสัน เดินเซ ๆ หลังจากนั้นผมมีอาการปวดศรีษะ และมีอาการแบบว่า ผมมองเห็นตัวเองแบบ ไม่ต้องหลับตา ผมมองเห็นร่างกายของตัวเองเปลี่ยนไปคือ ดูมือ แขน ขา เหมือนกับว่ามันเป็นสิ่งแปลกปลอมอะไรสักอย่างที่ไม่ใช่แขน ขา ของผม ดุร่างกายของผมเหมือนมองเห็นคนแปลกหน้า ไม่เคยรู้จักมาก่อน ผมพยายามหลับตากำหนดลมหายใจใหม่ แต่ทำไม่ได้เหมือนเดิมแล้วครับ ไม่ทราบว่าจะทำอย่างไรดี ตอนนี้ผมอาศัยการฟังธรรมะแล้วคิดตาม แต่ฟังไปรุ้บ้าง หลับไปบ้าง แต่ไม่รู้จะทำอย่างไรต่อไปครับ

 

ต้องรีบเอาวิปัสสนาเข้ามาฝึก
เวลาฝึกสมถภาวนา จิตมันอาจจะมีความหวือหวาเข้ามา เราต้องรีบเอาวิปัสสนาคลุมเลย พิจารณาขันธ์ พิจารณาร่างกายว่าเป็นของไม่เที่ยง ชีวิตเกิดมาเป็นทุกข์ครับ ไม่งั้นจิตจะฟุ้ง