พระมีเมียได้ ?

ขอบคุณค่ะ เพิ่งทราบกุศโลบายที่แท้จริงวันนี้เอง เหตุใด พระจีน-พระญี่ปุ่นถึงมีเมียได้ แต่ทีแรกคิดไปว่า เป็นเพราะต้องการเพิ่มจำนวนประชากรในประเทศ แบบว่าคนในประเทศตายเยอะอะไรทำนองนี้ เพิ่มจำนวนประชากร เพื่อจะได้มีคนสืบทอดศาสนา แต่ที่ไหนได้เพราะจะได้สอนธรรมะให้คนใกล้ตัวนี่เอง... สาธุ

 

ที่จริงเรื่องราวนี้ ได้เคยคุยกับทางพระมหายานนิกายจีนด้วยเช่นกันครับ เขาเล่าว่ามีตำนาน เรื่องของท่านกุมารชีพ ซึ่งได้เดินทางไปเผยแผ่พระศาสนาในประเทศจีน ด้วยความที่ท่านเป็นคนอินเดีย และมีความเก่งอย่างมาก ทั้งด้านภาษาสันสกฤต-บาลี และจีน สามารถแสดงธรรมที่ไพเราะ ลึกซึ้ง ถูกต้องตามอักขระวิธีต่างๆ ของทางจีน ทางจักรพรรดิจีนจึงได้ขอให้ท่านมีเชื้อที่เก่งๆไว้บ้าง เพื่อให้เป็นประโยชน์แก่ประเทศชาติ แต่ท่านไม่ยอม ท่านโดนบังคับด้วยหลากหลายวิธี แต่สุดท้าย จำไม่ได้ว่าท่านถูกบังคับด้วยวิธีใด ท่านจึงยอมที่จะมีเมีย แต่ท่านก็ได้กล่าวคำสัตย์ไว้ว่า ด้วยการที่ท่านมีเมียมีลูกนั้น หาได้เป็นความตั้งใจของท่าน แต่เป็นไปด้วยบังคับ ด้วยความสัตย์อันนี้ ขอให้ลิ้นของข้าพเจ้าอย่าได้โดยไหม้ไฟ หลังจากนั้น เมื่อท่านมรณภาพ ก็ได้รับการฌาปนกิจ ซึ่งก็ปรากฏว่าลิ้นของท่านไม่ไหม้ไฟ ตามที่ท่านประกาศไว้ ทางพุทธศาสนิกชนจีนเองก็เคารพท่านมาก เพราะท่านเองก็เป็นผู้หนึ่งที่แปลพระสูตรสำคัญๆ ของทางมหายานเป็นภาษาจีนไว้มากมาย ไม่ว่าจะเป็นปรัชญาปารมิตาสูตร ซึ่งเป็นพระสูตรใหญ่ เป็นพระสูตรที่กล่าวถึงการสนทนาธรรมระหว่าง พระศาสดา และท่านสุภูติ องค์อรหันตเถรเจ้า ว่ากันด้วยเรื่องของสุญญตา เรื่องอนัตตา นอกจากนี้ยังมีพระสูตรเรื่องอื่นๆ อีกมากมาย จึงถือได้ว่าท่านเป็นอัญมณีท่านหนึ่งของพระศาสนา ที่ช่วยประดิษฐานพระศาสนาให้มั่นคงในประเทศจีนในเวลาต่อมา

 

กามฉันทะ แปลว่า ความพอใจในกาม เป็นนิวรณ์ข้อแรกเลย นิวรณ์ แปลว่า เครื่องห้าม หรือ เครื่องกั้น ในที่นี้หมายถึง เครื่องกั้นจิต มิให้บรรลุถึงธรรม ที่สูงขึ้นไป ....

 

ตอบคำถามคุณ Bunlert ครับ เรื่องนิกายเซ็น ถูกไม่ถูกต้องอย่างไร ก็ขอน้อมรับไว้

สำหรับประวัติของนิกายเซ็นนั้น ตามประวัติเขาเล่าว่า สมัยหนึ่งในที่ประชุมสงฆ์ ที่เชตวันวิหาร เมืองสาวัตถี พระผู้มีพระภาคเจ้า ทรงเป็นประธานในที่ประชุมสงฆ์ แต่ไม่ตรัสอะไรมีเพียงทรงถือดอกบัวอยู่ในพระหัตถ์ แล้วทรงแย้มพระโอษฐ์ ในที่ประชุมสงฆ์นั้น ไม่มีผู้ใดเข้าใจความหมาย แต่ว่ามีเพียงพระมหากัสสปะ เท่านั้นที่เข้าใจความหมายนั้น(ซึ่งทางอาจารย์ทั้งหลายก็ยังไม่มีใครที่กล่าวว่า พระพุทธองค์ทรงแสดงธรรมในความหมายประการใด เท่าที่สืบค้น) ดังนั้นทางนิกายเซ็นถือเอาพระมหากัสสปะ เป็นปรมาจารย์สายนี้เป็นองค์แรก ถือเป็นสังฆนายกองค์แรกของนิกาย ต่อจากนั้นเป็นพระอานนท์ และมีพระเถรานุเถระอีกหลายท่าน องค์สุดท้ายมาจบที่ท่านเว่ยหลาง หรือทางจีนจะรู้จักกันในนามของ ท่านหลักโจ้ว (สังฆนายกองค์ที่ 6 ของประเทศจีน นับองค์แรกคือท่านฮุ่ยเข่อ มาจบลงที่ท่านเว่ยหลาง) โดยการสืบทอดอาจารย์ทางสายนี้นับตั้งแต่พระมหากัสสปะ จนถึงท่านเว่ยหลางนั้น จะต้องมีสัญญลักษณ์คือ บาตร และจีวร ซึ่งในสมัยของท่านเว่ยหลางสืบตำแหน่ง ท่านเห็นว่า เป็นเหตุให้คนต้องประหัตประหารกันเพื่อแย่งตำแหน่งนี้ ท่านเลยให้ทำลายทิ้งทั้งหมดและยุติการสืบทอดวิธีนี้

หลักการสำคัญของนิกายนี้คือ การเรียนรู้ด้วยจิต พิจารณาจากจิต การถ่ายทอดทางจิต ดังนั้นนิกายนี้จะไม่สนใจพิธีกรรมมากนัก มีพอที่จะรักษาความเป็นสถาบันสงฆ์ไว้เช่น การทำสังฆกรรม การสวดมนต์ การบิณฑบาตร การทำปาฏิโมกข์ เป็นต้น ไม่มีการทำการสวดมนต์เพื่อไล่ผี หรือการสะเดาะเคราะห์ แต่ให้ถือธรรมเป็นใหญ่ วิธีการในการปฏิบัติของนิกายนี้คือ เน้นการเข้าฌาน การเรียนรู้จากจิตสู่จิต หรืออาจจะใช้วิธีการขบปริศนาธรรมก็ได้ ดังเช่นที่หลวงปู่ชาสอนลูกศิษย์ ก็สามารถทำให้ผู้เป็นศิษย์เข้าถึงปัญญาอันยิ่งใหญ่ คือ การหลุดพ้นได้

พระสูตรที่สำคัญของนิกายนี้คือ ปรัชญาปารมิตตาสูตร(ปรัชญา = ปัญญา. ปารมิตา = บารมี อาจแปลได้ความว่า พระสูตรว่าด้วยการทำปัญญาให้เต็ม ก็ได้) พระสูตรนี้เป็นบทบรรยายการสนทนาธรรมระหว่าง องค์สมเด็จพระภควันต์ และพระอรหันตเถรเจ้า สุภูติ หนึ่งในพระอสีติมหาสาวก ว่าด้วยเรื่องสุญญตา เรื่องของอนัตตาเป็นหลัก นิกายนี้จึงเน้นเรื่องของความว่างในสรรพสิ่งเป็นหลัก ให้ใช้ปัญญาเป็นตัวนำในการพิจารณาสิ่งต่างๆทั้งปวงตามความเป็นจริง

แต่นิกายนี้ไม่มีการแต่งงานครับ พระสงฆ์ท่านไม่แต่งงาน การปฏิบัติก็ยังมีเรื่องพระวินัยเข้ามาบังคับอยู่มากทีเดียว แต่ก็เพิ่มเรื่องของปัญญาเป็นตัวนำ เพราะนิกายอื่นหลายๆนิกายที่เกิดก่อน จะมัวแต่ไปติดกับพิธีกรรม ความเชื่อเรื่องการอ้อนวอนเสียส่วนใหญ่ ดังนั้นพระในนิกายนี้จะลด ลัดตัดตอน พิธีกรรมที่ไม่เป็นสาระ คงแต่แก่นไว้อย่างเดียว

ในประเทศไทยเรา หากจะนับเอาหลวงปู่ หลวงพ่อที่ท่านมีแนวทางนี้ก็คงจะมี หลวงปู่ชา หลวงพ่อพระพุทธทาส ซึ่งหากดูเผินๆ นิกายนี้จะปฏิเสธทุกอย่าง ทุกอย่างว่างหมด แม้แต่พระนิพพานก็ยังว่าง แต่ต้องเข้าใจความหมายของความว่างของท่าน ว่างของท่านไม่ได้หมายถึงไม่มีอะไร แต่ว่างของท่าน คือ ว่างเปล่าจากความถือตัวถือตน ว่าเป็นของเขาของเรา ไม่มีสิ่งที่เป็นอยู่ ที่ตั้งอยู่ หรือที่ดับไปว่าเป็นของเขา ของเราเลยแม้แต่น้อยหนึ่ง (เป็นการตัดสักกายทิฐิอย่างสิ้นเชิง) นอกจากนี้ท่านจะไม่ติดในสมมุติบัญญัติแห่งโลกสักหน่อยหนึ่งแต่ประการ เนื่องจากท่านเห็นเป็นความว่างเสมอกัน เป็นอนัตตา ตั้งอยู่ไม่ได้เสมอกัน ควบคุมไม่ได้เสมอกัน จึงไม่ติดในสมมุติบัญญัติ

แต่จะนิกายไหนก็แล้วแต่ ไม่สำคัญ สำคัญอย่างที่หลวงพี่เล็กท่านสอนคือ อยู่ที่การปฏิบัตินั่นแหละ ที่สำคัญคือ ใจ ระวังใจไว้อย่างเดียว เป็นศีลข้อที่ควรจะต้องกระทำให้เข้มข้น หากทำศีลใจให้บริสุทธิ์ได้ ศีลข้ออื่นก็บริสุทธิ์ทั้งหมด หากทำศีลที่ใจให้เต็มได้ ศีลข้ออื่นก็เต็มหมด เพราะพระพุทธองค์เองก็เคยตรัสไว้ว่า "มโนปุพพังคมา ธัมมา มโนเสฏฐา มโนมยา ธรรมทั้งหลายมีใจเป็นผู้นำ มีใจเป็นหัวหน้า สำเร็จแล้วด้วยใจ" ดังนั้นจึงควรทำใจให้เต็ม

หากว่าถูกไม่ถูกต้องอย่างไร ก็ต้องขออภัยในความไม่ถูกต้องนั้นและขอน้อมรับไว้ด้วยเศียรเกล้าครับ
ขอให้ทุกท่านเข้าสู่นิพพานในปัจจุบันชาติโดยทั่วหน้ากันครับ สาธุ

 

ก็แปลกดีน่ะครับ

ทุกศาสนาสอนให้คนปฏิบัติดี
ยึดตัวนี้ดีกว่าครับ...

 

เคยดูสารคดี การท่องเที่ยวหลังคาโลก เขาถ่ายภาพยนต์ของประเทศหนึ่งมาให้ดู ในสารคดีนั้นบอกว่า พระที่ประเทศนั้น เปิดร้านขายกาแฟ ขายอาหาร ให้นักทัศนาจร และมีครอบครัวด้วย ชีวิตประจำวันเหมือนเรา ๆ ท่าน ๆ แต่แต่งกายแบบพระ เราเห็นพระรินน้ำชาให้กับลูกค้าในร้านด้วย ก็แปลกดีค่ะ

พอมีศาสนกิจ ท่านก็เข้าวัด ดูแล้วเหมือนบาทหลวงในนิกายโปแตสแต้นท์ ที่มีธุรกิจส่วนตัว หรือ มีหน้าที่การงานเป็นกิจจะลักษณะ พอวันอาทิตย์ก็สวมใส่ชุดบาทหลวง นำสวด ร้องเพลงสรรเสริญพระเจ้า อ่านพระคัมภีร์ไบเบิ้ล ทำงานช่วยเหลือสังคมของคนในโบสถ์


แต่พระสงฆ์ ของเราที่เคร่งครัด เป็นพระสุปฏิบันโน มีอภิญญาญาณ รู้สึกภูมิใจที่เรามีพระสุปฏิบันโน เยอะแยะมากมายในเมืองไทย ทำให้แบ่งแยก
ออกได้ชัดเจนเลย ว่าอะไรที่ดีอยู่แล้ว และอะไรที่ดีกว่า สุดยอดกว่า เหนือกว่า yimm

 

สาธุ สาธุ อนุโมทนามิ

กฏกติกาไม่เคยเคารพ ก็อย่าหวังพบความยุติธรรม
​

 

พระพุทธองค์ท่านทรงตรัสรู้
สมัยที่ท่านยังเป็นเจ้าชาย อยู่ในวังหลวง มีความสุขสบายทุกอย่าง และมีครอบครัวท่านก็มีชีวิตที่สมบูรณ์พูนสุข แต่พระองค์ท่านยังสละทิ้งสิ่งสุขทั้งปวง ออกบวช ถือสันโดด ปลีกวิเวก ทรงบำเพ็ญเพียร ด้วยพระองค์เอง พระองค์ทรงเป็นแบบอย่างในการบำเพ็ญเพียรจนค้นพบทางสายนิพพาน ซึ่งไม่มีสูญ........

 

ปาราชิกจ้ะ

แม้แต่พระพุทธเจ้าเองก็เลือกสอนเฉพาะผู้ที่เคยมีบุญร่วมกันมาก่อนเท่านั้น มีบุญร่วมกันมามาก ก็สอนเข้าใจง่าย มีร่วมกันมาน้อย ก็ต้องสอนกันหนักหน่อยเพราะถ้าไม่อย่างนั้นก็สอนกันไม่รู้เรื่องแม้จะนั่งเอาหูจ่อข้างพระโอษฐ์ก็ตามที่

จึงสมมุตว่า ถ้าลูก เมีย พ่อตา แม่ยาย ไม่ใช่ผู้ที่มีบุญร่วมกัน แต่กลับเป็นผู้ที่จองเวรต่อกันด้วยซ้ำไป ถึงจะเกี่ยวดองเป็นญาติกัน ก็สอนกันไม่รู้เรื่องอยู่ดี


ผมเคยเจอมากับตัว ช่วงที่ผมบวช สามารถสัมผัสได้เลยว่าโยมชาวบ้านในหมู่บ้านได้บุญได้โมทนากับผมกับหมด แต่ญาติพี่น้องพากันสร้างบาปด้วยการติฉินนินทา ใส่ร้ายป้ายสี เทศน์สอนพวกเขาก็ไม่ได้ด้วยเพราะไม่มีใครสนใจเนื้อหา ผมจึงจำเป็นต้องสึก เพื่อไม่ให้พวกเขาสร้างบาปมากไปกว่านี้ โทษพวกเขาได้มั้ย ก็ในเมื่อผมกับพวกเขาเคยก่อเวรก่อกรรมกันมาแต่ชาติปางก่อน

 

ถ้าเมียกับลูกตายหล่ะ เกิดความเศร้าโศกเสียใจหรือเปล่า???

 

หลุดกรอบไปไกลมาก....กู่ไม่กลับแล้ว น่ะ

 

กำลังฌานร่วงแน่นอนครับ

 

มีทางสายเอก (เอกาเยนมรรค)
ก็มีทางสายกลาง (มัชฌิมาปฏิปทา)
แต่ กามสุขัลลิกานุโยค เป็นหนทางที่ย่อหย่อนเกินไป เกินที่จะไปสู่ความหลุดพ้นได้...

 

พระพุทธองค์ทรงแนะนำไว้หมด(หรือพอที่จะทำให้บรรลุวัตถุประสงค์ของแต่ละท่าน) แล้วครับ
เดินตามท่านไม่เสียหายแน่นอน
ไม่เสียเวลา
ไม่ชักช้า ตรงเป้า ได้ผลเร็ว
ผมคิดว่าคงไม่มีใครเกินพระพุทธเจ้าดอกกระมัง
ผู้ที่เก่งกว่าพระพุทธเจ้ามีอยู่หรือครับ

 

ทำตามคำสอนพระพุทธเจ้า ....... ท่านยังละทิ้ง ครอบครัว ปลีกวิเวก .........

มีลูกก็เหมือนมีบ่วง.......... ถ้าจะมีครอบครัวก็ไม่สมควรบวช เป็นอาจารย์ถือศีล 5

ก็ได้ ถือศีล 5 แล้วปฏิบัติตามคำสอนของพระพุทธเจ้า ก็บรรลุโสดาบัน ได้

แต่การบวช คือการปลีกวิเวก การละทิ้งตัวตน ของเขา ของเรา เพื่อบรรลุมรรคผลนิพพาน

คือ พระอรหันต์ .......... สาธุ

 

-เป็นไปตามวาระกรรมครับ

 

ท่านเสียสละจริงๆ สมกับมหายาน เพราะหากต้องการใหญ่ก็ต้องใช้เวลานาน ต้องเสียสละมากๆ หากประกอบด้วยสัมมาทิฎฐิ ปฏิบัติถูกต้อง ผมเห็นว่ายังมีพระที่ได้ญาณเยอะแยะไปหมดในญี๋ปุ่นสมัยก่อน

 

ขออนุโมทนา สาธุ.กับความรู้ใหม่ๆ ที่ท่านทั้งหลายได้เสียสละเวลามาโพสให้

อ่าน..ขอให้เจริญในธรรมครับ..ทุกๆท่าน