พี่ๆน้องๆท่านใดรู้บ้าง ผมเป็นประสาทป่าวนี้ครับ !!!!

ผมสวดมนต์ ไหว้พระ และนั่งสมาธิ มาสักพักแล้วนะครับ ส่วนใหญ่จะสวด


พระคาถาชินบัญชร พระไตรปิฎก คาถาบูชาพระสมเด็จ แผ่เมตตา

บทสวดปกติ(อะระหัง สัมมา)


ทำแบบนี้ตลอด เช้า และ ก่อนนอน พร้อมนั่งสมาธิ ถ้าวันไหนรู้สึกจิตสงบๆนะครับ


ตอนแรกๆก็ปกติดีอยู่ แต่พอหลังๆ ผมเริ่มนั่งสมาธิ และ เวลาจะสวดมนต์ผมจะ

วางจิต นิ่งๆก่อนสักพัก เวลาสวดก็ วางจิตเฉยๆ แล้วสวด นึกถึง พระพุทธเจ้า

ครูอาจารย์ ของคาถา นั้นๆ ช่วงหลังๆ ผมรู้สึก แปลกๆ สมองผมมัน สั่งให้


คาถาบางช่วงบาง ตอน พุง เรื่อยๆ แบบไม่ได้ สั่ง มันก็ พุ่งออกมาเหมือน จิต


มัน สวดมนต์ แบบ ข้ามท่อน ส่วนใหญ่จะเป็น พระคาถาชินบัญชร


เมื่อวาน พระคาถา วิ่งในหัวผม เกือบทั้งวันเลย T-T พุ่งออกมาแบบ บางท่อน


สลับมั่ว ไปหมด >< แต่ตอน หลับจะไม่เป็นอะไร นะครับ ผมจึงสงสัยว่า



ผม บ้า หรือ ประสาท แล้วหรือป่าว โหยแค่วางจิตนิ่งๆ แล้วตั้งใจสวด ทำไม


มัน ติดขำ ก็ไม่รู้ ครับ >< บางครั้งพอจิตว่างๆก่อน สับปะงก ผมก็จะว่าคาถา

ตั้งแต่ต้น ไปจนถึงเท่าที่จำได้ แล้วก็ ข้ามท่อน มั่วไปหมด


(ผม สวด พระคาถาชินบัญชร โดยการอ่าน นะครับ ตอนนี้คล่องแล้ว แต่ไม่คิด

จะตั้งใจ บังคับ จำ เพราะ อยากให้เป็นการเคยชิน จนจำได้มากกว่า)

 

สติ ให้มีสติรู้ตัวอยู่ตลอดครับ

 

ไม่บ้า ไม่ประสาท

แต่ถ้าเกิดอาการอย่างนี้ขึ้นเมื่อไหร่ ให้หยุดสวดพระคาถาซะก่อน จับแต่ลมหายใจให้อารมณ์สบายไปเรื่อยๆ จนกว่าจะรู้สึกอยากสวดพระคาถาต่อ หรือไม่สวดต่อก็ได้ จับแต่ลมหายใจไปเรื่อยๆ จนรู้สึกว่า ลมหายใจหมดไปเลย ยิ่งดี

 

ลองทำอารมณ์ให้สบายก่อนนะครับ แล้วค่อยสวดมนต์ต่อ ส่วนบางท่านโรคความดันสูงก็จะมีผลทำให้การสวดมนต์ ไม่จบวนไปวนมาไม่จบ เช่นกัน

 

เอาละเหมือนกันเลย เป็นเหมือนผม วันดีคืนดี ก็ท่องออกมาโดนไม่ได้คิด บาที ต้องหยุดหงึก แล้วสำรวจตัวเองว่ามันออกจากปากไปได้ยังไง มันเป็นเหมือนใจลอย แต่นี่มันเป็นปากลอย มันไปของมันเอง ไม่ปะติดปะต่อ แปลก ๆ อย่าไปสนใจเลยครับ มันซึมเข้าจิตแล้ว ก้ปล่อยตามเลย ดีกว่าอุทานคำแปลก ๆ ออกมา