รวมเรื่องเล่าทะลุมิติจากยายผีป่่าจอมโม้(ตำนานรักสามเส้าเจ้านางแห่งขอม)

จ๊ะเอ๋...มาเล่าต่อตอนตีสองกว่าๆ ได้บรรยากาศ อีกอย่างตอนนี้เว็บไม่อืดสำหรับยายผีป่่า โม้ได้ไม่ติดขัดยิ่งขึ้น

......................................................


นักบวชผู้ทำพิธีทักษิณารอบๆ เครื่องทำพิธีอันมีเทวรูปเป็นประธาน เสียงสวดดังก้องพร้อมเสียงบรรเลงดนตรีตามความศรัทธา คงเป็นเพลงบูชาเทพเจ้าอะไรทำนองนั้น

เมื่อวนครบรอบ ก็สวดจบ เพลงก็หยุด ทหารเลวที่ถือคบเพลิงรายรอบสนามแบ่งวรรคคนเว้นคนถือคบมาที่หน้าโพเดี่ยมองค์วรมัน (คือคนหนึ่งยืนที่เดิม คนถัดไปเอาไฟมารวมกัน ก็ได้หลายคบไฟประมาณ ๕๐ นายได้)

คบเพลิงเหล่านั้นนำมาตั้งหน้าอ่างหิน (นึกในใจนี่คบเพลิงเปิดพิธีกีฬาเป็นแน่ สงสัยงานกีฬา แต่ทำไมทำยามกลางคืน อ๋อ...ก็งานเปิดพิธี ส่วนมากก็กลางคืนหละ)

เพิ่งสังเกตุว่าอ่างหินมีการเชื่อมรางออกมาประมาณ ๒ เมตร

เหล่าทหารอีกองไม่รู้ว่าซ่อนอยู่ที่ใด ถือไหทรงโบราณเรียงแถวออกมาจากขอบสนาม แล้วมาหยุดที่หน้ากองคบไฟ ก่อนที่จะเดินไปช้าๆ ทีละนาย เทของเหลวออกจากไหที่ถือมา มองไม่รู้ว่าเป็นอะไร แต่คงไม่ใช่น้ำ เพราะมันไหลช้ามากๆ

เฝ้าคอยดุอยู่ไม่กระดิก (เป็นผีจะยืนว๊อกแว๊กได้ยังไง ในหนังผีต้องยืนแข็งๆ ทื่อๆ นี่นา)


และแล้วองค์วรมันก็ปรบมือสามครั้งเป็นการส่งซิก ทุกคนก็เงยหน้าขึ้นมา

แล้วกล่าวสดุดี

อ๋อ..เขาให้โอกาสเงยหน้าด้วย เมื่อถึงเวลา แล้วทุกคนก็ทะยอยนวยนาดเดินออกมาตามลำดับศักดินา

สตรีหมายเลขหนึ่งก็ยืนขึ้นก่อจะก้าวออกมารวมกลุ่มขบวน มายืนเป็นนางแรกที่หน้าสุดของผู้ร่วมพิธี

 

หมายเหตุ...ตะกี้กำลังพิมพ์กระทู้ตอนใกล้จะไคลแม๊กซ์ คอมดับไปเลย ต้องเปิดเครื่องและเชื่อมต่อใหม่ เลยคิดว่า สงสัยเรื่องนี้อาถรรพ์

งั้นขอจบแค่นี้ก่อน จะมาต่อให้จบโดยทันที รอนะคะ

 

สนุกดีค่ะยาย
แต่ว่า...
คงจะอาถรรพ์จริงๆเนาะ
ไม่ยอมให้จบซักที

ยายผีป่าคนงาม สู้ สู้

 

สวัสดีคะคุณยายผีป่า..สงสัยต้องเป็นเรื่องไตรภาคแน่เลย..หยุดคั้นโฆษณารึเปล่าคะ 5++...รอติดตามอยู่คะ....แต่ประโยคข้างล่างนี้..คนแถวนั้นได้ยินสงสัยสะดุ้งโหยง ๆ .55++

 

สวัสดีค่ะยายผีป่าจำกันได้หรือเปล่าค่ะ ที่เจอกันในงานพระขรรค์ไงค่ะ เพิ่งเข้ามาอ่านมิน่าล่ะ
ยายถึงได้ถามว่าชอบกระทู้ไหน แต่ของยายเยอะจังตามไม่ถูก แต่ชอบที่ยายเล่าอยู่เนี่ยเพลินดีค่ะ สบายดีไหมค่ะ
ฝนที่ตกทางโน้น หนาวถึงคนทางนี้

 

จ๊ะเอ๋...คิดถึงปั๊บ เข้ามาตอบปุ๊บเลย คนสวยปานนางฟ้าอย่างหนู ทำไมจะจำไม่ได้คะ ขนาดไม่เจอกันห้าปี ยังคิดถึงเสมอเลย เพราะยายผีป่าจดจำสิ่งดีๆ ที่พบเจอพี่ๆ น้องๆ ไว้ในใจ ไม่ใช่ไว้ในสายตาเท่านั้นค่ะ มันเลยลืมเลือนยาก น้าน...ใช้คำเช่นนี้ สงสัยตั้งใจจะสมัครลงเล่นการเมืองเนาะ

..............................................


ตามหาคุณยายผีป่าที่รักคะ ตามไม่ยากค่ะ ให้คลิกไปที่ชื่อยายผีป่าเบาๆ อย่าคลิกแรง เสียดายพลังงาน มันจะมีให้เลือกว่าจะติดต่อยายผีป่าเพื่ออะไร ก็ไปที่ หากระทู้ทั้งหมดของคุณยายผีป่า รับรองว่างานนี้ ถ้าไม่เบลอ ก็เบื่อ ไปนานนนนนนส์จ้า

.............................................

ถ้าอัพเดทล่าสุด งานครอบครู ตามไปลิ้งค์ที่ห้อยข้างล่างเลย ไปจองตะกรุดเสียนะ จะหมดแล้ว เหมาไปแจกเพื่อนๆ เลย

............................................

เดี๋ยวจะมาเล่าตอนจบ (อีกแระ!)


ไปซื้อของทำกับข้าวไปเพลก่อน ยายผีป่าไปวัดในหมู่บ้าน เพราะคิดว่า เราตายไปเขาก็เอาศพเรามาตั้งที่นี่แน่อน ต่อให้เราสั่งไว้ว่า ถ้าฉันตาย ให้เอาศพไปมอบให้โรงพยาบาลนะ สวดนำทางไปก็พอ วันเดียวพอ ไม่ต้องเอาไว้ทั้งคืน ถ้าโรงพยาบาลไม่เอา ก็เอาไปถวายวัดป่า หรือวัดที่ต้องการสังขารบริจาคเพื่อพิจารณาอสุภะ (หวังว่าคงไม่เจอคนจิตเสื่อม แกล้งบวชเป็นสงฆ์ ทำเนียน ที่ไหนได้ งานศพสาวๆ ชอบไปหลังเมรุ ข่าวออกมาถึงอ๋อ...)

ยอมให้ชำแหระศพเพื่อการพิจารณาระบบของสังขารเพื่อให้เห็นความจริง เศษชิ้นเนื้อ อวัยวะ ที่สามารถดองไว้พิจารณาต่อจงดองไว้ กระดูกตั้งไว้ (ไม่หลอกใครแน่นอน ไม่ต้องกลัว จนไม่กล้าไปบวชที่วัดที่มีสังขารยายผีป่าอยู่)


แต่เชื่อเหอะ ถึงเวลนั้น ไม่มีใครทำตาม ขนาดวัดคงปฏิเสธเช่นกัน เพราะว่า คงมีเสียงบอกว่า ขนาดมันยังไม่ตาย ยังน่ากลัวขนาดนี้ เห็นหน้ามันพิจารณาปลงได้เองโดยไม่ต้องชำแหระ นิสัยมันยังเฮี้ยน(ห้ามเพี้ยนเป็น ห. หีบ ตกตัว น. นะคะ) ถ้าเอาสังขารมาตั้งไว้ มันจะไม่หนักขึ้นเร๊อะ


ไปแล้ว ....

 

สวัสดีค่ะ น้องวัช..
มาเจอกันบ้านใหม่อีกแล้วนะคะ

------------------------

อยากเจอคุณยายฯมั่งค่ะ จะทำไงน้อ คนอะไรมี"ของ" เยอะจริงๆ

 

ผัวยายผีป่่าชอบแดกดันว่า "ไม่รู้ว่าทำไมต้องทนเป็นผัวเธอได้ตั้งนาน แก่ก็แก่(แต่สวยย่ะ) สงสัยโดนเมียใส่ของ"

เออ...ว่าไปนั่น

นี่น้องมาบอกว่า ยายผีป่ามีของเยอะ

เอ้า....รับไปหน่อย คนละนิดคนละหน่อย เพราะขนาดผัวโดนใส่ของ มันยังมีอีกมากมาย มันหนัก รกรุงรัง ช่วยเอาไปหน่อย

ของที่ว่าอันได้แก่ ถ้วยชามที่กินแล้ว ยังไม่ล้าง เสื้อผ้าที่ต้องซักทุกวี่ทุกวัน มันกองเต็ม โหย...ยุ่งจริงๆ เนาะชีวิตยายผีป่า มาช่วยขนของไปหน่อยเน้อ อิอิ

 

มาขออนุญาติ ลงทะเบียนแอบอ่านด้วยเน้อ

 

มีคนโทรศัพท์ถามว่า "คุณยายแล้วตอนที่เขาเดินไปกลางลานพิธีกันนั้น อองมะนายน้อยทำอะไร"

ยายผีป่าเลยตอบว่า คอยติดตามในกระทู้สิคะ

แน่ละ ....ตอนนั้นไม่รู้ว่าอะไรทำให้ตัวเองไปยืนอยู่แถวสองถัดจากสตรีหมายเลขหนึ่ง ทำให้ยิ่งเห็นถึงความงามของนาง โอ...ผิวนางช่างเนียนดำระยับเหมือนนิลเจียร นาโอมีถอยห่างไปเลย เราว่างามเกินความเป็นจริงแล้วยังไม่สู้แม่นางพญาผู้นี้เลย (อ๋อ...แน่สิ...ถ้าหากว่าเรางามกว่านาง เราคงได้ยืนตรงหน้าสุดเป็นสตรีหมายเลขหนึ่งแทนแล้วหละ)


(ปล. จิตสัมผัสบอกว่า ถ้าอยากให้เรื่องจบ ห้ามเล่าขั้นตอนการทำพิธี เพราะว่าคนอ่านอาจจินตนาการตามไป แล้วอาจหลุดเข้าไปในมิตินั้นผ่านพลังจิตโดยไม่รู้ตัว อาจได้รับคำสาปนั้นด้วย ทำให้อาจมีอาการแสบๆ ร้อนๆ ที่สันหลัง อิอิ...ขู่ไว้ ขี้เกียจบรรยายต่างหากเล่า แหะๆ)

 

บรรยากาศตอนนั้นแม้จะมีเสียงดนตรีบรรเลงแต่มันยิ่งยะเยือก เหมือนตอนเขาทำฉากหนังมิติลึกลับค่ะ

นักบวชรีตอื่นเริ่มสวดระหึ่มยิ่งขึ้น ผู้สูงศักดิ์เจ้าพิธีกล่าวบทสวดมนต์ ซึ่งพอจิตได้สัมผัส รุ้สึกร้อนวูบแม้จะไม่เข้าใจ กายมันทรมานเหมือนจะแยกแตกจากกัน และดูเหมือนทุกคนก็มีอาการไม่ต่างกัน ดูได้จากสีหน้าและท่าทางที่แสนจะทรมาน บิดไปบิดมา น้ำที่ทหารถือมาเทในอ่างหินไหลออกมาตามราง อองมานายเห็นถนัด โอ...เลือด.....มันไหลนองไปตามพื้น และแล้วร่างของทหาร นางในทุกระดับ แม้กระทั่งสตรีหมายเลขหนึ่ง ก็กลายสภาพเปลี่ยนไป ร่างท่านล่างค่อยๆ กลายเป็นลำตัวงู มีเพียงเศียรเท่านั้นที่คงสภาพเหมือนหัวคนอยู่

เสียงคำรามด้วยความโกรธของอองวรมันดังเข้าจิตสัมผัส

"พวกเจ้าสมควรต้องคำสาป อันผลจากการมักมากในกาม การทรยศต่อคนที่รักพวกเจ้า เจ้าจงอยู่ใต้อำนาจของคำสาปแห่งพระแม่ผู้ยิ่งใหญ่ ณ เทวาลัยที่จะเป็นแดนกักขังพวกเจ้าเหล่าทรยศอีกนานชั่วนาน"

อองมะนายรู้สึกว่า นี่คือการตายครั้งที่ ๒ ภายในค่ำคืนเดียว นึกในใจตอนนั้นว่า "กรรมอันใดหนอที่ทำให้ข้าต้องมาตายสองหนในเวลาอันกระชั้น นี่หรือที่เขาเรียกว่าบาป ฉันกำลังกลายเป็นงูหรือนี่."

ความรู้สึกตอนนั้น มันกึ่งคน กึ่งสัตว์ คือ ต้องการหาที่ซ่อนตัวที่ปลอดภัย แต่เหมือนโดนบังคับด้วยอำนาจมนต์สะกด นักบวชผู้ทำพิธีมิได้ต้องคำสาป อัญเชิญองค์วรมันเสด็จประทับคชสารคู่บารมี ก่อนจะนำหน้าขบวนนักบวชที่เดินตาช้างไปช้าๆ งูทั้งหลายที่ยังมีหัวเป็นคนแม้จะเศร้าสลดเพียงไรก็หาได้มีเสียงออกมาเรียกร้องขอความเป็นธรรมได้ เราสื่อกับคนไม่ได้หรือนี่ ต่างจำต้องเลื้อยตามผู้มีเวทย์มนต์ไปเรื่อยๆ

อองมะนายน้อยคิดถึงหลวงปู่ คิดถึงหลวงตา พ่อแม่ในโลกมนุษย์ได้แวบเดียว ก็นึกถึงพวกเขาไม่ได้อีก งูครึ่งคนที่โดนสาปเลื้อยตามผู้สาปไปข้ามน้ำ ข้ามดงไปนานพอสมควร แล้วไปหยุดที่เขาลูกหนึ่ง

"ที่นี่คือที่ของพวกเจ้า วรมัน.....(ขอสงวนชื่อกันโดนด่า) ญาติผู้พี่เราสร้างที่นี้ไว้เพื่อสักการะศาสนาใหม่ เราจะให้พวกเจ้าผู้ไม่ซื่อสัตว์ต่อเราเฝ้าสถานที่นี้ เมื่อใดที่พวกเจ้าต้องแสงแดด สภาพของพวกเจ้าจะกลายเป็นงู เมื่อใดที่จันทร์เสี้ยว พวกเจ้าจะมีสภาพครึ่งคนครึ่งงู เมื่อใดที่จันทร์เพ็ญเราจักให้พวกเจ้ากลายร่างเดิม ออกมาร่ายรำบวงสรวงเทพเจ้าได้ หากพวกเจ้าออกนอกเขตสถานที่ศักดิ์สิทธิ์เมื่อใด พวกเจ้าจักตายทันที"

......................................

 

วันนี้ไปธุระหลายที่ และกลับบ้านมารับภาระหนัก คือแบกตู้ ย้ายเตียง ยังไม่จบค่ะ แหม...จะจบได้รึ...ก็อองมะนายน้อยต้องกลับมาคืนภพมนุษย์จ้ะ ถ้าไม่กลับออกมา รับรองป่านนี้ไม่มีใครมาโม้ให้ฟังร๊อก

 

แหม..สนุก ตื่นเต้ลลล
อองมะนายน้อยมีจิตดวงเดิมใช่ไหมคะ
ถึงเอาตัวรอดได้ในทุกสถานการณ์น่ะ อิอิ

ว่าแต่อ่านแล้วอิน ไม่โดนคำสาปแน่นะคะ...

 

หลายท่านคงสงสัยสิคะว่าทำไมอองวรมันเจ้าผู้สูงศักดิ์ จึงจัดทำพิธีสาปผู้คนในวัง (ศิวาลัย) ของตน

.....................................................

ใครอยากฟังชูรักแร้มา ทาโรลออลด้วยนะ ถ้าไม่มีก็เอาสารส้มทาได้

เดี๋ยวขอตัวไปอบรากร้อยผัวเพื่อเข้าตัวยากับว่านกาบหอยและน้ำผึ้งป่าแท้และไหว้พระก่อนจึงจะมาเล่านะคะ ถ้าหลับ ก็ชูรักแร้รอห้ามหุบ ไม่งั้นจะต้องคำสาป ให้กลายเป็นคนสวยไม่รู้จักแก่ตลอดไป ผู้ชายก็ให้หล่อจนอยากตายไปเลย เพราะเกย์กรี๊ด อิอิ

 

อยากรู้ มารออยู่

โอม มาเร็วเร็วเลย
โอมมารวยรวยโดยไวเลย
ถ้ามาม่ามาไม่ไวไวจะสาปให้เกือบถูกหวยเรื่อยเรื่อยไปเลยโอม

รากร้อยผัวเป็นอย่างใด น่ะ

 

หนูเรียวมาชูรักแร้คนเดียวเอง ...เรติ้งไม่ดี งอนแระ

 

มาแล้วค่า...คนที่2 เอ๊ย 200 (ซุ่มอยู่อีกเพียบ)

เรตติ้งดีอยู่แล้วค่ะ อย่างอนเรยยย.. คุณยายคนสวย

--------------------------

ว่าแต่รู้ได้ไงคะว่าจินเป็นน้อง

(สงสัยมี"ของ" จริงๆแฮะ)

 

พี่จะสบายใจขึ้นมั้ย
ถ้าคุณพี่รู้ว่า
ถึงหนูจะตัวคนเดียวแต่หนูเคยทะเลาะเอ้ยไม่ใช่โต้แย้ง (ด้วยเหตุผล) กับกระเทย๑๑คนโดยไม่พ่ายแพ้
และกินขนมเท่ากับ สามคนกิน
ดังนั้น ควรนับเนื่องราคุเรียวซายไป ๑๒ คนอย่างต่ำ หนา

 

แน่ใจนะน้องเรียว ว่าที่บอกลักษณะมานั้นน่ะคือคนยุคนี้ คืิดว่าเป็นคนยุคสมเด็จองค์ปฐมเสียอีกนา อิอิ...

วันนี้นั่งจิ้มคีย์บอร์ดกระทู้อื่นๆ และพิมพ์งานประชุมพรุ่งนี้ นิ้วเดี้ยง ขอเล่าต่อโอกาสดีกว่านี้นะคะ ไปหากินอะไรเพิ่มก่อนก็ได้ แล้วค่อยมารอ

 

มายกมือรอ... ^_^