วัดกับชาวบ้าน

<CENTER>[SIZE=+3]วัดกับ<WBR>ชาวบ้าน </CENTER><CENTER></CENTER>

• <DD>[SIZE=+2]วัด[/SIZE]เป็น<WBR>แดนบุญ<WBR>ที่ควร<WBR>จะตั้ง<WBR>อยู่ใน<WBR>ย่าน<WBR>ตำบล<WBR>ใกล้บ้าน<WBR> เพื่อ<WBR>สะดวก<WBR>แก่การ<WBR>ติดต่อ<WBR>บำเพ็ญ<WBR>ตาม<WBR>ปรารถนา<WBR> เพราะ<WBR>เหตุนี้<WBR> วัดที่มี<WBR>อยู่แล้ว<WBR>ในย่าน<WBR>บ้าน<WBR> จึงมัก<WBR>เรียกว่า<WBR> วัด<WBR>ของเรา<WBR> และคอย<WBR> ทำบุญ<WBR>ใส่บาตร<WBR>หรือ<WBR>อุปการะ<WBR>ด้วยอย่าง<WBR>อื่น ๆ<WBR> เป็น<WBR>ประจำ<WBR> ชาวบ้าน<WBR>ผู้<WBR>อพยพ<WBR>จากถิ่นเดิม<WBR>ไปตั้ง<WBR>ทำมา<WBR>หากิน<WBR>ห่างไกล<WBR>จากวัด<WBR>หรือ<WBR>ไม่มี<WBR>วัดอยู่<WBR>ในถิ่น<WBR>ใหม่ของ<WBR>ตนเอง<WBR>เช่นนั้น<WBR> เมื่อมี<WBR>กำลัง<WBR>พอก็มัก<WBR>จะเริ่ม<WBR>คิดสร้าง<WBR>วัดขึ้นไว้<WBR>ประจำ<WBR>ถิ่นของตน <WBR>ด้วยการ<WBR>ถวาย<WBR>บ้านเรือน<WBR>ให้เป็น<WBR>ที่อยู่<WBR>ของพระ<WBR> อุทิศ<WBR>ที่ดิน<WBR>ให้เป็น<WBR>ที่สร้าง<WBR>วัดคอย<WBR>อุปการะ<WBR>บำรุงให้<WBR>ความสะดวก<WBR>ทุกอย่าง<WBR> วัดจึง<WBR>เกิดขึ้น<WBR>ตาม<WBR>หมู่บ้าน<WBR>ของผู้<WBR>นับถือ<WBR> พุทธศาสนา<WBR>ทั่วไป<WBR>ด้วยเหตุ<WBR>ดังนี้<WBR> <DD>ชาวบ้าน<WBR>ที่ดี<WBR> ย่อม<WBR>ยินดี<WBR>สนับสนุน<WBR>ฝ่ายวัด<WBR>ในทาง<WBR>ที่เป็น<WBR>ความ<WBR>เจริญ<WBR>แก่วัด<WBR>ทุกอย่าง<WBR>ยอมเสีย<WBR>สละ<WBR>กำลังกาย<WBR> กำลัง<WBR>ทรัพย์<WBR> กำลัง<WBR>ความคิด<WBR> ช่วยเหลือ<WBR>อย่าง<WBR>จริงจัง<WBR> ด้วยมุ่ง<WBR>ให้วัด<WBR>ในถิ่น<WBR>บ้านของ<WBR>ตนเจริญ<WBR>รุ่งเรือง<WBR>สดใส<WBR> เป็นเหมือน<WBR>อนุสาวรีย์<WBR>ฝากให้<WBR>ลูกหลาน<WBR>ในภายหลัง<WBR>ไว้<WBR>อุปการะ<WBR>สืบต่อไป<WBR> <DD>การ<WBR>อุปการะ<WBR>บำรุง<WBR> จึงต้อง<WBR>เลือกเฟ้น<WBR>จะบำรุง<WBR>อะไรก่อน<WBR> ต่อไป<WBR>จะบำรุง<WBR>อะไร<WBR> และเมื่อ<WBR>บำรุง<WBR>ได้ครบ<WBR>ถ้วนแล้ว<WBR> จะ<WBR>ดำเนิน<WBR>อย่างไร<WBR>อีก <WBR>เหล่านี้<WBR> ควรมี<WBR>แผนการ<WBR>ไว้ ใน<WBR>ส่วน<WBR>สาธารณูปการ<WBR> ถ้าไม่มี<WBR>แผนการ<WBR>แล้วจะ<WBR>ไม่รู้จัก<WBR>จบด้วย<WBR>สมภารนี้<WBR> ทายกนี้<WBR> ต้องการ<WBR>อย่างนั้น <WBR>เปลี่ยนแปลง<WBR>อยู่<WBR>ตลอด<WBR>เวลา<WBR> ปลูก<WBR>แล้วรื้อ<WBR> ย้ายใหม่<WBR> คนใหม่<WBR>มาก็<WBR>ทำเช่น<WBR>นี้อีก <WBR>ทำให้<WBR>น่าเสียดาย<WBR>กำลัง<WBR>แรง<WBR> กำลัง<WBR>ทรัพย์ที่<WBR>ต้องลงทุน<WBR>ในการ<WBR>ปลูก ใน<WBR>การรื้อ<WBR>มิใช่น้อย <WBR>วัดก็<WBR>กลายเป็น<WBR>ที่จ่าย<WBR>ทรัพย์ของ<WBR>ชาวบ้าน<WBR>ทุกวี่วัน<WBR> ไม่เป็น<WBR>วัดที่<WBR>เรียบร้อย<WBR>สำเร็จ<WBR>ได้สักครั้ง<WBR> การ<WBR>อุปการะ<WBR>บำรุง<WBR> ควร<WBR>นึกถึง<WBR>ย่าน<WBR>ตำบล <WBR>ผู้อุปการะ<WBR>และภิกษุ<WBR>สามเณร<WBR> อย่าทะเยอ<WBR>ทะยาน<WBR>จนเกิน<WBR>ฐานะ<WBR> เช่นอยู่<WBR>ย่าน<WBR>ชนบท<WBR>ก็ไม่ควร<WBR>จะก่อสร้าง<WBR>โบสถ์ <WBR>กุฏิ <WBR>ศาลา<WBR> ใหญ่โต<WBR>วิจิตร<WBR>บรรจง<WBR>อย่างวัด<WBR>ในย่าน<WBR>จังหวัด<WBR>หรือ<WBR>ชุมนุมชน<WBR> ควรสร้าง<WBR>ให้พอ<WBR>เหมาะสม<WBR>กับฐานะ<WBR>พอใช้<WBR>การได้<WBR>สะดวก<WBR> งามเรียบ ๆ<WBR> มั่นคง<WBR>ถาวร<WBR>ได้สุข<WBR>ลักษณะ<WBR> โอ่โถง<WBR> รูปทรง<WBR>สมเป็น<WBR>ศิลปะ<WBR>ของ<WBR>ชาติไทย<WBR> แต่รักษา<WBR>ให้สะอาด<WBR>เป็น<WBR>ระเบียบ<WBR>เรียบร้อย<WBR>เท่านี้<WBR>ก็พอแล้ว<WBR> หากจะ<WBR>ขืนสร้าง<WBR>อย่าง<WBR>วิจิตร<WBR>บรรจง <WBR>ลงรัก<WBR>ปิดทอง<WBR>กระจก<WBR>งามตาอยู่<WBR> ๒ - ๓ ปี<WBR> ก็ชำรุด<WBR> คนจะ<WBR>รักษา<WBR>ก็ไม่<WBR>เพียงพอ<WBR> อย่าง<WBR>อุโบสถ<WBR>ในชนบท<WBR>บางแห่ง<WBR>สร้างด้วย<WBR>ทุนรอน<WBR>มากมาย<WBR> ต้องการ<WBR>ให้งามตา<WBR>เอาอย่าง<WBR>วัดที่มี<WBR>กำลัง<WBR>อุดหนุน<WBR>มากมาย<WBR> กว่าจะ<WBR>สำเร็จ<WBR>ได้ก็ต้อง<WBR>เรี่ยไร<WBR>ชาวบ้าน<WBR>กันจน<WBR>น่ารำคาญ <WBR>สร้างแล้ว<WBR>ก็ไม่ค่อย<WBR>ได้ใช้<WBR>ปิดอยู่<WBR>เป็นประจำ<WBR> ปีหนึ่ง<WBR>จะใช้ก็<WBR>เพียงเข้า<WBR>พรรษา<WBR> ออกพรรษา<WBR> รับกฐิน<WBR>และ<WBR>บวชนาค<WBR> นอกนั้น<WBR>ก็สร้าง<WBR>ให้นกหนู<WBR>อาศัย<WBR> ดูทุนที่<WBR>สร้างกับ<WBR>ประโยชน์ที่<WBR>ได้ไม่<WBR>สมกันเลย<WBR> เท่ากับ<WBR>เอาทุนทรัพย์<WBR>ของชาวบ้าน<WBR>มาตากลม<WBR>กรำแดด<WBR>เท่านั้นเอง<WBR> หรือกุฏิ<WBR>ที่อยู่ก็<WBR>สร้างเสีย<WBR>อย่าง<WBR>งดงาม<WBR>ตามสมัย <WBR>โอ่โถง<WBR>เกินฐานะ<WBR>เหมือนยุ<WBR>ให้พระ<WBR>ทะนงตน<WBR>หรือลืม<WBR>หน้าที่<WBR>ได้ง่าย<WBR> ด้วยได้<WBR>รับการ<WBR>พะนอ<WBR>จาก<WBR>ชาวบ้าน<WBR>เกินขอบเขต<WBR>หากพระ<WBR>ผู้อาศัย <WBR>ไม่รู้จัก<WBR>คุณค่า<WBR> ไม่รู้จัก<WBR>ถนอม<WBR> ก็พาให้<WBR>ชำรุด<WBR>สกปรก<WBR>ทรุดโทรม<WBR>เร็วเพราะ<WBR>ไม่สวยงาม<WBR>สมกัน<WBR> การสร้าง<WBR>เสนาสนะ<WBR>จึงควร<WBR>ดูแต่<WBR>พอเหมาะ<WBR>สมฐานะ<WBR>ของ<WBR>ถิ่นบ้าน<WBR> เมื่อพอ<WBR>สมควร<WBR>แล้วก็<WBR>ควรพัก<WBR> ควรหาทาง<WBR>สร้างพระ<WBR>สร้างเณร<WBR>ให้ดี<WBR>สมกัน<WBR> สร้างชาวบ้าน<WBR>ให้มี<WBR>น้ำใจ<WBR>รักบุญ<WBR>เกลียดบาป<WBR> รับอบรม<WBR>ศีลธรรม<WBR>ให้พร้อม<WBR>กันเกิด<WBR> จะได้<WBR>วัดที่<WBR>งามตา<WBR> พระเณร<WBR>ที่น่า<WBR>เคารพ<WBR>ทำบุญ <WBR><DD>ชาวบ้าน<WBR>มักไม่<WBR>สนใจว่า<WBR>ภิกษุสามเณร<WBR>ต้องถือ<WBR>พระวินัย<WBR>เป็นสำคัญ<WBR> มักนึก<WBR>แต่ความ<WBR>ตั้งใจดี<WBR>ของตน<WBR>เป็นประมาณ<WBR> บางอย่าง<WBR>เท่ากับ<WBR>ยุภิกษุ<WBR>สามเณร<WBR>ให้ผิด<WBR>วินัย<WBR>ก็มี<WBR> เช่น<WBR> ภาชนะ<WBR>เงินทอง <WBR>มีขันข้าว<WBR> ทัพพี <WBR>พานหมาก<WBR> กล่องบุหรี่<WBR> เป็นวัตถุ<WBR>ไม่ควร<WBR>แก่ภิกษุ<WBR>สามเณร<WBR>มีพระ<WBR>วินัยห้าม<WBR>ภิกษุสามเณร<WBR>มิให้<WBR>จับต้อง<WBR> ชาวบ้าน<WBR>ก็ยังใส่<WBR>สิ่งของ<WBR>นำไป<WBR>ประเคน<WBR>ท่านเป็น<WBR>การฝืน<WBR>ให้ท่าน<WBR>เป็นอาบัติ<WBR> หรือพระ<WBR>บวชใหม่<WBR>มีมหรสพ<WBR>ฉลอง<WBR> ชาวบ้าน<WBR>ก็มัก<WBR>นิมนต์<WBR>พระไปดู<WBR>ถึงกับ<WBR>จัดที่นั่ง<WBR>ให้ดูอย่าง<WBR>ใกล้ชิด<WBR>ด้วย<WBR>เข้าใจ<WBR>ว่านาน ๆ<WBR> ท่านจะ<WBR>ได้เห็น<WBR>กับเขา<WBR> นี้ก็ชวน<WBR>ให้พระ<WBR>เป็นอาบัติ<WBR>อีก และ<WBR>พระใหม่<WBR>ก็เพิ่ง<WBR>อุปสมบท<WBR>มาอยู่วัด<WBR> จะเข้าใจ<WBR>ว่านาน ๆ<WBR> ท่านจะได้<WBR>ดูได้<WBR>เห็นอย่างไร<WBR>หรือ<WBR>บางที<WBR>พระภิกษุ<WBR>เที่ยวเตร่<WBR>ตาม<WBR>บ้านเรือน<WBR>ในยาม<WBR>มือค่ำ<WBR> ที่สุด<WBR>จนพบ<WBR>ภิกษุ<WBR>ดื่มสุรา<WBR>ยาเมา<WBR>ก็ไม่ห้าม<WBR>ปราม<WBR>ฟ้องร้อง<WBR>กับเจ้า<WBR>อาวาส<WBR> แกล้งทำ<WBR>เมินเสีย<WBR>หรือที่<WBR>ซ้ำร้าย<WBR>กลับส่ง<WBR>เสริม<WBR>อุดหนุน<WBR>ก็มี<WBR> ครั้นถามว่า<WBR> ทำไม<WBR>จึงไม่<WBR>ห้ามปราม<WBR>ฟ้องร้อง<WBR> ก็ได้รับ<WBR>คำตอบว่า<WBR> ไม่ได้ดอก<WBR> เดี๋ยวท่าน<WBR>สึกออก<WBR>มาจะ<WBR>พยาบาท<WBR>ลักวัว<WBR>ควาย<WBR>ป่นหมด<WBR> อย่างนี้<WBR>น่าอนาถ<WBR>ใจไหม<WBR> ผู้ประพฤติ<WBR>ตนหลอก<WBR>ลวง<WBR>ชาวบ้าน<WBR>เห็นปานนี้<WBR> ยังน่า<WBR>จะทำ<WBR>บุญใส่<WBR>บาตร<WBR>อีกหรือ<WBR> ยังจะ<WBR>น่าสร้าง<WBR>กุฏิ <WBR>สร้างโบสถ์<WBR>ให้ได้<WBR>อยู่<WBR>อาศัย<WBR>สะดวก<WBR>สะบาย<WBR>อีกหรือ<WBR> <DD>เราไม่<WBR>ทำบุญ<WBR>ตักบาตร<WBR>แก่ภิกษุ<WBR>สามเณร<WBR>ผู้ประพฤติ<WBR>มิชอบ<WBR>ตามพระ<WBR>วินัย<WBR> ไม่เป็น<WBR>บาป<WBR>ไม่เป็น<WBR>มิจฉาทิฏฐิ<WBR>อย่างไรเลย <WBR>ดีเสียอีก <WBR>จะไม่<WBR>ถูกหยาบ<WBR>หยามว่า<WBR> ศรัทธา<WBR>เสียจน<WBR>หลงให้<WBR>เขาหลอก<WBR>ลวงได้<WBR>ต่าง ๆ <WBR>ภิกษุสามเณร<WBR>ที่ประพฤติ<WBR>ตัวเที่ยว<WBR>เรี่ยไร<WBR>ในที่<WBR>ต่าง ๆ <WBR>อ้างเหตุ<WBR>จำเป็น<WBR>อย่างนี้<WBR>อย่างนั้น<WBR> พุทธ<WBR>ศาสนิกชน<WBR>ไม่ควร<WBR>อุดหนุน<WBR>โดยเด็ดขาด<WBR> เว้นแต่<WBR>จะมี<WBR>หลักฐาน<WBR>เป็นกิจ<WBR>ลักษณะ<WBR>สมแก่<WBR>เพศ<WBR> เพราะ<WBR>จรรยา<WBR>เช่นนี้<WBR>ไม่เหมาะสม<WBR>แก่สภาพ<WBR>ของภิกษุ<WBR>สามเณร<WBR> ซ้ำเป็น<WBR>เหตุให้<WBR>ผู้ต่างชาติ<WBR>ต่างศาสนา<WBR> ดูหมิ่น<WBR>ต่าง ๆ <WBR>อีกด้วย<WBR> น่าอาย<WBR>มาถึง<WBR>ชาวบ้าน<WBR>ผู้กราบไหว้<WBR>นับถือ<WBR>อีกด้วยซ้ำ<WBR> <DD>ยังมีอีก<WBR> การสร้าง<WBR>พระธรรม<WBR>เจ็ดคัมภีร์ <WBR>สร้างพระ<WBR>พุทธรูป <WBR>สร้าง<WBR>พระบท<WBR>เป็นต้น<WBR> เหล่านี้ <WBR>อย่าหลง<WBR>อานิสงส์<WBR>ที่พ่อค้า<WBR>เขานำไป<WBR>จำหน่าย<WBR>นักเลย<WBR> จะเสีย<WBR>เงินเปล่า<WBR> พ่อค้าเขา<WBR>จะสร้าง<WBR>อานิสงส์<WBR>พอให้<WBR>เขาขาย<WBR>ได้กำไร<WBR>ก็พอแล้ว <WBR>ผู้สร้าง<WBR>จะได้<WBR>อานิสงส์<WBR>อย่างไร<WBR>เขาไม่<WBR>รับรู้ด้วย<WBR>หนังสือ<WBR>ลานต่าง ๆ<WBR> นั้น <WBR>บางครั้ง<WBR>ได้ยินว่า<WBR>มีตัว<WBR>อักษรขอม<WBR>อยู่เพียง<WBR>ใบต้น<WBR>ใบเดียว<WBR>เท่านั้น<WBR> นอกนั้น<WBR>ลานเปล่า<WBR>ทั้งหมด<WBR> และถึง<WBR>จะมี<WBR>อักษร<WBR>ครบถ้วน<WBR> ก็นิยม<WBR>สร้างกัน<WBR>จนไม่มี<WBR>ที่เก็บ<WBR> ไม่ได้<WBR>ประโยชน์<WBR>คุ้มค่า<WBR> สมัยนี้<WBR>สร้างแบบ<WBR>เรียนนักธรรม<WBR> บับว่า<WBR>เป็นประโยชน์<WBR>ส่วนเดียว<WBR> เพราะแบบเรียน<WBR>จะสอน<WBR>คนโง่<WBR>ให้ฉลาด<WBR> สอนคน<WBR>ฉลาดให้<WBR>ฉลาด<WBR>ยิ่งขึ้น<WBR> แบบเรียน<WBR>เหล่านี้<WBR>ไม่เสียเ<WBR>งินสร้าง<WBR>เปล่าเลย<WBR> ใครได้<WBR>พบเห็น<WBR>คราวไร<WBR> ก็มีแต่<WBR>ช่วยให้<WBR>เกิดรู้<WBR>ความ<WBR>ฉลาด<WBR>เสมอ <WBR><DD>สร้างพระ<WBR>พุทธรูป<WBR> ถ้าเป็น<WBR>องค์เล็ก<WBR> องค์น้อย<WBR> ชนิดสร้าง<WBR>สะเดาะเคราะห์<WBR>แล้ว<WBR> นำไป<WBR>ถวายวัด <WBR>เมื่อเป็น<WBR> พระพุทธรูป<WBR>แล้ว <WBR>เที่ยวทิ้ง<WBR>เกลื่อนตาม<WBR>โคนโพธิ์<WBR>ลานเจดีย์<WBR>หรือล้อม<WBR>พระ<WBR>ประธาน<WBR>ในโบสถ์<WBR> อย่างนี้<WBR>จะได้<WBR>ผลานิสงส์<WBR>อย่างไร <WBR>นอกจาก<WBR>อุดหนุน<WBR>พ่อค้า<WBR>เท่านั้น<WBR>หากตั้งใจ<WBR>สร้างให้ได้<WBR>ขนาดตั้ง<WBR>บูชาและ<WBR>อย่านำไป<WBR>ถวายวัด<WBR> จงตั้งใจ<WBR>สักการะ<WBR>บูชา<WBR>ประจำบ้าน<WBR>เรือนของตน<WBR> สมกับ<WBR>เป็นพุทธ<WBR>ศาสนิกชน <WBR>อนึ่งถ้า<WBR>สามารถ<WBR>ควร<WBR>ปฏิสังขรณ์<WBR>พระพุททรูป<WBR>ที่ชำรุด<WBR> มีพระ<WBR>พุทธลักษณะ<WBR>งดงาม<WBR>ให้คืนดี <WBR>จะชวน<WBR>ให้น่ากราบ<WBR>น่าไหว้<WBR>มากกว่า<WBR> เพราะพระ<WBR>พุทธรูป<WBR>มีอยู่<WBR>มากมาย<WBR>แล้ว<WBR> เกินที่<WBR>จะเก็บ<WBR>บูชา<WBR> ต้องถวาย<WBR>วัดจน<WBR>เกลื่อน<WBR>นัยน์ตา<WBR> น่า<WBR>บัดสีใจ<WBR>หรือที่สร้าง<WBR>ด้วยไม้<WBR> ช่างแกะ<WBR>ได้ฝีมือ<WBR>เพียง<WBR>ตุ๊กตา<WBR> แต่มี<WBR>เค้าเป็น<WBR>พระพุทธรูป <WBR>แทนที่จะ<WBR>น่ากราบไหว้<WBR> เด็กเห็น<WBR>ถึงกับ<WBR>ร้องให้กลัว <WBR>อย่างนี้<WBR>มีแต่<WBR>ผลเสีย<WBR>ไม่เป็น<WBR>คุณอย่างไร<WBR> <DD>สร้าง<WBR>พระบท<WBR> ที่ช่างพิมพ์<WBR>ออกจำหน่าย<WBR>เป็นเรื่อง<WBR>ชาดกบ้าง<WBR> ปางของ<WBR> พระเครื่อง<WBR>ต่าง ๆ <WBR>ประจำวัน<WBR>เกิดบ้าง<WBR> ก็จงเลือก<WBR>ดูที่<WBR>ควร<WBR>ประดิษฐาน<WBR> มีรูป<WBR>ลักษณะ<WBR>งดงาม<WBR> น่าดู<WBR>เป็นเครื่อง<WBR>เตือนใจ<WBR> หากผู้<WBR>สร้างมุ่ง<WBR>แต่บุญ<WBR>ว่าได้<WBR>สร้างแล้ว<WBR>เท่านั้น<WBR> ส่วนการ<WBR>เก็บตั้งไว้<WBR>ที่ไหน<WBR>เหมาะสม<WBR>หรือไม่<WBR>หาได้<WBR>นึกถึงไม่ <WBR>ที่ใส่<WBR>กรอบแขวน<WBR>ไว้ยัง<WBR>พอทำเนา<WBR> เที่ยวปิด<WBR>ตามเสา<WBR>ตามผนัง<WBR>ฝากำแพง <WBR>ออกจะ<WBR>สกปรก<WBR>เลอะยิ่งนัก<WBR>หรือผนัง<WBR>โบสถ์<WBR>ศาลา<WBR>สีขาว<WBR>สะอาด<WBR>อยู่แล้ว<WBR>ว่าไม่ดี<WBR> ไปจ้าง<WBR>ช่าง<WBR>ฝีมือเลว<WBR>มาเขียน<WBR>ภาพให้<WBR>ผนัง<WBR>เปรอะเปื้อน<WBR> เหมือน<WBR>เสียเงิน<WBR>จ้างคน<WBR>มาทำ<WBR>ผนังให้<WBR>สกปรก<WBR> ฉะนั้น<WBR> โบราณ<WBR>ท่านจึง<WBR>สอนว่า<WBR> คบคน<WBR>ให้ดูหน้า<WBR> ซื้อผ้า<WBR>ให้ดูเนื้อ<WBR> ก็นี่เรา<WBR>จะเสียเงิน<WBR>ออกไป<WBR>แต่ละคราว<WBR> ควรดู<WBR>ควรปรึกษา<WBR>หารือกับ<WBR>ผู้มี<WBR>ความรู้<WBR>เข้าใจ<WBR> ให้เขา<WBR>ช่วยแนะนำ<WBR>ในสิ่ง<WBR>เป็น<WBR>ประโยชน์<WBR>จริง ๆ <WBR>ดีกว่า<WBR> อย่าถือรั้น<WBR>ทำตาม ๆ <WBR>กันไป<WBR>นักเลย .</DD><DD> </DD><DD> </DD><DD><WBR> <CENTER>จาก <WBR>วัดของบ้าน<WBR> ของ <WBR>สมเด็จ<WBR>พระอริยวง<WBR>ศาคตญาณ<WBR>
  สมเด็จ<WBR>พระสังฆราช<WBR> วัดราชบพิธ <WBR>สถิตมหา<WBR>สีมาราม<WBR>
  </CENTER></DD>

<CENTER>ที่มา...kanchanapisek.or.th
</CENTER>[/SIZE]