สอบถามผู้รู้เกี่ยวกับความเชื่อโบราณค่ะ

สวัสดีค่ะ พอดีหนูกำลังเรียนวิชาเกี่ยวกับเอกลักษณ์ไทย ประเพณี ความเชื่อ
แล้วตอนนี้หนูกำลังวิเคราะห์ความเชื่อเกี่ยวกับ


" ถ้าสร้อยคอขาดหรือหลุดจะมีเหตุให้พบเรื่องร้าย "

โบราณท่านว่าการที่เราห้อยพระแขวนพระไว้กับตัวแล้วอยู่ๆมากำลังจะ
ออกจากบ้านนั้นก็มามีเหตุให้สร้อยหลุดหรือขาดนั้น โบราณท่านจะถือว่าเป็น
ลางไม่ดี ถ้าออกจากบ้านแล้วมีเหตุให้ต้องพบเรื่องร้าย หรือแม้แต่อุบัติเหตุเกิด
ขึ้นจึงไม่เหมาะกับการเดินทาง
ทางแก้ไข คือ ควรจะเข้าไปอาบน้ำและเปลี่ยนเวลาเดินทาง ไหว้พระ
สวดมนต์ นั่งสมาธิ ถ้าเป็นช่วงเช้าก็ให้ตักบาตรทำบุญ


เลยเกิดความสงสัยค่ะ

1. ความเชื่อนี้เกิดขึ้นเพราะอะไรคะ ?
ถ้าตามที่หนูคาดเดาก็เพราะสมัยก่อนสร้อยคอสร้อยพระเป็นสิ่งที่เราเคารพบูชา
เพื่อคุ้มครองเราจากภัยต่างๆ พอขาดก็เลยทำให้เราใจเสีย รู้สึกไม่ดี เลยเกิด
ความเชื่อนี้ขึ้นใช่ไหมคะ มีเหตุผลอื่นๆอีกไหม หรือเป็นกุศโลบายของคนสมัย
ก่อน?

2. ความเชื่อนี้น่าเชื่อถือไหมคะ มีเหตุผลสนับสนุนหรือโต้แย้งไหมคะ

3.มีความเชื่อหรือข้อมูลเพิ่มเติมเกี่ยวกับความเชื่อนี้ไหมคะที่หนูหามาข้อมูลมัน
มีน้อยมากเลยอยากได้ข้อมูลเพิ่มเติมค่ะ (พยายามหาตามหนังสือตามเว็บก็เจอ
แต่ข้อมูลซ้ำๆค่ะ)

 

ข้อ 1 ความเชื่อที่ว่าของที่เคารพสักการะมีเหตุที่ไม่ปรกติเกิดขึ้นจะเป็นลางร้าย เป็นเรื่องเก่าแก่ก่อนที่จะมีพระพุทธศาสนาเสียอีก เดิมทีไม่ใช่กุศโลบายแต่เป็นวิชาความรู้เก่าแก่แขนงหนึ่ง แต่สำหรับชาวพุทธซึ่งเชื่อเรื่องกรรม จึงดัดแปลงเป็นกุศโลบายไปเพื่อหาเหตุสร้างบุญกุศล อย่างเรื่องหลานของอนาถบิณฑิกะเศรษฐีที่ทำตุ๊กตาแตก ท่านก็เอาเหตุนี้ไปทำบุญถวายทานแด่พระพุทธเจ้าและเหล่าสาวก คือไม่ว่าจะมีลางดีหรือลางร้ายก็ตามก็ไปทำบุญสร้างกุศลให้แก่ตน ซึ่งเป็นหนทางที่ถูกต้องในทุกสถานการณ์ ส่วนของลัทธิความเชื่ออื่นก็ไปบูชายัญอะไรตามความคิดของตน
ข้อ 2 ความเชื่อนี้บางครั้งก็เป็นเรื่องจริง แต่บางครั้งก็เป็นเรื่องบังเอิญ จึงยากที่จะสรุปไปในทางใดทางหนึ่ง

ข้อ 3 ลางบอกเหตุในลักษณะนี้ก็มีปรากฎในพระไตรปิฎกเช่นกัน อย่างเรื่องของพระเจ้าจักรพรรดิผู้ครองรัตนะทั้ง 7 ประการ ซึ่งรัตนะที่สำคัญที่สุดคือจักรแก้ว ปรกติเมิื่อพระเจ้าจักรพรรดิจักรบำเพ็ญอุโบสถศีลแล้ว จักรแก้วคู่บุญจะเสด็จมาประดิษฐานเป็นหลักชัยให้แก่บ้านเมือง และจะไม่เคลื่อนที่ไปไหน แต่เมื่อจักรแก้วเคลื่อนไปแม้องคุลีเดียวก็เป็นสิ่งบอกเหตุว่าพระเจ้าจักรพรรดิองค์นั้นจะสิ้นพระชนม์แล้ว ทางเลือกคือต้องออกบวช ดังความละเอียดดังต่อไปนี้

เล่ากันว่า จักรแก้วนั้นได้ลอยขึ้นไปตั้งอยู่ในอากาศเหมือนนำไปด้วยล้ออยู่เหนือประตูพระราชวังชั้นใน. ครั้งนั้น พระราชารับสั่งให้ฝั่งเสาไม้ตะเคียนสองต้นไว้ที่ข้างทั้งสองแห่งจักรนั้น ที่บนสุดของจักรแก้ว ผูกเชือกด้ายไว้เส้นหนึ่งให้อยู่ตรงกับกง. แม้ในด้านล่าง ก็ผูกเชือกด้ายเส้นหนึ่งให้อยู่ตรงกับกง. จักรแก้วย้อยต่ำลงแม้นิดเดียว จากเส้นเชือกข้างบนเส้นหนึ่งในบรรดาเชือกสองเส้นนั้นก็เป็นอันว่าหย่อนลง. ปลายสุดของจักรแก้วอยู่เลยที่ตั้งของด้ายชั้นล่าง ชื่อว่าเคลื่อนจากฐานแล้ว. เมื่อมีโทษแรงมาก จักรแก้วนี้นั้นจะเป็นอย่างนี้ คือคล้อยเคลื่อนจากฐานแม้ประมาณเส้นด้ายหนึ่ง หรือประมาณหนึ่งองคุลีสององคุลี.
พระราชารับสั่งว่า พ่อเอ๋ย นับแต่วันนี้เป็นต้นไป เจ้าจงไปสู่ที่บำรุงจักรแก้ววันละ ๓ ครั้ง เจ้าเมื่อไปอย่างนั้น พบเห็นจักรแก้วคล้อย คือ เคลื่อนจากที่แม้นิดเดียวเมื่อใด พึงบอกแก่เราเมื่อนั้น เพราะว่า ชีวิตของเราฝากไว้ในมือของเจ้า.
บุรุษนั้นไม่ประมาทแล้ว ไปดูวันละ ๓ ครั้ง ได้พบเห็นเข้าในวันหนึ่ง.
ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย ครั้งนั้นพระเจ้าทัฬหเนมิสดับว่า จักรแก้วเคลื่อนที่แล้ว เกิดความโทมนัสอย่างรุนแรง ดำริว่า เราจักมีชีวิตไม่ยั่งยืนนาน อายุของเราเหลือน้อยเต็มที บัดนี้ เราจะไม่มีเวลาบริโภคกามอีกแล้ว เวลาแห่งการบรรพชา ย่อมมีแก่เรา ณ บัดนี้

 

เชื่ออะไรก็ใช้เหตุและผล ปัญญานั้นแหละเป็นคำตอบ สร้อยไม่ขาดได้ถ้าไม่หมดอายุ ไม่ถูกดึงหรืออยู่ๆขาดได้ไงใช้ปัญญาคิดก่อน ต่อไปจะไม่ถูกหลอก ไม่ใช่ใครพูดหรือเขาว่ามาก็เชื่อไปหมดแล้วถ้ามันทำให้ใจเสียเมื่อไหร่ พระพุทธองค์ให้ใจเป็นประธานเราต้องมีวิธีกลับมาที่สติ กลับมาที่ลมหายใจอย่าพึ่งเชื่อ หลักกาลามสูตรของพระพุทธองค์ดีที่สุด

 

เห็นด้วยค่ะ ว่าทุกสิ่งทุกอย่างล้วนมีวันดับสลาย ของก็พังได้ สร้อยก็พังได้ ไม่มีอะไรจะอยู่กับเราตลอดไปค่ะ ต้องการความเห็นที่หลากหลายเลยเข้ามาถามเพื่อนำไปประกอบข้อมูล ขอบคุณมากค่า