หลังจากทุกท่านเข้ามาในบอร์ดแล้วรู้สึกเช่นไรกันบ้าง

ก่อนอื่นก็ขอโมทนา พี่ๆน้องๆและ ผู้ก่อตั้งเวปนี้ด้วยครับในจิตอันเป็นบุญเป็นกุศลด้วยครับ
จากที่ได้เล่นเวปนี้มานานหลายปีจนมีกระทู้ภัยพิบัติมาสิงอยู่ที่นี่
แม้ผมจะไม่ค่อยได้ปรากฏ ไม่ว่าเพราะด้วยงานและเหตุอันใด แต่ก็ส่งใจมา
และปัจจัยหลายๆอย่างที่สังขารสามารถกระทำได้ปล.อยากแยกร่างได้เหมือนกัน
แยกได้แต่ใจครับ
ขอบอกว่าอบอุ่นมากๆเหมือนครอบครัวเลยทีเดียว(^)
สิ่งผมอยากถ่ายทอดก็คือตลอดปีกว่าที่ได้สิงอยู่ที่นี่ ผมเชื่อและคิดว่าพี่ น้องๆี่ในเวปก็คิดจะถ่ายทอดสิ่งนี้ คือผมคิดเสมอมาว่าเราไม่ควรตระหนกแต่ควรตระหนักอยู่ในความไม่ประมาท
ไม่ว่าภัยพิบัติจะเกิดหรือผมอาจตายก่อนก็ได้ พิมพ์ๆไปอาจหงายตายก็ได้
ไม่มีอะไรต้องกังวลมันตายแน่นอนเช้า สาย บ่าย คำ่ แต่เมื่อมีร่างกายเราต้องดูแลมันเต็มความสามารถ เรามันโง่อยากเกิดมามีร่างกายเอง ใช่ไหมโทษตัวเองแหละครับ ขึ้นชื่อมันยังไม่ตาย จึงต้องเตรียมพร้อมไว้เสมอ ถ้าไม่เตรียมถ้ามันไม่ตายทำไง
ทรมานตายชัก หิวทำไง หนาวนอนไหน ถ้าไม่เตรียมให้พร้อม ใช่ไหมครับ
อีกประการควรทรงศีลให้บริสุทธิ์ เคารพพระรัตนตรัยจริงๆไม่สงสัย คิดอยู่เสมอว่าเราตายแน่ เจริญกรรมฐาน40จะเหมาหมด40กองก็ได้ครับ หรือกองใดกองหนึ่ง
เพื่อขจัดความเศร้าหมองแห่งจิต
ใช่ไหมล่ะจะได้ไม่กังวล หรือ ฟุ้งซ่านเกินไป
ใครว่าบอร์ดนี้ทำคนตระหนกผมว่าเขาไม่เข้าใจตรงนี้อย่างน้อยคุณก็ได้มรณังนุสติ
ว่าเราตายเเน่ไม่รวมถึงสิ่งดีๆมากมายที่คนดีๆในนี้เขาทำกัน ทำบุญ ทำกรรมฐาน ของดีๆไม่เอาหรือ?
ไม่รู้ทุกคนคิดยังไง ช่วยออกความเห็นหน่อยครับ

 

ความรู้สึกผมรู้สึกว่า
พวกเราคงเคยผ่านสมรภูมิภัยพิบัติใหญ่หลายครั้งมาด้วยกันครับและคงทำหน้าที่แบบทินี้มาแล้ว
หลายๆครั้งและครั้งนี้ชาตินี้ก็มาทำอีก ไม่รู้ว่าเหตุผลอะไรเพราะต่างท่านต่างเหตุผล แต่ธรรมและกรรมย่อมจัดสรรค์ให้มาพบกัน
ผมก็ติดตามอ่านมาซักระยะโดยส่วนตัวเชื่อเรื่องแบนี้มาตั้งแต่เด็กแต่ไม่เคยบอกใคร และได้รับรู้ข้อมูลจากหลายฝ่าย
จนทำให้เริ่มเชื่อว่ามันอาจเกิดขึ้นได้จริงๆ ยิ่งภัยสึนามิที่ผ่านมา โรคร้อน เหตุผลทางวิทยาศาสตร์ต่างๆนาๆสนับสนุน
กับข้อความจากท่านผู้ทรงญาณจากสำนักต่างๆทั้งอดีตย้อนไป40-50ปียันปัจจุบัน มันเลยเป็นข้อมูลที่ค่อนข้าง
จะปฏิเสธยาก แต่ผมเองก็ไม่ได้ประมาทไม่ว่าภัยมันจะเกิดหรือไม่ถ้าจะทำงานอะไรออกมาต้องส่งผลได้2ประการคือ
เพื่ออนาคตในยามเกิดภัย และเพื่ออนาคตในยามปกติ แค่นี้ก็เป็นการสร้างกุศลมหาศาลแล้วครับ
และแนวทางของพี่ๆเพื่อนๆน้องๆในห้องนี้ก็เป็นดังนั้น จึงทำให้ผมอดไม่ได้ที่จะเข้ามาร่วมแจมด้วยอิอิอิ

 

ได้พบเพื่อนที่อบอุ่น...ครับ

 

บอร์ดนี้เป็นที่ยึดเหนี่ยวจิตใจครับ

คือเราอาจไขว้เขวไปทางโลกบ้าง แต่พอกลับมาติดตามอ่านบอร์ด ก็สามารถกลับตัวกลับใจ มาตั้งใจปฏิบัติต่อได้ทุกที แล้วก็ได้มรณานุสติจริงๆด้วย เราจะคิดตลอดเวลาว่าเหตุการณ์อาจเกิดขึ้นวันนี้พรุ่งนี้ก็ได้ เราอาจตายในเหตุการณ์ก็ได้ ได้มรณานุสติเป็นฌาณเลย

 

ดีใจ...อย่างน้อย โลกุตตระ หลักสัจจะธรรม และ สัจจะ ....ก็ผ่านตา

- " หนุมาน ผู้นำสาร "

 

ดีใจ...ที่บางท่าน ดวงตาเห็นธรรม

- " หนุมาน ผู้นำสาร "

 

ดีใจ....ที่บางท่านกำลังมุ่งขจัดกิเลสนิสัยด้วย สัจจะ

- " หนุมาน ผู้นำสาร "

 

ดีใจ....ที่บางท่านค้นหาโลกุตตระ จนพบ

- " หนุมาน ผู้นำสาร "

 

(||) เตือนไว้ไม่เสียหาย จะได้ไม่ประมาท [Embarrass จะได้ดำรงตนด้วยความไม่ประมาท (evil) อนุโมทนาสาธุๆๆ ขอบคุณหลายๆเด้อ...(^) (^) (^) (||) (||) (||)

 

ดีใจที่ได้พบกลุ่มคนที่มีจิตใจมุ่งมั่นเพื่อช่วยเหลือเพื่อนมนุษย์และพระศาสนา

ดีใจที่ได้มีโอกาสในการสร้างบุญบารมี

ดีใจที่ได้รับรู้ข้อมูลต่างๆที่คนทั่วๆไปไม่รู้

ดีใจที่ได้เจอข้อความเตือนใจจากคุณหนุมานซ้ำๆเรื่อง สัจจะ

 

ทุกคนในที่นี้มีความเอื้ออาทรต่อกันและกัน
และมองเห็นทุกข์ภัยที่จะเกิดเหมือนๆกัน ตามสภาวะความเป็นจริงที่เกิดขึ้น
คุณ pat3112 อย่าติว่าตัวเองโง่ที่เกิดมามีร่างกายเลยครับ
ผมว่าเป็นเรื่องฉลาดสุดๆ มากกว่า
การมีร่างกายสังขาร ทำให้เราสามารถเห็นได้ถึงกองทุกข์ที่ใกล้ที่สุด
และสามารถกำหนดสติ รู้อยู่ในอากัปกริยาของกายสังขาร
สามารถฝึกปฏิบัติไปให้ถึงซึ่งทางหลุดพ้น มุ่งตรงพระนิพพานได้

ยินดีและดีใจที่ชาตินี้เกิดมาได้พบกัลยาณมิตร ณ เว็บพลังจิต แห่งนี้ครับ

 

ไม่คิดว่าจะมีบอร์ดไหนจริงใจและอบอุ่นเท่าที่นี่ครับ
เห็นพัฒนาการของกลุ่มที่เกิดขึ้นในช่วงปีกว่าๆ..ทำให้เข้าใจในกฎแห่งการดึงดูดมากขึ้น..จาก 1..เป็น 2..เป็น10..เป็น 100 การดึงดูดเจตนา ความคิด เป้าหมายและเรื่องราวดีๆเข้ามาเสมอ เพียงแต่เปิดใจให้กว้าง มีมุมมองเป็นบวก..กล้าหาญ..แบ่งปันและเคารพรัก..จักรวาลจะนำสิ่งดีๆเข้ามาส่งให้เราโดยอัตโนมัติ.. [ask+Anser = Recief]
แรงอฐิษฐาน ปณิธาน+สัจจะ..ความตั้งใจจริง..ความสามัคคี..
เราสามารถสร้างสรรค์ตามทิศทางที่เราเลือกได้เสมอครับ

 

จะรับ...เตาอบ...สักที่...ไหมครับ

 

ขอเตาอบใหญ่ๆจุสัก 60 ล้านคน คนนะครับ..จะได้อุ่นๆๆๆๆๆๆ

(||)(||)(||)

 

ขอดีใจอีกคนนะ ดีใจที่เจอพี่เม้าที่จุดประกายเรื่องมินิพลังจิต
ดีใจที่เจออาจารย์ตาที่ 3 ที่ทำให้เรื่องพลังจิตดังที่สุดในเวป
ดีใจที่เจอเรื่องหลวงตาม้า แห่งวัดถ้ำเมืองนะ ที่จุดประกายทำให้หันมานับถือพุทธศาสนา ปฏิบัติสมาธิมากขึ้น
ดีใจที่อ่านเรื่องคุณหนุมาน จนหาวเป็นดาวเป็นเดือนได้แล้ว กับสัจจะ
ดีใจกับกัลยณมิตรทุก ๆ คน ที่ทำให้รู้ซึ้งถึงมิตรภาพ ช่วยเหลือกัน ร่วมแรงร่วมใจกันทำให้สังคมและโลกนี้น่าอยู่ขึ้น
ขอขอบคุณคุณคณานันท์ อ.ไก่ และเพื่อน ๆ ที่ปรียานันท์ ที่ให้โอกาสในการ
แก้ตัวกับงาน อ.ดร. กัญจีรา
และขอขอบคุณอาจารย์และเพื่อน ๆ ทุกคน ที่เป็นครูในการสอนวิชาความรู้
ทั้งเรื่องพลัง การรักษา และการใช้ชีวิตอย่างมีความสุข สงบ ในทางธรรม
และท้ายที่สุด ขอขอบคุณคุณแม่ ที่ในที่สุดก็ได้เข้าใจในตัวลูกสาวคนนี้
และได้ค้นพบแสงสว่างแห่งปัญญาที่แม่ได้รู้ถึงการปล่อยวาง เพื่อหาความสงบ
ในชีวิต และสุดท้ายจริง ๆ หวังว่าคงได้เจอเพื่อน ๆ ทุกคน ได้ทำหน้าที่ร่วมกัน เมื่อชาติต้องการ

 

สุขใจเจอผองเพื่อน พี่น้อง
ซึ่งมีธรรม คิดตรอง ใต้หล้า
รวมจิตคิด เอื้อเฟื้อ ปันแบ่ง
แข่งดี ซึ่งเมตตา กรุณา มุทิตา อุเบกขา

ปล. คิดว่าเป็นกลอนแนว แอปส์แทรก ละกันนะครับ

 

รู้สึก...ดี...ค่ะ

ถึงแม้จะเพิ่งมาได้ไม่นาน แต่ก็ไปแวะเวียนเวปอื่นมาเป็นระยะๆ
ก็จะเห็นเป็นที่ประลองของผู้รู้อยู่มาก ไม่รู้ใครรู้จริง
อัตตาตัวเดียว ก็ทำให้กลายเป็นที่ไม่น่าอยู่

แต่ที่นี่ โดยเฉพาะห้อง ภัยพิบิติฯ รู้สึกว่าเต็มไปด้วย
ความเอื้อเฟื้อ และจริงใจ (ความรูสึกส่วนตัว ณ. เวลานี้)
ทำตัวตนให้เล็กๆ ที่มันก็น่าอยู่นะคะ

 

เพิ่งเข้ามาไม่นาน ก็ติดงอมแงม เหมือนหนังเกาหลี...ซะแล้ว

ขออนุโมทนาในบุญกุศลเจตนา ของท่านผู้รู้ทุก ๆ ท่าน ที่ตั้งใจนำเสนอสิ่งดี ๆ ให้แก่ชาวโลกผู้ยังมีกิเลสหนา ปัญญาน้อย (ผมเองครับ) อยู่อีกมากนะครับ
ขอให้ชาวพลังจิตทุกท่าน จงมีกำลังกาย กำลังใจที่ดี ในการบำเพ็ญบารมี
และมีความเจริญในธรรม
ยิ่ง ๆ ขึ้นไปตราบเข้าสู่พระนิพพาน ด้วยเทอญ สาธุ สาธุ สาธุ

 

*** สำคัญ ****

แรงอฐิษฐาน ปณิธาน + สัจจะ..ความตั้งใจจริง..ความสามัคคี..

อฐิษฐาน ปณิธาน ... คือ สัญญาใจ
ความเมตตา....ก่อเกิดความสามัคคี เข้าอกเข้าใจ เห็นใจ ช่วยเหลือ เกื้อกูล

ขอให้ เมตตา + สัจจะ อยู่ในใจทุกคน
- " หนุมาน ผู้นำสาร "

 

ได้ความรู้ ไม่มากก็น้อย ในห้องเรียนไม่ได้สอน ได้ความรู้จากชีวิตจริง