เรื่องเด่น เสียงธรรมจากวัดท่าขนุน วันจันทร์ที่ ๑๐ มิถุนายน ๒๕๖๗

เสียงธรรมจากวัดท่าขนุน วันจันทร์ที่ ๑๐ มิถุนายน ๒๕๖๗

​

 

วันนี้ตรงกับวันจันทร์ที่ ๑๐ มิถุนายน พุทธศักราช ๒๕๖๗ กระผม/อาตมภาพต้องเดินทางไปยังวัดป่าประดู่ (พระอารามหลวง) ถนนสุขุมวิท ตำบลท่าประดู่ อำเภอเมือง จังหวัดระยอง เพื่อร่วมงานวันกตเวทิตานุสรณ์และแจกทุนการศึกษาประจำปี ๒๕๖๗ และร่วมประชุมองค์กรพระอุปัชฌาย์รุ่นที่ ๕๑ ในเขตปกครองคณะสงฆ์หนกลาง

เมื่อเดินทางไปถึง ปรากฏว่ามีท่านมหาประชุม (พระครูปลัดปัญญาวรวัฒน์) วัดพิทักษ์เทพาวาส จังหวัดราชบุรี มาถึงก่อนแล้ว ตามมาด้วยหลวงพ่อพระครูสุขุมปัญญากร วัดทุ่งกฐิน จังหวัดสุพรรณบุรี

อีกสักครู่หนึ่ง พรรคพวกเพื่อนฝูงหลายราย ไม่ว่าจะเป็นพระมหาชูศักดิ์ กิจฺจกาโร ป.ธ.๘ เจ้าอาวาสวัดไตรรัตนาราม จังหวัดกาญจนบุรีก็ดี พระครูขันติวรานุสิฐ เจ้าอาวาสวัดน้อย (หลวงพ่อเนียม) จังหวัดสุพรรณบุรีก็ดี ได้ทยอยกันมา ส่วนผู้ที่ไม่เคยเข้าร่วมงานประชุมมาก่อนเลย อย่างพระครูพิทักษ์ธรรมกิตติ์ วัดห้วยพระ จังหวัดนครปฐม ก็มาเช่นกัน กระผม/อาตมภาพในฐานะประธานรุ่นมา ๒ สมัย แล้วยังรักษาการอีก ๑ สมัย จึงต้องทักทายเพื่อนฝูงทุกคนที่เดินทางมาถึง

ตามมาด้วยพระมหาศุภจิตร์ ธมฺมาโภ วัดสุวรรณารัญญิกาวาส ซึ่งก็ต้องบอกว่าเป็นเจ้าถิ่นส่วนหนึ่ง เพราะว่าท่านอยู่ทางด้านชลบุรีนี่เอง พระครูสาทรวรกิตติ์ วัดพันเสด็จนอก จังหวัดชลบุรี ตลอดจนกระทั่งตัวหลวงพ่อเชาวลิตร (พระครูโสภิตปัญญากร) เจ้าอาวาสวัดป่าประดู่ (พระอารามหลวง) เจ้าคณะอำเภอเมืองระยองก็มาถึงเช่นกัน

บุคคลที่เดินทางไกลที่สุดน่าจะเป็นพระครูพิบูลปัญญากร วัดหินปักใหญ่ อำเภอบ้านหมี่ จังหวัดลพบุรี แต่ว่าพระครูเกษมธรรมวิธาน วัดหนองโป่ง จังหวัดสระบุรี ก็อยู่ในระยะทางที่ใกล้เคียงกัน ถ้าหากว่าเดินทางออกจากวัดท่าขนุนแล้ว กระผม/อาตมภาพนั่นแหละที่จะเป็นคนที่ไปไกลที่สุด แต่ด้วยความที่ว่าตนเองเดินทางออกจากวัดอุทยาน จังหวัดนนทบุรี จึงไม่ใช่คนที่เดินทางไกลที่สุด

บรรดาพรรคพวกเพื่อนฝูงส่วนส่วนใหญ่ที่ทยอยกันมานั้น ส่วนหนึ่งอย่างเช่นพระมหาเจริญ จิรวุฑฺโฒ ป.ธ.๘ เจ้าคณะอำเภอบ้านบึงก็ดี หรือว่าบรรดาพรรคพวกเพื่อนฝูงจากวัดกลาง จังหวัดสมุทรปราการ อย่างพระมหาประเสริฐ มหานาโค ป.ธ.๗ ก็ตาม ต้องถือว่าท่านเองอยู่ใกล้ แต่ในขณะเดียวกันก็อาจจะติดงานติดการจนกระทั่งมาร่วมประชุมกันได้น้อย

ตั้งแต่ตั้งองค์กรพระอุปัชฌาย์มา กระผม/อาตมภาพขาดประชุมแค่ครั้งเดียว เนื่องเพราะว่ารับงานเอาไว้ก่อน แล้วในกลุ่มไลน์กำหนดวันประชุมแบบกะทันหัน หลังจากนั้นแล้วก็ได้ทำหน้าที่ประธานรุ่นโดยที่ไม่เคยขาดประชุมอีกเลย

 

พรรคพวกที่เดินทางมายังมีหลวงพ่อพร (พระครูปฐมสรคุณ) วัดบางแก้ว จังหวัดนครปฐม พระครูสิทธิวัฒนคุณ (พรพรหม ฐิตคุโณ) ที่ปรึกษาเจ้าคณะเขตตลิ่งชัน วัดกระจัง ซึ่งเป็นที่ปรึกษาเจ้าคณะเขตที่หนุ่มที่สุดในประเทศไทยก็ว่าได้ แต่โดนพรรคพวกเพื่อนฝูงแซวว่า "โดนแขวน..ตกงาน" ซึ่งบางทีการแซวกันแรง ๆ แบบนี้ ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าจะทำให้พรรคพวกรู้สึกน้อยใจหรือเปล่า ?

ท่านอาจารย์พระมหาจำนงค์ ปภสฺสโร จากวัดบ่อแร่ อำเภอวัดสิงห์ จังหวัดชัยนาท พระครูนนทสุตาภรณ์ วัดเชิงกระบือ ซึ่งแต่เดิมก็คือพระมหาโอภาส จนฺทาโภ ท่านยังบอกว่าไม่ชินกับสมณศักดิ์ใหม่ บางทีก็ยังเผลอเซ็นชื่อว่าพระมหาโอภาสอยู่เหมือนเดิม..!

พระมหาศรีสมหวัง ธมฺมธีโร วัดลานนาบุญ ก็อยู่ในส่วนของจังหวัดนนทบุรีเช่นกัน บรรดาท่านทั้งหลายเหล่านี้ต้องบอกว่าเป็นขาประจำในการเดินทางมาประชุมเป็นปกติไปแล้ว ส่วนท่านอื่น ๆ ที่เดินทางมาก็มีพระมหาสมคิด อตฺถสิทฺโธ ปธ. ๗ รองเจ้าคณะอำเภอโพธาราม วัดหนองโพ จังหวัดราชบุรี ซึ่งก็ถือว่าเป็นส่วนของขาประจำในการประชุมเช่นกัน

เพียงแต่ว่าปีนี้การประชุมนั้นเลขานุการ ก็คือพระครูวาทีวรวัฒน์, ดร. (กล้า วีรรตโน) รองเจ้าคณะอำเภอเมืองเพชรบุรี เจ้าอาวาสวัดมหาธาตุวรวิหาร จังหวัดเพชรบุรี ติดงานภารกิจเร่งด่วนในฐานะอาจารย์ประจำหลักสูตรปริญญาโท วิทยาลัยสงฆ์เพชรบุรี ต้องนำนักศึกษาปริญญาโทไปดูงานต่างประเทศ จึงได้มอบหมายให้พระครูสิทธิวัฒนคุณ วัดกระจัง ทำหน้าที่ผู้ช่วยเลขานุการแทน

ท่านอื่น ๆ ที่เดินทางมาถึง บางท่านเราก็ไม่คิดว่าท่านจะมา อย่างเช่นว่าหลวงตา (พระครูโสภณคุณาภรณ์) วัดอัมพวันเจติยาราม พระอารามหลวง จังหวัดสมุทรสงคราม เพราะว่าท่านอายุกาลผ่านวัยเลย ๘๐ ปีแล้ว ยังอุตส่าห์เมตตามาร่วมงาน แล้วบอกว่าขอกลับไวหน่อย เหตุที่เป็นเช่นนั้นก็เพราะว่ามีภาระงานอย่างอื่นรออยู่

ตัวกระผม/อาตมภาพเองก็จะต้องไปร่วมงานศพคุณพ่อทวีศักดิ์ ปีติทานันท์ โยมพ่อของท่านเจ้าคุณดิเรก (พระมงคลพัฒนาภรณ์) เจ้าคณะจังหวัดสมุทรสาคร ที่วัดหลักสี่ราษฎร์สโมสร ประกอบกับมีพระสังฆาธิการมรณภาพที่ทางจังหวัดระยอง ทำเอาพระเดชพระคุณพระเทพสิทธิเวที, ดร. (สมอิง โชติกโร ป.ธ.๗) เจ้าอาวาสวัดเนินพระ เจ้าคณะจังหวัดระยอง ต้องมาขอโทษขอโพย บอกว่า "ต้องขออภัยท่านประธานเป็นอย่างยิ่ง เพราะว่าต้องไปเป็นประธานในการรดน้ำศพก่อน" และขอให้รีบเลิกประชุมหน่อย เพื่อให้หลวงพ่อเชาวลิตร ก็คือหลวงพ่อวัดป่าประดู่ (พระอารามหลวง) ในฐานะพระสังฆาธิการระดับสูงของจังหวัดไปร่วมงานรดน้ำศพครั้งนี้ด้วย

 

การประชุมครั้งนี้จึงค่อนข้างจะรวบรัดตัดตรง มีการกล่าวถึง "ลัทธิเชื่อมจิต" เพียงเล็กน้อย ตลอดจนกระทั่งสามเณรนั่งกรรมฐานแล้วเด้งดึ๋ง ๆ เป็นกบที่อยู่ในเขตปกครองของกระผม/อาตมภาพเอง จากนั้นก็เป็นการเลือกประธานรุ่นคนใหม่ ปรากฏว่ากระผม/อาตมภาพได้รับการเสนอชื่อจากท่านพระมหาสมคิด อตฺถสิทฺโธ ปธ. ๗ แล้วพรรคพวกส่วนที่เหลือก็ยกมือให้เป็นเอกฉันท์ ไม่มีใครคัดค้านแม้แต่คนเดียว..! จึงต้องรับตำแหน่งเป็นวาระที่ ๓ บวกกับตำแหน่งรักษาการในช่วงที่โควิด ๑๙ ระบาด ก็กลายเป็น ๔ วาระไปแล้ว

หลังจากนั้นก็กำหนดการประชุมครั้งที่ ๒ ของปี ๒๕๖๗ ทุกเสียงจิ้มลงไปที่วัดท่าขนุนของท่านประธาน ไม่ทราบเหมือนกันว่าติดใจกบทอดกระเทียมของทางทองผาภูมิหรือเปล่า ? เพราะว่าคราวที่แล้วพอสั่งมาแล้วฉันกันกระจาย ชนิดแทบไม่เหลืออะไรติดก้นจานเลย ในเรื่องทั้งหลายเหล่านี้ กระผม/อาตมภาพไม่ได้คิด ญาติโยมตลอดจนกระทั่งเพื่อนพระจะไปวัดเมื่อไรก็ยินดีต้อนรับ และยินดีที่จะถวายภัตตาหารเช้า - เพลทั้งสิ้น

เพียงแต่ที่มากล่าวนั้นก็เพราะว่าตำแหน่งพระอุปัชฌาย์นั้นเป็นตำแหน่งการปกครองที่สำคัญยิ่ง เพราะว่าเป็นด่านสำคัญในการที่จะอนุมัติให้กุลบุตรนั้นอุปสมบทเข้ามาในพระพุทธศาสนาหรือไม่ ? พูดง่าย ๆ ว่าเป็นตัวกรองที่สำคัญที่สุด อย่างของวัดท่าขนุนนั้น กระผม/อาตมภาพก็ต้องทำการเช็คประวัติอาชญากรรมก่อน ท่านใดถึงมีประวัติ แต่ถ้าคดีสิ้นสุดแล้วก็ยินดีที่จะรับบวชให้ แต่ถ้าหากว่ายังติดคดีอยู่ คุณก็ต้องไป "เคลียร์" ให้เรียบร้อยเสียก่อน ไม่เช่นนั้นแล้วถึงเวลามีตำรวจบุกมาถึงวัดเพื่อที่จะล็อคตัวไปขึ้นศาล ก็คงไม่ใช่เรื่องที่งดงามนัก

ในขณะเดียวกัน ถ้าหากว่าพระอุปัชฌาย์บวชแล้วมีการอบรมสั่งสอนอย่างเข้มงวด ต่อให้พระภิกษุที่อุปสมบทเข้ามาไม่ได้มีความตั้งใจจริงอะไรเลยก็ตาม อย่างน้อยก็ต้องซึมซับสิ่งที่ดี ๆ ไปบ้าง จะได้รู้ว่าอะไรถูกอะไรผิด ในเมื่อรู้ถูกรู้ผิดแล้วยังเลือกผิดอีก นั่นค่อยไปว่ากันอีกครั้งหนึ่งว่าจะมีการลงโทษกันในลักษณะใดบ้าง

ในเมื่อมีการประชุมเพื่อที่จะหาแนวทางร่วมกัน ในการบริหารจัดการงานต่าง ๆ ลักษณะแบบนี้ ก็จะทำให้เราท่านทั้งหลายได้ประสบการณ์ที่เรียนลัดได้ อย่างเช่นว่าท่านอาจารย์มหาประเสริฐ มหานาโค จากวัดกลาง จังหวัดสมุทรปราการ ท่านได้พูดถึงในเรื่องของการที่ได้อุปสมบทพระภิกษุรูปหนึ่ง ปรากฏว่าท่านนี้ป่วยเป็นแอกอฮอล์ลิสซึ่ม ถ้าหากว่าขาดสุราเมื่อไรก็จะอาละวาด จึงได้ทำการสึกหาลาเพศไป โดยที่ท่านนั้นเองก็ไม่รู้ว่าสิ่งที่พระอุปัชฌาย์อาจารย์ให้ท่องนั้นก็คือคำขอลาสิกขา กระผม/อาตมภาพก็ยังขำ ๆ ว่าจัดการแบบนี้ก็ได้ด้วย..!??

แล้วขณะเดียวกัน ถ้าหากว่าเรามีประสบการณ์มาก ๆ เมื่อเจอเหตุการณ์ที่คล้ายคลึงกันก็จะได้ดำเนินการในวิธีเดียวกัน โดยที่ไม่ต้องเสียเวลามาคิด ถ้าหากว่าเราดำเนินการเสร็จสรรพเรียบร้อยลงไปเร็วเท่าไร เราก็ไม่ทำให้ศาสนาบอบช้ำและเสียหาย ถ้าหากว่าจัดการช้าเท่าไร เราก็จะทำให้เรื่องไปถึงสื่อต่าง ๆ ซึ่งถ้าหากว่าไปถึงสื่อ เรื่องก็จบยากแล้ว ในเมื่อสรุปลงเรียบร้อยแล้วว่าแต่ละเรื่องควรจะจัดการอย่างไร กระผม/อาตมภาพก็ขออนุญาตปิดประชุม บอกลาพรรคพวกเพื่อนฝูงและเดินทางไปยังวัดหลักสี่ราษฎร์สโมสรต่อไป

สำหรับวันนี้ก็ขอเรียนถวายพระภิกษุ สามเณรของเรา และบอกกล่าวแก่ญาติโยมแต่เพียงเท่านี้

พระครูวิลาศกาญจนธรรม, ดร.
เสียงธรรมจากวัดท่าขนุน
วันจันทร์ที่ ๑๐ มิถุนายน พุทธศักราช ๒๕๖๗
(ถอดจากเสียงเป็นอักษร โดย เผือกน้อย)