ขอแนวทางปฏิบัติหน่อยครับ

อยากทราบว่าเราทำอานาปานสติ ถึงจุดนึงแล้ว ความรู้สึก ทางกาย และ ลมหายใจ เบาบางมากแล้ว แล้วควรเพิ่มสติหรือการเพ่งที่ลมหายใจ หรือ ทิ้งสติที่เพ่งลมหายใจ แล้วมา ภาวนาในใจครับ
รบกวนนะครับ หรือใครมี อานาปานสติ ที่เกี่ยวข้องรบกวน ขออ่านหน่อยครับ .

 

อานาปานุสติ คือการมีสติอยู่กับลมหายใจ คำภาวนามีหรือไม่มีก็ได้ แต่สติต้องอยู่กับลมหายใจตลอดเวลาครับ
ถ้าสติหลุดจากลมหายใจ ก็กลับไปอยู๋กับลมหายใจใหม่
พอจิตสงบจนเข้าเขตุของอุปจารสมาธิไปแล้ว นิมิตของลมหายใจจะปรากฏขึ้น เป็นตัวบอกให้รู้ว่ามาถูกทางแล้ว
นิมิตของอานาปานุสตินี้จะไม่เหมือนนิมิตของกรรมฐานตัวอื่น ขึ้นอยู่กับจุดตกกระทบของลมหายใจที่เราไปเฝ้าดูอยู่ ว่าอยู่ที่จุดไหน

ที่อุปจารสมาธิ นิมิตจะมีอาการไหวไปมาเล็กน้อย พอเข้าฌานไปแล้วภาพนิมิตจะนิ่งสนิท พอถึงฌานสี่นิมิตจะมีประกายระยิบระยับออกมาคล้ายมีคนเอากากเพชรมาโรยรอบๆนิมิตแล้วเปิดไฟส่อง

นิมิตอื่นเช่น เห็นนรก เห็นสวรรค์ เห็นคนตายมาหา เห็นอดีต เห็นอนาคต เห็นแล้วก็วางลงไม่ต้องไปสนใจ

ถ้าทิ้งลมหายใจไปแล้วเอาสติไปอยู๋กับคำภาวนา ก็ไม่ผิดหลักการฝึกสมาธิ แต่จะไม่ได้นิมิตของลมหายใจ เพราะสติไม่ได้อยู่กับลมหายใจแล้ว วิธีการทำสมาธิไม่ใช่อานาปานุสติแล้ว

เมื่อเข้าอุปจารสมาธิจะไม่มีนิมิตของลมหายใจ แต่จะมีคำภาวนาปรากฏขึ้นมาเองในใจ ภาวนาเองแบบอัตโนมัติไปเรื่อยๆ เป็นตัวบอกให้รู้ว่าจิตเป็นสมาธิแล้ว แต่ไม่ใช่สมาธิจากอานาปานุสติ

 

ขอบคุณสำหรับขอมูลมากครับศึกษาเป็นแนวทางปฏิบัติ