หลวงพ่อปาน รุ่นรักษามะเร็ง(ตับ)

ก็คงต้องคิดแบบนี้ครับคุณพี...การตัดสินใจวันนั้น...คุณหมอและทีมที่เตรียมวางแผนไว้แล้วคงวุ่นวายน่าดู...เพราะผลการเจรจาของหมอกับผม...คุณหมอคงประเมินแล้วว่า...ถ้าใบนัดครั้งถัดไป...คือดำเนินการผ่าตัดเอาตับออก 1 ข้าง...ผมคงไม่มาตามนัดแน่.....

ก่อนหน้านั้น...ผม search หาข้อมูลในเนท...ผลออกมาค่อนข้างหดหู่ครับ...มะเร็งขนาด 6 cm มีแต่ตายครับ...ในเนท...ไม่พบข้อมูลว่ามีคนรอด...ทำให้ผมตัดสินใจโพสข้อมูลนี้ไว้...เพื่อเป็นความรู้ เป็นทางเลือก สำหรับอีกหลายๆท่านที่กำลังพบทางตันครับ.....

 

ผมตอบโพสนี้ก่อนนะครับ...

ตอนที่หมอเข้ามาบอกเรื่องที่คณะแพทย์ผู้ดูแลผม...มีมติให้ดำเนินการผ่าตัดตับข้างขวามออก 1 ข้าง...ตอนนั้น...ผมนอนพักฟื้นอยู่บนเตียงหลังการผ่าตัดทำ TACE ครั้งที่สองครับ....(นอนอยู่บนเตียงลุกเดินยังไม่ได้ครับ...)

คำที่คุณหมอกล่าว..."หากไม่ตัดตับข้างขวา..ที่มีก้อนมะเร็งขนาด 6 cm ออก..ผมจะอยู่ได้ไม่เกิน 6 เดือน ถึง 1 ปี..." ภรรยาผมนั่นน้ำตาไหลครับ...ลูกชายวัย 3 ขวบอยู่ในตักแม่...ลูกสาววัยไม่กี่เดือนอยู่ในท้อง....

ตรรกในใจตอนนั้นของผมก็คือ...ผมอยากจะมีชีวิตอยู่...เพื่อเพิ่มภาระการเลี้ยงดูให้ภรรยาผมอีกคนหนึ่งหรือ????

ตับด้านซ้าย...ก็มีก้อนเล็กๆขนาด 0.5 cm อยู่หนึ่งก้อน...ถ้ามันโตขึ้นมาอีก...(ตอนนั้น..หมอก็ตอบไม่ชัดครับว่า...ผมต้องเจอกับอะไรอีกในอนาคต หากตัดข้างขวาออกไปแล้ว...)

หากผมจะมีชีวิตอยู่...ผมต้องไม่สร้างภาระให้กับครอบครัว...ผมต้องเลี้ยงดูครอบครัวผมได้อย่างดี...แต่หากผมแค่มีชีวิตอยู่...แบบแค่มีลมหายใจ แค่ดูแลตัวเองได้...ทิ้งภาระผู้นำให้ภรรยาเพียงคนเดียว...ผมยอมตายดีกว่า....

 

กราบขอบพระคุณคุณพี มากค่ะ ซาบซึ้งในน้ำใจ แต่บุญของคุณอย่าให้อุ้มหมดเลยนะค่ะ เก็บไว้ติดตัวบ้างเดี๋ยวจะกลายเป็นให้อุ้มหมดแล้วคูณไม่เหลือตัวช่วยอ่ะ แค่กำลังแค่จากคุณ อุ้มก็มีแรงแล้วค่ะ ตลอดชีวิตตั้งแต่โตมาอุ้มเห็นทุกข์เสมอเลย ยังไม่มีช่วงไหนที่อุ้มเห็นความสุขที่แท้จริงๆยกเว้นในช่วงของการปฎิบัติธรรม เก็บๆไว้บ้างนะค่ะ ให้คนอืนเสียหมดเดี๋ยวไม่มีใช้ค่ะ อุ้มจะพยายามช่วยเหลือตัวเองให้ได้มากที่สุด แล้วอุ้มก็เชื่อว่าผลบุญที่อุ้มทำมาตั้ืงแต่ต้นชาติ ยันปัจจุบันชาติ คงช่วยส่งให้อุ้มแคล้วคลาดได้เสมอและตลอดไปค่ะ

 

ความไม่มีโรคเป็นลาภอันประเสริฐ........

กำลังใจสู้ได้กับทุกโรคครับ

 

บุญของเรา ถึงมีไม่มาก แต่แผ่ไม่หมดหรอกครับ อย่าไปกังวลเรื่องนั้น ให้เขาไปแล้วใจสบายครับ ถ้าเขาได้รับ เราก็ได้กลับเต็มๆครับ

ผมกรวดน้ำให้ ทุกๆท่าน ทุกเช้า ให้ตัวเองก่อนแล้วแผ่ใหญาติพี่น้อง สรรพสัตว์ เจ้ากรรมนายเวร

สู้ๆ น่ะครับ

 

แหะๆ....ผมก็ตีเอามันส์เหมือนกันครับ

คนเป็นคนมีอารมณ์ดีน่ะครับ

หวังว่าไดรู้จักกันในนี้ไปเรื่อยๆ

 

ขอเป็นกำลังใจและแรงใจให้คุณอุ้มหายจากอาการป่วยโดยเร็ววันนะครับ บุญกุศลที่คุณอุ้มได้ดูแลและมีความกตัญญู่ต่อคุณแม่ของคุณอุ้ม จะส่งเสริมให้คุณอุ้มปลอดภัยและปราศจากโรคภัยไข้เจ็บ คุณอุ้มนับเป็นยอดหญิงและหญิงแกร่งแห่งปีครับผ๊ม

 

แค่ประโยคสั้นๆ ...ผมอ่านแล้วน้ำตาเกือบซึมเลยครับเข้าใจและเห็นใจกับความยากลำบากในชีวิตของคุณบุพนิมิต จริงๆครับ....
ขอให้มีกำลังใจสู้ต่อไปนะครับ.....(^_^) ....

 

ขอเป็นกำลังใจให้คุณอุ้มอีกคนครับ.....(^_^)..

 

ขอบพระคุณอีกครั้งนะค่ะ ซาบซึ้งใจมากค่ะ วันนี้อุ้มตื่นมาพร้อมด้วยไข้หวัด ปวดหัว ตัวร้อนน้ำหมูกไหล เป็นไข้ทับระดูด้วย เลยยิ่งเบื่อสังขารร่างกายหนักกว่าเดิม หอบสังขารมาทำงาน ด้วยความรับผิดชอบต่อหน้าที่ ขอให้คุณพีเจริญในธรรมยิ่งๆขึ้นไปนะค่ะ บุญกุศลใดที่อุ้มทำไว้ดีแล้วทั้งหมดตั้งแต่ต้นชาติยันปัจจุบันชาติ อุ้มก็ขอแผ่ให้คุณพีและครอบครัว และทุกๆท่านในกระทู้นี้ โดยเฉพาะท่านเจ้าของกระทู้ค่ะ

 

ขอบพระคุณมากๆเลยค่ะ ซึ้งใจมาก พรใดที่ประเสริฐ พรใดอันล้ำเลิศที่ได้ให้อุ้มมาแล้ว ขอให้สนองกลับคืน 100 เท่า 1000 ทวีค่ะ ขอให้เจริญยิ่งๆขึ้นไปทั้งทางโลกและทางธรรม หน้าที่ลูกกตัญญูอุ้มจะทำให้ถึงที่สุดค่ะ จะไม่ยอมทิ้งแม่ให้ลำบากด้วยการจากลาไปก่อนยังไงอุ้มก็ต้องสู้ หลายๆท่านผู้รู้บอกอุ้มว่าแม่อุ้มเป็นเจ้ากรรมนายเวรอุ้ม แต่อุ้มก็ต้องทำหน้าที่ลูกที่ดีให้กับท่านค่ะ และอุ้มก็พยายามค่ะ อดทน เพราะนอกจากอุ้ืมแล้วแม่ก็อยู่กับใครไม่ได้ ขอบคุณมากๆค่ะสำหรับคำชมอุ้มอ่ะ อ่อนนอกแข็งใน

 

กราบขอบพระคุณมากค่ะ สำหรับกำลังใจ อุ้มจะพยายามทำให้กำลังใจทุกคนเป็นผลสำเร็จ ทำให้ตัวเองดีขึ้นค่ะ

 

สาธุ ๆ ๆ ครับ........

 

ประสบการณ์ที่ผ่านมาของผม...สอนให้รู้ว่า...หากไม่อยากไปหาหมอ...เราก็ต้องดูแลตัวเองให้ดีดี....
หมอ...เค้าก็คน...ไม่ใช่ผู้วิเศษ หยั่งรู้ ไปซะทุกอย่าง....เราไปหาเค้า...เล่าอาการให้เค้าฟัง...เค้าก็ประเมินอาการจากคำบอกเล่าของเรา...เจ็บตรงไหน??...ปวดตรงไหน???

ยาวิเศษ...ไม่มีจริงในโลกนี้....แต่หากใจสู้...ไม่ท้อ...ไม่ถอย...มีสติที่จะเลือก...เลือกกิน...เลือกออกกำลังกาย...เลือกรักษาใจ...ปาติหารย์ก็เกิดขึ้นได้ครับ....
ร่างกายมนุษย์...ธรรมชาติสร้างสรรขึ้นมาได้อย่างน่าอัศจรรย์ยิ่งนัก...มันรักษาด้วยเองได้...หากใจผู้เป็นเจ้าของร่าง...สงบ นิ่ง...แต่ก็เสื่อมสลายไปเองตามอายุขัยของมัน...

................................
มะเร็งตับ...มี 2 ประเทภ...
1. ปฐมกูมิ...เกิดขึ้นที่ตับ
2. ทุติยภูมิ...เกิดขึ้นที่อวัยวะใกล้เคียง...แล้วลามมาที่ตับ เช่นตับอ่อน ท่อน้ำดี...ฯ

เกิดขึ้นที่ตับ...มีหลายสาเหตุ...
1. ไวรัสตับอักเสบบี >>> แล้วเป็นตับแข็ง >>> แล้วเป็นมะเร็ง
2. พิษสุราเรื้อรัง >>> แล้วเป็นตับแข็ง >>> แล้วเป็นมะเร็ง
3. ไขมันพอกตับ..ซีดในตับ >>> เซลตับเสื่อมเสียหาย >>> แล้วเป็นตับแข็ง >>> แล้วเป็นมะเร็ง
4. เกิดเป็นเนื้องอก ขึ้นมาในตับเลย...โดยไม่ได้มีอาการต้น 1-3...พันธุ์กรรม คนในครอบครัวสายเลือดเดียวกัน...หรือ...จากอาหารการกินที่มีผลกระทบกับตับ....

จะรู้ได้ยังไงว่าเป็นมะเร็งตับ...
1. อัลต้าซาวน์
2. ตรวจเลือดหาค่า AFP
3. CT Scan หรือ MRI

อาการบ่งชี้ว่าตับสุขภาพไม่ค่อยจะดี....
1. ตัวเหลือง ตาเหลือง ท้องโต เบื่ออาหาร น้ำหนัดลด
2. ค่าการทำงานของตับ SGPT SGOT
3. เป็นไวรัสตับ...เอ บี ซี....
4. ไม่มีอาการ...พอออกอาการก็ระยะสุดท้ายเลย..อันนี้เป็นกันเยอะครับ

มะเร็งตับ..เป็นแล้วหายได้ครับ...
ผมคิดว่า...รู้ตัว ดีกว่าไม่รู้ตัวครับ...
ไม่ว่ามะเร็งใดๆ...ก็หายได้ครับ...หากใจสู้....

 

ใช่ครับท่าน 15 ค่ำ....
รู้...ดีกว่าไม่รู้...หลายๆคนโทรมาหา แล้วขอคำแนะนำ..ไม่กล้าที่จะบอกกับคนใกล้ตัวที่กำลังจะเป็นผู้ป่วยมะเร็งอย่างสมบูณ์...ผมเองก็ไม่ขอชี้แนะในข้อคำถามนี้...เพราะนึกถึงใจเขาใจเรา...เพราะก็เคยพบกับเหตุการณ์ที่ว่า...พอรู้แล้วทำใจไม่ได้...ทรุดเร็วกว่าเดิม...หมอบอกหกเดือน พอรู้ตัวอยู่ได้จริงแค่สามเดือน...

จะบอกแต่เพียงว่า...ส่วนตัวของผม "รู้..ดีกว่าไม่รู้"....
เพราะคนที่จะช่วยชีวิตเราได้...คือตัวของเราเอง...คนอื่นๆ...แค่องค์ประกอบครับ

 

ใช่ครับคุณพี....ตอนรู้ตัวว่าเป็น อายุ 41 ...กำลังกายก็ยังโอเคอยู่...น้ำหนักมากกว่าปกตินิดหน่อย...โรคประจำตัวคือแพ้อากาศ เป็นหวัดประจำจนเป็นปกตินิสัย...ทาน คอร์เฟฯ ตลอด ฮ่าๆๆๆๆ

ตอนคุณหมอที่ รพ.สระบุรี ตรวจเจอก้อนเนื้องอกในตับ...คุณหมอไม่ได้บอกผมตรงๆว่าเป็นมะเร็ง...เพียงแต่ช่วยทำเรื่องส่งตัวด่วนมาที่ ศิริราช...ลางสังหรณ์มันบอกกับตัวผมครับ...ว่าผมจะพบวิกฤติถึงชีวิต...ผมถึงรีบศึกษาข้อมูลเกี่ยวกับเนื้องอกในตับในเบื้องต้น...แล้วจึงมองข้ามล่วงหน้าไปถึงมะเร็งตับ...ช่วง 1 เดือน...ก่อนให้ครีโมฯเข็มแรก...ผมมีข้อมูลมะเร็งตับเพียบแล้วครับ (ข้อมูลบอกว่า..ตาย มากกว่ารอด ฮ่าๆๆๆๆ)

ผมได้รับหนังสือเล่มหนึ่งจากน้องชาย (ลูกคุณอา) ส่งมาให้..."The Secret" ของ Rhonda Byrne....เพ้อเจ้อได้ใจเลยครับ...แต่เพราะหนังสือเล่มนี้ครับ...ที่ทำให้ผมกล้าตัดสินใจ...ที่ไม่เลือกตัดตับข้างขวาออกตามที่หมอกำหนดครับ....

 

ผมเองก็ไม่ได้รู้ลึกหรือรู้จริงเรื่องพุทธศาสนานะครับ....
ที่ฟังคุณภัทรฯเล่ามา...ความตาย...อาจช่วยในคุณภัทรฯพ้นทุกข์...แต่มิอาจช่วยให้คุณภัทรฯเข้าถึงนิพพานแน่นอนครับ....

แต่หากเป็นผม...ช่วงที่ยังมีลมหายใจอยู่นี้...ขอเดินเพียงสายกลาง...
คือทำตัวเองให้เป็นสุข...ทำคุณแม่ให้เป็นสุข...หรือทำบุคคลอื่นๆรอบๆตัวเราให้เป็นสุข.....

การทำตัวเองให้เป็นสุข...ไม่จำเป็นต้องทำด้วยเงิน...ไม่จำเป็นต้องมีใครมาคอยช่วยเหลือให้กำลังใจ...
มีความสุข..บนความไม่มี...มีความสุข ในแบบที่ตนเองมีครับ....

ผมอยากให้คุณภัทรฯ...สำรวจในสิ่งที่ตนเองมีครับ...แล้วมีความสุขกับมัน...กับคนที่เราพึงต้องกตัญญู....

นิพพานหรือไม่...อยู่ที่ใจเราครับ...อนุโมทนาครับ

 

ขอบพระคุณอย่างสูงครับ...ท่าน norragate....
ผมเองอยากจะลืมมันไปให้พ้นใจเสียด้วยซ้ำครับ....เพราะนึกถึงวันนั้นทีไร...รู้สึกตัวร้อนผ่าว...ครอบครัว...คือสมบัติที่ล้ำค่าที่สุดสำหรับผม...

 

ขอบพระคุณ..คุณอุ้มเป็นอย่างสูงครับ...

 

ไม่ใช่ไก่หางพวงหรอกครับ..ท่าน 15 ค่ำ....
เป็นไก่แบบนี้ครับ...ผมเปลี่ยนกรอบใหม่มาเมื่อต้นปีครับ...ตอนนี้คล้องคอทุกวันครับ...แต่ไม่ได้กลิ่นผงยาแปลกๆอีกแล้วครับ...ได้กลิ่นมาเป็นปี...แต่พอหมดกลิ่น...พยายามดมเท่าไหร่...ก็ไม่เหมือนกลิ่นที่เคยดมครับ....