กระทู้ทางผ่าน..ขอฝากด้วยค่ะ..พลีส > แชร์สัพเพเหระ

พี่ๆหนูเจอปาฏิหารย์เมื่อกี๊ค่ะ ดีใจมากๆเลย
มีท่านหนูแล้ว หนูดีใจจังเลยค่ะ

 

พี่เชื่อไหม บทจะมาก็มาแบบงงเลย ดีใจจังเลยค่ะ

 

วันนี้จะเข้านอนแล้วค่ะ ตั้งใจจะตื่นสายๆ
ทานยาก่อน ราตรีสวัสดิ์นะคะ ^^

 

นี่น้องรูปถ่าย. ตกลงเราเป็น ญ. หรือ ช. กันแน่

 

ดีใจด้วยนะ.......

 

ไม่ได้เป็นผู้รู้จึงไม่กล้าให้คำแนะนำหรือชี้แนะ
เอาเป็นว่า แลกเปลี่ยนกันดีกว่านะ

การที่เราให้อโหสิกรรมใคร. แม้ว่าเขาจะเป็นคนทำเราเจ็บ/หรือทำให้เราขัดเคืองใจ

เอาแค่คิดในใจว่าให้อภัยเขา. แล้วเราสบายใจ. แค่นี้ก็ได้แล้ว. คิดหรือทำออกมาจากส่วนลึกๆๆในใจ. มันต้องลึกนะ. มันออกมาเอง. ไม่ต้องไปบีบให้มันออกมา

บางคนพูดออกมาจากปาก. ว่าไม่เป็นไร. แต่จรืงๆแล้ว. ใจมันยังเป็นอยู่


ในขณะที่อีกคนเขาให้อภัยด้วยใจถึงแม้ไม่ได้เอ่ยออกมา. แต่ใจเต็มร้อยนั้นให้อภัยไปแล้ว
เพราะอะไร. ก็เพราะว่าเขามีเมตตางัย ความเมตตาที่มีอยู่ในใจ. อยู่ในอนุสัย. มันติดตัวมา


..................
พื้นฐานจิตใจของคนนี่ก็มีส่วนนะ คนที่ค่อนข้างจะเอาแต่ใจตัวเอง/อีโก้สูง/ขี้งอน/ขีัน้อยใจ/ขี้โกรธ/คิดมาก/อารมณ์อ่อนไหว..........(ยกตัวอย่างนะ

คนที่รักใครไม่เป็น. อาการแบบนี้ก็. จะทำให้. การให้อภัย. เป็นสิ่งที่ค่อนข้างยาก

การให้อภัย. พูดง่ายๆ แต่อาจจะทำได้ยาก. ถ้าเราไม่ฝึก แต่เมื่อไหร่ที่เราใด้เริ่มต้นที่มันมาจากก้นลึกๆๆของหัวใจแล้ว
ของยากๆๆก็จะกลายเป็นง่ายเลยหล่ะ


อาจจะเริ่มจากความรัก รักให้เป็น

รักแบบไม่มีเงื่อนไข

รักแบบไม่มีกิเลส เข้ามาเจือปนด้วย

เป็นรักที่บริสุทธิ์ที่สุด

ไม่ทำร้ายใคร

มีแต่คุณ


(เอ เริ่มนอกเรื่องแล้วไปดีกว่า. )

 

ฝากรอยช้ำหรือฝากรอยเท้านะครับพี่
เดี๋ยวจะเป็นพงศัพัฒน์ เจ็บนี้ๆๆๆๆๆ อีกนานนนนนนนนนน

 

ว๊าว จบสะเก็ดข่าว.... อรุณสวัสดิ์คร๊าบ

 

งึ๋ม I don't know what's you say

 

ว่าจะกลับจะกลับสำนักแล้ว พอดีเห็นพี่พุทธเข้า อรุณสวัสดิ์นะจ๊ะ....

 

ล้อเล่นแต่โดนใจดีค่ะ ที่สำคัญ คนเหล่านี้มีเยอะ (เพราะ..หนึ่งในเหล่าน้ัน[/COLOR]ฉันก็เคยเป็น แต่ไม่อยากกลับไปเป็นอีก พะหยี้ยามอยู่ค่ะ)

 

โอ้โฮ หนะม้านยังโผล่หน้ามาทัน

อรุณสวัสดิ์เช่นกัน อม-มะ-ตะ ที่รักของคนอื่น(แต่เป็น ที่รักสังกัจจายน้อยของพี่..ว่าแต่ดูแลหลานในท้องของพี่ดีๆ ท่าจะเป็นหลานแฝด ตั้งชื่อเลยแล้วกัน ไขกับมันหลานป้า)

 

ฮ้าๆๆๆๆๆ....นู๋ชื่อ...อะ มะ ต๊ะ ยาน ไม่ใช่ อม นะพี่พุทธ.....เอ....ยานตัวหลังมันยานยังไงหว่า....ไม่ใช่ยานโตงเตงนาพี่....นา....

 

เจ้นิพพานแกออนทัวร์กับคณะอาจารย์ดูดวงเพลินอยู่ เดี๋ยวผมไปแล้ว...ไปเยี่ยมเพื่อนๆก่อน วันนี้....มีอะไรกินเป็นอาหารนะคร๊าบพี่่พุทธ...บายจ้า..

 

หิวและ.... ไปหาอาหารอร่อยๆกินก่อนนะครับ.....แว๊บๆๆๆ หายตัวไปก่อนนะจ๊ะ....ตอบจดหมายเจ้พุทธ....เเล้วเด้อ.....

 

ไปอ่านกระทู้แก้กรรมมาแล้วไม่กล้าเขียนตอบเขาที่กระทู้ กลัวโดนด่า...

กรรมอันบุคคลทำแล้ว ไม่ว่าจะเป็นบุญหรือเป็นบาป บุคคลนั้นก็จะเป็นทายาทและเป็นผู้ได้รับผลแห่งบุญนั้นๆ เมื่อกรรมนั้นสุกงอมดีแล้ว คนที่ทำกรรมไม่ดีเป็นบาปเป็นอกุศล ย่อมได้รับผลแห่งความทุกข์เป็นผล หากบุคคลเหล่านี้สำนึกในกรรมที่ตนทำไม่ดีแล้ว กระทำคืนในภายหลังยังพอช่วยได้ แล้วเราจะรู้อย่างไรเล่า ว่าคนที่เราช่วยเหลือเขาให้พ้นจากทุกข์นั้น เขาไม่ใช่ฆาตกรที่ทำกรรมมา?? เพราะคนที่ทำสิ่งไม่ดีๆเท่านั้นที่จะได้รับทุกข์ เรากำลังช่วยคนบาปคนทำไม่ดีอยู่หรือไม่ ???? ถ้าคนที่ช่วยนั้นกลับตัวกลับใจเป็นคนดี ก็น่าช่วยอะนะ แต่ถ้าเราช่วยคนที่ไม่ได้สำนึกว่าตัวเองทำผิดมา เท่ากับว่าเรากำลังช่วยคนไม่ดีๆอยู่หรือเปล่าครับ ช่วยนู๋คิดหน่อยซิ...

 

ขอบใจมากนะจ๊ะสำหรับคำตอบ ...หิวก็ไปกินแต่ไอ้ที่บอกว่า ..แว๊บๆๆๆหายตัวไปก็เข้าใจ ก็อย่าไปแต่ตัวเดี๋ยวลืมเอา ..พุงอวบๆของน้องไปด้วยหละยุ่งเชีวยว เดี๋ยวมันจะกินได้น้อยอะซิ พี่พุทธเป็นห่วงๆๆๆๆ...

 

เป็นพวกนินจาไงเจ้ ถึงแม้จาอ้วนท้วน แต่ก็น่าร๊ากนะเว้ย...จะบอกให้..ตุ๊ๆๆ ต๊ะๆๆๆ

 

ผลกรรมทุกสิ่งอย่างไม่มีเหตุบังเอิญ มันมีที่มาที่ยุติธรรมและสมเหตุสมผลเสมอ หากเรื่องราวเหล่านั้นมันดันมีเราเข้าไปเกี่ยวข้องก็ขอให้ไตร่ตรองว่าทำไปแล้ว มีกังวลใจหรือไม่ นั่นแหละคือคำตอบ

เพราะผลกรรมดีย่อมได้รับผลแห่งความเบาใจเป็นที่ตั้ง