กษัตริย์โบราณ ไม่มีใครเชื่อเรื่องบาปกรรม หรือนรกสวรรค์กันหรอก

ผมรู้สึกว่าไม่ควรไปยุ่งกับคนๆนี้แล้วล่ะครับ ผมเสนอความเห็นว่า ให้ทุกคนอย่าไปยุ่งเกี่ยวหรือตอบโต้ ปล่อยเค้าบ้าไปคนเดียว เดี๋ยวก็เลิกไปเอง

 

แหม วัวจริงๆ เจ้าของกระทู้เนี่ย พูดงี้เท่ากับว่าพระพุทธองค์เชียวนะ รึว่าผมอ่านผิดไป หา?
__________________


ตีความแบบโง่ๆ

ยกตัวอย่างเรามีเพื่อนคนหนึ่ง วันหนึ่ง มันไปถูกนักเลงหาเรื่อง สักพักนักเลงพาพวกมา10กว่าคน แล้วเอาแต่ยืนด่าเฉยๆ พอเราเดินผ่านไป เราถามเพื่อนว่า

"เฮ้ย. มันยกพวกมาตั้งเยอะ ทำไมมันไ กระทืบแกวะ"


จะหมายความว่าเราอยากให้เพื่อนโดนกระทืบเหรอ

มันแปลก ก็เท่านั้นเอง เขากลัวอะไรของพระพุทธเจ้า หรือว่าไม่กล้าพอ



แต่เราคิดดุอีกที พระพุทธเจ้า เป็นยอดยุทธนี่นา เพราะฉะนั้น เรื่องขนะคนเป็น100 ก็ไม่แปลกอะไร


สำหรับคนไม่รู้ พระไตรปิฎกเล่มนึง คือคำภีร์วรยุทธนะ

 

^^ ... ไม่เป็นไรน๊อ

 

กลับไปอ่าน เกี่ยวกับการวิปัสนา อาณาปาณสตินะ แล้วลองเอาเทียบกับ วิธีสร้างปราณ และโคจรลมปราณของกำลังภายในดู

ตั๊กม้อ ก้เอา พระไตรปิฎกนั่นแหละ มาเผยแพร่ที่วัดเส้าหลินน่ะ



ทีหลังเถียงแบบฉลาดๆหน่อย

 

ระบายให้เต็มที่เลยครับ คิดซะว่าบอร์ดนี้เป็นจิตแพทย์แล้วกัน เสร็จแล้วก็กลับไปซะแล้วอย่าฟุ้งซ่านอีกนะครับ ผมคงไม่ยุ่งกับคุณแล้วเพราะผมไม่ใช่จิตแพทย์

 

เอ้าๆ ไปกันใหญ่แล้วครับ

ผมทราบครับ
แล้วไงต่ออะครับท่าน เล่าต่อซิครับ ???

 

ว้า ผมเป็นคนตีความแบบโง่ๆอ้ะครับ ไม่เอาแล้วไม่อยากโง่ ผมไปศึกษาบล็อกดีกว่าเนอะทุกท่าน มีประโยชน์กว่าเนอะ ^^

 

สุดท้ายตอบไม่ได้ ไม่มีเหตุปลเอาซะเล้ย นี่หรอชาว พุทธทุเรศที่สุด


สุดทายก้อ อ้างๆไปข้างๆคูไร้สาระสินดี ดีแต่งมงาย

 

เห็นเขาแย่งคำภีร์ยุทธกันในหนังจีน ฆ่ากันตายเพียบ ถ้ามาเมืองไทยซื้อพระไตรปิฏกแจกเลย จะได้ไม่ต้องฆ่ากัน คนละเล่ม 2 เล่ม แบบ CDROM ก็มีนะ

 

^^

 

นักวิทยาศาสตร์พิสูจ พุทธศาสตร์ ด้วยวิทยาศาสตร์

http://www.artsmen.net/content/show.php?Category=mythboard&No=962




neo เหมือนกะคนสมัยก่อนแหละเถียงว่าโลกแบนๆๆๆหารู้ไม่ว่ามันกลม พุทศาสตร์ คือ วิทยาศาสตร์ทียังไม่ได้รับการพิสูจน์น่ะเอง


เฮ้อพวกไม่เชื่อนี่ก้อมีเยอะแฮะ

 

^___^

 

ฝากไว้สุดท้าย

ผมไปอ่านเจอมาเห็นว่าดีเลยเอามาฝากกัน



ธรรมาภิวัฒน์ / ว.วชิรเมธีภิกขุ

ปุจฉา - วิสัชนา (7) รับมือกับคำวิจารณ์?



ปุจฉา (11)

ผมเคยคิดว่าตนเองเป็นคนเข้มแข็ง แกร่งพอสมควร แต่วันหนึ่งเมื่อผลงานของผมถูกวิจารณ์จากคนที่ผมเองก็ไม่เคยรู้จัก ทั้งเขาเองก็ไม่ใช่คนในวงการเดียวกันกับผม (คือไม่รู้จริงเรื่องที่ตนวิจารณ์) ผมรู้ว่าเขาไม่ได้ใช้องค์ความรู้ในการวิจารณ์ แต่วิจารณ์ด้วยความรู้สึกเป็นหลัก แต่เสียงของเขามีอิทธิพลมากในสังคมของคนทำงานอย่างพวกผม คำวิจารณ์ของเขามันทำให้ผม 'หงุดหงิด' และ 'สูญเสียกำลังใจ' ในการสร้างงานเป็นอย่างมาก ผมขอทราบวิธีรับมือกับคำวิจารณ์ด้วยครับ

จาก : สถาปนิกจามจุรี



วิสัชนา (11)

เราจะยอมรับนับถือถ้อยคำใดๆ ว่าเป็น 'คำวิจารณ์' ก็ต่อเมื่อถ้อยคำนั้นๆ เกิดจากการวิพากษ์วิจารณ์ด้วยการใช้ 'วิจารณญาณ' มาแล้วเป็นอย่างดี (เพราะคำว่า วิจารณ์ นี้ หมายถึงการใช้ปัญญาพินิจพิเคราะห์อย่างมีเหตุผล ไม่ใช่การใช้อารมณ์) และคนที่จะใช้วิจารณญาณได้เป็นอย่างดี อย่างน้อยก็ต้องมี 'องค์ความรู้' ในเรื่องที่ตนวิจารณ์นั้นมากพอสมควร หรือมากที่สุดในวงการนั้นก็ได้ ถ้าตาสีตาสามาบอกว่า งานของคุณเป็นงานที่เยี่ยมมาก คุณก็ไม่ควรดีใจ หลงระเริง เพราะนั่นเป็นการแสดงความเห็นจากพื้นฐานของอารมณ์ ซึ่งไม่มีมาตรฐานอะไรเลย ทั้งยังไม่ใช่เสียงก้องที่วางอยู่บนพื้นฐานขององค์ความรู้ ไม่ใช่จากความเชี่ยวชาญ ถ้าเราไปหลงเพลินกับถ้อยคำของคนเหล่านี้ จะทำให้เราไม่เก่งจริง ไม่ดีจริง ไม่รู้จักศักยภาพที่แท้จริงของตนเอง คำชมจากคนที่ไม่รู้จริงนั้น เป็นเพียงสายลมเย็นที่ไม่มีตัวตนอะไรเลย เอาเป็นแก่นสารอะไรไม่ได้หรอก เช่นเดียวกัน ถ้าตาสีตาสามาบอกว่างานของคุณห่วยหรือแย่มาก คุณก็ไม่ควรหมดกำลังใจ

ทั้งนี้ ก็ด้วยเหตุผลเดียวกันอย่างที่กล่าวมาแล้ว ดูเหมือนอาจารย์นิธิ เอียวศรีวงศ์ นักคิดนอกคอกที่คนในคอกไม่ค่อยโปรดปรานนัก จะเคยเขียนไว้ในที่ไหนสักแห่งหนึ่งว่า ท่านไม่เคยรู้สึกภูมิใจหรือตื่นเต้นเลย ที่มีฝรั่งซึ่งอ่านภาษาไทยไม่ออก และแต่งกลอนสุภาพก็ไม่เป็น (ยังไม่ต้องพูดถึงว่าแต่งให้เก่งหรอก) มายกย่องสุนทรภู่ ว่าเป็นยอด 'กวีเอก' ของโลก

เพราะคนที่จะวินิจฉัยว่าสุนทรภู่เป็น 'กวีเอก' ของโลกได้ อย่างน้อย ควรเก่งกว่าหรือเก่งพอๆ กับสุนทรภู่ และต้องอ่านภาษาที่สุนทรภู่ใช้เป็นเครื่องมือในการสร้างงานออกด้วย ไม่ใช่ใครก็ไม่รู้ ซึ่งอ่านภาษาไทยไม่ออก แต่กลับมายกย่องยอดนักใช้ภาษาไทย กวีนิพนธ์ไทย

แต่นิสัยคนไทยมักตื่นเต้นยินดีกับอะไรก็ตามที่กลวงๆ เขื่องๆ แต่ดูดีอย่างนี้เสมอ

คำยกย่องหรือคำวิจารณ์จากคนซึ่ง 'ไม่รู้จริง' ก็เช่นกัน เราไม่ควรถือเอาเป็นประมาณมากนัก (ไม่ได้หมายความว่าไม่ให้ฟัง ฟังไว้ก็ดีเหมือนกัน แต่อย่าเสียเวลาให้ความสำคัญมากเกินไป) ถ้อยคำของคนเหล่านั้น ว่าที่จริงก็เป็นได้แค่ 'ความเห็น' เป็น 'ความคิดเห็น' ยังไม่ได้เลย เพราะเขาไม่เคย 'คิด' (จะคิดต้องมีวิธีคิด มีหลักวิชา ไม่ใช่มีปากก็สักแต่ว่าพูดออกไป ใครมาถามอะไรให้ความเห็นได้หมด ทั้งๆ ที่ยังไม่เคยศึกษาเรื่องนั้นมาก่อนเลย) เขาเพียงแต่ 'เห็น' ว่ามันน่าจะเป็นอย่างนั้น มันน่าจะเป็นอย่างนี้ แล้วก็ 'โพล่ง' ออกไปตามที่ตาเห็นหรือตามที่อารมณ์รู้สึกก็เท่านั้นเอง ถ้าเราไปมัวเงี่ยหูฟังคนเหล่านี้ไปเสียทุกเรื่อง ชีวิตนี้ก็คงสะดุดครั้งแล้วครั้งเล่า เพราะเขาจะแสดงความเห็นของเขาไม่หยุด ซึ่งเจ้า 'ความเห็น' (อันไม่เกี่ยวกับความรู้) นี้ ถ้าไปถามเด็กห้าหกขวบ พวกเขาก็คงแสดงความเห็นได้เหมือนกัน การออกความเห็นน่ะ มันง่ายยิ่งกว่ากดรีโมตเสียอีก ถ้าได้ยินได้ฟังถ้อยคำอันเป็นความเห็น (ไม่ถึงขั้นวิจารณ์) จากคนเหล่านี้ขอให้ถือคติเหมือนที่อาจารย์ ม.ร.ว.คึกฤทธิ์ ปราโมช ท่านถืออยู่ก็ได้ ท่านบอกนักข่าวที่ไปถามว่า ท่านรู้สึกยังไงกับเสียงวิจารณ์ต่างๆ ท่านตอบประมาณว่า "หมาเยี่ยวรดภูเขาทองๆ ไม่หวั่นไหวหรอก" (ถ้าจำ 'คำ' มาผิดก็ขออภัย แต่ 'ความ' นั้นไม่ผิดแน่) หรือเอาอย่างท่านพุทธทาสภิกขุก็ได้ เมื่อมีคนกล่าวหาท่านมากๆ ด้วยสารพัดข้อหา เช่น บางคนหาว่าท่านเป็นพระบ้า พระนอกรีต เดียรถีย์ คอมมิวนิสต์ ฯลฯ เมื่อมีคนไปถามว่า ทำไมไม่ตอบโต้เสียงวิพากษ์วิจารณ์จากคนเหล่านั้นบ้าง ท่านหัวเราะอย่างอารมณ์ดีก่อนตอบว่า "เรื่องของหมาเห่าตีนช้างน่ะ อย่าไปสนใจนักเลย"

ลองคิดว่าตัวเองเป็นภูเขาทอง หรือเป็นช้างดูสิ บางทีแทนที่เราจะเครียด อาจทำให้เห็นว่าเป็นเรื่องน่าขำขึ้นมาก็เป็นได้

มาดูท่าที หรือวิธีรับมือกับคำวิจารณ์จากพระพุทธเจ้ากันบ้าง พระพุทธเจ้าเคยถูกกล่าวหา เคยถูกนินทา (ติ-ชม) เคยถูกคนนับพันตั้งม็อบด่าเป็นเวลาเจ็ดวันเจ็ดคืนก็เคยมาแล้ว แต่พระองค์ก็ทรงผ่านมาได้ด้วยดี ไม่มีสะดุด วิธีรับมือคำวิจารณ์ตามหลักพระพุทธศาสนานั้น ไม่ยุ่งยากไม่ซับซ้อน สรุปเป็นสูตรได้ว่า

1.ควรรู้เท่าทันว่า 'คำติ-ชม' (นินทา-วิจารณ์-สรรเสริญ) เป็น 'โลกธรรม' ที่มีอยู่แล้วประจำโลก ไม่มีใครเลี่ยงโลกธรรมชนิดนี้พ้นหรอก เหมือนคนที่เดินอยู่กลางฝน ถึงยังไงก็ต้องเปียก ไม่เปียกมากก็เปียกน้อย ถ้าเราแข็งแรงพอสายฝนก็ไม่ทำให้เราละลายได้หรอก แต่ถ้าเราอ่อนไหวไปตามสายฝนแห่งคำวิจารณ์ เราก็อาจเป็นหวัดเป็นไอหรือบางทีอาจล้มหมอนนอนเสื่อได้เหมือนกัน มีพระพุทธวัจนะตรัสไว้ให้สังวรว่า 'นัตถิ โลเก อนินทิโต' แปลว่า 'คนไม่ถูกนินทาไม่มีในโลก' เราเกิดมาในโลก ถึงยังไงก็ต้องถูกนินทา (ติ-ชม) อยู่แล้ว ไม่เร็วก็ช้า ไม่วันใดก็วันหนึ่ง มันมาถึงตัวเราแน่ รู้ให้เท่าทันสัจธรรมข้อนี้ไว้เถิด เมื่อมันมาถึงจะได้ไม่ถึงกับเสียสูญทางความรู้สึก

2.พระพุทธองค์ทรงเปรียบตัวท่านว่าเป็นเหมือน 'ช้างศึกก้าวลงสู่สงคราม' หมายความว่า ธรรมดาช้างศึกเมื่อก้าวลงสู่สงคราม ก็ย่อมทำใจเตรียมไว้แล้วว่า จะมีหอกดาบแหลนหลาวพุ่งมาจากจาตุรทิศ จะหลีกเลี่ยงให้พ้นจากศัตราวุธเหล่านี้เป็นเรื่องสุดวิสัย ทางที่ดีที่สุดเมื่อไหนๆ ก็ลงมาอยู่กลางสมรภูมิแล้ว เราก็ต้องโดนศัสตราวุธอย่างใดอย่างหนึ่งเป็นแน่ เพราะฉะนั้นเราต้องฝึก 'อดทน' ต่อศัสตราวุธเหล่านั้นให้ได้ ในภาษาบาลีท่านเปรียบ 'ปากคน' ว่าเป็นเหมือน 'ปลายหอก' เพราะปากคนนั้นทิ่มแทงใจคนได้พอๆ กับที่หอกทิ่มแทงร่างกายของเรา แต่ถ้าเรามีน้ำอดน้ำทน ไม่ใจเสาะเสียก่อน เราก็ต้องเอาตัวรอดผ่านสมรภูมิจนได้ เหมือนคนป่วยบ่อยๆ เดี๋ยวร่างกายจะสร้างภูมิต้านทานโรคขึ้นมาโดยอัตโนมัติ ขอให้คติไว้ข้อหนึ่งว่า 'ความอดทน ทำคนให้เป็นคนดี อดทนถึงที่ ได้ดีทุกคน'

3.คราวหนึ่งมีพราหมณ์ไปตามด่าพระพุทธองค์ถึงวัด ทรงปล่อยให้เขาด่าจนสาแก่ใจ เมื่อเขาหมดแรงด่าแล้ว จึงทรงแย้มพระสรวลด้วยพระเมตตาแล้วทรงเล่านิทานปรัชญาให้เขาฟังเรื่องหนึ่ง ทรงเล่าว่า หากมีใครก็ตามมาเยี่ยมเยือนเราถึงบ้าน เรายกสำรับกับข้าวออกไปต้อนรับ แล้วถ้าแขกคนนั้นไม่รับประทานอะไรเลย เขาบอกว่าเขาเรียบร้อยมาก่อนแล้ว เมื่อแขกลากลับไป สำรับกับข้าวนั้นจะตกเป็นของๆ ใคร พราหมณ์เผลอตอบว่า สำรับกับข้าวนั้นก็ต้องตกเป็นของเจ้าของบ้านนะสิ ทรงสรุปว่า พระองค์ก็เช่นเดียวกัน ทรงเป็นเหมือนแขกคนนั้นที่ไม่ยอมรับประทานกับข้าวของเจ้าของบ้านหรอก เพราะฉะนั้น "พราหณ์เอย เชิญท่านยกสำรับของท่านคืนไปเถิด"

เมื่อเราไม่ 'รับ' เสียอย่าง ของที่เขายื่นมาก็ตกเป็นของเขาอยู่วันยังค่ำ 4.ควรหัดมองโลกในแง่ดี คิดว่าคนที่เสียสละวิจารณ์เรานั้น เขาเป็น 'ครู' ผู้ชี้ขุมทรัพย์ให้กับเรา ลองเงี่ยหูฟังให้ดีเถิด ในถ้อยคำของเขา บางทีก็มีเพชรพลอยทางปัญญาซ่อนอยู่เหมือนกัน ควรนึกอนุโมทนา/ขอบคุณที่เขาอุตส่าห์เสียสละมาสนใจงานของเรา ถ้างานของเราไม่มีอะไรเด่นหรือท้าทายจริงๆ แล้ว ใครต่อใครก็คงไม่เสียเวลามาพูดถึงหรอกน่า

 

นักวิทยาศาสตร์พิสูจ พุทธศาสตร์ ด้วยวิทยาศาสตร์

http://www.artsmen.net/content/show.php?Category=mythboard&No=962



********************

ตรงไหนฟะ ไม่เคยศึกษาเรื่องแบบนี้ แล้วเอามามั่วรวมกัน

วิชานี้ ไม่ใช่พุทธศาสนาโดยตรง มันก็แค่การใช้จิตอย่างหนึ่ง มันก็แค่ อัดปราณ หรือจิต ที่มี พลังรักษา หรือ รังสีอัมหิต แล้วแต่จะเลือกลงไป


ดาบไม้ที่อัดรังสีอัมหิตเข้าไป ยังฟันปูน ทะลุได้ มือที่อัดปราณ ยังแทงทะลุหิน นับประสาอะไรกับแค่เรื่องเปลี่ยนโมเลกุลน้ำ



ก้อแค่การใช้จิตธรรมดาทั่วไป

 

สุดท้ายก้อไม่มีข้ออ้างที่จะเถียงไร้เหตุผลสิ้นดี หรือพวกอ้างว่าตนเองนับถือพุทธ แต่กราบไหว้สัดพิการ บนบานเพื่อขอหวย

 

คนในนี้งมงายทั้งนั้น เชื่อเรื่องนรก สวรรค์ งั้นมันมีกี่สวรรค์กันแน่ล่ะ คนคริส หรือพุทธ ก็ไม่มีใครตอบได้

คนพุทธ ก็บอกว่า พระเยซู ขึ้นมาอยู่ในสวรรค์ของพุทธ แถมอยู่ในชั้นต่ำกว่าพระพุทธเจ้า


คริสก็ว่า สวรค์ของตนเองนั้น มีพระเจ้าใหญ่สุด


เอ้าเถียงกันเข้าไป เรื่องมงายไร้ประโยชน์ทั้งนั้น

 

ไอ ลูกหมาตัวไหนบอกพระเยซูเป็นเทวดา อยู่บนสวรรค์วะ
แมร่งโคดมั่วเลย มรึงอย่าเอา ศาสนา2ศาสนามาปนกันให้มั่วสิวะ
ไอควาย

แมร่งย้อนไปอ่าน หลังๆแล้วเจอ แมร่งบ้าคนละศาสนาเลย ควายจิงๆ



ปล.สุดท้ายก้อไม่มีใครมาออกความคิดเห็น นี่ล่ะน้า "กบในกะลา"

 

อืม แล้วใครเปลี่ยนประเด็นหละครับ ไม่ใช่คุณหรือ
ที่เอาพระอรหันต์มาเหาะน่ะ ผมงงไปหมดแล้ว
หัวข้อกระทู้เป็นยังไง คุณถามว่ามีหลักฐานไหม
ผมก็บอกหลักฐานคุณจะพบด้วยตัวเอง

แล้วผมถามกลับว่าคุณมีหลักฐานไหม ที่แสดงว่านรกสวรรค์ไม่มีจริง
คุณก็เอาพระเหาะได้มาพูด อธิบายเรื่องปราณ วิปัสสนา อาณาปาน
ซึ่งไม่ได้เกี่ยวกับนรก สวรรค์ที่คุณถาม


ผมก็เลยชวนให้คุณร่วมสนทนาดีๆ
แบ่งปันแชร์ความรู้ คุณก็ไม่รับ
มีแต่จะค้านอย่างเดียว
หาว่าตอบไม่ได้

ถ้าคุณไปถามพระท่าน ท่านตอบไม่ได้คุณจะด่าแบบที่ด่าพวกผมไหม
คุณก็กลัวบาปใช่ไหม ?
กล้าด่าแม่ไหม กล้าด่าพ่อไหม นี่แหละ
คำถามนี่คือคำตอบอยู่แล้ว

 

บรรยากาศเหมือนเมื่อสองปีก่อนเลย สมัยพี่ช่างไฟยังอยู่

 

ถ้าคุณเข้าใจจริง
คุณจะทราบว่า ศาสนา ไม่มีคำว่า "ปนกัน"
แค่นี้ก็โชว์ลาวแล้ว

เรื่องพระเยซูนั่น หลวงปู่โตก็เคยเทศน์ไว้
จริงไม่จริงก็รู้แล้ววาง ไม่ใช่รู้แล้วอวดเก่ง เพราะมันไม่มีหลักฐาน
กบในกะลา น่ะ ใช้สำหรับคนแบบคุณ