***กสินใน 1 วัน / อรูปฌาน4 ใน 1 วัน***

สำหรับฌาน 4 ไม่จำเป็นต้องก้าวข้ามความตายครับ
ไม่เกี่ยวกันครับ เป็นความก้าวหน้าของจิตเท่านั้น ไม่จำเป็นต้องทุ่มขนาดนั้นครับ

อยู่ในฌาน 4 จิตสงบอยู่ในอุเบกขามากๆ อาจไม่กลัวตาย
แต่ออกจากฌานแล้ว ก็เหมือนเดิมครับ ตราบใดยังมีอุปทานอยู่...
จิตไม่ก้าวพ้นความตายได้จริงๆ

จนกว่าจะเจริญวิปัสสนาจนข้ามพ้นปุถุชน เป็นพระโสดาบัน
จึงจะก้าวข้ามความตายได้จริงๆ หมดความกังวลในภพชาติ แต่ยังไม่หมดกลัวตายนะครบ
กลัวตายจะหมดจริงๆ คือระดับพระอนาคามีครับ

ซึ่งจะถึงระดับนั้นได้ ต้องเจริญวิปัสสนาครับ...
การฝึกฌาน ไม่สามารถข้ามพ้นความเป็นปุถุชนได้

 

บังเอิญไปเชียงใหม่กลับมาเมื่อวานก่อน ขับรถเคลียดมาก ปวดหัวตัวร้อนเลย มาเจอเคล็ดดีๆแบบนี้เลยลองวิชาซ๊ะหน่อย ปรากฏว่าได้ผลหว่ะ หายปวดหัวจริงๆตัวร้อนน้อยลง(แต่ยังร้อนๆอยู่) เยี่ยมมากๆหว่ะ


วันนั้นโทรหา จากเชียงใหม่ไม่ติดเลย ไอ้เป๋ด้วย เห็นเค๊าว่าเคลือข่ายล่มจริงป่าว

 

เคล็ดลับอะไรเหรอ....กสิน จักระ หรืออรูปฌาน
มีวันนึงเครือข่ายล่ม ไม่รู้ของค่ายไหนนะ จำไม่ได้แล้ว

คุณไม้ขีด
ขอบคุณสำหรับ ไฟล์คู่มือทำความรู้สึกตัว และ ทำนิพพานให้แจ้ง ครับ



คุณ K.Kwan
เพิ่มเติมนิดนึงครับ...สามีคุณฝึกแบบลืมตาได้ นี่ดีที่สุด เพราะจะเกิดสติแบบธรรมชาติ
เป็นสติที่ "รั้ง" จิตไว้ ไม่ให้จมไปในฌาน ...แบบนี้จะไม่เสียงครับ

ที่สำคัญ ถ้าเข้าใจอาการ "เห็นฌาน" ได้ ไม่ใช่ "เข้าฌาน"
จะเกิดวิปัสสนาอัตโนมัติ...อันนี้จะเข้าตามหลัก อานาปานสติ 16 ขั้นของหลวงพ่อพุทธทาสเลย
เห็นปีติ เห็นสุข เห็นเอกัตคตา จิตไม่จม ไม่หลงไปยึด รู้จักอุเบกขาต่อเจตสิกเหล่านี้ได้
จักเป็นสมถวิปัสสนา ไปในคราวเดียวกันครับ
ไม่ทราบเคยศึกษาของท่านหรือเปล่า...

สำคัญที่สุด สิ่งที่ต้องเห็นให้ได้ เมื่อเห็นฌาน...ถ้าเห็นไม่ได้จิตจมแน่ๆ
คือ...อาการยินดี...ครับ

 

อ่อ เป็นแบบนี้นี่เอง จะเอาไปบอกสามีให้เข้าใจใหม่
คือพวกเราอ่านจากตำรามาปฏิบัติ บางทีก็เข้าใจอะไรไม่ตรงบ้าง
อะไรที่ยังไม่ผ่านก็ไม่รู้ ก็คิดจินตนาการไปก่อน แต่ก็มีหลักการของตัวเองอยู่
คือสังเกตลมหายใจ ยังมีอยู่ถึงแม้จะเบา จะหายไปนาน แต่ก็จะกลับมารู้สึกถึง
ลมหายใจได้อีก จริงก็มีหลายอาการนะ ที่ละเอียดยิบย่อย เราก็เอามาถาม
เฉพาะที่เป็นอาการเด่นๆรู้สึกชัดๆ และแปลกๆที่ไม่เคยเจอมาก่อน
เรื่องสถมะวิปัสสนานี่ คุยกับสามีเราไม่ค่อยจะเข้าใจหรอก ต้องให้ปฏิบัติไปก่อน
เจออาการอะไรก็ค่อยบอกและเทียบเคียงไป เรื่องก้าวพ้นความตายหรือปุถุชนนี่
สามีเรายังไม่คิดเรื่องแบบนั้น เขาฝึกปฏิบัติสมาธิตามที่เขาเข้าใจได้และ
เดินไปเรื่อยๆก่อน ถึงเมื่อไรก็รู้เอง ส่วนเรานะชอบอ่านชอบรู้ เรื่องปฏิบัติก็ยังไป
ไม่ถึงไหน อยู่แค่ขณิกะสมาธิ นี่แหละ แต่ช่วยสามีหาข้อมูลจากคนที่มี
ประสบการณ์ไปแชร์ให้เขาฟังบ้าง พาไปหาพระบ้าง พาไปหาครูบาอาจารย์บ้าง
พาไปหาแรงบันดาลใจบ้าง บางทีเจออาการแปลกๆขึ้นมา พอไม่รู้ก็จะสงสัย
ว่ามันคืออะไร ถูกหรือผิด ดีกว่าทำคนเดียว รู้คนเดียว หลงอยู่คนเดียวก็ไม่รู้

หนังสือที่อ่านไม่ได้เน้นของท่านพุทธทาส เพราะเข้าใจยากสำหรับเรา
แต่ชอบอ่านเรื่องประวัติของท่านพุทธทาส และประสบการณ์ทางจิตของท่าน
ที่หาอ่านได้จากบนเว็บฯทั่วไปมากกว่า ของสามีเขาปฏิบัติอาณาปานสติมา
แต่เด็ก ก๋งเขาสอนกันมา ที่สุพรรณมีพระเก่งๆเยอะ คนเฒ่าคนแก่เขามีวิชา
เพราะเข้าวัดอยู่กับพระเป็นกิจวัตรประจำวัน

เรื่องอาการยินดี นี่เจอครั้งแรก มันห้ามยากเหมือนกันนะ
แต่ของสามีนี่เขาจะเน้นการเห็นแล้วปล่อยผ่าน อะไรที่ได้เห็นครั้งแรกก็จะยินดี
ชอบใจ แต่ก็จะรู้ตัวอยู่ มาเล่าให้ฟังได้ว่าเจออะไร เห็นอะไร อย่างอาการฌาณ3
ที่ได้ครั้งแรก เขาตื่นเต้นมาก ต้องโทรมาเล่าให้ฟังทันทีเลย พอครั้งต่อไป
ก็สงบแล้ว รู้สึกตัวไปเรื่อยๆ และบอกว่า ตรงฌาณ1ที่เคยได้ก็ละเอียดขึ้นด้วย
คือมีปิติสุขมากกว่าเดิม

เท่าที่ฟังจากที่สามีเล่า ก็มีทั้งเห็นฌาณ และจมในฌาณ เหมือนกันนะ
แต่เขาคงไปห้ามไม่ได้ ได้แค่รู้ตัว ว่าเห็นฌาณบ้าง จมฌาณบ้าง
เวลาจะเข้าสมาธิหลับตาเขาจะอธิฐานจิตไว้ว่า 1 ชม. บางทีเขาก็บอกว่า
เลย 1 ชม.ไปบ้างก็มี บางทีก็ 1ชม.ครึ่งแต่รู้สึกเหมือนแป๊บเดียว ส่วนการลืมตาเข้าสมาธิ
คงเป็นผลดีเรื่องมีสติเด่นชัดดีกว่าหลับตา ทำให้เห็นฌาณ มากกว่าจมในฌาณ
นี่เป็นการวิเคราะห์ของเรานะ หลังจากได้อ่านความเห็นของคุณกล้วย
จะไปบอกคุณสามีตรงๆแบบนี้ ก็กลัวว่าเขาจะสับสนในการปฏิบัติ
ก็ได้แต่สอดแทรกไปเวลาคุยเรื่องการปฏิบัติ เรื่องพระโสดาบัน พระสกิทาคามี
พระอนาคา นี่ไปอธิบายตอนนี้เขาคงไม่เข้าใจนึกตามไม่ออกว่าคืออะไร
เพราะเราอ่านมายังไงก็อธิบายไม่ได้ เพราะทำให้เขาเห็นไม่ได้
แต่เรื่องฝึกสติ ฝึกสมาธิ เรื่องอภิญญา6 พอคุยให้เขาฟังได้
แต่เขาก็ยังเข้าใจยากอยู่ดีเรื่องอภิญญาญาณที่6 อสวะขยญาณ เรื่องนิพพาน
แต่เรื่องอภิญญา5พอเข้าใจได้เรื่องแสดงฤทธิ์ หูทิพย์ ตาทิพย์ เจโต ระลึกชาติ

บางคนเขาต้องเห็นเองถึงจะเข้าใจ ถึงจะเชื่อ ถึงจะศรัทธา
ถ้าเขาได้พบอะไรแล้วมีคำอธิบายให้เข้าใจ ก็คงจะรู้ได้เอง ถึงต้องมาหา
กัลยาณมิตรบ้างอะไรบ้าง เพราะหลวงพ่อครูบาอาจารย์ก็อยู่ไกล นานๆจะได้
ไปพบไปถามกันที มีเพื่อนใกล้ๆ ตัวก็พอช่วยให้หายสงสัยได้บ้าง
เบอร์โทร.ของหลวงพ่อที่คุณกล้วยเคยให้ ก็บอกเขาแล้ว แต่เขาไม่กล้ารบกวนพระ

 

คุณ K.Kwan
ขออนุโมทนาแก่ครอบครัวผู้ปฏิบัติธรรม
นับเป็นคู่ธรรมโดยแท้...หายากนะครับ

จริงๆ โทรคุยกับหลวงพ่อท่านได้ครับ ท่านให้เบอร์เป็นประจำอยู่แล้ว
หน้าซีดีของท่านก็มีเบอร์ แจกไปเป็นหมื่นแผ่นแล้วด้วยซ้ำ
แต่เหมือนปาฏิหารย์ มีคนโทรไปหาท่านไม่มากครับ...
ผมพอทราบว่า เมื่อใครโทรหาท่านแล้ว ท่านชี้ทีเดียว กระจ่างไปอีกนาน
จึงไม่ต้องโทรหาท่านบ่อยๆ ท่านเก่งมากๆ เป็นปาฏิหารย์เลยก็ว่าได้ครับ

ส่วนผม...ปกติผมจะจัดปฏิบัติธรรมเชิงเสวนาอยู่ประจำ
ถ้าอยู่ กทม หรือใกล้ๆ ก็ไปเข้าร่วมได้เลยนะครับ บริเวณ BIG C สะพานควาย
เป็นการปฏิบัติธรรมเพื่อพ้นทุกข์จริงๆ ... ได้สอบถามพูดคุยกันเต็มๆ
ไม่มีค่าใช้จ่ายครับ...รายละเอียดดูได้ที่นี่ครับ
http://www.facebook.com/events/153186004789742/

ช่วงนี้ผมยุ่งเรื่องต้อนรับครูบาอาจารย์ และจัดเสวนา
จะค่อยๆ ทะยอยเล่าต่อ เมื่อมีโอกาศนะครับ

 

ขอบคุณล่วงหน้าค่ะ
อยู่กทม.นี่แหละค่ะ ถ้ามีเวลาจะชวนสามีไปสมาคมด้วย
จะว่าไปเรากะสามีนี่ เราเปรียบได้กะหนูนะ สามีเราน่าจะเข้าข่ายราชสีห์ หุหุ
ผู้ชายนี่ เวลาเขาเอาจริงเอาจัง เราสู้ไม่ได้เลยนะ งานไม่เสร็จไม่กินไม่นอนก็ทำได้
เราก็เห็นคุณกล้วยเป็นราชสีห์เหมือนกันนะ กล้าพูดกล้าทำ ไม่ต้องกลัวคนอื่นจะเข้าใจผิด

 

เชิญเลยครับ....และเชิญท่านอื่นๆ ที่สนใจการพ้นทุกข์ด้วย
อยากให้มาลองพิสูจน์ครับ...ไม่ต้องเชื่อก็ได้ ลองดูก่อน ไม่เสียอะไรอยู่แล้ว
ไม่เสียตังค์ ไม่มีข้อผูกมัด พิสูจน์แล้ว ไม่จริง ไม่ใช่ ก็เลิกรากันไป...แค่นั้น

แต่ถ้าของจริง คุณก็ได้รับผลประโยชน์
ผมยืนยันว่า มีทางพ้นทุกข์ได้เร็วๆ ง่ายๆ
เป็นฆราวาส ไม่ต้องบวช ไม่ต้องไปวัดด้วย...
ภายใน 6 เดือน ความทุกข์จะลดลงอย่างเห็นได้ชัด
จนบอกตัวเองได้ ไม่ต้องเชื่อตามใคร

ถึงมีคนด่าผม 100 คน แต่มีคนได้รับประโยชน์เพียงคนเดียว ผมก็พอใจแล้ว
ผมก็ยืนยันจะโดนด่าต่อ...

ที่ผมกล้ามากล่าวแบบนี้ เพราะมีผู้ได้รับผลนี้ หลายสิบคนแล้วครับ
และจะยืนหยัดชักชวนแบบนี้ไปเรื่อยๆ ครับ
เอาตัวเองเป็นพยาน... ให้กาลเวลาพิสูจน์
ถือว่าของจริง ต้องกล้าท้าพิสูจน์ครับ

บางช่วงจากเสวนาคราวที่แล้ว....
[ame="http://www.youtube.com/watch?v=J507jcHKthM"]??????????????? - YouTube[/ame]

 

วันอาทิตย์นี้อาจจะขออนุญาตไปฟังกับแฟนด้วยนะครับ ไม่รู้ว่าไปถึงต้องทำไงบ้าง

 

ไม่ต้องทำอะไรเลยครับ
ขึ้นไปที่ห้องประชุมชั้น 3 ของเซเว่น ตามแผนที่ในlink แค่นั้นเองครับ เดี๋ยวก็เจอผม
ไม่มีพิธีการใดๆ เลือกที่นั่งได้เลย ...
สบายๆ ครับ

 

ปกติจะมีเพื่อน (รุ่นพี่ทางธรรม) มาร่วมด้วยครับ
คือคุณกล้วย B2 (ชื่อเหมือนกัน อายุเท่ากัน สูงพอๆ กัน มีธรรมะเหมือนๆ กัน)

[ame=http://www.youtube.com/watch?v=7rYGeu2S-VA]ความรู้สึกตัว...รูปนาม - YouTube[/ame]

 

ไม่ทราบว่าคุณกล้วยจัดทุกวันอาทิตย์หรือไม่คะ พอดีว่าบ้านอยู่ไม่ไกลกับ big c สะพานควายเลยอยากไปฟังค่ะ แต่อาทิตย์นี้ 15 และ 22 ม.ค. ไม่ว่างค่ะ อยากไปวันอาทิตย์ที่ 29 ม.ค.

 

วันที่ 15 มีครับ เรื่องน่าสนใจด้วย "ความรักเจ้าเอย"...
ธรรมะมีบทบาทในความรักอย่างไร เชิญตามรายละเอียดนี้เลยครับ
เสวนาธรรม "ความรักเจ้าเอย" | Facebook

อาทิตย์ที่ 22 ผมจัดทริปไปพบหลวงพ่อมนตรี ที่ป่าละอู
เลยไม่ได้จัดเสวนาครับ

ส่วนอาทิตย์ที่ 29 ยังไม่มีโปรแกรมนะครับ
อย่างไรจะแจ้งให้ทราบอีกครั้งหนึ่ง
*************

ลองชมเสวนา วันที่ 15 ที่ผ่านมานะครับ
[ame=http://www.youtube.com/watch?v=op533CrtCPg]ช้อป อย่างมีสติ 01 - YouTube[/ame]

 

และ

[ame=http://www.youtube.com/watch?v=I6XIk0ugSso]ช้อปปิ้ง ใช้จ่าย ไม่ไร้สติ 02 - YouTube[/ame]

 

วันนี้มีเวลา เล่าต่อนะครับ

ตอนสุดท้าย ทีเล่ามาถึงอรูปฌานที่ 2 วิญญานัญจายตนะ
เมื่อผมรู้จักแบบนี้แล้ว ผมนึกถึง อากิญจัญญายตนะ ที่เป็นอรูปฌานที่ 3
คิดแล้วก็ไม่รู้จัก ..."กำหนดความไม่มีอะไรเป็นอารมณ์"
มันจะกำหนดยังไง ความไม่มีอะไร มันเป็นอย่างไร

ผมจึงคิดแผลงๆ ว่า เอาอย่างนี้ ข้ามไปที่อรูปฌาน 4 เนวะสัญญาณาสัญญายตนะ เลยก็แล้วกัน
จะมีก็ไม่ใช่ ไม่มีก็ไม่ใช่....ก็คือ จะป่วยก็ไม่ใช่ ไม่ป่วยก็ไม่ใช่
ผมเลยกำหนดเวทนาที่ป่วย ให้เป็นเวทนาอื่น....ป่วยก็ไม่ใช่ ไม่ป่วยก็ไม่ใช่
อาการป่วยผม พลันเปลี่ยนเป็นเวทนาอื่น ที่ไม่สามารถบอกได้ว่าเป็นเวทนาอะไร
ไม่ใช่สุข ไม่ใช่ทุกข์ และไม่ใช่เฉยๆ.....ไม่ใช่ป่วย อันนี้หมดคำอธิบายแล้วครับ

บางทีผมมานึกๆ อยู่เหมือนกัน ว่าผมเข้าใจอารมณ์แบบนี้ได้อย่างไร
อารมณ์ที่ไม่ใช่อะไรซักอย่าง....ผมก็พอได้นึกได้ว่า เวลาเจริญวิปัสสนา
เมื่อเห็นว่าทุกอย่างเป็นสักว่า...เห็นเวทนาเป็นสักว่า
เวทนาจะเป็นอะไรซักอย่างที่เกิดขึ้นบนโลก ไม่ใช่สุข ไม่ใช่ทุกข์
จึงเข้าใจถึงเวทนา ที่เป็นสักว่าๆ ไม่เวทนาแบบโลกๆ
เป็นองค์ความรู้ของวิปัสสสนญาน...

ดังนั้นจึงนำความรู้สึกนั้น มาฝึกอรูปฌานที่ 4 ได้อย่างไม่ยากเย็นอะไร
ตอนนี้ ความป่วยของผมมี ก็เหมือนไม่มี...
อืม...ไม่มี.... ก็คือ อากิญจัญญายตนะ เอาความไม่มีเป็นอารมณ์
ผมก็เลยลองกำหนดเวฃทนาที่ป่วยให้ "ไม่มี"

มันก็บังเกิดความรู้สึกกับผมได้อีก ความป่วยไม่มี
มันเหมือนกับหายไป...ผมใช้คำว่าเหมือน เพราะความรู้สึกแท้ๆ ถึงจะรู้สึกว่าไม่มี
แต่มันเป็นความรู้สึกที่สัมผัสได้ว่ามันหลอกๆ มันไม่ได้ไม่มีจริงๆ
มันเหมือนมายาที่จิตสร้างขึ้นมา แต่ก็พอใช้ได้ครับ มาบรรเทาเวทนาได้
นี่แหละครับ สมถะ ที่กล่าวว่า หินทับหญ้า
พอเอาหินออก หญ้าก็ขึ้นใหม่....มันไม่ใช่ของแท้

มีคนหลงผิด คิดว่าสภาวะอรูปฌานคือนิพพาน
ดังที่เป็นตั้งแต่สมัยุทธกาล ผมรู้เลย ถ้ายิ่งทรงฌานได้ลึกๆ ทรงได้ทั้งวัน
มันก็ไม่มีความทุกข์ได้จริงๆ ครับ...
แต่มันเป็นความรู้สึกเทียม (virtual) ที่ถูกสมถะกลบบังไว้ ไม่ใช่การพ้นทุกข์จริงๆ
พอฌานเสื่อม ความทุกข์ก็เกิดได้อีก..
หรือถ้าฌานไม่เสื่อม ทรงไว้อย่างนั้น ก็มีพรหมโลกเป็นที่หมาย
ไม่ได้จบกิจ บรรลุ นิพพาน...

อรูปฌานเป็นเรื่องละเอียดครับ ถ้าฝึกคล่องๆ นี่สังเกตุยากมากเลย
ทุกวันนี้ผมเข้าฌานด้วยวิญญาณัญจายตนะ... แค่ใช้ความรู้สึกเข้าฌาน ไม่ต้องกำหนดอะไรๆ ทั้งสิ้น
มันเหมือนกับนึกๆ เอา...นึกแล้วก็เข้าฌานได้เลย
ยิ่งฌานยิ่งลึก อารมณ์จะยิ่งละเอียด ....ยิ่งมีวสี ชนิดที่นึกปุ๊ปเข้าปั๊ป
มันแทบไม่รู้สึกเลยว่าเข้าฌานนะครับ เหมือนเรานึกถึงอะไรซักอย่างเบาๆ
มันก็เป็นฌานไปเลย แทบไม่รู้ตัว....

แบบนี้ ถ้าไม่มีสติที่เข้มแข็งจริงๆ จะลำบากครับ
เพราะจะแยกแยะไม่ออกว่าอยู่ในฌาน หรือภาวะปกติ
บางคนจิตเข้าฌานได้อัตโนมัติเลย ด้วยอาจมีภูมิหลังมาจากชาติปางก่อน
ผมไม่แปลกใจที่บางคนเห็นผี เห็นเทวดาได้ โดยไม่เคยฝึกสมาธิ
หรือแม้หนังจอมยุทธในอดีต ก็มีการแสดงวรยุทธที่พิสดาร เคลื่อนไหว และมีแรงผิดมนุษย์มนา
เกิดจากอำนาจของฌานที่มีโดยไม่รู้ตัว (หรือรู้ตัว)ทั้งนั้นเลยครับ

ผมขอสรุปอีกครั้ง
ให้เริ่มต้นด้วยสติก่อน จะเซฟที่สุด ถ้าคุณต้องการพ้นทุกข์จริงๆ
หรืออย่างน้อย ฝึกควบคู่กันไป สติกับสมาธิ มันจะแยกแยะออก ว่าจิตขณะมีเป็นจิตปกติ หรือเป็นจิตที่ประกอบด้วยฌาน
จะเช็คตัวเองยามมีผัสสะได้ว่า เฉยได้เพราะจิตเป็นอุเบกขาเอง หรือ ฌานมาบังไว้

แต่ถ้ายังเพลินกับฌาน เพลินกับโลก ไม่หวังพ้นทุกข์ อันนี้ก็แล้วแต่นะครับ...

 

ขอบคุณครับพี่ มาเล่าให้ฟังบ่อยๆนะครับ อาทิตย์หน้าคงไม่ได้ไปร่วมฟัง ต่อๆไปจะหาโอกาสครับ

 

รอให้คุณกล้วยมา update ว่าในวันที่ 29 ม.ค. จะจัดหรือไม่นะคะ ขอบคุณมากค่ะ และจะรออ่านต่อด้วย

 

ปีนี้ตั้งใจจะจัดให้บ่อยที่สุดอยู่แล้วนะครับ
เนื่องจากเป็นห่วงภัยพิบัติ....ถ้าคนขาดธรรมะจะมีทุกข์มาก
และบทเรียนจากปีที่แล้ว ถ้ามีภัยพิบัติ การจัดเสวนาจะขาดช่วงไป

ขอคุยกับเพื่อนๆ ก่อน แล้วจะรีบแจ้งล่วงหน้าครับ

 

หัวข้อเกี่ยวกับภัยพิบัติเคยจัดมาก่อนหรือเปล่าครับ ผมเห็นใน folder ของพี่แว๊บๆ พอดีช่วงนี้สนใจเรื่องภัยพิบัติกำลังเตรียมตัวเตรียมการอยู่น่ะครับ

 

ครับ จัดเมื่อต้นเดือน ธค.
ตามที่ลงคลิ๊ปไว้ 2 อันแรกนั่นแหละครับ...
ที่เหลือ ที่อัดไว้ยังแปลงไฟล์ไม่เสร็จครับ

 

เล่าต่อครับ

หลังจากที่อรูปฌานปรากฏครบทั้ง 4 ผมดูเวลา เป็นเวลา 6 โมงเย็น
รวมทั้งหมด 5 ชม. ที่ฝึกมัน จริงๆ ไม่อยากเรียกว่าฝึก เพราะมันเกิดเองเสียมากกว่า
เป็นผลพวงจากสติต่อเนื่องตามที่ผมเคยเล่าให้ฟัง
ซึ่งตอนนี้ผมค่อนข้างมั่นใจ ว่าสติที่ต่อเนื่อง ไม่ใช่แค่ ขณิกะสมาธิ แน่
มันคือ ปฐมฌาน...หลักฐานคือ สามารถฝึกวิชาต่างๆ ได้อย่างง่ายดาย
เพียงแต่สมาธิที่เกิดตามธรรมชาติ มีอารมณ์ต่างจากสมาธิแบบเพ่ง
แทบไม่รู้สึกตัวเลยด้วยซ้ำ ว่ามันคือสมาธิ...ปรากฏตัว ยามที่ฝึกวิชาต่างๆ เท่านั้น

หลักฐานอีกอย่างคือ ฌานเกิดในขณะที่ขับรถกลับกรุงเทพ ไม่ได้นั่งหลับตาแต่อย่างใด
วันนั้น ผมป่วยมากอยู่เหมือนกัน มีไข้เป็นระยะ ก็ใช้จักระ+อรูปฌาน บำบัด
ดีขึ้น หาย แล้วก็เป็นอีก วนอยู่แบบนี้ แต่โดยรวมๆ ก็ไม่ค่อยมีแรง

วันนั้นถือเป็นวันที่ทดสอบผมวันหนึ่ง เพราะการขับรถ 10 ชม. ด้วยสุขภาพแบบนี้
ทั้งยังต้องคอยดูแลแม่ที่เดินไม่สะดวก และหมาอ้วนแก่ ที่ไม่เคยออกจากบ้านมาก่อน
ผมขอใช้คำว่า "ทุลักทุเล" จริงๆ
ที่สำคัญ รถผมเก่าแล้ว (25 ปีพอดี)...วันนั้นจึงมีทั้ง ท่อไอเสียขาด และยางระเบิด

ถ้าสุขภาพผมปกติ มันก็คงไม่ใช่ปัญหาอะไรมากมาย แต่วันนั้นมันเพลียมากจริงๆ
เก็บท่อไอเสียที่ขาด...ท่อพัก นี่มันไม่ใช่เล็กเลย ดูภายนอกเหมือนไม่ใหญ่ แต่พอยกดู ไม่เล็กเลย
เปลี่ยนยางก็เหมือนกัน เหนื่อยมาก หอบแล้วหอบอีก ทำแบบแทบไม่มีแรงเลย
แต่สิ่งที่เกิดกับผมแน่ๆ ผมไม่โดนความทุกข์เบียดเบียนครับ
ไม่ว่าเหตุการณ์จะเป็นยังไง.. ความทุกข์มี แต่ไม่สามารถบีบคั้นจิตใจได้
จิตใจคงความปกติของมันเองอยู่เช่นนั้น...ไม่เปลี่ยนแปลง ...แม้ไม่ได้เข้าฌานก็ตาม

ถึงปั๊ม ส่งแม่เข้าห้องน้ำคนพิการแล้ว(เพราะปวดขา) ผมเหนื่อยมาก เพลียจนไม่อยากยืน หายใจหอบ
ผมยืนพิงเสา หลับตา ลองใช้จักระหมุนที่จุดสันหลังตรงสะดือ
ซักพัก ได้ผล มันเบาครับ แต่เบาเฉพาะช่วงท้อง...
แม่ออกมาจากห้องน้ำแล้ว ยังเพลียอยู่...ผมก็พยายามหมุนจักระ ไปทั่วๆ ตัว ไล่ตามจุดต่างๆ
ไล่ตามไขสันหลังขึ้นไปจนถึงสมอง...
ได้ผลครับ เบาขึ้น ค่อยๆ มีแรงขึ้น ความเพลียลดลง จักระทำงานเป็นอย่างดี

ถึงวันนี้ ทุกครั้งทีผมจัดเสวนา ผมจะสอนจักระ ในสไตล์ผมด้วย
ทีกล่าวว่าสไตล์ผม เพราะผมยังไม่ได้ฝึกตามระเบียบของวิชานี้อย่างตามแบบแผน
แต่อย่างไร มันได้ผล... และผู้ที่เรียนกับผมหลายคนได้ผล สุขภาพดีขึ้น ความเจ็บป่วยทุเลาลง
ทำได้ไม่ยากเลย แต่อย่างไรขึ้นอยู่กับความเข้มของสมาธินะครับ ขณิกะ อุปจาระ หรือฌาน

วันนั้นกลับมาถึงกรุงเทพ 4 ทุ่มแล้ว ความเพลียมีอยู่ แต่มันถูกบรรเทาด้วยพลังจักระ
ผมยังต้องกลับมาเปิดประตูที่ซีนไว้ด้วยซิลิโคน ด้วยการใช้มีดกรีด กรีดยากครับ เพราะอัดไว้เยอะ
และก็เก็บข้าวของที่บรรทุกมาเต็มรถ จัดการกับหมา ให้นอนให้เรียบร้อย
กว่าจะได้นอนก็เกือบเที่ยงคืน...

วันรุ่งขึ้นก็ตื่นไปทำงาน...ทุกเวลาที่นึกได้ จักระ และอรูปฌานจะถูกนำมาใช้เพื่อให้ชีวิตดำเนินไปได้
นับเป็นบททดสอบที่ดี สำหรับวิชาที่เกิดขึ้นกับผม
นับตั้งแต่เก็บของขึ้นรถ ตั้งแต่ 8 โมงเช้า ขับรถตั้งแต่เที่ยงถึง 4 ทุ่ม และกลับมาจัดการบ้านอีก
ทั้งหมดทำไปขณะที่ป่วย....ก่อนหน้านี้วันนึง ผมนอนทั้งวันเลย
แต่วันนั้น ร่างกายก็ยังปกติ แก้ไขเหตุการณ์ได้ตลอด
ผมเชื่อว่า ถ้าวันนั้นไม่มีจักระ และอรูปฌาน ผมคงกลับไม่ถึงกรุงเทพ ต้องจอดนอนพักที่ไหนซักแห่งแน่ๆ
นี่เป็นอานิสงค์ที่เกิดขึ้น เนื่องด้วยพลังแห่งสติ

ผมเคยบอกในที่เสวนา สมาธิไม่จำเป็นต้องฝึก ขอให้เจริญสติอย่างถูกต้องเท่านั้น
ยังไงสมาธิต้องเกิดอยู่แล้ว ยังไงก็ต้องมีครับ หลีกเลี่ยงไม่ได้ด้วย
แถมเป็นสมาธิที่มั่นคง รวดเร็ว ไม่มีทางเสื่อมเลย...
ใครยังไม่มมั่นใจว่าสติที่ฝึกอยู่เป็น สัมมาสติ สติที่จะพาให้พ้นทุกข์ได้หรือไม่ หรือต้องการฝึกจักระเพื่อสุขภาพ
มาพบผมได้ ที่เสวนานะครับ