การปฏิบัติสมาธิเพื่อสุขภาพกายและจิตให้เหนือธรรมดาตามในทางพุทธศาสนา

วันสึกก็มีความสำคัญเหมือนวันเกิดคือวันที่เกิดใหม่ในโลกฆราวาส วันนี้ก็ถือเป็นวันดีครับแต่เหนื่อยหน่อยครับ

 

คนที่รู้ก็หายาก หาเจอก็ไม่ค่อยจะคุย = ="

 

ครับ ที่แรกกะจะไม่ดูฤกษ์ แล้ว กะออกมาตั้งแต่วันที่ 24 แล้ว 5 55

 

อนุโมทนา สาธุ สาธุ ชัดเจนครับอาจารย์บาส
คล้ายๆกับคนภาคฟุตบอล แต่เตะบอลไม่เป็นประมาณนี้รึเปล่าครับ

 

พระพุทธองค์เคยตรัสไว้เกี่ยวกับการดำรงอยู่ของพุทธศาสนา

มีใจความว่า พระพุทธศาสนาจะดำรงอยู่ได้ มีสองเงื่อนไขคือ

1 มีพระสงฆ์ที่สามารถจำพระธรรม คำสอนของพระองค์ได้อยู่

2 มีพระสงฆ์ที่เจริญกรรมฐานได้

ขอเพียงมีอย่างใดอย่างหนึ่งหรือทั้งสอง

เรื่องนี้กล่าวยากไปสักนิดขอท่านลองพิจารณากันดู

เป็นความจริงผู้ที่นับถือศาสนาพุทธ นับถือด้วยศรัทธามีจำนวนมากกว่า

นับถือด้วยปัญญา แต่ทุกศรัทธาควรมีปัญญากำกับควบคุม

แต่ก็เป็นความจริงอีกว่า ถ้าผู้นับถือด้วยปัญญามีมากกว่า

ศาสนาพุทธก็มิอาจดำรงอยู่ได้ อุปมาเหมือน เจดีย์

ตรงส่วนยอดเจดีย์คือผู้ที่นับถือด้วยปัญญา

ฐานเจดีย์ คือผู้ที่นับถือด้วยศรัทธา

เจดีย์มิอาจตั้งอยู่ได้ หากไม่มีฐานเจดีย์ที่มั่นคง

กล่าวโดยสรุป เบื้องหลังเรื่องมียังมีอีกมากหลาย ไม่สามารถใช้เพียง

ความคิดเพื่อเข้าใจและรู้ได้

 

โห.. ซึ้ง..
เหมือนตอนเรียนหนังสือ ได้คะแนนเยอะเพื่อนก็ชื่นชมว่าเก่งจัง
แต่ไอ้เราเนี่ย ก็ท่องจำมันก็ตอบได้ แต่จะว่าเข้าใจลึกซึ้งรึ ก็หาไม่

 

"ภูมิ" พี่ไม่ได้หมายถึงเรื่องหวย งวดนี้พี่มีเลขแล้ว 555

พี่หมายถึง เล่าเรื่องที่บวช กิจวัตร หรือ พระท่านสอนอะไรบ้างจ้า แบบผู้หยิงอยากรู้อ่ะ (deejai)

วันนี้ ร่วมทำบุญกฐินข้ามชาติไปพม่า 2,700 จ๊าด 555 ฟังดูอลังการณ์มาก จริงๆ แล้ว 100 บาทไทย สาธุ กันนะจ๊ะ

 

6.00 บิณฑบาตร
7.00 ฉันเช้า
8.00 ทำวัตร
9.00 เรียน
11.00 ฉันเพล
13.00 ฟังเทศน์,นั่งกรรมฐาน
14.00 เรียน
17.00 พัก
20.00 ทำวัตร

ประมาณนี้อ่ะครับ ยินดีในบุญด้วยครับพี่

 

ส่งการบ้าน บทที่ 1 ครับ

ช่วงแรก นับลมหายใจ 1-100 มีสตินับได้ปกติ เวทนาเกิด

ช่วง พุทโธ 1-100 บางครั้ง ตกภวังค์ ยังมีเวทนาอยู่

ช่วง เกศา โลมา นขา ทันตา ตโจ 1-100 นับไปเรื่อยๆ บางครั้งนิ่งไปเฉยๆ

แล้วได้ยินเสียง แล้วซ่าไปทั้งตัว นับหลงบ้าง เวทนาเกิดมากกว่าเดิม

และในความรู้สึกอยากออกจากสมาธิ แต่พยายามนั่งต่อ

ช่วง พุทโธ 1-100 มีสติมากกว่าช่วงเกศา

นั่งไปจนจบแผ่เมตตา ปัจเวก สักพักก็ออกจากสมาธิ

 

ส่งการบ้านครับ เมื่อคืนจัดหนักนั่งตอนตีสอง
นั่งบทที่1ครับ

ช่วง100แรกนับไปเรื่อยๆมีฟุ้งแต่ก็นับไปได้แบบลื่นไหลรู้ตัวดึงกลับได้ไว

ช่วงพุทโธ100แรก ไม่ทันไรเริ่มตึงๆตรงหัวเข่า ก็ภวนาไปเรื่อยๆ รู้สึกลมหายใจเบาขึ้นเรื่อยๆ

ช่วงเกศาโลมา100 นับไปสักประมาณ40เหมือนรู้สึกสว่างๆคล้ายลืมตาแต่เหมือนหลับตาอยู่รู้สึกเบาๆโล่งๆ(ปิดไฟนั่ง) พอสังเกตุว่าลืมตารึป่าวเน้นไปที่ช่วงตา ก็มืดเหมือนเดิม
คราวนี้ช่วงนี้ยังไม่ปวดขาเลย

พอมาถึงพุทธโธรอบสอง เริ่มปวดขานิดๆสักพักก็หายไป ตอนนนี้เหมือนความคิดมีเสียงเพลงที่ฟังมาก่อนทำสมาธิมากวนแต่ก็พยามจับไปที่ลมหายใจเพลงก็หายไป ไปๆมาๆบ้าง มีบางช่วงนับไม่ทันลมหายใจแต่รู้ตัวตลอดเลยพยามเน้นเรื่องดูลมหายใจ ขึ้นมีครั้งนึงหายใจสั้นเร็วมากก็นับทัน มีช่วงนึงจะรู้สึกจู่ๆก็สบายๆโล่งๆเบาๆแว้บนึง พอไกล้ครบร้อยเริ่มปวดขาแต่ไม่มาก

แผ่เมตตาเสร็จ ช่วงปล่อยนิ่ง ก็ปวดขานิดๆแบบไม่มาก พอไม่มีคำภวนาไม่ดูลมหายใจทีนี้เพลงมาเต็มๆเราก็นึกในใจนิ่งๆๆๆๆสู้ไปเพลงไม่หายรู้สึกรำคาญมาก นึกคำอาจารย์บาสได้ก็ดูอย่างเดียวว่าเพลงมันมายังไงความคิดส่วนไหนที่นี้หายไปดื้อๆ นิ่งได้พักนึงเริ่มปวดขาก็จับจุดที่ปวดแล้วพิจรณามรณานุสติ มันก็ค่อยๆเบาลง จนหายไป ก็ฟุ้งๆแบบรู้ตัวสักพัก จู่ๆเหมือนจิตมีความรู้สึกว่าพุ่งไปข้างหน้าคล้ายๆกลับนั่งรถที่สิ่งรอบๆตัวผ่านเราไปเรื่อยๆ พุ่งไปแป๊บเดียวก็นิ่งๆแบบมีสติตอนนี้ก็พยามนิ่งให้ได้นาน รู้สึกว่านานที่สุดตั้งแต่นั่งมาเพราะไม่ค่อยปวดขาเท่าไหร่พอปวดแล้วพิจรณาที่ปวดคู่กับมรณานุสติก็จะหาย จู่ๆเสียงพอไอดังมากคล้ายๆเราจะตกใจกึ่งๆสะดุ้งสั่นๆนิดๆแต่ก็ดึงกลับมา อยู่อย่างงี้พักนึงว่าจะเลิกเตรียมถอนสมาธิเลยอุทิศบุญแผ่เมตตาอีกที พอแผ่เสร็จทีนี้นิ่งกว่าเดิมเหมือนร่างกายไม่มีความรู้สึกเลยแต่จิตจับอยู่กับร่างกายเหมือนความรู้สึกคลุมรอบตัวแต่ไม่รู้สึกปวดเมื่อยหรืออะไรเลย อยู่ได้พักนึงก็ถอดออกจากสมาธิไปนอนครับ

กลับไปอ่านดูงงคำบรรยายตัวเองมากครับ บางทีก็บรรยายเป็นภาษาคนไม่ถูกเหมือนกันแต่รู้สึกได้ว่านั่งได้นานสุดๆก็ครั้งนี้ล่ะครับ ผมต้องนั่งบทที่1ต่อไปไหมครับ

 

ชอบมากจริงๆ เป็นความจริงแท้มีอะไรอีกเยอะมากๆจริงๆ

 

เล่าให้ฟัง ขำๆ

ตอนบวชอยู่พอดีมีอยู่วันนึงเขามาพ่นยากันยุงกัน

เราก็หนีควันยาไปรอที่ตึกเรียน

อยู่ดีๆก็มีพระรูปหนึ่งชวนไปห้องสมุดของวัด

ซึ่งปกติปิดเข้าไปพอเข้าไปจึงรู้ว่ามาเหตุให้มา

เข้าไปหาหนังสืออ่านแล้วก็เจอจริงๆ หนังสือเก่ามาก เขียนไว้ตั้งแต่

ปี 2514 หยิมมาก็ขนลุก อ่านไปน้ำตาก็ไหล อ่านจบเสร็จก็ อืมมม

ไปหาเล่มอื่นๆมาอ่านอีก วันนั้นพระก็ให้กุญแจห้องสมุดไว้ที่ผม ซะอย่างงั้น

ก็เลยมาอ่านเรื่อยๆ หนังสือเก่า มากมาย

พออ่านเสร็จก็ เห็นว่าต้องมอบหนังสือเล่มนั้นให้กับพระที่ให้กุญแจด้วย

ก็เลยเป็นเหตุให้ได้ สนทนากัน :z10

 

ส่งการบ้านครับ
​

บทที่ 2

พุทธ โท 1-100 นับได้ตลอด
เตโช 1-100 นับได้ตลอด
พุทธ โท 1- 20 นับได้ตลอด
วาโย 1-100 นับได้ประมาน40-50 หลงไปเตโช ได้สติเลยกลับมา วาโย จนครบ
พุทธ โท 1- 20 นับได้ตลอด
อาโป 1-100 มีหลงไปเตโชบ้างนับผิดบ้างแต่ก็นับจนครบ ช่วงประมาร80ถึง100
รู้สึกว่าตัวจะหนักๆแต่รู้สึกดี แต่มันชาไปทั้งตัว(เหน็บชา)
พุทธ โท 1- 20 นับได้ตลอด
ปฐวี 1-100 มีหลงมีนับเตโชบ้างฟุ้งบ้างหยุดนับไปบ้าง แต่ก็นับจนถึง100
พุทธ โท 1- 20 นับได้ตลอด
เตโช วาโย อาโป ปฐวี นับไปเรื่อยแล้วก็แผ่เมตตา กลับมานับใหม่ซักพัก
รู้สึกว่ามันชาจนทนไม่ไหวเลยออกจากสมาธิครับ รวมๆประมาน 50 นาทีครับ

 

ครับ อาจารย์

อย่างที่อาจารย์เคยว่าไว้ ผมจะแก่ลงเรื่อยๆ ตอนนี้อย่างกับคนหัวขาวแล้ว 55

ผมควรทำอย่างไรต่อไปครับ อาจารย์

 

ส่งการบ้านครับ
27/10/12​

บทที่ 2

พุทธ โท 1-100 นับได้ตลอด
เตโช 1-100 นับได้ตลอด
พุทธ โท 1- 20 นับได้ตลอด
วาโย 1-100 นับได้ตลอด
พุทธ โท 1- 20 นับได้ตลอด
อาโป 1-100 นับอาโปแล้วช่วงนี้จะชาขึ้นมาถึงหลังก็ทนนับแต่นับไปมารู้สึกว่าตัวเองท่อง
อาโป ปฐวี ไม่ใช่อาโป กสินัง ก็ประมาร90กว่าแล้วเลยกลับมาท่องอาโป กสินังจน ถึง100
พุทธ โท 1- 20 นับถึง20 ก็ออกจากสมาธิเลยครับ เพราะทนความปวดไม่ไหว

ต้องแก้ไขอะไรบ้างครับอาจารย์

 

อย่ากลัวหลุดครับ ปล่อยตัวตามสบายครับ

 

ที่เป็นอย่างนี้ไม่ดีหรือครับ

 

ดีครับ อ. ไม่บ่นแล้ว ๆ ๆๆ rat_wting

แต่บางทีมานเบื่ออ่าคับ ได้แต่ส่งจิตไปเที่ยวเล่น

นั่งดูอะไรเพลินๆ วันๆนั่งดูจิตใจอย่างเดียว ยิ่งเห็นก็ยิ่งวาง

ความอยาก อะไรมันก็หายๆไป ความสงสัยก็หาย

ใครทำผมโกรธตอนนี้ได้คงเก่งมาก

เบื่อๆนิดหน่อย แต่ด้วยเส้นทางและภาระที่ต้องกระทำ ก็ต้องอยู่กันต่อไป

บางทีก็อยากมีคนที่คุยด้วยแล้วเขาเข้าใจเราบ้าง น่ะครับ

sleeping_rb

สุดท้ายก็บ่นจนได้ ^_________^

 

อาจารย์หมายถึงการนับใช่ใหมครับ
ปล่อยตัวตามสบาย คือหลุดก็หลุดไปเราก็ตามดูจิตไป
ถ้ามีสติก็กลับมานับต่อใช่ใหมครับอาจารย์

ส่วนอาการปวดอาการชา อันนี้เราจะเอาจิตมาจับเลยหรือ
ว่าเราจะปล่อยไว้แบบนั้นหรือครับ อย่างอาการปวดอยู่ใน
ช่วงที่เรายังนับ อาโป กลินัง เราเอาจิตไปจับความปวดหรือ
นับต่อไปเรื่อยๆแล้วทนความปวดไปก่อน

อาการปวดผมก็คิดว่าตัวเรานี้มันไม่ดีมีแต่ความทุกข์
ความปวดมันไม่มีความสุขทรมาร
แบบนี้ที่คิดเรียกว่าเวทนาเปล่าครับ

ปล.ขอรบกวนอาจารย์หน่อยนะครับ ขอบคุณครับ

 

ไม่ดีอยู่อย่าคุยกับใครเวลาเค้าตอบมาเรารู้คำตอบหมดใครโกหกไม่ได้